Poliflw

Wat een mooie campagnedag afgelopen zaterdag! Tientallen CU-ers trokken door ons stadsie om te luisteren naar kiezers, van jong tot oud (bijvoorbeeld bij De Saffier in Tolsteeg) en van rijk tot arm (zoals in het Catharijnehuis). Ook was er bezoek van partijleider Gert-Jan Segers en ministers Arie Slob en Carola Schouten. Utrecht (Centraal) kleurde blauw, gelukkig hebben we de foto's nog:

Photos from ChristenUnie Utrecht's post

In de verkiezingscampagne brengt de landelijke ChristenUnie vooral het thema ‘Waardig ouder worden’ onder de aandacht. Door onze kabinetsdeelname hebben we onze inbreng op dit thema nog meer kunnen concretiseren. Dit is niet alleen een landelijk thema, maar het speelt juist ook lokaal. Ook de ChristenUnie Velsen heeft in haar verkiezingsprogramma aandacht voor ouderen. Afgelopen zaterdag kwamen vertegenwoordigers van de ChristenUnie afdelingen op Utrecht Centraal bijeen om samen het actieplan ‘Waardig ouder worden’ te ondertekenen. Dit ondertekenen gebeurde in aanwezigheid van Carola Schouten, Arie Slob en Gert-Jan Segers. Hierbij een kleine foto impressie. Namens de CU IJmond zette Reijer Kooij zijn handtekening onder ( of beter gezegd “ op” ) het Manifest.

Photos from ChristenUnie Velsen's post

We kijken terug op een prachtige collegetour! Was je er niet bij? Lees het verslag! Over 'Ik hou van je, buurvrouw!', de conflictbarometer en over je muurtje kijken De ijzige vrieskou heeft de bezoekers aan de collegetour ‘Hoe veilig is Utrecht?’ er gelukkig niet van weerhouden om naar het UCK te komen, waar zo meteen hoogleraar Beatrice de Graaf, Utrechtse wijkagent Dwight van van de Vijver en partijleider Gert-Jan Segers bevraagd zullen worden op hun visie op veiligheid. De zaal stroomt vol, de klok slaat acht en gespreksleider Renze Klamer trapt af. Niet alleen objectief Met verve presenteert Renze zijn gasten achtereenvolgens aan het publiek: ‘terrorisme-expert’ (Beatrice), ‘wijkagent Kanaleneiland’ (Dwight) en ‘de grote CU-man’ (Gert-Jan). Hij wendt zich eerst tot De Graaf: ‘Het zijn spannende tijden! Of valt het allemaal wel mee? Moeten we niet zo zeuren?’ In reactie hierop vertelt Beatrice over de intentional homicide rate, en dat het aantal moorden sinds de jaren ’60 flink is afgenomen. ‘Maar dat is niet het hele verhaal. Veiligheid is niet alleen objectief, het is ook een gevoel!’ Mensen zijn bang voor zaken waar ze zelf niet de controle over hebben, bijvoorbeeld voor een terroristische aanslag, ook al is de kans daarop heel klein. Nadert een Derde Wereldoorlog? Beatrice betrekt nog meer statistieken bij haar verhaal: ‘Het blijkt dat ongeveer de helft van de jongeren van 18 t/m 25 jaar denkt dat een Derde Wereldoorlog binnen vijf jaar ophanden is.’ Renze test het even in de zaal, en hier blijken maar enkelingen zo’n oorlogsdreiging te voelen. ‘We zijn hier met positieve, hoopvolle mensen!’ De Graaf vertelt dan over de conflictbarometer die een Heidelbergs onderzoeksinstituut (‘Die stad heeft ons dus niet alleen de catechismus gebracht!’) jaarlijks uitbrengt bij haar verhaal, waaruit blijkt dat Nederland officieel maar met één land in conflict is: Rusland. ‘Ons land behoort tot de veiligste regio’s ter wereld!’ Sociaal én religieus Via een omweg komt het gesprek dan op plaatselijk anti-terrorismebeleid. Dwight en Beatrice vertellen over het Amsterdamse beleid, waar louter wordt gekeken naar waar het sociaal ‘misgaat’, en niet naar religieuze aspecten. Maar, zo legt Dwight uit, juist ‘religieuze analfabeten’, die bijvoorbeeld nooit een Koran hebben gelezen maar wel zijn geradicaliseerd door (extremistische) filmpjes online, hebben een ‘goeie imam’ nodig, die ze als een soort gids uit kan leggen dat de Koran niet oproept tot geweld. De overheid moet juist op deze manier ingrijpen en samenwerken met de goede krachten in de samenleving. In Utrecht gebeurt dat bijvoorbeeld door het bondgenotenoverleg. Veiligheidsinterpretatie Gert-Jan gaat over het voorgaande met Dwight en Beatrice in discussie, want: mag de overheid wel in deze vorm een ‘geloofswaarheid propageren’ of opleggen? De Graaf maakt dan een duidelijk onderscheid: ‘Het gaat hier niet om een theologische interpretatie, de overheid legt geen geloofsrichting op, maar om een veiligheidsinterpretatie: ze werkt samen met imams die ‘veilig’ zijn en die jongeren helpen de-radicaliseren. Vanuit de zaal komt er dan terecht een vraag over rechts-extremisme, heeft Nederland daar ook veel mee te maken? Beatrice weet te vertellen dat er afgelopen jaar vier ‘witte’ terroristen zijn veroordeeld in ons land. Het vormt een mooie brug naar een aansluitend thema, het falen van de multiculturele samenleving in Nederland en de toenemende segregatie. Over gesegregeerde muren heenkijken Hoe kan de groeiende segregatie in ons land worden gestopt? En: heeft de overheid hier invloed op? Segers meent dat het woonbeleid cruciaal is, zorg ervoor dat er verschillende soorten woningen, van sociale huur tot vrije sector evenredig over een buurt verdeeld zijn. Toch ziet ook hij de grenzen van wat de overheid kan doen: “Zij kan niet zorgen dat buren elkaar in de armen vallen en snikken: ‘ik hou van je, buurvrouw!’ De overheid kan voorwaarden creëren, maar mensen moeten het zelf ‘doen’.” Toch gelooft Gert-Jan dat er een plek is waar over gesegregeerde muren moet én kan worden heen gekeken: de kerk. ‘Als het daar niet kan, waar dan wel?’ Gezamenlijk belang Hier valt Dwight ‘m in bij: er moet een gemeenschappelijk belang zijn, dan kunnen die muren worden afgebroken. Hij noemt een voorbeeld: ‘Ik ben laatst met een PVV-politica gaan praten, dat was heel vreemd, links en rechts zo aan tafel, maar we hadden een gezamenlijk doel, namelijk: Nederland veiliger maken.’ Ook Beatrice illustreert dat gezamenlijk belang, dat heel zichtbaar wordt op de school van haar kinderen. Verschillende culturele achtergronden mengen zich, waardoor je over je eigen ‘muurtje’ heen leert kijken. Herstel Er is dan ruimte voor vragen en opmerkingen uit de zaal, en naar aanleiding daarvan benadrukken de sprekers dat het nooit alleen gaat om cijfers en statistieken, maar om de verhalen erachter, die zijn veel interessanter. Juist die verhalen bepalen ons gevoel van veiligheid. Een van de aanwezigen komt tot slot met een citaat van Bonhoeffer: ‘Geen vrede op de weg naar veiligheid’. Hoe denken de sprekers daarover? Gert-Jan is het hier in zekere zin mee eens, drugsdealers en mensenhandelaars moeten – desnoods met geweld – worden aangepakt. Dwight vult hierop aan: ‘Niet voor niets dragen mijn collega’s en ik een wapen met stopkogels.’ Toch is veiligheid niet het hoogste doel om naar te streven, zo besluit Segers: ‘Wat we uiteindelijk willen is herstel en gerechtigheid.’ Gebed bij beproeving Onze lijsttrekker Maarten van Ooijen sluit dan de avond af, met een toepasselijk gebed: Blijf bij ons Heer, want het wordt al avond en de dag neigt ten einde. Blijf bij ons en bij heel Uw Kerk. Blijf bij ons in de avond van de dag, in de avond des levens en in de avond van de wereld. Blijf bij ons met Uw genade en goedheid, met Uw Heilig Sacrament en Uw troost en zegen. Blijf bij ons, Heer, als de nacht van de vijandige macht, de nacht van de bittere dood ons overvalt. Blijf bij ons, Heer, bij al Uw gelovigen, in tijd en eeuwigheid. Amen.

Photos from ChristenUnie Utrecht's post

Met een vier man sterke delegatie heeft de fractie van de ChristenUnie vrijdag 2 maart een bezoek gebracht aan autobedrijf (Guido) Dijkstal in Leersum. Redenen daarvoor zijn: grote inzet voor bevorderen van nieuwe manieren van energieopwekking en voor het werken met gewone, bijzondere mensen. We zijn hartelijk ontvangen en zitten lekker warm in de kantine boven de garage. Guido vertelt met passie over de moeizame tocht voor het realiseren van alternatieve energiebronnen. Met name bij het installeren in het bedrijf van een houtvergasser liep hij tegen aardig wat problemen aan bij het realiseren van zijn ‘duurzame’ droom. Er waren namelijk geen echte toepasselijke regels. Uiteindelijk werd de installatie getoetst aan regels die gelden voor olieraffinaderijen (!). Alles moest worden gekeurd. Dit is de boodschap die wij oppakken: de regelgeving moet eenvoudiger. Wat de politiek zou kunnen doen: zorgen voor meer duidelijkheid voor andere ondernemers. Zodat andere ondernemers tegen minder muren oplopen. Guido ontving van de fractie een symbolisch “Waardevol”-lintje en een gesigneerd boek “hoop voor een verdeeld land” van Gert-Jan Segers omdat hij zich inzet om zijn bedrijf milieubewuster te maken. Guido Dijkstal laat zien dat het als kleinschalig bedrijf mogelijk is milieubewust te zijn, iets dat de ChristenUnie graag wil stimuleren.

Photos from ChristenUnie Gemeente Utrechtse Heuvelrug's post

Intens verdrietig nieuws. We wensen Paul Blokhuis en zijn familie heel veel kracht en sterkte toe bij het gemis en het verdriet.

Gert-Jan Segers

‘Op U vertrouw ik, Heer, U bent mijn toevlucht in de dood.' (Psalm 91) We zijn verslagen en intens verdrietig door het plotselinge overlijden van Julia Blokhuis. Zij is de jongste dochter van Ida en Paul Blokhuis, onze staatssecretaris van VWS en de (schoon)zus van Sharon & Luc, Thamar en Sarah. Julia is 18 jaar geworden. Julia moest eind vorige week onverwachts met spoed worden opgenomen vanwege ernstige uitvalsverschijnselen, waarschijnlijk als gevolg van een auto-immuunziekte. De mensen van het Universitair Medisch Centrum Utrecht hebben er de afgelopen dagen alles aan gedaan om haar leven te redden. Zondagavond belde Paul me en vertelde hij dat ze die avond afscheid hadden moeten nemen van hun - zoals Paul haar omschreef - ontzettende lieve en sociale meid. Het overlijden van Julia is niet te bevatten. Als vrienden, collega's en partijgenoten huilen en bidden we met Paul, Ida en de kinderen mee, in het geloof dat de Immanuel er ook nu bij is en dat Julia thuis is bij haar Heer. Namens de ChristenUnie, Gert-Jan Segers (fractievoorzitter in de Tweede Kamer)

Een interview met Gert-Jan Segers over ouderdom en eenzaamheid: 'omzien naar elkaar, dat is onze hartenklop.' Ook in de gemeentepolitiek! #waardigouderworden #waardevolvoortholen

‘Laten we ouderen het gevoel geven dat hun leven níet klaar is’

Gert-Jan Segers: ChristenUnie-leider Lokale CU-lijsttrekkers moeten plannen maken: hoe worden ouderen minder eenzaam? ‘Gezellig je oude matties ontmoeten.’

ChristenUnie wil lokaal ‘waardig ouder worden’. Gert-Jan Segers: “Laten we ouderen het gevoel geven dat hun leven níet klaar is.”

‘Laten we ouderen het gevoel geven dat hun leven níet klaar is’

Gert-Jan Segers: ChristenUnie-leider Lokale CU-lijsttrekkers moeten plannen maken: hoe worden ouderen minder eenzaam? ‘Gezellig je oude matties ontmoeten.’

'Antisemitisme bedreigt ook onze rechtsstaat' https://www.ad.nl/binnenland/antisemitisme-bedreigt-ook-onze-rechtsstaat~a2e6c60a/?utm_source=email&utm_medium=sendafriend&utm_campaign=socialsharing_app

'Antisemitisme bedreigt ook onze rechtsstaat'

ChristenUnie-leider Gert-Jan Segers wil zwaardere straffen voor antisemitisch geweld. Ook het bedreigen en mishandelen van afvallige moslims moet harder worden aangepakt, stelt hij.

Een terugblik van Gert-Jan Segers op een bijzonder jaar. 👇 'Het bijzondere jaar van onze Heer 2017 zat vol met grote gebeurtenissen. Ook voor ons als fractie. Maar misschien kan ik dit jaar toch het beste vangen in een aantal kleinere, waardevolle momenten. Zoals die voorbereidingssessie voor het slotdebat in de campagne waarbij Joël een pittige Geert Wilders speelde en Carola een scherpe Mark Rutte. Of die minuten voorafgaand aan het debat waarin we met een paar kerels van ons fractieteam de ogen sloten en God hebben gebeden om een zegen. Of de blik die ik vlak voor dat debat even uitwisselde met mijn vrouw en oudste dochter die op de publieke tribune zaten. Of die keer dat ik ergens begin juni na een heidag van de fractie in Delfgauw – waarin we ons op stevige en opbouwende oppositie hadden voorbereid – bij Eppo in de auto zat richting het station. We keken elkaar even aan en biechtten toen aan elkaar op: ‘Dus jij denkt - net als ik - óók dat ze toch nog bij ons komen aankloppen?’ En een van de vele momenten dat we deze zomer aan de vergadertafel op mijn kamer zaten. De keer dat een aantal van ons hun zorg over de voortgang van de onderhandelingen had uitgesproken en het echt even spannend was. Dat Carla op dat moment met overtuiging en gezag zei: ‘Ik heb zoveel medisch-ethische debatten gevoerd, ik weet hoe de vlag er buiten bij hangt. Dan zou dit een geweldig resultaat zijn en kunnen we echt onze zegeningen tellen.’ Of de avond dat we als fractie in een Haagse kerk zaten en het groene licht aan het regeerakkoord moesten geven. Ik zat nog even samen met Joël om alle plussen en minnen door te nemen. ‘What would Jesus do, Gert-Jan?’, vroeg hij. ‘Dat weet ik niet, Joël. Maar God kent wel ons hart en weet dat we hebben geknokt voor wat we waard zijn. En nu is het aan ons om de stap te zetten, op hoop van zegen.’ En het gesprek met Carola en de telefoontjes met Arie en Paul waarin ik hen vroeg of ze bereid waren om namens ons toe te treden tot het kabinet. ‘Ik doe het voor m’n vader’, zei Carola, dochter van een veel te vroeg overleden boer. ‘Ik ben er even stil van’, zei voormalig docent Arie, ‘als ik een portefeuille had mogen kiezen, was het precies deze geweest…’ ‘Eigenlijk wilde ik niet dat je belde’, zei Paul, ‘maar gek genoeg werd een laatste gesprek over een nieuwe baan in de zorg uitgesteld en nu bel jij…’ En iedere keer als we na de stemmingen of op vrijdagmiddag na de ministerraad weer een zegening konden tellen. Extra geld voor palliatieve zorg en de uitvoering van het manifest ‘Waardig Ouder Worden’, voor zorg aan vluchtelingen in de regio. Betere opvang voor dak- en thuislozen, een fonds voor jonge boeren, extra geld voor uitstapprogramma’s van onder andere het Scharlaken Koord en Stichting De Haven voor prostituees, voor geestelijke verzorging bij de politie, voor vrijwilligerswerk van onder meer Gevangenenzorg Nederland en Exodus Nederland. En dat laatste is het resultaat van een van de meerdere aangenomen amendementen van Stieneke, die onze fractie is komen versterken. Of die mailtjes, appjes, kaartjes van verschillenden van jullie waarin even werd gezegd dat er met ons werd meegeleefd. Onderschat niet wat dat voor ons betekent. Ze waren soms net het duwtje in de rug dat we die dag nodig hadden. En laten we ook nooit onderschatten wat de waarde is van al die kleine stappen die we in Den Haag in de goede richting kunnen zetten. In het leven van die ene (en vele anderen) maakt dat het verschil tussen hoop en wanhoop, tussen recht en onrecht. Tegelijk weten we dat we niet iedereen kunnen helpen. En dat we ook zelf de plank eens mis zullen slaan. Ik vraag je ook niet om alles wat we als partij doen alleen maar geweldig te vinden, je mag echt met ons van mening verschillen. Maar wat ik wel vraag is om samen met ons de zegeningen te tellen en te hopen op meer daarvan. Juist ook lokaal kan onze inzet zo ontzettend waardevol zijn voor de mensen om ons heen. Daarom wil ik, samen met jou, in het nieuwe jaar van onze Heer campagne gaan voeren om ook in gemeenteraden geloof een stem te geven. Persoonlijk dank ik je voor je steun en wens ik jou en de jouwen een mooi, waardevol en gezegend 2018 toe!' Hartelijke groet, Gert-Jan Segers Fractievoorzitter ChristenUnie Tweede Kamerfractie

Gert-Jan Segers

Het bijzondere jaar van onze Heer 2017 zat vol met grote gebeurtenissen. Ook voor ons als fractie. Maar misschien kan ik dit jaar toch het beste vangen in een aantal kleinere, waardevolle momenten. Zoals die voorbereidingssessie voor het slotdebat in de campagne waarbij Joël een pittige Geert Wilders speelde en Carola een scherpe Mark Rutte. Of die minuten voorafgaand aan het debat waarin we met een paar kerels van ons fractieteam de ogen sloten en God hebben gebeden om een zegen. Of de blik die ik vlak voor dat debat even uitwisselde met mijn vrouw en oudste dochter die op de publieke tribune zaten. Of die keer dat ik ergens begin juni na een heidag van de fractie in Delfgauw – waarin we ons op stevige en opbouwende oppositie hadden voorbereid – bij Eppo in de auto zat richting het station. We keken elkaar even aan en biechtten toen aan elkaar op: ‘Dus jij denkt - net als ik - óók dat ze toch nog bij ons komen aankloppen?’ En een van de vele momenten dat we deze zomer aan de vergadertafel op mijn kamer zaten. De keer dat een aantal van ons hun zorg over de voortgang van de onderhandelingen had uitgesproken en het echt even spannend was. Dat Carla op dat moment met overtuiging en gezag zei: ‘Ik heb zoveel medisch-ethische debatten gevoerd, ik weet hoe de vlag er buiten bij hangt. Dan zou dit een geweldig resultaat zijn en kunnen we echt onze zegeningen tellen.’ Of de avond dat we als fractie in een Haagse kerk zaten en het groene licht aan het regeerakkoord moesten geven. Ik zat nog even samen met Joël om alle plussen en minnen door te nemen. ‘What would Jesus do, Gert-Jan?’, vroeg hij. ‘Dat weet ik niet, Joël. Maar God kent wel ons hart en weet dat we hebben geknokt voor wat we waard zijn. En nu is het aan ons om de stap te zetten, op hoop van zegen.’ En het gesprek met Carola en de telefoontjes met Arie en Paul waarin ik hen vroeg of ze bereid waren om namens ons toe te treden tot het kabinet. ‘Ik doe het voor m’n vader’, zei Carola, dochter van een veel te vroeg overleden boer. ‘Ik ben er even stil van’, zei voormalig docent Arie, ‘als ik een portefeuille had mogen kiezen, was het precies deze geweest…’ ‘Eigenlijk wilde ik niet dat je belde’, zei Paul, ‘maar gek genoeg werd een laatste gesprek over een nieuwe baan in de zorg uitgesteld en nu bel jij…’ En iedere keer als we na de stemmingen of op vrijdagmiddag na de ministerraad weer een zegening konden tellen. Extra geld voor palliatieve zorg en de uitvoering van het manifest ‘Waardig Ouder Worden’, voor zorg aan vluchtelingen in de regio. Betere opvang voor dak- en thuislozen, een fonds voor jonge boeren, extra geld voor uitstapprogramma’s van onder andere het Scharlaken Koord en Stichting De Haven voor prostituees, voor geestelijke verzorging bij de politie, voor vrijwilligerswerk van onder meer Gevangenenzorg Nederland en Exodus Nederland. En dat laatste is het resultaat van een van de meerdere aangenomen amendementen van Stieneke, die onze fractie is komen versterken. Of die mailtjes, appjes, kaartjes van verschillenden van jullie waarin even werd gezegd dat er met ons werd meegeleefd. Onderschat niet wat dat voor ons betekent. Ze waren soms net het duwtje in de rug dat we die dag nodig hadden. En laten we ook nooit onderschatten wat de waarde is van al die kleine stappen die we in Den Haag in de goede richting kunnen zetten. In het leven van die ene (en vele anderen) maakt dat het verschil tussen hoop en wanhoop, tussen recht en onrecht. Tegelijk weten we dat we niet iedereen kunnen helpen. En dat we ook zelf de plank eens mis zullen slaan. Ik vraag je ook niet om alles wat we als partij doen alleen maar geweldig te vinden, je mag echt met ons van mening verschillen. Maar wat ik wel vraag is om samen met ons de zegeningen te tellen en te hopen op meer daarvan. Juist ook lokaal kan onze inzet zo ontzettend waardevol zijn voor de mensen om ons heen. Daarom wil ik, samen met jou, in het nieuwe jaar van onze Heer campagne gaan voeren om ook in gemeenteraden geloof een stem te geven. Persoonlijk dank ik je voor je steun en wens ik jou en de jouwen een mooi, waardevol en gezegend 2018 toe! Hartelijke groet, Gert-Jan Segers Fractievoorzitter ChristenUnie Tweede Kamerfractie