Poliflw

Door Lodewijk Asscher op 13 augustus 2020 Delen  

Maar toch is het kabinet nu opnieuw verrast. Want het gevaarlijke coronavirus laait weer op. Het aantal besmettingen verdubbelt nu al enkele weken op rij, tot meer dan 4.000 alleen al vorige week. Intensivist Diederik Gommers waarschuwde gisteren bij het programma Op1 dat met dit soort stijgingen er ook steeds meer mensen heel ernstig ziek worden. En dat de mensen die in de zorg werken daar nog niet klaar voor zijn.

Ondertussen was het chaos. Het kabinet reageerde eerst niet, toen met een vermaning aan jongeren en eergisteren met een ondoordacht en onuitgewerkt plan rond quarantaineverplichting terwijl het bron- en contactonderzoek niet eens op orde was. Er is geen tijd voor verder gedraal.

De seinen staan op oranje, maar het is nog niet te laat. We kunnen een tweede golf aan besmettingen nog afwenden. Maar we hebben wel haast.

De seinen staan op oranje, maar het is nog niet te laat.

Er is nu een heldere, ambitieuze en daadkrachtige aanpak nodig. Kiezen voor indammen van het virus betekent dat we er alles aan doen het aantal besmettingen snel naar beneden te brengen.

In het ingelaste Kamerdebat ging het me vooral daarom: nu kiezen voor een duidelijke en ambitieuze strategie en de maatregelen nemen die daarbij horen. Waar gaat het dan om?

Er is nu een heldere, ambitieuze en daadkrachtige aanpak nodig.

En tot slot: de wijze waarop de IC-verpleegkundigen, thuiszorgmedewerkers, het verpleeghuispersoneel en alle andere zorgmedewerkers ons door deze crisis heen slepen is ongekend. Zij verdienen daarvoor waardering, een beter salaris en minder werkdruk.

Zij verdienen daarvoor waardering, een beter salaris en minder werkdruk.

De coalitiepartijen maken de politieke keuze hier nu niet verder in te investeren. Dat uitte zich zelfs in het beschamende tafereel van Kamerleden van VVD, CDA, D66 en ChristenUnie die het gebouw van de Tweede Kamer ontvluchtten om een stemming onmogelijk te maken. Dat is niet alleen politiek onfatsoenlijk, het heeft ook impact op ons coronabeleid. Sinds mei is 10% van de ic-verpleegkundigen gestopt, er zijn grote personeelstekorten in de zorg. Voor de gezondheid en de economie is het essentieel om hier onmiddellijk meer in te investeren. En om in gesprek te gaan met zorgmedewerkers over wat zij nu nodig hebben om uitgerust en veilig mensen te kunnen blijven verzorgen.

Tweede Kamerlid

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Door De Redactie op 17 juni 2020 Delen  

Onder moeilijke omstandigheden zijn ze hun werk blijven doen. In de ziekenhuizen, verpleeghuizen, in de zorg thuis en op tal van andere plekken. Er was terecht bewondering en applaus vanuit het hele land. Politieke partijen spraken hun waardering uit. Hoe kan het dan dat slechts enkele weken later de coalitiepartijen keer op keer tegen het voorstel voor meer waardering voor zorgmedewerkers stemmen? Een overzicht:

Wat vraagt de motie?

De motie van PvdA en SP ‘verzoekt de regering om met een plan te komen voor structurele waardering voor zorgverleners, waarin betere arbeidsvoorwaarden en een beter salaris kunnen worden gerealiseerd’.

De motie is nu twee keer in stemming geweest. Beide keren was het een gelijkspel: de gehele oppositie was voor, D66, ChristenUnie, VVD en CDA stemden tegen.

Waarom stemt D66 tegen?

Op hun eigen twitteraccount schrijft D66: “de motie kost echter veel geld, maar ze (de indieners, red) zeggen niet waar dat van betaald moet worden. Alleen gratis geld bestaat niet”.

En klopt dat? 

De motie vraagt de regering om een plan te maken voor betere arbeidsvoorwaarden. De financiering maakt daar natuurlijk onderdeel van uit. In de gezamenlijke tegenbegroting hebben PvdA en SP meerdere voorstellen gedaan. Een optie is bijvoorbeeld om de kabinetsplannen om de winstbelasting voor grote bedrijven te verlagen te schrappen, dat levert veel geld op. Maar andere manieren zijn ook mogelijk. Het is een politieke keuze of je zorgmedewerkers meer waardering wil geven.

Waarom stemt de ChristenUnie tegen? 

Op christenunie.nl schrijft Kamerlid Carla Dik-Faber: “in ons land is het niet de regering die bepaalt hoeveel zorgverleners verdienen, maar laten we de hoogte van de salarissen over aan het gesprek tussen werkgevers en werknemers” .

En klopt dat?

Nee. Natuurlijk worden cao’s afgesproken door werkgevers en werknemers samen. Maar bij het onderwijs, de zorg en de politie wordt het budget dat beschikbaar is bepaald door de overheid. Het bedrag dat het ministerie beschikbaar stelt (de OVA-ruimte in beleidstermen) is voor 2020 fors minder dan in 2018 en 2019. Als de ChristenUnie voor de motie stemt kan de regering een plan maken waarin de salarisruimte wordt uitgebreid. Daarmee komt voor werkgevers en werknemers meer geld beschikbaar, zodat zij samen afspraken kunnen maken over de betere arbeidsvoorwaarden.

Volgens de coalitie gaat de overheid niet over de salarissen in de zorg. Maar júíst de overheid kan meer geld beschikbaar stellen voor de waardering die hard nodig is.

Waarom stemt het CDA tegen? 

CDA-minister Hugo de Jonge heeft in het debat gezegd dat hij tegen het voorstel is omdat er geen dekking is en omdat er al gesproken wordt over arbeidsvoorwaarden in de zorg. “Er zijn ook al mooie cao's afgesloten, bijvoorbeeld in de ziekenhuiszorg.” Kamerlid Joba van den Berg schreef op twitter iets vergelijkbaars.

En klopt dat? 

De motie vraagt juist om een plan met een dekking. En daar zijn ook voorstellen voor. Dat erover gesproken wordt zegt niks over de uitkomst. De motie vraagt de minister juist actief te zorgen voor betere arbeidsvoorwaarden en salaris. Als de Tweede Kamer dus voor stemt, dan betekent het dat het kabinet ook moet zorgen dat er meer waardering voor de medewerkers in de zorg er ook echt komt.

Er is voor de coronacrisis inderdaad een nieuwe cao afgesloten, met daarin loonsverhoging voor medewerkers. Dat is ook niet meer dan terecht. Het budget dat het kabinet ter beschikking stelt (de OVA-ruimte) is echter minder dan wat er in die cao is afgesproken.

Daarnaast zijn er nog steeds grote tekorten aan personeel in de zorg, waardoor de werkdruk erg hoog is. Er moeten daarom echt medewerkers bij. Als we zorgpersoneel zeggen te waarderen, dan moet er echt boter bij de vis. Er moet een plan komen voor structureel meer waardering voor de mensen in de zorg. Precies waar de motie van PvdA en SP om vraagt.

Nou ja zeg. @christenunie @D66 @VVD en @cdavandaag, ik dacht toch dat we de zorgverleners structureel meer dan applaus gingen geven? RT voor het opnieuw in stemming komt, voor meer structurele, financiële waardering voor de mensen in de zorg. pic.twitter.com/v3TAwGB6ht

Waarom stemt de VVD tegen?

Voor zover we weten heeft de VVD zich hierover nog niet uitgesproken. Maar ze hebben al wel twee keer op rij tegen gestemd.

Hoe nu verder?

Op dinsdag 23 juni komt de motie van Lodewijk Asscher en Lilian Marijnissen voor de allerlaatste keer in stemming. Eén Kamerlid van de coalitie kan het verschil al maken.

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Door Lodewijk Asscher op 3 september 2019 Delen  

Maar ook: wat doet het met je als iedereen de hele dag benadrukt dat deze toets of deze beslissing zo belangrijk is. De stress als je in armoede moet opgroeien. Als je schulden zich opstapelen. In gesprekken met jongerenorganisaties kwamen die zorgen duidelijk naar voren. Veel jongerenclubs hebben zich verenigd in Coalitie-Y en zij noemden precies de dingen waar wij tegen strijden. Dat jongeren vaak van een bestaan als schijnzelfstandige naar het zoveelste tijdelijke contract gaan. Dat er bijna geen betaalbaar huis te vinden is.

Jongeren maken zich zorgen of ze hun studieschuld wel kunnen terugbetalen.

Maar ook dat ze zich zorgen maken of ze straks hun studieschuld wel kunnen terugbetalen. De stress van de lening komt in een emmer die al vol onzekerheden zit. Ik denk dat het voor onze toekomst belangrijk is dat jongeren durven dromen, durven kiezen. Om die reden omarmen wij – de PvdA-fractie samen met GroenLinks en de ChristenUnie – het manifest van de jongeren. Vóór meer vaste banen, vóór meer betaalbare woningen en vóór de invoering van een basisbeurs.

Een vervolgopleiding moet in onze ogen toegankelijk zijn voor iedereen.

Over dat laatste moet meer gezegd worden want het is een verandering ten opzichte van het huidige stelsel. Een vervolgopleiding moet in onze ogen toegankelijk zijn voor iedereen, en we willen dat mensen met veel geluk en succes solidair zijn met mensen die minder geluk hebben in het leven. Dat waren dan ook de uitgangspunten van het huidige stelsel.

Wij willen de positieve elementen – de extra investeringen in onderwijs, de hogere aanvullende beurs en de ov-kaart voor mbo-studenten – behouden. Maar we zien ook dat studenten onder steeds meer prestatiedruk staan. Zeker voor kinderen van wie de ouders geen dikke portemonnee hebben telt die studieschuld dan zwaar. Daar willen we wat aan doen. De vormgeving is iets voor de komende periode maar het betekent dat een vorm van basisbeurs zal terugkomen.

Een brede coalitie werkt samen voor zekerheden voor jongeren

De komende tijd gaan we met de jongeren verder werken aan het manifest. En ik hoop dat meer partijen zich bij dit initiatief aansluiten. Want hoe hoopvol zou het zijn als er een brede coalitie ontstaat die zich al voor de verkiezingen uitspreekt voor nieuwe zekerheden voor jongeren. Die wat wil doen aan hún zorgen. Daar ga ik mij de komende tijd hard voor maken.

Tweede Kamerlid

Lodewijk Asscher vraagt dinsdag een honderd-dagen-debat aan met premier Rutte.

Lodewijk Asscher

100 dagen Rutte 3. Kabinet voor de multinationals “Er ligt een akkoord waarbij gewone, normale burgers er écht op vooruit gaan”. “Dit kabinet wil links en rechts verbinden. De deur van de Trêveszaal staat altijd open”. Was getekend: Mark Rutte. Tijdens de presentatie van zijn kabinet met CDA, D66 en ChristenUnie. Ze zitten nu 100 dagen. Wat de vraag oproept: is dit echt een kabinet dat opkomt voor normale mensen? Waar verlangen we naar na de afgelopen zware jaren? Naar goede scholen voor onze kinderen met genoeg leerkrachten die fatsoenlijk beloond worden. Dat we zeker zijn van goede zorg die we kunnen betalen. Naar waardering voor het werk dat we doen en een net contract. En dat we zeker zijn van een fatsoenlijke woning voor zowel kopers als huurders. Vaste grond onder de voeten. Wat zien we? 1. De winstbelasting voor multinationals gaat omlaag 2. De dividendbelasting voor buitenlandse aandeelhouders wordt afgeschaft 3. Shell probeert zich te onttrekken aan zijn verplichtingen in Groningen 4. Agenten, verpleegkundigen en militairen krijgen niks erbij 5. De BTW op de dagelijkse boodschappen gaat omhoog 6. Er wordt bezuinigd op de huurtoeslag 7. Arbeidsongeschikten moeten fors inleveren 8. De zorgkosten voor gezinnen stijgen 9. Arbeidsgehandicapten moeten onder het minimumloon gaan werken 10. Er wordt bezuinigd op de wijkverpleging. Oh nee, die hebben ze geschrapt. De deur van de Trêveszaal staat zeker open. Maar niet voor de oppositie en al helemaal niet voor normale mensen. Nee, de rode loper gaat uit voor de multinationals. De champagnekurken ploppen in de boardrooms van de grote bedrijven. Ondertussen zijn de vier coalitiepartijen lekker druk met de laatste #ophef rond de Coentunnel en de koopzondag. Daar amuseren ze zich kostelijk mee en de media smullen ervan. Afleidingsmanoeuvre geslaagd. Maar mensen zijn er niet mee geholpen. Een kabinet met zo’n krappe meerderheid zou er goed aan doen om te zoeken naar breder draagvlak, in het parlement maar vooral ook in de samenleving. Want van beleid dat wordt bepaald in boardrooms wordt geen normale burger beter. Tip van de dag: Kies voor een nieuwe start. Laat zien dat je snapt dat mensen die voor ons allemaal werken - zoals leraren, agenten en verpleegkundigen - meer waardering en salaris verdienen. Dat het minimumloon een vorm van beschaving is. Dat mensen zeker willen zijn van vast werk en goede zorg. Dat het eigen risico te hoog is. En dat grote beursgenoteerde bedrijven niet de zieligste groep in onze samenleving zijn, en best zonder al die cadeautjes kunnen. Ik vraag dinsdag een honderd-dagen-debat aan met premier Rutte. Ter voorbereiding stellen we 100 vragen. Hij zal zijn belofte dat dit kabinet opkomt voor normale mensen moeten nakomen. De eerste vraag luidt dan ook: ‘Welke maatregelen heeft dit kabinet genomen om de vakmensen die bij defensie, politie, zorg en onderwijs werken meer waardering, ondersteuning en ruimte te geven, zoals op pagina 1 van het Regeerakkoord staat?’ Rutte, begin opnieuw en kies voor de mensen, niet de multinationals. PS: lees hier alle 100 vragen die we aan het kabinet stellen 👉 https://www.pvda.nl/nieuws/100-dagen-rutte-3/