Poliflw

In Den Haag kun je ze zomaar tegen het lijf lopen: ministers en Kamerleden. Vooral op vrijdag als ze allemaal tegelijk aan komen wandelen op weg naar de ministerraad in de Trêveszaal, of van hun departement op weg zijn naar een debat in de Tweede Kamer. Dat gaat bijna altijd goed, meestal kunnen de mannen en vrouwen hun weg vervolgen zonder aangeklampt te worden. In Den Haag is immers iedereen eraan gewend. Ook onze premier verplaatst zich het liefst lopend of pakt de fiets. Iedereen kan hem dan ook spontaan tegenkomen. ‘Ik wil gewoon fietsen. Dat moet kunnen in ons Haagje’, zegt hij. Bekend is zijn grapje wanneer hij op maandagmorgen in de Haagse binnenstad met goede vrienden koffiedrinkt en zegt: ‘Zo, nu ga ik naar de koning -met wie hij elke maandagochtend een informeel gesprek heeft- en daarna door naar mijn werk op het Binnenhof.’ Er is geen anekdote die de mores van Den Haag beter neerzet. Want dit is de dagelijkse werkelijkheid in het Nederlandse centrum van de macht.Machthebbers in Nederland hebben altijd zo gewoon mogelijk willen zijn en zich niet boven het volk willen stellen. Hollandse mentaliteit Ook sommige voorgangers van onze premier gebruikten regelmatig het oer-Hollandse vervoermiddel, zoals Dries van Agt en Wim Kok. Ook Piet Steenkamp, lid en later voorzitter van de Eerste Kamer, die als informateur aan de wieg stond van het kabinet-Biesheuvel I en het kabinet-Van Agt III, gebruikte geen dienstauto maar fietste of reisde per tram naar het Binnenhof. Het zegt iets over de Hollandse mentaliteit die hier al eeuwen bestaat: Doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg. In Engeland en Frankrijk gingen machthebbers per koets, maar in Den Haag niet. Het lopen, fietsen of met de tram naar de Tweede Kamer gaan, is een echte Haagse gewoonte. Schilderijen uit de 17de en 18de eeuw dienen als bewijs. Wel komen buitenlandse ambassadeurs in ons land hun geloofsbrieven volgens een oude traditie nog steeds per koets aan de koning overhandigen. Kort na hun aankomst in Nederland ontvangt de koning de nieuwe ambassadeurs op Paleis Noordeinde. Zij bieden daar hun geloofsbrieven aan. Dit zijn twee documenten van een buitenlands staatshoofd, die een ambassadeur na diens aanstelling aan de Koning aanbiedt. Het is een vertrouwd beeld in de Haagse binnenstad. Sjieke Benoordenhout Het uitzonderlijke aan Den Haag is dat je niet alleen politici tegen het lijf kunt lopen. Je kunt ook achter koningin Máxima staan bij de kassa in de Bijenkorf of bij Patisserie Jarreau in de Van Hoytemastraat in het sjieke Benoordenhout. Jarreau is een echte banketbakker zoals je ze ook in Parijs vindt. Natuurlijk ben je dan nieuwsgierig, een beetje opgewonden zelfs. Maar dat laat je niet merken. Pas thuis vertel je wat Máxima stond af te rekenen. Want je hinderlijk opdringen, nee, dat is niet de Haagse manier.In de tijd dat prinses Beatrix nog in Huis den Bosch woonde, kwam ze ook regelmatig in het Benoordenhout haar gebak kopen. Storend aanklampen Gevaarlijke trendbreuk in die toegankelijkheid van onze volksvertegenwoordigers, bewindslieden en koninklijke hoofden is de coronacrisis en vooral wat de maatregelen met sommige mensen doen. De laatste tijd komt dreigen, hinderlijk volgen en storend aanklampen van politici rond het Binnenhof steeds vaker voor dan vóór de coronacrisis. Bedreigend voor betrokkenen, maar óók voor de mores van Den Haag waarbij bijvoorbeeld een selfie maken met de premier normaal is.Die aanraakbaarheid is uniek in de wereld. Minister Hugo de Jonge was onlangs op het Plein voor de Tweede Kamer nog slachtoffer van eenvrouw die hem belaagdein haar aanvechting ‘met liefde’ te strooien. Ongewenst en ongecontroleerd gedrag met zorgwekkende kanten. Persoonlijk voor de betrokken slachtoffers, maar óók voor de Haagse mores. Doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg.

Er is een plan ontwikkeld voor een dorpsvilla met 10 appartementen op het perceel van Rodenrijseweg 63. Dit plan zorgde voor onrust voor omwonenden. Bij dit plan moest goed afgewogen worden of het wel paste op de huidige bestemming. Als fractie hebben we hier ook lang en goed over gesproken. Past het plan? Geeft het geen vrijbrief om in de toekomst langs onze waardevolle linten meer dergelijke grote gebouwen te bouwen? 

Als fractie hebben we de afweging gemaakt dat het plan past op de huidige bestemming aan de Rodenrijseweg. De bebouwing eromheen is immers ook groot en daarnaast zijn er op dit stuk van het lint geen doorzichten naar achtergelegen polders. Ook heeft het college onzes inziens goed beargumenteerd dat dit plan geen vrijbrief is om meer van dergelijke grote gebouwen te plaatsen aan het lint. De plek is uniek, zowel stedenbouwkundig als qua locatie. Kortom, volgens ons past Villa de Lans mooi in de omgeving. 

Het plan heeft niet alleen politiek, maar ook in de omgeving voor veel onrust gezorgd. Er is sprake geweest van burgerparticipatie tot op zekere hoogte, maar het kon volgens ons zeker beter. Dit was voor ons echter niet genoeg om tegen het plan te stemmen. De meerderheid van de raad zat anders in de discussie en er is daarom een amendement aangenomen dat het voorliggende plan vernietigt en oproept om te komen tot een plan waarin ruimte is voor twee vrijstaande woningen. Een teleurstelling voor de initiatiefnemer, maar een opluchting voor omwonenden. Hoe het vervolgproces eruit zal zien, is nog afwachten. We hebben als raad wel lessen getrokken uit de discussies over dit onderwerp. De komende maanden zullen er verschillende gesprekken plaatsvinden over hoe we aan ruimtelijke ontwikkelingen beter en eerder sturing kunnen geven.

In een mooi gesprek tussen Linda Veenman (casemanager dementie), Marjan Oosthoek (mantelzorger) en Ankie van Tatenhove (wethouder), delen zij hun ervaringen over hoe de zorg geregeld is, maar ook over de kleine dingen die je zelf kunt doen voor bijvoorbeeld je demente buurvrouw. 

Klik op onderstaande link om het gesprek terug te kijken.

https://www.youtube.com/watch?v=Tu8NMp_wkG0&feature=youtu.be

Het centrale woord in onze verkiezingscampagne was: waardevol. Hoe kun je als overheid, als burger waardevol zijn voor God en voor je omgeving.

Na de laatste verkiezingen in maart 2018 hebben we iedere fractievergadering opnieuw het thema “waardevol” op onze agenda gezet. We kijken om ons heen, we lezen de lokale kranten en kiezen een persoon of organisatie die van ons het waardevol- compliment krijgt. We sturen een kaart met de tekst: "U(jij) bent waardevol" of we bezoeken de organisatie maken en een foto met ons waardevol bord. Dat laatste was helaas sinds maart niet meer mogelijk.

Om deze waardevol-actie toch door te zetten, hebben we andere manieren gezocht. Dit jaar hebben we medio april, midden in de eerste corona-golf, alle scholen in Lansingerland een kaart gestuurd. Een blijk van waardering voor hun snelle omschakeling naar digitaal lesgeven en begeleiden. Ook de kerken kregen een kaart van ons. Er wordt door kerken veel gedaan voor de samenleving, ook in dit intensieve jaar. Zowel binnen als buiten de kerk. Naar cultuur- en sportverenigingen stuurden we een kaart met extra sterren en een persoonlijke tekst, waarin we de verenigingen bedankten voor hun inzet tijdens Expeditie Lansingerland in de zomer van dit jaar. Het is immers waardevol wat de verenigingen voor de jongeren in onze samenleving doen. Ook in dit nieuwe seizoen, nu er nog maar beperkt activiteiten mogelijk zijn. Daarbij laten de verenigingen veel creativiteit en inzet zien. Dat waarderen we en willen we ze daarom graag laten weten. 

We hebben in de afgelopen jaren mooie fietstochten gehad met elkaar. En wat zouden we er graag weer een organiseren. Na tochten in het teken van de kunst, de historische gebouwen en de actuele politieke situatie wilden we nu graag fietsen langs de plekken die veranderen door de aanleg van de verbinding tussen de A13 en de A16. Gezien de maatregelen die er gelden om de verspreiding van COVID-19 in te dammen, moeten we er voorlopig helaas van afzien. Fietsen op 1,5 meter van elkaar is al lastig genoeg. Maar dat geldt nog meer voor het onderweg stoppen om te luisteren naar wat er verteld wordt over de plekken waar we langs komen. We hopen op een later moment deze fietstocht alsnog te kunnen organiseren. Blijf vooral trainen!

De afkorting IHP staat voor integraal huisvestingsplan voor het primair onderwijs, de basisscholen dus. Dit gaat over de planning voor de komende 15 jaar. Hard nodig, want sommige scholen zijn door hun afschrijvingstermijn heen en onze kinderen hebben schoolgebouwen nodig waar ze veilig zijn en die uitnodigen tot leren, spelen, bewegen en sociale interactie. Onze wethouder Van Tatenhove en de ambtelijke staf heeft daar een gebalanceerd plan voor gemaakt, waar de gehele raad mee instemde bij de laatste vergadering voor de zomer. Daarvoor was een gedetailleerde schouw van de gebouwen nodig, plus een prognose van de leerlingenaantallen per dorp en per wijk. Het project is gigantisch: uitbreidingen (zoals de Prinses Maxima), vervangende nieuwbouw (zoals de Parel) en complete nieuwbouw zoals in Wilderszijde plus een verduurzamingsoperatie (zoals de Vuurvogel en de Boterdorp). Tijdens de verbouwingen zullen kinderen soms tijdelijk van gebouw moeten opschuiven maar er zijn afspraken gemaakt hoeveel meter extra afstand dat mag zijn. Alles bij elkaar te veel om het hele rapport in dit artikel samen te vatten. Prachtig ook dat alle betrokken schoolbesturen vierkant achter dit plan staan. Dat werd nog gesymboliseerd doordat bestuurder Van Zanten van Spectrum-SPCO dat namens hen allen in de commissie kwam toelichten. 

De Rekenkamer heeft een rapport geschreven met een geweldige titel: KWETSBAAR EN UIT BEELD. Die titel spreekt ons aan, want ‘uit beeld’ – dat is wat ouderen angst aanjaagt: er niet meer toe doen. In het rapport worden uiterst zinvolle observaties aangereikt over hoe ouderen te helpen om langer zelfstandig te kunnen blijven.

Voor ouderen speelt een aantal belangen, zo weten we ook van onze eigen ouderenadviseurs. Wonen is een van die belangen, maar zeker niet het enige. Overigens zal in de Woonvisie die nu ontwikkeld wordt nadrukkelijk aandacht zijn voor ouderenhuisvesting. Wat ook speelt, is functiebehoud en, wanneer dat te wensen overlaat, zorg van anderen om hiaten te vullen: gezondheidszorg en mantelzorg. Het ‘ertoe doen’ dat hierboven genoemd werd, heeft een link met eigen regie kunnen voeren. Dit wordt verduidelijkt door het begrip ‘positieve gezondheid’: niet één aspect – bv wonen – maar het zijn alle aspecten bij elkaar die de gezondheidstoestand bepalen. Heeft iemand bijvoorbeeld moeite met de eigen mobiliteit, maar is hij in staat zijn omgeving hierbij in te schakelen, dan is er geen sprake van een onvoldoende op het terrein van mobiliteit. Woont iemand in een verpleeghuis en voelt hij zich daar veilig en thuis – dan is er niks mis met de factor ‘wonen’. Anders gezegd: Kwetsbaarheid van ouderen is een multi-domeinproblematiek. Dat laatste vond onze fractie een zwak punt in dit rapport: het beschrijft meerdere facetten netjes, maar komt in de aanbevelingen enkel en alleen tot een aantal aandachtspunten betreffende het woonaanbod – en dan ook nog op een onnodig scherp geformuleerde manier – alsof er niks zou deugen van wat we in Lansingerland doen voor onze oudere inwoners. Dat doet de ouderenadviseurs en andere ambtenaren en ook onze eigen wethouder tekort. Op het gebied van ouderenbeleid is onze gemeente voortvarend bezig zoals ook de voorzitter van de Rekenkamer beaamde. Zo wordt in Lansingerland op basis van de Wmo meer dan het wettelijk vereiste gedaan, waarbij trouwens ook Welzijn Lansingerland een belangrijke rol vervult.

Afgelopen zaterdag viel de Landelijke opschoondag samen met World Cleanup Day. Een dag om aandacht te vragen voor al het zwerfafval en in actie te komen voor schone en frisse buurten. Daar deed D66 Lansingerland met veel plezier aan mee.

De groep van vrijwilligers deed de wijk Boterdorp aan, liep langs de Oudelandse laan en maakte tot slot ook Stationgebied en centrum Westpolder afvalvrij. De oogst was drie hele volle zaken afval, met vooral veel blikjes, snoeppapiertjes, waterflesjes en heel veel sigarettenpeuken. Nieuw dit jaar waren ook enkele mondkapjes in de buurt van het station

D66 Lansingerland heeft vragen gesteld aan het college of het huidige COVID-testcapaciteit tot problemen leidt in de essentiële beroepen in onze gemeente. Ook wil D66 van het college weten of zij een oplossing ziet in het door de gemeente tijdelijk commercieel beschikbaar stellen van testen voor essentiële beroepen (in het onderwijs, in de zorg en kinderopvang).

Ineke den Heijer (fractievoorzitter D66 Lansingerland) : “Hoewel zorgmedewerkers en docenten landelijk voorrang hebben om getest te worden, lijkt het er helaas nog op dat de testcapaciteit in onze regio niet op orde is. Hierdoor duren de afspraken en de uiteindelijke uitslag erg lang. We zien en horen dat er signalen uit de zorg, onderwijs en kinderopvang zijn dat deze vertraging tot problemen leidt. We horen dat er op sommige scholen bijna geen vervangers meer zijn, hoge werkdruk bij ander personeel, kinderen naar huis worden gestuurd, patiënten langer moeten wachten op behandeling, en ouders die niet kunnen werken. We hebben het college vanwege de grote urgentie met spoed te reageren op onze vragen”.

D66 neemt als voorbeeld dat er in Nederland ook werkgevers zijn die hun werknemers aanbieden om op kosten van de werkgever een test te doen bij een commerciële partij. De testlocatie is dan in de buurt en de uitslag is veelal binnen 24 uur beschikbaar. D66 is van mening dat het inkopen van testen om eigen personeel te testen niet hoort bij de kosten die een school, zorginstelling of kinderopvang moet maken.

D66 Lansingerland vraagt daarom of het college bereid is om op zeer korte termijn te onderzoeken of en in welke mate in onze gemeente het testbeleid tot problemen leidt in de essentiële beroepen en, of het commercieel beschikbaar stellen van testen voor essentiële beroepen (in het onderwijs, in de zorg en kinderopvang) door de gemeente Lansingerland tijdelijk een oplossing kan zijn en kan worden gefaciliteerd door de gemeente. D66 vindt het belangrijk dat bij dit onderzoek ook een indicatie van de kosten wordt meegenomen. Budget beschikbaar stellen voor het testen van deze cruciale beroepen kan naar de mening van D66 door het college worden gedaan, daar de raad onlangs een budget van 5 miljoen beschikbaar heeft gesteld speciaal voor alle corona gerelateerde problemen.

De gestelde vragen kunt u hier teruglezen.

Het CDA en zijn kernwaarden Maakt het CDA zijn kernwaarden waar? Dat is de vraag toen de partij op 7 februari van dit jaar besloot met VVD en Forum voor Democratie het gesprek aan te gaan om te komen tot een nieuwe coalitie in Gedeputeerde Staten van Noord-Brabant. Zij vonden in Lokaal Brabant een vierde partner. Er werd overeenstemming bereikt en een nieuwe cultuur van politiek bestuur gevonden. Het bestuursakkoord werd ingezet met de slogan Samen, Slagvaardig en Slim. Forum ziet de samenwerking met de VVD en het CDA in Noord-Brabant als een mijlpaal voor de partij. ‘Constructief samenwerken, verbinden’, liet hun partijleider weten. Strategische fout Een merkwaardige uitspraak voor iemand die CDA en VVD recent tot de linkse cultuur marxistische hoofdstroom rekende die uit is op de vernietiging van Nederland. Tien jaar geleden was er het geruchtmakende CDA-congres in de Rijnhal in Arnhem over het coalitieakkoord van het CDA en VVD met de PVV. Maxim Verhagen liet zich onlangs ontvallen dat hij niet aan het avontuur was begonnen, wanneer hij had geweten dat de gedoogcoalitie in de praktijk als een gewone coalitie zou worden uitgelegd. Hij blikt ook liever niet op deze episode terug. Dat is wel te begrijpen, want voor het CDA pakte de strategische fout van Verhagen rampzalig uit. Een electorale terugval naar dertien zetels en, nog veel erger, een zwaar verlies van politiek-morele geloofwaardigheid. Verhagen was niet de enige die weigerde om dit te zien. De partij moest deze geschiedenis verwerken, waardoor de episode een leerzame ervaring is geworden. Oud-premier Piet de Jong had op dat CDA-congres geen moeite de aard van de politicus Wilders te doorzien: ‘Laat die maar alleen marcheren’ werd een gevleugelde uitspraak. Verbindende middenpartij De faux pas veroorzaakt nog steeds bij de geringste beroering emoties en heeft het uitzetten van een bestendige koers in de weg gestaan. De partij heeft nog steeds de intentie de verbindende middenpartij te zijn die het was in de vorige eeuw en de verleiding mee te liften met populistisch rechts. Probleem van het eerste is dat het midden al lang niet meer het exclusieve domein is van de christendemocraten. Dat was het in de vorige eeuw, zolang VVD en PvdA elkaar uitsloten. Na de val van de Muur hebben deze partijen laten zien dat ze compromissen konden sluiten en het zonder CDA af konden. Het CDA maakt nu deel uit van een druk midden dat er, te midden van luidruchtige flanken, in slaagt het landbestuur draaiende te houden. Wat is gebleven is de Nolens-reflex: alleen in uiterste noodzaak samenwerking met links. De katholieke leider deed deze uitspraak in 1918 en had toen tot doel een opening naar samenwerking met niet-christelijke partijen (in die tijd links) te maken. Later is Nolens de sleutel geworden waarmee het CDA kabinetsformaties in ging: als het kan met rechts, als het moet met links. Het verklaart waarom Buma in de formatie van 2017 GroenLinks buiten werkte; het verklaart ook waarom het CDA in Brabant de voorkeur geeft aan samenwerking met Forum boven een college met GroenLinks. Het CDA is hiermee geen middenpartij, maar een partij rechts van het midden waarin zij moeten concurreren met de VVD, PVV en Forum. Verbindende rol Politiek-inhoudelijk heeft het CDA getracht een belangrijke rol te spelen in de splijtende sociale kwesties van deze eeuw: immigratie, integratie, duurzaamheid, energietransitie en de positie van de islam. Het CDA, een schoolvoorbeeld van culturele en religieuze integratie, had die kans in het eerste decennium van deze eeuw toen zij onder leiding van Balkenende de spilpositie in het krachtenveld heroverde. Oud-premier Lubbers, als katholiek geoefend in politiek bedrijven vanuit het midden, heeft daar een- en andermaal op aangedrongen, maar hij vond bij de gereformeerde Balkenende weinig of geen gehoor. Het CDA zal de komende tijd een offensieve koers moeten kiezen wil het zichzelf niet tot prooi maken van rivaliserende krachten. Het CDA gelooft in democratische waarden en laat zich inspireren en leiden door de Bijbelse boodschap van respect, liefde en omzien naar elkaar. Met de vier CDA-uitgangspunten: gespreide verantwoordelijkheid, gerechtigheid, solidariteit en rentmeesterschap wordt daaraan inhoud gegeven. Deze Kernwaarden én een strategische politieke ambitie moeten de partij weer het eigen vertrouwde gezicht geven.