Poliflw

Column van fractievoorzitter Harm Jan Polinder in de Nunspeet huis aan huis van 22 juni 2021. 

Doorgaans zijn de leden van ons Koningshuis geen trendsetters. De enkele keer dat ze dat wel zijn, betreft het vaak een uiterlijk kenmerk, zoals de PTT-postzak die Koningin Maxima droeg of het baardje van Zijne Majesteit. Maar tijdens zijn eerste troonrede in 2013 introduceerde onze Koning een woord dat nadien heel wat keren is gevallen: de participatiesamenleving. De term bleek toepasbaar in allerlei situaties. Met deze benaming verbloemde de regering regelrechte bezuinigingen.

Kabinetten joegen jarenlang iedereen de arbeidsmarkt op met de mededeling: wij zorgen wel voor de achterblijvers die hulp nodig hebben. Maar dat bleek onbetaalbaar. De zorg barstte uit z’n voegen. Een oplossing  vond de overheid in de participatiesamenleving. Goed bedacht, maar in de praktijk betekende het dat mensen vaker voor zichzelf moesten zorgen.   

Ook in de gemeentelijke politiek klinkt de roep om participatie steeds luider. Bij elk plan komt de vraag voorbij: hoe hebben inwoners geparticipeerd? Lang niet alle burgers zitten erop te wachten. Ze rekenen op hun ‘volksvertegenwoordigers’. Terecht.  Ze mogen erop vertrouwen dat wij het publieke belang  dienen. Toch komt steeds vaker de behoefte naar voren om onze inwoners actiever te betrekken.

Daar is niets mis mee. Op voorstel van onze fractie zal een inwonerklankbordgroep de inrichting van ’t Hul-Noord begeleiden. Participatie vraagt wel om een duidelijke strategie. Wat mogen partijen van elkaar verwachten? Het is niet de bedoeling dat deelnemers na  een participatietraject ontgoocheld achterblijven. Daarover maak je vooraf goede afspraken met elkaar. Gemeente en inwoners hebben verschillende belangen. Zoals ze ook onderscheiden verantwoordelijkheden hebben. Maar als we naar elkaar luisteren, zullen we elkaar versterken.     

Dus die participatiesamenleving. Het was een mooie term van onze Koning, ingefluisterd door het kabinet. Ik heb niet de indruk dat de landelijke politiek zoveel méér naar de inwoners is gaan luisteren, sindsdien. En hoe u dat lokaal vergaat, mag u zelf invullen … Maar weet wel: wij doen ons best. En we staan open voor verbetering! Het iedereen naar de zin maken, dat lukt niet. Maar we willen naar u luisteren … U weet ons te vinden!

Woon je liever in een vrijstaand huis of in een rijtjeswoning

Over enkele dagen is het weer zover: Koningsdag. Traditiegetrouw wordt de verjaardag van koning Willem-Alexander gevierd . Een goede traditie vind ik. In het hele Koninkrijk Nederland wordt Koningsdag, voorheen Koninginnedag, gevierd. Bijna iedereen is vrij en er zijn koningsdagactiviteiten, vrijmarkten en feesten in dorpen en steden in het hele koninkrijk. Er zijn kinderactiviteiten met oude spelletjes als koekhappen en grappige sportwedstrijdjes. Meestal zijn het plaatselijke Oranjeverenigingen die de activiteiten organiseren. Nederlanders kleden zich die dag graag in oranje of rood-wit-blauw en in sommige plaatsen worden ook de huizen versierd. Het feest begint vaak met het hijsen van de vlag door de burgemeester bij het stadhuis en een aubade. Aan openbare gebouwen en veel huizen wappert de nationale driekleur met de oranje wimpel. Er zijn oranje tompouces te koop en er wordt oranjebitter gedronken.

Koningsdag is niet altijd geweest. De bedenker van Koninginnedag was J.W. Gerlach, de hoofdredacteur van het Utrechts Provinciaal en Stedelijk Dagblad. Hij stelde voor om een nationale feestdag op de verjaardag van prinses Wilhelmina (31 augustus) te organiseren en zag dit als een belangrijk symbool voor de nationale eenheid.

Na het aantreden van koningin Juliana (1948) werd Koninginnedag gevierd op 30 april. Tijdens de regering van koningin Juliana werd 30 april een nationale feestdag. Onder koningin Beatrix (1980-2013) bleef Koninginnedag gevierd worden op 30 april. De viering veranderde wel van karakter. Koningin Beatrix ging met haar familie zelf naar twee plaatsen om festiviteiten bij te wonen. Bij de inhuldiging van koning Willem-Alexander op 30 april 2013 werd bekendgemaakt dat Koningsdag voortaan gevierd wordt op 27 april, zijn geboortedag.

Koningsdag geeft ons een soort binding met elkaar.  Zonder dat we elkaar anders zouden ontmoeten en spreken gebeurt dat op deze dag opvallend genoeg wel. Iedereen spreekt met iedereen en heeft hetzelfde feestelijke gevoel.

Misschien is het wel handig om zodoende ook een Vijfheerenlandendag af te spreken. Wellicht geeft dat dan ook extra binding met elkaar naast de binding die we al hebben.  En mogelijk krijgen we ook een feestelijk gevoel.

U weet dat we hard bezig zijn om een fusie tussen drie gemeenten te realiseren. Dat gaat tot op heden redelijk soepel, wel merk je hier en daar cultuurverschillen. Alleen daarom al zou een Vijfheerenlandendag wenselijk zijn. Dan leren we elkaars cultuur beter kennen en drinken we samen eens een “bittertje”. Maar dat bittertje klinkt ook weer zo bitter, laten we maar een zoet drankje drinken dan.

Toch zal er nog een Koningsdag zijn. We weten echter niet wanneer die zal komen, wel dat die zal komen. Dat is zeker. Dat zal pas een feestelijke dag zijn voor diegenen die Die Koning verwachten.

Hoe staan wij tegenover Die Grote Koningsdag? Verwachten we die met een feestelijk gevoel of zijn we bang dat die gaat komen. Dat is van cruciaal belang voor uw eeuwige toekomst.

Bent u bereid vraag Hij is Zijn Woord? Deze vraag mag u best wel eens stellen voor uzelf.

Voor de koningsdag 27 april bereiden we ons voor. Wat gaan we doen, wie nodigen we uit, waar gaan we naar toe?

Maar voor die Grote dag? Weet u waar u naar toe gaat? Weet u wat u gaat doen?

Ik wens u die grote voorbereiding van harte toe want als u goed bent voorbereid zal het werkelijk een feestelijke dag worden.

Van harte.

Evert Geluk[i]