Poliflw

Hilversum GroenLinks-raadslid Lex van Waarden zet zijn vraagtekens bij de ambitie van het Hilversums college om het sleutelgebied Hilversum om te bouwen tot een stad met ‘een hoog stedelijk en kosmopolitisch milieu met internationale allure’.

“Er is nu al een groot tekort aan betaalbare woningen". En wat hem betreft ligt bij die bouwopgave de lat hoog. "We zijn schatplichtig aan Dudok.” Daarom stelt Lex voor om een stedenbouwkundig supervisor aan te stellen. “Een stadsbouwmeester, die niet gevraagd wordt een internationaal hoog stedelijk milieu te realiseren maar wat mij betreft een prachtige, levendige, duurzame compacte tuinstad in het groen. Met een unieke bruisende groene mediacampus.”  “Met verschillende scenario’s kunnen we de discussie voeren. En vanuit een breed gedragen visie volgen de woningaantallen vanzelf.” Lees verder in de Gooi en Eemlander (premium content).

GroenLinks-politicus Jan Kastje legt zijn functie als wethouder van Hilversum met ingang van woensdag 18 maart 2020 neer. Na gesprekken binnen de coalitie en met de fractie van GroenLinks is Kastje tot de conclusie gekomen dat hij als wethouder op onvoldoende steun kan rekenen om zijn ambities waar te maken. “Dat is niet goed, zowel voor mijzelf als voor Hilversum. Daarom treed ik terug als wethouder van Hilversum,” schrijft Kastje in zijn ontslagbrief aan burgemeester Broertjes.

Dat de steun voor zijn beleid afneemt merkte Kastje onder meer bij de behandeling van zijn voorstel voor een klimaatneutraal raadhuis. “Dat is een belangrijke constatering bij grote en complexe onderwerpen als energietransitie en wonen, die immers tijd kosten om tot resultaten te komen,” schrijft Kastje.

Kastje is twee jaar in functie als wethouder van energie, groen, milieu en wonen. Daarvoor was hij twee termijnen fractievoorzitter van GroenLinks in de gemeenteraad. Onder zijn leiding groeide GroenLinks van 2 naar 5 zetels bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen, waarna de partij toetrad tot een coalitie met D66, VVD en Hart voor Hilversum. “Ik ben er trots op dat ik 10 jaar heb kunnen bijdragen aan een duurzaam, zorgzaam en levendig Hilversum,” aldus Kastje in zijn ontslagbrief.

Fractievoorzitter Marleen Remmers van GroenLinks heeft begrip voor het besluit van Kastje. “Jan is een bevlogen politicus met wie ik jarenlang geweldig heb samengewerkt in de raad. Ik weet hoe hard hij achter de schermen heeft gewerkt om ook als wethouder de ambities van GroenLinks waar te maken. Maar als je merkt dat de steun afneemt, kan je als politicus op zo’n positie maar één ding doen. Dat is hard, maar ook wijs. Hoe jammer het ook is dat hij zelf niet kan oogsten wat hij heeft gezaaid.” De fractie gaat op zoek naar een nieuwe, ervaren wethouderskandidaat die de taken van Kastje zo snel mogelijk kan overnemen. Remmers verwacht dat dat binnen 4 tot 6 weken zal lukken.

Les 1: ‘Om echt zaken voor elkaar te krijgen heb je geduld nodig’

In juni 2018 lag het er, het coalitieakkoord. Vanaf dat moment zat de fractie van GroenLinks in de coalitie en ging Jan Kastje aan de slag als wethouder. Nu zo’n 1,5 jaar later willen we onze leden van GroenLinks Hilversum graag een kijkje in de keuken geven van Jan. Want hoe is het nou om wethouder te zijn. Wat komt er bij kijken en wat kan je echt doen. In een paar interviews nemen we je mee in het leven van een wethouder. Vandaag de eerste met als vraag; hoe is het nou als wethouder?

Door: Sara Steenkamp, campagneleider GroenLinks Hilversum

Het is zaterdagmiddag, eind 2019, nat en al bijna donker als ik het filmtheater van Hilversum binnenloop. Jan staat bij de bar en bekijkt de bierlijst. Ik kijk om me heen. Wat een fijne plek is dit toch. Perfect voor een goed gesprek. Jan en ik hebben afgesproken om kennis te maken. Vanuit het campagne-/communicatieteam willen we hem helpen om de leden van GroenLinks een kijkje in de keuken te geven bij een wethouder. Want Jan is nu 1,5 jaar wethouder in Hilversum namens GroenLinks. Als wethouder heeft hij veel op zijn bord, zo ook vandaag. “Normaal is zaterdag mijn echte vrije dag. Maar ik heb vandaag voornamelijk stukken gelezen. Morgen gaan mijn vriendin en ik wat leuks doen samen, dus moest het vandaag”. Als wethouder draai je mee in een vast ritme. “Maandag staat in het teken van de besluitvorming, dinsdag van het college, woensdag van de raad. Op vrijdag krijgen we de stukken om de aankomende week voor te bereiden. Deze lees ik vaak zondag, zodat we maandag bij de besluitvorming echt besluiten kunnen nemen.” Dat is het eerste wat ik leer van Jan: het leven van een wethouder is druk.

Er is nog veel meer te leren van het leven van een wethouder, lessen die we graag delen met alle leden. Jan zit al jaren in de politiek en het goed communiceren met de leden vindt hij heel belangrijk. “Toen ik fractievoorzitter was wilde ik al elke week een nieuw bericht op de website. Dat kan prima. Het is een kwestie van gewoon duidelijke afspraken met elkaar en dan vooral doen”. Dat is duidelijk; aan daadkracht heeft Jan geen gebrek. Aan doelen ook niet en aan kennis al helemaal niet.

Kennismaken

Voor vandaag beginnen we vooral met die kennismaking. Want Jan en ik kennen elkaar nog niet echt. We hebben elkaar gezien bij het regio-uitje afgelopen november. Daar kwam Jan direct op me af: “Jij bent Sara”, zei hij kordaat met uitgestoken hand. “Ehm ja, hi! En jij bent?”, zei ik twijfelend… “Jan, de wethouder”, zei hij met een brede lach. Oeps, dat had ik natuurlijk moeten weten als campagneleider.

Met enkele blogs willen we onze leden een kijkje in de keuken geven van wethouder Jan Kastje. In dit blog de vraag; hoe is het nou als wethouder?

Terug naar zaterdagmiddag. We komen al snel op gezamenlijke interesses; Jan speelt rugby en dat heb ik tot voor kort ook gedaan. De daadkracht, het harde, maar vooral ook het sociale en eerlijke. Dat spreekt ons beiden aan in deze mooie sport. Maar we lijken niet in alles op elkaar. Waar ik pas sinds deze zomer lid ben van GroenLinks en net ben begonnen als campagneleider is Jan een doorgewinterde GroenLinkser. In 1992 begon hij als stagiair bij het wetenschappelijk bureau van GroenLinks en in 1995 werd hij projectmedewerker. Hij heeft een indrukwekkende staat van dienst. Zo is hij partijbestuurder geweest, provinciaal statenlid in Noord-Holland en is al sinds 2010 lid van de GroenLinks-fractie van Hilversum. Hier zit duidelijk een politieke tijger die weet hoe het werkt.

Hoe is het als wethouder?

“Hoe vind jij het dan als wethouder, zo na 1,5 jaar?” vraag ik hem. Daar moet Jan even over nadenken; wat is het juiste woord dat deze periode kenmerkt. “Leerzaam?”, stel ik voor … “Ja, dat is het meest politiek correcte antwoord”, lacht hij. “Het is absoluut leerzaam.” Hij lacht en gaat verder; “het is ook echt leuk hoor. Het is geweldig om op een plek te zitten waar je echt dingen kan waarmaken. Als wethouder ben je echt een stad aan het besturen. Dat wist ik wel, maar het dagelijks besturen van een stad heeft nog meer impact dan ik me van tevoren kon voorstellen. Als wethouder heb ik echt moeten leren om van een politicus een bestuurder te worden. Als politicus, zeker in de oppositie, moeten we onze speerpunten vertegenwoordigen. Als coalitiepartner zit je aan tafel. We hebben belangrijke GroenLinks speerpunten kunnen vaststellen in het coalitieakkoord. Dat betekent dat er budget voor is gereserveerd. Dat is het begin. Nu is het zaak om dit echt te gaan uitvoeren en dat doen het gemeentebestuur en de ambtenaren. Het ambtelijk apparaat voert het coalitieakkoord uit en daar ben je als wethouder verantwoordelijk voor.”

Het eerste wat Jan dan ook deed was met de medewerkers op het Raadhuis kennis maken en nog meer procedures en termen ontdekken. Want als raadslid kijk je mee, maar als bestuurder voer je echt uit. Jan legt uit: “Om goed te weten hoe dat ambtelijke apparaat werkt heb je echt enkele maanden nodig. Je moet elkaar leren kennen. Het belangrijkste is dat je goed leert omgaan met je eigen team. Op alle thema’s.” Dan heb je de uitdaging nog van de diversiteit in de portefeuille. Mijn vraag: “je hebt een portefeuille waar je U tegen zegt. Van Monumenten tot Vergunningen en van Klimaat & Energie tot Wonen. Dat houdt je vast bezig.” Jan lacht weer vrolijk; “Ja dat is ook echt het ingewikkelde. Iedereen heeft het druk en alle procedures zorgen helaas toch voor stroperigheid. Bestuurder zijn is echt een oefening in geduld. Dat is misschien wel mijn grootste leerpunt sinds de start als wethouder. Om echt zaken voor elkaar te krijgen heb je geduld nodig.”

Het goede nieuws is dat Jan verwacht dit jaar echt effecten te zien van waar de gemeente en zijn team de afgelopen 1,5 jaar mee bezig zijn geweest. Het eerste is het voorstel om het Raadhuis als monument te verduurzamen. Dit wordt in de week van 27 januari in de raad besproken. We houden jou als lid graag op de hoogte hiervan.

Sara Steenkamp

P.S. Op de hoogte blijven van Jan’s werk? Volg ons op onze socials en schrijf je in voor de nieuwsbrief (zie hieronder). Heb je zelf een vraag aan Jan? Stel ze via e-mail dan neem ik ze de volgende keer mee.

Op de facebook groep Politiek Hilversum is een aardig idee gestart: een poll naar het (Hilversumse) politieke woord van 2019. Bij de nominaties heb ik echter toch wel wat kanttekeningen. Misschien dan maar een eigen poging?

Leden van de de groep Poltiek Hilversum kregen een aantal dagen de tijd hun ideeen te spuien. Vervolgens werd - waarschijnlijk op basis van aantal ge-likete posts - 15 woorden uitgezocht die via een pollronde tot 4 werden teruggebracht. Over deze 4 wordt dan nu gestemd op pol.fm (stemmen kan t/m 31 december).

Het is een leuk idee, maar bij de uitvoering zijn wellicht wat steekjes gevallen. Zo zijn er bijvoorbeeld weinig criteria gegeven voor het kiezen van een treffend woord. De actiefste posters in de groep Politiek Hilversum kenmerken zich door een afkeer van een aantal politieke (coalitie)partijen en voelen zich verder weinig gebonden aan regels. Dat geeft levendige discussies maar zorgt er ook voor dat een groot aantal voorgestelde woorden, naar mijn gevoel dan wel weer, vooral uitblonk in creativiteit, en minder in politieke actualiteit.

De 4 woorden die na het proces van culling uiteindelijk overbleven waren:

BaantjesJaeger Doordramcoalitie WeLiveHereToo Zetelklever

'Baantjesjaeger' is een verwijzing naar de intergiteitsaffaire rond de nevenfuncties van wethouder Jaeger. Het is politiek en 2019 actueel. Het woord is echter zelfverzonnen. Het is in 2019 nooit door iemand gebruikt.

'Doordramcoalitie' verwijst naar de onmogelijke taak om oppositie te voeren of beleid te wijzigen in de huidige coalitie, die een grote meerderheid heeft. Mede door de weinig critische houding van de grootste partij, Hart voor Hilversum, is er weinig weerstand en halen zelfs controversiele voorstellen eenvoudig een meerderheid. Of dit woord ooit door iemand is gebruikt is wat onzeker (mij is verzekerd van wel). En is dit wel specifiek voor 2019?

'WeLiveHereToo' (eigenlijk #WeHLiveHereToo) is een protest slogan uit begin 2019, waarin groepen die over het spoor woonden een rol opeisten in de ontwikkeling van het stationsgebied. O.a. deze actie leidde tot het opstarten van een onderzoek en een participatieproject voor de Spoorzone. Het is dus politiek, een gebruikt woord, én gebruikt in 2019. Ik teken er bij aan dat dit woord door mijzelf is voorgedragen - dus ik ben wellicht wat bevooroordeeld.

'Zetelklever', tenslotte, verwijst naar naar raadslid Henk Blok, die bij de afscheiding van Hart voor Hilversum (hij werd door de leden uit de partij gezet) zijn zetel meenam. Het is een bestaand politiek woord, maar Henk Blok verliet de partij een jaar éérder, in 2018. Dus eigenlijk het verkeerde jaar.

De verkiezing voor het politiek woord van het jaar is daarmee een mooie oefening, maar lijkt toch vooral voor de leuk. En dat is prima. Het geeft wellicht meer stemming weer dan actualiteit, maar je moet niet alles té serieus nemen. Ik stem dus braaf mee (op mijn eigen voorstel; zo ben ik dan weer wél).

Toch vraag ik me af: als we dit serieuzer aanpakken, wat is dan écht het politiek actief, 2019-specifieke, woord van het jaar?

De manier om dat te doen leek mij om de maanden van het jaar eens af te gaan, om te zien welke politieke onderwerpen 'hot' waren, en met welk woord dat onderwerp toen te duiden viel.

Dan krijg je  - enisgzins schipperend met de data - het volgende:

Januari: N201-statement.  In het rapport 'Meerjarenprogramma voor Infrastructuur, Ruimte en Transport' van de procincie staat de optie voor het verbreden van de N201, inclusief het doortrekken via de Hoorneboegse heide naar de A27. Er rijst verzet tegen deze verbreding. Ook een aantal politieke partijen in Hilversum en Wijdemeren (o.a. SP, Groenlinks, en PvdA) spreken zich uit tegen de 'weg over de hei'. Een verzoek in maart aan het college om een statement m.b.t. tegen deze verbreding aan Noord Holland te sturen haalt het echter niet.

Februari: Trimbosonderzoek  Staatssecretaris Paul Blokhuis van Volksgezondheid, Welzijn en Sport geeft Hilversum een standje voor het niet toelaten van dak- en thuislozen zonder regiobinding in de maatschappelijke opvang. Dit bleek uit onderzoek door het Trimbos-instituut.

Maart:  Rekenkamerrapport  De Rekenkamer van Hilversum concludeert dat het voormalige college van burgemeester en wethouders de raad in 2016 onjuist heeft geïnformeerd toen besloten werd de Uitvaartstichting op te richten. De raad legt die conclusie naast zich neer, mede door vermeende positieve resultaten van de uitvaartstichting.

April: #WeHliveHereToo  De ontwikkelplannen voor het stationsgebied stuiten op weerstand. De wijkorganisaties in Hilversum Oost vragen, onder de leus  #WeHliveHereTOO, aandacht voor de verbinding tussen oost en west over het spoor, middels het manifest 'Denk goed na!'.  Naar aanleiding van hun inbreng start uiteindelijk een onderzoek naar deze verbinding. Het plan voor het stationsgebied, 'de Zeven straatjes' wordt uiteindelijk in mei alsnog goedgekeurd, vooruitlopend op het nog uit te voeren onderzoek.

Mei: Integriteitsmelding  Er worden integriteitsmeldingen ingediend naar naar eventuele belangenverstrengeling bij de nevenfuncties van wethouder Wimar Jaeger, o.a. voor zijn rol als bestuurslid bij de Dutch Media Foundation, aan welke hij ook subsidie verleent. De burgemeester lekt de naam van één van de melders en wordt zelf onderdeel van het onderzoek. Het onderzoek wordt daarop overgedragen aan het presidium.

Juni: Masterplan Op het Arenapark moet ook wonen mogelijk zijn, besluit de meerderheid van de commissie Duurzaamheid en Bereikbaarheid. Daarmee vinden ze het gepresenteerde Masterplan Arenapark nog onvoldoende. Na kritiek van de commissie neemt wethouder Annette Wolthers het plan terug om er verder aan te werken.

Juli: Voorkeursrecht Het college wil een voorkeursrecht vestigen op 55 panden op en rond het Oosterspoorplein. Door de panden op termijn te kopen wil men een levendige, welkome entree van Oost kunnen maken. Het plan komt uit het niets en verrast de gemeenteraad.

Augustus: Busremisestichting Stichting Betrokken Omwonenden Busremise Hilversum (BOB H) verzetten zich tegen de plannen voor de bouw van torenflats als de busremise in oost ooit vrijkomt. Ze hebben liever een 'Central Park', en starten een stichting om de gemeente te bewegen daar werk van te maken.

September: Wantrouwen. Wethouder Wimar Jaeger overleeft een motie van wantrouwen van SP en PvdA naar aanleidng van het onderzoek naar zijn nevenfuncties. Ook een motie van treurnis (een 'gele kaart') haalt het niet.

Oktober: Bomenkap De bomenkap om ruimte te maken voor de aanleg van de HOV-busbaan en de bouw van de natuurbrug in Anna's Hoeve start op Monnikenberg, ondanks protest uit de buurt. Een motie van Hart voor Hilversum en de SP voor betere compensatie en natuurbeschermende maatregelen sneuvelt. Later blijkt de provincie met de kap een dassenburcht te hebben vernield, en worden ze alsnog gedwongen tot extra maatregelen - iets wat dus voorkomen had kunnen worden.Ook op de Heuvellaan worden een groot aantal bomen gekapt. Ondanks protesten uit de buurt stelt de gemeente dat voor deze kleinere bomen geen vergunning nodig was, en dat de kap legaal is.

November: Vastgoedbeleid Het college stelt situationeel grond- en vastgoedbeleid voor. Daarin moet het mogelijk worden dat de gemeente actief grond gaat kopen en verkopen. Vastgoedopbrengsten bij verkoop moeten automatich in een reserve komen waaruit het college kan putten voor stedelijke ontwikkeling. Hoewel dit afwijkt in hoe reserves normaal worden gevuld, stelt de meerderheid van de raad het beleid toch vast. 

December: Sleutelgebied. Het gebied vanaf het Arenapark, via de spoorzone, tot het Mediapark wordt door de Metropoolregio Amsterdam aangewezen als sleutelgebied. Hiermee is er kans op financiële ondersteuning voor een drastische doorontwikkeling. Hilversum zegt de ambitie te hebben 10,000 woningen te bouwen.

De keuze blijft natuurlijk persoonlijk. Misschien hadden mensen liever andere woorden gezien: wapenstok (Hilversumse boa's vragen op nationale tv om de wapenstok, maar de burgemeester wil dat niet), straatnamenvoorstel (Groenlinks stelt voor geen straten meer naar witte mannen te noemen), Bij1 (de partij start dit jaar met een afdeling in Hilversum), of onderwijshuisvesting (scholen luiden de noodklok over een tekort aan klaslokalen).

En welk woord dan uiteindelijk hét politieke woord van 2019 is?

Ik ga dan uiteindelijk toch voor Integriteitsmelding. Niet alleen omdat ik er zelf een half jaar intensief mee bezig was, maar ook vanwege de aandacht buiten de politieke arena, en omdat het aardig wat problemen in de huidige politieke situatie blootlegt. De naweeen ervan zijn nog steeds voelbaar.

En ik ben niet de enige waarbij dit leeft. 'BaantjesJaeger' lijkt een goede kans te maken in de Facebook poll.

Op naar een vrolijker woord in 2020.

GroenLinks ontvangt vragen van inwoners over het verduurzamen van hun woning. Hoe pak je het aan? 

GroenLinks heeft eerder al een avond georganiseerd waar een presentatie is gegeven over verduurzamen van je huis. Deze presentatie vind je hier terug. 

De gemeente Hilversum heeft enkele subsidiemogelijkheden inclusief financiering voor verduurzaming, deze zijn te vinden op de website. 

Raadslid Lex schreef enkele weken geleden nog een blog met de diverse mogelijkheden die je hebt om duurzaam te zijn in Hilversum. Dat blog lees je hier terug. 

In de gemeente Wijdemeren is in 2018 de “Duurzaamheidagenda 2018-2021” vastgesteld. Een keurige notitie met ambities op het terrein van vermindering van de CO2-uitstoot, van de opwekking van energie en van energiebesparing , het bevorderen van de circulariteit, klimaataanpassing en mobiliteit. Als fractie PvdA-Groen Links hebben we dan ook ingestemd met deze agenda. Daarbij hebben we direct opgemerkt dat de financiële middelen om dit beleid mogelijk te maken grotendeels ontbreken.

Uit een bestuurskrachtonderzoek (in opdracht van de provincie Noord Holland) uit 2016 is gebleken dat de gemeente Wijdemeren onvoldoende bestuurskracht heeft. Het heeft er heel lang naar uitgezoen dat dit zou leiden tot een bestuurlijke fusie met de gemeente Hilversum, maar in 2018 heeft de provincie Noord Holland besloten dit toch niet te doen. Dat hebben wij als fractie zeer betreurd omdat  een gemeente als Wijdemeren met 24.000 inwoners niet in staat is alle (toekomstige) taken adequaat uit te voeren.

Hoe dan ook, om de lokale bestuurskracht te versterken heeft de gemeenteraad besloten om eenmalig 800.000 euro ter beschikking te stellen om “de basis op orde te krijgen” en structureel 1 miljoen ter versterking van de  ambtelijke capaciteit. Grote sommen geld dus, met als gevolg dar er nauwelijks nog middelen ter beschikking zijn voor nieuw beleid, waaronder duurzaamheidsbeleid.  Er is een kleine “reserve duurzaamheidsbeleid” van ruim 1 ton en voor de rest zal het uit bestaande budgetten moeten worden gehaald. Onze wethouder duurzaamheid heeft een dus vrijwel lege portemonnee.

En als er dan eens geld is wordt dat uitgegeven aan onderwerpen als “dorpenbeleid” en het aantrekken van een “strategisch adviseur”. Die moet draagvlak zien te verwerven in de regio voor het standpunt van de gemeente Wijdemeren dat het tot 2028 zelfstandig wil blijven en dat er daarna 1 gemeente Gooi- en Vechtstreek moet komen. Een standpunt waar helemaal geen draagvlak voor is in de regio. Zonde van het geld dus.

Kortom, veel ambities, weinig geld, en als er dan eens geld is wordt dat aan andere zaken besteed. Als oppositiepartij blijven wij hier natuurlijk op hameren, zeker in een gemeente met zo veel kwetsbare natuurgebieden en Natura-2000-terreinen als Wijdemeren.

Stan Poels, Fractie PvdA/Groen Links Wijdemeren

Op woensdag 18 september 2019 debatteerde de raad over het BING-rapport dat is opgesteld naar aanleiding van de integriteitsmeldingen over wethouder Jaeger. Fractievoorzitter Marleen Remmers verwoordt het ingenomen standpunt.

 

Op 18 september 2019 debatteerde de raad over het BING-rapport dat is opgesteld naar aanleiding van de integriteitsmeldingen over wethouder Jaeger. Kort gezegd ging het erom dat onderzoek is gedaan naar het niet-melden van aangenomen nevenfuncties door de wethouder, en om subsidies die verstrekt zouden zijn op een niet-zuivere manier.

Het rapport is openbaar, telt 71 pagina’s en ik denk dat alle raadsleden het rapport minstens twee keer hebben gelezen. De conclusie van onze fractie was, dat wethouder Jaeger binnen het door het college vastgestelde mandaatbesluit over subsidies had gehandeld, maar dat het beter was geweest als hij de subsidieaanvragen door het college had laten besluiten. Dat had de schijn van belangenverstrengeling voorkomen. 

Over zijn nevenfuncties kunnen we kort zijn; hij had deze vooraf moeten melden. Dat staat in de gemeentewet en in ons eigen, gemeentelijke protocol. Het is belangrijk dat raadsleden, maar ook burgers en instellingen weten welke belangen er worden gediend. Daar moet volstrekte transparantie over zijn.

Verloop debat Het debat over het rapport eindigde om kwart voor 2 ’s nachts. Wij hadden gehoopt dat de wethouder had gezegd dat hij andere keuzes had moeten maken inzake de subsidieverstrekking. Hij kreeg dat maar zeer moeizaam over z’n lippen. Over de reden waarom hij zitting heeft genomen in het bestuur van de Dutch Media Foundation kwam geen inhoudelijke, goede verklaring. Volgens de wethouder was het op dat moment noodzakelijk dat de gemeente ook bestuurlijke verantwoordelijkheid ging dragen, maar waarom dat nodig was, en waarom déze wethouder dat dan zou moeten doen en niet een collega-wethouder met een andere portefeuille, bleef hij onduidelijk. Ook de redenen voor het niet melden van deze nieuwe nevenfunctie in het college van B&W bleven mistig.

Het is aan de wethouder om te laten zien dat hij geleerd heeft van de gemaakte fouten, en stappen zet om het vertrouwen van de voltallige raad te herwinnen.

De burgemeester was in zijn verklaring volstrekt helder; hij gaat veel meer dan voorheen letten op het volgen van de goede procedures. Niet om zaken te vertragen, maar wel om te zorgen dat het gemeentebestuur of een wethouder zich niet opnieuw in een dergelijke situatie kan brengen. Het voltallige college, bij monde van wethouder Walters, komt op korte termijn met voorstellen over het te verstrekken mandaat (dus wie is bevoegd om welk besluit te nemen) en over de (on)wenselijkheid van nevenfuncties.

GroenLinks Hilversum: wethouder, laat zien dat er is geleerd van de gemaakte fouten De fractie van GroenLinks heeft de motie van wantrouwen niet gesteund. Met behulp van collega’s geven we wethouder Jaeger de kans om te laten zien dat hij de boodschap van de raad goed heeft begrepen. Tevens hebben we de motie van treurnis niet gesteund; als we zeggen dat we vertrouwen hebben in de wethouder – vinden wij – moeten wij hem ook met die blik blijven bekijken. Fouten maken mag, en dat gebeurt in een organisatie waar gewerkt wordt. Het is aan de wethouder om te laten zien dat hij geleerd heeft van de gemaakte fouten, en stappen zet om het vertrouwen van de voltallige raad te herwinnen.

Marleen Remmers

Fractievoorzitter GroenLinks

Dat Wimar Jaeger, een paar jaar geleden nog collega wethouder, een integriteitsissue heeft, is tot daaraan toe. Daar gaat de gemeenteraad van Hilversum nu over. Ik wil alleen wel kwijt dat de oprichting van de media foundation, met hem als een van de bestuurders, gebeurde toen ik nog aan de bestuurstafel zat. Ik wist daar niets van en had ik er wat van geweten dan had ik bezwaar gemaakt, zoals ik eerder bezwaar had gemaakt tegen de riante subsidies voor de media week en het Dudok concert. Die discussie werd met deze constructie omzeild. Ik ben benieuwd wat de raad gaat doen met zijn vergeetachtigheid.  Maar dat is allemaal tot daaraan toe.

Erger vind ik hoe Bianca Verweij geframed wordt terwijl ze toch niet meer dan haar plicht doet door het integriteitsissue te melden. Bij mijn weten bejegent Bianca nooit iemand onheus. Ze komt alleen op voor zaken waar niet iedereen het eens mee hoeft te zijn. En daar gaat het uiteindelijk om.

Want ook al zei Wimar bij mijn afscheid als wethouder dat we geen verschil van mening hebben, die is er toch echt wel. Het grote verschil is dat ik,  Bianca, SP-ers, maar ook de mensen van Hart van Hilversum, PvdA, Groen Links, de Christen Unie ons vooral sterk willen maken voor een sociaal en groen Hilversum, terwijl Jaeger cs Hilversum graag mee laat doen in de BigLeague, in de metropool van Amsterdam—daar is de zwarte doos bij het station voor, de gele steentjes van de mediamile en We Hliversum.

De brief van een groep ondernemers ter ondersteuning van Wimar is tekenend. Zij hebben duidelijk belang bij het aanblijven van Wimar, want zij mogen aan zijn keukentafel meedelen in de grootse plannen van Hilversum. En de meesten van hen profiteren van gemeentelijke subsidies waar Jaeger toevallig over gaat. Maar waar zijn de brieven van de gewone  Hilversummers? Waar zijn de Hilversummers van Oost en Noord, vanKerkelanden en van het Riebeeckkwartier? Hebben die belang bij Hilversum de mediastad, bij de busladingen toeristen die Jaeger zo graag zou binnen wuiven?

Ik vond indertijd dat het geld dat Wimar aan de mediaweek en andere projecten van hem uitgaf, beter besteed zou kunnen worden aan jongeren- en buurtwerk. Sterke buurten: daar zou het over moeten gaan. Goede steun voor mensen die kwetsbaar zijn. Gegarandeerde banen voor mensen die op de reguliere arbeidsmarkt geen kans hebben. Zo voortvarend als Jaeger cs zijn met zijn grootste plannen, zo terughoudend is het huidige college met het socialer maken van Hilversum.

Ik moet denken aan een conflict in de Hilversumse hockeyclub een aantal jaren geleden. Een aantal leden wilden de Hilversumse hockeyclub naar de hoofdklasse krijgen. Anderen vreesden dat die ambitie veel geld en veel inspanning zou vragen en ten koste zou gaan van het sociale karakter van de club. De laatste groep won uiteindelijk.

Kortom, de discussie gaat niet alleen om de integriteit van Jaeger, maar ook over wat we willen met Hilversum. Willen we hoe dan ook meedoen in de Big League—ook als we daarvoor een weg over de hei nodig hebben en steeds meer geld moeten investeren in prestigieuze projecten—of willen we een sociaal en groen Hilversum?

Het belang van een stadspas kan niet beter worden duidelijk gemaakt dan in een artikel in het Parool van 31 mei 2019. Met de stadspas kunnen ouders meteen smalle beurs in Amsterdam voortaan de ‘vrijwillige’ ouderbijdrage op school betalen. Hierdoor kunnen alle kinderen mee op schoolreisje en blijft geen kind achter.

In de vorige raadsperiode bestonden er al geluiden in GroenLinks kringen om voor Hilversum een stadspas (de Hilversumpas) in te voeren. De bedoeling daarvan is om mensen die het financieel tijdelijk wat moeilijker hebben of tegenslag in hun leven ondervinden, gebruik kunnen maken van zo’ n pas. Elke Hilversummer met een inkomen tot 130% van het minimumloon krijgt debeschikking over zo’n pas om bij middenstanders met behulp van die pas korting te krijgen voor de aankoop van spullen, die broodnodig zijn en toch soms begrotelijk zijn. Zo’n stadspas is niet nieuw, andere gemeenten zoals, Utrecht, Alkmaar en Amsterdam hebben al zoiets gerealiseerd.Met GroenLinks in het college zijn deze plannen opgenomen in het coalitieprogramma en zal deze Hilversumpas per 1 januari 2020 worden gelanceerd.

Maar hoe moet dit er precies gaan uitzien? Wat kun je straks met de Hilversumpas en hoe zorgen we dat mensen hier ook echt gebruik van gaan maken? Tijd om hier eens uitgebreid over verder te praten met betrokken organisaties, politici en potentiele gebruikers. Als start van deze discussie organiseerde GroenLinks maandag 3 juni bij Heelo aan de Oosterengweg een debat over de Hilversumpas. Enkele tientallen belangstellenden kregen uitgebreide informatie over stadspassen door o.a. Marc Boland manager van de Amsterdamse stadspas. Een kort overzicht van de belangrijkste vragen.

Hoe kan ik de Hilversumpas straks gebruiken?

De stadspas werkt als kortingskaart of betaalpas. Hierop kunnen vouchers of een tegoed worden gezet. Er kan dus net als bij een pinpas geld op de pas worden gezet. Veel vaker wordt gekozen om een voucher voor een product of dienst op de pas te zetten. Hierbij moet je denken aan bijvoorbeeld een dag gratis reizen met het OV, een bezoek aan de bioscoop of de aanschaf van eenkoelkast. In de bioscoop wordt vervolgens de stadspas gescand en je kunt naar de film.Hoe groot is het aanbod van de stadspas?Dit bepaalt iedere gemeente natuurlijk zelf maar er zijn ontzettend veel mogelijkheden, denk hierbij bijvoorbeeld aan: Cultuur: toegang tot musea, bioscoop of theater Sport: lidmaatschap van sportverenigingen, toegang tot het zwembad etc. Maar ook vouchers voor de aanschaf van kleding, met je huisdier naar de dierenarts kunnen of voor minder geld een ID-bewijs kunnen aanvragen bij de gemeente.

Hoe zorg je dat ondernemers zich aansluiten bij de stadspas?

In overleg met de gemeente kunnen voor iedere ondernemer passende afspraken worden gemaakt. De ene ondernemer geeft 10% korting, de andere 50%. De gemeente kan vervolgens deze korting zelf nog aanvullen. Deze constructies zorgen ervoor dat veel bedrijven en organisaties kunnen meedoen aan te stadspas. Het complete aanbod wordt bijv. online of in een folder gepubliceerd.

Werkt een stadspas stigmatiserend?

Onderzoek van de gemeente Amsterdam wijst uit dat mensen het gebruik van de stadspas vrijwel niet stigmatiserend vinden. Wanneer de stadspas via een app te gebruiken is wordt dit alleen nog maar minder. Je hoeft dan alleen nog maar je smartphone te laten zien. Bovendien hoeven mensen niet langer iedere keer naar het sociaal plein om iets aan te vragen, alles staat immers op de stadspas. Dit bezoek aan het sociaal plein wordt vaak ook als stigmatiserend ervaren.

Voor Hilversum is het de komende tijd zaak om de Hilversumpas verder vorm te gaan geven. Belangrijk is daarbij dat het wiel niet opnieuw hoeft te worden uitgevonden maar dat de samenwerking moet worden gezocht met gemeenten die al gebruik maken van een stadspas. GroenLinks ziet de verdere plannen vol verwachting tegemoet.  Een hoopt dat de Hilversumpas voor vele Hilversummers een steuntje in de rug zal zijn.

Arie Poels, fractielid GroenLinks Hilversum