Poliflw

Duizenden mensen hebben een concurrentiebeding in hun contract. Hiermee kan je niet zomaar overstappen naar ander werk. D66 Kamerlid Steven van Weyenberg: “De wildgroei van concurrentiebedingen moet stoppen. Het is zeker bij flexcontracten een belemmering voor je kansen op het carrière-pad. Daarom willen wij concurrentiebedingen alleen bij vaste contracten. Daarbij moet er een vergoeding tegenover staan, zoals in andere landen.”

Concurrentiebedingen belemmeren werknemers in hun keuze om een nieuwe stap te zetten bij een andere werkgever of om voor zichzelf te beginnen. D66 en PvdA vinden dat het concurrentiebeding te veel en onnodig wordt ingezet. Zij pleiten ervoor om het concurrentiebeding aan te pakken, zodat werknemers de vrijheid krijgen om zelf keuzes te maken waar zij gaan werken.

D66 en PvdA willen dat het concurrentiebeding bij tijdelijke contracten wordt verboden. Voor contracten voor onbepaalde tijd is een concurrentiebeding alleen mogelijk is als er een minimale vergoeding tegenover staat en er duidelijke en redelijke voorwaarden aan worden gesteld.

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

D66 wil bouwen aan het nieuwe verdienmodel van Nederland. Aan verduurzaming van onze economie, aan een eerlijke en open arbeidsmarkt en aan een dienstbare financiële sector. Aan een land dat onderneemt en bloeit en na stilstand weer vooruit gaat.

Nieuwe welvaart vraagt om groei van onze economie. Dat is de beste manier om de overheidsfinanciën op orde te brengen. Groei zorgt voor nieuwe banen. Groei zorgt voor innovatie en vernieuwing. En duurzame groei is de sleutel naar een welvarende toekomst. Allereerst moet de overheid zijn financiën op orde brengen, tegelijkertijd kan zij ruimte maken en gericht investeren. D66 heeft een groeiagenda om deze kansen te pakken.

Reactie actieplan arbeidsmarktdiscriminatie

D66 en CDA-wet modernisering ambtenarenrecht aangenomen

Vertrouw op de eigen kracht van mensen

Wij vertrouwen op de eigen kracht en ontwikkeling van mensen.

Streef naar een duurzame harmonieuze samenleving

Wij willen de wereld om ons heen tegemoet treden met respect en mededogen.

Samenlevingen zijn op steeds meer verschillende manieren met elkaar verbonden. Wij staan open voor de gehele wereld en sluiten niemand uit.

Beloon prestaties en deel de welvaart

Mensen zijn niet gelijk, wél gelijkwaardig. Mensen zijn verschillend en wij willen dat de overheid ruimte laat voor die verschillen.

Koester de grondrechten en gedeelde waarden

De fundamentele waarden van onze samenleving zijn vrijheid voor en gelijkwaardigheid van ieder mens, ongeacht opvattingen, geloof, seksuele geaardheid, gerichtheid of herkomst.

Steun ons en help Nederland vooruit

Cookie voorkeuren Uw privacy Wijzigen lidmaatschap Responsible Disclosure Nieuws Agenda Contact

Mooie column van Gert-Jan Segers naar aanleiding van Vaderdag 👇

Gert-Jan Segers

Mijn jongste broer vroeg het zondag opeens op onze zussen-en-broers-app. ‘Wat is je mooiste herinnering aan pa?’ Ik leef al veel langer zonder mijn vader dan ik met hem heb geleefd en de herinneringen raken steeds meer vergeeld. Maar ik dacht onmiddellijk aan de barre tocht die ik als jong ventje samen met mijn vader maakte in de strenge winter van 1979. We moesten door de snerpend koude wind, langs metershoge sneeuwduinenen over een smalle dijk naar de boer die – anders dan de supermarkten – nog wel verse melk had. En nog voel ik het machteloze gevoel van het langzaam maar zeker van de spekgladde dijk weggeblazen te worden én het machtige gevoel dat ik me aan het been van mijn vader kon vastklampen. In zijn boek De verweesde samenleving (2002) beschrijft Pim Fortuyn hoe zijn generatie in opstand kwam tegen hun vaders en hun wetten en er succesvol mee afrekenden. Het was de opstand van een jonge generatie tegen elk vanzelfsprekend gezag van bestuurders, gezagdragers, de kerk en politici. Het was een hardhandig afscheid van alles en iedereen die hun de wet voorschreef. Met de opstand tegen de vaders, zo beschrijft Fortuyn, gingen ook hun wetten en overtuigingen aan de kant. En de tragiek is, zo schrijft Fortuyn over zijn eigen generatie, dat we zelf nooit vaders zijn geworden en nooit meer nieuwe wetten hebben gemaakt. We leven daarom nu in een verweesde samenleving. We lijken in onze samenleving wel een stel verloren zonen. Zonder vaders, zonder wetten. Met het gevoel dat niemand ons ziet, hoort, voor ons opkomt. Dat er niemand is die ons de weg naar huis kan wijzen. Met een heimwee naar huis, naar een vader, dat zomaar kan omslaan in een ziekelijk verlangen naar een sterke leider. En je ziet het in deze wereld gebeuren, bij Erdogan, Putin, Bolsonaro, Trump. Feilbare mannen die zich voordoen als een vader, die je een terugkeer naar huis beloven, de veiligheid van een sterke natie, de terugkeer van grootse tijden die er nooit zijn geweest. En hele volksstammen hopen zich te kunnen vastklampen aan die ene man. Zelfs in onze Lage Landen zie je links en rechts politici die ons verlossing beloven, een herstel van tijden van weleer, een terugkeer naar het verloren paradijs. Met uiteraard het koningschap van die ene politicus als voorwaarde ervoor. Een cultuur die heeft afgerekend met zijn vaders en hun wetten, heft steeds weer een nieuwe politicus op het schild met steeds weer de nieuwe hoop dat dit dan de verlosser zal worden. En vroeg of laat stellen ze teleur, vallen ze van het schild en dient een nieuwe verlosser zich weer aan. Soms doet de overheid zich ook voor als een vader. Degene die je tegen elk risico moet beschermen, die je gelukkig moet maken, die je dwingt liberaal te zijn, vrij te zijn, die je een thuis biedt en vreemde mensen buiten houdt. Maar een overheid ís geen vader, kan je nooit bieden waar je hart ten diepste naar verlangt. Er is geen menselijk leven zonder dat er een echte vader aan te pas is gekomen. Ik heb zelf ervaren hoe indrukwekkend het is om vader te worden. Ik keek naar mijn piepkleine dochter zoals ik daarna ook naar mijn andere twee pasgeboren dochters zou kijken. Met een diepe, onvoorwaardelijke liefde en dat heilige voornemen alles te doen wat je kunt om heel goed voor dat hulpeloze wezentje te zorgen. En dit weekend heb ik twee dochters die nu in Australië zijn, via FaceTime weer eens gezegd hoeveel ik van ze houd en heb ik mijn jongste dochter na haar verre schoolreis weer met liefde in de armen gesloten. Ik houd zielsveel van hen, maar toch weet ik inmiddels heel goed dat ook ik een feilbare vader ben. Ook in mijn eigen jeugd kwam het moment dat mijn vader geen houvast meer kon zijn. Dat het leven hem zwaar viel en ik zelf alleen verder moest. Als – om C.S. Lewis te parafraseren – ons verlangen naar een vader zo sterk is en zelfs niet door onze eigen vader, laat staan door een pseudovader, gestild kan worden, dan zou het weleens kunnen zijn dat we uiteindelijk bedoeld zijn als kinderen van een andere vader. (Deze column verschijnt ook in het Nederlands Dagblad van 18 juni)

Gistermiddag is de gehele Eerste Kamerlijst - met uitzondering van Henk Otten zelf - samengekomen om zich te beraden op de ontstane situatie en een positie te bepalen met het oog op de toekomst. Dat heeft geresulteerd in de volgende verklaring, waarin het partijbestuur zich geheel kan vinden:

“Wij betreuren de situatie die de afgelopen weken is ontstaan bij onze partij zeer. We zijn doordrongen van de enorme inspanningen die Henk Otten heeft verricht voor de partij en onder de indruk van zijn kwaliteiten. Maar in het licht van de gerezen vertrouwensbreuk achten wij hem op dit moment geen geschikte kandidaat voor het lijstwoordvoerderschap.

Met algemene stemmen hebben wij vanmiddag daarom de nr. 2 op de lijst, Paul Cliteur, aangewezen om tot de installatie van onze fractie op 11 juni het ad-interim woordvoerderschap namens de Eerste Kamerlijst op zich te nemen. Daarna zullen we via een geëigende procedure een definitieve voorman of -vrouw kiezen. 

We hebben oprechte verontschuldigingen van Henk Otten ontvangen voor de gemaakte fouten, waaronder de gecorrigeerde banktransactie. Nu is het zaak te werken aan herstel van het vertrouwen en de rust te laten terugkeren. Dat doen we graag met Henk als lid van onze toekomstige Eerste Kamerfractie. Aan ons allen de taak om eendrachtig naar buiten te treden en de verwachtingen van de 1,1 miljoen kiezers die op 20 maart op FVD hebben gestemd waar te maken."