Poliflw

Op de laatste raadsvergadering voor de zomer heeft een meerderheid van de gemeenteraad van Houten zich uitgesproken om het Initiatief dat zich inzet om de Sinterklaasperiode feestelijk te maken voor álle Houtenaren te ondersteunen. Het initiatief ‘Sint voor alle Houtense kinderen’ heeft als doel de roetveegpiet tot standaard te maken in Houten en daarmee aan te sluiten bij de landelijke intocht en het Sinterklaasjournaal. De initiatiefnemers hebben overleg gehad met het Sinterklaascomité in Houten en ook het comité erkent dat een groeiende groep inwoners van Houten vindt dat de roetveegpiet de meest voor de hand liggende aanpassing is. Beide groepen hebben een beroep gedaan op de raad, als vertegenwoordigers van haar inwoners, om de verandering te steunen. PvdA, D66, GroenLinks, ChristenUnie en het CDA hebben gezamenlijk een motie ingediend die ook werd gesteund door de VVD. Zij willen het initiatief steunen omdat zij vinden dat de gemeente Houten voor een inclusieve samenleving staat: “We kiezen voor ‘we’: het met elkaar oplossen en iedereen bij de samenleving betrekken”. Net als elders in Nederland, is óók in de gemeente Houten helaas sprake van ongelijkheid en achterstelling, die soms ook plaatsvindt langs etnische lijnen. Eén van de aanhoudende discussies daarbinnen gaat over de zwarte-pietfiguur bij het Sinterklaasfeest. De gelaatskleur van de zwarte-pietfiguur roept, hoewel niet zo bedoeld, voor een groep mensen in onze samenleving eerder associaties op met racisme en discriminatie, dan met een fijn en vrolijk feest. De partijen onderschrijven met de initiatiefnemers en het Sinterklaascomité dat het Sinterklaasfeest voor velen van ons een mooie jeugdherinnering is die we koesteren. “Ook onze kinderen gunnen we dit feest met alle vrolijkheid en blijdschap die daarbij hoort”. Natuurlijk, de politiek beslist niet over tradities, maar kan zich wel uitspreken over haar ideaal van een inclusieve samenleving. En dat betekent dat Sinterklaas een feest is voor álle kinderen en hun ouders in de Houten. Gezien de huidige maatschappelijk discussie vinden de partijen het nu het moment om hun steun uit te spreken voor dit initiatief en de oproep van het Sinterklaascomité. De motie roept op om organisaties die betrokken zijn bij Sinterklaasfeesten en -intochten de roetveegpiet tot standaard te verklaren en de traditionele zwarte-pietfiguur niet meer te gebruiken. Ook willen de partijen dat de gemeente Houten zelf de zwarte-pietfiguur niet meer gebruikt.

Het bericht De raad spreekt zich uit voor een inclusieve samenleving. verscheen eerst op PvdA Houten.

Afgelopen dinsdag 16 juni is een besluit genomen over het bouwen van woningen aan de Lekdijk in Schalkwijk. Nu zijn we als PvdA altijd erg voor het bouwen van woningen, maar we zijn wel erg tegen dit plan. Het gaat namelijk om het bouwen van 8 tot 11 zeer luxe villa’s op de Lekdijk 28 waar nu een landbouwbedrijf zit. Dat is ver buiten Schalkwijk en die 11 woningen vormen dan een soort eiland in het groen. De gemeente wil er miljonairs woningen gaan bouwen, een soort Bosch en Duin, maar dan aan de Lek. Dat er woningen gebouwd worden in het buitengebied is geen verrassing voor de PvdA. Al jaren wil de gemeente in het buitengebied agrarische gronden uitruilen tussen agrariërs om allerlei redenen: grond beschikbaar krijgen voor oeverversterking, meer aaneengesloten landbouwgronden zodat de verkeersintensiteit verminderd wordt. Dat klinkt redelijk overzichtelijk, maar is een razend ingewikkeld en langjarig proces geweest. Alle hulde daarvoor. Dat brengt wel allemaal kosten met zich mee en die worden gecompenseerd door woningbouw. Voor het college is die woningbouw slechts het sluitstuk van een ingewikkeld project. Als PvdA vinden we de uitkomst dat er uiteindelijk 11 woningen aan de Lekdijk gebouwd kunnen worden, ongewenst. De woningbouw is uitsluitend ingegeven om de bedrijfsverplaatsingen en de eigen kosten te financieren. Dit is een veel te eenzijdige basis voor het legitimeren van een ‘mini-woonwijk’ op deze locatie. Laten we het eens omdraaien: als er geen financiële noodzaak was, was er iemand ooit op het idee gekomen om daar op die plek woningen te bouwen ? Het antwoord ligt voor de hand. We delen de mening van verontruste inwoners dat een financieel negatief resultaat nimmer de legitimatie mag zijn voor de gemeente om het groen- en duurzaamheidsbeleid voor het Linielandschap aan de kant te schuiven en dat zij zich zorgen maken over de mogelijke beperkingen voor hun agrarische bedrijfsvoering en het ongewenste precedenten kan scheppen. Hoe begrijpelijk dit proces is gelopen, de uitkomst zal voor veel inwoners als bestuurlijk opportunisme gezien worden als nu ineens wél landschappelijke kwaliteiten van de Oeverwal- zoals vastgesteld in het Beoordelingskader Ruimtelijke Kwaliteit Eiland van Schalkwijk- aan de kant geschoven kunnen worden. Bovendien ligt het te bebouwen gebied op struikelafstand van Fort Honswijk, waarvan we allemaal hopen dat het binnenkort de UNESCO Werelderfgoedlijst gaat halen. Als die nominatie in gevaar komt, zal dat mogelijk de wal zijn die het schip doet keren. Maar dat is lang niet zeker. Als het plan zoals nu voorgesteld, het moet worden, dan heeft het college gewoon een slechte en risicovolle deal gemaakt. De wethouder stelde zich onwrikbaar op en wil de ruimte hebben om, indien uit alle verdere onderzoeken blijkt dat de lichten op groen staan, 8 tot 11 woningen te bouwen aan de Lekdijk omdat dat de kortste klap is om uit de kosten te komen. Tja, dat is niet de manier van besturen waar wij als PvdA blij van worden. Bijzonder is ook dat het CDA en Groen Links, vaak de zelfverklaarde hoeders van het buitengebied, de inwoners nu zo in de kou laten staan en niet eens een poging gedaan hebben om tegendruk te bieden. Hooguit kun je stellen dat zij kiezen voor de vlucht vooruit. Het wordt er niet beter op door er, zoals het CDA deed, er een romantische voorstelling van te maken en te hopen op een ‘mooie nederzetting’ of zoals Groen Links stelt: ‘Er komen nog onderzoeken en dan beslissen we wel’. Dat vinden wij geen manier van doen. Meerdere partijen hebben gepraat als Brugman, maar helaas, de coalitie had de gelederen gesloten, waardoor de direct omwonenden aan het kortste eind trekken en alle inwoners van Houten de kans lopen een prachtig stuk landschappelijk cultuurgebied verkwanseld te zien worden.

Het bericht Bosch en Duin aan de Lek, wie zit daar op te wachten? verscheen eerst op PvdA Houten.

Op 10 maart heeft de PvdA Houten, Groen Links en CU de oproep gedaan om kinderen die vastzitten in opvangkampen in Griekenland, op te nemen in Houten. We weten van voorgaande jaren dat de gemeente Houten vluchtelingen op een goede manier kan opvangen. Samen met de vele vrijwilligers en gastgezinnen is er in de Houtense gemeenschap steeds een grote bereidheid om zich in te zetten voor vluchtelingen. We zijn enorm blij dat het college meteen positief reageerde op de oproep. In eerste instantie gaat het om 10 kinderen, maar mocht blijken dat er meer gastgezinnen bereid zijn om kinderen op te nemen, dan kunnen dat er ook meer worden. Nu hangt het er nog af of de Nederlandse regering óók mee gaat werken. Begin maart hebben de Stichting Vluchteling, VluchtelingenWerk Nederland en Defence for Children een oproep gedaan aan Nederlandse gemeenten om deel te nemen aan de ‘Coalition of the Willing’. Doel is om 500 kinderen die vastzitten in Griekse opvangkampen, in Nederland een veilige plek te bieden en op deze wijze een bijdrage te leveren aan het verlichten van de humanitaire crisis op de Griekse eilanden. De hoop is dat wanneer voldoende gemeenten hun bereidheid tonen, het kabinet ook zal instemmen. In de afgelopen week hebben colleges en gemeenteraden zich uitgesproken om kinderen op te vangen, als het kabinet hiertoe besluit: na Leiden volgden Zwolle, Groningen, Tilburg, Amsterdam, Den Haag, en Utrecht. Het gaat per gemeente om aantallen van 10 – 25 kinderen. Heel blij dat Houten zich nu ook aansluit bij deze gemeenten. Nu de regering nog!

Het bericht Gemeente Houten neemt 10 kinderen op uit Griekse opvangkampen verscheen eerst op PvdA Houten.

De gemeente Houten gaat voortaan studenten van middelbare en hogere beroepsopleidingen dezelfde vergoeding betalen. De PvdA heeft samen met D66 daarvoor een voorstel gedaan en kreeg daarvoor een ruime meerderheid van SGP, HA, GroenLinks en CDA. Ook de wethouder omarmde het voorstel. Alleen VVD, ITH en ChristenUnie stemden tegen.

Ook bij de gemeente Houten was het praktijk dat MBO-studenten tijdens hun stage minder stagevergoeding krijgen dan stagiairs van het HBO of de universiteit. Bij de gemeente Houten werken jaarlijks zo’n 15 stagiairs, waarbij gemiddeld 5 studenten van het MBO.

Bij de Jongerenorganisatie Beroepsonderwijs is de frustratie over de ongelijke betaling groot. Studenten vragen zich af waarom er een verschil in hun beloning zit, terwijl zij net zo hard werken en net zoveel uren maken als alle andere stagiairs. Het past zeker ook niet bij de inclusieve arbeidsmarkt die we in Houten willen hebben en dan moet je natuurlijk zelf wel het goede voorbeeld geven. De PvdA hoopt dat het voorbeeld van de gemeente Houten navolging krijgt in het bedrijfsleven.

Het bericht Voortaan dezelfde vergoeding voor stagiairs mbo en hbo verscheen eerst op PvdA Houten.

Mensen met een laag inkomen verdienen extra ondersteuning. Houten kent daarvoor verschillende regelingen. Evaluatie hiervan stond op de agenda van de raadsvergadering van 18 juli jl. De evaluatie, die ruim twee jaar op zich had laten wachten, bleek mager te zijn. Met deze evaluatie is er eindelijk een compleet overzicht van de verschillende regelingen, maar meer is het nog niet. Voor hen, die in 2017 al aangaven het hoofd net boven water te houden en voorbeelden noemden van wat in hun situatie niet en wel hielp om daarmee te dealen, is dat een schamele opbrengst. Je zal maar in hun schoenen staan! Het college kondigde een vervolgevaluatie aan. Laten we hopen, dat deze vervolgevaluatie wel meer licht gaat bieden. We hebben het college opdracht gegeven praktijkervaringen mee te nemen bij de vervolgevaluatie. Deze ervaringen kregen we aangereikt door Richard Makkinga, zelf actief in de bewindvoering. Hij signaleerde dat maatregelen bedoeld om mensen die het nodig hebben te ondersteunen, hen niet bereiken. Hij baseerde die ervaring bij zijn eigen activiteiten bij o.a. Budgethulp Houten, Schuldmaatje en het Infospreekuur. Zo merkte hij zelf, dat hij de Individuele Inkomenstoeslag al enkele jaren niet meer had aangevraagd in de veronderstelling dat deze niet meer bestond. Hij constateerde, dat nogal wat inwoners niet in staat zijn zelfstandig gebruik te maken van deze regelingen en daarbij hulp nodig hebben. Ook ontdekte hij, dat inkomen- en/of vermogenstoetsen voor sommige mensen betekenden, dat zij net buiten een regeling vallen. Het gaat dan om mensen die langdurig van een laag inkomen (WAJONG, WAO e.d.) moeten leven. Vaak zag hij ook tegengestelde eisen, die verschillende instanties hanteren. We hebben als PvdA, samen met GroenLinks, D66 en SGP zijn signalen ter harte genomen. Op basis van zijn inbreng is een motie opgesteld die het college verzoekt de gesignaleerde problematiek bij de vervolgevaluatie verder in kaart te brengen en Makkinga hierbij te betrekken. Deze motie werd vervolgens ook ondertekend door ChristenUnie, CDA, Houten Anders en ITH en is nu richtinggevend voor de inhoud van de vervolgevaluatie. Wat ons betreft kan het college hier best meer haast mee maken, zodat zij voor eind dit jaar met de volgende stap op deze weg kan doorkomen.

Evaluatievragen De volgende vragen zijn aan de vervolgevaluatie meegegeven: – Welke informatielacunes bestaan er met betrekking tot de minimaregelingen en hoe kunnen deze opgelost worden? – Hoe kunnen betrokken instanties beter toegerust worden, zodat ze de doelgroep beter kunnen informeren over het bestaan van voorzieningen en ondersteunen bij het aanvragen hiervan? – In hoeverre biedt de bestaande regelgeving in de uitvoeringspraktijk voldoende ruimte voor maatwerk, zodat mensen de ondersteuning krijgen waar zij aanspraak op hebben?

Het bericht Raad biedt luisterend oor voor praktijkervaringen bij de minimaregelingen verscheen eerst op PvdA Houten.

In de raad van 28 mei 2019 stond het windpark Goyerbrug op de agenda. Een beladen onderwerp met uitgesproken vóór- en tegenstanders. De PvdA Houten heeft tegen het plan gestemd. En dat terwijl we helemaal niet tegen windenergie zijn. Want Nederland moet naar een duurzame energiehuishouding. Windenergie is daar een essentieel onderdeel van. Tegelijkertijd begrijpt de PvdA de moeite die omwonenden hebben met de plaatsing van nieuwe windmolens. Nederland is een dichtbevolkt land en daardoor zorgt elk groot infrastructureel project voor overlast voor omwonenden, of het nou gaat om een nieuwe weg, zonnevelden of windmolens. Windmolens zorgen voor geluidsoverlast, slagschaduw en aantasting van natuur en landschap. Het helemaal wegnemen van die overlast is een illusie, maar het kan beter dan in de huidige praktijk gebeurt. In elk geval beter dan de manier waarop dit college dat nu ten aanzien van het windpark Goyerbrug heeft aangepakt. Waar ging het fout? Laten we voorop stellen dat de ondernemer die het windpark wil bouwen geen blaam treft. Hij heeft een duidelijke ambitie en is al ruim 10 jaar bezig zijn plannen te verwezenlijken en daar zat nooit een woord Spaans bij. Hij heeft zoals we dat ook willen van ondernemers veel in het werk gesteld om omwonenden te betrekken bij de plannen en hij heeft voorstellen gedaan de overlast zoveel mogelijk weg te nemen en compensatieregelingen voorgesteld. Wat is dan het probleem? Nou, dit college heeft zich bijna vereenzelvigd met de ondernemer en daarmee haar eigen afwegingen die het college namens de inwoners van Houten moet maken, ‘weggegeven’. Dat is kwalijk. De afweging die de gemeente hoort te maken is of het windpark past in het landschap. Bij de aanwijzing van de locatie bij de Goyerbrug door de provincie is ook de ashoogte van de windmolens bepaald. De hoogte is toen vastgesteld op ten minste 60 meter. Toen de aanvraag van de ondernemer een aantal maanden geleden binnenkwam, bleek het te gaan om een ashoogte van 166 meter. Bijna 3 keer zo hoog! De turbines van het windpark Goyerbrug worden bovendien één van de grootste op land tot nu toe in Nederland. Toen had het college in actie moeten komen. De ruimtelijke inpassing is een afweging die alleen de gemeente moet maken. Naar onze stellige overtuiging past een windpark met dergelijke hoge masten daar niet. Maar daar hebben we dus geen enkel debat over gevoerd. Ook kwalijk is dat de gemeente zich verschuilt achter een extern bureau. Dit bureau heeft van alles getoetst aan de geldende wet- en regelgeving: geluid, luchtkwaliteit, slagschaduw, radar, kabels en leidingen enzovoort. Maar over één ding doen zij geen uitspraak (en dat benadrukken zij ook), namelijk of het windpark qua ruimtelijke ordening acceptabel is. Dat is ter beoordeling aan de gemeente. Je kan je als gemeente niet verschuilen achter een extern bureau dat zegt dat aan de regeltjes is voldaan. Dit college heeft de hoogte van de windmolens geen moment ter discussie gesteld, verschuilt zich achter procedures en wetten, heeft op dit punt haar huiswerk niet gedaan, met als gevolg dat de ashoogte van de molens er ‘ingerommeld’ is. Dat komt omdat het college dit windpark heel erg graag wil. Bij zo’n sterke ambitie ben je bereid een groot aantal nadelen voor lief te nemen. Die ambitie vertroebelt het nemen van verstandige en afgewogen besluiten. Als dat windpark daar komt, dan is dat omdat je dat als college op dit plek wil. Niet omdat je aan wet- en regelgeving gebonden bent. En dan natuurlijk het draagvlak. In de aanloop van dit college en in de afgelopen maanden lagen de woorden ‘samen’ en ‘draagvlak’ voortdurend op de lippen van de collegeleden. Ook over het windpark gaf het college hoog op dat ‘draagvlak belangrijk is’. Let wel, nergens is er een wettelijke bepaling te vinden die in gaat op het fenomeen ‘draagvlak’. Het college heeft daar zélf zo veel gewicht aan gegeven en daar een hele grote broek over aangetrokken. En dan moet je helaas aanzien hoe het college opschuift van ‘draagvlak is belangrijk’ naar ‘een zekere acceptatie’. Om het even in perspectief te zien: bij 15 adressen is sprake van een ‘zekere acceptatie’ en bij 500 adressen zegt het college zelf dat het beeld diffuus is, maar zeker niet positief. Hoezo, draagvlak?! Dan blijkt dat het college zelf bedacht heeft dat draagvlak van de bewoners die direct naast het windpark wonen, voor het college voldoende is om haar afwegingen te maken. 15 adressen dus. Dat hadden ze dan ook wel iets eerder mogen zeggen! Was daar dan van meet af aan eerlijk over geweest en zeg tegen omwonenden dat zij van alles kunnen vinden, maar dat dat geen effect zal hebben op de uiteindelijke plaatsing van de molens. Het was dan ook bijzonder om te zien dat VVD en CDA met hun beloftes over het belang van draagvlak, een 180 graden draai moesten verantwoorden en zich verweerden met een gezocht argument dat men ‘de regie niet aan de provincie wil geven’. Alsof de provincie een dergelijk project niet zou kunnen managen! Het bleek al snel dat de coalitie had ‘getekend bij het kruisje’ en de rijen zich op voorhand al hadden gesloten. Het plan is dan ook aangenomen. GroenLinks en de ChristenUnie konden hun geluk niet op en hamerden op argumenten van het algemeen belang waar niemand het mee oneens is: want natuurlijk wil iedereen duurzame energie! Maar de PvdA heeft als voorwaarde dat bewoners volwaardig mee kunnen praten over de uitvoeringsplannen. Dat betekent dat je voldoende ruimte geeft aan het organiseren van tegenspraak. We maken ons als PvdA geen illusies, het iedereen op elke plek altijd naar de zin maken zal niet lukken. En de verantwoordelijkheid om voor de komende generaties een duurzame energievoorziening te realiseren is groot. Te groot om nu de makkelijke weg te kiezen, je moet de tegenspraak een stem geven, niet wegduwen maar aan de terechte zorgen tegemoet komen. Want dit is niet het laatste windpark of zonneveld waar we ons hoofd over moeten breken. De energietransitie vraagt de komende jaren vaker om dergelijke ruimtelijke ingrepen. Linksom of rechtsom zullen we moeten leren dit samen met de inwoners te doen.

Het bericht Stem tegen het windpark Goyerbrug verscheen eerst op PvdA Houten.

Als je vanaf de A27 Houten binnenkomt zie je langs het Amsterdam-Rijnkanaal drie windmolens. Aan de andere kant van het kanaal, op Nieuwegeins grondgebied, zie je er ook vijf staan. Het valt op dat de Houtense molens minder vaak draaien, dan die aan de andere kant. Je zou zeggen: Jammer van alle duurzame energie die opgewekt had kunnen worden! Maar die molens in Houten draaien minder, omdat Houten daarover in belang van de omwonenden afspraken met Eneco heeft gemaakt. Vanwege een motie van de gemeenteraad uit 2017 is afgelopen jaar onderzocht of een ander draaiprogramma effect kon hebben op de ervaren geluidshinder. De conclusie van het college over dit onderzoek stond centraal tijdens de gemeenteraadsvergadering van 12 maart jl. De hoop was gevestigd op afronding van een jarenlang voortslepend dossier.

Het college vond dat het doel van de motie uit 2017 niet bereikt was. Herhaaldelijk gooiden de coalitiepartner de handen in de lucht: “We kunnen dus niet anders dan weer gaan draaien volgens maatwerkvoorschriften”. Maar, op basis van de onderzoeksresultaten was ook wel een andere wending van dit college denkbaar. Namelijk één waarin het college nadrukkelijk kiest voor het álgemeen belang. Immers, dit college staat zich voor op de doelstelling energieneutraal in 2040 te willen zijn. Juist door dit onderzoek liggen ook argumenten voor het oprapen om daarop nu door te zetten en de maatwerkvoorschriften toch in een ander licht te bezien. Wij vinden dat een gemiste kans! Wat weerhield het college er nu van om scherper aan de wind te varen? We hebben daarover tijdens het debat diverse vragen gesteld. De antwoorden bleven onze verbazing voeden. Het onderzoek toonde ook aan dat er met een andere draaiprogramma substantieel méér energie kon worden opgewekt. Dertig procent meer! Niet misselijk als je een sprong voorwaarts wilt maken in de energietransitie! Tja, wat laat je dan het zwaarst wegen: het woongenot en nachtrust van een tiental huishoudens die overlast ervaren of die sprong voorwaarts in de energietransitie? We vroegen ons af of het instemmen op de oude maatwerkvoorschriften soms een soort handjeklap, om de weg vrij te maken voor de ontwikkeling van windmolens op de Goyerbrug. Na bekend worden van het raadsvoorstel kondigde Eneco aan de maatwerkvoorschriften ter discussie te willen stellen. Daarmee zou de bescherming die de maatwerkvoorschriften nu bieden helemaal op de tocht te staan en zouden we in Houten uitsluitend terugvallen op de wettelijke normen die voor windmolens gelden (het Activiteitenbesluit). Was dat het effect dat het college uiteindelijk met terugkeer naar de maatwerkvoorschriften voor ogen had?

De afgelopen jaren zijn kosten noch moeite gespaard om in gesprek te blijven met tegenstanders van het windpark. Maar we zien inmiddels ook andere ontwikkelingen. Tijdens de voorbespreking met de raad waren de reacties van verschillende insprekers een teken van een kanteling in Houten op het windmolendossier. Sterker dan de stem van tegenstanders klinkt nu ook het geluid van pleitbezorgers voor het windpark voor de opwekking van duurzame energie . Daarmee lijkt er een groter draagvlak te groeien voor uitbreiding van de energieproductie (meer draaiuren) door de drie molens langs het Amsterdam-Rijnkanaal. Dat zou toch ook GroenLinks als muziek in de oren moeten klinken!?

Nee, dit had allemaal geen rol gespeeld! De coalitiepartijen ontboezemden met pijn in het hart het wel anders gewild te hebben, maar ‘zolang de maatwerkvoorschriften er zijn ….’ , het écht niet anders kon dan het raadsvoorstel te volgen. Dank je de koekoek! In plaats van zelf de politieke moed te hebben om zich uit te spreken vóór windenergie, wat men werkelijk jaar in jaar uit heeft gepredikt, gooien GroenLinks en CU nu de handdoek in de ring en liet men doorschemeren dat anderen de kolen uit het vuur moeten halen. Wedden dat wanneer de rechter de maatwerkvoorschriften om zeep helpt, de coalitiepartners opnieuw een draai maken?

De complimenten gaan naar D66 die in dit debat wel kiest voor het algemeen belang en de voortzetting van het draaiprogramma van tijdens de proef. In onze ogen heeft D66 een aantal zaken goed met elkaar verbonden: het beëindigen van de evaluatie, kiezen voor het algemeen belang en het in gesprek blijven met de stakeholders. We hebben hen daarom gesteund in het debat. Het mocht allemaal niet baten, de coalitie heeft de rijen gesloten en dat was helaas te verwachten. Maar het is natuurlijk een illusie te denken dat de discussie in Houten over dit windpark zal verstommen. Tegenstanders en voorstanders laten hun stem volop horen. Het is jammer dat deze coalitie de handen in de lucht gooit, niet de regie pakt en weer een speelbal wordt van omstandigheden.

Het bericht Windmolenpark Houten. Over idealen en de barre werkelijkheid. verscheen eerst op PvdA Houten.

Op 12 juni 2018 is het coalitieakkoord van CDA, GroenLinks, VVD en CU gepresenteerd met de titel ‘Duurzaam, ondernemend en dichtbij’. De PvdA is na 12 jaar weliswaar oppositiepartij, maar wél medebestuurder en medeverantwoordelijk. We hebben het hoofdlijnenakkoord dan ook gelezen met de insteek ‘waar kunnen we ondersteunen’. Als PvdA zijn Werk, Wonen, Welzijn en Zorg de belangrijkste thema’s waarop we de coalitie de komende vier jaar kritisch zullen beoordelen.

De voornemens over voortbouwen op wat goed gaat, omzien naar elkaar zorgen, zorgen dat iedereen naar vermogen meedoet, zorgen dat het voor volgende generatie óók goed toeven is in Houten, spreken ons als PvdA daarom aan. De bestuursstijl die uitgaat van vertrouwen, contact en bereikbaarheid zien we als een voortzetting van de weg die Houten al jaren geleden ingeslagen is. Ook de samenlevingsagenda is een uitstekend idee waar we als PvdA graag een bijdrage aan willen leveren.

Houten is van iedereen. Het is een noodzakelijke ambitie om tweedeling in Houten te voorkomen. De gemeente kan niet voor geluk zorgen, maar wel voorwaarden scheppen die het makkelijk maken mee te doen. Dat is de drijfveer voor de PvdA. Houten is een rijke en prachtige gemeente, maar ook hier is de verdeeldheid nooit ver weg. Meer dan je op het eerste gezicht zou denken. Ga maar eens praten jongeren die een zelfstandig bestaan willen opbouwen en geen betaalbare woning in Houten kunnen vinden. Er wonen inderdaad veel hoog opgeleide mensen met een prima inkomen in Houten. Maar ook té veel gezinnen die hopen aan het eind van de maand nog genoeg geld te hebben om boodschappen te doen. Voor mensen die een steuntje in de rug nodig hebben, heeft de gemeente verantwoordelijkheid om te zorgen dat iedereen mee kan blijven doen.

Natuurlijk onderschrijven we de doelstellingen in het hoofdlijnenakkoord over duurzaamheid. Dat is dat is een urgent en dringend thema waar we mee aan de slag moeten. Wat ons opvalt dat dat er niets gezegd wordt hoe je energietransitie betaalbaar maakt voor iedereen. Hoe belangrijk duurzaamheid ook is, je moet het wel in de balans houden met aandacht voor wonen, sociale cohesie, welzijn en werk. En dat is helaas niet het geval. Duurzaamheid en vergroenen wordt ruim 30 keer genoemd in één van de ambities. Zo staat er zelfs een hele alinea over weidevogels en ‘gruttowoningen’, maar is er geen woord, laat staan een doelstelling of ambitie te vinden op het gebied van dementi. Toch een belangrijk relevant sociaal thema in Houten. Wat dat betreft is dit akkoord meer groen dan links. Dichtbij vogels, minder dichtbij mensen, zo lijkt het. De grootste graat in de keel vinden we de teksten over bouwen en wonen. Hoe is het mogelijk dat een urgent en belangrijk (verkiezings-) thema als het gebrek aan betaalbare woningen er zo bekaaid afkomt in dit akkoord!

Men beschrijft de temperatuur van het water (hoe erg het is, maar dat wisten we al), maar niet hoe je er in springt. Deze coalitie staat aan de kant staat te kijken en vertelt dat men gaat onderzoeken, toetsen, bespreken en dat er een visie komt. Maar zelfs wannéér die visie er komt, is vaag. Wij willen óók in een hoofdlijnenakkoord weten wat de ambitie is. Zolang er nog 2600 reacties zijn op 300 nieuw te bouwen woningen of 800 aanmeldingen op 14 huurwoningen, moet de ambitie in onze ogen echt een stuk scherper. Sterker nog: hier behoor je als coalitie een ambitie op te formuleren!

Als het om sociale woningbouw staat er welgeteld één regel (12 woorden) waarin wordt benoemd dat er een fors aantal sociale woningen moeten bij komen. Beetje vaag, maar toch mooi. De rest van de alinea wordt in beslag genomen door de beschrijving van een compensatieregeling die er in voorziet dat er géén sociale woningen gebouwd hoeven te worden ‘als dat lastig’ wordt. We willen als PvdA graag overtuigd worden waarom een dergelijke maatregel er voor gaat zorgen dat er méér en sneller sociale woningen bijkomen in Houten, want dat was het doel. Lastige kwesties zijn er om op te lossen, niet om weg te poetsen. De woningcorporatie hoort elke dag waar en hoe erg het knelt met het gebrek aan betaalbare woningen voor jongeren en ouderen. Wij hoopten op coalitieakkoord waar léf in doorklinkt over het toevoegen van substantiële aantallen sociale huurwoningen. Dat lef ontbreekt nu.

Het CDA was in haar verkiezingsprogramma een stuk helderder over haar ambities en hoe daar te komen: 2500 woningen (bovenop de 1800 die we al in de Woonvisie overeengekomen zijn) en hoogbouw en bouwen buiten de rondweg bespreekbaar maken. We vinden het buitengewoon jammer dat van die duidelijkheid van het CDA niets terug te vinden is in dit coalitieakkoord. Ook de VVD schreef dat zij de mogelijkheden voor hoogbouw wil verkennen. GL en CU hebben hierover geen ambities geformuleerd, behalve dat Houten vooral haar dorpse karakter moet houden. Wij kunnen niet anders concluderen dat de coalitiepartners hier niet uit zijn gekomen en de hete aardappel vooruitschuiven. Maar inwoners in Houten willen weten waar deze coalitie op inzet, hoe we zorgen dat het ook de komende generaties goed toeven is. Alle keuzes hebben ruimtelijke consequenties, hoe veel, vaak en intensief je er met bewoners over gaat praten. We hebben de coalitie en de het nieuwe college dan ook nadrukkelijk opgeroepen om keuzes te maken op het gebied van bouwen en wonen. Zodat iedereen zeker kan zijn van een betaalbare woning, nu en straks.

Het bericht Het coalitieakkoord voor 2018-2022: meer groen dan links verscheen eerst op PvdA Houten.

vlnr: Herman van Wiggen, burgemeester Petra van Hartskamp-de Jong, Ivo ten Hagen en Jocko Rensen

Op 31 mei 2018 is Jocko Rensen, ‘onze’ PvdA wethouder benoemd als wethouder in de gemeente Montfoort. Hij is wethouder namens het Progressief Akkoord, dat is een samenwerking van PvdA, Groen Links en onafhankelijken en staat voor een brede krachtenbundeling om een progressieve politiek te voeren in de gemeente Montfoort. Bij de installatie werd hij welkom geheten door Han Bovens de fractievoorzitter van Progressief Akkoord: “ We zijn trots dat Jocko in Montfoort nu wethouder is. Een sociaal democraat in hart en nieren, die delen, verbinden en vertrouwen hoog in het vaandel heeft, hij is zeer benaderbaar, heeft zijn sporen verdiend in Houten en ik ben er van overtuigd dat hij heel erg snel één van ons is hier in Montfoort.” De PvdA Houten is heel trots en blij voor Jocko dat hij in Montfoort een vervolg kan geven aan het wethouderschap. Natuurlijk hadden we liever gezien dat Jocko in Houten zijn werk had kunnen voortzetten, maar dat pakte helaas anders uit. Mooi dat Jocko nu kan helpen om invulling te geven aan de ambities die Montfoort heeft. We wensen hem en zijn nieuwe collega’s heel veel succes!!

Het bericht Jocko Rensen aan de slag in Montfoort verscheen eerst op PvdA Houten.

De coalitie van CDA, VVD, GL en CU heeft haar plannen voor de komende vier jaar gereed. Althans, op hoofdlijnen, in aanzet, in concept. Dat was ook de bedoeling, want er moeten nog heel wat plasjes over gedaan worden. Door de inbreng van maatschappelijke partners, door inwoners, door de oppositie partijen. Er moet ook nog doorgerekend worden of het betaalbaar is. Pas in oktober (!) is er duidelijkheid. Die tijd zou ook zomaar nodig kunnen zijn om de verschillen te overbruggen bij de coalitiepartijen zelf. Het werkstuk dat er nu ligt is een toch wat wonderlijke combinatie van grote maar vaak abstract omschreven thema’s en anderzijds onderwerpen die in detail geformuleerd zijn. Bij de grote opgaven van de gemeente wordt vooral ingezet op continuering van bestaand beleid, wat betreft duurzaamheid, de woningbouw opgave, toeleiding naar werk en transitie op jeugdzorg. Daar zijn we als PvdA blij mee, maar zolang het nog niet concreet is zijn we er niet echt gerust op. Van de concrete acties die we wèl kunnen lezen kan je bijna een op een herleiden wie wat heeft binnengehaald: GroenLinks heeft haar 2e windmolenpark, VVD mag fort Honswijk verder ontwikkelen, CDA komt op voor het buitengebied en de CU introduceert bemoeizorg om echtscheidingen in Houten te voorkomen. De politiek correcte toelichting is dan dat je zegt dat ‘ieder elkaar iets gunt’. De bedroevende werkelijkheid kan maar zo zijn dat het bestuurlijke armoe en gebrek aan visie verhult. Want zeg nu zelf, het is toch ondenkbaar dat de VVD zich met hart en ziel gaat inzetten om inwoners van Houten te beletten om eigen keuzes te gaan maken als het om hun relatie en huwelijk gaat ? Wie, behalve een klein christelijk smaldeel in Houten, zit daar nu op te wachten? Dat moet wel tegen het zere liberale been zijn als men straks dit moralistisch beleid moet gaan verdedigen. Tegelijkertijd valt ons ook op wat we allemaal (nog) niet lezen. We missen bijvoorbeeld ambities op gebied van zorg en welzijn, ten aanzien van het belang van onze sociale infrastructuur en onze welzijnsorganisatie (Van Houten & Co). Zoals gezegd, de plannen staan nog slechts in de steigers, het echte bouwen moet nog beginnen.

Het bericht Coalitie akkoord in de steigers, een eerste reactie verscheen eerst op PvdA Houten.