Poliflw

Er gaat wat gebeuren. Daar ben ik van overtuigd. Afgelopen twee dagen debatteerden we van de ochtend tot de avond in de Tweede Kamer over de plannen van het kabinet. Het is mij duidelijk: ons land moet eerlijker. En het kan. Een grote SP is nodig om ervoor te zorgen dat het ook echt gaat gebeuren.

“Corona raakt ons allemaal”, sprak de koning op Prinsjesdag. En daar heeft hij gelijk in. Maar zeker niet iedereen even hard. De coronacrisis legt een vergrootglas op de ongelijkheid die we in de samenleving al zagen: een onzeker inkomen, de hoge werkdruk in de zorg, moeite hebben om rond te komen omdat de huur steeds verder stijgt. Deze problemen kenden we al, maar ze zijn door de coronacrisis nog groter geworden.

Vorig jaar hoorden we al dat partijen steeds meer terug kwamen op de gedachte dat het overlaten aan de markt, bijvoorbeeld van onze zorg en woningen, alles beter zou maken. De SP heeft daar nooit in geloofd, maar andere partijen, van de PvdA tot de PVV, hebben Mark Rutte geholpen om dit idee uit te voeren. En nu komen ze daar allemaal van terug. Het lijkt alsof de coronacrisis dat in een stroomversnelling heeft gebracht.

Maar gaat er nu vanzelf wat veranderen? Nee. Dat zullen we samen voor elkaar moeten krijgen.

Het einde van het neoliberalisme is in zicht. Dat is goed nieuws, want daarmee komt er meer ruimte voor onze ideeën, voor een eerlijke samenleving waarin onze zorg gebaseerd is op samenwerking in plaats van concurrentie, waarin een huis is om in te wonen en niet om rijk van te worden, waarin we omkijken naar elkaar, naar onze natuur en milieu en waarin de economie werkt voor iedereen en niet slechts voor een enkeling.

Maar gaat er nu vanzelf wat veranderen? Nee. Dat zullen we samen voor elkaar moeten krijgen. Ondanks de mooie woorden kiest het kabinet er nog steeds voor om weer twee miljard cadeau te doen aan de grote bedrijven in plaats van dat geld te gebruiken voor een eerlijke beloning voor onze zorgverleners. Daarom is een grote SP nodig om ervoor te zorgen dat er niet alleen verandering komt in woorden, maar vooral ook in daden.

You must have JavaScript enabled to use this form.

Ja, ik wil op de hoogte blijven van belangrijk nieuws en acties van de SP en Lilian Marijnissen.

De coronacrisis verandert de zorg. Meer nog dan voor de crisis bewijzen zorgverleners hun enorme belang voor onze samenleving. Zorgverleners hebben, in alle takken van de zorg en onder vaak zware omstandigheden, zich ingezet om het coronavirus te bestrijden en om de reguliere zorg voor mensen zoveel mogelijk overeind te houden. Daarvoor verdienen zij veel waardering en steun! Maar na het applaus verdienen zorgverleners meer en daarom onderzoekt de SP hoe zorgverleners willen dat de zorg moeten veranderen, nu tijdens de coronacrisis en straks als deze crisis voorbij is.

De SP wil van zorgverleners horen hoe zij het werken tijdens de coronacrisis hebben ervaren, maar ook wat er na de coronacrisis anders moet in de zorg. SP-leider Lilian Marijnissen: ‘Terecht hebben zorgverleners applaus gekregen voor hun keiharde werk tijdens de coronacrisis. Om hun werk goed te blijven doen horen we graag welke kennis en ervaring we moeten behouden en welke protocollen en regels juist geschrapt moeten worden.’

Doe mee en vul de vragenlijst in!

Terwijl deze week duidelijk werd dat zorgverleners geen structurele loonsverhoging hoeven te verwachten van dit kabinet, wordt KLM overeind gehouden met extra staatsleningen bovenop alle steun die zij al kregen om salarissen van het personeel door te betalen. SP-Kamerlid Mahir Alkaya: 'Als een organisatie echt niet failliet mag gaan, dan kan het ook niet overgelaten worden aan de markt. Wat de SP betreft is veel meer zeggenschap, of uiteindelijk nationalisatie de manier om de banen en toekomst van KLM structureel veilig te stellen. Maar het kabinet kiest voor doorgaan op de huidige weg. Met een uiterst onzekere periode voor de 30.000 medewerkers tot gevolg. De SP roept daarom het kabinet op om terug naar de onderhandelingstafel te gaan om de toekomst van KLM en de mensen die daar werken echt veilig te stellen.'

Veel mensen met een flexcontract werden door KLM in de afgelopen weken al de laan uitgestuurd. Dit óndanks het geld dat KLM kreeg om de lonen van medewerkers door te betalen. Een voorstel om dit te voorkomen werd eerder door de rechtse partijen weggestemd in de Tweede Kamer. Alkaya: 'Als je nu zulke grote staatsleningen bovenop alle andere steun gaat verlenen, dan moeten gedwongen ontslagen uitgesloten zijn. Dat is niet het geval. Het is natuurlijk logisch dat de KLM onder de wet normering topinkomens gaat vallen. Anders betaalt de belastingbetaler straks de topinkomens van managers en piloten.'

Recent kreeg topman Smith een bonus van bijna 800.000 euro op zijn toch al gigantische salaris.

Ook de zeggenschap van de samenleving over KLM neemt met deze deal nauwelijks toe. Recent nog werd de Nederlandse tegenstem in de aandeelhoudersvergadering genegeerd en kreeg topman Smith bijvoorbeeld een bonus van bijna 800.000 euro op zijn toch al gigantische salaris. En dat voor een bedrijf dat aanklopt voor staatssteun. Veel meer zeggenschap is dus nodig, maar wordt niet geregeld. In plaats daarvan krijgt de Nederlandse regering in ruil voor de steun nu een vertrouwenspersoon in het bestuur van KLM. Dat is een stapje in de goede richting, maar echt onvoldoende.

Voor de SP zijn meer echte zeggenschap en het uitsluiten van gedwongen ontslagen net zo belangrijke voorwaarden als klimaatdoelstellingen en minder hinder. Aan deze voorwaarden wordt nu niet of te weinig voldaan.

De SP roept het kabinet daarom op om terug naar de onderhandelingstafel te gaan om de toekomst van KLM en de mensen die daar werken echt veilig te stellen.

You must have JavaScript enabled to use this form.

Ja, ik wil op de hoogte blijven van belangrijk nieuws en acties van de SP en Lilian Marijnissen.

Lilian Marijnissen ging vandaag digitaal in gesprek met zorgverleners over de zorg nu en de zorg na corona. Zorgverleners zijn het eens dat het niet alleen bij applaus voor de zorg kan blijven. ‘Als een junior communicatiemedewerker hoger wordt ingeschaald dan een verpleegkundige dan ontplof ik echt,’ zegt huisarts Bart Bruijn. Dat deze oproep op veel steun kan rekenen blijkt uit het succes van de petitie beloondehelden.nl, die inmiddels al 50 duizend keer is ondertekend.

Armand Girbes, IC arts lanceerde deze week samen met zo’n duizend zorgverleners een manifest om te pleiten voor veranderingen in de zorg.  ‘Ik hoop dat we nu gaan herwaarderen waar het eigenlijk om gaat. Het stelt me wel teleur dat het bij een stemming 75-75 is, terwijl als je met mensen spreekt zij het er 100 procent ermee eens zijn.’

Hij refereert hier naar een voorstel van de SP om zorgverleners structureel te waarderen, in plaats van eenmalig applaus en een bonus te geven. Dit voorstel haalde het vorige week op een stem na niet in de Tweede Kamer. Aanstaande dinsdag wordt opnieuw gestemd. Lilian Marijnissen vraagt iedereen om de VVD, CDA, D66 en CU op te roepen om het voorstel aankomende dinsdag te steunen. Hoe meer mensen beloondehelden.nl steunen, hoe sterker we staan.

Het is duidelijk dat we lessen moeten leren van deze crisis. Zorgverlener Petra van Ham vraagt al sinds maart om voldoende beschermingsmiddelen voor haar werk in een verpleeghuis. ‘Half maart kregen we al berichten dat er in verpleeghuizen enorme drama’s aan de gang waren, waar het virus was binnengekomen en mensen en masse stierven,’ zegt van Ham. Jos de Blok, directeur van Buurtzorg, geeft duidelijk aan dat er veel meer getest had moeten en kunnen worden. Hij regelde het zelf, en zijn medewerkers werden wel getest en kregen mondkapjes en beschermingsmiddelen. ‘Het hele verdeelbeleid, grote instellingen die een doosjes kregen met mondkapjes, ik vond het absurd,’ zegt de Blok.

‘Er is een wereld te winnen,’ zegt Lilian Marijnissen. ‘Maar dat gaat niet vanzelf gebeuren. We moeten zorgen dat er echte waardering komt voor zorgverleners. We moeten zorgen dat de goede voorbeelden, de samenwerking boven concurrentie, de norm worden.’

Het hele gesprek is hier terug te kijken.

'Het advies van het “Aanjaagteam bescherming arbeidsmigranten” onder leiding van Emile Roemer legt de vinger op de zere plek.' Dat zegt SP-leider Lilian Marijnissen na de publicatie van de aanbevelingen. ‘Ruim 400.000 arbeidsmigranten wonen en werken maar al te vaak onder slechte omstandigheden. Coronavoorschriften worden regelmatig genegeerd. Het aanjaagteam levert concrete oplossingen. Marijnissen roept de regering op om de aanbevelingen per direct over te nemen. Dit is in het belang van de arbeidsmigranten en de hele samenleving’

Het aanjaagteam doet een aantal belangrijke aanbevelingen op het gebied van registratie, wonen, vervoer en werk. In de kern komt het neer op meer en betere regulering van een sector waar nogal wat malafide werkgevers actief zijn. Zij maken zich schuldig aan onderbetaling, uitbuiting en slechte huisvesting. Het aanjaagteam wil dat foute uitzendbureaus van de markt gehaald kunnen worden. Minimumnormen zijn nodig om de concurrentie op arbeidsvoorwaarden tegen te gaan. Marijnissen: ‘Dit zijn voorstellen die de SP samen met de ChristenUnie ook doet in ons Actieplan Arbeidsmigratie.’

Het advies om elke arbeidsmigrant vanwege corona een eigen slaapkamer te geven is zeer terecht, stelt Marijnissen. Ook in het vervoer en op de werkplek moeten de regels veel beter worden nageleefd: ‘Het is absurd als de coronaregels wel voor ons gelden, maar niet voor arbeidsmigranten.’ De instelling van één centraal meldpunt waar arbeidsmigranten terecht kunnen met vragen is eveneens van groot belang.

De aanbevelingen uit het vandaag verschenen rapport zijn de adviezen voor de korte termijn. Later dit jaar volgen structurele adviezen gericht op de lange termijn. Dan gaat het bijvoorbeeld om de vermindering van de grote afhankelijkheid van arbeidsmigranten van uitzendbureaus. Marijnissen is het daar volledig mee eens: ‘De werkgever van de arbeidsmigrant, is vaak ook de huisbaas. Dit bekent dat als je je baan verliest, je ook je dak boven je hoofd kwijt kunt zijn. Dat zorgt voor een heel ongewenste afhankelijkheid, die we snel moeten doorbreken.'

‘Een stille ramp’. Zo is de situatie in de verpleeghuizen door veel mensen genoemd. 'Duizenden ouderen zijn daar besmet geraakt. Vaak werkte het personeel zonder beschermende middelen en er werd in het begin te weinig getest. We zullen de komende maanden ongetwijfeld nog uitgebreid gaan terugkijken op hoe deze regering de coronacrisis aangepakt heeft, maar onze ouderen in de verpleeghuizen kunnen daar niet op wachten. We moeten nu lessen trekken zodat we zo snel als mogelijk beter voorbereid zijn mocht er een tweede golf komen', aldus SP-leider Lilian Marijnissen

Volgens virologen moeten we helaas rekening houden met die tweede golf van besmettingen. We moeten dan beter in staat zijn om onze meest kwetsbaren, in het verpleeghuis en in de gehandicaptenzorg, te beschermen. 'Het gaat ons er nu niet om om met de vinger te wijzen, er zal op een later moment nog uitgebreid onderzocht worden hoe het zo fout heeft kunnen gaan in de verpleeghuizen ondanks het harde werk van de medewerkers. Maar we moeten nu snel lessen trekken zodat we voor een mogelijke nieuwe uitbraak beter voorbereid zijn,' aldus Lilian Marijnissen.

Belangrijk is dat in de lessen die getrokken worden de medewerkers van de werkvloer volop gehoord worden. Zij hebben de crisis in volle omvang meegemaakt, of zitten er nog midden in, en kunnen goed aangeven wat er de volgende keer beter moet.

Ongeveer veertig procent van het totaal aantal verpleeghuislocaties in Nederland heeft te maken (gehad) met besmettingen. Ruim 2700 mensen in verpleeghuizen zijn overleden aan corona. De bezoekregels kunnen nu wat worden versoepeld, maar verpleeghuizen hebben geruime tijd op slot gezeten. Sommige verpleeghuizen hebben creatieve manieren gevonden om hiermee om te gaan. Het is heel belangrijk de goede voorbeelden hiervan breed te verspreiden zodat elk verpleeghuis hier gebruik van kan maken.

SP-fractievoorzitter Lilian Marijnissen heeft de Gouden Roeispaan uitgereikt aan de directeur van Buurtzorg, Jos de Blok. De Gouden Roeispaan wordt een paar keer per jaar uitgereikt aan mensen die tegen de stroom inroeien, maar daarmee een voorbeeld zijn voor anderen.

Jos de Blok zorgt ervoor dat al zijn medewerkers van Buurtzorg in deze corona tijd veilig, met voldoende beschermende middelen, hun werk kunnen doen. Dat is bijzonder want vanuit de regering horen we continu dat dit niet kan. Jos de Blok vindt dat zorgmedewerkers zèlf moeten kunnen besluiten of beschermende middelen nodig zijn en maakt dit ook mogelijk. Jos de Blok is hiermee een voorbeeld voor anderen.

De coronacrisis is een afschuwelijke gezondheidscrisis met onbeschrijfelijk veel verdriet en leed voor alle betrokkenen. Alleen gezamenlijk, solidair met elkaar, komen we hier doorheen. De coronacrisis laat ons ook zien wat van waarde is. En dat we sterker staan als we naar elkaar om kijken, in plaats van langs elkaar heen leven, dat we uiteindelijk, als het erop aan komt, elkaar willen helpen in plaats van pakken wat we pakken kunnen.

Duidelijk wordt ook welke beroepen er in moeilijke tijden werkelijk toe doen. Van verpleegkundigen in het ziekenhuis tot de politieagenten op straat, van vrachtwagenchauffeurs tot vakkenvullers, die ervoor zorgen dat wij nog naar de winkel kunnen, dit zijn de mensen die we niet kunnen missen, maar die we zeker niet het beste betalen en die tijdens de vorige crisis ook al de klappen moesten vangen. Nu krijgen ze te horen dat ze een ‘cruciaal beroep’ hebben en wordt verwacht dat ze doorgaan met werken, terwijl anderen thuis mogen blijven.

De politiek is nu hard bezig om het monster dat corona heet te bestrijden en deze crisis te overwinnen. Maar deze crisis verandert ook de politiek: de coronacrisis laat zien dat we het marktdenken achter ons kunnen laten.

Het ontwikkelen van een vaccin voor het coronavirus COVID-19 door farmaceuten duurt extra lang, niet omdat coronavirussen niet bekend waren, maar omdat daar geen ‘markt’ voor was en er dus weinig mee te verdienen viel. Nu ervaren we de kille consequenties van het besluit om dit aan de markt te laten. En experts waarschuwen nu al: er is nog een aantal virussen bekend, vergelijkbaar met corona, maar niemand werkt aan een vaccin. Ook blijkt in deze crisis hoe kwetsbaar ons land is door de grote afhankelijkheid van de wereldmarkt. Zo zien we dat mondkapjes in Nederland niet meer te krijgen zijn omdat de productie ervan is verplaatst naar landen met lage lonen.

De coronacrisis laat zien dat we het marktdenken achter ons kunnen laten.

Maar deze crisis laat ook zien dat er hoop is, hoop dat echte verandering mogelijk is. Lange tijd was samenwerken tussen ziekenhuizen onmogelijk. Want de zorg was een markt geworden waar zorgverleners moesten concurreren – op samenwerken stond zelfs een boete. Nu zien we dat ziekenhuizen vanzelfsprekend wél samenwerken om slachtoffers van het coronavirus te helpen. Dit weekend zag ik op de snelweg in mijn woonplaats Oss veel ambulances uit Groningen rijden. Indrukwekkend om te zien dat samenwerken en solidariteit mogelijk blijkt.

Grote bedrijven weten de weg naar de overheid nu goed te vinden en vragen miljarden ondersteuning, terwijl de winsten afgelopen periode gigantisch waren. Deze winsten zijn er voor de tijd dat het nodig is, en die tijd is nu. Dat betekent nu even geen uitkering aan aandeelhouders voor grote bedrijven. Voorstellen die ik hoor om de hulpverleners in de zorg of het personeel in de supermarkten een ‘crisisbonus’ te geven klinken mooi en dat verdienen deze mensen zeker, maar het lijkt me veel beter om hen voortaan een fatsoenlijk salaris te geven.

In 2008 bracht de kredietcrisis onze economie aan de rand van de afgrond. Toen zijn grote banken en internationale bedrijven geholpen, maar konden mensen de klappen vangen. Als gevolg van de gezondheidscrisis corona dreigt nu opnieuw een economische crisis. Laten we nu investeren in wat voor ons allemaal de meeste waarde heeft: een herwaardering van onze publieke sector, niet alleen applaus en een eenmalige ‘crisisbonus’, maar een fatsoenlijk salaris, genoeg collega’s en een normale werkdruk, niet de politiek van de markt, maar voor de mensen, niet een economie die werkt voor enkelen, maar voor ons allemaal.

Lilian Marijnissen, SP-fractievoorzitter

You must have JavaScript enabled to use this form.

Ja, ik wil op de hoogte blijven van belangrijk nieuws en acties van de SP en Lilian Marijnissen.

Met tranen in mijn ogen heb ik zaterdag zitten kijken naar de reportage van Nieuwsuur uit Brabant. Ik maak me hele grote zorgen over wat er op dit moment in mijn provincie gebeurt. Zelf woon ik midden in 'het epicentrum van de corona-uitbraak' zoals de NOS-verslaggever het onlangs in het journaal meldde.

Er raken heel veel mensen besmet. Er gaan heel veel mensen dood. Veel mensen zijn bang. Er is veel verdriet. En veel vinden we niet terug in de cijfers, bevestigen zorgverleners en ook het RIVM. Overzien we dan wel echt in voldoende mate hoe groot deze ellende daadwerkelijk is?

De huisarts uit Uden in de Nieuwsuur-reportage vertelde dat hij normaal gesproken ongeveer met een sterfgeval in de week in zijn praktijk te maken heeft. Nu zijn er een of twee sterfgevallen per dag. De begrafenisondernemers en crematoria in onze regio kunnen de vraag niet aan. De begrafenisondernemer heeft dubbel zoveel kisten besteld dan er normaal nodig zijn. De crematoria zijn voortaan ook op zondag open, omdat ze anders niet iedereen een afscheid kunnen geven.

Dat afscheid nemen in coronatijd is eigenlijk ook onmenselijk. In perioden van verlies en groot verdriet wil je er voor elkaar zijn, bij elkaar zijn. Maar juist dat mag nu niet. Ik heb het zelf meegemaakt met een afscheid van mijn oom en van mijn tante twee weken geleden. Bij het afscheid van mijn oom stond ik met een handvol familieleden en een kist in een verder grote, lege aula van de DELA. Heel onwerkelijk. Het afscheid van mijn tante heb ik, in overleg met de familie, niet bijgewoond maar mijn plek aan iemand anders gelaten, die nog dichterbij stond. Ik had werkelijk waar tot voor kort nooit kunnen vermoeden dat ik zulke keuzes zou moeten maken.

Ik merk het in Oss ook op straat en in de supermarkt. De mensen zijn stil. Iedereen houdt de gevraagde afstand van elkaar, maar mensen kijken elkaar allemaal even aan en geven een klein knikje. Een knikje van empathie. Een knikje van begrip. Een knikje van 'we doen dit samen'. Het is mooi, maar het geeft ook een heel unheimisch gevoel. Waar zijn we in beland?

Ik maak me ook heel veel zorgen over hoe het nu gaat in onze verpleeghuizen. Vanuit mijn tijd bij de vakbond – ik deed daar de onderhandelingen voor de ouderenzorg-cao – heb ik nog veel contact met mensen die werken in de thuiszorg en in het verpleeghuis. Ik hoor heel veel verdrietige en verontrustende verhalen en voorbeelden. Veel mensen raken besmet, lang niet iedereen wordt getest. Veel mensen gaan dood, lang niet iedereen wordt getest.

Mensen maken zich grote zorgen over het gebrek aan beschermingsmaterialen. Nog teveel mensen moeten zonder beschermingsmaterialen hun werk doen. Ze lopen daarmee niet alleen zelf risico, maar zijn ook een risico voor de ouderen die kwetsbaar zijn. Stel dat ze besmet zijn, zelf niet echt klachten hebben, maar van de ene naar de andere oudere gaan? Zo kunnen ze veel oudere, kwetsbare mensen besmetten.

Daarnaast is het werk in de verpleeghuizen nu loodzwaar. Familie en mantelzorgers mogen niet meer naar binnen, dus alles komt op de, vooral vrouwelijke, zorgverleners aan. Zij draaien dubbele diensten. En wat ze in die diensten mee maken zijn dingen die ze op deze manier nog nooit hebben gezien. Ernstig zieke mensen. Hele angstige mensen. Stervende mensen.

Gisteren hoorde ik nog over hoe een verpleeghuisbewoner in de armen van een verzorgende van 21 jaar, net begonnen met werken in de zorg, was gestorven. Dat hakt er keihard in. Ze was van slag, maar haar werk gaat door, ze moet door. Terecht gaat er, in de media en in de politiek, veel aandacht naar de ziekenhuizen, naar de mensen op de Intensive Care. Want wat daar gebeurt is afschuwelijk. Ik hoor alleen zoveel verhalen uit de verpleeghuizen op dit moment, waar veel coronapatiënten liggen en overlijden, dat ik me afvraag of dat wel voldoende in beeld is. Een behoorlijk deel van deze zieke bewoners komt nooit in het ziekenhuis of op de Intensive Care terecht. De medewerkers daar hebben het momenteel zo zwaar. De mensen die daar sterven worden, voor of na hun dood, lang niet altijd getest op corona en het aantal sterfgevallen ligt in werkelijkheid dus veel hoger dan de cijfers die wij elke dag te horen krijgen.

Mijn buurvrouw werkt in het verpleeghuis bij mij in de wijk. Ze moest haar werk met alleen handschoenen en alcohol doen als bescherming doen. Ze werd ziek, getest in ziekenhuis Bernhoven en bleek het coronavirus te hebben. Nu zit ze thuis in quarantaine. In het verpleeghuis blijken meerdere bewoners besmet en zijn ook positief getest. Een aantal bewoners heeft ook de klachten maar wordt niet getest en er kan dus niet vastgesteld worden of ze besmet zijn. En mijn buurvrouw is natuurlijk helaas niet de enige.

Het is echt ongelofelijk dat onze zorgverleners, die nu voorop gaan in de strijd om het coronavirus te verslaan, dit nog te vaak moeten doen met onvoldoende bescherming. Pijnlijk duidelijk wordt hoe dom het is om de productie van dit soort beschermingsmaterialen te verplaatsen naar lagelonenlanden, waar we nu afhankelijk van zijn. Het is te gek voor woorden dat we straaljagers klaar hebben staan voor het geval we ooit in een oorlog belanden, maar geen beschermingsmaterialen hebben liggen of mogelijkheden om ze zelf te produceren voor het geval we in oorlog raken met een virus.

Natuurlijk snap ik dat het redden van levens nu veel belangrijker is dan het bijhouden van de statistieken, maar ik vrees dat de omvang van deze ramp nog zoveel groter is dan we op dit moment vermoeden doordat veel besmettingen, maar ook veel doden, in Brabant op dit moment niet 'meegeteld' worden. Daarnaast maak ik me heel veel zorgen over onze zorgverleners, over alle zorgverleners, maar zeker ook over de zorgverleners in de thuiszorg en de verpleeghuiszorg. Zij krijgen in de volle omvang te maken met corona besmettingen en doden, maar lijken weinig in beeld bij media en statistieken. Elke dag opnieuw wordt het uiterste van deze zorgverleners gevraagd onder helse omstandigheden.

Komende week is er weer een debat in de Tweede Kamer over corona en zullen wij meer duidelijkheid vragen over de sterftecijfers en over de situatie in onze verpleeghuizen. We moeten alles op alles zetten om onze zorgverleners in deze tijd te steunen. Daarnaast moeten er echt meer mogelijkheden om te testen komen, in ieder geval voor onze zorgverleners.

Voor mijn eigen Brabant hoop ik dat er snel een eind komt aan deze onwerkelijke en afschuwelijke tijd. Voor de rest van ons land hoop ik echt dat iedereen de richtlijnen van het RIVM volgt, zodat deze helse ellende die ik nu zie in Brabant de rest van het land zoveel als mogelijk bespaard kan blijven.

Lilian Marijnissen, SP-fractievoorzitter

De coronacrisis maakt op een zeer pijnlijke manier duidelijk wat er echt toe doet in onze samenleving, waar we op terug moeten vallen als al het andere wegvalt: de zorg, de cruciale beroepen, een zeker en goed inkomen voor iedereen, een goed en veilig thuis, een overheid die weet wat het moet doen en er is voor iedereen. En tegelijkertijd maakt de coronacrisis ongelofelijk pijnlijk duidelijk welke crises we al hadden in onze samenleving. De gevolgen van de wooncrisis worden nu nog schrijnender dan ze al waren.

De verdubbeling van het aantal daklozen in de afgelopen tien jaar brengt deze mensen nu nog meer in gevaar. De doorgeschoten flexibilisering van de arbeidsmarkt zorgt er nu voor dat mensen van de een op de andere dag hun inkomen geheel of gedeeltelijk kwijtraken. De torenhoge huren in de vrije sector brengen mensen nu nog verder in de financiële problemen. Een economische teruggang of zelfs crisis dreigt. En terwijl tijdens de vorige economische crisis banken met publiek geld overeind werden gehouden werden maatregelen genomen die de huidige wooncrisis veroorzaken of verdiepen. Nu moeten we ervoor kiezen om fors te investeren in wat nu zo cruciaal blijkt te zijn: niet de markt, maar de samenleving, door te investeren in het bouwen van goede en betaalbare huurwoningen voor mensen met een laag en gemiddeld inkomen, door de huren te verlagen, door bestaande woningen te verbeteren.

Thuisblijven is de manier om de verspreiding van het coronavirus tegen te gaan. Dus moeten we nu alles op alles zetten om te zorgen dat iedereen een goed en betaalbaar thuis heeft. Vele landen nemen nu grandioos grote maatregelen die eerder totaal onmogelijk leken. De Nederlandse regering kan niet achterblijven. We moeten ervoor zorgen dat daklozen opgevangen worden. En we moeten per direct zorgen dat mensen die nu inkomen verliezen niet in de problemen komen met huur en hypotheek. Daar moeten we vandaag mee beginnen. Maar alleen noodmaatregelen zijn niet genoeg. Deze crisis laat zien hoe groot het belang van een goed en veilig thuis is. De komende maanden moet worden gewerkt aan het oplossen van de wooncrisis. Dat waar we nu met z’n allen op terugvallen moeten we koesteren en veel sterker maken.

Lilian Marijnissen, SP-fractievoorzitter