Poliflw

Volgt u het nog, dat dossier over bestuurlijke diefstal van gemeentelijk groen aan de Morsebaan in de Plettenburg? De bewijzen voor ambtelijke en bestuurlijke corruptie stapelen zich langzaam maar zeker op.

De Nieuwegeinse dorpspolitici konden tot nu toe echter niets anders verzinnen dan persoonlijke aanvallen, emotionele reacties, loze beschuldigingen en een vooraf ingestudeerde riedel, voorgedragen namens de aanvoerder van het college. Beurtelings verklaarden ze in dezelfde bewoordingen het SP rapport nauwelijks of niet niet gelezen te hebben. Maar omdat de wethouder aangaf er niets nieuws in te hebben gezien  moest het dus wel ‘broddelwerk’ zijn. Het was duidelijk:  de SP en haar rapport moesten zo snel mogelijk afgeserveerd worden.

Wethouder Adriani was al lang op hoogte van ambtsmisdrijven en de bestuurlijke puinhoop. Het is opvallend dat hij namens het college de kastanjes uit het vuur mocht halen. Terwijl op geen enkel stuk, behalve een dossierstuk van 18 december 2013, zijn naam staat. Degenen die om het hardst riepen dat er niets nieuws in het rapport stond wilden koste wat het kost de waarheid verbergen. Waarom? Plakt het pluche comfortabel, of weet men meer?

Ons gemeentebestuur heeft willens en wetens meegewerkt aan het terugbetalen van een bestuurlijke boete van € 50.000. Iedereen in de raad heeft Adriani horen verklaren dat het klopt, dat dit uit de stukken blijkt en dat dat niet in het toenmalige college besproken is. Hij wist dus dat het vorige college op dat punt zoniet gewoon misleid werd, dan toch op z'n minst onwetend werd gehouden. De huidige coalitie heeft zich hieraan medeplichtig gemaakt door in de extra raadsvergadering geen gebruik te maken van de mogelijkheid om hierop door te vragen - en door juist  tégen een raadsonderzoek te stemmen.

Het cement van de samenwerking in dit college van VVD, CDA, PvdA, GL en Lokale Vernieuwing is het totaal ontbreken van enig moreel besef. De SP fractie werd verweten het aanzien van het openbaar bestuur te beschadigen. Terwijl het juist een democratische plicht is om toezicht te houden, om te controleren.

De geschiedenis heeft geleerd dat mensen in het algemeen - en politici in het bijzonder niet zo goed zijn in zelfcontrole en zelfreflectie. Veel politici vormen zelfs het grootste gevaar voor betrouwbaar en democratisch bestuur. Partijpolitiek heeft nu eenmaal een grote aantrekkingskracht op lieden die beweren  ‘het beste voor te hebben’ met de mensheid, maar die vooral vaak louter opkomen voor kortzichtige (eigen-) belangen.

De SP heeft een reputatie van goede analyses en een lange adem  Zij zal dit dossier tot de laatste snik bevechten. Er zijn ondertussen meerdere wegen die bewandeld worden.

Ik hou u op de hoogte. Frank van den Heuvel

SP fractie

Na de laatste raadsverkiezingen lag er een ingewikkelde uitslag. Het was niet mogelijk een duidelijk linkse- of rechtse coalitie te vormen en daarmee begon een enorm geneuzel. Deze week kwamen we achter de gevolgen daarvan. Hoewel iedereen anderhalf jaar geleden de mond vol had van bestuurlijke vernieuwing, blijkt dat op een enorme illusie uitgedraaid te zijn.

Tijdens de coalitieonderhandelingen moest er legitimatie gevonden worden voor de vreemde combinatie van partijen die een coalitie moesten gaan vormen. In die tijd werd er ook gesproken over een ‘raadsakkoord’ en ‘wisselende meerderheden’. Oppositie en coalitie: dat bestond allemaal niet meer. Zo moest je niet meer denken! Dat is oude politiek! Uiteindelijk vond men dat toch een beetje te spannend en werd op het laatste moment een krappe meerderheid gevonden: Beetje links, flink wat rechts, en een beetje lokaal als kneedbaar cement in een brokkelige en kleurloze coalitie.

Dat was natuurlijk wel een heel treurige afloop na de aanlokkelijke stip op de horizon van de bestuurlijke vernieuwing! Daarom kwam er ineens de ‘strategische agenda’. Geen raadsakkoord, niet afgebakend, niet concreet en dus prima geschikt als afleidingsmanoeuvre. Dit om de raadsleden en met name de oppositie te laten denken dat de wereld aan het veranderen was, ook in Nieuwegein.  Zo’n agenda (het woord zegt het al) is niets anders dan een schema met onderwerpen en afspraken wanneer- er over -wat gesproken wordt. Dat wordt uiteindelijk ‘alles en altijd’ want belangrijke discussies laten zich niet beteugelen en steken gewoon de kop op.

De bijeenkomsten in het kader van de ‘agenda’ zijn soms best informatief, maar er komt geen enkel wezenlijk besluit uit voort. Dat was ook niet de bedoeling, de coalitiepartijen maken liever de afspraakjes achter gesloten deuren, zoals altijd. De SP bij monde van Frank van den Heuvel, besloot zelf dan maar de stoute schoenen aan te trekken en met een initiatiefvoorstel te komen. Duurzaamheid is een groot goed en Frank had bedacht dat onze inwoners veel beter geholpen moeten worden met het isoleren van hun huizen. Daar had hij goede ideeën over en besloot een groot aantal partijen te betrekken, zowel uit de coalitie als de oppositie.  Tien maanden lang werkten zij samen aan een prachtig plan, dat ambtelijk besproken werd en ook aan de wethouder duurzaamheid voorgelegd was. Dus alle deuren open: oppositie en coalitie bestonden inderdaad even niet meer! Kort voor de zomer werd er een initiatief ingediend met een meerderheid aan partijen, uniek in Nieuwegein en nog nooit vertoond. Op het initiatief stonden de logo’s van SP, ChristenUnie, D66, PvdA, CDA en GroenLinks. Het document zou van commentaar worden voorzien door het college en na de zomer voor besluitvorming worden voorgelegd. Hoe mooi en bestuurlijk vernieuwend was dit!

Maar de euforie was van korte duur. Na de zomer, toen de fracties van vakantie terug waren, ontstonden er scheuren in de samenwerking. Het college had inmiddels ook gewerkt aan een zogenaamd ‘duurzaamheidsprofiel’ en vond dit ineens véél beter dan het initiatiefvoorstel. Er moet een spoedberaad van de coalitiepartijen zijn geweest want direct daarna begon een beschamende aftocht van alle coalitiepartijen uit het initiatief. Ze eisten dat hun logo van het document werd gehaald en gingen vervolgens praten alsof ze geen mede-indiener waren. Het duurzaamheidsprofiel werd vastgesteld en een maand later toen het mooie initiatief alsnog onder de hamer moest komen, was de steun hiervoor geheel weggeëbd. Het initiatief wordt nu een bijlage in een subsidieaanvraag voor verduurzaming van woningen. Het Rijk heeft namelijk wel door dat hier een prioriteit ligt en gaat gemeenten van middelen voorzien. Het college komt nu met een vaag omschreven ‘duurzaamheidsloket’ (vreselijk oubollige term overigens) en men gaat over tot de orde van de dag zoals altijd.

De strategische agenda dendert lekker voort. Er was pas een sessie over Wonen, daar is nog geen enkele conclusie uit getrokken. Het leidt zoals verwacht helemaal nergens toe en maakt geen verschil. Als men warm loopt voor dat geklets in plaats van een zeer goed en raadsbreed gedragen initiatiefvoorstel, dan raad ik u aan om op te passen voor politici die zichzelf de vernieuwing toeschrijven. Vernieling is een beter passende term. U bent gewaarschuwd…

Enige tijd geleden stelde de SP schriftelijke vragen naar aanleiding van het rapport 'In de aap gelogeerd' waarmee woonoverlast aan de kaak gesteld werd. In de vragen stelde raadslid Frank van den Heuvel een openbaar register aan de orde waarmee kamerhuurders kunnen controleren of een potentiele verhuurder betrouwbaar is. Deze mogelijkheid wordt meegenomen in het beleidsvoorstel dat later dit jaar aan de raad wordt voorgelegd. 

Frank van den Heuvel: 'Mooi dat dit wordt meegenomen. We zullen erop blijven hameren dat onze wijken leefbaar worden- en blijven. Malafide verhuurders worden stevig aangepakt'. 

Lees het rapport hier en de antwoorden op de vragen die SP stelde hieronder.  

Woensdag 28 maart werd er in de gemeenteraad afscheid genomen van vertrekkende raadleden. Voor onze SP vertrokken Frank van den Heuvel. Laura Bruinsma en Hasan Inekci.

Alle drie hebben zij zich  binnen en buiten de vergaderzalen ongelooflijk ingezet om van Nieuwegein een socialere stad te maken, een plek waar het voor iedereen goed toeven moet zijn.

SP Nieuwegein is met recht trots op deze drie kanjers. Frank, Laura en Hasan: bedankt!