Poliflw

Toen ik opgroeide, was klimaatverandering een langetermijnprobleem, dat was ontstaan door de industriële revolutie en waar we ooit iets tegen moesten gaan doen. Een probleem voor de toekomst.

Kort geleden las ik het boek The Uninhabitable Earth geschreven door David Wallace-Wells, het voelde als een stomp in mijn maag. Ik kwam erachter dat de helft van alle CO2 die de mens door het gebruik van fossiele brandstoffen heeft uitgestoten, is opgestookt in de laatste dertig jaar. Zeg maar: sinds de oprichting van het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC), het eerste boek van Al Gore en later toen ik Pokémon Red op de gameboy speelde. Ik was verbijsterd! Het is dus geen verandering die zich langzaam heeft opgebouwd uit het verre verleden of een erfenis die wij hebben meegekregen van onze voorouders. Toen ik in 1990 werd geboren, was het klimaat nog min of meer stabiel. De grootste schade aan het klimaat is in mijn korte leven gedaan, toen we afwisten van de problemen en gevolgen.

We doen veel en veel te weinig Nu al zien we effecten van klimaatverandering. Warmterecords worden keer op keer verbroken, ook in Rijswijk, en wereldwijd ontstaan er steeds meer hittegolven, bosbranden, orkanen, stormen, overstromingen, waterschaarste en vluchtelingenstromen. Droogte, hittestress en wateroverlast zullen ook hier in de toekomst vaker voorkomen. “Wij zijn de eerste generatie die de gevolgen van klimaatverandering aan den lijve ondervindt, en de laatste die er nog iets aan kan doen.”

In 2015 is in Parijs is afgesproken dat de opwarming niet boven de 2 graden mag uitkomen en men streeft naar maximaal 1,5 graad in het jaar 2100. Ook afgesproken is dat elk land een klimaatplan oplevert. Alle tot nu gemaakte plannen zijn onvoldoende om een opwarming van de aarde onder de 2 graden te houden. Als we op de huidige voet verder gaan, komen we in een wereld die 3 tot 4 graden warmer zal zijn in 2100.

Als Nederland doen we het niet al te best; we behoren tot de Europese achterhoede wat betreft energiebesparing en het behalen van onze doelen. Als je kijkt naar het aandeel duurzame energie blijkt dat van de 28 EU-landen Nederland op plek 27 eindigt. Alle landen hebben ook afspraken met elkaar gemaakt over het op te wekken percentage duurzame energie in 2020. Voor Nederland is dat doel 14%. Dat is gebaseerd op basis van hoeveel duurzame energie we als land al opwekten, de economische mogelijkheden en het potentieel aan duurzame energie dat kan worden opgewekt. Nederland is binnen de EU het land waarvan de kloof tussen het huidige aandeel duurzame energie en het nationale doel het grootst is.

Het is hoog tijd voor een doorbraak Al decennia weten we af van de problematiek. De tijd van achteroverleunen en afwachten is voorbij. Met de huidige uitstoot hebben we nog maar twaalf jaar willen we de opwarming van de aarde beperken tot 1,5 graad. Ondertussen stoten we elk jaar meer uit. Het is tijd om verdere klimaatverandering een halt toe te roepen en gebruik te maken van alle oplossingen. Het is aan de politici, ook die in Rijswijk, om het voortouw te nemen en te zorgen voor eerlijk klimaatbeleid. Onderwijs, bereikbaarheid en zorg; we investeren hierin omdat we weten de kosten veel hoger zullen zijn wanneer we het niet doen. Voor klimaatbeleid geldt hetzelfde. Met slimme duurzame investeringen aan de voorkant is een veel bescheidener bedrag gemoeid dan als het eenmaal misgaat. Klimaatactie betekent uiteindelijk heel veel minder economische verliezen dan geen klimaatactie. Het herbouwen van onze industrie en infrastructuur betekent kansen voor banen en duurzame groei. Stop met het subsidiëren van vervuiling en zorg ervoor dat je eigen maatregelingen als overheid klimaatneutraal zijn. Op Europees en nationaal niveau moeten we stoppen met het weggeven van gratis CO2-rechten waaraan bedrijven geld verdienen, de CO2-uitstoot van vervuilende industrie beprijzen, belasting heffen op kerosine zodat er een gelijke markt ontstaat, belastingontwijking tegengaan, de bio-industrie aanpakken, meer circulair denken en (plastic)afval verminderen.

En als gemeente Rijswijk moeten we investeren in klimaatbeleid. Dat wordt ons als gemeente makkelijk gemaakt, want de oplossingen om ervoor te zorgen dat de aarde niet verder opwarmt zijn er al. Om klimaatverandering tegen te gaan hebben we wel samenwerking, lef en doorzettingsvermogen nodig. In Rijswijk zijn er tal van inwoners die energie voelen en zelf een eerste stap maken. Denk aan de coöperatie Zon op Rijswijk, De Strijp Duurzaam, de inwoner die zijn eigen huis energieneutraal maakt. Er zijn veel mensen die iets willen; een postcoderoosregeling voor zonnepanelen in wijken Cromvliet en Leeuwendaal; bewonerscomplexen die het gehele gebouw energieneutraal willen gaan maken; een initiatief voor geveltuinen in RijswijkBuiten. Wat al deze mensen keer op keer aangeven is dat er hulp en kennis nodig is vanuit de gemeente. Laat de gemeente die ondersteuning bieden. Samen komen we verder.

We hebben niet de luxe om van klimaatverandering een links of rechts thema te maken. Klimaat is een thema dat leeft bij heel veel mensen. Collectieve mobilisatie is het allerbelangrijkste. We kunnen als Rijswijkers wél iets veranderen als we samen in actie komen. De gevolgen van al onze acties bij elkaar opgeteld zijn betekenisvol. Ons lot op deze aarde is aan elkaar verbonden en het verhaal dat we onze kinderen vertellen, schrijven we zelf. Het gemakkelijkste en belangrijkste wat jij kunt doen is je stem laten horen. Stem op politici die het aanpakken van klimaatverandering tot het speerpunt van hun programma maken. Komende donderdag kan jij naar de stembus, spreek je uit!

Romke Jan de Vries Raadslid GroenLinks Rijswijk

GroenLinks wil een groen, gezond en leefbaar Rijswijk. Daarom stelde raadslid Romke Jan de Vries gisteravond in de forumvergadering vragen over de mogelijkheden voor minibossen in Rijswijk. 

Natuurorganisatie IVN wil samen met gemeenten, buurtbewoners en scholen 100 minibossen in Nederlandse steden planten.  “Zo’n minibos, oftewel een Tiny Forest, is een plek waar wel zeshonderd inheemse bomen en struiken groeien, insecten zoemen en dieren zich thuis voelen. En dit op een lapje grond zo groot als een tennisbaan! “ zegt Romke Jan. Een Japanse ecoloog bedacht in de jaren 70 een methode om inheemse bossen te herstellen. Dat inspireerde een Indiase ingenieur die deze werkwijze vertaalde naar een stadsomgeving en daarmee het concept Tiny Forests bedacht. In 2015 haalde IVN dit concept naar ons land. Inmiddels zijn er zo’n 12 Tiny Forests in Nederland, waaronder in onze buurgemeente Delft, aangelegd. 

Tiny Forests hebben allerlei positieve effecten. Het is een plek waar kinderen en buurtbewoners kunnen bijkletsen, een kinderfeestje kan worden gehouden of bramen kunnen worden geplukt om muffins mee te maken.  Het betrekken van de buurt bij het aanleggen en het onderhouden vormt ook een manier om met elkaar in contact te komen. Een Tiny Forest biedt daarnaast een prettige plek in de stad voor vogels, insecten en kleine zoogdieren. De minibossen stimuleren de biodiversiteit en draagt bij aan het tegengaan van hittestress en wateroverlast in de stad. Tot slot heeft meer natuur in de buurt een positief effect op de gezondheid en luchtkwaliteit.

Het IVN zoekt medio maart 2019 partnergemeenten om deze bossen te kunnen planten. GroenLinks wil graag dat de gemeente Rijswijk zich aanmeldt voor dit initiatief. Het zou mooi zijn als Rijswijk binnenkort enkele Tiny Forests rijker is!

Oplossing voor nu of voor de toekomst? Op 10 december kwamen ruim vijftig belangstellenden naar het politiek café in La Citadel (Broekpolder) voor een bijeenkomst over de verbinding A8-A9. Dit politiek café was voor GroenLinks Heemskerk, Velsen en Beverwijk de start van de campagne voor de provinciale statenverkiezingen van 20 maart 2019.

Onder leiding van Kristina van der Geest, nummer 17 op de kandidatenlijst voor GroenLinks en bestuurslid van GroenLinks Heemskerk, werd de bijeenkomst geopend. Aan het woord kwamen;

Alwin Hietbrink, fractievoorzitter van GroenLinks Noord-Holland en deskundig op dit thema; Simone Bosland namens de actiegroep Houd Broekpolder Leefbaar Jan de Vries (D66) raadslid van Zaanstad en bewoner van Krommenie.

Zij hebben in een goede sfeer standpunten uitgewisseld. En er was ruimte voor discussie, vragen en opmerkingen vanuit het publiek.

De hamvraag: waarom deze verbinding? Uit het publiek kwam de roep om te investeren in snelle lange afstandsfietsroutes. Moeten wij met elkaar wel zoveel meer asfalt willen? En ook: het is onze manier van leven en de keuzes daarin dat wij voor bereikbaarheid- en leefbaarheidsdilemma’s staan. Bij leefbaarheid gaat het om geluidsoverlast en luchtkwaliteit in een regio, die om tal van andere bedrijvigheid toch al zwaarbelast is. Van de andere kant laat de realiteit zien van veel verkeer in de regio Zaanstad zodat er oplossingen moeten komen met betrekking tot leefbaarheid vooral in de plaatsen Wormerveer, Krommenie en Assendelft. De aanwezige bewoners uit dat gebied willen hun problematiek niet stallen bij de buren. Maar een oplossing moet er wel komen. Hietbrink gaat nog steeds voor de nul-plus variant: bekijk huidige knelpunten en zoek lokale oplossingen. Vanuit de zaal klonk het serieus bekijken van variant 7, een omleiding van de N8 om Assendelft heen met aansluiting op de A8. Als deze weg verdiept aangelegd gaat worden met een aansluiting onder het spoor door en als 80 km weg, zal de overlast voor de bewoners in Assendelft veel minder zijn, dan de aanleg van een snelweg tussen de A8 en de A9. Houd Broekpolder leefbaar signaleert dat per saldo de tijdswinst met die verbinding minimaal is als een van de argumenten om de verbinding tot stand te brengen. Ook gaf Bosland aan dat door die verbinding toename van verkeer alleen maar het nare gevolg zal zijn: tussen de 50.000 en 80.000 autobewegingen per etmaal aan toe. De Vries is voor de bewoners van de Broekpolder niet blij met de voorkeursvariant van de provincie namelijk van de Golfbaanvariant. Die wordt nu doorgerekend en dat voelt voor hem goed: dan is er tenslotte eens een keer ten diepste wat uitgerekend. Als het te duur wordt kan opnieuw gekeken worden naar andere varianten. Hij wijst overigens nul plus varianten af en gaat dan voor de Heemskerkvariant. Bosland wijst ook de Heemskerkvariant als belastend voor de inwoners van de Broekpolder af. Van de kant van Hietbrink waren er ook kritische kanttekeningen over rekenmodellen. Vanuit de zaal kwam het geluid van megalomane projecten die grote financiële overschrijdingen kennen: Zeesluis; Westfrisiabrug.

Alom was er de roep om nog een keer naar de tekentafel terug te keren en b.v. ook de alternatieve verbinding tussen Zaanstad en IJmuiden/Beverwijk langs een versmald Noordzeekanaal serieus te nemen (plan David Sluis).

Allen vragen zich tenslotte af wat de komende verkiezingen voor dit thema gaan opleveren, in stemgedrag en in de onderhandelingen voor een nieuw provinciaal college.

 

Op 10 december kwamen ruim vijftig belangstellenden naar het politieke café in La Citadel (Broekpolder) voor een bijeenkomst over de verbinding A8A9. Dit politieke café was voor Groen Links Heemskerk, Velsen en Beverwijk de start van de campagne voor de provinciale statenverkiezingen van 20 maart.

Onder leiding van Kristina van der Geest, nummer 17 op de kandidatenlijst voor Groen Links en lid van het Groen Linksbestuur van Heemskerk, werd de bijeenkomst geopend. Aan het woord kwamen Alwin Hietbrink, statenlid van de provincie Noord-Holland en fractievoorzitter Groen Links en deskundig op dit thema; Simone Bosland namens de actiegroep Houd Broekpolder Leefbaar en Jan de Vries (D’66) raadslid van Zaanstad en bewoner van Krommenie. Zij zaten aan de ronde tafel en hebben in een goede sfeer standpunten uitgewisseld en was er ruimte voor discussie, vragen en opmerkingen vanuit het publiek.

 

De hamvraag: waarom deze verbinding? Uit het publiek kwam de roep om te investeren in snelle lange afstandsfietsroutes. Moeten wij met elkaar wel zoveel meer asfalt willen? En ook: het is onze manier van leven en de keuzes daarin dat wij voor bereikbaarheid- en leefbaarheidsdilemma’s staan. Bij leefbaarheid gaat het om geluidsoverlast en luchtkwaliteit in een regio, die om tal van andere bedrijvigheid toch al zwaarbelast is. Van de andere kant laat de realiteit zien van veel verkeer in de regio Zaanstad zodat er oplossingen moeten komen met betrekking tot leefbaarheid vooral in de plaatsen Wormerveer, Krommenie en Assendelft. De aanwezige bewoners uit dat gebied willen hun problematiek niet stallen bij de buren. Maar een oplossing moet er wel komen.

Hietbrink gaat nog steeds voor de nul-plus variant: bekijk huidige knelpunten en zoek lokale oplossingen. Vanuit de zaal klonk het serieus bekijken van variant 7, een omleiding van de N8 om Assendelft heen met aansluiting op de A8. Als deze weg verdiept aangelegd gaat worden met een aansluiting onder het spoor door en als 80 km weg, zal de overlast voor de bewoners in Assendelft veel minder zijn, dan de aanleg van een snelweg tussen de A8 en de A9.

Houd Broekpolder leefbaar signaleert dat per saldo de tijdswinst met die verbinding minimaal is als een van de argumenten om de verbinding tot stand te brengen. Ook gaf Bosland aan dat door die verbinding toename van verkeer alleen maar het nare gevolg zal zijn: tussen de 50.000 en 80.000 autobewegingen per etmaal aan toe.

De Vries is voor de bewoners van de Broekpolder niet blij met de voorkeursvariant van de provincie namelijk van de Golfbaanvariant. Die wordt nu doorgerekend en dat voelt voor hem goed: dan is er tenslotte eens een keer ten diepste wat uitgerekend. Als het te duur wordt kan opnieuw gekeken worden naar andere varianten. Hij wijst overigens nul plus varianten af en gaat dan voor de Heemskerkvariant. Bosland wijst ook de Heemskerkvariant als belastend voor de inwoners van de Broekpolder af. Van de kant van Hietbrink waren er ook kritische kanttekeningen over rekenmodellen. Vanuit de zaal kwam het geluid van megalomane projecten die grote financiële overschrijdingen kennen: Zeesluis; Westfrisiabrug.

Alom was er de roep om nog een keer naar de tekentafel terug te keren en b.v. ook de alternatieve verbinding tussen Zaanstad en IJmuiden/Beverwijk langs een versmald Noord Zeekanaal serieus te nemen (plan David Sluis).

Allen vragen zich gen slotte af wat de komende verkiezingen voor dit thema gaat opleveren in stemgedrag en in onderhandelingen voor een nieuw provinciaal college.

(Kristina van der Geest/Ron Hopman).