Poliflw

Zoals eerder aangekondigd, organiseren we enkele kleinschalige ‘energiecafés.’ In informele setting willen we verder doorpraten over grootschalige opwek van zonne- en/of windenergie. Hoe kijkt u hier tegenaan? Waar zouden windmolens kunnen komen? En waar wilt u geen zonneparken zien?Wat zijn be...

De fractie van de ChristenUnie in Overijssel stelt schriftelijke vragen over het Stikstofrapport van de commissie Remkes. De ChristenUnie vindt het belangrijk dat natuurherstel en stikstofreductie voorop staan, zoals in het rapport ook aangegeven wordt. We moeten niet op zoek naar een nieuwe “juri...

Mijn levenslessen tot nu toe Bronnie Ware is een Australische verpleegster die oude mensen in hun laatste levensfase verzorgt. Ze heeft veel gesprekken gevoerd en gehoord hoe de stervende ouderen ­terugkijken op hun leven. Ze noteerde vijf zaken waar oude mensen spijt van hadden, in de hoop dat de levenden er wijzer van zouden worden. Dit is de afdronk van Bronnie Ware: 1. Ik wilde dat ik meer mijn eigen leven had geleefd dan het leven waarin ik vooral aan verwachtingen van anderen probeerde te voldoen; 2. Ik had minder hard moeten werken; 3. Ik had gewild dat ik de moed had mijn gevoelens meer te uiten; 4. Ik had gewild dat ik beter contact had gehouden met mijn vrienden; 5. Ik wilde dat ik mezelf meer had toegestaan om gelukkig te zijn. Uiteraard probeer ook ik er m’n voordeel mee te doen en te voorkomen dat ik ooit met dezelfde spijt op mijn leven terugblik. Deze lessen lezend vroeg ik me af, of ik niet nu al lessen heb geleerd. Het zijn natuurlijk – en hopelijk – maar tussenstanden en het zou hoogmoedig zijn om te denken dat ik eenzelfde wijsheid bezit als een hoogbejaarde na een vol leven. Maar toch. Er zijn mij door ontmoetingen en gebeurtenissen inzichten aangereikt die ik hier maar vrijmoedig doorgeef, in de hoop dat lezers dat ook doen met de door hen geleerde levenslessen. • Maak bij een dilemma de keus waar je over tien jaar trots op bent. Tijdens de onderhandelingen over het huidige kabinet bevonden we ons op een slecht moment in een crisis vol wantrouwen. Binnen onze partij gingen ook stemmen op om er maar een punt achter te zetten. Het was het moment waarop ik mezelf afvroeg hoe ik zou terugblikken als ik inderdaad de keus zou maken om ermee te stoppen. Ik wist dat we later met spijt zouden terugblikken als we op dat moment de stekker eruit hadden getrokken. En dus wist ik dat we ons wantrouwen moesten overwinnen en doorgaan. • Je houdt het niet vol met gedrevenheid, wel met roeping. In de voorbereiding van onze kerkelijke uitzending naar een zeker land hield Niek Tramper predikant bij de zendingsbond GZB mij voor dat ik misschien een gedreven kerel was, maar dat gedrevenheid vroeg of laat een keer opdroogt. Als je bent op de plek waarvan je gelooft dat God je er wil hebben, houd je het langer vol. • Liever een uur extra slapen dan nog een nachtelijk uur ­extra lezen. Als lid van een Kamerfractie met hoge idealen én bescheiden grootte moet je woekeren met de tijd. Er valt altijd nog iets extra’s te lezen, er kan altijd nog een werkbezoek worden afgelegd en er zijn altijd mails die wel gelezen zijn, maar waarvan de afzenders ook graag een antwoord ontvangen. In het zoeken naar een balans tussen werkdruk en rust heb ik geleerd in de randen van de nacht te kiezen voor dat uurtje extra slaap. Zoals een paus ooit zei: ‘Heer, ik heb vandaag voor uw kerk gezorgd. Maar de kerk is van u, dus ik ga nu slapen.’ • Durven is leuker dan niet durven. Aan het eind van mijn studententijd werd me een keer gevraagd of ik geen preses van mijn studentenvereniging had willen zijn. Ik bedacht dat ik dat nooit had geambieerd en het al mooi vond om als abactis de vereniging te hebben mogen dienen. Maar ik realiseerde me ook dat angst mijn raadgever was geweest. Ik weet ook helemaal niet of een voorzitterschap goed voor de vereniging en goed voor mezelf zou zijn geweest. Maar het was wel het moment waarop ik me voornam om voortaan meer te durven. Want durven maakt het leven boeiender dan niet durven. • Degene die voor je staat is op dat moment de belangrijkste. Niets erger dan een receptie waarop degene met wie je staat te praten om zich heen kijkt en op zoek lijkt naar een interessanter en belangrijker iemand. In de geest van Jezus en volgens de Benedictijnse wijsheid is er op dat ene moment niemand zo belangrijk als die ene die voor je staat. En wat zijn uw levenslessen? . (Deze column verscheen vandaag ook in het Nederlands Dagblad)

AMSTERDAM – De Amsterdamse fracties van de ChristenUnie en het CDA presenteren vandaag een voorstel voor ‘Waardig ouder worden’ in Amsterdam. De gemeente Amsterdam zou het voortouw moeten nemen in een Ouderenwoonakkoord en moet jongeren motiveren om vrijwilligerswerk met ouderen te doen.

Tsjerkepaad. Tot en met 14 september zijn 250 kerken in onze provincie ‘s middags open voor bezichtiging. Vrijwel altijd zijn er groepjes vrijwilligers die de bezoekers hartelijk ontvangen met koffie en informatie over de kerk. Een prachtig initiatief, waardoor je op een leuke manier even kunt kennismaken met je buren. Buren? Ja, immers de wortels van de ChristenUnie liggen in de kerk, met name in het geloof en het volgen van Jezus wat vanaf de verschillende kansels verkondigd wordt. Het is fijn dat kerken de muren niet meer hoog optrekken en de deuren gesloten houden. Natuurlijk speelt het historisch en cultureel erfgoed een grote rol bij de openstelling. Maar het gaat dieper. Ik bemerk steeds meer een open houding van de diverse kerken naar elkaar. Al zit je niet bij dezelfde kudde, wel samen onderweg naar Jeruzalem. Loop rustig eens bij een kerk binnen en laat je verassen door de prachtige architectuur van de kerk, maar meer nog door de mensen die vanuit een innerlijke bezieling die kerk presenteren. Ik vond een schilderij van Marius van Dokkum heel mooi weergeven waar de kerk vandaan komt, en hoe het ontdooien is begonnen. Tserkepaad is daar een tastbaar voorbeeld van. (Ps. Als organist gaat mijn belangstelling vaak uit naar de prachtige orgels die vaak ook even door mij bespeeld mogen worden)

Vier weken geleden zat ik op een bankje. Een geimproviseerd bankje in park Randenbroek. Te kijken naar stuk dat zich 400 jaar geleden afspeelde. De geschiedenis van een kind van Amersfoort, Johan ...

Met de trein van Twente naar Berlijn? Dan ben je niet de enige. De intercity tussen Amsterdam en Berlijn noteerde het afgelopen half jaar 18 procent meer reizigers dan in dezelfde periode vorig jaar. Volgens de NS speelt de klimaatdiscussie ‘onmiskenbaar een rol’.

Gisteren hebben we als fractie afscheid genomen van Roelie Bosch-Nijeboer als Fractieassistent. Roelie is door de ChristenUnie onderscheiden met het “teken van erkenning”. Een bijzonder moment voor een zeer lange staat van dienst binnen de ChristenUnie zowel in Almere als op provinciaal en landelijk niveau. Van de fractie kreeg zij een Herinnerings Taart met daarop vele momenten uit haar politieke leven. Roelie nogmaals DANK!!! Verder verwelkomde wij Kees Hendriksen als nieuwe Fractieassistent. Hij stelt zich graag zelf even voor: Ik ben Kees Hendriksen, 28 jaar jong en woon inmiddels 5 jaar in Haven. In m’n dagelijks leven werk ik bij Zij aan Zij in Zeewolde, een Beschermd Woonvoorziening van het Leger des Heils voor jonge moeders met kleine kinderen die leren om straks weer zelfstandig te kunnen wonen. Na een half jaar over de schouder van Roelie te hebben meegekeken heeft Hans mij begin juli gevraagd of ik beschikbaar ben als fractieassistent. Daar heb ik volmondig ‘ja’ op gezegd. Ik vind het een eer om mijn stad te dienen en de idealen van onze partij dichterbij te brengen. Wat voor mij ook erg motiverend werkte was de portefeuille waar ik mee aan de slag mag. Belangrijke onderwerpen zoals Duurzaamheid en Milieu. Interessante vraagstukken rondom Openbare Orde en Veiligheid. En wat dichtbij m’n hart ligt: Jeugd. Ik heb ongelooflijk veel zin om een waardevolle bijdrage te leveren aan het beleid dat ons allemaal aangaat. Ik heb er zin in! Kees zeer WELKOM!!!