Poliflw

Muus Visser

Het coronavirus trekt een zware wissel op de Nederlandse economie. Met een palet aan maatregelen proberen gemeenten het leed te verzachten.

Toen Patty Wolthof half maart hoorde dat alle horeca de deuren moest sluiten vanwege het coronavirus, besloot ze namens de Zwolse PvdA-fractie een waardebon te kopen bij de lokale stamkroeg. ‘Na raadsvergaderingen drinken we daar vaak een biertje,’ vertelt de Zwolse vicefractievoorzitter. ‘We hopen dat dit de eigenaar helpt en dat we de bon na de coronacrisis alsnog kunnen verzilveren.’

Het coronavirus raakt de Nederlandse economie hard. Eind maart schetste het Centraal Planbureau (CPB) in vier scenario’s de impact van het virus op de bedrijvigheid. De conclusie: een recessie is onvermijdelijk, in het slechtste geval krimpt het bruto binnenlands product met 7,7 procent. In drie van de vier scenario’s is de economische neergang dieper dan tijdens de crisis van 2008.

Het kabinet heeft inmiddels meerdere steunmaatregelen aangekondigd. Worden er naast deze landelijke, ook lokale en regionale maatregelen getroffen om de schade te beperken? En hoe wordt er lokaal gekeken naar de landelijke regelingen? Twee PvdA wethouders en drie raadsleden aan het woord.

Inventariseren

Ja, het zijn gekke tijden, beamen de politici stuk voor stuk. Surrealistisch. Druk. Onzeker. Bijzonder. ‘Je hebt bij dit soort crises de neiging direct in de actiestand te schieten en brandjes te gaan blussen,’ vertelt Menno Roozendaal, wethouder in Meierijstad. ‘Maar het is de vraag in hoeverre dat lang houdbaar is.’

Ook voor fractievoorzitter van de Bossche PvdA Pieter Paul Slikker zijn het bizarre weken geweest, zowel persoonlijk, als politiek. ‘Ik ken best veel mensen die getroffen zijn. Het hakt er behoorlijk in in de gemeenschap.’

De gemeenteraad aldaar besloot op initiatief van de PvdA à la het CPB meerdere lockdown-scenario’s in kaart te brengen. Slikker: ‘Als de contactbeperking langer duurt, welke impact gaat dat hebben op inwoners, ondernemers, en culturele en maatschappelijke instellingen? Welk pakket aan maatregelen hebben we dan nodig en hoe gaan we dat financieren?’

Slikker: ‘Ik ken veel mensen die getroffen zijn’

In gemeente De Fryske Marren houden twee wethouders en de bedrijfscontactfunctionarissen een vinger aan de pols bij de ondernemers in de gemeente. ‘Die peilen wat er speelt,’ vertelt fractievoorzitter Wietze de Haan. ‘We zijn een toerisme-regio; dat is volledig stilgevallen. Er ligt hier in de haven in mijn woonplaats Lemmer nu één boot, waar dat er normaal zo’n honderd zijn.’ Het college moet de effecten van de gesloten horeca, op bijvoorbeeld flexwerk, nog inventariseren.

Desalniettemin zijn er al verschillende maatregelen getroffen om ondernemers tegemoet te komen, zegt De Haan. Restauranteigenaren betalen voorlopig geen precariobelasting voor hun terras, bovendien mogen restaurants de komende tijd bezorgen. ‘Over havengelden gaan we ons nog buigen.’

Begin april kondigde de gemeente Meierijstad een groot steunpakket aan met soortgelijke maatregelen, vertelt Roozendaal. Zo belooft de gemeente de subsidieverplichtingen na te komen en waar nodig worden de subsidies voor het tweede kwartaal aangevuld met die van het derde. Ondernemers en inwoners krijgen uitstel van gemeentelijke belastingen tot in ieder geval 1 juni.

Flexwerk

‘Je probeert op een zekere manier toch de bedrijvigheid op peil te houden,’ zegt Arjan Kampman. De Enschedese wethouder zag het aantal ww-aanvragen in zijn gemeente de afgelopen weken verviervoudigen. Daarnaast meldden zich al ‘een kleine 2.400’ zzp’ers voor inkomensondersteuning. ‘We zijn continu aan het schakelen op allerlei gebieden. Dat gaat over cultuursubsidies, over uitstel van de huur van gemeentelijk vastgoed, maar ook over de vraag hoe we de voedselbank open kunnen houden. Daar maken in de gemeente 500 gezinnen gebruik van.’

Ondanks de landelijke en regionale maatregelen maakt Kampman zich ‘ernstig zorgen’ over het lot van flexwerkers. De wethouder schetst een fictieve gezinssituatie waarin de man € 1.500 verdient en de vrouw met flexwerk € 800. ‘Valt dat flexwerk weg, dan gaan zij er enorm op achteruit. Voor deze groep is niks geregeld, daar zijn geen extra regelingen voor getroffen. Daar moeten we een antwoord op vinden, zeker voor jongeren.’

Kampman: Voor flexwerkers is niks geregeld

Net als in Rotterdam komen jongeren tot 27 jaar in Enschede nu sneller in aanmerking voor een bijstandsuitkering. Waar jongeren normaal vier weken onbetaald moeten zoeken naar werk of opleiding, wordt er nu maatwerk geleverd, zegt Kampman. In Meierijstad geldt dezelfde regeling.

Fractievoorzitter Slikker wees de wethouder in Den Bosch, waar de PvdA in de oppositie zit, op deze ‘Rotterdam-regeling’. ‘Het is idioot om jongeren nu een maand naar werk te laten zoeken.’ Gemeenten mogen volgens Slikker best ‘eigenwijs’ zijn, en dergelijke maatregelen treffen voor Den Haag het doet.

Zzp’ers

Toch gaat in sommige sectoren de bedrijvigheid voluit door, zoals in de agrarische in Brabant. ‘Veel arbeidsmigranten zijn teruggekeerd naar het land van herkomst, waardoor er in die sector juist tekorten ontstaan,’ zegt wethouder Roozendaal. Via het Platform Ondernemers Meierijstad, waarbij 900 bedrijven zijn aangesloten, houden bedrijven onderling contact over eventuele werknemerstekorten.

Roozendaal: Sommige sectoren kampen ineens met een personeelstekort

De wethouder is tevreden over de maatregelen die het kabinet heeft genomen voor bijvoorbeeld zzp’ers. ‘In Noordoost-Brabant werken 50 duizend zzp’ers, die hebben veel minder om op terug te vallen qua sociale zekerheid. Via het zzp-platform dat we drie jaar geleden zijn gestart proberen we ze te wijzen op hun rechten.’

In Zwolle zijn de eerste zzp’ers inmiddels geholpen, vertelt vicefractievoorzitter Wolthof. ‘Mensen die vorige week steun hebben aangevraagd, hebben het nu al op hun rekening. Dat is in Zwolle echt goed gedaan.’

Reddingsboei

Een ‘eerste reddingsboei’, zo noemt het Bossche raadslid Slikker de nationale en regionale noodmaatregelen. ‘En die boei presteert tot op heden best behoorlijk. Mijn grootste zorg zit bij de langere termijn. Hoe gaan we als overheid om met de grote maatschappelijke ontwrichting als dit langer duurt?’ Ook Kampman heeft zichzelf die vraag gesteld. ‘Voor bepaalde gezinnen is dat niet houdbaar. Schulden zullen enorm stijgen. Daar hou ik mijn hart wel een beetje voor vast.’

Zowel Kampman, als Slikker en Roozendaal prijzen de inbreng van PvdA-Kamerlid Gijs van Dijk in Kamerdebatten. Kampman: ‘Ik denk dat onze partij goede Kamervragen heeft gesteld over bijvoorbeeld de positie van jongeren in deze crisis. Er is daarover ook appcontact met Van Dijk, de lijntjes zijn kort wat dat betreft.’

Friese fractievoorzitter De Haan kon zich vinden in het verhaal dat Lodewijk Asscher recentelijk in Buitenhof verkondigde. In de talkshow noemde Asscher het dilemma tussen gezondheidszorg en economie een ‘vals dilemma’. De Haan: ‘Het gaat mij ook veel te ver om die twee dingen tegenover elkaar te plaatsen. Laten we alsjeblieft voorzichtig zijn. Starten waar het kan, maar niet tegen elke prijs. Bij twijfel, niet inhalen.

Het bericht Met man en macht lokaal proberen de bedrijvigheid op peil te houden verscheen eerst op PvdA De Fryske Marren.

Onze wethouder Arjan Kampman heeft deze week met steun van het college een belangrijke stap in de goede richting gezet door de maatregelenverordening Participatiewet, IOAW en IOAZ aan te passen.

Na jaren van hardvochtig en wantrouwend beleid dat het vorige college in gang zette, waarover de nationale ombudsman destijds zijn grote zorgen uitsprak, gaat het tij keren. Want een samenleving bouw je op basis van vertrouwen. Tuurlijk, de gemeente is gekke Henkie niet. Fraudeurs moeten worden aangepakt. Maar dat moet niet doorslaan naar al die mensen die graag weer aan de bak willen, door betaald werk, door zelf te ondernemen, of door maatschappelijke taken op zich te nemen.

We zijn er nog niet, uiteindelijk willen wij als PvdA dat boetes alleen worden opgelegd aan fraudeurs. We willen dat mensen zo snel mogelijk uit de armoede komen door in ze te investeren en ze te vertrouwen. We zorgen voor de juiste ondersteuning. We willen Enschedeërs vroegtijdig bijstaan om niet in armoede en schulden terecht te komen. Inwoners door hoge kortingen op de uitkering verder de schulden in jagen, kan absoluut niet de bedoeling zijn.

De vraag is of deze verordening sociaal en humaan genoeg is. Want wij vinden dat de meeste mensen deugen. Is er nou niets anders te verzinnen dan een geld gedreven boete? En moet je niet meer in persoonlijk contact treden?

Gisteren lazen we in de Tubantia over Manon, een alleenstaande bijstandsmoeder, die van onze wethouder oprechte excuses heeft gekregen. De gemeente had niet herhaaldelijk om haar medische gegevens mogen vragen bij de aanvraag van een uitkering. Wij zijn geschrokken van de handelswijze van de gemeente. Maar wij zijn blij met een wethouder die toegeeft dat dit niet goed was, dat we dit niet weer gaan doen en excuses maakt.

Het neemt niet weg dat ook hier weer geldt dat we meer vertrouwen in elkaar moeten hebben. Want echt: de meeste mensen deugen!

 

 

 

Het bericht De meeste mensen deugen verscheen eerst op PvdA afdeling Enschede.

Vorige week verscheen de eindevaluatie van het SCP over de Participatiewet, met harde conclusies. De Participatiewet is in de huidige vorm een mislukking en moet fundamenteel op de schop. Ondanks de economische groei is het nauwelijks gelukt om meer mensen uit de bijstand aan een baan te helpen. Voor mensen die voorheen terecht konden bij de sociale werkvoorziening is het perspectief op blijvend werk zelfs verminderd. Staatssecretaris Tamara van Ark (VVD) onderschrijft de belangrijkste conclusies en wil de problemen ferm aanpakken door het verplicht stellen van de dwingende tegenprestatie voor mensen in de bijstand. Een maatregel waarvan SCP-directeur Kim Putters stelt dat deze niet bijdraagt aan het vinden van werk. De maatregel is een blijk van wantrouwen richting een kwetsbare groep mensen, die voortkomt uit de stigmatiserende en ideologische misvatting dat bijstandsgerechtigden niet willen werken. Niet willen werken is niet aan de orde, nog niet kunnen werken wel.

Als reactie hierop schreef het Centrum voor Lokaal Bestuur samen met Gijs van Dijk en wethouders Greet Buter, Carine Bloemhoff, Arjan Kampman en Yasemin Cegerek bijgevoegd opinieartikel.

Met de verplichte tegenprestatie van het kabinet is echt niemand geholpen De Participatiewet voldoet niet aan de verwachtingen en moet fundamenteel op de schop. Die conclusie mogen we na de deze week verschenen eindevaluatie van het SCP wel trekken. Ook staatssecretaris Tamara van Ark (VVD) heeft de rapportage gelezen. Jammer genoeg deed ze dat alleen niet zo goed. Want hoewel ze de belangrijkste conclusies onderschrijft en ferm aankondigt om de problemen aan te pakken, kiest ze voor het verplicht stellen van de dwingende tegenprestatie. Een dwangmiddel en verplichting, waarvan SCP-directeur Kim Putters, juist expliciet stelt dat die niet ‘bijdraagt aan het vinden van werk’. Werkgevers zitten nu eenmaal niet te wachten op mensen die verplicht worden om iets te doen wat ze niet willen. Tijd voor een andere manier van denken, zou je zeggen. Maar helaas schiet het kabinet in de Pavlov reactie van wantrouwen. Wantrouwen in de gemeenten die blijkbaar een schop onder de kont nodig hebben en alleen met een dictaat uit Den Haag van de Participatiewet een succes kunnen maken. Maar het is vooral een blijk van wantrouwen richting de kwetsbare groep mensen, die het vaak niet makkelijk heeft, wel wat liefde kan gebruiken, maar die je in de ogen van het kabinet alleen met een dwingend paardenmiddel als de tegenprestatie in beweging zou kunnen krijgen. Een aanname die eerder voortkomt uit stigmatiserende en ideologische misvattingen, dan uit de praktijk. Want wie bij ons in de gemeente rondloopt en met de mensen, die al lang zonder werk zitten, praat, ziet het tegenovergestelde. ‘Niet willen’ is nauwelijks aan de orde, ‘nog niet kunnen’ wel. In tegenstelling tot het hardnekkige en misplaatste VVD-cliché van de thuis op de bank zittende en niet vooruit te branden bijstandsgerechtigde is een groot gedeelte van de mensen in de Participatiewet al mantelzorger of doet men heel nuttig en waardevol vrijwilligerswerk. Maar en hier ligt een andere belangrijke denkfout van Van Ark: voor veel van deze mensen, die maatschappelijk al van waarde zijn, is de afstand tot de arbeidsmarkt – op dit moment – simpelweg te groot. Zij kampen met fysieke gezondheidsproblemen, zitten in de schulden of verkeren mentaal in zwaar weer. Deze groep help je niet door ze bestraffend toe te spreken en verder te korten op hun toch al schamele inkomen, maar wel door ze met vertrouwen tegemoet te treden, in een persoonlijk en motiverend gesprek te kijken waar de problemen en mogelijkheden liggen en op basis daarvan een intensief, langdurig en doelgericht traject te beginnen. Persoonlijke begeleiding, waarbij het doel het vinden van blijvend werk op de reguliere arbeidsmarkt kan zijn. Maar niet hoeft te zijn, want ook met betere begeleiding zal de reguliere arbeidsmarkt voor een groep onbereikbaar blijven. Als gemeente willen we ervoor zorgen dat al onze inwoners op hun manier van waarde zijn. Dat bereiken we niet met dwang, maar met vertrouwen. Niet door papier te prikken, maar door samen het sociale isolement te doorbreken en met buurtbewoners een stukje te gaan wandelen. Niet door achter ieder verkeerd ingevuld formulier kwade bedoelingen te zien, maar door met beter welzijnswerk samen de achterliggende problemen te lijf te gaan. Niet door koste wat kost op zoek te gaan naar een tijdelijk en slecht betaald dienstverband, maar met het bieden van een basisbaan (denk aan een conciërge op de basisschool), waar iemand met een afstand tot de arbeidsmarkt thuis én maatschappelijk van grote waarde is. Als gemeente ondersteunen we daarom sociale ondernemingen in onze regio en kijken we met reguliere werkgevers naar wat zij nodig hebben om mensen die langdurig in de bijstand zitten, wel in dienst te nemen. Zelf geven we het goede voorbeeld door als gemeente mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt een vast contract aan te bieden en door in ons inkoopbeleid voorrang te geven aan sociale ondernemingen. Help ons als kabinet daarbij en kom met gerichte aanpassingen in de Participatiewet, die gemeenten de mogelijkheid geven om lokaal naar de beste oplossingen te zoeken. Bied werkgevers met een eenvoudigere loonkostensubsidie de duidelijkheid die ze nodig hebben om arbeidsgehandicapten in dienst te nemen, en vul het achtergebleven gat van de sociale werkvoorzieningen met nieuw op te richten sociale ontwikkelbedrijven in, zodat de beschutte werkplekken wel gerealiseerd kunnen worden. En kabinet: vergeet vooral het verplichten van de vaak totaal contraproductieve tegenprestatie. Wanneer Van Ark haar zin krijgt, zijn we als gemeente verplicht een heel bureaucratisch en duur systeem van wantrouwen op te tuigen, waarvan we nu al weten dat het niemand verder helpt. Onze schaarse middelen zetten we liever positief en productief in.

Het bericht Participatiewet en de tegenprestatie verscheen eerst op PvdA Tubbergen.

De Participatiewet voldoet niet aan de verwachtingen en moet fundamenteel op de schop. Die conclusie mogen we na de deze week verschenen eindevaluatie van het SCP wel trekken. Ook staatssecretaris Tamara van Ark (VVD) heeft de rapportage gelezen. Jammer genoeg deed ze dat alleen niet zo goed. Want hoewel ze de belangrijkste conclusies onderschrijft en ferm aankondigt om de problemen aan te pakken, kiest ze voor het verplicht stellen van de dwingende tegenprestatie. Een dwangmiddel en verplichting, waarvan SCP-directeur Kim Putters juist expliciet stelt dat die niet ‘bijdraagt aan het vinden van werk’. Werkgevers zitten nu eenmaal niet te wachten op mensen die verplicht worden om iets te doen wat ze niet willen.

Tijd voor een andere manier van denken, zou je zeggen. Maar helaas schiet het kabinet in de Pavlovreactie van wantrouwen. Wantrouwen in de gemeenten die blijkbaar een schop onder de kont nodig hebben en alleen met een dictaat uit Den Haag van de Participatiewet een succes kunnen maken. Maar het is vooral een blijk van wantrouwen richting de kwetsbare groep mensen, die het vaak niet makkelijk heeft, wel wat liefde kan gebruiken, maar die je in de ogen van het kabinet alleen met een dwingend paardenmiddel als de tegenprestatie in beweging zou kunnen krijgen.

Een aanname die eerder voortkomt uit stigmatiserende en ideologische misvattingen, dan uit de praktijk. Want wie bij ons in de gemeente rondloopt en met de mensen, die al lang zonder werk zitten, praat, ziet het tegenovergestelde. ‘Niet willen’ is nauwelijks aan de orde, ‘nog niet kunnen’ wel. In tegenstelling tot het hardnekkige en misplaatste VVD-cliché van de thuis op de bank zittende en niet vooruit te branden bijstandsgerechtigde is een groot gedeelte van de mensen in de Participatiewet al mantelzorger of doet men heel nuttig en waardevol vrijwilligerswerk.

Maar en hier ligt een andere belangrijke denkfout van Van Ark: voor veel van deze mensen, die maatschappelijk al van waarde zijn, is de afstand tot de arbeidsmarkt – op dit moment – simpelweg te groot. Zij kampen met fysieke gezondheidsproblemen, zitten in de schulden of verkeren mentaal in zwaar weer. Deze groep help je niet door ze bestraffend toe te spreken en verder te korten op hun toch al schamele inkomen, maar wel door ze met vertrouwen tegemoet te treden, in een persoonlijk en motiverend gesprek te kijken waar de problemen en mogelijkheden liggen en op basis daarvan een intensief, langdurig en doelgericht traject te beginnen.

Persoonlijke begeleiding, waarbij het doel het vinden van blijvend werk op de reguliere arbeidsmarkt kan zijn. Maar niet hoeft te zijn, want ook met betere begeleiding zal de reguliere arbeidsmarkt voor een groep onbereikbaar blijven. Als gemeente willen we ervoor zorgen dat al onze inwoners op hun manier van waarde zijn.

Dat bereiken we niet met dwang, maar met vertrouwen. Niet door papier te prikken, maar door samen het sociale isolement te doorbreken en met buurtbewoners een stukje te gaan wandelen. Niet door achter ieder verkeerd ingevuld formulier kwade bedoelingen te zien, maar door met beter welzijnswerk samen de achterliggende problemen te lijf te gaan. Niet door koste wat kost op zoek te gaan naar een tijdelijk en slecht betaald dienstverband, maar met het bieden van een basisbaan (denk aan een conciërge op de basisschool), waar iemand met een afstand tot de arbeidsmarkt thuis én maatschappelijk van grote waarde is.

Als gemeente ondersteunen we daarom sociale ondernemingen in onze regio en kijken we met reguliere werkgevers naar wat zij nodig hebben om mensen die langdurig in de bijstand zitten, wel in dienst te nemen. Zelf geven we het goede voorbeeld door als gemeente mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt een vast contract aan te bieden en door in ons inkoopbeleid voorrang te geven aan sociale ondernemingen.

Help ons als kabinet daarbij en kom met gerichte aanpassingen in de Participatiewet, die gemeenten de mogelijkheid geven om lokaal naar de beste oplossingen te zoeken. Bied werkgevers met een eenvoudigere loonkostensubsidie de duidelijkheid die ze nodig hebben om arbeidsgehandicapten in dienst te nemen, en vul het achtergebleven gat van de sociale werkvoorzieningen met nieuw op te richten sociale ontwikkelbedrijven in, zodat de beschutte werkplekken wel gerealiseerd kunnen worden.

En kabinet: vergeet vooral het verplichten van de vaak totaal contraproductieve tegenprestatie. Wanneer Van Ark haar zin krijgt, zijn we als gemeente verplicht een heel bureaucratisch en duur systeem van wantrouwen op te tuigen, waarvan we nu al weten dat het niemand verder helpt. Onze schaarse middelen zetten we liever positief en productief in.

DISCLAIMER

Na het verschijnen van de eindevaluatie van het SCP over de Participatiewet, en de reactie daarop van staatssecretaris Tamara van Ark (VVD), schreef het Centrum voor Lokaal Bestuur samen met Gijs van Dijk en wethouders Greet Buter, Carine Bloemhoff, Arjan Kampman en Yasemin Cegerek bovenstaand opinieartikel. Langedijker wethouder Marcel Reijven is mede-ondertekenaar van dit artikel.

Het bericht Met de verplichte tegenprestatie van het kabinet is echt niemand geholpen verscheen eerst op PvdA Langedijk.

Uit Lokaal Bestuur, door Erwin Buter Zutphens wethouder Annelies de Jonge vindt dat het optreden van de gemeenten veel scherper kan. De tekorten in het sociaal domein blijven groeien. Wanneer zeggen gemeenten tegen het kabinet: genoeg is genoeg?

Het is een bijzondere tijd, verzucht Arjan Kampman en dat is een eufemisme. Terwijl het kabinet tijdens Prinsjesdag opnieuw enorme overschotten presenteerde, voorziet de PvdA-wethouder in de gemeente Enschede in 2020 na voorgaande jaren opnieuw stevige tekorten in het sociaal domein. ‘We hebben hier voor volgend jaar een bezuiniging van € 13 miljoen. Dat is onvermijdelijk. De vraag is nu waarvan dat ten koste gaat.’

De begroting in Enschede is nog in de maak en wordt dit najaar gepresenteerd. Dit keer is het opstellen ervan nog meer dan andere jaren ‘een lastig proces, want het gaat om mensen’, zegt Kampman. Er moeten keuzes gemaakt worden, er zijn dilemma’s. Blijft de bibliotheek in de toekomst nog open, komt dat gewenste nieuwe zwembad er wel? Als de bibliotheek en het zwembad er niet meer zouden zijn, dan treft dat vooral de kinderen in zijn stad. Volgens de wethouder gaat het zo niet langer. ‘Het is genoeg.’ Maar wat kan een wethouder dan nog wel? Er is een groot gevoel van onmacht, zegt hij. Kampman: ‘Het is genoeg’

Zoals Kampman zijn er veel meer wethouders in het land. Vrijwel ieder college worstelt met de door het Rijk opgelegde bezuinigingen, en extra taken. De G40 gaf in een open brief aan de vooravond van Prinsjesdag aan dat het een tekort vreest van een half miljard euro. Vooralsnog lijkt de noodkreet niet veel te hebben uitgehaald. De vraag rijst of gemeenten niet meer van zich af moeten bijten? Tot hoever willen ze het nog laten komen?

Artikel 12 ‘Als het mijn eigen uitgavenboekje was geweest had ik het tekort al lang laten oplopen, maar als gemeente doe je dat niet,’ zegt Kampman. ‘Je gaat dan al snel richting artikel 12, waarin de provincie het overneemt. Dat wil je ook niet, want dan gaat alle jus voor de bewoners eruit. Je voelt je verantwoordelijk voor je inwoners. We hebben nu nog minimabeleid voor mensen met 120% van het minimuminkomen, in een artikel 12-gemeente wordt dat meteen teruggeschroefd tot alleen mensen met 100%.’

Zijn meer eigen inkomsten dan een oplossing? ‘De OZB is in 2018 al omhooggegaan om het leefbaar in onze gemeente te houden. De parkeertarieven zijn al ruim € 2 per half uur. We willen hier geen Amsterdamse toestanden van € 7,50 per uur. En je treft er ook de parkeergarage mee naast het ziekenhuis. Mensen komen dan niet meer op bezoek.’ En dus geeft Enschede noodgedwongen minder geld uit, in de hoop dat ze het voorlopig nog kan uitzingen. Kampman pleit er intussen voor dat de VNG, de Vereniging van Nederlandse Gemeenten, meer werk maakt van de lobby richting het kabinet. ‘Daar mag meer gebeuren,’ zegt hij onderkoeld. Malieveld

In Enschede riep de gemeenteraad vorig jaar al op om – los van de VNG – dan maar zelf naar het Malieveld op te trekken om dit kabinet tot hogere uitgaven te bewegen. ‘Vrijwel alle raadsleden vinden het onacceptabel. Dat gaat de partijpolitiek te boven.’ Is het Malieveld een echte optie? ‘Ik ben wel van de actie. Ik zie bij ons een grote bereidheid bij alle partijen.’

Niet iedereen is er echter van overtuigd dat het Malieveld net zo vol loopt als bij de boeren afgelopen week of bij de lerarenstaking eerder dit jaar. Carine Bloemhoff is wethouder in Groningen. Zij denkt dat bestuurders ervoor terugdeinzen om het Malieveld te bezetten. ‘Overigens, we gaan al de barricaden op hoor. We hebben een stevig signaal rond Prinsjesdag laten horen, met onze eigen Paul Depla als voorzitter van de G40. Dat gaat via alle partijen, dus ook via D66 en ChristenUnie die in het kabinet zitten bijvoorbeeld. Het is echt idioot dat er gekort wordt op onze uitgaven. Dat ongenoegen venten we via de lobby uit en via de pers.’

Bloemhoff: Als je een artikel 12-gemeente wordt, geef je alle macht uit handen Maar is dat genoeg of moet er meer gebeuren? Ook Bloemhoff had als eerste gedachte dat ze dan maar een niet-sluitende begroting zou presenteren, maar dan geef je als artikel 12-gemeente de macht uit handen. ‘En dan gaat het niet alleen om snoeien in het sociaal domein, maar ook om wonen of onderwijs. Ik maak liever zelf keuzes.’ Het Gronings college verwerkt daarom niet alle tekorten op de jeugdzorg in de begroting, omdat het uitgangspunt is dat het Rijk deze compenseert.

In de tussentijd mag de VNG ook van haar harder op de bres springen voor haar leden, zegt ze. ‘De gemeenten mogen zich wel wat activistischer opstellen. De VNG mag niet meer alles accepteren wat het Rijk ons oplegt.’

Emancipatie Ook Zutphens wethouder Annelies de Jonge vindt dat het optreden van de gemeenten veel scherper kan. Ze hekelt daarbij het gebrek aan onderlinge samenwerking. ‘Gemeenten zich niet als een blok op. Je ziet een brief van de G40, die anderen niet mochten ondertekenen. Alsof het Zutphen, een middelgrote gemeente, niet aangaat. Het probleem ligt niet zozeer in Den Haag, als wel bij de gemeenten. Die moeten meer samenwerken.’

De Jonge heeft jeugdzorg in haar portefeuille en ziet bij overleggen met omringende gemeente dezelfde klachten over tekorten bij de collega-wethouders. ‘Ik vraag dan waarom we niet meer samen gaan optrekken. Ik vind dat we als gemeenten nog niet volwassen genoeg zijn in onze taak. We laten ons alles overkomen en kijken naar Den Haag. Terwijl het andersom moet zijn: Den Haag moet vragen wat wij nodig hebben. Nu is het bijna onderdanig gedrag.’

De Jonge: ‘We moeten als gemeenten meer doen dan kletsen’ Emanciperen, het woord gebruikt De Jonge niet graag, maar gemeenten zouden wat haar betreft meer mogen emanciperen. Gemeenten hoeven niet alleen te klagen, ze mogen ook zelf bedenken wat ze dan wel willen, zegt ze. En ook daar ligt een rol voor de VNG. ‘We weten nu wel dat het slecht gaat, we hoeven daarover niet weer een motie aan te nemen op het volgende congres. Een open brief waarin staat dat het anders moete is een mooi begin, maar het mag daarna niet inzakken. We moeten als gemeenten meer gaan doen dan alleen maar kletsen. De VNG mag meer doen en wij mogen activistischer worden.’ Alleen dan kan een wethouder iets betekenen voor de inwoners. ‘Als we nog meer bezuinigen op de jeugd, geen groen meer hebben en speeltuinen sluiten, dan wordt de solidariteit uitgehold.’

Uit publicatie Nieuwsbrief PvdA Lokaal Bestuur, 6 oktober 2019

Het bericht Gemeenten moeten samen optrekken tegen het kabinet, desnoods zonder de VNG verscheen eerst op PvdA Zutphen-Warnsveld.

De PvdA maakt zich zorgen over de stijgende energiekosten. Dit jaar zal de rekening met gemiddeld € 334,- stijgen en dat is voor veel inwoners teveel gevraagd. Energiearmoede ligt op de loer en dat moeten we voorkomen. Daarom vragen wij van het college een proactieve houding, in plaats van afwachten op wat er komen gaat. Afgelopen maandag stelden wij daarom vragen aan het college.

Onze zorgen worden door wethouder Kampman gedeeld, hij is zich ervan bewust dat sommige inwoners het moeilijk gaan krijgen. Hij is bereid via de VNG een lobby te voeren richting het Rijk en is samen met meerdere organisaties bezig met vroegsignalering om problemen te voorkomen of om er op tijd bij te zijn.

Wij zullen de landelijke ontwikkelingen scherp in de gaten houden en zullen waar nodig weer aandacht vragen voor dit onderwerp.

Lees meer:

Gezien de recente onrust rondom deze onverwachte stijging wil de PvdA van het college het volgende weten:

Deelt het college de zorgen van de PvdA dat een deel van de inwoners van Enschede deze verhoging niet kan betalen? Zo ja, wat gaat het college doen met deze zorgen? Zo nee, waarom heeft het college deze zorgen niet? Naar aanleiding van de berichtgeving afgelopen weekend blijkt onze vraag om compensatie nog te vroeg,  het Rijk is namelijk voornemens eerst te wachten op de koopkrachtberekening in maart. Blijft de vraag aan het college, wat  kunnen wij in de tussentijd pro actief doen om te voorkomen dat mensen in de problemen komen, of wat kunnen we doen als mensen daadwerkelijk al in de problemen zijn? Is het college bezig met een lobby richting Den Haag, om deze kosten zo snel mogelijk vergoed te krijgen of een toezegging te krijgen dat de compensatie zo snel mogelijk naar gemeenten wordt overgemaakt? Is het college bereid zo snel mogelijk afspraken te maken met energiebedrijven om bij betalingsproblemen sneller dan gebruikelijk te kunnen reageren, om boetes en afsluiting te voorkomen?

Het bericht Zorgen over stijgende energiekosten verscheen eerst op PvdA afdeling Enschede.

Op 16 juli 2018 werd ik opnieuw lid van de gemeenteraad van Enschede. Na de raadsperiode 2006/2010 en de maanden september 2013 tot maart 2014 trad ik nogmaals toe als raadslid. Deze keer omdat Arjan Kampman wethouder werd en ik de eerste opvolger was. Ik deed het van harte, omdat ik nog steeds dezelfde ambitie en drive voel voor de PvdA en voor Enschede.

Er is in de loop der  jaren wel veel veranderd. Zo waren we in de raadsperiode 2006/2010 nog met 15 fractieleden en nu nog met 4, en zaten er in die periode 8 partijen in de gemeenteraad tegen 12 nu. Dat maakt de spoeling dun en het is moeilijker een coalitie te vormen. Dat lukte uiteindelijk na 4 maanden met specifieke portefeuilles voor 5 wethouders. De PvdA kreeg het pakket sociaal domein. Een zware portefeuille met veel haken en ogen, maar de PvdA zou de PvdA niet zijn als we dat niet aankunnen.

Door de lange formatie kwam de programmabegroting al snel. Daarbij werd duidelijk dat de financiële positie van de gemeente onder druk staat. We moeten roeien met de riemen de we hebben en voor nieuwe initiatieven is weinig geld. Dat is lastig, want we hebben ideeën genoeg!

In de gemeenteraadsvergaderingen gaat het vaak over reeds genomen besluiten die opnieuw worden geagendeerd met als gevolg oeverloze discussies en moties over en weer.

Door de lange formatieperiode heeft ook de ontwikkeling van nieuw beleid vertraging opgelopen. Het college is nog ver weg van doelstellingen zoals het ontwikkelen van een gemeentelijke energievisie om de doelen van de klimaatafspraken te behalen.

Maar ook zijn er successen behaald. Er is een Enschede Akkoord tot stand gekomen, dat de burger meer mogelijkheden wil bieden om zich te mengen in besluitvormingsprocessen, er komen een paar vuurwerkvrije zones, en er is meer grip op de ondergrond met voorwaarden waaraan bedrijven als AKZO zich moeten houden. Na een lange discussie over de gemeentelijke belastingen (de OZB) en de rechtsongelijkheid daarin voor de agrarische sector heb ik namens de PvdA met succes een motie ingediend, waarmee de wethouder op landelijk niveau moet lobbyen voor een derde OZB categorie die meer recht doet aan deze sector. Een uitdaging is de komst van de nieuwe Omgevingswet, die burgers meer participatie moet geven bij de ontwikkeling van Enschede.

Nu, na 150 dagen, is het even wachten op de gemeentelijke jaarrekening om te kijken of het afgelopen jaar geld over is gebleven om te besteden aan initiatieven voor onze mooie stad. Er is nog veel werk te doen. Wij zullen daar als PvdA de schouders onder zetten!

 

Het bericht Na de eerste 150 dagen gemeenteraad..  verscheen eerst op PvdA afdeling Enschede.

De vragen van de PvdA voor het vragenhalfuur werden afgelopen maandag niet  toegelaten, tot onze grote verbazing. Volgens de plaatsvervangend voorzitter had de ChristenUnie al dezelfde vragen gesteld én ontbrak een duidelijke urgentie.

Wat ons betreft waren onze vragen zeer urgent, we werden afgelopen week namelijk allemaal onaangenaam verrast over het bericht dat vanaf nu de bijzondere bijstand alleen nog maar digitaal kan worden aangevraagd.  Wij wilden zo snel mogelijk antwoorden van onze wethouder, want dit brengt vele inwoners direct in de problemen. Ondanks dat al onze vragen niet waren toegelaten, konden we nog wel de meest urgente vraag stellen, namelijk, kunnen inwoners die niet in staat zijn digitaal de aanvraag te doen, deze nog wel schriftelijk blijven doen? JA, was gelukkig het volmondige antwoord van wethouder Kampman. Natuurlijk kunnen mensen dit ook schriftelijk blijven doen, mocht dit nodig zijn.

Uiteraard zijn we nog niet gerust op deze ontwikkeling en daarom hebben we de mondelinge vragen nu schriftelijk ingediend, ter beantwoording. De antwoorden verwachten wij binnen drie weken te krijgen. Hieronder leest u mijn hele verhaal en de vragen!

Afgelopen donderdag stond ik voor mijn werk op de Doen Beurs in stadsdeel Oost en heb ik kunnen spreken met veel bijstandsgerechtigden. Daar hoorde ik bijzondere en pittige verhalen. Opvallend was dat veel mensen aangaven de computer maar een ingewikkeld ding te vinden en en dat men zich genoodzaakt voelt een computercursus te gaan volgen. Het willen volgen van een computercursus is natuurlijk positief, maar het zegt ook iets over de huidige kennis en kunde over computers. Dat sterkte mij nog meer om vragen te stellen aan de wethouder.

Op 4 oktober las ik in de Tubantia dat vanaf 8 oktober 2018 aanvragen voor bijzondere bijstand alleen nog maar digitaal kunnen worden ingediend, omdat dit onnodig wachten voorkomt. Bij het niet succesvol digitaal aanvragen, mag er wel telefonisch om hulp worden gevraagd aan de medewerker van de gemeente.

De PvdA fractie is bezorgd over deze ontwikkeling. Bijzondere bijstand wordt aangevraagd in bijzondere situaties. Daarbij lijkt een persoonlijke toelichting en dus contact van mens tot mens onontbeerlijk. Bovendien vinden wij het belangrijk voor zowel de aanvrager als de organisatie, dat mensen kunnen overleggen of een aanvraag zin heeft en of het enige kans van slagen. Of zelfs dat men voor een bepaalde aanvraag elders aan moet kloppen, bijvoorbeeld bij de stichting Leergeld of het Fonds Bijzondere Noden. We kunnen niet van onze inwoners verwachten dat zij precies weten waar ze terecht kunnen. De medewerkers van de Gemeente weten dat wel.

Wij vrezen dat minder mensen een aanvraag gaan doen, omdat de digitale drempel te hoog is én de aanvragen die worden gedaan door mensen met wat minder digitale kennis zullen mogelijk meer fouten bevatten, daardoor langer duren of misschien zelfs wel afgewezen worden. Allemaal ongewenste ontwikkelingen.  De aanvraag voor bijzondere bijstand digitaliseren, getuigt van een staaltje systeemdenken en sluit ons inziens niet aan bij de leefwereld. En natuurlijk zijn er inwoners in onze stad die voldoende in staat zijn alles digitaal aan te vragen en voor deze groep is deze ontwikkeling prettig.

De PvdA fractie wil graag van de wethouder weten waar de keuze vandaan komt om aanvragen alleen nog maar digitaal te behandelen. Is dat een financiële kwestie? Of zijn er ook andere redenen?

Een persoonlijke, goed toegankelijke en bereikbare overheid vinden wij belangrijk en er moeten ambtenaren beschikbaar blijven die een aanvrager kan ondersteunen. Ook hiervoor hebben we aandacht gevraagd.

Tot slot willen we graag weten wat de cliëntenraad van deze aanpak vindt en vernemen we graag van het college een aantal cijfers; hoeveel digitale aanvragen worden gedaan, hoeveel cliënten hebben daarbij advies nodig en hoeveel verzoeken zijn wel of niet gehonoreerd.

Wat de PvdA fractie betreft moeten aanvragers de keuze krijgen dit digitaal, schriftelijk, maar ook aan het loket te doen.

 

Het bericht Aanvragen bijzondere bijstand, alleen digitaal?! verscheen eerst op PvdA afdeling Enschede.

Afval hoort in de afvalbak. Morgen om 11:00 uur gaan wij op de hoek van Zunabrink en Hekselbrink het zwerfafval op Wesselerbrink opruimen!👊 Kom jij ook meehelpen? Ook kan je om 13:00 een kopje koffie komen drinken met de stadsdeelwethouder Zuid, Arjan Kampman. Hij gaat graag met je in gesprek. Je bent welkom bij de ingang van de Big Bazar.👀

Het afgelopen jaar bereikten ons al veel berichten over illegale afvaldumpingen, overal door de stad heen. De foto’s en verhalen van inwoners liegen er niet om, zoals het verhaal van de bewoners van een flat aan de Zunabrink. In veel gevallen gaat het om gemakzucht en geen onmacht en daarom moet er hard worden opgetreden tegen dit soort vervuiling, met handhaving en het uitdelen van boetes.

Maar alleen hard optreden lijkt niet genoeg. Het woongenot in de wijk wordt ernstig aangetast door de vervuiling en daarom is het tijd voor noeste arbeid. De PvdA Enschede organiseert daarom op 29 september een opschoonactie, waarbij we met elkaar de handen uit de mouwen te steken en zwerfvuil gaan opruimen.

Arjan Kampman, de stadsdeelwethouder Zuid, helpt ook een handje mee. Vele handen maken licht werk, dus kom ons helpen de wijk weer aangenaam te maken. Alle kleine beetjes helpen!

Wij verzamelen om 11.00 uur op de hoek bij de Zunabrink – Hekselbrink om vandaar uit de wijk in te gaan. Om 13.00 uur houdt de wethouder een koffie spreekuur bij het Winkelcentrum Zuid, bij de ingang van de Big Bazar (Wesseler-Nering 40C). Onder het genot van een kopje koffie kunt u met hem in gesprek over zaken die u bezig houden.

Melden Naast extra opschoonacties zoals deze vraagt de PvdA inwoners illegale dumpingen in de stad of in het buitengebied te blijven melden. Zo kan er worden bijgehouden of en in welke mate de dump toeneemt en waar die het meeste voorkomt. Ook kan er daardoor beter worden opgetreden. Meldingen en klachten kunnen worden ingediend bij Twente Milieu op 0900 – 85 20 111 (5 cent per minuut) of (met foto’s en locatie) via info@twentemilieu.nl Een schoon milieu is een zaak van ons allemaal. Laten we daar samen aan werken!

 

 

Het bericht Woongenot onder druk door afvaldumpingen verscheen eerst op PvdA afdeling Enschede.