Poliflw

Bob Vastenhoud: ‘Conceptakkoord was bijna afgerond’

GroenLinks betreurt het dat D66 vrijdag de onderhandelingen over een nieuw Leiderdorps college heeft afgebroken. Dat stelt fractievoorzitter Bob Vastenhoud, die net als de PvdA en de LPL het besluit van D66 respecteert. ,,Met als uitgangspunt het concept-coalitieakkoord, dat mede door de goede inbreng van D66 nagenoeg is afgerond’,, zegt Bob, ,,gaan we verdere gesprekken voeren.’’

Overwoekerde stoep langs Lijnbaan wordt almaar smaller

De wijkactie van GroenLinks langs de Lijnbaan heeft een handvol klachten en adviezen opgeleverd. Ons raadslid Bob Vastenhoud en zijn partijgenoten konden zaterdag met eigen ogen zien wat er loos is aan de achterkant van de woonwijk, die grenst aan een straat met bedrijven en bedrijvigheid.

Stipt om kwart over elf zijn diverse bewoners uit de Vogelwijk aanwezig op de speelplaats in de Roerdompstraat. Eindelijk kunnen ze hun hart luchten, in dit geval bij een delegatie van GroenLinks die er een wijkactie houdt. De prikwerkzaamheden zorgen op zaterdagochtend voor een afvalarme buurt, maar de bewoners willen meer: regelmatig onderhoud door de gemeente, ook van de stoep langs de Lijnbaan. En een halt aan fietsers die een voetgangersdoorsteek oneigenlijk gebruiken.

,,Dit soort klachten horen we in alle wijken en buurten’’, zegt fractievoorzitter Bob Vastenhoud, die ook betrokken is bij de coalitiebesprekingen. ,,Vooral het uitblijven van antwoorden frustreert bewoners. Geef als gemeente door wat je doet, ook al is dat misschien wat weinig.’’

Een bewoonster oppert dat de stoep langs de Lijnbaan misschien nog maar één keer per jaar voorkomt in het gemeentelijke reinigingsschema. De buurt weet niet beter dan dat dat tweemaal per jaar zou moeten gebeuren, met in elk geval aandacht voor de steeds minder begaanbare trottoirs. Zonder het gebruik van bezems en badblazers verdwijnen de stoeptegels steeds meer onder een laag natuurlijk afval, zoals gras, bladeren en eikeltjes. Het voetpad valt steeds lastiger te gebruiken en ziet er ook niet uit. ,,En als het ergens een rommeltje is’’, zegt een bewoonster, ,,trekt dat weer ander afval aan. Moet je eens kijken wat voor troep ze in de struiken gooien. Niemand zegt er wat van of doet er wat aan.’’

Pogingen om de gemeente tot meer reinigingswerkzaamheden te verleiden hebben volgens de bewoners nauwelijks iets opgeleverd. Tot het speelplaatsje in de Roerdompstraat oogt de buurt nog netjes, maar in het ‘verdomhoekje’ langs de Lijnbaan ziet het er niet uit. Dat komt zeker niet alleen door de bedrijvigheid aldaar, verzekeren de wijkbewoners. Wel hebben zij soms last van ronkende vrachtwagens, maar er zijn ondernemers die daar wat van zeggen.

Zo zou het gemeentebestuur ook de regie moeten nemen, is de algemene opvatting van de buurtbewoners die zich laten horen tijdens de wijkactie. Bob Vastenhoud belooft, ongeacht de afloop van de collegeonderhandelingen, de bewonerswensen kenbaar te maken in het gemeentehuis. ,,GroenLinks hamert al jaren op korte lijnen tussen bewoners en gemeentebestuur’’, besluit Bob. ,,Nog steeds is dat helaas niet vanzelfsprekend.’’

Wie een woonwijk wil voordragen voor een volgende wijkactie kan contact opnemen met fractie-assistent Tim Brouwer de Koning (e-mail tim.ank.bdk@ziggo.nl of telefoon 06-38030152).

Leden hameren op groener en socialer college

Beter had de planning bijna niet kunnen zijn. Amper een dag na de val van het Leiderdorpse college trok de algemene ledenvergadering van GroenLinks ongewoon veel belangstellenden. In een grote vergaderzaal van het gemeentehuis gidste het prille bestuur hen soepel door de agenda heen. De verzamelde leden deden de raadsfractie enkele onderhandelingstips aan de hand.

Om te beginnen hebben Anouk Snik (voorzitter), Cor Zwart (secretaris-penningmeester) en Auke Hofman (algemene zaken) een werkbare taakverdeling afgesproken. Ook ontvouwden zij al wat plannen, vooral bedoeld om nieuwe leden te werven. In 2020 staat een welkomstborrel voor nieuwkomers in de planning, want zelfs in het overgangsjaar 2019 meldden zich meer Leiderdorpers als lid van GroenLinks dan er vertrokken.

Ander nieuws brachten onze raadsleden Jeannette Hofman-Züter en Marlies van Beek vers van de pers uit het gemeentehuis. Door de breuk van de lokale LPL met VVD en CDA krijgen GroenLinks, PvdA en D66 de kans om coalitiebesprekingen met LPL te voeren.  Volgens Jeannette moet dat op korte termijn tot een nieuw college leiden. Zij voert met fractievoorzitter Bob Vastenhoud namens GroenLinks de onderhandelingen.

Ook is de zoektocht naar geschikte wethouderskandidaten begonnen.

De leden luisterden met gespitste oren en willen de vorderingen op de voet volgen. Van diverse kanten kreeg de fractie het advies om ‘voor de inhoud te gaan’ en te streven naar een groener en socialer dorp. Jeannette ontvouwde enkele ambities waarmee zij de onderhandelingen ingaat: duurzaamheid, innovatie, slimme woningbouw en ook korte lijnen van het gemeentebestuur naar de inwoners.

Verdere berichten volgen zodra er resultaten te melden zijn.

Bob Vastenhoud veroordeelt persoonlijke aanvallen op LPL-voorman.

Na de val van het Leiderdorpse college schuift GroenLinks aan bij coalitiebesprekingen. Ook de PvdA en D66 hebben de uitnodiging van de Lokale Partij Leiderdorp aanvaard. Een centrum-links college moet in december in de steigers staan.

Onze fractievoorzitter Bob Vastenhoud reageert met gemengde gevoelens op de breuk tussen LPL enerzijds en CDA en VVD anderzijds. In politiek opzicht liggen er kansen voor een sociale en groene koers, maar de sfeer in de raadzaal was maandagavond behoorlijk verziekt. Vooral de persoonlijke aanvallen op LPL-voorman Hugo Langenberg veroordeelt hij. ,,Jammer dat het zo moest gaan’’, aldus Bob, ,,ook al gebeurde dat in de emoties van het moment.’’ Niet alleen de wethouders Willem Joosten (VVD) en Daan Binnendijk (CDA) verlieten de raadzaal, ook de voltallige fracties van VVD en CDA vertrokken voortijdig. Verder vergaderen had toen volgens de achterblijvers geen zin meer.

Toch is haast geboden om snel een college op te tuigen. Belangrijke agendapunten als het kaderbesluit over de Leidse Ringweg Noord dulden geen uitstel. Net als GroenLinks zijn de andere partijen die meepraten over een centrum-links college voorstander van een maximumsnelheid van 50 km per uur op de Oude Spoorbaan langs de Leyhof. VVD, CDA en ook oppositiepartij ChristenUnie-SGP zien meer heil in 70 km per uur, met wettelijk noodzakelijke geluidsschermen die het uitzicht van omwonenden belemmeren. Dat VVD en CDA hun toenmalige collegepartner niet hadden gekend in een amendement van die strekking heeft de breuk mogelijk bespoedigd.

In de raadsvergadering van 18 november 2018 heeft fractieleider Langenberg van de LPL het vertrouwen in de coalitie met VVD en CDA opgezegd. Daarbij kondigde LPL aan met PvdA, D66 en GroenLinks over een nieuwe coalitie te gaan onderhandelen.

De VVD was verrast door deze even plotselinge als onverantwoorde actie. Natuurlijk staat het LPL vrij haar wantrouwen in de coalitie uit te spreken. Echter, tien dagen voor dit moment werd de begroting van het college van CDA, VVD en LPL unaniem door de raad goedgekeurd. En voorafgaand aan die vergadering hebben alle coalitiegenoten het vertrouwen in elkaar nog eens bevestigd. De samenwerking liep niet altijd soepel, omdat LPL weinig zag in coalitieoverleg. Dat LPL zonder voorafgaande aankondiging de coalitie opblaast, zien wij als teken aan de wand. 

VVD fractievoorzitter Bart Hoenen verklaarde in de raad: ‘De mededeling van Langenberg is even onverwacht als exemplarisch. LPL maakt Leiderdorp, nog vóór een inhoudelijk debat over dit dossier [LRN] heeft kunnen plaatsvinden, onbestuurbaar. Door onaangekondigd twee wethouders naar huis te sturen waar ook de LPL zo vol lof over was. Het is wat het is en daar zullen we mee moeten leven. Maar zonder twee uitstekende wethouders.”

Onze VVD wethouder Willem Joosten sprak in de raad: “We zullen de risée van de regio zijn, bestuurlijk, omdat Leiderdorp nu onbestuurbaar is. Omdat er belangrijke beslissingen moeten worden genomen, die niet genomen gaan worden. Het is voor Leiderdorp een enorm slechte zaak, wat er vanavond gebeurd is!”

CDA wethouder Binnendijk verklaarde: “Het vertrek van Willem Joosten en mijzelf betekent dat in deze periode al vier wethouders zijn weggestuurd. Ik vind het echt jammer dat u de gemeente Leiderdorp een predicaat toebrengt in de regio bestuurlijk onmachtige gemeente. De inwoners, de ambtenaren en deze prachtige gemeente verdienen beter.’

Onze wethouder heeft per direct ontslag genomen als gevolg van ontbreken van vertrouwen. De VVD fractie betreurt zijn vertrek ten zeerste en wacht de onderhandelingen van de nieuwe coalitie af. De fractie is strijdlustig en ziet de toekomst, ongetwijfeld in de rol van oppositie tegen de 50-coalitie (deze partijen stemmen in de LRN-discussie alle voor de 50 km/u variant), met belangstelling tegemoet.

Algemene beschouwing GroenLinks Leiderdorp door onze fractievoorzitter Bob Vastenhoud

Voorzitter, geachte leden van de raad, geachte wethouders, toehoorders, wij bespreken vandaag de begroting van de gemeente Leiderdorp. Het moment voor alle fracties om hun algemene beschouwing uit te spreken. Zoals u van mij gewend bent, zal deze beschouwing wellicht wat algemener van aard zijn dan enkele van de andere verhalen die u vanmiddag te horen krijgt, maar ik zal het ook nadrukkelijk verbinden met de Leiderdorpse context.

Participatie! Het toverwoord van de 21e eeuw. De oplossing voor alle enorme maatschappelijke opgaven die anders niet betaalbaar zouden zijn. Vervolgens dreigt participatie, als we niet uitkijken, ook de grote deceptie van deze eeuw te worden. Ik wil twee soorten participatie onderscheiden, enerzijds de participatie van burgers bij de overheid, anderzijds de participatie van lokaal bestuur bij landelijk beleid, ook wel decentralisatie genoemd.

Kennedy zei het al begin jaren 60. Ask not what your country can do for you, ask what you can do for your country. In Nederland heeft “Den Haag” dat credo omgevormd tot; bedenk niet wat de overheid kan doen voor de burger, bedenk wat de burger kan doen voor de overheid. Dat credo uit Den Haag betekent dat de burger steeds meer betrokken wordt bij allerlei bestuurlijke aangelegenheden, maar ook dat ze steeds vaker zelf verantwoordelijk wordt gesteld hiervoor.

Ik zal overigens vaak het woord burger gebruiken, omdat dit woord in de verhouding van de overheid tot de deelnemers van de “staat” toch het meest gebruikelijk is.

Ook in Leiderdorp doen we aan die betrokkenheid mee en dat is goed, want het uitgangspunt is goed! De burger is niet dom en kan dus een heleboel zelf, bovendien wil zij ook een heleboel zelf. Veel inwoners van Leiderdorp doen ook heel succesvol zelf en samen wat de gemeente eerst regelde. De geweldige straatjutters, het beheer van een aantal speeltuintjes en op vele plekken het inrichten en beheren van stukken openbaar groen zijn daar prachtige voorbeelden van, maar ook veel vrijwilligerswerk en mantelzorg was vroeger de taak van de overheid.

Participatie is dus vaak een goed idee en iets wat we moeten willen blijven doen, maar we moeten wel opletten dat we blijven nadenken hoe de verhoudingen moeten zijn. Juist wanneer die verhoudingen aan het veranderen zijn.

Nu leidt de betrokkenheid van burgers nog te vaak tot teleurstelling, of zelfs woede en dat vergroot alleen de kloof die er al is tussen burger en overheid. We moeten dus blijven nadenken over de vragen als; wat als de straatjutters minder actief worden? Laten we het vuil dan liggen? Als buurtinitiatieven voor groenonderhoud uiteenvallen, stapt de gemeente dan weer in? Als omwonenden het niet eens worden over de inrichting van een speeltuintje, heeft of neemt de gemeente dan het laatste woord? En als betrokken burgers mee willen denken over beleid naast uitvoering. Is daar dan ruimte voor?

Dat waren milde voorbeelden, veel ernstiger zijn situaties zoals bij de LRN (Leidse Ring Noord) en dierenpraktijk ’T Leidse Land. Hier krijgen betrokken burgers, die proberen constructief kritisch mee te denken met ontwikkelingen, te maken met een overheid die slecht bereikbaar is, vaak niet wil bewegen en terug lijkt te schieten in een paternalistische reflex. Uitgebreide argumentatie vanuit burgers wordt te vaak beantwoord met een beroep op letters van regels, maar de vraag rijst of de bedoeling daarbij nog voldoende in beeld is? Als dan het vermoeden vervolgens ontstaat, al dan niet terecht, dat de regels ook onjuist worden uitgelegd of toegepast dan gaat het vertrouwen van burgers zoals het spreekwoord zegt er te paard vandoor, waar het te voet gekomen is.

Ik heb de wijsheid niet in pacht en ik realiseer me terdege dat besturen heel complex is en het onmogelijk is het in ieders ogen goed te doen, maar ik weet wel dat burgers het idee geven dat de overheid met ze wil praten en er voor open staat dat ze meedenken, maar vervolgens die verwachting niet waarmaken nog dodelijker is dan op dat gebied geen verwachtingen wekken.

Ik roep ons daarom allemaal op kritisch te zijn op hoe wij met participatie omgaan en ons inspannen om geen verwachten te wekken die we niet kunnen, of als puntje bij paaltje komt, niet willen inlossen. Dit is nadrukkelijk geen oproep om terughoudend te zijn in het aangaan van participatie, maar een oproep ons te blijven realiseren dat participatie een kwetsbaar proces is dat we altijd bewust en zorgvuldig moeten aanpakken. Naar ons idee is een manier om participatie te stimuleren door het goede voorbeeld te geven. Om die reden dienen wij drie moties in waarin participatie centraal staat.

Een motie waarin we het college oproepen, in overleg met omwonenden, flexibeler om te gaan met het beheer van oevers.

Een motie waarin we het college oproepen als goed voorbeeld bij operatie steenbreek de ambitie te formuleren ook zelf een voetbalveld aan verharding te vergroenen en dat via bij voorbeeld het Leiderdorps Weekblad met het dorp te delen. We zagen wethouders Joosten en Binnendijk in de krant bezig met het maken van een geveltuin en dat willen we veel vaker zien!

Tot slot; een motie om van de Vronkenlaan, met bewoners en de wijk, de etalage van verduurzaming te maken.

Vervolgens wil ik het graag hebben over de deceptie van de decentralisatie. Dan heb ik het niet alleen over die in het sociaal domein, waarvan inmiddels meer dan duidelijk is dat de gegeven taak en gegeven middelen hopeloos uit balans zijn. Ik heb het dan ook over decentralisaties die op stapel staan en waarbij deze fout opnieuw dreigt te worden gemaakt. Enkele voorbeelden;

De omgevingswet zou niet alleen de regelgeving voor burgers en bedrijven makkelijker moeten maken, maar daardoor zouden ook gemeenten veel kosten kunnen besparen. In de praktijk echter lijkt de wetgeving net zo’n Frankenstein-constructie te worden als het belastingstelsel, waardoor niet alleen de implementatie veel kostbaarder wordt dan de middelen die daarvoor beschikbaar worden gesteld, maar ook de voorgehouden besparingen een fata morgana lijken te worden. Ze blijven echter wel in de boeken staan.

De nieuwe wet inburgering plaatst gemeenten in een hoofdrol met betrekking tot de inburgering van immigranten, maar de middelen die daarvoor beschikbaar worden gesteld staan zo ver af van de raming van wat nodig is volgens de VNG dat diezelfde VNG niet meer aan tafel wil met de staatssecretaris om niet nog een keer van tafel weg te hoeven lopen.

Corporaties worden in het klimaatakkoord neergezet als de startmotor voor de verduurzaming van de bebouwde omgeving. Dat betekent dus innoveren, vooruitlopen, experimenteren en dat kost geld. Geld dat corporaties uitgeven wordt opgebracht door de allerarmsten van ons land, maar dat weerhoudt Den Haag er niet van de belastingdruk, net als de verwachting, torenhoog te maken, terwijl deze logischerwijs een negatieve correlatie met elkaar zouden moeten hebben. Dit alles leidt ertoe dat het “feestje” dat we vandaag vieren een steeds droeviger karakter krijgt. Gemeenten worden meer en meer gedwongen dat wat ze zelf willen en zouden kunnen doen af te bouwen, omdat er naast alle gedecentraliseerde, maar ondermaats gefinancierde opgaven, niet genoeg meer overblijft voor voorzieningen, cultuur en goede dienstverlening.

Budget is leidend, niet de wensen voor bepaald beleid. De knoppen die gemeenten hebben om aan te draaien om hun middelen in lijn te brengen met wat nodig is zijn totaal ontoereikend, maar de begroting moet kloppen, anders krijgen we problemen met de toezichthouder.

En daarom blijven we het probleem voor Den Haag keer op keer oplossen en geven we daarmee het signaal af dat het allemaal wel meevalt. Net zoals leraren die blijven lesgeven voor klassen van 50 leerlingen en zorgverleners die door 60 uur per week te werken het probleem blijven oplossen voor hen die het hebben gecreëerd. Daarom roept mijn fractie er met een motie toe op om, vanaf volgend jaar, een nieuwe manier van begroten te gaan toepassen. Eerst begroten we wat we aan voorzieningen, beheer van de openbare ruimte, kwaliteit van onze dienstverlening belangrijk vinden en dan begroten we daarnaast alle wettelijke taken. Daar zetten we de inkomsten naast en dat sturen we naar de provincie.

Dat zou ons meteen een artikel 12 situatie opleveren, maar.. Als alle gemeenten in Zuid-Holland dat doen denk ik niet dat er 46 artikel 12 gemeenten komen, maar dat de minister van BZK en van Financiën eindelijk eens serieus gaan kijken naar onze bezwaren en verandert er wellicht eindelijk eens wat. We moeten het probleem terugleggen waar het hoort, zolang wij de aap op onze schouder tolereren zal er niets veranderen.

Omdat deze werkwijze nadrukkelijk dit jaar niet werd gehanteerd, zou het erg onterecht zijn deze begroting wel op basis van dat uitgangspunt te beoordelen. We hebben daarom deze begroting beoordeeld op de huidige regels van het spel en zo bezien heeft het college een hele nette begroting opgeleverd. Zij het dat de negen miljoen uit de reserve grondexploitatie dat wel relatief makkelijk maakte.

Toch ligt er een begroting waarmee de gemeente komend jaar weer veel mooie, nuttige en noodzakelijke dingen kan gaan doen. Een compliment aan al onze ambtenaren die dat werk hebben verzet is dan ook meer dan op zijn plaats evenals de steun van mijn fractie voor deze begroting.