Poliflw

Haagse jaren: De politieke memoires van Ruud Lubbers Theo Brinkel, indertijd medewerker van het Wetenschappelijk Instituut van hetCDA heeft de memoires van Ruud Lubbers tussen 1992 en 1995 geschreven. De herinneringen van de langst regerende premier in de Nederlandse geschiedenis laten zich lezen als een boek over zowel de techniek van de politiek als de psychologische eigenaardigheden van de politici zelf. De Koude Oorlog De Koude Oorlog, markeert een kantelpunt in de geschiedenis. Talrijke aspecten van deze ingrijpende wending komen in de politieke memoires aan bod. Als minister in het progressiefste kabinet ooit, zag hij dat de socialist Joop den Uyl van zichzelf een anachronisme aan het maken was, omdat de samenleving zich eind jaren zeventig niet meer alleen door de staat liet kneden. Eenmaal tweede man van hetCDAwerd hij geconfronteerd met de opkomst van revolutionaire deregulerings- en privatiseringspolitici als Margaret Thatcher (1979) en Ronald Reagan (1980), die het tot dan dominante Keynesiaanse denken een doodsteek toebrachten. Hij moest als premier vervolgens een antwoord vinden op de onweerstaanbare druk die daarna op de verzorgingsstaat kwam te staan. Oppositie Zijn eigenCDA, de partij die hij groot had gemaakt, verloor in 1994 bijna twee vijfde van zijn kiezers. Het werd door de paarse coalitie van Wim Kok en Hans van Mierlo in de oppositie gedreven en kwam voor het eerst sinds 1917 buiten de regeringsmacht te staan. In zijn herinneren hieraan vertelt Ruud Lubbers over het beleid, het vak, de trucs, de vergissingen en zijn persoonlijke drijfveren. Hij vertelt over zijn eenzaamheid die zich, zoals bij veel jongens uit de roomse elite, heeft genesteld toen hij op de kostschool zat en die in de politiek alleen maar dieper wordt. Hij typeert zijn eigen steeds eenzamere premierschap als pastoraal werk en hij schetst zijn angst voor destructieve moedeloosheid. ‘Cynisme is een verleiding. Het is iets heel anders dan ironie, gevoel voor humor. Bij cynisme dooft het vlammetje. Politiek moet geen vlammetjes doven. Politiek moet proberen de schaarse vlammetjes te laten branden.’ Ruud Lubbers was een meespelende regisseur die dacht het toneel te beheersen. Maar ook hij werd op kritieke momenten verrast door toevalligheden. Twee mythes Ruud Lubbers ontmantelt twee mythes. ‘De buitenwacht, ook de journalistiek, weet vaker niet dan wel wat er achter de schermen allemaal gebeurt. Democratische politiek is niet transparant. Dat is echter geen reden voor paranoia. Want die chicanes in de coulissen van de macht zijn niet altijd zetten in een doordacht schaakspel. Politici hebben soms geen idee wat de gevolgen zijn van hun stappen. Ze improviseren er niet zelden op los en verzinnen er pas achteraf een strategie bij’. No-nonsensebeleid Ruud Lubbers was een van de belangrijkste crisispremiers van Nederland. Hij voerde in kabinetten met de VVD een no-nonsensebeleid dat zorgde voor economisch herstel en vermindering van de staatsschuld. Hij leidde het CDA in 1986 naar verkiezingswinst en wist die in 1989 te consolideren. Hij was een meester in het vinden van compromisteksten, die vaak tot stand kwamen op zijn Haagse werkkamer, het torentje. Quasi-leiders hebben de neiging hun leiderschap met teksten als de grootste dit, de ergste dat op voorhand te hyperboliseren. Ruud Lubbers draait het in zijn memoires om. ‘Politiek is een nobel vak, mits je je neus niet ophaalt voor de noblesse om zo nu en dan de riolen schoon te maken’. Europese Unie Ruud Lubbers heeft veel voor Nederland en daarbuiten betekent. Zo bracht hij in 1992 samen met de ministers Van den Broek en Kok en staatssecretaris Dankert de Wet Goedkeuring van het op 2 februari 1992 in Maastricht tot stand gekomen verdrag over de Europese Unie tot stand. Dit Europese verdrag vormde de Europese Gemeenschap om tot Europese Unie. Zijn naam wordt binnen en buiten het CDA nog altijd liefkozend genoemd, als deChristendemocraat die bijna twaalf jaar minister-president was en daarmee de langstzittende premier.

Afgelopen woensdag 29 april vond het eerste Leidse webcafé plaats. Vanuit het mooie Twentse land sprak Kamerlid Pieter Omtzigt met een aantal van onze leden over de coronacrisis, eurobonds en begrotingstekorten. Voordat Omzigt Kamerlid werd, heeft hij een aantal jaar gewerkt in de Italiaanse regio Lombardije. Al in februari zag hij dat het coronavirus meer was dan het traditionele griepvirus. "Als een van de eersten stelde ik Kamervragen over de effecten van het virus. Helaas waren de vragen tegen dovemansoren gericht..", aldus Omtzigt. In Europa ziet het Kamerlid dat twee belangrijke pijlers onder druk staan. Omtzigt: "Ten eerste is het Schengen-akkoord momenteel opgeschort: alle Europese grenzen zijn potdicht. In de tweede plaats staat de euro onder hoogspanning." De schuldenproblematiek is en blijft een probleem. Eurobonds zijn in zijn ogen niet de constructieve maatregel waar de EU op zit te wachten."Het gezamenlijk aangaan van schulden is geen structurele oplossing voor de onderliggende uitdagingen in de monetaire unie", aldus Omtzigt. Wij kijken terug op een geslaagde avond die voor herhaling vatbaar is. Onze dank gaat uit naar Kamerlid Omtzigt voor zijn tijd en moeite.

Intelligent-lock-down, social distancing, anderhalvemeter-economie; het zijn termen die begin maart nog geen duidelijke betekenis hadden, maar inmiddels razendsnel dominantie hebben verworven in ons taalgebruik. Treurig genoeg, want in een samenleving wil je samenleven en dat doe je liever niet op afstand. De uitleg van Hugo de Jonge maakte het dragelijker: ‘We houden afstand, minstens anderhalve meter, maar zijn misschien wel dichterbij dan ooit!’ Nadat de intelligent-lock-down was afgekondigd, was het ook voor ons als raad, als fractie, zoeken naar een manier om bij elkaar te komen. Je kunt natuurlijk altijd bellen, groepsbellen kan zelfs, maar je wilt elkaar toch zien. Een gezichtsuitdrukking kan net het verschil maken tussen ‘contact hebben’ of een ‘band hebben’ en ik durf wel te stellen dat dat laatste bij onze fractie aan de orde is. Ik mis de scherpe kijk, de diepgang, de deemoed en de soms flauwe humor aan de vergadertafel. De eerste vergadering met de fractie verliep via Hangout; digitaal dus. Na het opstarten van deze vergadertool verscheen de fractie als een mozaïek op mijn iPad. Van een mozaïek was in mijn geval meer sprake dan bij de rest: de gezichten op mijn beeldscherm bewogen niet en ik had weinig tot geen geluid. Dat lag gelukkig niet aan Hangout, maar aan mij, aldus Peter (fractieondersteuner). Niemand anders had er namelijk last van. Peter, waar ik ondertussen een ouderwetse telefoonverbinding mee had, was zo vriendelijk om zijn telefoon bij de luidspreker te leggen zodat ik toch deel kon nemen aan de vergadering. De vergadering verliep overigens heel efficiënt... Besluitvorming in de raad vergt echter wat meer inspanning. Zo moest er een noodwet aan te pas komen om digitale besluitvorming mogelijk te maken. Deze noodwet was er vrij snel, maar om dit technisch tot uitvoering te brengen is geen sinecure. Desondanks lijkt de griffie van de gemeente Emmen erin geslaagd te zijn om een heldere, werkbare en veilige vergaderomgeving voor de raad in te richten. We hebben het dan niet over sec digitaal vergaderen, maar over hybride vergaderen. Met hybride vergaderen worden twee vergadermanieren vermengd: fysiek en digitaal. De raadsleden die fysiek aanwezig willen zijn in de raadzaal, geven dat van te voren aan. Zij hebben zich vervolgens te houden aan de instructies, waaronder het in acht nemen van de anderhalve meter afstand. De overige raadsleden nemen deel aan de vergadering via een digitale vergadertool. Na enkele oefensessies gaan we donderdag 23 april hybride vergaderen en vindt er dus weer een officiële raadsvergadering plaats waarin besluiten genomen gaan worden.Normaal gesproken is de raadzaal tijdens raadsvergaderingen opengesteld voor publiek. Het zal niemand verbazen dat dat in deze tijd niet mogelijk is. Het publiek wordt gevraagd de vergadering te volgen via de raadsite (www.gemeenteraademmen.nl). Hoewel er nu een manier is gevonden om besluitvorming doorgang te laten vinden en we erin geslaagd zijn om ons met elkaar in te zetten voor Emmen, evenaart het natuurlijk niet het persoonlijke contact. Een gemis dat we op dit moment gemeen hebben. Telkens wanneer ik de boodschappen bij mijn ouders voor de deur zet en weer vertrek zonder ze een dikke knuffel te hebben gegeven, denk ik aan de zin die geprojecteerd werd op de gevel van het gerechtshof in Leeuwarden: Houd afstand van elkaar. Het woord ‘afstand’ werd om de seconde weggehaald en weer ingevoegd. Paulien Mellema (Raadslid CDA Emmen) nabericht: later bleek, dat de noodwet hybride vergaderen niet toestaat. Het is volledig fysiek of volledig digitaal. In Emmen is dat voorlopig volledig digitaal. Dus alle raadsleden nemen vanuit hun huis deel aan de raadsvergadering.

Intelligent-lock-down, social distancing, anderhalvemeter-economie; het zijn termen die begin maart nog geen duidelijke betekenis hadden, maar inmiddels razendsnel dominantie hebben verworven in ons taalgebruik. Treurig genoeg, want in een samenleving wil je samenleven en dat doe je liever niet op afstand. De uitleg van Hugo de Jonge maakte het dragelijker: ‘We houden afstand, minstens anderhalve meter, maar zijn misschien wel dichterbij dan ooit!’ Nadat de intelligent-lock-down was afgekondigd, was het ook voor ons als raad, als fractie, zoeken naar een manier om bij elkaar te komen. Je kunt natuurlijk altijd bellen, groepsbellen kan zelfs, maar je wilt elkaar toch zien. Een gezichtsuitdrukking kan net het verschil maken tussen ‘contact hebben’ of een ‘band hebben’ en ik durf wel te stellen dat dat laatste bij onze fractie aan de orde is. Ik mis de scherpe kijk, de diepgang, de deemoed en de soms flauwe humor aan de vergadertafel. De eerste vergadering met de fractie verliep via Hangout; digitaal dus. Na het opstarten van deze vergadertool verscheen de fractie als een mozaïek op mijn iPad. Van een mozaïek was in mijn geval meer sprake dan bij de rest: de gezichten op mijn beeldscherm bewogen niet en ik had weinig tot geen geluid. Dat lag gelukkig niet aan Hangout, maar aan mij, aldus Peter (fractieondersteuner). Niemand anders had er namelijk last van. Peter, waar ik ondertussen een ouderwetse telefoonverbinding mee had, was zo vriendelijk om zijn telefoon bij de luidspreker te leggen zodat ik toch deel kon nemen aan de vergadering. De vergadering verliep overigens heel efficiënt... Besluitvorming in de raad vergt echter wat meer inspanning. Zo moest er een noodwet aan te pas komen om digitale besluitvorming mogelijk te maken. Deze noodwet was er vrij snel, maar om dit technisch tot uitvoering te brengen is geen sinecure. Desondanks lijkt de griffie van de gemeente Emmen erin geslaagd te zijn om een heldere, werkbare en veilige vergaderomgeving voor de raad in te richten. We hebben het dan niet over sec digitaal vergaderen, maar over hybride vergaderen. Met hybride vergaderen worden twee vergadermanieren vermengd: fysiek en digitaal. De raadsleden die fysiek aanwezig willen zijn in de raadzaal, geven dat van te voren aan. Zij hebben zich vervolgens te houden aan de instructies, waaronder het in acht nemen van de anderhalve meter afstand. De overige raadsleden nemen deel aan de vergadering via een digitale vergadertool. Na enkele oefensessies gaan we donderdag 23 april hybride vergaderen en vindt er dus weer een officiële raadsvergadering plaats waarin besluiten genomen gaan worden.Normaal gesproken is de raadzaal tijdens raadsvergaderingen opengesteld voor publiek. Het zal niemand verbazen dat dat in deze tijd niet mogelijk is. Het publiek wordt gevraagd de vergadering te volgen via de raadsite (www.gemeenteraademmen.nl). Hoewel er nu een manier is gevonden om besluitvorming doorgang te laten vinden en we erin geslaagd zijn om ons met elkaar in te zetten voor Emmen, evenaart het natuurlijk niet het persoonlijke contact. Een gemis dat we op dit moment gemeen hebben. Telkens wanneer ik de boodschappen bij mijn ouders voor de deur zet en weer vertrek zonder ze een dikke knuffel te hebben gegeven, denk ik aan de zin die geprojecteerd werd op de gevel van het gerechtshof in Leeuwarden: Houd afstand van elkaar. Het woord ‘afstand’ werd om de seconde weggehaald en weer ingevoegd. Paulien Mellema (Raadslid CDA Emmen) nabericht: later bleek, dat de noodwet hybride vergaderen niet toestaat. Het is volledig fysiek of volledig digitaal. In Emmen is dat voorlopig volledig digitaal. Dus alle raadsleden nemen vanuit hun huis deel aan de raadsvergadering.

Hoe zal Nederland er in 2030 uitzien? Een land van toenemende polarisatie? Meer eenzaamheid, depressies en burn-outs? Of...Staan we schouder aan schouder? Gaan we samen de uitdagingen van deze tijd aan? Niet tegenover elkaar, maar zij aan zij? Houden we rekening met elkaar, met waarden en normen? Het CDA kiest voor een zij-aan-zij-samenleving en heeft hierover een rapport opgesteld. Een toekomstvisie, op weg naar 2030. Dit rapport is te vinden op de landelijke CDA-site. Het CDA wil hierover graag de dialoog aangaan en nodigt je dan ook van harte uit voor een gespreksbijeenkomst. Pieter-Jan Dijkman, directeur van het Wetenschappelijk Instituut van het CDA, trapt de avond af met een toelichting op het rapport. De bijeenkomst vindt plaats op donderdag 5 maart a.s. van 19:30 uur tot 21:30 uur. Locatie: kerkelijk centrum 'De Regenboog' aan de Nathaliegang 263 in Zoetermeer (op loopafstand van station Zoetermeer). We sluiten de avond af met een hapje en een drankje. Van harte welkom!

Krimpen aan den IJssel Voorzitter, leden van de raad, college, belangstellenden op de publieke tribune en thuis. Op 18 december 2019 werden wij via een persbericht op de hoogte gesteld van de breuk binnen de coalitiepartijen. De kop: ‘Krimpense lokale partijen zeggen vertrouwen in coalitiesamenwerking op’. Dat is hoe dan ook schrikken. Zelfs voor een oppositiepartij. Letterlijk gezien klopt de kop eigenlijk niet. Want het betreft de lokale partijen uit de coalitie. De huidige coalitie SVK, LK, VVD en D’66 zijn vol goede moed en met een in hun ogen ambitieus akkoord anderhalf jaar geleden begonnen aan een klus. Niet de gemakkelijkste. Het vereist visie, ambitie, stabiliteit en vooral vertrouwen. Als oppositie heb je altijd een gezond wantrouwen naar de coalitie. Ook het CDA heeft in deze coalitieperiode vraagtekens gehad bij inhoudelijke keuzes, processen en communicatie. Dat is ook onze rol. Tot onze verbijstering lazen wij het persbericht. In dit bericht wordt gesproken over de bekende druppel. De druppel die ervoor heeft gezorgd om het vertrouwen op te zeggen. Er is dus hoogstwaarschijnlijk al langere tijd iets aan de gang. Een veenbrand. Naast inhoudelijke verschillen is er ook sprake van een gebrek aan constructieve samenwerking. Zo lezen wij. Inhoudelijke verschillen zijn er altijd. Daarom is het compromis uitgevonden. Blijkbaar werkte dat niet meer bij SVK, LK, VVD en D’66. Het CDA vraagt zich dan ook een aantal zaken af. Er is blijkbaar al langer sprake van scheurtjes in de coalitie. Zonder te willen zwarte pieten wil het CDA van de vier partijen weten wat er nog meer speelde naast het genoemde proces rond de verkoop van de Big Bear? Als het optelsom van scheurtjes is, in hoeverre heeft de coalitie lijmpogingen ondernomen? In hoeverre zijn de partijen zich bewust van de gevolgen van de breuk voor de resterende bestuursperiode tot de verkiezingen, de uitdagingen rond de financiële situatie? Kortom welk signaal geeft de coalitie met deze vertrouwensbreuk aan de inwoners van Krimpen aan den IJssel? Wat zijn de gevolgen voor het vertrouwen in het lokaal bestuur? Het CDA constateert dat de communicatie tussen College en raad de afgelopen periode regelmatig te wensen heeft overgelaten en dat, op een enkele uitzondering na, de beloofde resultaten niet bereikt zijn. Zo is de communicatie en het proces onvoldoende geweest bij: Big Bear, Verhuizing Krimpenwijzer, Ouverturelaan, IHP (nieuwbouw Groeiplaneet), besluit over entreegelden zwembad. En zijn de onderzoeken, beloofd in het collegeprogramma, nog niet uit gevoerd, laat staan dat er nieuw beleid aan de raad is voorgelegd. Het voorstel om 80% van het gevraagde onderzoeksbudget door te schuiven naar 2020 is daar het pregnante bewijs van. Dat roept ook voor ons als raad vragen op: Zijn we als raad misschien niet kritisch genoeg geweest? Hebben we het College te makkelijk weg laten komen? Uiteraard is hierbij de scheidslijn tussen coalitie en oppositie zichtbaar maar blijkbaar is nu ook de maat voor een deel van de coalitie vol. Wat betekent de huidige politieke situatie voor nu: de positie van het college en de positie van de raad. De raad is aan zet. Gezien de inhoud van het persbericht lijkt het voor het CDA erop dat de breuk onherstelbaar is. Een lijmpoging lijkt niet meer aan de orde. Wel wil het CDA duidelijkheid naar de raad en de Krimpense inwoners/kiezers. Dus is er voor het College maar één weg en dat is de portefeuilles beschikbaar stellen nu nog slechts 3 van de 21 raadsleden het vertrouwen hebben in het voltallige college. Het zou getuigen van bestuurlijk verantwoordelijkheidsbesef als het College, alle vier de wethouders dus, de eer aan zichzelf houdt en dat de wethouders hun portefeuille ter beschikking stellen, zodra er sprake is van een nieuwe coalitie en tot die tijd uitsluitend de lopende zaken waar te nemen. Graag wil het CDA dan ook een uitspraak van het College dat er in deze demissionaire periode adequaat wordt samengewerkt in het belang van Krimpen aan den IJssel. Tenslotte stelt het CDA voor dat de raad vanavond besluit dat er een informateur/verkenner in de persoon van de heer Tjerk Bruinsma aangesteld wordt om te onderzoeken welke mogelijkheden er zijn voor een zo stabiel mogelijke coalitie tot de volgende verkiezingen in 2022.

Krimpen aan den IJssel Voorzitter, leden van de raad, college, belangstellenden op de publieke tribune en thuis. Op 18 december 2019 werden wij via een persbericht op de hoogte gesteld van de breuk binnen de coalitiepartijen. De kop: ‘Krimpense lokale partijen zeggen vertrouwen in coalitiesamenwerking op’. Dat is hoe dan ook schrikken. Zelfs voor een oppositiepartij. Letterlijk gezien klopt de kop eigenlijk niet. Want het betreft de lokale partijen uit de coalitie. De huidige coalitie SVK, LK, VVD en D’66 zijn vol goede moed en met een in hun ogen ambitieus akkoord anderhalf jaar geleden begonnen aan een klus. Niet de gemakkelijkste. Het vereist visie, ambitie, stabiliteit en vooral vertrouwen. Als oppositie heb je altijd een gezond wantrouwen naar de coalitie. Ook het CDA heeft in deze coalitieperiode vraagtekens gehad bij inhoudelijke keuzes, processen en communicatie. Dat is ook onze rol. Tot onze verbijstering lazen wij het persbericht. In dit bericht wordt gesproken over de bekende druppel. De druppel die ervoor heeft gezorgd om het vertrouwen op te zeggen. Er is dus hoogstwaarschijnlijk al langere tijd iets aan de gang. Een veenbrand. Naast inhoudelijke verschillen is er ook sprake van een gebrek aan constructieve samenwerking. Zo lezen wij. Inhoudelijke verschillen zijn er altijd. Daarom is het compromis uitgevonden. Blijkbaar werkte dat niet meer bij SVK, LK, VVD en D’66. Het CDA vraagt zich dan ook een aantal zaken af. Er is blijkbaar al langer sprake van scheurtjes in de coalitie. Zonder te willen zwarte pieten wil het CDA van de vier partijen weten wat er nog meer speelde naast het genoemde proces rond de verkoop van de Big Bear? Als het optelsom van scheurtjes is, in hoeverre heeft de coalitie lijmpogingen ondernomen? In hoeverre zijn de partijen zich bewust van de gevolgen van de breuk voor de resterende bestuursperiode tot de verkiezingen, de uitdagingen rond de financiële situatie? Kortom welk signaal geeft de coalitie met deze vertrouwensbreuk aan de inwoners van Krimpen aan den IJssel? Wat zijn de gevolgen voor het vertrouwen in het lokaal bestuur? Het CDA constateert dat de communicatie tussen College en raad de afgelopen periode regelmatig te wensen heeft overgelaten en dat, op een enkele uitzondering na, de beloofde resultaten niet bereikt zijn. Zo is de communicatie en het proces onvoldoende geweest bij: Big Bear, Verhuizing Krimpenwijzer, Ouverturelaan, IHP (nieuwbouw Groeiplaneet), besluit over entreegelden zwembad. En zijn de onderzoeken, beloofd in het collegeprogramma, nog niet uit gevoerd, laat staan dat er nieuw beleid aan de raad is voorgelegd. Het voorstel om 80% van het gevraagde onderzoeksbudget door te schuiven naar 2020 is daar het pregnante bewijs van. Dat roept ook voor ons als raad vragen op: Zijn we als raad misschien niet kritisch genoeg geweest? Hebben we het College te makkelijk weg laten komen? Uiteraard is hierbij de scheidslijn tussen coalitie en oppositie zichtbaar maar blijkbaar is nu ook de maat voor een deel van de coalitie vol. Wat betekent de huidige politieke situatie voor nu: de positie van het college en de positie van de raad. De raad is aan zet. Gezien de inhoud van het persbericht lijkt het voor het CDA erop dat de breuk onherstelbaar is. Een lijmpoging lijkt niet meer aan de orde. Wel wil het CDA duidelijkheid naar de raad en de Krimpense inwoners/kiezers. Dus is er voor het College maar één weg en dat is de portefeuilles beschikbaar stellen nu nog slechts 3 van de 21 raadsleden het vertrouwen hebben in het voltallige college. Het zou getuigen van bestuurlijk verantwoordelijkheidsbesef als het College, alle vier de wethouders dus, de eer aan zichzelf houdt en dat de wethouders hun portefeuille ter beschikking stellen, zodra er sprake is van een nieuwe coalitie en tot die tijd uitsluitend de lopende zaken waar te nemen. Graag wil het CDA dan ook een uitspraak van het College dat er in deze demissionaire periode adequaat wordt samengewerkt in het belang van Krimpen aan den IJssel. Tenslotte stelt het CDA voor dat de raad vanavond besluit dat er een informateur/verkenner in de persoon van de heer Tjerk Bruinsma aangesteld wordt om te onderzoeken welke mogelijkheden er zijn voor een zo stabiel mogelijke coalitie tot de volgende verkiezingen in 2022.

Het CDA Geldrop-Mierlo organiseert op 5 november 2019 weer een excursie naar het Europees Parlement en jij kunt erbij zijn! De Europese Unie is nogal eens in het nieuws en regelmatig onderwerp van discussie. Maar wat weten we nu echt van het Europees Parlement? Wat doen ze daar nu precies in Brussel? We gaan het ontdekken tijdens de excursie op 5 november 2019, in een dagvullend programma. Daarop staan bijvoorbeeld een bezoek aan: • het Europees Parlement, waaronder een lunch, presentatie en rondleiding met Europarlementariër Tom Berendsen (CDA/EVP) • het Parlamentarium: het bezoekerscentrum en museum van het Europees Parlement Deelname inclusief busreis en lunch bedraagt 40,- per persoon. Je hoeft geen CDA-lid te zijn om mee te kunnen. Je hoeft zelfs niet op het CDA te stemmen. Politiek is voor en van iedereen. Voor de organisatie is maar één ding belangrijk: dat iedereen kan kennismaken met het Europees Parlement. Zin om mee te gaan? Neem dan contact met ons op. Ben je lid van het CDA? Dan ontvang je 5,- korting op de excursie.

Drie jaar geleden werd Olaf Thelissen, CDA-raadslid te Den Bosch, gevraagd om jurylid te zijn bij het einddebat van het mini-Europees Parlement dat georganiseerd werd door het Rodenborch College te Rosmalen. In de afgelopen drie jaar is het initiatief van de school, mede door de inzet van Thelissen, uitgegroeid tot een succesvolle debatworkshop die onderdeel uitmaakt van de introductieweek voor 4 VWO aan het begin van het schooljaar. ‘Om leerlingen meer bekend te maken met het Europees Parlement organiseerde het Rodenborch drie geleden een mini-Europees Parlement’, vertelt Thelissen. ‘Het mini-EP werd afgesloten met een debatwedstrijd. Het was een leuke ervaring voor leerlingen en docenten, maar ook voor mij als jurylid.’ ‘Het is belangrijk om jongeren dichterbij de politiek te brengen. Het mini-Europees Parlement was hiervoor een goede manier. Met het oefenen van een debat wordt duidelijker hoe de politiek in de praktijk werkt. De school besloot door te gaan met het debat-initiatief. Ook ik bleef aangehaakt. In het tweede jaar werd een debatclinic gehouden. Ik stelde voor om ook een bezoek te brengen aan de raadszaal, om de politiek dichtbij de leerlingen te brengen.’ ‘Lastig vond ik dat er geen directe klik met de leerlingen was. Er was wel veel enthousiasme bij de voorbereiding, maar in de praktijk was er veel gesmoes en gelach. Ik dacht: ‘Dat moet anders’. Ik heb de school voorgesteld een debatworkshop te organiseren met een college, het onderzoeken van onderwerpen en het voeren van een debat.’ Op 30 augustus werd de workshop gehouden. Thelissen: ‘Ik startte met een college over de opbouw van een debat, over logos, ethos en pathos, hoe bouw je een debat op? Ook had ik youtube-filmpjes gezocht, om debatten te laten zien uit de dagelijkse politieke praktijk van de Tweede Kamer. De filmpjes maken het onderwerp levendig.’ ‘Ik bereidde drie onderwerpen voor die aansluiten op de leefwereld van de leerlingen zelf. De leerlingen werden verdeeld in voor- en tegenstanders van het voorstel en gingen direct aan de slag met het verzamelen van feiten en het bedenken van argumenten. Begeleiding van dit deel van de workshop gebeurde door vier docenten. De docenten vertelden mij later hoe fanatiek de leerlingen waren bij het verzamelen van informatie. Leerlingen zeiden dat zij er veel van hebben geleerd en dat het veel leuker is als op school zitten. Vervolgens vindt het debat onder mijn leiding plaats in de raadszaal.’ ‘Doel van het programma is om leerlingen kennis te laten maken met de politiek. De debatworkshop is nu onderdeel van de introductieweek, maar de school denkt erover na om het programma uit te breiden. Een idee zou kunnen zijn om er in 5- of 6-VWO een opdracht van te maken. Leerlingen zijn dan verder met de stof.’ Thelissen denkt hier graag over mee. ‘Er is niets mooiers dan als CDA-raadslid de ‘kiezers van morgen’ kennis te laten maken met de politiek.’ Interesse om een debatworkshop op een school te geven? Olaf Thelissen stelt zijn programma graag beschikbaar. Neem contact op viao.thelissen@s-hertogenbosch.nl Tekst: Ymkje van ‘t Riet

Afgelopen Prinsjesdag 2019 was het jaarlijkse Prinsjesdagontbijt georganiseerd door de Raad van kerken in Leusden. Deze morgen was Kathleen Ferrier als gastspreker aanwezig en zij nam de aanwezigen mee aan de hand van haar leven in Hongkong afgelopen 5 jaar in 'hoe vanzelfsprekend is democratie'. Ook wij waren als fractieleden aanwezig bij dit ontbijt en zeer geïnspireerd door de speech en de gesprekken erna aan tafel met andere aanwezigen. Wat haar vooral opviel toen ze na vijf jaar Hong Kong terugkwam, is hoe oppervlakkig, hoe vluchtig het leven hier geworden lijkt. En hoe de breuklijnen in de samenleving, dieper geworden zijn. Breuklijnen op grond van inkomen, woonplaats, religie, seksuele geaardheid, etniciteit, gender. Ook hier in Leusden, zijn we geneigd ons terug te trekken in ons eigen leven, onze eigen bubbel, in ons eigen gelijk. In de zorg en in het onderwijs zien we ook hier dat het niet lijkt te gaan om het gezamenlijk vinden van een oplossing, voor een kind met leerproblemen, voor een iemand die extra zorg of aandacht behoeft. Nee, we beroepen ons op professionals. Die moeten het maar oplossen maar…. als die het niet doen zoals wij willen, worden we boos. Korte lontjes dus. Terwijl de kracht van democratie juist die van demos, het volk, is. Dat geldt zeker in onze Nederlandse democratie waar bevoegdheden en volksvertegenwoordiging van nationaal, via provinciaal naar lokaal geregeld is. Zeggenschap voor de kleinste administratieve eenheid, want dat betekent demos eigenlijk. Grondslag daaronder is wel, dat die zeggenschap ook verantwoordelijkheid inhoudt. Verantwoordelijkheid om gezamenlijk oplossingen te zoeken, juist in gezamenlijkheid ligt de kracht van democratie. Als Leusden werken wij hard aan deze gezamenlijkheid. Via diverse samenlevingsakkoorden proberen wij met elkaar Leusden leefbaar, sociaal, groen en gezond te houden voor elke inwoner van Leusden. Wilt u een bijdrage leveren? Dan komen we graag in contact met u! De hele speech van Kathleen kunt u teruglezen via deze link.Wij hopen dat deze speech u net zo mag inspireren.