Poliflw

Belangrijke activiteiten en debatten in de Tweede Kamer moeten toegankelijk zijn voor doven en slechthorenden. Kamerlid Stieneke van der Graaf dient hierover vandaag samen met D66 en PvdA een voorstel in bij het debat over het erkennen van Nederlandse Gebarentaal als officiële taal. 

De schuldenproblematiek in Nederland is enorm en groeit nog steeds. Anderhalf miljoen huishoudens hebben risicovolle of problematische schulden: een gezin in elke straat. ChristenUnie en PvdA willen daarom dat er een Nationaal Saneringsprogramma komt om mensen met schulden te helpen. Tweede Kamerleden Gijs van Dijk (PvdA) en Eppo Bruins (ChristenUnie) vragen staatssecretaris Van Ark om hier onderzoek naar te doen en een pilot te starten.

Gert-Jan Segers (ChristenUnie) en Lodewijk Asscher (PvdA) willen dat het kabinet extra geld vrijmaakt voor de strijd tegen mensenhandel en gedwongen prostitutie. Volgens de partijleiders is er meer capaciteit bij de politie nodig om deze ‘moderne slavernij’ aan te kunnen pakken. Volgens de ChristenUnie en de PvdA is minimaal 10 miljoen euro per jaar extra nodig.

De ChristenUnie, PvdA en GroenLinks geven politieke steun aan de voorstellen van ‘Coalitie-Y’. Dit samenwerkingsverband van een aantal jongerenorganisaties en tv-presentator Tim Hofman werkt aan voorstellen voor een betere toekomst voor jongeren in Nederland. De partijen presenteren binnenkort een manifest waarin ze zich uitspreken voor vaste banen voor jongeren, meer betaalbare woningen en de invoering van een basisbeurs.

Er komt extra geld voor het aan het werk helpen van jongeren op het praktijkonderwijs en voortgezet speciaal onderwijs. De Tweede Kamer steunde vandaag mijn voorstel. Door een ander voorstel - van onder meer PvdA en ChristenUnie - zijn eerder aangekondigde bezuinigingen op praktijkleren ook van de baan.

Er komt 17 miljoen euro extra, die bedoeld is om deze kwetsbare jongeren rechtstreeks en duurzaam de arbeidsmarkt op te helpen. Het geld wordt bijvoorbeeld gebruikt voor leerwerkplaatsen, stagebegeleiding, speciale scholing en het aanbieden van certificaten. Daarmee worden de kansen voor kwetsbare jongeren die nu moeilijk aan het werk komen vergroot. De ChristenUnie wil hiermee een extra stap zetten voor jongeren die niet vanzelfsprekend profiteren van de economische groei. We willen dat kwetsbare jongeren met deze extra impuls een grotere kans krijgen om hun plek in de samenleving in te nemen. In een sterke samenleving doet iedereen mee; dit voorstel moet daar aan bijdragen.

Labels: Gert-Jan Segers, Onderwijs

Onze dochter uit China is gevaccineerd toen ze als 1-jarige bij ons kwam. Niet erg leuk. Voor haar niet en voor ons als ouders niet. Je weet dat je kind pijn zal hebben van de prik en zich misschien ook wel een paar dagen wat ziek zal voelen. Je wilt je kind toch zoveel mogelijk leed besparen.

En juist daarom was het voor ons geen vraag of we haar lieten vaccineren. Want een prik en een paar dagen ziek zijn, vallen in het niet bij de veel heftiger ziektes waar dat kleine meisje met een prik tegen beschermd zou worden. En met haar, ook haar omgeving. Door te vaccineren bescherm je je kind tegen nare ziekten die zelfs de dood tot gevolg kunnen hebben. Bovendien zorg je zo indirect ook voor bescherming van andere, heel jonge kinderen die nog geen vaccinaties hebben gehad. Je zou zeggen: welke ouder wil dat nou niet?

Nou, er is dus ook een groep ouders die hun kinderen niet laten inenten. Heel eerlijk: ik vind dat moeilijk te begrijpen. Het is mijn persoonlijke geloof dat God ons heel veel geeft. In de schepping, in talenten van mensen, in de verantwoordelijkheid om te zorgen: voor anderen, maar ook voor onszelf. De mogelijkheid om te vaccineren, de talenten van medici en de beschikbaarheid van middelen die bijdragen aan het beschermen van leven en gezondheid mogen we – is mijn persoonlijke overtuiging – inzetten ten goede.

Maar onder de ouders die hun kinderen niet laten vaccineren, is ook altijd een deel christenen geweest. Hoewel ik er zelf dus echt anders over denk, konden zij mijns inziens terecht een beroep doen op het recht op lichamelijke integriteit en vrijheid van godsdienst. Door de beperkte omvang van deze groep, is het risico van hun niet-vaccineren voor onze hele samenleving beperkt: zolang er een hoog genoegedekkingsgraad is, beschermt dat ook anderen.. De vanuit christelijke overtuiging ingegeven motivatie om niet te vaccineren, nam van jaar tot jaar bovendien steeds verder af en landelijk bleef de vaccinatiegraad voldoende hoog. Tot zover was er dus niet zoveel aan de hand en het maatschappelijke debat nog niet zo verhit.

Groeiende groepMaar sinds een aantal jaar is er iets nieuws gaande. Er is ineens een gróeiende groep ouders die kinderen niet wil laten vaccineren. Niet vanuit geloofsovertuiging, maar uit wantrouwen jegens de overheid of medicijnfabrikanten, uit angst voor niet-bestaande bijwerkingen of vanuit het idee dat het allemaal wel mee zal vallen. Het lijkt of vaccinaties zo in zekere zin deels bedreigd worden door het eigen succes: het risico is uit het zicht verdwenen en daarmee verdampt ook de angst voor ‘vergeten’ ziekten.Dat is een probleem. In het publieke debat dat is losgebarsten, worden allerhande oplossingen voor dat probleem aangedragen. Ouders verplichten hun kind te vaccineren, een korting op de kinderbijslag, kinderdagverblijven die de vaccinatiegraad publiceren of niet-geënte kinderen kunnen weigeren: ideeën te over.

VaccinatiegraadEn het is goed dat we dat gesprek aangaan. Dat we voor- en nadelen van de aangedragen oplossingsrichtingen in kaart brengen. Dat we alles doen wat mogelijk is om de vaccinatiegraad omhoog te krijgen. Daar is ook de ChristenUnie zeer voor gemotiveerd. Maar we moeten wel goed bedenken wát we doen.

En dan vind ik dat de overheid zeker óók, maar niet alléén principiële zaken als lichamelijke integriteit en geloofsvrijheid moet wegen – al snapt u hoe belangrijk die voor mij zijn. Maar ook de effecten en bijeffecten van de mogelijke maatregelen. Bijvoorbeeld dat een boete voor niet-vaccineren geen probleem zou zijn voor rijke ouders, wat ongelijkheid creëert ten opzichte van gewetensbezwaarde mensen met een kleinere beurs. En dat de verplichting voor ouders averechts kan werken en het wantrouwen voedt: in Italië ging de vaccinatiegraad nota bene omláág, nadat een verplichting werd ingevoerd.

KinderdagopvangDe mogelijkheid voor de kinderdagopvang om kinderen te weigeren dan? Daar zijn principiële bezwaren minder aan de orde en dus is deze maatregel wat mij betreft dan ook niet bij voorbaat uitgesloten. Sterker: vanuit het christelijk-sociaal denken is er best wat voor te zeggen. Want als ouders vanuit de ‘soevereiniteit in eigen kring’ in vrijheid de keuze moeten kunnen maken om hun kind niet in te enten, moet ook een kinderdagverblijf haar door de ouders gegeven verantwoordelijkheid, vanuit soevereiniteit kunnen invullen om de groep kinderen als geheel te beschermen.Een in allerijl aangekondigd wetsvoorstel van D66 zou dat dan ook wel even regelen. VVD, CDA, PvdA en SP sloten zich direct aan. Van verschillende kanten werd ook ik bevraagd: jullie zijn daar toch óók voor?

En het antwoord is – ik hintte er al op: misschien wel. Maar toch vind ik het te makkelijk om daar in de storm van de publieke opinie direct in mee te gaan. Niet in de laatste plaats omdat professionals die er meer verstand van hebben dan ik waarschuwen voor een onvermoed, groot schadelijk effect. Dat zit zo: als tien kinderdagverblijven een vaccinatie-eis stellen, is de kans groot dat één kinderdagverblijf de niet-gevaccineerde kinderen opvangt en te maken krijgt met een véél te lage vaccinatiegraad. Dat kan een bedreiging zijn, niet alleen voor die niet-gevaccineerde én gevaccineerde kinderen op het kinderdagverblijf, maar ook voor de rest van de omgeving, regio en uiteindelijk ons hele land. En zelfs als álle kinderdagverblijven een vaccinatie-eis stellen, is daar nog de gastouderopvang, speeltuin of school waar het mis kan gaan. Een brandhaard op één zo’n plek kan misschien wel een landelijk uitslaande brand van een gevaarlijke ziekte worden.

Is daarmee alles gezegd? Nee, zeker niet. Want hoe dit soort risico’s zich tot elkaar verhouden, dat weten we niet goed. En dat willen we wél weten. Dus is het goed dat het kabinet hier onderzoek naar doet.

Maar in de tussentijd wil ik niet stil zitten. We moeten met een plan komen. Want die vaccinatiegraad móet omhoog. Omdat vrijheid en vrijblijvendheid nou eenmaal niet hetzelfde zijn.Dan kunnen we beginnen met een stevigere oproep aan ouders om hun kinderen te laten vaccineren – als je niet langskomt bij het consultatiebureau, krijg je nu geen enkele brief, herinnering of aanmaning. Daar mag de overheid nadrukkelijker optreden.

Artsen

Dan kunnen we aansluiten bij de acties van artsen onder de hashtag #ikvaccineer. Zij zouden wel eens een sleutelrol kunnen gaan spelen in het verbeteren van de vaccinatiegraad. Want waar we niet altijd alle heil mogen verwachten van de algemene voorlichting vanuit de Rijksoverheid, werkt het klemmende beroep van artsen vaak wel; Duitsland kent bijvoorbeeld een verplicht gesprek met een arts als ouders niet reageren op de oproep om hun kind te komen laten vaccineren. Dit gesprek kan twijfelaars over de streep trekken. Ook hier kan nu al werk van worden gemaakt.Dan kunnen we – u en ik – duidelijk maken dat vaccineren de norm is en niet-vaccineren een probleem. Want waar mythes over vaccinatie onder ouders ontstaan, kunnen die onder ouders ook weersproken worden.

#ikvaccineer. Voor de gezondheid van al onze kinderen, ook in de toekomst. Want daar gaat het om.

Labels: Carla Dik-Faber, Gezondheid

Nog geen twee weken geleden presenteerden we – de ChristenUnie samen met GroenLinks, PvdA, D66, SP, VVD en CDA – een nieuwe Klimaatwet. Daarin legden we stevige ambities vast voor het tegengaan van klimaatverandering. Ik noemde het een historische stap vooruit.

Die ambities sluiten aan op de plannen van dit kabinet. In het Regeerakkoord spraken we – en dan heb ik het nu over ChristenUnie, D66, VVD en CDA – al af wat we gaan doen om ons land duurzamer te maken. We nemen afscheid van het fossiele tijdperk van olie, kolen en gas. We geven ruim baan aan schone energie, energiebesparing en de kolencentrales gaan dicht. Daarmee vulden we in het Regeerakkoord grofweg de helft van onze ambities in met concrete maatregelen.

Dat is niet niets, als je bedenkt dat de afgelopen kabinetsperiodes veel te weinig vooruitgang is geboekt. En toch: die andere helft móet dus nog ingevuld worden.

Vandaag is daarom opnieuw een belangrijke dag met opnieuw een belangrijke stap. Vandaag presenteren de Klimaattafels hun ideeën waarmee we onze duurzame ambities dichterbij kunnen brengen. Dat is een belangrijke tussenstap op weg naar een Klimaatakkoord dat we later dit jaar hopen te sluiten. Dan weten we écht wat we gaan doen.

De ChristenUnie heeft een duidelijk doel voor ogen. We willen ‘Parijs’ halen. En zelfs dat doel staat niet op zichzelf. We willen goede rentmeesters zijn. We willen voor de schepping zorgen. Daar zetten we al die stappen voor. Sterker: daarvoor lopen we ons het vuur uit de sloffen.

Dat betekent ook dat we bij voorbaat open staan voor alle voorstellen. Want suggereren dat we niets gaan merken van de omslag naar een duurzame energieopwekking, duurzame productie en duurzame economie en het ons niets gaat kosten, zou niet eerlijk zijn. Ik zie dat ook terug in de uitgangspunten van de Klimaattafels: er zijn geen heilige huisjes meer.

De komende tijd gebruiken we om deze ideeën te bespreken, verder uit te werken en door te rekenen. Want waar we zeggen dat we het allemaal gaan merken, moeten we ook zeggen dat we de lasten én de lusten eerlijk gaan verdelen. Dat betekent dat we enerzijds allemaal naar vermogen mee moeten betalen én het anderzijds allemaal terug moeten zien in een lagere energierekening.

We gaan naar Parijs en we gaan met z’n allen. Vandaag zetten we opnieuw een stap.

Labels: Carla Dik-Faber, Duurzaamheid

De vaste Kamercommissie Buitenlandse Zaken heeft tijdens het meireces een werkbezoek afgelegd aan Saoedi-Arabië. De commissie, met Tweede Kamerleden van GroenLinks, VVD, CDA, PvdA, D66, SGP en delegatieleider Joël Voordewind (ChristenUnie), was uitgenodigd door het Saoedische parlement, de Shura Council. De Kamerleden lieten zich informeren over verschillende onderwerpen zoals de actuele (handels)relatie met Nederland, mensenrechten en de interne hervormingen in het land.

Ook de buitenlandse politiek van Saoedi-Arabië kwam aan de orde, waarbij ook de oorlog in Jemen en de spanningen met Iran niet onbesproken bleven. Het laatste werkbezoek van Kamerleden aan Saoedi-Arabië vond tien jaar geleden plaats. De delegatie Kamerleden bezocht Dammam, Riyad en Jedda en sprak met verschillende politici en vertegenwoordigers van belangenorganisaties en bedrijven.

EconomieMet de vicevoorzitter, Yahya al-Samaan en leden van het door de koning benoemde parlement is gesproken over het functioneren van de Shura Council. Ook is er gesproken over de economische hervormingen die kroonprins Mohammed Bin Salman wil invoeren om de Saoedische economie minder afhankelijk te maken van olie en buitenlandse arbeidsmigranten. Een aantal staatsbedrijven wordt (deels) geprivatiseerd en 30% van de werknemers moet vrouw zijn. Er zijn ook meer banen nodig voor de Saoedi’s zelf. Van Saoedische zijde werd benadrukt dat er ruimte is om de handelsbetrekkingen met Nederland verder te intensiveren. Tegelijkertijd vernam de delegatie nog steeds zorgen over de grote bureaucratie in het land en de hoge werkloosheid (24%). Toenemende belastingen, het intrekken van subsidies en verlies van goedkope arbeidsmigranten zijn ook punten van zorg.

Sociale ontwikkelingenDe delegatie werd geïnformeerd over de hervormingen op sociaal gebied die het land in een snel tempo doormaakt. Zo mogen de vrouwen autorijden, is het bijwonen van sportevenementen geaccepteerd en zijn bioscopen geopend en muziekconcerten toegestaan. Ook er zijn er op ontmoetingen geweest met buitenlandse religieuze leiders. Met de Mensenrechtenraad spraken de Kamerleden openhartig over de doodstraf, vrouwenrechten, godsdienstvrijheid, behandeling van mensenrechtenverdedigers in Saoedi-Arabië en de financiering van buitenlandse moskeeën.

Met betrekking tot de mensenrechten blijven er zorgen over het guardianship voor vrouwen, de regel dat mannelijke familieleden beslissingen nemen voor vrouwen. Ook zijn er zorgen over de doodstraf, godsdienstvrijheid en bescherming van vrouwelijke arbeidsmigranten tegen misbruik.

Buitenlandse politiekMet de minister van Buitenlandse Zaken, Adel Al-Jubeir is ingegaan op de oorlog met Jemen en de toegang van hulpgoederen, de spanningen met Iran, het vredesproces met Israël en de Palestijnen en visaverruiming voor Nederlanders. Met de president van Jemen, Abd Rabbuh Hadi, die in ballingschap leeft in Saoedi-Arabië, is gesproken over de oorzaken van het conflict met de Houthi’s, de toegang van humanitaire goederen en scenario’s voor een vredesregeling. Tijdens het gesprek met de president van Jemen hoorde de delegatie twee ontploffingen van raketten die waren afgeschoten vanuit Jemen op Riyad. Dit bracht de oorlog opeens heel dichtbij.

Verder sprak de Nederlandse delegatie met de gouverneur van de oostelijke provincie, prins Saud bin Nayef al Saud, vertegenwoordigers van Saudi Aramco (de Saoedische oliemaatschappij), vertegenwoordigers van de VN, vertegenwoordigers van religieuze minderheden (sjiieten en christenen), jongeren, vrouwen en vertegenwoordigers van het Nederlandse bedrijfsleven (o.a. Shell, Unilever, Phillips, Strukton, KLM en Hak) en Nederlanders die werkzaam zijn in Saoedi Arabië.

Lange geschiedenisDe relatie tussen Saoedi-Arabië en Nederland kent een lange geschiedenis. In 1872 opende Nederland een consulaat in Jedda. De eerste buitenlandse bank was Nederlands en de eerste internationale luchtvaartmaatschappij die aanlandde in Dammam was KLM. Er wonen circa tweeduizend Nederlanders in Saoedi-Arabië en ons land is nog steeds één van de grootste investeerders in het land.

De delegatie bestond uit de volgende leden: Isabelle Diks (GroenLinks), Sven Koopmans (VVD), Agnes Mulder (CDA), Lilianne Ploumen (PvdA), Sjoerd Sjoerdsma (D66), Kees van der Staaij (SGP) en Joël Voordewind (ChristenUnie en delegatieleider).

(Bron: MinBuZa)

Labels: Joël Voordewind, Midden-Oosten, Buitenland