Poliflw

GraverMaat:  Vanavond deze foto’s gemaakt  van de statistieken.  Ik heb bij de diverse berichten bijna 40 foto’s geplaatst.  De foto boven dit berichtje is vanmorgen gemaakt.

In de afgelopen 4 dagen tijd zijn de berichten meer dan  2600 keer bekeken.

Aantallen views: 4 nov. ± 600, 5 nov. ± 700, 6 nov. ± 800, 8 nov. ± 600.

Zo worden de “kijkcijfers” uitgesplitst.

Mijn Facebookpagina telt inmiddels 910 vrienden. Weer enkele verzoeken gehad de afgelopen tijd. Veel website bezoekers komen via clicks op mijn Facebookberichten.

GraverMaat: Eerder meldde ik u dat er allerlei vergunningen zijn verleend voor de introductie van ArtEZ uit Arnhem. Deze informatie kreeg ik via Oozo-alert.

Nu is er op Gemeenteblad een publicatie geweest waarin als locatie de Generaal de Bonsweg 1 is aangegeven. Via Facebook werd ik daar op gewezen door Joeri Nuijen.

Oozo had het over een locatie in de binnenstad en plaatste er een foto bij van het  pand in de Boreel de Mauregnaultstraat 1.

GEMEENTEBLAD

Officiële uitgave van de gemeente Grave

Gemeente Grave – Drank- en horecaontheffing, Kampeerontheffing – verleend aan Organisatiebureau Sophie Schijf voor introductie ArtEz Arnhem 26 t/m 29 augustus 2019

Drank- en horecaontheffing:

De burgemeester van de gemeente Grave maakt bekend dat op grond van artikel 35 van de Drank- en horecawet een drank- en horecaontheffing is verleend.

Kampeerontheffing:

Het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Grave maakt bekend dat op grond van artikel 4:19 van de A.P.V. door de gemeente Grave een kampeerontheffing is verleend.

Voor : Introductie ArtEZ Arnhem

Locatie : Generaal de Bonsweg 1 te Grave (5363 ST) Datum : 26 t/m 29 augustus 2019

Belanghebbenden kunnen binnen zes weken na verzenddatum bij de burgemeester, respectievelijk het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Grave een bezwaarschrift indienen. Het postadres is Postbus 7, 5360 AA Grave. Een bezwaarschrift schort de werking van het besluit niet op. Degenen die bezwaar maken kunnen de voorzieningenrechter van de Rechtbank Oost-Brabant te ’s- Hertogenbosch tevens verzoeken het besluit te schorsen. Dit verzoek dient vergezeld te gaan van het bij ons ingediende bezwaarschrift. Het postadres van de Rechtbank Oost-Brabant is: Postbus 90125, 5200 MA ’s-Hertogenbosch.

1 Gemeenteblad 2019 nr. 186294 25 juli 2019

GraverMaat: Buurtbewoners van de Lovendaalsingel trokken al eerder aan de bel berichtte we al enige tijd geleden. Nu weten de bewoners van Grave dat het een foutje was!! En sorry zeggen zou op zijn plaats zijn!!

Een bloemrijke oever, een plek waar vogels en vissen de ruimte krijgen. Dat is de bedoeling bij de Lovendaalsingel in Grave. Maar een maaibeurt maakte twee weken geleden een einde aan dat idee. Foutje, liet de gemeente Grave weten na vragen van raadsleden.

Volgens de gemeente Grave zijn er ondertussen afspraken gemaakt met de aannemer om het ‘slopen’ van de oevers in het vervolg te voorkomen.

Meer: in de papieren en digitale krant de Gelderlander; inclusief foto van Ed van Alem.

Annelies Graafsma maakte bovenstaande foto. Zij interviewde onze herbenoemde burgemeester voor de MaasDriehoek. Graag deel ik dit met U.

Lex Roolvink werd onlangs herbenoemd als burgemeester van de gemeente Grave. Een periode waarin naar eigen zeggen de liefde voor het Maasstadje verder is gegroeid. “Ik had me vooraf al goed verdiept in de geschiedenis van Grave. Ik ging niet voor de functie, maar voor het gevoel. En dat is sinds 2013 alleen maar sterker geworden”, aldus de 62-jarige Roolvink.

Voorafgaand aan zijn benoeming tot burgemeester brengt Roolvink samen met zijn vrouw meermaals een bezoekje aan de stad. Hij raakt meteen verknocht aan de vestingstad waar hij inmiddels zes jaar het hoogste ambt van de gemeente bekleedt. “Ik was er al ooit tijdens de Nijmeegse Vierdaagse doorheen gelopen, maar kennen deed ik het stadje niet. Rondom mijn sollicitatieprocedure heb ik er tig keer rondgelopen met mijn vrouw. Zijn we bewust ook een keer op een regenachtige dag gegaan om te kijken hoe Grave er dan bij ligt. We liepen bij de Brugstraat het stadje in en waren meteen verliefd. Ook zijn we meerdere keren door de kerkdorpen gereden en gelopen. De benoemingsprocedure ging vervolgens heel snel”, vertelt Roolvink, wiens tongval een jeugd in Twente verraadt. “Ik was 55 toen ik mezelf de vraag stelde of ik nog tot mijn pensioen gemeentesecretaris van Rheden wilde blijven. Ik was toe aan een nieuwe uitdaging en heb die gevonden. Ik heb sowieso altijd in het openbaar bestuur gewerkt; dit was voor mij een logische vervolgstap.”

Waarde geven

Onbevangen, zo omschrijft Roolvink zijn eerste treden in het Graafse stadhuis. “Natuurlijk praat je vooraf met mensen in Grave, maar ik wilde vooral mijn eigen mening kunnen vormen. Wat je van een ander meekrijgt, hoeft niet je eigen beleving te zijn. Zodoende heb ik direct geroepen: ‘Laat het maar gebeuren…’ Mijn kennis van dossiers en lokale onderwerpen deed ik vervolgens op door gesprekken te voeren met raadsleden, ambtenaren, maar zeker ook met vrijwilligers van verenigingen, ondernemers en door op straat een praatje te maken met betrokken burgers. Want die heeft Grave heel veel.”

Het is ook één van de redenen dat Roolvink gouden en diamanten huwelijken ‘fantastisch vindt om te doen’. “Soms zit je alleen met het bruidspaar aan tafel, de andere keer met de hele familie. Regelmatig kom ik tot diepzinnige gesprekken met deze mensen, maar ook de anekdotes zijn vaak interessant. Mensen die elkaar hebben leren kennen in de kantine van de voetbalclub, tijdens dansavonden of op de kermis in het dorp. Maar soms kun je ze ook helpen met iets waar ze zich al jaren aan storen. Dat kan ook iets heel kleins zijn, zoals een boom die al jaren voor overlast zorgt. Mensen vertellen weleens dat ze niets horen van de gemeente op een klacht. De waarde van mijn functie is dat ik ook waarde kan geven. Als burgemeester kun je net een deur openen of een telefoontje plegen waardoor je iets extra’s mag betekenen voor een burger. Als ik iemand beloof dat ik ergens op terug kom, dan gebeurt dat ook. Zonder dat ik garanties afgeef. Maar het is een kleine moeite om navraag te doen op een bepaalde zaak of klacht.”

Roolvink draait zich om en pakt een feestelijke kaart uit de lade. ‘Bedankt’ staat met grote letters op de binnenzijde geschreven. “Ik had het zojuist over waarde geven. Dit kaartje komt van een mevrouw uit het asielzoekerscentrum. Die stond eens met de tranen in haar ogen voor me. Ik kende haar dossier en achtergrond niet. Vier kinderen, allemaal in Nederland geboren. Ik heb haar gezegd dat ik niets kon beloven, maar wel dat ik het contact zou kunnen leggen met het Ministerie. Na een paar maanden kreeg ik dit kaartje, omdat de verblijfsvergunning voor haar en haar kinderen rond was. Dan heb ik kunnen doen waarvoor ik burgemeester ben geworden. Mensen helpen op individueel niveau. Zo’n kaartje is een mooie erkenning. Eigenlijk de allermooiste!”

Samenwerking

De herindeling binnen het Land van Cuijk is al jaren onderwerp van gesprek. Roolvink heeft zich nooit uitgelaten over zijn eigen voorkeur. “Mijn vrouw weet hoe ik erover denk en dat is voldoende. Want het is helemaal niet relevant wat de burgemeester vindt van een gemeentelijke herindeling. Het is een politiek onderwerp en dus aan de gemeenteraden”, vervolgt hij. “Wat ik wel opvallend vond toen ik voor het eerst het Graafs Manifest las, was de passage ‘wij streven naar één organisatievorm per 1-1-2015’. Ambtelijk of bestuurlijk? Dat is er bewust niet ingezet omdat er geen eenduidigheid is geweest. Waarom ik me niet uitspreek? Kijk, toen ik hier kwam was de helft van de raad voorstander van één Land van Cuijk en de andere helft wilde zelfstandig blijven. Waarom zou ik de helft van de raad van me afstoten? Mijn opmerkingen zouden immers geen toegevoegde waarde hebben, maar mogelijk wel de kwaliteit van de besluitvorming beïnvloeden. Mijn taak in deze casus is om de raad te kunnen blijven voorzien van alle benodigde informatie. Als zij een opiniepeiling willen tijdens de verkiezingen, dan faciliteren we dat. Maar de discussie brengen we terug naar waar-ie thuishoort: de raadszaal. Het is aan de raad om uiteindelijk te beslissen over samen of zelfstandig verdergaan binnen het Land van Cuijk. Een burgemeester hoort bij dit onderwerp niet op de zeepkist te gaan staan.”

De samenwerking binnen de Graafse gemeenteraad is door de jaren stukken verbeterd, voegt Roolvink toe. “Ik heb te maken gehad met verschillende gemeenteraden en colleges van burgemeester en wethouders. Iedere wisseling brengt een andere dynamiek met zich mee.. Toen ik in 2013 begon, was de raad redelijk gepolariseerd. Hierdoor was de sfeer niet altijd opperbest. Inmiddels complimenteer ik de raad met hoe na de laatste verkiezingen in 2018 het debat gevoerd wordt en hoe vooral ook de verbinding met elkaar wordt gezocht. Daar heeft het lang aan ontbroken, maar handen worden nu uitgestoken. Natuurlijk zijn er politieke verschillen, maar is dat erg? Juist niet. Daarvoor zitten we bij elkaar. We gaan op een menselijke manier met elkaar om. Uiteraard spreek ik veel met de raadsleden. In de formele vergaderingen, maar zeker ook daarbuiten, op informele momenten. In de afgelopen zes jaar heb ik maar één keer iemand het woord ontnomen vanwege een opmerking die niet door de beugel kon over het asielzoekerscentrum. Samen maken wij de vergadering. Wie binnen de afgesproken orde blijft, krijgt van mij alle ruimte om in het debat zijn punt te maken.”

‘AZC is een verrijking’

De landelijke discussie over asielzoekers en vluchtelingen gaat niet aan Roolvink voorbij, bevestigt hij. Waar in verschillende regio’s de overlast toeneemt, lijkt het asielzoekerscentrum (AZC) in Velp een baken van rust. “Asielzoekers maken in Grave al bijna twintig jaar deel uit van de gemeenschap en dat merk je. Probeer je eens in te beelden hoe het is duizenden kilometers van je thuis wordt verplaatst naar een locatie in een vreemd land, waar je tussen 30 á 35 nationaliteiten komt te leven. Mensen van verschillende pluimage, ieder met zijn of haar eigen procedures. Mensen die de-facto niets mogen doen. Geen werk, wel school. Er wonen 600 personen in het AZC. Dat is een woonwijk op zich. Dan kunnen er wel eens spanningen ontstaan, maar ik vind het AZC een verrijking voor deze gemeente! De contacten met het AZC zijn goed, net als met het COA, die een redelijk streng systeem van straffen heeft als er een incident plaatsvindt. Naarmate de ernst van een incident, wordt gekeken of iemand in het AZC kan blijven of niet. Maar situaties zoals we allemaal kunnen lezen in de media over andere locaties hebben we hier gelukkig nog niet meegemaakt.”

Dat komt volgens Roolvink ook ‘omdat ik het overal over kan hebben met de mensen van het AZC’. “Soms zijn zaken in iemands cultuur anders dan bij ons. In sommige landen zijn mensen gewend om etenswaren te proeven voordat ze die kopen, maar de supermarkten in Nederland vinden het niet zo leuk als er geproefd wordt van hun groente en fruit. Het COA gaat zodoende met die mensen in gesprek om ze dat uit te leggen.” Eén ander voorbeeld noemt Roolvink de groep AZC’ers die zich eerder ophielden rond de pinautomaat van de Rabobank in het Graafse centrum. “Op een bepaalde dag in de maand wordt hun leefgeld gestort. Ze controleren om 9.00 uur of het erop staat. Om 9.15 uur nog een keer. En in de tussentijd blijven ze daar zitten. Aanwonenden voelden zich daardoor niet happy. Daarop hebben we actie ondernomen. Je moet elkaar ook willen begrijpen. Asielzoekers maken onderdeel uit van onze gemeenschap.”

Impact

Waarde geven. De term komt meermaals terug in het gesprek met de burgemeester, die de afgelopen zes jaar een aantal grote incidenten heeft meegemaakt die indruk op hem hebben gemaakt. “Bij de ramp van de MH17 kwam een Cuijks gezin om het leven. Het echtpaar werkte bij de ambtelijke samenwerking Cuijk-Grave-Mill en Sint Hubert . Dat heeft impact gehad op de ambtelijke organisatie”, kijkt hij terug. Bij de brand bij Palazzo, die het lokale theater in de as legt, merkt hij ‘de betekenis van het burgemeesterschap’. “Ik heb daar de hele nacht rondgelopen en de tranen bij de mensen gezien. Palazzo was de plek waar mensen zijn getrouwd, achter de gordijnen hun eerste kusje hebben gekregen en ook de plek waar ik zelf ben beëdigd als burgemeester. Mensen zagen hun herinneringen letterlijk in vlammen opgaan. Het heeft bovendien een lelijk litteken achtergelaten in het centrum dat nog steeds zichtbaar is voor de gemeenschap. In die zin ben ik blij dat er bewegingen gaande zijn voor een definitieve herinvulling van de locatie.”

Landelijk komt Grave in het nieuws als op donderdagavond 29 december 2016 een binnenvaartschip door de stuw vaart. “Ik stond bovenop de brug toen ik hoorde dat de Maas bij wijze van spreken nagenoeg leeggestroomd zou zijn als iedereen wakker zou worden. Het was een unieke situatie, waar we veel van geleerd hebben. Het gaat soms om hele basale zaken. Zo had Rijkswaterstaat alleen een nummer van de kantine van de watersportvereniging. Die was dus niet te bereiken. Als ze ons hadden gebeld, dan hadden wij ze kunnen doorverbinden met een bestuurslid van de WSV. De haven kwam droog te liggen, dus mensen hadden echt vrees dat hun boot zwaar beschadigd zou zijn. Voor sommige mensen is zo’n bootje hun levenswerk. Ik heb zelf gevraagd om onafhankelijk onderzoek, want je moet ook durven leren van dit soort incidenten. Drie commissarissen van de Koning hebben ook om een dergelijk onderzoek gevraagd. Onafhankelijke onderzoeken door de Onderzoeksraad voor Veiligheid en Bureau Berenschot hebben geconcludeerd dat Grave prima had gehandeld. Maar indrukwekkend was het zeker”, zegt Roolvink, die zijn werk dankbaar noemt. Zoals bij het overlijden van Piet Vollenberg. “Een zeer markant figuur die veel aanzien genoot in Grave en omgeving. Hij is helaas een maand voordat hij afscheid zou nemen van de gemeenteraad overleden. De erepenning van de gemeente Grave heb ik tijdens de uitvaart postuum uitgereikt. Dat is niet één van de gemakkelijkste handelingen geweest.”

Geschiedenis

Grave is volgens Roolvink één brok historie. Een tastbaar bewijs hiervan is een beeldje dat hij in september 2014 heeft ontvangen bij de herdenking van 70 jaar Market Garden. “Dat beeldje heb ik gekregen van de 82ste Amerikaanse Airborne Divisie, die verantwoordelijk was voor het innemen van de Graafse brug in 1944. Rondom die herdenking vond een heel spektakel plaats, met helikopters en tientallen militaire voertuigen. Tevens hebben we hier een receptie van de Koninklijke Landmacht gehad, met internationale gasten uit de VS, België, Duitsland en Groot-Brittannië. De hoogste baas van de NAVO was hier, net als de toenmalige ambassadeur van Amerika”, somt Roolvink op. “Als je niet van historie houdt, moet je niet in Grave solliciteren. Daar heb ik iets mee. Als ik ooit nog ga studeren, dan is het geschiedenis. Ik mag graag lezen. Over de Tweede Wereldoorlog, maar ook over de verre geschiedenis. Die geschiedenis droeg ik al bij me toen ik zes jaar geleden de sollicitatiebrief verstuurde. Ik ga niet alleen voor de functie. Ook het gevoel moet je hebben. Zodoende heb ik volmondig ja gezegd tegen een tweede termijn.”

De rijke geschiedenis van het Maasstadje en de omliggende dorpen is volgens Roolvink ook een gemene deler ‘die zorgt voor een sterke binding binnen deze gemeente’. “Er is een verschil tussen een gemeente en gemeenschap. Hoe groter een kern, hoe minder je dat gevoel hebt. De vier kernen hebben een duidelijke identiteit, met een rijk verenigingsleven, sportclubs, cultuur en carnaval. Hierdoor zijn ze in staat dorpshuizen over te nemen en zelfstandig te runnen. De kern Grave is groter, maar men weet elkaar te vinden. De samenwerking tussen de voetbalclubs is hier een mooi voorbeeld van. Maar ik denk überhaupt niet in grenzen. Denk aan de mogelijkheid van een fietspontje over de Maas tussen Overasselt en Gassel, waar de Heemkunde Gassel zich hard voor maakt. De beoogde aanlegplaats ligt formeel in de gemeente Cuijk, want die komt op een plek die vroeger deel uitmaakte van de oude gemeente Beers. Je moet grensoverschrijdend durven kijken om je doelen te realiseren. De kracht zit altijd in de samenleving en dat zie je in alle vier de kernen terug. Als overheid kun en moet je vooral faciliterend werken. Het mooie is dat een gemeente nooit af is, maar je moet het samen doen.”

Werk-privé

Roolvink begint aan zijn tweede termijn als burgemeester. Wat hem mede heeft gevormd, is de ziekte waar hij enkele maanden geleden door getroffen werd. “Ik had een bloedvergiftiging en kreeg daar een longontsteking overheen. Twee van de vijf mensen overleven dat niet. Dat heeft me uiteraard aan het denken gezet. Burgemeester ben je 24/7. Dat is part-of-the-job, maar ik wil meer balans aanbrengen tussen werk en privé. Dus meer kwaliteit voor familie en vrienden. Gezellig uit eten in Grave. Op mannenweekend met mijn volwassen zoons. Dat soort dingen.” Tot slot wil hij nog één ding kwijt: “Het is misschien een cliché, maar burgemeester kun je niet zijn zonder een goede partner naast je. Gelukkig heb ik een vrouw die me daarbij geweldig steunt.”

Jan Verhaaren, moe maar tevreden terug in Grave

GRAVE – Afgelopen maandag (8 juni) sprak Arena met Jan Verhaaren. De Gravenaar was zaterdagavond terug gekomen van zijn bewonderenswaardige prestatie, de beklimming van de Alpe d’Huez. Op de sociale media stortregende het complimenten aan zijn adres. Na zijn vreselijke valpartij tijdens een training gaf niemand hem nog een schijn van kans om zijn droom te verwezenlijken. Maar zie, de gevallen held perste alle moed uit zijn lijf en vertrok met zijn kleindochter Femke Janssen en schoonzoon Dirk Engelaar naar Frankrijk.

Jan vertelt: “Het was vreselijk warm die donderdag. Er werd gesproken van een gevoelstemperatuur van 45 graden. Het klonk me niet als muziek in de oren. Maar ik was er gekomen om te fietsen en niets kon me meer tegenhouden. Hoopte ik. Om drie uur ’s ochtends waren we al op, want schoonzoon Dirk was van plan om zes keer de Alpe te beklimmen. Alleen van het idee al, kreeg ik verhoogde hartslag! Femke zou de rit bij me blijven. Dat was wel grappig als ik bedenk dat ik haar als kleuter met mijn handen aan de kraag van haar jasje heb leren fietsen en zij nu moest zorgen dat ik fietsend boven kwam. Jawel, met de handen aan mijn kraag.”

‘Niet vooruit te branden’

“Om 10 uur zijn we vertrokken”, gaat Jan verder. “Eerst een half uur met de lift en toen nog drie kwartier met de bus omlaag, want ik durfde niet meer af te dalen. Om 12 uur startten we, gelijk met Dirk zijn derde beklimming. Het eerste stuk was al meteen keimoeilijk. Ik was niet vooruit te branden, ik blokkeerde volledig! Dirk had al naar Angelique, mijn dochter, op de berg gebeld: “Dit gaat het niet worden met je vader”. Na een poosje gefietst te hebben was ik al gaan lopen en snakte naar de voor mij eerste rustpauze bij het bord 21. De eerste bocht dus. Het zweet gutste al van mijn hoofd. En de beklimming moest nog beginnen. Gesteund door mijn kleindochter gingen we langzaam bergopwaarts. Af en toe wel een stukje te voet, soms even rusten. En ja, daar kwam Dirk al naar beneden. Langs de kant stonden mensen met frisse hapjes. Komkommer met zout erop, niet te vreten. Normaal moet ik dat allemaal niet, maar nu was het om te overleven. Ik had ook van die gezonde koekjes bij me, waar ik geen liefhebber van ben, maar het moet en ze waren op een gegeven moment toch welkom. En daar kwam Dirk weer langs. Naar boven. Hij informeerde hoe het ging en reed, na ons kleine leugentje, gerustgesteld verder. Naarmate we verder kwamen begon ik steeds meer af te zien. En Femke begon voor de eerste keer op me te foeteren: “Opa stel je nou niet zo aan. Die andere mensen hebben het toch ook moeilijk”. Ik antwoordde dat die geen 74 jaar oud zijn. De eindjes rijden werden korter, de pauzes langer. De bidons met water raakten op. Ik raakte even in paniek en dacht dat ik zonder water beter meteen af kon stappen. Langs de kant zag ik mensen die met flessen water bezig waren. Ik hoefde niet eens wat te vragen. Ze vroegen om de lege bidons en vulden die. Het was toch al één en al vriendschap en medeleven langs de route. Af en toe was het gewoon emotioneel, maar ja als je gaat janken verlies je nog meer vocht. Toch heb ik gejankt. Maar het was vooral afzien. Mensen nog aan toe. Nog nooit in mijn leven heb ik zo afgezien. Op een gegeven moment wilde ik weer op de fiets stappen en kreeg ik de trappers niet meer rond. Maar ik wilde per se. Ik moest het gewoon. En zo pepte ik mezelf op. En Femke was er natuurlijk steeds voor me. Ja, Dirk ook. Die zagen we met enige regelmaat, omlaag en omhoog voorbij rijden. Hij vroeg steeds hoe het ging en geloofde ons op het laatst ook niet meer. Hij bleef de laatste kilometers bij ons. Met Femke die naast me aan een riem trok en Dirk die me duwde zijn we uiteindelijk over de streep gekomen. Dat moment was onvergetelijk. Het gejuich van de mensen aan de finishlijn bezorgde me kippenvel. Mijn gedachten gingen op dat moment ook uit naar die mensen voor wie ik het gedaan had en naar het lied “Dichter bij de hemel kom ik niet” van Maarten Peters en Margriet Eshuijs. Maar mijn God, wat was het afzien. En toch had ik het gehaald. Ik had ook geen keus. Ik kon niet thuis aankomen, met de mededeling “Ik heb het toch geprobeerd”. Nee, opgeven was geen optie”.

‘Streefbedrag gehaald’

Jan ziet er vanochtend ontspannen en goed uit: “Ik heb nergens pijn. Ik heb alleen een enorme vermoeidheid in heel mijn lijf. Maar ik ben vooral blij dat het gelukt is. Blij dat Femke en Dirk er zo voor me waren. Ja, Dirk is vijf en een halve keer naar boven gereden. Zonder mij had hij de zes makkelijk gehaald. Ik denk dat we het streefbedrag wel gehaald hebben. (Dat was 7.500 euro, red.).”

Een nichtje, petekind Noortje, komt hem feliciteren. Terecht. Jan heeft het ‘m maar mooi geflikt. Jan Verhaaren op weg naar de top heeft laten zien wat een topper hij is.

Like Laden…

De gemeente laat dat weten in een memo naar aanleiding van vragen van de Lokale Partij Grave (LPG).

Wat er precies tijdens de controle op 29 maart is aangetroffen, kan de gemeente niet aangeven. ‘Op dit moment zijn diverse diensten bezig met het in beeld brengen van de bevindingen.’ Maar, wordt er aan toegevoegd: ‘Tijdens de controle heeft iedere controlerende instantie in meer of mindere mate overtredingen geconstateerd.’

Aanleiding waren klachten uit de omgeving. ‘Vanaf januari vorig jaar kregen wij al klachten van omwonenden’, laat de gemeente weten. Er werd onder meer een geluidsmeter geplaatst. Tijdens de controle keek de brandweer naar de brandveiligheid en de opslag van gevaarlijke stoffen. Rijkswaterstaat keek naar afvallozing door aanwezige schepen, terwijl er ook werd gekeken naar arbeidsmarktfraude en de bouwvoorschriften.

Volgens de gemeente wordt Rob van Kessel van de in 2012 failliet gegane Scheepswerf bv, als verhuurder, verantwoordelijk gehouden voor de inrichting van de werf en voor het naleven van de vergunning en de daaraan verbonden voorschriften. Van Kessel verhuurt de werf aan Arma Steel Works BV. Tevens zijn er andere bedrijven, vooral onderaannemers van Arma Steel, op het terrein aan het werk.

Van Kessel reageert verbaasd: ,,Ik ben toch niet verantwoordelijk voor het personeel van de bedrijven die ruimte huren en voor de schepen die er liggen?” Volgens Van Kessel is er bij zijn bedrijf 3D Ship Engineering BV tijdens de controle van twee weken geleden niets onreglementairs aangetroffen. ,,Daar heb ik bericht over ontvangen. Maar de andere bedrijven hebben nog niets gehoord”, aldus Van Kessel. ,,Maar ach, natuurlijk wordt er altijd wel wat gevonden.”

Van Kessel is ook verbaasd over de klachten die er kennelijk van omwonenden zijn geweest. ,,Ik snap wel dat er af en toe overlast is. Er zit hier toch een werf dicht bij woningen. De milieunormen worden steeds strenger. Maar het is dan jammer dat er nog nooit iemand met klachten bij ons is geweest.”

GraverMaat: Dinsdag a.s. wordt in de commissie Ruimte de Regionale woningmarktstrategie Land van Cuijk behandeld. Enkele interessante passages hieronder: woningbouwprojecten, aanvullende afspraken met GBB en vragen van de LPG.

Woningbouwprojecten

Voorbereidingen zijn in volle gang voor diverse woningbouwprojecten die de komende jaren gaan leiden tot een flinke toevoeging aan de woningvoorraad. In het gemeentelijk programma is een schema opgenomen waarbij inzicht gegeven wordt in de planvoorraad. In dit voorstel worden – vanwege hun omvang, naar verwachting samen goed voor circa 150-160 woningen – vier projecten voor het voetlicht gehaald:

Prinsenstal:

Herontwikkeling van de locatie van het voormalige verzorgingstehuis Maaszicht door Stam en De Koning. In de bestaande bebouwing (en deels in de vorm van sloop/nieuwbouw) worden circa 85 woningen toegevoegd, zowel koop als huur. Uitvoering van dit plan is ook meteen een van de concrete resultaten in samenhang met de Vestingvisie.

Oliestraat:

Mooiland treft concrete voorbereidingen om de bestaande woningen aan de Oliestraat en Maaskade te slopen en te vervangen door nieuwe toekomstbestendige woningen. Afhankelijk van het uiteindelijke plan (40–45 woningen) kan dit leiden tot een netto-toevoeging van 10–15 sociale huurwoningen in de binnenstad op een zeer gewilde locatie aan/nabij de Maas.

Visio–oost:

Met Mooiland wordt voorts overleg gevoerd om te komen tot ontwikkeling van sociale huurwoningen naast de nieuwe brede school op oostelijke gedeelte van het voormalige Visioterrein. Hoewel het wellicht nog te vroeg is uitspraken te doen over het aantal woningen, is de verwachting wel dat ook hier een flinke inhaalslag gepleegd kan worden. In 2019 willen partijen hierover concrete afspraken met elkaar vastleggen.

Achter Catharinahof:

GBB heeft plannen in voorbereiding voor invulling van het gebied gelegen tussen de Handelsstraat en Catharinahof. Conform de gebiedsvisie zal in 2019 een bestemminnahof. Conform de gebiedsvisie zal in 2019 een bestemmingsplan in procedure wordengebracht waarna hier circa 50 woningen in productie genomen kunnen worden.

Aanvullende afspraken GrondBouwBank

In 2015 is met GBB een overeenkomst gesloten over de herontwikkeling van het gebied Wisseveld, thans bekend onder de naam Waterlinie.

Behalve afspraken ten aanzien van de ontwikkeling van dit gebied zelf, is daarin ook vastgelegd dat – samengevat – voor de duur van de overeenkomst (t/m 2024) de gemeente geen medewerking verleent aan andere plannen die niet zijn voorzien in de gemeentelijke structuurvisie zoals vastgesteld op 28 januari 2014                                           (de zogeheten concurrentiebepaling artikel 3.5).

In de praktijk deden zich nieuwe ontwikkelingen voor die niet in de structuurvisie waren voorzien. Aan GBB en gemeente om telkens vast te stellen of er sprake was van concurrentie of niet. In 2018 is overleg gestart met als insteek de mate van concurrentie te laten bepalen c.q. de noodzaak van overleg te verminderen door de woningprogrammering beter te faseren en samen, binnen de bestaande afspraken al dan niet met aanvullende afspraken, maximale speelruimte te zoeken waarbij de gemeente medewerking kan verlenen aan andere (nieuwe) projecten en tegelijkertijd, in overeenstemming met artikel 3.5, het (totaal)project van GBB daarvan geen concurrentie ondervindt.

Er is open en reëel overleg gevoerd en heeft – samengevat – geleid tot de de navolgende afspraken:

Particuliere initiatieven tot maximaal twee woningen vallen buiten de werking van artikel 3.5;

Dat geldt ook woningen die gerealiseerd kunnen worden op basis van bestemmingsplannen die dateren van voor de vaststellingsdatum van de structuurvisie;

Er is een lijst van plannen vastgesteld waarover geen overleg meer gevoerd hoeft te worden mits daar niet van afgeweken wordt;

De concurrentiebepaling is daarmee nog wel van toepassing op de locaties Sprankel en Mariëndaal (tenzij de fasering gevolgd wordt zoals neergelegd in voornoemde lijst);

Voor nieuwe initiatieven die niet onder een van de voorgaande noemers valt blijft artikel 3.5 van toepassing;

GBB heeft zich bovendien bereid verklaard (indien haar ontwikkelingen onverhoopt in tijd opschuiven) tot aanvullend overleg om te bezien of ruimte kan worden geboden aan plannen van derden;

Tot slot is afgesproken om periodiek overleg te voeren om de voortgang met elkaar te bespreken.

Vragen Commissie Ruimte, Sjoerd Radstake (LPG) d.d. 12 maart 2019.

Gemeentelijk Programma 2019 (Regionale woningmarktstrategie Land van Cuijk)

1. Aanvullende afspraken GBB:

voor de duur van de overeenkomst (t/m 2024) de gemeente geen medewerking verleent aan andere plannen die niet zijn voorzien in de gemeentelijke structuurvisie zoals vastgesteld op 28 januari 2014.                                                      (de zogeheten. concurrentiebepaling artikel 3.5).

In de overeenkomst is vermeld planologische medewerking.

LPG verzoekt het College de gemaakte afspraken op de juiste wijze aan de Raad weer te geven. Wat is de reactie van de wethouder hierop?

2. Aan GBB en gemeente om telkens vast te stellen of er sprake was van concurrentie of niet. Tekst is: Ontwikkelaar dient zelf aan te tonen dat de nieuwe plannen concurrerend zijn.

Dus niet de Gemeente. Ook hier het verzoek aan de wethouder om de afspraken op de juiste wijze weer te geven.

Graag een reactie van de wethouder.

3. Er is een lijst van plannen vastgesteld waarover geen overleg meer met GBB gevoerd hoeft te worden mits daar niet van afgeweken wordt. Kunnen we deze lijst ontvangen?

4. Is er ook een ‘oude ’ lijst van plannen waarover geen overleg meer met GBB gevoerd hoeft te worden mits daar niet van afgeweken wordt. Zo ja, wat zijn de verschillen tussen beide lijsten?

5. De concurrentiebepaling is daarmee nog wel van toepassing op de locaties Sprankel en Mariëndaal (tenzij de fasering gevolgd wordt zoals neergelegd in voornoemde lijst);

Mariëndaal is al als een van de bestaande plannen opgenomen in de structuurvisie 2014. Waarom zou deze locatie nu wel als concurrerend aangemerkt worden?

6. GBB heeft zich bovendien bereid verklaard (indien haar ontwikkelingen onverhoopt in tijd opschuiven) tot aanvullend overleg om te bezien of ruimte kan worden geboden aan

In de beëindigings- en ontwikkelovereenkomst inzake Wisseveld is opgenomen dat paragraaf 3.5 vervalt indien niet voor 1 januari 2020 een Omgevingsvergunning is aangevraagd voor de locaties Oranjebastion en Achter Catherinahof.

We gaan ervan uit dat deze bepaling/afspraak gehandhaafd blijft. Kan de wethouder dit bevestigen?

Het hof vindt dat de gemeente onrechtmatig heeft gehandeld en aansprakelijk is voor de schade door het faillissement. De curator van de werf, Remco Michielsen, ging in hoger beroep na een uitspraak die in 2016 is gedaan. De rechter oordeelde toen dat de gemeente niets hoefde te betalen.

Gemeente teleurgesteld

De gemeente Grave zegt in een raadsinformatiebrief dat ze teleurgesteld is over de uitspraak. “Dit zagen we niet aankomen”, is de eerste reactie van de woordvoerder van de gemeente.

“We wachten nu op de motivatie van de rechtbank. We hopen dat we die snel toegestuurd krijgen. Dan kunnen we in overleg met onze advocaat bepalen of we in cassatie kunnen”, aldus de woordvoerder.

Oud-directeur heeft dubbel gevoel

De oud-directeur van de scheepswerf, Robert van Kessel, zegt een dubbel gevoel over te houden aan de uitspraak. “Ik ben blij dat is vastgesteld dat de gemeente onrechtmatig heeft gehandeld, maar het faillissement is niet meer terug te draaien.” Het nieuws van de rechtbank kwam voor Van Kessel als een verrassing. “De verwachting was dat er 4 april uitsluitsel zou komen, maar het kwam vandaag al.”

Van Kessel is na het faillissement een tekenbureau gestart dat zich richt op de maritieme sector. “Toen de werf failliet ging, viel mijn toekomst in duigen. Het is inmiddels al wat jaren geleden en intussen gaat het goed. Maar op dagen als dit komt het allemaal weer naar boven”, zegt Van Kessel. “Op dit moment ben ik vooral blij voor al het personeel en de schuldeisers. Het ziet ernaar uit dat zij hun geld krijgen.”

Bedrag onbekend

Hoe hoog de schadevergoeding wordt, is nog niet bekend. Het bedrag wordt in een aparte gerechtelijke procedure bepaald. Michielsen legde in 2016 een miljoenenclaim neer. De verwachting is dat het nu ook om meerdere miljoenen gaat.

De scheepswerf ging op 8 mei 2012 failliet omdat er geen grotere schepen mochten worden gebouwd. Vijfenzestig medewerkers kwamen op straat te staan.

De gemeenteraad besloot later wel dat er schepen van 135 meter mochten worden gebouwd in plaats van maximaal 110 meter. Maar dit besluit kwam pas op de dag dat het faillissement al werd uitgesproken.

Een grote groep lokale CDA-ers heeft afgelopen maand een resolutie voorbereid voor het landelijk CDA-congres op 9 februari in Amsterdam.

Deze resolutie roept op om tot een oplossing te komen voor in Nederland gewortelde kinderen waarvoor al langer dan vijf jaar een verblijfsrechtelijke procedure loopt.

Deze resolutie wordt mede-ingediend door een zeer grote groep individuele CDA-leden, het CDAV en provinciale en lokale CDA-afdelingen. De indieners hebben moeite met de gevolgen voor de langdurig in Nederland verblijvende kinderen die (dreigen te) worden uitgezet als gevolg van de huidige toepassing van de regels van het kinderpardon.

De indieners vinden dat kinderen niet de dupe mogen zijn van de discussie over de oorzaken, verantwoordelijkheden van ouders en de Staat, of personeelstekorten bij de IND. Kinderen hebben recht op bescherming. Daar moet een partij als het CDA te allen tijde voor blijven staan.

De indieners willen daarom dat in 2019 nieuwe, uitvoerbare wetgeving wordt uitgewerkt waardoor toekomstige verblijfsrechtelijke procedures voor gezinnen met kinderen binnen vijf jaar worden afgerond. Voor kinderen die al langer dan vijf jaar te maken hebben met een verblijfsrechtelijke procedure willen de indieners dat wordt gezorgd voor een oplossing waarbij het wetenschappelijk onderzoek van professor E. Scherder e.a. (de “Schadenota”) als uitgangspunt wordt genomen.

We zijn erg blij dat de CDA Tweede Kamerfractie op 20 januari 2019 bekend heeft gemaakt te willen komen tot een soepelere toepassing van het kinderpardon. Dit plan van het CDA, samen met D66, is in lijn met de resolutie die vanuit de lokale CDA-ers is opgesteld. Deze resolutie zal nu ter ondersteuning van dit standpunt van de CDA Tweede Kamerfractie op het partijcongres worden ingediend.

Vanzelfsprekend volgen we de ontwikkelingen in Den Haag op de voet.

GraverMaat toelichting:  In een CDA Whatsappgroep, waarvan ik na telefonisch overleg met onze voorzitter ook lid van ben geworden,  hebben tientallen CDA leden van diverse afdelingen in het land hun resoluties op elkaar afgestemd. Sandra Wolvekamp uit Emmen is onze coördinator en woordvoerder. Zij verzamelt de nodige handtekeningen om de resolutie donderdag aan te kunnen leveren op het CDA partijbureau. Ze staat de pers te woord en onderhoudt de contacten met onze voorzitter Ruth Peetoom en de Tweede Kamerfractie. We spraken het volgende samen af:

We willen een oplossing voor kinderen die hier al zo lang zitten en een nieuwe aanpak waardoor deze situaties zich in de toekomst niet meer voor kunnen doen.

We zijn blij dat onze Tweede Kamerfractie zich nu ook heeft uitgesproken voor een plan om tot een oplossing en betere regeling voor asielkinderen te komen.

We met een grote groep lokale CDA-ers een resolutie hebben voorbereid die dit van harte ondersteunt en deze beweging in de Tweede Kamer wil versterken.

Oude bekenden en hun rol in deze crisis

Achter elke politieke crisis gaan adviseurs schuil, en als je hoort waarom het CDA ging bewegen over het kinderpardon kom je terecht bij een wereldje van oude bekenden. Je kunt het een old boys network noemen, maar voor complotten zijn ze in Den Haag zelden handig genoeg. Wel smeult er iets in het CDA, een verlangen naar minder behoudendheid, naar misschien regeren zonder de VVD, en het boeiende is: ook daar passen deze oude bekenden uitstekend bij.

Madeleine van Toorenburg, het CDA-Kamerlid dat de versoepeling van het kinderpardon vorig weekeinde met D66 agendeerde in het AD, liet zich adviseren door Ernst Hirsch Ballin. Hij was tweemaal minister van Justitie, en werd verstoten door de partijtop nadat hij zich verzette tegen samenwerking met de PVV in Rutte I. Begin deze maand gaf hij de fractie de juridische onderbouwing voor de versoepeling van het kinderpardon.

Het pikante is ook: Hirsch Ballin, die diverse hoogleraarszetels in Tilburg bezette, doceerde in de jaren tachtig de jonge rechtenstudent Richard van Zwol. Ze verloren elkaar nooit meer uit het oog. Van Zwol, ook CDA’er, werd hoogste ambtenaar op onder meer Algemene Zaken, en is nu voorzitter van de commissie die het kabinet na de zaak-Lili en Howick adviseert over omgang met uitgeprocedeerde asielzoekers.

Zijn advies is dus ook bepalend voor de versoepeling van het kinderpardon die CDA en D66 op Hirsch Ballins advies willen. En zoals een CDA’er zei: de kans is vrijwel nul dat Richard en Ernst hier anders over oordelen.

Er komt bij dat Van Zwol en Hirsch Ballin het CDA zien als middenpartij. Geen rechtse partij. Een soortgelijk geluid hoor je nu bij het Wetenschappelijk Instituut. Directeur Pieter Jan Dijkman zei in december in Trouw dat het CDA niet alleen onbehagen moet vertolken, zoals Buma vaak doet, maar ook oplossingen hoort te bieden. Dijkman heeft een beraad gevormd ter voorbereiding van het volgende verkiezingsprogramma. Eén van de leden: Ab Klink, ook een verstotene na het verhitte debat in 2010.

Daarbij treedt over enkele weken een nieuwe partijvoorzitter aan, de Rotterdamse advocaat Rutger Ploum, van wie bekend is dat hij op zeker twee punten een minder behoudende CDA-koers wil: kinderpardon (check) en klimaat. Hij heeft hiervoor, merkte ik, de hartgrondige steun van enkele Kamerleden.

Zo werkt het CDA aan een heroriëntatie: terug naar de klassieke middenpositie. Het is een beweging, geen uitkomst nog – maar gunstig voor Buma’s leiderschap of de samenwerking met de VVD lijkt het me niet per se.

Tom-Jan Meeus (t.meeus@nrc.nl; @tomjanmeeus) schrijft op deze plek een wisselcolumn met Lotfi El Hamidi.

Dat laatste is voor een partij als het CDA bepaald geen onbelangrijke constatering. Onder leden van de Protestantse Kerk in Nederland (PKN, met 1,8 miljoen leden met afstand het grootste protestantse kerkgenootschap) is het CDA de grootste partij. Bij de Kamerverkiezingen van 2017 stemde een op de drie PKN-leden op het CDA. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van vorig jaar was dat 25 procent.

Toen het kerkasiel op 26 oktober van start ging – de ononderbroken kerkdienst in Den Haag moet voorkomen dat het Armeense gezin Tamrazyan wordt uitgezet – schaarde de leiding van de PKN zich razendsnel achter de actie. PKN-voorman René de Reuver ging voor in de dienst. De kerk pleit al langer voor een ruimhartiger kinderpardon.

In het kielzog van De Reuver volgden er velen: inmiddels hebben meer dan achthonderd voorgangers een bijdrage aan de dienst geleverd. Hoeveel van hen met het CDA sympathiseren, is onduidelijk, maar het zullen er niet weinig zijn.

Ook al spraken prominente CDA’ers zich tegen het kerkasiel uit, zoals de Haarlemmer burgemeester Jos Wienen, de voorstanders uit CDA-kring lieten nadrukkelijker van zich horen. Voormalig PKN-voorzitter Karin van den Broeke sprak haar steun uit voor de actie. Haar naam staat op de Zeeuwse CDA-kandidatenlijst voor de aanstaande verkiezingen voor de Provinciale Staten.

De opvolgster van Van den Broeke, Saskia van Meggelen, ging voor in de Bethelkapel. Scheidend CDA-voorzitter Ruth Peetoom bezocht de Bethelkapel. Rein Willems, oud-topman van Shell en oud-senator voor het CDA, zette zich in. Net als Jan Eerbeek, voormalig hoofd van de justitiepredikanten en geestelijke verzorgers én oud-raadslid voor het CDA. En Bert Jan Lietaert Peerbolte, hoogleraar aan de VU en lid van het CDA Theologenberaad, een theologenclub binnen de partij, liet zich horen. Ook veel lokale CDA-afdelingen spraken zich afgelopen maanden uit voor een ruimer kinderpardon.

Van begin af spraken de initiatiefnemers van het kerkasiel achter de schermen ‘intensief’ met politici van CDA en ChristenUnie. Beide partijen houden op 9 februari hun voorjaarscongres. Met het oog daarop nam in de afgelopen weken het contact met de partijen toe.

‘De komende weken zullen we op verschillende manieren indringend aandacht vragen voor het kinderpardon en het kerkasiel’, schreven de initiatiefnemers twee weken terug in hun wekelijkse update. “We hadden dankzij de gesprekken met politici de laatste weken al redenen te denken dat er iets in beweging zou kunnen komen”, zegt Derk Stegeman, predikant en coördinator van het kerkasiel.

Het kinderpardon is al veel langer onderwerp van debat en meestal laait dat debat op doordat er een uitzetting op handen is van een gezin, wiens beroep op het kinderpardon is afgewezen. Het debat laait dan even op en zakt na een tijdje weer in.

Doordat het kerkasiel voor de familie Tamrazyan maar voortduurt, was er in de afgelopen maanden van inzakken geen sprake. Er is doorlopend aandacht voor in de media, ook internationaal: het nieuws van de eindeloze kerkdienst is door media wereldwijd opgepikt. De aandacht bleef bleef dus onveranderd hoog.

Ook omdat de initiatiefnemers van het kerkasiel telkens nieuwe haakjes wisten te vinden om hun boodschap aan op te hangen: een onderzoek naar de veiligheidssituatie in Armenië, steun van prominente organisaties als de Raad van Kerken en de World Communion of Reformed Churches, een door tientallen wetenschappers ondersteund rapport over de schade die de stress en onzekerheid van een op handen zijnde uitzetting aan de hersenen van kinderen toebrengen.

Dat rapport werd in de Bethelkapel gepresenteerd op de avond dat René de Reuver er voorging, met alle media-aandacht van dien. Dit weekend werd dat rapport door Kamerlid Madeleine van Toorenburg als een van de argumenten aangehaald om de draai van het CDA te verklaren.