Poliflw

Muus Visser

Het coronavirus trekt een zware wissel op de Nederlandse economie. Met een palet aan maatregelen proberen gemeenten het leed te verzachten.

Toen Patty Wolthof half maart hoorde dat alle horeca de deuren moest sluiten vanwege het coronavirus, besloot ze namens de Zwolse PvdA-fractie een waardebon te kopen bij de lokale stamkroeg. ‘Na raadsvergaderingen drinken we daar vaak een biertje,’ vertelt de Zwolse vicefractievoorzitter. ‘We hopen dat dit de eigenaar helpt en dat we de bon na de coronacrisis alsnog kunnen verzilveren.’

Het coronavirus raakt de Nederlandse economie hard. Eind maart schetste het Centraal Planbureau (CPB) in vier scenario’s de impact van het virus op de bedrijvigheid. De conclusie: een recessie is onvermijdelijk, in het slechtste geval krimpt het bruto binnenlands product met 7,7 procent. In drie van de vier scenario’s is de economische neergang dieper dan tijdens de crisis van 2008.

Het kabinet heeft inmiddels meerdere steunmaatregelen aangekondigd. Worden er naast deze landelijke, ook lokale en regionale maatregelen getroffen om de schade te beperken? En hoe wordt er lokaal gekeken naar de landelijke regelingen? Twee PvdA wethouders en drie raadsleden aan het woord.

Inventariseren

Ja, het zijn gekke tijden, beamen de politici stuk voor stuk. Surrealistisch. Druk. Onzeker. Bijzonder. ‘Je hebt bij dit soort crises de neiging direct in de actiestand te schieten en brandjes te gaan blussen,’ vertelt Menno Roozendaal, wethouder in Meierijstad. ‘Maar het is de vraag in hoeverre dat lang houdbaar is.’

Ook voor fractievoorzitter van de Bossche PvdA Pieter Paul Slikker zijn het bizarre weken geweest, zowel persoonlijk, als politiek. ‘Ik ken best veel mensen die getroffen zijn. Het hakt er behoorlijk in in de gemeenschap.’

De gemeenteraad aldaar besloot op initiatief van de PvdA à la het CPB meerdere lockdown-scenario’s in kaart te brengen. Slikker: ‘Als de contactbeperking langer duurt, welke impact gaat dat hebben op inwoners, ondernemers, en culturele en maatschappelijke instellingen? Welk pakket aan maatregelen hebben we dan nodig en hoe gaan we dat financieren?’

Slikker: ‘Ik ken veel mensen die getroffen zijn’

In gemeente De Fryske Marren houden twee wethouders en de bedrijfscontactfunctionarissen een vinger aan de pols bij de ondernemers in de gemeente. ‘Die peilen wat er speelt,’ vertelt fractievoorzitter Wietze de Haan. ‘We zijn een toerisme-regio; dat is volledig stilgevallen. Er ligt hier in de haven in mijn woonplaats Lemmer nu één boot, waar dat er normaal zo’n honderd zijn.’ Het college moet de effecten van de gesloten horeca, op bijvoorbeeld flexwerk, nog inventariseren.

Desalniettemin zijn er al verschillende maatregelen getroffen om ondernemers tegemoet te komen, zegt De Haan. Restauranteigenaren betalen voorlopig geen precariobelasting voor hun terras, bovendien mogen restaurants de komende tijd bezorgen. ‘Over havengelden gaan we ons nog buigen.’

Begin april kondigde de gemeente Meierijstad een groot steunpakket aan met soortgelijke maatregelen, vertelt Roozendaal. Zo belooft de gemeente de subsidieverplichtingen na te komen en waar nodig worden de subsidies voor het tweede kwartaal aangevuld met die van het derde. Ondernemers en inwoners krijgen uitstel van gemeentelijke belastingen tot in ieder geval 1 juni.

Flexwerk

‘Je probeert op een zekere manier toch de bedrijvigheid op peil te houden,’ zegt Arjan Kampman. De Enschedese wethouder zag het aantal ww-aanvragen in zijn gemeente de afgelopen weken verviervoudigen. Daarnaast meldden zich al ‘een kleine 2.400’ zzp’ers voor inkomensondersteuning. ‘We zijn continu aan het schakelen op allerlei gebieden. Dat gaat over cultuursubsidies, over uitstel van de huur van gemeentelijk vastgoed, maar ook over de vraag hoe we de voedselbank open kunnen houden. Daar maken in de gemeente 500 gezinnen gebruik van.’

Ondanks de landelijke en regionale maatregelen maakt Kampman zich ‘ernstig zorgen’ over het lot van flexwerkers. De wethouder schetst een fictieve gezinssituatie waarin de man € 1.500 verdient en de vrouw met flexwerk € 800. ‘Valt dat flexwerk weg, dan gaan zij er enorm op achteruit. Voor deze groep is niks geregeld, daar zijn geen extra regelingen voor getroffen. Daar moeten we een antwoord op vinden, zeker voor jongeren.’

Kampman: Voor flexwerkers is niks geregeld

Net als in Rotterdam komen jongeren tot 27 jaar in Enschede nu sneller in aanmerking voor een bijstandsuitkering. Waar jongeren normaal vier weken onbetaald moeten zoeken naar werk of opleiding, wordt er nu maatwerk geleverd, zegt Kampman. In Meierijstad geldt dezelfde regeling.

Fractievoorzitter Slikker wees de wethouder in Den Bosch, waar de PvdA in de oppositie zit, op deze ‘Rotterdam-regeling’. ‘Het is idioot om jongeren nu een maand naar werk te laten zoeken.’ Gemeenten mogen volgens Slikker best ‘eigenwijs’ zijn, en dergelijke maatregelen treffen voor Den Haag het doet.

Zzp’ers

Toch gaat in sommige sectoren de bedrijvigheid voluit door, zoals in de agrarische in Brabant. ‘Veel arbeidsmigranten zijn teruggekeerd naar het land van herkomst, waardoor er in die sector juist tekorten ontstaan,’ zegt wethouder Roozendaal. Via het Platform Ondernemers Meierijstad, waarbij 900 bedrijven zijn aangesloten, houden bedrijven onderling contact over eventuele werknemerstekorten.

Roozendaal: Sommige sectoren kampen ineens met een personeelstekort

De wethouder is tevreden over de maatregelen die het kabinet heeft genomen voor bijvoorbeeld zzp’ers. ‘In Noordoost-Brabant werken 50 duizend zzp’ers, die hebben veel minder om op terug te vallen qua sociale zekerheid. Via het zzp-platform dat we drie jaar geleden zijn gestart proberen we ze te wijzen op hun rechten.’

In Zwolle zijn de eerste zzp’ers inmiddels geholpen, vertelt vicefractievoorzitter Wolthof. ‘Mensen die vorige week steun hebben aangevraagd, hebben het nu al op hun rekening. Dat is in Zwolle echt goed gedaan.’

Reddingsboei

Een ‘eerste reddingsboei’, zo noemt het Bossche raadslid Slikker de nationale en regionale noodmaatregelen. ‘En die boei presteert tot op heden best behoorlijk. Mijn grootste zorg zit bij de langere termijn. Hoe gaan we als overheid om met de grote maatschappelijke ontwrichting als dit langer duurt?’ Ook Kampman heeft zichzelf die vraag gesteld. ‘Voor bepaalde gezinnen is dat niet houdbaar. Schulden zullen enorm stijgen. Daar hou ik mijn hart wel een beetje voor vast.’

Zowel Kampman, als Slikker en Roozendaal prijzen de inbreng van PvdA-Kamerlid Gijs van Dijk in Kamerdebatten. Kampman: ‘Ik denk dat onze partij goede Kamervragen heeft gesteld over bijvoorbeeld de positie van jongeren in deze crisis. Er is daarover ook appcontact met Van Dijk, de lijntjes zijn kort wat dat betreft.’

Friese fractievoorzitter De Haan kon zich vinden in het verhaal dat Lodewijk Asscher recentelijk in Buitenhof verkondigde. In de talkshow noemde Asscher het dilemma tussen gezondheidszorg en economie een ‘vals dilemma’. De Haan: ‘Het gaat mij ook veel te ver om die twee dingen tegenover elkaar te plaatsen. Laten we alsjeblieft voorzichtig zijn. Starten waar het kan, maar niet tegen elke prijs. Bij twijfel, niet inhalen.

Het bericht Met man en macht lokaal proberen de bedrijvigheid op peil te houden verscheen eerst op PvdA De Fryske Marren.

Door Lodewijk Asscher op 8 april 2020 Delen  

Het zijn onzekere tijden. Het virus maakt iedere dag weer slachtoffers. Veel Nederlanders kennen inmiddels mensen die ziek zijn of hebben geliefden verloren. En tegelijkertijd laat het virus ook economisch zijn sporen na. En het zijn de mensen die al minder sterk stonden die als eerste worden geraakt.

Het zijn onzekere tijden. Het virus maakt iedere dag weer slachtoffers.

Ik denk dan aan zelfstandigen, oproepkrachten, uitzendkrachten of tijdelijke werknemers. Zij hadden al weinig baanzekerheid, verdienden relatief het minste en hadden moeite een betaalbaar huis te vinden. Nu zijn ze de eerste zonder werk, en zonder grote spaarpot om het op te vangen.

In deze crisis moeten we naar elkaar omzien en elkaar steunen.

In deze crisis moeten we naar elkaar omzien en elkaar steunen. Voor zelfstandigen komt er daarom inkomenssteun vanuit de overheid. Dat is een goede zaak. Maar alle uitzendkrachten, oproepkrachten of mensen met een tijdelijk contract zijn aangewezen op de bijstand. Met alle eisen die daaraan gesteld worden.

Wij willen dat de regelingen die er voor zelfstandigen is, ook wordt opengesteld voor mensen die nu zonder inkomen zitten.

Wij willen daarom dat de regeling die er voor zelfstandigen is, ook wordt opengesteld voor de andere mensen die nu ineens zonder inkomen zitten. Volgende week gaat ons Kamerlid Gijs van Dijk daarvoor pleiten in het debat met de minister.

Ben jij je werk en je inkomen kwijtgeraakt door deze crisis? Laat het mij dan weten. Dan kan via Whatsapp. Al die verhalen helpen ons om andere partijen te overtuigen van de noodzaak. Want in deze crisis moeten we elkaar steunen.

Tweede Kamerlid

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Door Gijs van Dijk op 8 april 2020 Delen  

Duizenden mensen ontvingen dit soort WhatsAppjes afgelopen weken vanuit hun werkgever. Het restaurant, het museum of de bioscoop waar zij werken zijn dicht. Logische en verstandige beslissingen tijdens de coronacrisis om te voorkomen dat we ziek worden, maar dit betekent dat duizenden mensen nu thuis zitten. Zonder werk en zonder inkomen voor het betalen van de boodschappen en de huur. De barman, de verkoper en de rondleider in het museum verdienen ook hulp om de huur te blijven betalen en zij moeten daarom ook toegang krijgen tot dezelfde regeling als zelfstandigen.

We kunnen de mensen getroffen door de coronacrisis niet aan hun lot overlaten.

We kunnen deze mensen niet aan hun lot overlaten. Ondanks de oproep van het kabinet om deze in dienst te houden, is de realiteit dat er nu al duizenden mensen geen werk meer hebben. Zij hadden al weinig baanzekerheid, verdienden relatief het minste en hadden moeite een betaalbaar huis te vinden. Nu zijn ze de eerste zonder werk, en zonder grote spaarpot om het op te vangen.

In deze crisis moeten we naar elkaar omzien en elkaar steunen.

In deze crisis moeten we naar elkaar omzien en elkaar steunen. Dus als je nu je baan bent kwijtgeraakt, wil je zeker zijn van ondersteuning. Daarom stellen wij een vangnet voor alle werknemers die nu, vanwege de coronacrisis, hun baan zijn kwijtgeraakt. Een uitkering voor drie maanden waarbij snelheid van belang is en er dus niet wordt gekeken naar het inkomen van je partner of waarbij je eerst je auto of de sieraden van je oma moet verkopen.

Ik wil een vangnet voor iedereen die het werk verliest tijdens deze crisis.

Net als zelfstandigen moeten ook werknemers die nu geen werk meer hebben geholpen worden tijdens de crisis. Daarom wil ik een vangnet voor iedereen die het werk verliest tijdens deze crisis.

Het is goed om te horen dat we partijen binnen- en buiten de coalitie hebben gewonnen voor dit voorstel.

Het is dan ook goed om te horen dat we partijen binnen en buiten de coalitie hebben gewonnen voor dit voorstel. Daarmee wordt een regeling uit de grond gestampt om flexmedewerkers die sinds 1 maart hun baan hebben verloren, te steunen in deze moeilijke tijd. Mensen hebben namelijk nu hulp nodig, en niet straks. In een tijd waarin miljarden worden uitgetrokken om banen en bedrijven te behouden, mogen we deze ‘vergeten groep’ niet over het hoofd zien.

Duizenden mensen met tijdelijke contracten vangen tijdens deze coronacrisis de hardste klappen. Zij worden als eerste weggestuurd. 🤕

Met een krachtig pleidooi is PvdA-Kamerlid @dijkvangijs erin geslaagd de coalitie te winnen om nu een vangnet te spannen voor flexwerkers.👇 pic.twitter.com/JwUz1aA2Rm

— Partij van de Arbeid (@PvdA) April 14, 2020

 

Tweede Kamerlid

Ontvang de laatste ontwikkelingen rondom dit plan via onze nieuwsbrief over Werk en Sociale zekerheid.

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Dinsdag 18 februari 2020. Om 18.40u staat op de website van Dagblad De Limburger het volgende te lezen: “Omstreden recyclebedrijf TpD dat volgens Brunssumse buurt overlast veroorzaakte is failliet.” Probleem van de vliegenoverlast opgelost! Mooi! Of toch niet?

Het zoveelste afvalverwerkingsbedrijf dat failliet gaat op het moment dat de regels aangescherpt worden of handhaving voor de deur staat. Had ik er maar geld op ingezet! Het was dit of een krantenkop als: “Omstreden recyclebedrijf tpD dat volgens Brunssumse buurt overlast veroorzaakt gaat in vlammen op.” Zo gauw het even lastig wordt en er niet alleen geld verdiend kan worden, vallen ze om of gaat de fik erin. Er gaat geen week voorbij of het valt wel ergens in het nieuws te lezen of te horen.

Ik heb alleen sterke twijfels of Brunssum-Oost hiermee een overlastvrije zomer tegemoet gaat. De vergunning is verleend. De hoeveelheid plastic, die verwerkt of opgeslagen mag worden, is verzevenvoudigd. Om nog maar te zwijgen over het feit dat de buitenterreinen op de Oostflank van Brunssum nog vol met plastic liggen. Laten we het eens afpellen:

De vergunning aan Vossenberg Beheer B.V. (de ‘binnenlocatie’)

Op 26 oktober 2018 ontvangt de Provincie Limburg een aanvraag voor een omgevingsvergunning van Vossenberg Beheer B.V. voor het pand aan de Boschstraat in Brunssum. De aanvraag betreft het vergroten van de reeds vergunde opslag van onbewerkte en bewerkte kunststoffen van 272.000 naar 2.000.000 miljoen kilo. Het bedrijf wil het toelaatbare brandcompartiment van 3.000 m² vergroten middels een gelijkwaardige oplossing. Hiervoor moeten een aantal maatregelen genomen worden, omdat het anders niet binnen het bouwbesluit past. Tot die maatregelen hoort bijvoorbeeld het aanleggen van een bluswaterbassin.

Provincie Limburg heeft het over een “dynamische vergunning.” Ik vraag me oprecht af wat er precies dynamisch aan is. Het woord dynamisch komt in de vergunning precies 0x voor. Dat zorgt dus al voor onduidelijkheid over het begrip. Ik vermoed dat de provincie bedoelt dat aan de vergunning een ‘Beheersplan vliegen’ gekoppeld is. Hier kunnen eventueel extra maatregelen in komen te staan om de overlast van vliegen tegen te gaan. Maar hoe dat plan eruit ziet en of daar eventueel extra maatregelen uit voort vloeien is nog niet met de gemeenteraad gedeeld.

Opmerkelijk vind ik verder dat de gemeente Brunssum een zienswijze en beroep indient tegen een door de provincie verstrekte vergunning. Zitten we als gemeente nou aan de voorkant met de provincie aan tafel, of niet? Wordt er constructief overleg gevoerd, of niet? Werken overheden samen om de overlast te beperken, of werken we elkaar tegen? Volgens mij zou je als overheden in een zaak als deze op 1 lijn moeten zitten, zodat je nooit tegen elkaar uitgespeeld kunt worden. Liefst maak je daar zo concreet mogelijke afspraken. Zodat ‘dynamisch’ uiteindelijk niet uitmondt in ‘flexibel’.

Handhaving

Na het doorlezen van de nieuwe vergunning van Vossenberg Beheer B.V. voor de locatie aan de Boschstraat, lijken er op dit moment heel weinig mogelijkheden te zijn om strakker te handhaven dan tot nu toe al het geval was. De belangrijkste is wat mij betreft dat er geen druppel proceswater (meer) geloosd mag worden op het riool. Zelfs niet na zuivering. Het proceswater moet gefilterd worden en op eigen terrein opgeslagen of afgevoerd. Net als het slib dat na zuivering achterblijft. Deze regel is tenminste meetbaar. En dus handhaafbaar.

Maar zou deze – in mijn ogen zeer kostbare – oplossing er voor gezorgd hebben dat de huurder (tpD Recycling B.V.) het hoofd niet boven water heeft weten te houden? En hoe zit het trouwens met aanvullende maatregelen voor geuroverlast of poorten die langer dan strikt noodzakelijk open staan? Dit is al lastiger meetbaar. Hoe gaan we dat handhaven? En wie gaat dat handhaven doen?

Daar waar tot op heden de provincie Limburg het bevoegd gezag was, blijkt dat met het in werking treden van de nieuwe vergunning verschoven te zijn naar de gemeente Brunssum. Met andere woorden wordt de gemeente bevoegd om de verleende vergunning te handhaven én waar noodzakelijk op vergunningsaspecten aan te passen. Klinkt goed! Want daarmee krijgen wij als gemeente de touwtjes zelf wat strakker in handen.

En toch ben ik er ab-so-luut geen voorstander van! Lopende dit zeer moeizame, al jaren slepende proces om de overlast te verminderen, hebben wij als gemeente ineens ‘het aapje op onze schouder gekregen.’ Wíj zijn nu verantwoordelijk voor handhaving. En dus worden wíj er nu ook op aangesproken. En nou is ook dat op zich niet erg. Maar ik had er absoluut op gestaan dat deze verantwoordelijkheid pas later bij de gemeente terecht zou komen. Nadat de provincie alle regels, waar het bedrijf zich aan dient te houden, glashelder op papier had staan. En nadat het bedrijf zich aantoonbaar ook aan deze regels zou houden. Iets wat ze in het verleden op meerdere momenten niet gedaan hebben.

Maatregelen en acties

Binnenkort komt Tweede Kamerlid Gijs van Dijk (Partij van de Arbeid) naar Brunssum. Hij heeft al eerder samen met Lilianne Ploumen Kamervragen gesteld over de overlast in Brunssum. Via Provinciale Staten van Limburg heeft ons Statenlid Aleida Berghorst al meermaals vragen gesteld. Ook zij zit op het vinkentouw. Ik zal hen informeren over de laatste stand van zaken. En ik weet zeker dat zij het net als ik kritisch blijven volgen.

In de tussentijd veel grote woorden en straffe acties. Er worden lasten onder bestuursdwang opgelegd, die door de rechter van tafel geveegd worden vanwege matige onderbouwing. Gedeputeerden laten persoonlijk hekwerken op slot doen, maar vergeten daarbij wel dat het opgeslagen afval daardoor voorlopig ook blijft liggen waar het ligt. En diezelfde gedeputeerden doen uitspraken als “Het is je reinste milieumaffia…”, waardoor een bestaand conflict nooit kleiner, maar eerder groter wordt.

En wat dragen grote woorden en straffe acties uiteindelijk bij aan de oplossing van het probleem? Het plastic afval op de buitenlocaties ligt er nog steeds. De afdekzeilen wapperden, zelfs al voordat Ciara en Dennis op visite kwamen, lustig erop los. En de ratten vergezellen inmiddels de vliegen, die bij het stijgen van de temperaturen de komende weken waarschijnlijk weer hun vleugels zullen uitslaan.

En nu?

…blijft het…  Juist ja… Stil! De gemeenteraad wordt geïnformeerd als we vragen stellen. De Provincie Limburg belooft eind 2019 om de gemeenteraad uit te nodigen om op locatie te gaan kijken, maar ik heb nog geen uitnodiging gezien. Er schijnen gesprekken geweest te zijn tussen eigenaren van de locaties en de gemeente Brunssum over verplaatsing van de activiteiten. Maar het college van B&W in Brunssum ziet de verwerking van het plastic liever helemaal niet meer in Brunssum.

Ondertussen heeft Vossenberg Beheer B.V. de huurovereenkomst met tpD Recycling B.V. opgezegd. Heeft datzelfde tpD Recycling zelf haar faillissement aangevraagd en staan er 13 werknemers op straat. Worden over de nieuwe invulling van het pand van Vossenberg Beheer B.V. aan de Boschstraat begin maart pas gesprekken gevoerd. Staat de ‘buitenopslag’ van Bontrup aan de Kranenpool nog vol plastic en weten zij niet waar ze er mee heen moeten, terwijl het eind maart leeg moet zijn. Spannende tijden breken aan. In de hoop dat Brunssum-Oost eindelijk een zomer tegemoet kan zonder vliegen- en stankoverlast van ‘ons’ plastic.

Artikel in LD is HIER te lezen ( alleen met abonnement)

Het bericht Blog Haico: Vliegenoverlast verscheen eerst op PvdA Brunssum.

Afgelopen week hebben CDA kamerleden Wytske Postma (CDA woordvoerder infrastructuur) en Martijn van Helvert (ons CDA kamerlid in Regio Zuid-Limburg), op verzoek van CDA Valkenburg aan de Geul, kamervragen gesteld aan minister Cora van Nieuwenhuizen, minister van infrastructuur en waterstaat. Sinds 1991 vragen de inwoners van “Het Goudenrood” al om geluidswerende maatregelen i.v.m. geluidsoverlast van de A79 in hun achtertuin. Bijna 30 jaar na de eerste stappen van de werkgroep uit Houthem-Sint Gerlach om voor geluidswering te strijden, wordt het tijd dat er echt concrete actie komt. Eerder pleite CDA gedeputeerde Hubert Mackus al voor een snellere realisatie van het aanbrengen van een ZOAB wegdek, waardoor sprake zal zijn van geluidsvermindering. Recent is daar nog een opmerkelijke tijdelijke snelheidsverlaging op de A79 aan toegevoegd, dit i.h.k.v. “veiligheid” van het wegdek. De gesprekken tussen de initiatiefnemers van “Wij zijn Houthem-St.Gerlach” en vertegenwoordigers van Rijkswaterstaat Zuid-Nederland lijken een positief resultaat te gaan opleveren. CDA Valkenburg aan de Geul probeert met het gebruik maken van het provinciaal en landelijk (politiek) netwerk deze positieve ontwikkeling te versterken. Initiatieven CDA Valkenburg aan de Geul In het bericht van 22 januari 2018 van TV Valkenburg werd vermeld dat het vorige college tegenstander was van geluidsschermen, sterker nog dat het college aan Rijkswaterstaat heeft geadviseerd dat inwoners het moesten oplossen met gevelisolatie. Het CDA heeft daarom gemeend dit thema te moeten opnemen in haar verkiezingsprogramma. Zeker na zoveel jaar vindt het CDA dat inwoners recht hebben op een passende oplossing voor de overlast. Na de verkiezingen heeft CDA in de nieuwe coalitie, in goed overleg met de coalitiepartners, gezorgd voor een andere zienswijze. Inmiddels heeft het college, bij monde van wethouder Remy Meijers, gezorgd dat Rijkswaterstaat is geïnformeerd over de positieve grondhouding van de gemeente Valkenburg aan de Geul ten opzichte van het plaatsen van geluidsschermen in “het Goudenrood” en bij het viaduct bij “Vroenhof”. Deze nieuwe stand van zake heeft ertoe geleid dat Rijkswaterstaat Zuid-Nederland heeft aangegeven aan zowel wethouder Meijers als in gesprekken met “Wij Houthem-St.Gerlach” dat de geluidsschermen er zeer mogelijk toch gaan komen. In verband met aangescherpte regelgeving valt de overlast in ieder geval binnen de kaders van het Meerjarenprogramma Geluidssanering (MJPG) van Rijkswaterstaat. Het programma is bedoeld om de leefbaarheid te vergroten bij mensen/woningen die overmatig overlast hebben van het geluid afkomstig van rijkswegen. Als er geen actie wordt ondernomen bestaat het risico dat deze situatie wederom “aan de kant wordt geschoven”. Het CDA zal zich blijven inspannen om dit dossier onder de aandacht te blijven brengen. Uiteraard staan de inspanningen van het CDA in geen verhouding met het jarenlange doorzettingsvermogen van dit inwonersinitiatief vanuit het kernoverleg “Wij Houthem-St.Gerlach”. Bezoek CDA Tweede Kamerlid Martijn van Helvert Op zaterdag 2 februari heeft Martijn van Helvert, op uitnodiging van CDA Valkenburg aan de Geul, de wijk “het Goudenrood” in Houthem bezocht. Het CDA en een afvaardiging van PGP Valkenburg waren daar destijds ook bij aanwezig. Hij heeft daar met diverse inwoners zelf gesproken over hun zorgen en de last die zij ervaren van het geluid afkomstig van de A79. Martijn van Helvert heeft destijds aangegeven zich hard te zullen maken in Den Haag voor een positieve beïnvloeding van de plannen ten gunste van de wensen van de inwoners van Houthem. Hij heeft tijdens zijn bezoek ook een petitie, die door de wijk reeds in 1991 was aangeboden aan lokaal en provinciaal bestuur, in ontvangst genomen. Martijn van Helvert heeft in aanloop naar het stellen van de kamervragen deze “historische” petitie aan de Minister aangeboden. Noodzaak stellen kamervragen Ondanks zeer voorzichtige positieve stappen aan Rijkswaterstaat zijde is i.o.m. Martijn van Helvert toch besloten om kamervragen te stellen. Daarnaast bieden diverse vertragingen van grote projecten i.h.k.v. de stikstof- en PFAS discussie openingen/mogelijkheden om onderhoud en geluidswerende maatregelen eerder te laten uitvoeren. Ondanks dat het geen onwil is van Rijkswaterstaat (RWS) zijn de voorgenomen projecten steeds verschoven. De vragen aan de minister zijn bedoeld om nu maar eens helder te laten worden waarom het zolang moet duren voordat de passende maatregelen getroffen worden om de ontzettende geluidsoverlast voor de inwoners van “het Goudenrood” en “Vroenhof” te minimaliseren. De vragen zijn in goed overleg met de werkgroep “Goudenrood” van kernoverleg “Wij Houthem-St.Gerlach” gesteld. Bij het stellen van de vragen is rekening gehouden met de positieve ontwikkelingen met betrekking tot de ophanden zijnde oplossing en het willen behouden van de goede relatie met Rijkswaterstaat Zuid-Nederland, zowel vanuit de werkgroep als met wethouder Remy Meijers, verantwoordelijk wethouder voor dit dossier. Politieke steun Om de kamervragen kracht bij te zetten heeft CDA Valkenburg aan de Geul in de voorbereiding contact gehad met gedeputeerde Hubert Mackus. Hij zegde toe om Rijksaterstaat te blijven herinneren aan het belang van een goed onderhouden ZOAB-wegdek. Uiteraard in het belang van de inwoners, maar zeker ook vanuit het belang dat Maastricht en Heerlen (via Valkenburg aan de Geul) een goede verbinding verdienen. Daarnaast heeft CDA Valkenburg aan de Geul meerdere gesprekken gevoerd met Tweede Kamerlid Martijn van Helvert over dit thema. Martijn van Helvert heeft zich bereid verklaard om kamervragen aan minister Cora van Nieuwenhuizen te stellen over deze langslepende kwestie. Dit heeft hij gezamenlijk gedaan met CDA collega Tweede Kamerlid Wytske Postma, die vanuit de CDA Tweede Kamerfractie o.a. de woordvoerder is op het thema infrastructuur. Op verzoek van CDA Valkenburg aan de Geul hebben de lokale fracties van PGP en VVD hun eigen “Haagse” netwerk benaderd om steun voor de vragen (en suggesties) aan de minister te vergaren. PvdA Tweede kamerlid Gijs van Dijk (woordvoerder infrastructuur) heeft inmiddels steun toegezegd en aangegeven zich te zullen aansluiten en zal met Van Helvert en Postma meepraten over dit dossier na de beantwoording van de vragen door de minister. De verwachting is dat VVD Tweede Kamerlid Remco Dijkstra (woordvoerder infrastructuur) dit ook zal doen. Belangrijk om zowel een coalitiepartner als een oppositiepartij als medestander te hebben. De kamervragen zijn te benaderen via: https://www.tweedekamer.nl/kamerstukken/kamervragen/detail?id=2019Z25013&did=2019D51499 foto: TV Valkenburg

Vorige week verscheen de eindevaluatie van het SCP over de Participatiewet, met harde conclusies. De Participatiewet is in de huidige vorm een mislukking en moet fundamenteel op de schop. Ondanks de economische groei is het nauwelijks gelukt om meer mensen uit de bijstand aan een baan te helpen. Voor mensen die voorheen terecht konden bij de sociale werkvoorziening is het perspectief op blijvend werk zelfs verminderd. Staatssecretaris Tamara van Ark (VVD) onderschrijft de belangrijkste conclusies en wil de problemen ferm aanpakken door het verplicht stellen van de dwingende tegenprestatie voor mensen in de bijstand. Een maatregel waarvan SCP-directeur Kim Putters stelt dat deze niet bijdraagt aan het vinden van werk. De maatregel is een blijk van wantrouwen richting een kwetsbare groep mensen, die voortkomt uit de stigmatiserende en ideologische misvatting dat bijstandsgerechtigden niet willen werken. Niet willen werken is niet aan de orde, nog niet kunnen werken wel.

Als reactie hierop schreef het Centrum voor Lokaal Bestuur samen met Gijs van Dijk en wethouders Greet Buter, Carine Bloemhoff, Arjan Kampman en Yasemin Cegerek bijgevoegd opinieartikel.

Met de verplichte tegenprestatie van het kabinet is echt niemand geholpen De Participatiewet voldoet niet aan de verwachtingen en moet fundamenteel op de schop. Die conclusie mogen we na de deze week verschenen eindevaluatie van het SCP wel trekken. Ook staatssecretaris Tamara van Ark (VVD) heeft de rapportage gelezen. Jammer genoeg deed ze dat alleen niet zo goed. Want hoewel ze de belangrijkste conclusies onderschrijft en ferm aankondigt om de problemen aan te pakken, kiest ze voor het verplicht stellen van de dwingende tegenprestatie. Een dwangmiddel en verplichting, waarvan SCP-directeur Kim Putters, juist expliciet stelt dat die niet ‘bijdraagt aan het vinden van werk’. Werkgevers zitten nu eenmaal niet te wachten op mensen die verplicht worden om iets te doen wat ze niet willen. Tijd voor een andere manier van denken, zou je zeggen. Maar helaas schiet het kabinet in de Pavlov reactie van wantrouwen. Wantrouwen in de gemeenten die blijkbaar een schop onder de kont nodig hebben en alleen met een dictaat uit Den Haag van de Participatiewet een succes kunnen maken. Maar het is vooral een blijk van wantrouwen richting de kwetsbare groep mensen, die het vaak niet makkelijk heeft, wel wat liefde kan gebruiken, maar die je in de ogen van het kabinet alleen met een dwingend paardenmiddel als de tegenprestatie in beweging zou kunnen krijgen. Een aanname die eerder voortkomt uit stigmatiserende en ideologische misvattingen, dan uit de praktijk. Want wie bij ons in de gemeente rondloopt en met de mensen, die al lang zonder werk zitten, praat, ziet het tegenovergestelde. ‘Niet willen’ is nauwelijks aan de orde, ‘nog niet kunnen’ wel. In tegenstelling tot het hardnekkige en misplaatste VVD-cliché van de thuis op de bank zittende en niet vooruit te branden bijstandsgerechtigde is een groot gedeelte van de mensen in de Participatiewet al mantelzorger of doet men heel nuttig en waardevol vrijwilligerswerk. Maar en hier ligt een andere belangrijke denkfout van Van Ark: voor veel van deze mensen, die maatschappelijk al van waarde zijn, is de afstand tot de arbeidsmarkt – op dit moment – simpelweg te groot. Zij kampen met fysieke gezondheidsproblemen, zitten in de schulden of verkeren mentaal in zwaar weer. Deze groep help je niet door ze bestraffend toe te spreken en verder te korten op hun toch al schamele inkomen, maar wel door ze met vertrouwen tegemoet te treden, in een persoonlijk en motiverend gesprek te kijken waar de problemen en mogelijkheden liggen en op basis daarvan een intensief, langdurig en doelgericht traject te beginnen. Persoonlijke begeleiding, waarbij het doel het vinden van blijvend werk op de reguliere arbeidsmarkt kan zijn. Maar niet hoeft te zijn, want ook met betere begeleiding zal de reguliere arbeidsmarkt voor een groep onbereikbaar blijven. Als gemeente willen we ervoor zorgen dat al onze inwoners op hun manier van waarde zijn. Dat bereiken we niet met dwang, maar met vertrouwen. Niet door papier te prikken, maar door samen het sociale isolement te doorbreken en met buurtbewoners een stukje te gaan wandelen. Niet door achter ieder verkeerd ingevuld formulier kwade bedoelingen te zien, maar door met beter welzijnswerk samen de achterliggende problemen te lijf te gaan. Niet door koste wat kost op zoek te gaan naar een tijdelijk en slecht betaald dienstverband, maar met het bieden van een basisbaan (denk aan een conciërge op de basisschool), waar iemand met een afstand tot de arbeidsmarkt thuis én maatschappelijk van grote waarde is. Als gemeente ondersteunen we daarom sociale ondernemingen in onze regio en kijken we met reguliere werkgevers naar wat zij nodig hebben om mensen die langdurig in de bijstand zitten, wel in dienst te nemen. Zelf geven we het goede voorbeeld door als gemeente mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt een vast contract aan te bieden en door in ons inkoopbeleid voorrang te geven aan sociale ondernemingen. Help ons als kabinet daarbij en kom met gerichte aanpassingen in de Participatiewet, die gemeenten de mogelijkheid geven om lokaal naar de beste oplossingen te zoeken. Bied werkgevers met een eenvoudigere loonkostensubsidie de duidelijkheid die ze nodig hebben om arbeidsgehandicapten in dienst te nemen, en vul het achtergebleven gat van de sociale werkvoorzieningen met nieuw op te richten sociale ontwikkelbedrijven in, zodat de beschutte werkplekken wel gerealiseerd kunnen worden. En kabinet: vergeet vooral het verplichten van de vaak totaal contraproductieve tegenprestatie. Wanneer Van Ark haar zin krijgt, zijn we als gemeente verplicht een heel bureaucratisch en duur systeem van wantrouwen op te tuigen, waarvan we nu al weten dat het niemand verder helpt. Onze schaarse middelen zetten we liever positief en productief in.

Het bericht Participatiewet en de tegenprestatie verscheen eerst op PvdA Tubbergen.

Door Gijs van Dijk op 28 november 2019 Delen  

De Participatiewet voldoet niet en moet fundamenteel op de schop. Die conclusie mogen we na de eindevaluatie van het SCP wel trekken. Staatssecretaris Tamara van Ark (VVD) onderschrijft de belangrijkste conclusies, maar kiest toch voor het verplicht stellen van een dwingende tegenprestatie. Terwijl SCP-directeur Kim Putters expliciet stelt dat deze niet ‘bijdraagt aan het vinden van werk’. Werkgevers zitten nu eenmaal niet te wachten op mensen die verplicht worden iets te doen wat ze niet willen.

Tijd voor een andere manier van denken

Tijd voor een andere manier van denken, zou je zeggen. Maar helaas schiet het kabinet in een pavlov-reactie: wantrouwen. Wantrouwen in gemeenten, die blijkbaar alleen met een dictaat uit Den Haag van de Participatiewet een succes kunnen maken. Maar vooral wantrouwen richting de kwetsbare mensen die het vaak niet makkelijk hebben en wel wat liefde kunnen gebruiken.

Wie praat met mensen die al lang zonder werk zitten, ziet dat ‘niet willen’ nauwelijks aan de orde is. ‘Nog niet kunnen’ wel. Het hardnekkige en misplaatste VVD-cliché is dat van de thuis op de bank zittende, niet vooruit te branden bijstandsgerechtigde. In werkelijkheid is een groot deel van deze mensen mantelzorger. Of men doet nuttig en waardevol vrijwilligerswerk.

Voor veel van deze mensen is de afstand tot de arbeidsmarkt simpelweg te groot. Zij kampen met fysieke gezondheidsproblemen, hebben schulden of verkeren mentaal in zwaar weer. Deze groep help je niet door ze verder te korten. Wel door ze met vertrouwen tegemoet te treden, in een persoonlijk en motiverend gesprek te kijken waar de mogelijkheden liggen en op basis daarvan een intensief, langdurig en doelgericht traject te beginnen. Persoonlijke begeleiding, met als mogelijk doel werk op de reguliere arbeidsmarkt. Maar ook met betere begeleiding zal de arbeidsmarkt voor een groep onbereikbaar blijven.

Dat bereiken we niet met dwang, maar met vertrouwen

Als gemeente willen we ervoor zorgen dat alle inwoners op hun manier van waarde zijn.  Dat bereiken we niet met dwang, maar met vertrouwen. Niet door papier te prikken, maar door samen het sociale isolement te doorbreken en met buurtbewoners een stukje te gaan wandelen. Niet door achter ieder verkeerd ingevuld formulier kwade bedoelingen te zien, maar door met beter welzijnswerk samen de achterliggende problemen te lijf te gaan. Niet door koste wat kost op zoek te gaan naar een tijdelijk en slecht betaald dienstverband, maar met het bieden van een basisbaan (denk aan een conciërge op de basisschool), waar iemand met een afstand tot de arbeidsmarkt thuis én maatschappelijk van grote waarde is.

Kabinet, kom met gerichte aanpassingen in de Participatiewet en vergeet vooral het verplichten van de vaak totaal contraproductieve tegenprestatie

Gijs van Dijk, Tweede Kamerlid PvdA, en PvdA-wethouders van: Oldambt, Groningen, Heerde, Laarbeek, Enschede, Gouda, Langedijk, Someren, Haaksbergen, Hattem, Westerkwartier en Valkenswaard.

Tweede Kamerlid

De Participatiewet voldoet niet aan de verwachtingen en moet fundamenteel op de schop. Die conclusie mogen we na de deze week verschenen eindevaluatie van het SCP wel trekken. Ook staatssecretaris Tamara van Ark (VVD) heeft de rapportage gelezen. Jammer genoeg deed ze dat alleen niet zo goed. Want hoewel ze de belangrijkste conclusies onderschrijft en ferm aankondigt om de problemen aan te pakken, kiest ze voor het verplicht stellen van de dwingende tegenprestatie. Een dwangmiddel en verplichting, waarvan SCP-directeur Kim Putters juist expliciet stelt dat die niet ‘bijdraagt aan het vinden van werk’. Werkgevers zitten nu eenmaal niet te wachten op mensen die verplicht worden om iets te doen wat ze niet willen.

Tijd voor een andere manier van denken, zou je zeggen. Maar helaas schiet het kabinet in de Pavlovreactie van wantrouwen. Wantrouwen in de gemeenten die blijkbaar een schop onder de kont nodig hebben en alleen met een dictaat uit Den Haag van de Participatiewet een succes kunnen maken. Maar het is vooral een blijk van wantrouwen richting de kwetsbare groep mensen, die het vaak niet makkelijk heeft, wel wat liefde kan gebruiken, maar die je in de ogen van het kabinet alleen met een dwingend paardenmiddel als de tegenprestatie in beweging zou kunnen krijgen.

Een aanname die eerder voortkomt uit stigmatiserende en ideologische misvattingen, dan uit de praktijk. Want wie bij ons in de gemeente rondloopt en met de mensen, die al lang zonder werk zitten, praat, ziet het tegenovergestelde. ‘Niet willen’ is nauwelijks aan de orde, ‘nog niet kunnen’ wel. In tegenstelling tot het hardnekkige en misplaatste VVD-cliché van de thuis op de bank zittende en niet vooruit te branden bijstandsgerechtigde is een groot gedeelte van de mensen in de Participatiewet al mantelzorger of doet men heel nuttig en waardevol vrijwilligerswerk.

Maar en hier ligt een andere belangrijke denkfout van Van Ark: voor veel van deze mensen, die maatschappelijk al van waarde zijn, is de afstand tot de arbeidsmarkt – op dit moment – simpelweg te groot. Zij kampen met fysieke gezondheidsproblemen, zitten in de schulden of verkeren mentaal in zwaar weer. Deze groep help je niet door ze bestraffend toe te spreken en verder te korten op hun toch al schamele inkomen, maar wel door ze met vertrouwen tegemoet te treden, in een persoonlijk en motiverend gesprek te kijken waar de problemen en mogelijkheden liggen en op basis daarvan een intensief, langdurig en doelgericht traject te beginnen.

Persoonlijke begeleiding, waarbij het doel het vinden van blijvend werk op de reguliere arbeidsmarkt kan zijn. Maar niet hoeft te zijn, want ook met betere begeleiding zal de reguliere arbeidsmarkt voor een groep onbereikbaar blijven. Als gemeente willen we ervoor zorgen dat al onze inwoners op hun manier van waarde zijn.

Dat bereiken we niet met dwang, maar met vertrouwen. Niet door papier te prikken, maar door samen het sociale isolement te doorbreken en met buurtbewoners een stukje te gaan wandelen. Niet door achter ieder verkeerd ingevuld formulier kwade bedoelingen te zien, maar door met beter welzijnswerk samen de achterliggende problemen te lijf te gaan. Niet door koste wat kost op zoek te gaan naar een tijdelijk en slecht betaald dienstverband, maar met het bieden van een basisbaan (denk aan een conciërge op de basisschool), waar iemand met een afstand tot de arbeidsmarkt thuis én maatschappelijk van grote waarde is.

Als gemeente ondersteunen we daarom sociale ondernemingen in onze regio en kijken we met reguliere werkgevers naar wat zij nodig hebben om mensen die langdurig in de bijstand zitten, wel in dienst te nemen. Zelf geven we het goede voorbeeld door als gemeente mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt een vast contract aan te bieden en door in ons inkoopbeleid voorrang te geven aan sociale ondernemingen.

Help ons als kabinet daarbij en kom met gerichte aanpassingen in de Participatiewet, die gemeenten de mogelijkheid geven om lokaal naar de beste oplossingen te zoeken. Bied werkgevers met een eenvoudigere loonkostensubsidie de duidelijkheid die ze nodig hebben om arbeidsgehandicapten in dienst te nemen, en vul het achtergebleven gat van de sociale werkvoorzieningen met nieuw op te richten sociale ontwikkelbedrijven in, zodat de beschutte werkplekken wel gerealiseerd kunnen worden.

En kabinet: vergeet vooral het verplichten van de vaak totaal contraproductieve tegenprestatie. Wanneer Van Ark haar zin krijgt, zijn we als gemeente verplicht een heel bureaucratisch en duur systeem van wantrouwen op te tuigen, waarvan we nu al weten dat het niemand verder helpt. Onze schaarse middelen zetten we liever positief en productief in.

DISCLAIMER

Na het verschijnen van de eindevaluatie van het SCP over de Participatiewet, en de reactie daarop van staatssecretaris Tamara van Ark (VVD), schreef het Centrum voor Lokaal Bestuur samen met Gijs van Dijk en wethouders Greet Buter, Carine Bloemhoff, Arjan Kampman en Yasemin Cegerek bovenstaand opinieartikel. Langedijker wethouder Marcel Reijven is mede-ondertekenaar van dit artikel.

Het bericht Met de verplichte tegenprestatie van het kabinet is echt niemand geholpen verscheen eerst op PvdA Langedijk.

De Participatiewet voldoet niet aan de verwachtingen en moet fundamenteel op de schop. Die conclusie mogen we na de deze week verschenen eindevaluatie van het SCP wel trekken. Ook staatssecretaris Tamara van Ark (VVD) heeft de rapportage gelezen. Jammer genoeg deed ze dat alleen niet zo goed. Want hoewel ze de belangrijkste conclusies onderschrijft en ferm aankondigt om de problemen aan te pakken, kiest ze voor het verplicht stellen van de dwingende tegenprestatie. Een dwangmiddel en verplichting, waarvan SCP-directeur Kim Putters, juist expliciet stelt dat die niet ‘bijdraagt aan het vinden van werk’. Werkgevers zitten nu eenmaal niet te wachten op mensen die verplicht worden om iets te doen wat ze niet willen.

Tijd voor een andere manier van denken, zou je zeggen. Maar helaas schiet het kabinet in de Pavlov reactie van wantrouwen. Wantrouwen in de gemeenten die blijkbaar een schop onder de kont nodig hebben en alleen met een dictaat uit Den Haag van de Participatiewet een succes kunnen maken. Maar het is vooral een blijk van wantrouwen richting de kwetsbare groep mensen, die het vaak niet makkelijk heeft, wel wat liefde kan gebruiken, maar die je in de ogen van het kabinet alleen met een dwingend paardenmiddel als de tegenprestatie in beweging zou kunnen krijgen.

Een aanname die eerder voortkomt uit stigmatiserende en ideologische misvattingen, dan uit de praktijk. Want wie bij ons in de gemeente rondloopt en met de mensen, die al lang zonder werk zitten, praat, ziet het tegenovergestelde. ‘Niet willen’ is nauwelijks aan de orde, ‘nog niet kunnen’ wel. In tegenstelling tot het hardnekkige en misplaatste VVD-cliché van de thuis op de bank zittende en niet vooruit te branden bijstandsgerechtigde is een groot gedeelte van de mensen in de Participatiewet al mantelzorger of doet men heel nuttig en waardevol vrijwilligerswerk.

Maar en hier ligt een andere belangrijke denkfout van Van Ark: voor veel van deze mensen, die maatschappelijk al van waarde zijn, is de afstand tot de arbeidsmarkt – op dit moment – simpelweg te groot. Zij kampen met fysieke gezondheidsproblemen, zitten in de schulden of verkeren mentaal in zwaar weer. Deze groep help je niet door ze bestraffend toe te spreken en verder te korten op hun toch al schamele inkomen, maar wel door ze met vertrouwen tegemoet te treden, in een persoonlijk en motiverend gesprek te kijken waar de problemen en mogelijkheden liggen en op basis daarvan een intensief, langdurig en doelgericht traject te beginnen.

Persoonlijke begeleiding, waarbij het doel het vinden van blijvend werk op de reguliere arbeidsmarkt kan zijn. Maar niet hoeft te zijn, want ook met betere begeleiding zal de reguliere arbeidsmarkt voor een groep onbereikbaar blijven. Als gemeente willen we ervoor zorgen dat al onze inwoners op hun manier van waarde zijn.

Dat bereiken we niet met dwang, maar met vertrouwen. Niet door papier te prikken, maar door samen het sociale isolement te doorbreken en met buurtbewoners een stukje te gaan wandelen. Niet door achter ieder verkeerd ingevuld formulier kwade bedoelingen te zien, maar door met beter welzijnswerk samen de achterliggende problemen te lijf te gaan. Niet door koste wat kost op zoek te gaan naar een tijdelijk en slecht betaald dienstverband, maar met het bieden van een basisbaan (denk aan een conciërge op de basisschool), waar iemand met een afstand tot de arbeidsmarkt thuis én maatschappelijk van grote waarde is.

Als gemeente ondersteunen we daarom sociale ondernemingen in onze regio en kijken we met reguliere werkgevers naar wat zij nodig hebben om mensen die langdurig in de bijstand zitten, wel in dienst te nemen. Zelf geven we het goede voorbeeld door als gemeente mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt een vast contract aan te bieden en door in ons inkoopbeleid voorrang te geven aan sociale ondernemingen.

Help ons als kabinet daarbij en kom met gerichte aanpassingen in de Participatiewet, die gemeenten de mogelijkheid geven om lokaal naar de beste oplossingen te zoeken. Bied werkgevers met een eenvoudigere loonkostensubsidie de duidelijkheid die ze nodig hebben om arbeidsgehandicapten in dienst te nemen, en vul het achtergebleven gat van de sociale werkvoorzieningen met nieuw op te richten sociale ontwikkelbedrijven in, zodat de beschutte werkplekken wel gerealiseerd kunnen worden. En kabinet: vergeet vooral het verplichten van de vaak totaal contraproductieve tegenprestatie. Wanneer Van Ark haar zin krijgt, zijn we als gemeente verplicht een heel bureaucratisch en duur systeem van wantrouwen op te tuigen, waarvan we nu al weten dat het niemand verder helpt. Onze schaarse middelen zetten we liever positief en productief in.

Gijs van Dijk en wethouders Greet Buter, Carine Bloemhoff, Arjan Kampman Yasemin Cegerek en Peter de Vrij.

Het bericht Met de verplichte tegenprestatie van het kabinet is echt niemand geholpen verscheen eerst op PvdA Den Helder.

Een onbezorgde oude dag. Dat is waar mensen na een leven lang werken behoefte aan hebben. Maar miljoenen Nederlanders dreigen komend jaar gekort te worden op hun pensioen. En dat terwijl het ontzettend goed gaat met Nederland. Pensioenkortingen zijn nu echt onnodig en moeten voorkomen worden. Dat is een harde eis voor ons. Het kabinet moet niet het systeem, maar de mensen voorop plaatsen.

Eerder dit jaar wisten vakbonden, werkgevers en het kabinet een pensioenakkoord te sluiten. Dat akkoord zorgt ervoor dat iedereen eerder kan stoppen met werken, dat er een regeling komt voor mensen met zware beroepen en dat er een nieuw pensioencontract komt met minder strenge rekenregels. Dit is een flinke verbetering voor heel veel Nederlanders en daarom steunden wij het.

Maar terwijl dit nieuwe pensioenstelsel wordt uitgewerkt, gelden nog steeds de oude regels. En onder die regels dreigen er kortingen voor miljoenen Nederlanders. Kortingen die veel ouderen niet kunnen dragen. Want de pensioenen zijn al jarenlang niet gestegen, terwijl door het kabinetsbeleid de dagelijkse boodschappen en de energiekosten wel duurder zijn geworden. Veel ouderen maken zich zorgen hoe ze de eindjes nog aan elkaar kunnen knopen. Dat is niet eerlijk en niet nodig.

Minister Koolmees heeft de mogelijkheid om – in afwachting van het nieuwe systeem – deze kortingen in de ijskast te zetten. Voor ons is dat een harde eis. Om het pensioenakkoord te laten slagen is nu rust nodig. Zodat we allemaal – de ouderen en de jongeren, de werknemers en de zelfstandigen – kunnen genieten van een onbezorgde oude dag.

Met vriendelijke groet,

Gijs van Dijk Tweede Kamerlid PvdA

Je ontvangt deze email omdat je hebt aangegeven op de hoogte te willen blijven van het belangrijkste PvdA Nieuws. Afmelden | Aanpassen mailvoorkeuren en gegevens | Naar pvda.nl

Het bericht Een onbezorgde oude dag verscheen eerst op PvdA Den Helder.