Poliflw

Minister Ollongren wilde het niet. Ze weigerde tot drie keer toe het aangenomen SP-voorstel in de Eerste Kamer om alle huren te bevriezen uit te voeren. Ondanks alle acties en oproepen van huurders. Ondanks de coronacrisis. En zelfs ondanks een unieke aangenomen motie van afkeuring van de Eerste Kamer. En wat is het gevolg van het besluit van deze minister? De hoogste huurverhoging in 6 jaar tijd.

De aanpak van de wooncrisis door dit kabinet faalt. Wij lieten door het onafhankelijke bureau I&O onderzoek doen, en daaruit blijkt dat een grote meerderheid van de mensen het met ons eens is. Zelfs de kiezers van de coalitiepartijen vinden dat. Maar liefst 70% van de D66 kiezers vindt ook dat het kabinet te weinig doet om de wooncrisis aan te pakken en de meerderheid van de CDA en ChristenUnie kiezers is voor het bevriezen van alle huren. Zij vinden ook dat het aangenomen voorstel in de Eerste Kamer om de huren te bevriezen moet worden uitgevoerd.

Volgende week is het Prinsjesdag. Uit de uitgelekte plannen van dit kabinet blijkt al dat deze minister weinig tot niets gaat doen om de enorme huurverhoging tegen te gaan. Daarom zullen wij in de Tweede Kamer het voorstel doen om de huurverhoging terug te draaien. Daarnaast wil de SP een pakket aan maatregelen tegen de wooncrisis. Het kabinet draalt terwijl de wooncrisis door de Coronacrisis nog groter wordt. Het I&O onderzoek laat zien dat er brede steun is voor het echt aanpakken van de crisis. Uit het I&O onderzoek blijkt dat 74% wil dat het kabinet meer betaalbare huurwoningen laat bouwen en 60% wil dat er na de verkiezingen weer een ministerie van wonen komt.

Steun je ons? Doe dan mee, voor eerlijk wonen en eerlijke huren!

SP-Kamerlid Henk van Gerven en oud-huisarts: 'Voormalig minister Schippers heeft de landelijke inkoop van de griepprik voor zorgverleners weggehaald bij de RIVM en overgeheveld naar de markt. Gezien de dreigende tekorten is het beter dat dit besluit wordt teruggedraaid en het RIVM weer de centrale inkoop van de griepprik voor zorgverleners organiseert om tekorten te voorkomen. Zo hoeven zorgverleners niet op een wachtlijst terecht te komen én hoeven zorgorganisaties niet ieder voor zich de inkoop van het griepvaccin op poten te zetten. Daarnaast is een centrale inkoop natuurlijk veel goedkoper'

Henk van Gerven: 'Het is belangrijk dat alle zorgverleners die een griepprik willen, deze ook kunnen halen. Met een griepprik beschermen ze namelijk zowel zichzelf als hun patiënten. Een voldoende beschikbaarheid van de griepprik is altijd al van belang geweest, maar in tijden van corona is de relevantie extra groot. Er is geen bewijs dat de griepprik de kans op corona verkleint of de klachten vermindert, maar we willen de extra druk op de zorg natuurlijk voorkomen. Het samenvallen van een eventuele tweede coronagolf en een griepgolf kan immers tot een grote druk op de zorg leiden.'

De SP heeft inmiddels staatssecretaris Blokhuis gevraagd dit te regelen.

Op dinsdag 15 september is het Prinsjesdag. Op die dag houdt de Koning zijn troonrede en maakt het kabinet de plannen voor het komende jaar bekend. De SP wil graag horen hoe jij vindt dat Nederlander eerlijker moet, daarom kun je dinsdag bellen met de Troontelefoon!

Op Prinsjesdag tussen 14:00 uur en 18:00 uur kun jij bellen met onze Tweede Kamerleden om te vertellen wat je van de plannen van het kabinet vindt en hoe Nederland eerlijker moet. Lilian Marijnissen neemt jouw en andere verhalen mee in de Algemene Politieke Beschouwingen, het debat over de kabinetsplannen.

Bel ons via 0800-0225005 of stuur ons een bericht via WhatsApp!

Na de afschuwelijke brand in vluchtelingenkamp Moria heeft de regering afgesproken om 100 vluchtelingen (waaronder 50 alleenstaande kinderen) naar Nederland te halen. SP-Kamerlid Jasper van Dijk: 'Het is een schamele stap en het is helemaal zuur dat het een uitruil betreft: per saldo komt er geen vluchteling extra naar Nederland. Het getuigt van een kille koopmangeest.'

De SP pleit al veel langer concreet voor het opnemen van 500 alleenstaande vluchtelingenkinderen, maar kreeg hiervoor steeds geen meerderheid. De regering weigerde pertinent om alleenstaande kinderen op te nemen. De brand in kamp Moria heeft nu een kleine verandering teweeg gebracht. De afspraak is dat er vluchtelingen vanuit Griekenland naar Nederland kunnen komen, mits er minder mensen van elders gehaald worden in het kader van de zogenaamde hervestiging. Van Dijk: 'Dit is heel wrang en heeft veel weg van een lelijke uitruil van kwetsbare mensen, want per saldo doet de regering dus niks extra’s terwijl dat wel keihard nodig is.' Het voorstel van de SP om tenminste 100 mensen extra op te nemen, werd door een meerderheid in de Tweede Kamer verworpen. De regering heeft bovendien besloten om de asielprocedure in te korten door afschaffing van het zogenaamde ‘eerste gehoor’. Dit kan ten koste gaan van een zorgvuldige procedure.

Van Dijk stelt vast dat in het hele land woedend wordt gereageerd op het plan van de regering. Mogelijk krijgt zijn voorstel voor het opnemen van 500 kinderen daardoor op een later moment alsnog een meerderheid. Ook dringt hij aan op een structurele oplossing voor de problemen op de Griekse eilanden: 'We moeten voorkomen dat Lesbos het afvoerputje van Europa blijft. Daarom moet er een veel betere asielprocedure komen. Mensen die recht hebben op asiel moeten verdeeld worden over Europa, mensen die daar geen recht op hebben moeten terugkeren. Het is een gezamenlijke verantwoordelijkheid om dat te realiseren, niet alleen van Griekenland.'

De regering gaat nu toch hulp bieden aan vluchtelingen op het Griekse eiland Lesbos. Na de afschuwelijke brand in vluchtelingenkamp Moria is nu een afspraak gemaakt waarbij vluchtelingen daadwerkelijk naar Nederland kunnen komen. Naar verwachting gaat het om 100 vluchtelingen, waaronder 50 alleenstaande kinderen. SP-Kamerlid Jasper van Dijk: 'Het is een stap vooruit dat er nu eindelijk wat gebeurt, want al die tijd wilde de coalitie niets doen, maar het is wrang dat dit pas gebeurt na een verschrikkelijke ramp en ook dat voor zoveel vluchtelingen nog steeds geen oplossing is.'

De SP pleit al veel langer concreet voor het opnemen van 500 alleenstaande vluchtelingenkinderen, maar kreeg hiervoor steeds geen meerderheid. De regering weigerde zelfs pertinent om alleenstaande kinderen op te nemen. De brand in kamp Moria heeft daar nu dus verandering in gebracht. De afspraak is nu dat er vluchtelingen vanuit Griekenland naar Nederland kunnen komen, mits er minder mensen van elders gehaald worden in het kader van de zogenaamde hervestiging. Van Dijk: 'Dit is heel wrang en heeft veel weg van een lelijke uitruil van kwetsbare mensen, want per saldo doet de regering dus niks extra’s terwijl dat wel keihard nodig is.' Het voorstel dat de SP deed om dit niet zo te doen, maar deze 100 mensen extra op te nemen, werd door een meerderheid in de Tweede Kamer niet gesteund. De regering heeft ook besloten om de asielprocedure in te korten door afschaffing van het zogenaamde ‘eerste gehoor’. Dit kan ten koste gaan van een zorgvuldige procedure.

Het is goed dat er nu acute hulp aan de vluchtelingen op Lesbos geboden wordt, maar van Dijk dringt ook aan op een structurele oplossing: 'We moeten voorkomen dat Lesbos het afvoerputje van Europa blijft. Daarom moet er een veel betere asielprocedure komen. Mensen die recht hebben op asiel moeten verdeeld worden over Europa, mensen die daar geen recht op hebben moeten terugkeren. Het is een gezamenlijke verantwoordelijkheid om dat te realiseren, niet alleen van Griekenland.'

Kan Nederland in de toekomst opnieuw steun uitspreken voor een illegale militaire interventie zoals die tegen Irak in 2003? Deze vraag is actueel nu het kabinet zichzelf opnieuw de ruimte verschaft om politieke steun te verlenen aan illegale militaire optredens.

Het pas in 2010 voltooide onderzoek naar de Nederlandse steun voor de Amerikaanse oorlog tegen Irak – een oorlog die meer dan een miljoen mensen het leven kostte en ons Islamitische Staat opleverde – liet er geen twijfel over bestaan: een volkenrechtelijk mandaat voor het ingrijpen had ontbroken. De oorlog was illegaal. Anderen zouden zeggen: het was een daad van agressie.

In de kabinetsreactie op dit rapport van de commissie-Davids werd vastgelegd dat dergelijke steun niet meer zou worden verleend. In het jargon van de huidige minister van Buitenlandse Zaken, Stef Blok (VVD): „Dat voor politieke steunverlening aan interstatelijk geweldgebruik ook een volkenrechtelijke rechtsgrond aanwezig moet zijn voor dat geweldsgebruik”. Sinds de Irak-oorlog is dit de norm. Maar gelukkig was het kabinet er nooit mee.

Dat bleek eens te meer toen in april 2018 de VS, Verenigd Koninkrijk en Frankrijk een aanval op Syrische doelen uitvoerden, naar eigen zeggen in reactie op een chemische aanval van het Assad-regime in Douma. Omdat een geweldsresolutie van de VN-Veiligheidsraad uitbleef, wat allerlei westerse landen moeilijk konden verkroppen, was er voor dit optreden geen volkenrechtelijk mandaat. Nederland kon daarom in de NAVO geen ‘steun’ uitspreken. Het toonde enkel ‘begrip’ voor de actie van het drietal bondgenoten en liep daarmee uit de pas. Omdat het kabinet van deze beperking af wil, werd een expertgroep ingesteld om te onderzoeken of er toch mogelijkheden zijn om in de toekomst meer vrijheid van handelen te hebben. Deze deskundigen adviseerden wat het kabinet al langer wenste. Daarmee lijkt de weg geëffend om voortaan weer onomwonden politieke steun uit te spreken als er illegaal militair wordt opgetreden.

Dat is niet zonder gevaar, er kleven zelfs bijzonder grote risico’s aan. De expertgroep zelf wijst daar ook op. Zo kan politieke steun voor illegaal militair optreden leiden tot erosie van het in het VN-Handvest verankerde geweldsverbod. Ook kan het erin resulteren dat ook andere landen zich aangemoedigd voelen mandaatloos te interveniëren, denk bijvoorbeeld aan Rusland of China.

Een relatief klein land als Nederland heeft baat bij een zo strikt mogelijke naleving van de internationale rechtsorde.

Daarnaast kan de geloofwaardigheid van Nederland, dat in de eigen Grondwet nota bene bevordering van de ontwikkeling van de internationale rechtsorde heeft opgenomen, ter discussie komen te staan. Tenslotte is niet uitgesloten dat Nederland door een rechter volkenrechtelijk aansprakelijkheid wordt gehouden voor de politieke steun.

Het is, zwak uitgedrukt, opmerkelijk dat de expertgroep ondanks deze risico’s het kabinet toch de nodige manoeuvreerruimte biedt. Ronduit vreemd is het dat de opstellers van het alom geprezen rapport van de commissie-Davids, waarna het kabinet zich de beperking oplegde, niet benaderd lijken om hun licht te laten schijnen over deze beleidswijziging. Datzelfde geldt voor de Extern Volkenrechtelijke Adviseur, die na publicatie van het Davids-rapport was aangesteld om de juridische advisering van de minister te verbeteren.

Gênant is daarnaast dat inmiddels nogal wat is aan te merken op de aanleiding voor dit alles, de Syrische aanval op Douma. Waar er eerder weinig vraagtekens werden geplaatst bij het officiële narratief hierover – een gifgasaanval van het Assad-regime op onschuldige burgers – lijkt de zaak inmiddels een stuk minder eenduidig. Dat komt doordat een aantal experts van de Organisatie voor het Verbod op Chemische Wapens, die onderzoek deed in Douma, later stevige kritiek uitten op het eindrapport van deze waakhond. Zij wezen, onder meer op grond van gelekte officiële stukken, op de mogelijkheid dat niet het regime-Assad verantwoordelijk zou zijn, maar rebellen ter plaatse.

Het is duidelijk dat het zwart-witdenken dat vaak voorafgaat aan een militaire interventie – legaal of niet – geen recht doet aan de vaak veel ingewikkelder werkelijkheid. Dat is precies de les van bijna twintig jaar van ‘oorlogen’ tegen het terrorisme – oorlogen die van leugens en bedrog doortrokken waren.

Los hiervan is de vraag wat de Amerikaans-Brits-Franse aanval op Syrië in 2018 nou eigenlijk heeft opgeleverd. Is de burgeroorlog erdoor verkort? Heeft Assad sindsdien afgezien van aanvallen op burgers? Is er meer zicht op een einde aan het geweld? Het antwoord is duidelijk: drie keer nee.

Een relatief klein land als Nederland heeft baat bij een zo strikt mogelijke naleving van de internationale rechtsorde. Een betere internationale waarborg voor de eigen veiligheid is er nauwelijks. In een wereld met snel groeiende, nieuwe (regionale) grootmachten, die ons land wellicht minder gunstig gestemd zijn, zullen stevig verankerde volkenrechtelijke principes in de toekomst bovendien alleen maar in belang toenemen. Daarom doet minister Blok er goed aan de beleidswijziging te heroverwegen.

You must have JavaScript enabled to use this form.

Ja, ik wil op de hoogte blijven van belangrijk nieuws en acties van de SP en Lilian Marijnissen.

De ervaringen van zorgverleners zijn cruciaal om te kunnen leren voor eventuele nieuwe golven van coronabesmettingen en om te kunnen bepalen welke structurele veranderingen nodig zijn na de crisis. Uit de enquête blijkt dat veel zorgverleners niet op tijd over voldoende beschermingsmiddelen beschikten. Maar liefst 45% van de zorgverleners in de langdurige zorg en 30% van de zorgverleners in de ziekenhuizen, GGZ en ambulancesector beschikten niet op tijd over voldoende beschermingsmiddelen. Sommige zorgverleners moesten zelf voor mondkapjes zorgen. Ook konden veel zorgverleners zich niet op tijd laten testen, maar liefst 57% van de zorgverleners in de langdurige zorg en de helft van de zorgverleners uit de ziekenhuizen, GGZ en ambulancesector zegt dat dit niet op tijd kon.

Veel zorgverleners in de enquête pleiten voor minder bureaucratie en marktwerking in de zorg. Ruim 68% van de zorgverleners zag dat samenwerking in plaats van concurrentie centraal stond tijdens de coronacrisis. Ook willen veel zorgverleners meer gehoord worden, meer zeggenschap en de baas worden over hun eigen werk. Als zorgverleners zich uitspreken wordt te weinig geluisterd door managers. Een zorgverlener stelt: ‘Er worden coaches ingezet, workshops georganiseerd en een jaar later worden er weer dingen teruggedraaid omdat het niet werkt. Wat de verzorgende al voorspeld had. Het is triest om te zien hoeveel geld gaat naar coaches. Ik heb vaak het gevoel dat wij gezien worden als domme mensen die niet in staat zijn goed na te denken. Ons mee laten denken zou zoveel opleveren.’

Teken nu petitie 'Onze zorg verdient meer dan alleen applaus'.

De zorgmedewerkers kregen aan het begin van de coronacrisis nog een daverend applaus, maar zagen vervolgens wegrennende Kamerleden en voorstellen voor salarisverhoging keer op keer weggestemd worden.

Op 5 september organiseerden SP, GroenLinks, PvdA en vakbonden CNV, FNV en NU'91 een grote online demonstratie. Want dag in dag uit staan ze in de frontlinie: onze zorgmedewerkers. Zij verdienen meer dan applaus. Het is een politieke keuze om de lonen van zorgmedewerkers niet te verhogen. Daarom roepen we het kabinet op de mensen in de zorg te geven wat ze verdienen: structurele loonsverhoging en een verlaging van de werkdruk.

We komen hier als politieke partijen en vakbonden gezamenlijk voor in actie.

Kijk hier de demonstratie terug van 5 september 2020.

Een wet waarmee het minimumloon wordt verhoogd naar 14 euro. ‘Dat is eerlijk en nodig’, aldus SP-fractievoorzitter Lilian Marijnissen. De wet zorgt voor een loonsverhoging voor meer dan twee miljoen werknemers die nu op of rond het minimumloon verdienen. Denk aan winkelpersoneel, zorgmedewerkers, pakketbezorgers en schoonmakers. Lilian Marijnissen: ‘Hun lonen blijven al veertig jaar achter op de winsten van bedrijven. Met deze wet brengen we daar verandering in.’

Eerder onderzocht onafhankelijk onderzoeksbureau SEOR, gelieerd aan de Erasmus Universiteit, de effecten van het verhogen van het minimumloon. Daaruit bleek dat een verhoging van het minimumloon veel oplevert. Het zorgt er niet alleen voor dat werkende mensen gemakkelijker hun rekeningen kunnen betalen, het heeft ook een stuwend effect op de overige lonen. Daarnaast leidt het tot meer koopkracht van mensen die dit vaak ook direct uitgeven, wat goed is voor onze economie die nu in deze coronacrisis flinke klappen krijgt.

Een hoger minimumloon is niet alleen eerlijker, het pakt ook positief uit voor de economie.

Marijnissen: ‘Een hoger minimumloon is niet alleen eerlijker, het pakt dus ook positief uit voor de economie. De verhoging geldt ook voor mensen met een uitkering en AOW, vanwege de koppeling aan het minimumloon. We betalen dat door hogere belastingen op kapitaal. Wat ons betreft is het tijd voor een eerlijke economie, waarin iedereen zijn deel krijgt. Een hoger minimumloon is haalbaar en betaalbaar.’

De wet van de SP werkt eenvoudig: hij verhoogt het minimumloon jaarlijks met 2,5 procent. Na vier jaar leidt dit – bovenop de reguliere indexatie - tot een verhoging van ruim tien procent. Concreet betekent dit dat het minimumloon - nu ongeveer 10 euro per uur - in 2028 op 14 euro per uur komt te liggen. Einddoel is dat het minimumloon 60% van het gemiddelde loon gaat bedragen. Dit is een internationale doelstelling die wordt aanbevolen door de Europese vakbonden waaronder de FNV. Met de 60%-norm voorkom je dat het minimumloon te ver wegzakt ten opzichte van het gemiddelde loon.

Oorspronkelijk werden in de Kamer debatten gevoerd en werd daarvan in de media verslag gedaan. Nu is dat andersom: in allerlei media worden door politici problemen besproken en daarna wordt hierover in een Kamerdebat nog eens nagepraat. Dit heeft het debat doen veranderen. In het parlement staan de politici tegenover elkaar en kunnen zij elkaar bevragen, tot een oplossing wordt gevonden die kan rekenen op een meerderheid. Al die discussies in de media hebben een ander karakter. Daar kan de éne politicus hier een bewering doen en een andere dáár eens wat zeggen, zonder rekenschap af te leggen of na te hoeven denken over de uitkomst. In de logica van de media is scoren belangrijker dan analyseren, beeldvorming belangrijker dan inhoud. De mediademocratie vraagt om een ander soort politicus, voor wie de media geen middel meer zijn, maar een doel op zich lijken te worden. Veel partijen rekenen politici tegenwoordig af op hun ‘mediaprestaties’.

Al die jaren in Den Haag heb ik veel kunnen doen waar ik trots op ben, veel te veel om hier op te noemen. Ik heb allerlei onderzoeken gedaan, waaronder een groot onderzoek onder ruim tienduizend politieagenten. Ik probeerde een breed publiek te bereiken, onder meer door jarenlang in Story brieven te beantwoorden. Verschillende kabinetten hebben voorstellen van mij overgenomen, zoals de normering van de topinkomens in de publieke sector en de beperking van de inhuur van consultants op de ministeries. Een aantal wetten van mij is aangenomen, zoals een wetsvoorstel voor de bescherming van klokkenluiders. Op dit moment strijd ik in het parlement voor een wet voor een correctief referendum. Veel voldoening heb ik al die jaren gevonden in het spitten en graven, zoeken en vinden, van maatschappelijke misstanden. Als een eenling strijdend tegen enorme machten. Doorgaan, doorvragen en doorpakken. Niet stoppen voordat de waarheid boven komt.

‘Je twijfel is je antwoord’, zei iemand toen ik vroeg of ik me in maart opnieuw beschikbaar moest stellen. Twintig jaar heb ik gestreden tegen een neoliberale politiek. Het voelt vreemd om te stoppen op het moment dat aan deze tijd een einde komt. Eindelijk ligt het veld open, dit is hét moment. Daar moet ik bij zijn, daaraan wil ik meedoen. De vraag is echter of dat het beste kan als Tweede Kamerlid, of beter op een andere manier. Ik geef ook toe dat de jaren tellen, weinig mensen beseffen hoe zwaar het is om Kamerlid te zijn. Hoe dat een wissel trekt op je persoonlijke leven. Ik heb even de tijd nodig om op adem te komen en bij te tanken. Om te schrijven en na te denken. Mijn partij is nog niet van mij af, de politiek is nog niet van mij af en u bent nog niet van mij af. O wat krijg ik een spijt, o wat ga ik dit missen. Wat een eer en wat een voorrecht is het om Kamerlid te mogen zijn. Maar als je twijfelt is dat een teken. Dan is de tijd gekomen om te stoppen.

Van Ronald van Raak verscheen onlangs het boek Denken op de dijken. Het Nederland van de filosofen.