Waarom doe ik dit in vredesnaam? Zoals een wielrenner bij de dag leeft en na een zware bergetappe het cliché bezigt dat 'Parijs nog ver weg is', zo heb ik al wekenlang mijn dagelijkse loopje tussen fractiekamer en de Stadhouderskamer. Er zijn ochtenden dat ik wakker word met een groot verlangen om me nog een paar keer om te draaien. Maar ik weet dan direct ook dat er echt nog even stevig doorgewerkt moet worden. En ik ben – geloof ik – nog nooit zo blij geweest met de rust van de zondag. Tegelijk realiseer ik me ook hoe bijzonder het is dat wij als partij-met-de-bijbel dagelijks aanschuiven bij de tafel waar macht en moraal elkaar ontmoeten en waar cruciale beslissingen vallen die soms de levens van miljoenen mensen raken. Ik besef regelmatig hoe geweldig het is dat we in de positie zijn om het allemaal iets rechtvaardiger, iets beter te maken. Maar juist omdat de weg naar Parijs lang en zwaar is, vraag ik - ik geef toe, ik ben een mens - mezelf ook weleens af: waarom doe ik dit in vredesnaam? De ChristenUnie had het ook niet hoeven doen. We hadden kunnen doen wat de SP deed: weigeren aan te schuiven. Met GroenLinks lukte het na twee pogingen niet, dat had ons ook kunnen overkomen. Ik heb de afgelopen weken veel bemoedigende mail gekregen, maar ook weleens mails waarin mensen mij met klem opriepen niet (verder) te onderhandelen. Want ik zit aan de tafel van botsende idealen en ik nip aan de wijn waar een scheutje water bij is gedaan. Als mailers mij vertellen dat ik moeilijke compromissen zal moeten sluiten, dan kan ik ze alleen maar gelijk geven. En het sluiten van compromissen kan mooi zijn als je ziet dat een ogenschijnlijk onhaalbaar ideaal toch iets dichter bij is gekomen, maar een compromis is soms ook gewoon pijnlijk. Akkoord gaan - tijdelijk, maar toch - met iets wat het bij lange na niet haalt bij je diepste overtuigingen, zorgt soms letterlijk voor slapeloze nachten. Momenten waarop ik het mezelf ook afvraag: waarom doe ik dit in vredesnaam? Een voorproefje van de gevolgen van een compromis smaakte ik bij de besluitvorming over het eigen risico. Zeker voor mensen die chronisch ziek zijn of alleen kunnen leven op dure medicijnen is dat eigen risico een zware en niet te vermijden belasting. Als het aan het huidige, demissionaire kabinet had gelegen, was het van 385 naar 400 euro gestegen. Als ChristenUnie wilde wij het verlagen en via spoedwetgeving hebben we het voor volgend jaar kunnen bevriezen op het huidige niveau van 385 euro. Minder goed dan ons eigen voorstel, maar toch echt ook beter dan wanneer we niets hadden gedaan. Als je dan tegenover een voltallige oppositie staat - inclusief de PvdA die zelf nog voor verhoging van het eigen risico heeft getekend - weet je wat ons te wachten staat. En dat hoort erbij. En toch. Toch schuif ik ook vandaag weer aan in de Stadhouderskamer. Met m'n volle verstand, met overtuiging en zelfs in naam van maatschappelijke vrede. Het is dit jaar 100 jaar geleden dat liberalen en confessionelen vrede sloten met de Pacificatie van 1917. De christelijk-sociale beweging kreeg eindelijk zijn felbegeerde onderwijsvrijheid in ruil voor algemeen kiesrecht. Er zijn weleens slechtere compromissen gesloten.. Maar het was ook de beslechting van een bittere maatschappelijke strijd tussen voor- en tegenstanders van onderwijsvrijheid, tussen confessioneel en seculier, tussen ‘kleine luyden’ en de toenmalige elite. Voor mij zijn deze coalitieonderhandelingen en het aanstaande kabinet van liberalen en confessionelen de viering van een eeuw pacificatie. Meer nog. Via deze onderhandelingen wil ik me inzetten voor de maatschappelijke vrede in ònze tijd. We zien dat tegenstellingen toenemen, de kloven groter worden. In de discussies over pensioenen en arbeidsmarkt dreigt de scheidslijn tussen jong en oud en tussen mensen met een vaste baan en met een flexibele baan groter te worden. Cultureel krijgt de tegenstelling tussen links en rechts, tussen kosmopolieten en bezorgde burgers soms een rauw randje. Hoe bitter die strijd kan worden, zien we aan de botsingen in de VS. Zo erg is het hier gelukkig nog niet, maar ik wil doen wat ik kan om dat te voorkomen en beter te krijgen. Ik schuif aan en praat mee, in vredesnaam. (Verschenen als column in het Nederlands Dagblad) (Foto: Robin Utrecht/HH)
4 documenten
Gert-Jan SegersDe afgelopen tijd ...
ChristenUnie VVD PvdA Goeree-Overflakkee 20-09-2017 17:43
De afgelopen tijd hebben verschillenden van jullie je zorgen gedeeld over het steeds maar stijgende eigen risico in de zorg. De zorg en het eigen risico waren ook belangrijke onderdelen van de ChristenUnie-campagne, omdat ook wij ons hier grote zorgen over maken. Als we niets doen, wordt het eigen risico door stijgende zorgkosten alleen maar hoger. Het zittende kabinet van VVD en PvdA meldde onlangs dat het eigen risico in 2018 verder zou stijgen naar 400 euro als we niets zouden doen. Dat leidde tot veel vragen, ook aan de ChristenUnie. Vanwege de onderhandelingen kon ik de vragen hierover niet beantwoorden, omdat het Regeerakkoord nog niet af is. Maar vandaag kan ik wel reageren. Als onderhandelende partijen hebben we besloten dat we de stijging van het eigen risico voor volgend jaar terugdraaien. Het eigen risico blijft dus gelijk, op 385 euro. Zo laten we zien dat we solidariteit tussen zieke en gezonde mensen van groot belang vinden. We komen vandaag met dit besluit omdat op 1 oktober de deadline is waarvoor een stijging van het eigen risico nog kan worden voorkomen. Hoewel het Regeerakkoord nog niet helemaal af is, hebben we dit besluit al wel bekend gemaakt en laten we het nu met spoed uitwerken. Er komt een wet van het kabinet die nog door zowel de Tweede als de Eerste Kamer moet worden goedgekeurd. De ziektekostenpremie kan wel stijgen, waarschijnlijk met zo’n 10 euro per jaar. Voor mensen met een smalle beurs is er de zorgtoeslag die dan met hetzelfde bedrag omhoog gaat. Zij worden dus voor die stijging gecompenseerd. We gaan nu weer verder om de laatste hand te leggen aan het Regeerakkoord. Voor de meeste plannen moeten jullie nog even geduld hebben, maar vandaag hebben we in ieder geval een belangrijke tip van de sluier kunnen oplichten. Dank voor jullie meeleven!
Stan van Heemst gaf afgelopen ...
ChristenUnie SGP VVD PvdA CDA Goeree-Overflakkee 19-08-2017 10:00
Stan van Heemst gaf afgelopen vrijdag een interview aan het Eilanden Nieuws over de ChristenUnie. Interview en foto: Erwin Guijt NIEUWE-TONGE – Stan van Heemst (19) studeert Business IT & Management aan Hogeschool Rotterdam. Daarnaast is hij politiek betrokken bij de ChristenUnie. “De CU heeft een mooi, sociaal programma waar zorgen voor de medemens centraal staat.’’ Sinds de middelbare school is hij politiek geïnteresseerd en volgde het politieke gebeuren. Al snel werd hij lid van de jongerenpartij van de CU. Nu is hij lid van de campagnecommissie voor de komende gemeenteraadsverkiezingen. “De CU is van de christelijke drie de meest progressieve. De VVD heeft een sterk liberaal gedachtegoed en is wel erg op de economie gericht. Al zijn er natuurlijk wel raakvlakken tussen VVD en CU. Bij de SGP mis ik een beetje het sociale. Zeker landelijk heeft de SGP meer met thema’s als veiligheid en het behoud van normen en waarden.’’ Dienstplicht “Je krijgt jongeren politiek actief als je ze betrokken laat voelen bij de samenleving. Dat doe je door politiek tastbaar te maken. Wat kan ik voor jou doen? Denk aan zaken als Jeugdzorg, maar ook dingen als uitgaansgelegenheden, speel- en skateparken.’’ Maar hoe krijg je jongeren dan betrokken bij de samenleving? Nadenkend staart hij naar buiten, waar een merel zich aan de greep van de heg ontworstelt. “Dat is moeilijk. Het is belangrijk om vroeg te beginnen. Bijvoorbeeld door ze op de middelbare school na te laten denken over hoe de samenleving werkt en wat hun rol daarin is.’’ “Persoonlijk denk ik niet dat je een maatschappelijke dienstplicht moet invoeren; je moet jongeren niet dwingen om iets te doen wat ze niet willen. Het is op zich een goed idee, jongeren leren dan verantwoordelijkheid. Maar als ze iets met tegenzin doen, leren ze toch niet. Jongeren nu zijn anders dan de vorige generaties. Niet iedereen wil in het ziekenhuis werken of in de militaire dienst.’’ Sociale straatje “Qua samenwerking zijn CDA, SGP en CU toch de christelijke partners, de PvdA past dan weer in het sociale straatje. Als ik kijk naar de programma’s heb ik het minst met de VVD. Dat sluit het minst aan bij wat ik denk en vind, zeker als het gaat het individualistische karakter waar ze voor pleiten. Overigens denk ik niet dat er een kloof is tussen de politiek hier en de burgers.’’ “Ik blijf politiek actief. Is het niet als raadslid, dan wel als steunfractielid of iets anders. Ik hoef niet per se in de raad -wat me wel een leuke uitdaging lijkt-, maar wil mijn idealen verwezenlijken. En dat is de basis van de politiek.’’ Partij: ChristenUnie Thema’s: Mobiliteit, duurzaamheid en recreatie. Tevredenheid huidige coalitie: Best tevreden. Verwachting uitslag: “PvdA gaat - zoals landelijk- zetels verliezen. De SGP haalt geen negen zetels, maar één of twee minder. En terwijl er nu drie lokale partijen zijn, denk ik dat dat er twee worden.’’ Droomcoalitie: SGP en CU is een goede basis. Dan kan de VVD er wel bij om ook een ander geluid te laten doorklinken in de coalitie. Dat is belangrijk voor een goede afspiegeling in de samenleving Als ik één week burgemeester zou zijn zou ik… “Op dit moment zijn er geen grote, dringende kwesties. Maar met bijvoorbeeld de windmolenproblematiek zou ik als burgemeester heel sterk mijn gezicht laten zien. Ik zeg niet dat de huidige burgemeester het niet goed doet, maar misschien kan het nog wel wat beter.’’ LIKE ONS OP FACEBOOK!
Brede meerderheid vormt coalitie ...
ChristenUnie VVD SGP PvdA CDA Goeree-Overflakkee 04-04-2015 14:00
Waterschap Hollandse Delta heeft een nieuwe coalitie die bestaat uit de fracties CDA, ChristenUnie, Hollandse Delta Natuurlijk, PvdA, SGP, VVD, Water Natuurlijk, Ongebouwd en Bedrijfsgebouwd.