Poliflw

Door Gert-Jan Segers op 3 september 2019 om 09:21

Vandaag is een mooie dag want twee andere politieke partijen scharen zich achter Coalitie-Y. Daarmee nemen twee architecten van het leenstelsel de PvdA en GroenLinks afstand van dat systeem en scharen ze zich achter ons pleidooi voor de basisbeurs. En het zou prachtig zijn als blijkt dat de komende weken nog meer partijen zich bij Coalitie-Y aansluiten.

Het sterkt me in de overtuiging dat we die terugkeer van een basisbeurs bij de volgende formatie kunnen regelen. Waar er eerder een blok van VVD, D66, GroenLinks en PvdA voor het leenstelsel bleef staan, hebben die laatste twee nu kleur bekend door aansluiting bij Coalitie-Y.

Zorgen voor een goede basis voor studenten via een basisbeurs is een stap, maar meer is nodig voor jongeren.

Het is nog maar een halfjaar geleden dat de ChristenUnie samen met Coalitie-Y een inspirerende en indringende bijeenkomst belegde in de Tweede Kamer met ongeveer 150 jongeren. Ze vertelden hoe ze soms opzien tegen de toekomst door flexibele en onzeker contracten, de ontoegankelijke woningmarkt, de noodzaak om geld te lenen door het leenstelsel en de voortdurende druk om te presteren, om alles uit jezelf te halen en dat ook te laten zien.

Want die prestatiemaatschappij is fnuikend.

Het is fnuikend dat jongeren het gevoel hebben dat zelfs excellent niet goed genoeg is.

Het is fnuikend dat de gedachte opkwam dat het leven een project is waarbij je leent om in jezelf te ‘investeren’ en het later ‘terugverdient’.

Het is fnuikend dat dit denken van prestatie en investeren heeft geleid tot een leenstelsel.

De druk werd maar hoger en hoger. Burn-out raken als je 20 bent is geen uitzondering.

Jongeren stellen hun leven uit, schreef de SER afgelopen vrijdag. Steeds later stichten ze een gezin omdat de basis nog niet op orde is.

Dat is precies de reden dat we met Coalitie-Y zijn begonnen. Om op te komen voor een generatie in de knel, maar ook om een maatschappelijke tendens aan de kaak te stellen.

Met ons manifest ‘Waardig Ouder worden’ maakten we ons sterk voor een samenleving die met aandacht om ouderen heen staat en hen niet afschrijft.

Nu werken we aan een manifest met ‘Coalitie-Y’ om de druk op jongeren te doorbreken zodat zij met hoop hun toekomst tegemoet gaan.

Het is een enorm krachtige generatie, maar we moeten ze de kansen bieden. Aandacht hebben voor hun zorgen en handelen.

Vandaag is een belangrijke dag in het keren van het maatschappelijk tij waarin jongeren onder druk staan. Door de aansluiting van de PvdA, GroenLinks en hopelijk nog meer partijen kan er een wending komen.

Het sterkt me in de overtuiging dat dit leenstelsel zijn langste tijd heeft gehad. Daar strijd ik voor, voor jongeren.

Maar het is ook een eerste stap.

Omdat we de komende weken werken met deze partijen aan een manifest met meer oplossingen voor jongeren. Dat manifest komt nog voor Prinsjesdag.

Maar het is ook een eerste stap omdat ik werkelijk hoop dat hier een wending wordt ingezet voor de samenleving. Een wending waarin we niet louter denken in termen van efficiency, succes, alles uit jezelf halen en meer, hoger, beter en sneller.

Daar werken we aan met Coalitie-Y, daar werken we aan in dit kabinet, daar werken we aan richting de komende verkiezingen.

Een land met aandacht voor elkaar.

Door Lodewijk Asscher op 3 september 2019 Delen  

Maar ook: wat doet het met je als iedereen de hele dag benadrukt dat deze toets of deze beslissing zo belangrijk is. De stress als je in armoede moet opgroeien. Als je schulden zich opstapelen. In gesprekken met jongerenorganisaties kwamen die zorgen duidelijk naar voren. Veel jongerenclubs hebben zich verenigd in Coalitie-Y en zij noemden precies de dingen waar wij tegen strijden. Dat jongeren vaak van een bestaan als schijnzelfstandige naar het zoveelste tijdelijke contract gaan. Dat er bijna geen betaalbaar huis te vinden is.

Jongeren maken zich zorgen of ze hun studieschuld wel kunnen terugbetalen.

Maar ook dat ze zich zorgen maken of ze straks hun studieschuld wel kunnen terugbetalen. De stress van de lening komt in een emmer die al vol onzekerheden zit. Ik denk dat het voor onze toekomst belangrijk is dat jongeren durven dromen, durven kiezen. Om die reden omarmen wij – de PvdA-fractie samen met GroenLinks en de ChristenUnie – het manifest van de jongeren. Vóór meer vaste banen, vóór meer betaalbare woningen en vóór de invoering van een basisbeurs.

Een vervolgopleiding moet in onze ogen toegankelijk zijn voor iedereen.

Over dat laatste moet meer gezegd worden want het is een verandering ten opzichte van het huidige stelsel. Een vervolgopleiding moet in onze ogen toegankelijk zijn voor iedereen, en we willen dat mensen met veel geluk en succes solidair zijn met mensen die minder geluk hebben in het leven. Dat waren dan ook de uitgangspunten van het huidige stelsel.

Wij willen de positieve elementen – de extra investeringen in onderwijs, de hogere aanvullende beurs en de ov-kaart voor mbo-studenten – behouden. Maar we zien ook dat studenten onder steeds meer prestatiedruk staan. Zeker voor kinderen van wie de ouders geen dikke portemonnee hebben telt die studieschuld dan zwaar. Daar willen we wat aan doen. De vormgeving is iets voor de komende periode maar het betekent dat een vorm van basisbeurs zal terugkomen.

Een brede coalitie werkt samen voor zekerheden voor jongeren

De komende tijd gaan we met de jongeren verder werken aan het manifest. En ik hoop dat meer partijen zich bij dit initiatief aansluiten. Want hoe hoopvol zou het zijn als er een brede coalitie ontstaat die zich al voor de verkiezingen uitspreekt voor nieuwe zekerheden voor jongeren. Die wat wil doen aan hún zorgen. Daar ga ik mij de komende tijd hard voor maken.

Tweede Kamerlid

Door Webredactie op 31 augustus 2019 om 07:15

ChristenUnie: Kinderen moeten beter worden beschermd tegen online gokbedrijven

NOS onderzoek toont aan dat gokbedrijven en de Kansspelautoriteit hun verantwoordelijkheid voor jongeren niet nemen.

“Het is op dit moment kinderlijk eenvoudig voor een vijftienjarige om online te gokken en verslaafd te raken. Dat moet zo snel mogelijk anders”, zegt ChristenUnie Kamerlid Stieneke van der Graaf. “Met oog op de nieuwe wetgeving die online gokken legaliseert is het nog meer van belang dat de Kansspelautoriteit optreedt tegen online gokbedrijven die de wet overtreden en minderjarigen laat gokken op hun site.

Ik wil dat online gokbedrijven die minderjarigen op hun websites toelaten om te gokken hun vergunning verliezen. Dit vraagt om een keiharde aanpak.”

Van der Graaf dient kamervragen in naar aanleiding van NOS onderzoek waaruit blijkt dat gokbedrijven en de Kansspelautoriteit niet of nauwelijks hun verantwoordelijkheid nemen voor kinderen. “Vandaag dien ik vragen in bij minister Sander Dekker voor Rechtsbescherming. Ieder kind dat al op jonge leeftijd in aanraking komt met gokken, loopt het risico dat zijn of haar leven in het teken blijft staan van deze ellende. Gokken is verslavend en kan bovendien voor kinderen flinke financiële problemen veroorzaken. Het is niet voor niets verboden op deze leeftijd.”

“Van die sites valt weinig te verwachten als het gaat om het voorkomen van gokverslaving onder jongeren, want zij verdienen aan deze wanpraktijken. Des te belangrijker is het dat de Kansspelautoriteit hierop alert is en handhaaft. Het is onbegrijpelijk dat de Kansspelautoriteit op de handen blijft zitten. Waarom hebben deze goksites vrij spel?

Misstanden bij de Toto

“In een tijd waarin er helaas steeds meer legale aanbieders van gokken een vergunning krijgen, is het extra wrang dat ook de vergunde goksite van de Toto zich schuldig maakt aan deze praktijken. Zij hebben echt de mogelijkheid om op leeftijd te screenen. Ik concludeer dat ze daar geen belang aan hechten. Daarom wil ik van de minister horen welke gevolgen dit heeft en of sprake kan zijn van het intrekken van de vergunning.”

Bescherming jongeren heeft onvoldoende prioriteit bij de Kansspelautoriteit

“Dit is niet de eerste keer dat ik vraagtekens zet bij het optreden van de Kansspelautoriteit. De autoriteit zegt het beschermen van onze jongeren als hoogste prioriteit te hebben, maar dit bericht laat een heel ander beeld zien. De Kansspelautoriteit is zo volstrekt ongeloofwaardig. Zelfs tegen de vergunde Toto wordt niet opgetreden. Ik wil hier zo snel mogelijk met de minister over in debat.

Wij geloven dat we in onze samenleving aandacht moeten hebben voor elkaar. Door gokken vrij te geven zonder oog te hebben voor de risico’s lopen we het risico dat jonge levens verwoest worden. Daarom werkt de ChristenUnie nu aan een actieplan om kwetsbare groepen zoals jongeren te beschermen tegen de schadelijke gevolgen gokken. Deze alarmerende berichtgeving onderstreept de urgentie van de situatie. We rekenen erop dat de minister deze handschoen oppakt.”

Door Piet Adema op 7 juni 2019 om 12:25

Hoe de ChristenUnie (al dan niet) samenwerkt met andere partijen

Onder het logo van de ChristenUnie staat sinds een aantal jaar de slogan ‘Geef geloof een stem’. Een mooie, heldere boodschap die slaat op wat we als partij zijn en wat we willen doen. We zijn een christelijke partij, sociaal bewogen en willen dat in de politiek handen en voeten geven. We willen een geloofwaardige en waardevolle bijdrage leveren aan de samenleving. Christelijk en relevant zijn.

Daar werken we iedere dag hard aan. Met vijf zetels in de Tweede Kamer. Sinds kort vier zetels in de Eerste. Twee ministers, één staatssecretaris, één eigen Europarlementariër. In meer provincies dan ooit zijn we in beeld om bestuursverantwoordelijkheid te dragen en lokaal hebben we meer wethouders dan ooit.

Iedere dag gaan al onze vertegenwoordigers op landelijk, provinciaal en lokaal niveau naar hun werk om in de politiek, in onze democratie, onze idealen stapje voor stapje dichterbij te brengen. Dienstbaar aan dorp of stad, provincie of land, dienstbaar aan onze samenleving.

Verantwoordelijkheid

Om dat te kunnen doen, is het nodig om bereid te zijn om verantwoordelijkheid te nemen. Is het ook nodig om open te staan voor samenwerking. Omdat we zelf immers nergens een meerderheid hebben en – nog veel belangrijker – we in een democratie leven. Juist in een tijd waarin tegenstellingen toenemen, zoeken wij de maatschappelijke vrede. Ook in samenwerking met anderen.

En dus sluiten we als ChristenUnie nooit op voorhand andere partijen uit van samenwerking. We zijn tegen een cordon sanitaire voor welke partij dan ook. Dat zei onze partijleider Gert-Jan Segers nog expliciet op de avond van de Provinciale Statenverkiezingen: ‘Voor samenwerking kijken we naar links en kijken we naar rechts. Zetels winnen, betekent ook: verantwoordelijkheid nemen’.

Verschillen en overeenkomsten

Dat zeggen we natuurlijk wel in de wetenschap dat geen enkele partij dezelfde is als de ChristenUnie. Dat er met die partijen dus altijd verschillen zijn in idealen, in plannen, in wat we willen bereiken. Het is daarin geen geheim dat de afstand tot die verschillende partijen niet in alle gevallen hetzelfde is. De SGP staat inhoudelijk op veel onderdelen dichterbij dan bijvoorbeeld Forum voor Democratie. En onze samenlevingsvisie komt meer overeen met het CDA dan met D66.

Maar belangrijker dan te weten waar andere partijen staan, is te weten waar je zelf staat. Wij, als ChristenUnie, willen werk maken van een hoopvolle toekomst voor onze kinderen - onder meer door een ambitieus klimaatbeleid, we willen bouwen aan een samenleving waarin elk leven waardevol is, waarin we omzien naar elkaar en waarin we tegenstellingen verkleinen. En we willen opkomen voor vrijheid en veiligheid, hier en elders in de wereld. In welke rol dan ook, in welke mogelijke samenwerking dan ook, zijn die idealen leidend.

Vormen van samenwerking

Dat uitgangspunt maakt dat de manier waarop we met elkaar samenwerken van plaatst tot plaats, van partij tot partij en van keer tot keer verschilt. Met de ene partij zit je een keer in een coalitie, met afspraken voor de komende paar jaar. Met een andere partij doe je eens of vaker samen voorstellen, vanuit oppositie of coalitie. Beide vormen van samenwerking zijn in principe mogelijk met alle partijen.

Soms gaat samenwerking verder. Dan vorm je met een andere partij een gezamenlijke fractie - wat met name in Europa speelt - of kom je in verkiezingstijd met een gezamenlijke kandidatenlijst. Deze laatste twee zijn de meest intensieve vormen van samenwerking die we kennen en waarbij er dus ook echt veel gezamenlijke grond moet zijn om dit met een andere partij te kunnen doen. Dat doen we weleens met de SGP, die, net als wij, politiek wil bedrijven bij een open Bijbel.

Terwijl het geen verrassing is dat deze vorm van samenwerking bijvoorbeeld in Europa níet voor de hand ligt met Forum voor Democratie, die Nederland uit de EU wil. Net zomin als we in één fractie zouden kunnen zitten met D66, die juist veel te veel van Europa verwacht en ook op andere punten ver van ons af staat.

Er is geen vast draaiboek hoe we op welk niveau, op welk moment en op welke manier we omgaan met welke partij. Iedere keer opnieuw maken onze volksvertegenwoordigers de afweging hoe we geloofwaardig onze idealen dichterbij kunnen brengen.

Open en eerlijk

Als je het gesprek met andere partijen over samenwerking aangaat, kan het ‘lukken’ en dan kan het dus daadwerkelijk tot samenwerking in enigerlei vorm komen, als die samenwerking bijdraagt aan het geloofwaardig verder bouwen aan onze idealen.

Maar óf het lukt, weet je van tevoren niet. Twee jaar geleden hebben Gert-Jan Segers en Carola Schouten bij de coalitieonderhandelingen heel moeilijke gesprekken gehad. Bijvoorbeeld met D66 over medische ethiek, waarmee de verschillen op dat onderwerp levensgroot zijn. Gert-Jan en Carola zijn aan tafel gaan zitten in de wetenschap dat het kon lukken en dat het kon mislukken. Dat het alleen kon lukken als we over medische ethiek en over al die andere onderwerpen heel heldere afspraken konden maken. Dat het alleen kon lukken als we er vervolgens van op aan kunnen dat de andere partij die afspraken tijdens de coalitieperiode ook zal respecteren.

Toen, twee jaar geleden, is dat gelukt. Het kabinet maakt werk van Waardig Ouder Worden. We zetten alles op alles om te voorkómen dat mensen hun leven als voltooid ervaren. Dat zijn belangrijke resultaten voor de ChristenUnie.

Maar zo niet, dan moet je ook daar open en eerlijk over zijn: dan kan het ook mislukken en kun je concluderen dat er te veel in de weg staat om op dat moment, op die plek met die partij of partijen samen te werken. Zo ging dat ook in Zuid-Holland, waar we om tafel zijn gegaan samen met de SGP, maar ook met Forum voor Democratie, VVD en CDA.

Ook onze mensen in Zuid-Holland zijn dat gesprek aangegaan in de wetenschap dat het kon lukken en dat het kon mislukken. Deze week werden de gesprekken afgebroken. De ChristenUnie Zuid-Holland besloot, ook in nauw contact met betrokken ChristenUnie-leden en ChristenUnie-stemmers, dat zij niet genoeg vertrouwen hebben in een gemeenschappelijke basis en de stabiliteit van deze mogelijke coalitie. Terwijl dat vertrouwen wel nodig is om samen te kunnen werken aan het verkleinen van kloven in onze samenleving.

Dat zijn soms ingewikkelde besluiten. Maar ik ben trots op onze vertegenwoordigers, op ieder niveau, die hier hun tijd, energie en denkkracht in stoppen. Zij maken deze afwegingen op hun niveau, vanuit onze christelijk-sociale idealen. Omdat zij hoe dan ook, waar dan ook, geloof een stem geven. Omdat ze vinden dat ze, dat wij als ChristenUnie, een hoopvolle boodschap hebben voor ons land, voor onze samenleving. En die boodschap, die mag gehoord worden.

Piet Adema is partijvoorzitter van de ChristenUnie

Door Eppo Bruins op 1 juni 2019 14:06

Afgelopen week waren Johan Toet en zijn vrouw Brenda te gast bij de ChristenUnie in de Tweede Kamer. Johan opende onze fractievergadering door zijn indrukwekkende levensverhaal met ons te delen.

Hij vertelde in vogelvlucht over zijn criminele drugsverleden en zijn jaren in de gevangenis. En ook over zijn radicale bekering: hoe hij Jezus vond in de diepste duisternis van zijn leven, alleen in zijn cel. Het boek dat Johan heeft geschreven heet ‘Goed genoeg’ omdat hij in Jezus heeft ontdekt dat hij niet hoeft te streven naar meer en hoger, dat het goed genoeg is wie hij is. In Christus heeft hij de rust en vrijheid gevonden waar hij altijd naar verlangde.

Johan’s verhaal deed me meteen denken aan de ontmoeting die ik een paar dagen daarvoor had gehad met een grote groep jongeren in Utrecht om te praten over onderwijs, prestatiedruk, burn-out en leenangst. Vanuit de ChristenUnie organiseren we ontmoetingen met jongeren van de generatie Y, samen met CNV Jongeren en studentenorganisaties. We praten met jongeren over wat ze bezig houdt, waar ze bang voor zijn en wat ze nodig hebben van ons als politici maar ook van hun omgeving. Zo willen we samen, als ‘Coalitie-Y’, na de zomer komen met een manifest en met nieuwe voorstellen waarmee we jongeren kunnen helpen op de terreinen van onderwijs, arbeidsmarkt en wonen.

Het valt op dat de verhalen die we horen bij de bijeenkomsten telkens hetzelfde patroon hebben: de verwachtingen zijn hoog, falen is geen optie en het moet altijd beter en hoger. De prestatiedruk die op jongeren ligt, is enorm. Het is heel gemakkelijk om jezelf (te) hoge verwachtingen op te leggen, maar uit de verhalen blijkt dat de verwachtingen echt van buiten komen en niet ingebeeld zijn. Daar waar mijn generatie nog wel eens een jaartje kon lanterfanten of een verkeerde keuze maken, zo lijkt tegenwoordig de genade geheel verdwenen. Het begint al op de middelbare school: je moet een profielkeuze maken waarvan wordt gezegd dat het je studie, je carrière en daarmee de rest van je leven zal bepalen. Aan het einde van de middelbare school “kun je wel kiezen uit 400 studies” (quote uit de bijeenkomst van vorige week) en deze keer is je keuze niet alleen allesbepalend maar moet ook meteen raak zijn: want vanaf dag één begin je een schuld op te bouwen. En als je de verkeerde keuze maakt en je verandert na een jaar, dan heb je al zo een paar duizend euro schuld en sta je weer aan het begin.

Natuurlijk had de vorige generatie ook last van keuzes maken. En ook toen ging je schulden aan voor je studie, al bleven die beduidend lager dankzij het bestaan van de basisbeurs. De leenangst en de prestatiedruk komen voort uit een nieuw fenomeen: je weet als jongere niet of je ooit goed genoeg  bent om te kunnen genieten van wat je nu allemaal investeert. Het leenstelsel werd door politieke partijen geframed als “investeren in jezelf”, maar deze jongeren weten door de overspannen huizenmarkt niet of ze met die tienduizenden euro’s schuld ooit een huis zullen kunnen kopen. Daarnaast zijn de huurprijzen voorbij alle grenzen van redelijkheid geschoten en is de kans op een baan met een vast contract steeds kleiner. Investeren in jezelf wordt zo wel heel dun. Als jongere lijkt de toekomst niet alleen onzeker, voor generatie-Y is ze onzeker.

En daarom zijn al die jongeren bezig met het oppoetsen van hun cv: een buitenlandstage, een bijbaantje, een bestuursjaar bij de studentenvereniging…. met alleen maar een diploma kom je er niet meer. Want wat maakt dat jij uitsteekt boven al die anderen?

Ik denk dat veel jongeren er baat bij zouden hebben als er een ouder, een docent en de samenleving tegen ze zegt: je bent goed genoeg. We missen in Nederland de waardering voor al die andere vormen van leren: gezond verstand dat je opdoet met ervaring, maakintelligentie die je krijgt door te doen, wijsheid die je vormt door te luisteren naar anderen, en niet te vergeten: falen. Falen is de meest effectieve vorm van leren. Dat je de verkeerde studie kiest, het profiel dat niet bij je past, of dat je een avond ergens te lang blijft hangen en de volgende ochtend merkt dat je dat beter niet had kunnen doen. Maar de ruimte of te falen is er niet meer bij generatie-Y. Het moet hoger en sneller. Anders ben je niet goed genoeg.

Ik pleit voor een samenleving met genade. Een samenleving waar jongeren fouten mogen maken, juist in die leeftijd van 15 tot 25 jaar waar je volop aan het onderzoeken bent naar wie je bent, wat bij je past en hoe het leven eigenlijk werkt. Juist in deze fase zouden ontspanning en creativiteit moeten bloeien. Ruimte om te genieten van het leven, fouten te maken, verkeerde keuzes te maken, vertraging op te lopen, en dan toch met een schone lei te kunnen beginnen. En niet met een bindend studieadvies, een studieschuld en een diploma waarvan je niet weet wat het waard is.

Laten we onze jonge mensen een samenleving met genade schenken. En zeggen: het is goed genoeg.

Deze column verscheen ook op CIP.nl

Door Gert-Jan Segers op 27 mei 2019 18:17

Kabinet steekt honderden miljoenen extra in zorg, onderwijs, zorg voor de schepping, veiligheid en vrijheid

Met de besluiten in de Voorjaarsnota - de jaarlijkse bijstelling van de begroting - maakt de coalitie duidelijk wat de prioriteiten momenteel zijn. We investeren in de zorg en het onderwijs aan onze jongeren, in de schepping, in de bereikbaarheid van de regio, in veiligheid en vrijheid voor alle groepen in onze samenleving.

Extra bijzonder is voor de ChristenUnie het geld dat nu wordt ingezet voor een verruimd kinderpardon voor kinderen en gezinnen die eerder te horen hadden gekregen dat ze hier niet mochten blijven, de miljoenen die worden uitgetrokken voor de campagne tegen antisemitisme en het extra geld voor uitstapprogramma’s voor prostituees.

Dat we deze investeringen kunnen doen, heeft er alles mee te maken dat het goed gaat met ons land. Tegelijkertijd laten de cijfers zien dat we ons niet rijk mogen rekenen voor de toekomst. De groeiverwachtingen zijn naar beneden bijgesteld en schattingen zijn onzeker. De financiële ruimte zal de komende jaren beslist minder worden.

Het is dus goed dat we nu belangrijke investeringen doen voor ons land, maar er ook voor zorgen dat we klaar zijn voor de toekomst als er economische tegenwind opsteekt.

Lees meer over de plannen in de Voorjaarsnota 2019:

Door Webredactie op 27 mei 2019 17:18

Kabinet trekt geld uit voor Kinderpardon en verbetering asielprocedures

Het kabinet trekt extra geld uit voor de uitvoering van de nieuwe afspraken over het kinderpardon en het verbeteren van de asielprocedure. Voor het opnieuw beoordelen van alle eerder afgewezen kinderpardonverzoeken komt eenmalig 13 miljoen euro beschikbaar. Om te zorgen dat er in de toekomst sneller duidelijkheid komt over of iemand een verblijfsvergunning kan krijgen, wordt jaarlijks 100 miljoen geïnvesteerd.

De ChristenUnie heeft altijd gepleit voor verruiming van het Kinderpardon. In januari besloot de coalitie om de aanvragen voor het kinderpardon van in Nederland verblijvende jonge asielzoekers opnieuw te beoordelen. Honderden gewortelde kinderen en hun gezinnen kunnen daardoor alsnog in Nederland blijven. Voor de herbeoordeling trekt het kabinet nu 13 miljoen euro uit.

Om te voorkomen dat in de toekomst opnieuw een situatie ontstaat waarin gezinnen lang moeten wachten op duidelijkheid over of ze in Nederland mogen blijven, investeert het kabinet extra in verbetering van de asielprocedures. Daar wordt jaarlijks 100 miljoen euro voor uitgetrokken.

ChristenUnie-Kamerlid Joël Voordewind: “De ChristenUnie staat voor een ruimhartige opvang van vluchtelingen en hier gewortelde kinderen, maar vindt ook dat wie hier niet kan blijven, daarover zo snel mogelijk duidelijkheid moet krijgen. Een warm hart, een koel hoofd. Ik zie het extra geld dat dit kabinet uittrekt als een teken dat ze dat ook zo ziet. Met de verruiming van het Kinderpardon is er een einde gekomen aan onzekerheid voor honderden gezinnen. Dat is ontzettend goed nieuws.”

Door Paul Blokhuis op 14 maart 2019 20:02

Perspectief en hoop voor hun toekomst

Iedereen moet kunnen meedoen. Dat is mijn belangrijkste drijfveer in mijn werk als staatssecretaris. Helaas is meedoen niet voor iedereen vanzelfsprekend. Een groep jongeren gaf mij een paar maanden geleden een zwerfkei waarmee ze aandacht vroegen voor de positie van zwerfjongeren.

Zo’n steen is voor mij nog wel te tillen, maar we moeten ons realiseren dat die jongeren vaak een heel deel van hun jonge leven met een last lopen.

Ze zijn zwerfjongeren. Ze missen een heleboel kansen in het leven. Ze hebben geen thuis, geen huisvesting. Ze hebben vaak geen baan, geen inkomen en ook geen opleiding. Dat kan veroorzaakt zijn door botte pech, door allerlei tegenslagen in hun jeugd, maar het kan ook veroorzaakt zijn door stomme eigen fouten. Dat geven ze zelf ook toe. Feit is wel dat ze langs de kant staan. Ze zijn de weg kwijt in een steeds complexere samenleving.

En toch verwachten we van veel van deze jongeren dat zij op hun 18de op eigen benen staan. Je bent 18, je bent volwassen, dus op eigen benen staan. Belachelijk vinden die jongeren, en ik snap dat heel goed, als zij dat zeggen. Het zijn allemaal jongeren met hun eigen talenten en allemaal jongeren die, net als wij, hopen dat zij een gelukkig en mooi leven hebben. Maar als je met ze praat, werkelijk waar, springen de tranen je in de ogen van hun verhalen.

In een rijk en welvarend land als Nederland zijn wij het aan onze stand verplicht dat we opkomen voor deze jongeren en dat we het probleem van die zwerfjongeren voor eens en altijd gaan oplossen. Daar wil ik mij voor inzetten. Daarom presenteer ik het Actieprogramma Dak- en Thuisloze Jongeren. Met dat programma willen we ervoor zorgen dat deze jongeren geholpen worden naar een zo zelfstandig mogelijk bestaan met een eigen thuis. Én we willen hiermee ook voorkomen dat nieuwe jongeren in deze situatie komen.

Bij de hand nemen

Een aantal gemeenten gaat voorop lopen en wordt pilot gemeente. Het doel is dat in deze gemeenten voor 2021 elke (potentiële) dak- en thuisloze jongere de hulp en ondersteuning krijgt die zij nodig hebben. Dat betekent concreet dat de jongeren per gemeente één aanspreekpunt krijgen.

Een regisseur die ze kennen en die op alle gebieden ondersteuning kan bieden. We nemen de jongeren bij de hand bij het zoeken van een betaalbare woning, schuldhulpverlening, werk, een opleiding en goede zorg en ondersteuning. Zo verliezen we deze jongeren niet uit het oog; we laten ze pas los als de basis op orde is.

Als volwassenen hebben we de opdracht om er te zijn voor de volgende generatie. Dat geldt op het gebied van onderwijs, de arbeidsmarkt en heel persoonlijk in de opvoeding. Maar dat geldt zeker ook voor de jongeren die extra ondersteuning nodig hebben. De jongeren gaven me een treffend cadeau met die steen die ik een paar dagen kon dragen. Onze inzet is nu om hun last te verlichten en perspectief en hoop te bieden voor hun toekomst. Zodat ze mee kunnen doen.

Door Joël Voordewind op 30 januari 2019 13:55

Mijn bijdrage aan het debat over het kinderpardon

Het was een bijzondere dag gisteren. Iets waar de ChristenUnie zich jaren voor had ingezet, wat we voor twee weken geleden nog niet voor mogelijk hadden gehouden, gebeurde, na een week onderhandelen. De wonderen zijn de wereld nog niet uit.

Drie maanden werd er tijdens de formatie onderhandeld. Nu komen de coalitiepartijen gezamenlijk tot een nieuw verbeterde balans tussen een humaan en effectief asielbeleid voor met name asielkinderen. Daar waar de huidige kinderpardonregeling niet goed functioneerde omdat er feitelijk niemand meer onder kon vallen, omdat bijna iedereen werd afgewezen op het meewerkcriterium, daar pleitte de ChristenUnie voor het recht doen aan kinderen die hier meer dan vijf jaar en soms tien jaar verworteld waren en in onzekerheid leefden.

In de schadenota toonden 38 hoogleraren aan dat deze kinderen blijvende ernstige schade opliepen door deze tergende onzekerheid over hun toekomst. 700 kinderen vielen wat ons betreft onterecht uit de kinderpardonregeling omdat er het onredelijke van ze werd geëist, namelijk meewerken met je vertrek terwijl je nog in procedure bent. Bij sommige procedeerde de staat door tot aan de Raad van State, terwijl de procedure over de vijf jaar heen ging.

Tegelijk stelde de VVD eerder dat het beter zou zijn om schrijnendheid eerder in de procedure mee te nemen in plaats van te moeten wachten tot men volledig uitgeprocedeerd zou zijn. De staatsecretaris had vervolgens de bijna onmenselijke opgave om te beslissen bij wie er wel of niet sprake was van schrijnendheid en dus alsnog uitgezet moest worden.

De coalitiepartijen besloten om vanuit verschillende motieven opnieuw naar deze procedures te kijken, nadat ook het CDA had aangegeven dat ze eveneens een oplossing te willen voor de verwortelde kinderen.

Daaruit zijn de nieuwe maatregelen voortgekomen die staatssecretaris Harbers gisteren aangekondigd heeft. Hierin is verwerkt de wensen van de verschillende coalitiepartijen.

Herbeoordeling kinderpardonners:

Het mag duidelijk zijn dat de ChristenUnie zeer verheugd is dat de eerder afgewezen kinderpardonners opnieuw worden beoordeeld en dat de verwachting is dat een groot deel van de 700 eerder afgewezen verwortelde kinderen, alsnog mogen blijven in Nederland. Zij zullen opnieuw beoordeeld worden waarbij het meewerkcriterium vervangen wordt door het beschikbaarheidscriterium (meldplicht en bezoeken van vertrekgesprekken), een voorstel wat de ChristenUnie al eerder heeft voorgelegd tijdens de formatie. De meeste kinderen zijn bij de definitieve regeling afgewezen op dit meewerkcriterium. Vandaar dat nu de verwachting is dat het grootste deel nu wel een asielstatus zal krijgen.

Vraag: Totdat die herbeoordeling heeft plaatsgevonden, kunnen we er vanuit gaan dat de staatssecretaris niemand van deze eerder afgewezen kinderpadongroep, zal gaan uitzetten? Graag een toezegging.

Afschaffing

Omdat onder de huidige regeling er bijna geen kinderen meer in aanmerking kwamen voor een toekenning en omdat we de rechten van het kind eerder in de procedure willen meewegen om te bezien of er sprake is van schrijnende situaties en omdat de commissie Van Zwol nog met adviezen komt om tot snellere behandeling van procedures te komen, konden we als ChristenUnie instemmen met een beëindiging van de huidige regeling van het kinderpardon. We moeten voorkomen dat kinderen in de toekomst nog langer dan vijf jaar moeten wachten op een definitief besluit. Er moet sneller duidelijkheid komen.

Vraag: is de staatssecretaris ook bereid om prioriteit te geven aan de behandeling van gezinnen in de asielprocedure zoals hij dat nu ook al doet voor veilige landers en Dublinclaimanten? Ik hoor graag wat mogelijk is.

Schrijnendheidtoets

Dan de discretionare bevoegdheid. Deze wordt dus vervangen door een schrijnendheidtoets in de eerste procedure tot aan het hoger beroep. Een wens in eerste instantie van de VVD, dat is verdedigbaar, met name daar waar het gaat om schrijnendheid bij kinderen en de afweging van de specifieke omstandigheden en rechten van kinderen. Hierdoor komt de regeling mogelijk ook al tegemoet aan de intentie van de initiatiefwet van de leden Kuiken en Van Oijk om de rechten van kinderen beter en zwaarder mee te wegen in de procedure.

Het IND laat zich adviseren door een onafhankelijke instantie welke kennis moet hebben over de psychische cq pedagogische ontwikkelingen van kinderen.

Vraag: aan welke instantie denkt de staatssecretaris? Wanneer zal het IND dit advies gaan inwinnen? Mogelijk zal dit nog verdere uitwerking vragen door de stass. Is hij bereid hier de Kamer zo snel als mogelijk over die uitwerking te informeren?

Hervesting

Dan tenslotte een maatregeling waar de ChristenUnie niet enthousiast over is, namelijk het terugdraaien van de verhoging van het aantal hervestigingen van 750 naar 500, het aantal dat voor het regeerakkoord werd gehanteerd ook in het kabinet van de VVD en de PvdA. Toch is deze te accepteren in het bredere pakket van nieuwe maatregelen en in het licht van de formatie. Omdat toen er geen betere regeling kwam voor verwortelde kinderen, werd dit aantal verhoogd naar 750. Nu dat er wel een herbeoordeling plaats vindt van de eerder afgewezen verwortelde kinderen, ligt het voor de hand dat de VVD dit aantal weer wilde terug draaien. Nogmaals niet fraai maar wel begrijpelijk.

Voorzitter, helemaal tot slot zal de ChristenUnie het kabinets voornemen steunen om te bezien hoe er bij de voorjaarsnota het IND tot een stabielere financieringssystematiek gekomen kan worden om beter de pieken op te kunnen vangen.

Alles afwegende is de ChristenUnie blij en tevreden met het nieuwe pakket van maatregelen wat nu voor ligt, vooral voor de verwortelde kinderen maar ook voor de gezinnen die nog de procedure moeten doorlopen. Ik wens de stass wijsheid bij de uitwerking van deze plannen en zie er naar uit en ik dank ook hier de VVD, CDA en D66 voor de constructieve onderhandelingen.