Poliflw

In 2019 hebben wij, samen met GroenLinks een motie ingediend om te onderzoeken of invoering van een woonplicht in Maastricht wenselijk is. Dat onderzoek is uiteindelijk niet gedaan door het college.

Inmiddels staan steeds meer gemeenten niet meer toe dat beleggers nieuwbouwwoningen kopen om te verhuren. Afgelopen jaren hebben reeds 20 gemeenten kopers verplicht tot het zelf bewonen van het huis. Op deze manier worden woningen ook betaalbaarder voor particulieren met een smallere beurs.

Minister Ollengren (Binnenlandse zaken) overweegt momenteel zelfs een woonplicht voor geheel Nederland voor bestaande bouw.

De fractie heeft samen met de PvDA daarom een aantal vragen gesteld aan het college over het invoeren van een woonplicht in Maastricht.

De vragen lees je hier beneden.

 

Ariane Schut

Fractievoorzitter SP gemeente Maastricht

06-34.99.88.77

sp.ariane.schut@gmail.com

De SP heeft afgelopen dinsdagavond volmondig nee gezegd tegen de motie van het CDA om staand drinken op terrassen weer toe te staan. De motie werd echter toch aangenomen, met 19 stemmen voor. Wij stemden tegen, samen met GroenLinks, de Senioren Partij Maastricht, PvdA, 50PLUS en LPM.

We zijn ontzet over het aannemen van de motie en we nemen er afstand van.

Om twee redenen: we verwachten een toenemende overlast en onveiligheid en afname van de leefbaarheid van onze stad en we verwachten dat de geloofwaardigheid van de politiek hierdoor een flinke knauw heeft gekregen.

De balans is zoek

Staand drinken is in Maastricht niet voor niets een aantal jaren geleden verboden, behalve bij sommige evenementen, zoals Carnaval, de wielerronde e.d. Ervaring wees uit dat staand drinken leidde tot overlast, onveiligheid, geblokkeerde loopruimtes, uitwaaierende horecagasten ook buiten de terrassen etc. Waarom zou je hier op nieuw aan willen beginnen?

Voor de horecaondernemers lijkt dit – in ieder geval in eerste instantie - een mooi besluit. Door het staand drinken neemt het aantal gasten dat een horecaondernemer op zijn terras kan ontvangen toe. En dat levert veel geld op voor de ondernemer.

Maar er ontstaat overlast door veel meer geluid van de gasten, de grotere toeloop van gasten. De leefbaarheid voor omwonenden neemt daardoor af. De veiligheid van bezoekers neemt ook af. De balans die er nu is in de stad tussen bewoners en horeca zal verschuiven. De tolerantie en het wederzijdse begrip dat de afgelopen jaren is opgebouwd zal zeker onder druk komen te staan. En wat betekent dat voor de horeca op termijn?

Geloofwaardigheid van de politiek

Het besluit van de raadsfracties die voor hebben gestemd (CDA, VVD, D66, PVM, groep Gunther, groep Lurvink, PVV en SAB) gaat ook voorbij aan alle brieven die door diverse burgers en bewonersverenigingen aan de gemeenteraad werden gestuurd.

Erger nog, ze gaan voorbij aan een aantal afspraken die met buurtbewoners en bewonersverenigingen werden afgesloten, onder meer met bewoners van de Koestraat. Hoe bestaat het dat gemeenteraadsleden voorbij gaan aan deze in onderling overleg vastgelegde afspraken tussen rechtstreeks betrokkenen? Waarom hebben ze dat niet als doorslaggevend gezien?

Wat betekent het aannemen van deze motie voor deze afspraken?

Wat denkt Maastricht nu over de politiek en de mate waarin zij zich vertegenwoordigd voelen door hun raadsleden?

Dinsdagavond hebben alle raadsleden bij de stadsronde over de omgevingsvisie van diverse insprekers de volgende opmerking een aantal keren te horen gekregen:

“Raadsleden, let op uw stad. Uw burgers luiden de noodklok.”

De SP denkt dat deze waarschuwing zeker ook hier op zijn plaats is.

Een bijdrage van raadslid Menno Janssen n.a.v.  de 'Lokale Inclusie Agenda 2019 – 2022: Het VN-verdrag voor mensen met een beperking in de praktijk’

Op dinsdag 10 september j.l. werd de gemeenteraad, in een informatieronde, door wethouder De Graaf bijgepraat over de vastgestelde ‘Lokale Inclusie Agenda 2019-2022: Het VN-verdrag voor mensen met een beperking in de praktijk’. (zie voor de agenda onder meer: https://maastrichtvooriedereen.nl/2019/07/03/maastrichtse-inclusie-agend...)

Ik begon deze avond mijn bijdrage met de opmerking dat het interessant is dat we over inclusiviteit spreken, maar dat de bespreking daarvan voor mensen met een auditieve beperking niet te volgen is. Onze raad beschikt namelijk nog niet over mogelijkheden om gebruik te maken van doventolken of live ondertiteling. Ik riep mijn collega’s hierbij op om na te denken over manieren waarop we ook dit soort drempels kunnen verlagen. Inclusiviteit is namelijk, volgens mij, een werkwoord! ‘Teach what you preach’.

Verder gaf ik aan dat we ons als GroenLinks herkennen in de vele mooie ambities die in de agenda te lezen vallen. Een inclusieve stad hoort, volgens ons, heel goed bij het coalitieprogramma ‘Onbegrensd & Ontspannen’. We juichen het dan ook toe dat het begrip toegankelijkheid dan ook breder getrokken wordt dan enkel fysieke toegankelijkheid. Het gaat namelijk ook om zaken zoals communicatie met de burgers, de beschikbaarheid van banen, toegant to informatievoorzieningen, etc.

In de agenda lezen we verschillende grote ambities die zijn ondergebracht in 10 speerpunten. In mijn bijdrage riep ik de wethouder op om inzichtelijk te maken op welke termijn welke plannen te realiseren vallen. Sommige zaken kunnen namelijk snel geregeld worden, maar andere vergen meer tijd. Vooral als het zaken betreft die zich in de fysieke ruimte bevinden. Middels de jaarlijkse raadsinformatiebrief hopen we meer inzicht te krijgen in de voortgang.

Tot slot probeerde ik ook nog een kritische noot te kraken. Natuurlijk juichen ondernemers – zoals in de horeca- inclusiviteit toe. En zullen ze snel een handtekening onder bijvoorbeeld een manifest zetten. Maar op het moment dat er echt geinvesteerd moet worden – bijvoorbeeld bij een verbreding van de toegangsdeur of het realiseren van een invalidentoilet – wordt het pas echt spannend. Hoe zorgen we ervoor dat ook op zulke momenten de ondernemers enthousiast blijven? Welke mogelijkheden zijn er zoal om hen (financieel) tegemoet te komen? Zijn ondernemers hiervan genoeg op de hoogte?

Kortom: de agenda is een eerste goede aanzet om tot een inclusieve stad te komen. GroenLinks houdt graag een vinger aan de pols.

Wil je meedenken of heb je goede ideeen over een inclusieve stad? Neem gerust contact met me op!

 

Menno Janssen

menno.janssen@gemeenteraadmaastricht.nl

0652401854

Op aanvraag van raadslid Menno Janssen en burgerraadslid Peter Vrehen (SP Maastricht) vindt er op woensdag 5 november in Maastricht een stadsronde over vuurwerk plaats.

Die avond zal er een dialoog plaatsvinden aan de hand van de vraag ‘is Maastricht vuurwerkmoe’?

De bijeenkomst zal in het teken staan van het ophalen van meningen hoe Maastrichtenaren staan ten opzichte van vuurwerk in de stad. Dus zowel voorstanders als tegenstanders zullen aan het woord komen. Menno en Peter hebben vooraf een aantal verkennende sessies gehad met woordvoerders van verschillende fracties. Ook is er (via het stadspanel) een enquête gehouden in Maastricht waaruit blijkt dat meer dan 47% van de bevraagde inwoners aangeeft een landelijk vuurwerkveerbod te wensen. Verder geeft 11% van de respondenten aan tegen een vuurwerkverbod te zijn; 37% van de personen wenst alleen vuurwerk op openbare plaatsen en 36% wenst Maastricht vuurwerkvrij.

Kortom: de Maastrichtenaren hebben zeker een mening over dit onderwerp.

Om te kunnen komen tot een breed gedragen visie met betrekking tot de toekomst van vuurwerk en vuurwerkgebruik in Maastricht is het, volgens Menno en Peter, dan ook belangrijk dat iedereen de gelegenheid krijgt zijn mening te geven en zo hun eigen standpunt naar voren te brengen en mee te denken hoe op een toekomstbestendige manier vuurwerk een plaats kan krijgen in Maatricht.

We zijn daarbij natuurlijk ook ontzettend benieuwd hoe onze eigen leden over dit onderwerp denken!

Die avond worden onder meer vier stellingen behandeld:

 Vuurwerk is onmisbaar  Vuurwerk is niet voor iedereen ‘feest’  In Maastricht mag alleen nog vuurwerk worden afgestoken op daartoe aangewezen plaatsen We zijn te ver doorgeschoten met allerlei verboden; een vuurwerkverbod is niet nodig

Noteer de datum alvast in je agenda! Woensdag 5 november 19.30 in de raadzaal in Mosae Forum.

Mocht je verhinderd zijn en toch je mening willen geven, neem dan contact op met Menno Janssen via menno.janssen@gemeenteraadmaastricht.nl of 0652401854

De fracties van GroenLinks en SP, namen op 12 april, via Dagblad de Limburger, kennis van het feit dat de gemeente Maastricht een aanbod voor een vuurwerkshow (tijdens Oud & Nieuw) heeft afgeslagen.1 In het artikel lezen we dat ‘de gemeente geen aanleiding zegt te zien om het vuurwerkbeleid rond de jaarwisseling te veranderen, en slaat het aanbod daarom af.

Betreft: vragen vuurwerk Maastricht

Geacht college,

 

Onze fracties namen op 12 april, via Dagblad de Limburger, kennis van het feit dat de gemeente Maastricht een aanbod voor een vuurwerkshow (tijdens Oud & Nieuw) heeft afgeslagen.[1] In het artikel lezen we dat ´de gemeente geen aanleiding zegt te zien om het vuurwerkbeleid rond de jaarwisseling te veranderen, en slaat het aanbod daarom af´.

 

Vanuit de raad zijn ondergetekenden al enige tijd bezig om – samen met andere fracties – te kijken welk beleid er rondom vuurwerk, in Maastricht, is. En denken we tevens na over de richting die we als stad samen uitwillen. Dit heeft onder meer geresulteerd in een verzoek voor een stadsronde over vuurwerk, dat binnenkort aan het presidium wordt voorgelegd.  

Dit na aanleiding van verschillende gesprekken die we met bewoners en organisaties hebben gevoerd. Verscheidemde mensen geven aan vuurwerkmoe te zijn en spreken de wens uit om vuurwerk te verminderen. Dit wordt ook gesterkt door de antwoorden die verscheidende respondenten gaven tijdens hun deelname aan het in 2018 gehouden stadspanel. Een veelgehoorde wens is om centrale plekken aan te wijzen. Een – door de gemeente georganiseerde – vuurwerkshow lijkt aan die wens tegemoet te komen.

Als we dit in ons achterhoofd nemen, zijn we natuurlijk benieuwd wat voor de gemeente overwegingen waren om het aanbod van evenementenbureau Agency X af te slaan.

Daarom onderstaande vragen.

 

1) Wat is de overweging geweest om bovenstaand aanbod af te slaan?

 

2) Is het aanbod van Agency X het eerste? Of zijn er soortgelijke aanbiedingem geweest – van andere partijen?

 

3) Welke kosten waren gemoeid met de organisatie van zo een evenement?

 

4) Deelt het college de mening dat, door de gemeente georganiseerde centrale vuurwerkshows, een goed compromis zou zijn tussen de voorstanders van vuurwerk en de tegenstanders (want beter controleerbaar en op centrale plekken)?

 

5) Zou het college bereid zijn om een crowdfunding campagne te lanceren of te stimuleren of de kosten van zo een show te dekken?

 

 

Namens de fracties van GroenLinks en SP

 

Menno Janssen Peter Vrehen

Raadslid Burgerlid

Even voorstellen Mag ik haar even aan je voorstellen: Anna Wijnandts, geboren Louis. Ze was de dochter van een glasslijper bij de Sphinx die betrokken was bij de staking in 1896 tegen de omstandigheden bij Regout. Hij werd ontslagen en het gezin Wijnandts verhuisde tijdelijk naar Leerdam. Want daar was werk. En zag Anna hoe het ook kon. Ze wordt verliefd op een Maastrichtenaar en keert terug naar haar geboortestad. Zoals veel vrouwen in die tijd heeft ze alleen lagere school gehad, maar doordat ze regelmatig bij gezinnen op bezoek ging, wist ze goed wat er speelde bij de arbeiders. Ze werd lid van de SDAP, de arbeiderspartij, en in 1920 werd ze het eerste vrouwelijke raadslid. Hoewel.

Het kiesrecht “In 1917 werd in Nederland het algemeen kiesrecht ingevoerd. Althans, dat betekende toen: het algemeen mannenkiesrecht”, vertelt Catharina Eijs. Ze is in de geschiedenis gedoken en werkt aan een boek over Anna Wijnandts. Dat algemeen mannenkiesrecht hield in dat vrouwen welop een kieslijst mochten staan om gekozen te worden, maar niet zelfmochten stemmen. Gevolg was dat in mei 1919 zo’n 90 vrouwen voor het eerst in een gemeenteraad kwamen dankzij het stemgedrag van mannen. Vlak daarna werd besloten dat ook vrouwen kiesrecht zouden krijgen. “Dankzij een herindeling was Maastricht in 1920 een van de eerste gemeentes in Nederland waar lokale verkiezingen werden gehouden na het tot stand komen van het (daadwerkelijk) algemeen kiesrecht. Anna stond namens de SDAP, destijds de grootste oppositiepartij, op nummer drie van de lijst en werd tot Raadslid benoemd. Dankzij de stemmen van mannen én vrouwen!” Zo was Anna Wijnandts in 1920 niet het eerste vrouwelijk raadslid van Nederland, maar in ieder geval zeker de eerste van Maastricht.

Strijdlust Zoveel is er niet te vinden in de archieven over Anna. “Politiek actieve vrouwen moesten echt een dichtgespijkerde deur openen. Ze werden lange tijd volstrekt doodgezwegen. Ook in notulen en kranten”, zegt burgemeester Annemarie Penn-te Strake, de eerste vrouwelijke burgemeester van Maastricht. Catharina: “Bedenk ook dat ze lid was van de ‘verkeerde partij’. Het was de tijd waarin mensen bang waren voor alles dat met het socialisme te maken had.” Gevoed door de strijdlust van haar vader, de betere werkomstandigheden in Leerdam en de vele voorbeelden van de erbarmelijke situaties bij arbeiders, zette Anna zich in voor ‘de volkshygiëne, het armwezen en het marktwezen’. “Haar uitverkiezing in het Maastricht van toen zal niet zonder slag of stoot gegaan zijn. Zelfs in de vrijzinnige gebieden elders in het land stuitten politiek actieve vrouwen op een muur van weerstand. Hoe moet het dan geweest zijn in de confessionele gebieden, zoals het streng-katholieke zuiden?”, stelt de burgemeester. “Zelf heb ik mijn vrouwzijn nooit als een belemmering of kans gezien. In 1945 had Nederland haar eerste vrouwelijke burgemeester. Dit is nu blijven steken op zo’n 27% van alle gemeenten. Dus het gaat nog te traag. Maar als ik kijk naar de grote steden van Nederland, dan mag Maastricht best trots zijn op haar progressieve keuze voor een vrouwelijk burgemeester.”

Prachtig voorbeeld Anna blijft tot 1949 in de Raad. Voor Anita van Ham, Raadslid voor de Partij van de Arbeid, is ze een prachtig voorbeeld. “Ik vind dat mannen en vrouwen gelijke rechten en plichten behoren te hebben. En als ik kijk naar het verschil in beloning van werk zijn we er nog niet. Maar het is ook aan de vrouwen om het gewoon te doen. Te solliciteren op die topfunctie, de onderhandeling en het debat aangaan. Anna was zo’n vrouw. Als PvdA zijn we bijzonder trots op haar. Daarom hebben we ons ingezet om haar graf op de begraafplaats Tongerseweg te behouden. Dit heeft nu de status ‘cultuur-historisch waardevol’, waardoor het blijft bestaan en wordt onderhouden.”

De Anna Wijnandtsstraat In 2007 heeft Catharina samen met wijlen GroenLinks-raadslid Clémence Fey-Thewissen bij wethouder Jean Jacobs gepleit voor een glas-in-lood-raam van Anna in het Stadhuis. “Dat is, met medewerking van Kenniscentrum voor Emancipatie Maastricht, uiteindelijk een prachtige plaquette van Jos Keulen geworden. Het hangt nu in het trappenhuis van het Raadhuis.” Is dit voldoende? “Het zou wel leuk zijn als er ook een plein naar haar vernoemd wordt”, zegt Catharina. Anita ziet een Anna Wijnandtsstraat wel zitten. “Dat zou een mooi extra eerbetoon zijn.”

Catharina Eijs is voor haar boek nog op zoek naar verhalen over Anna Wijnandts. Weet jij iets over ‘ons’ eerste vrouwelijk raadslid, stuur dan een mailtje naar c.eijs@home.nl.

 

Karin Somers Dit artikel is op 7 maart 2019 gepubliceerd op de website van Thuis in Maastricht. Karin Somers is schrijfster en geeft woorden aan andermans verhaal.

Het graf van Anna Wijnandts-Louis op de begraafplaats aan de Tongerseweg (vak R, grafnummer 174C). Foto: Catharina Eijs

De gemeenteraad van Maastricht in 1920. Foto: fotocollectie Regionaal Historisch Centrum Limburg

Overwegingen van GroenLinks Maastricht bij de "spionage-affaire"

Dat was wat de afgelopen weken: een aanhoudende stroom van berichten in de krant over intimidatie, integriteitsonderzoeken en zelfs de inschakeling van een recherchebureau aan de ene kant. En aan de andere kant aarzelend en heel erg gefragmenteerd informatie van de kant van het College van B&W.

Op dinsdag- en woensdagavond 12 en 13 februari kwam eindelijk de gehele raad bijeen om de versie van het College te horen en daar kritische vragen over te formuleren. Totaal 12 uur debat is er volledig openbaar en transparant aan besteed. Misschien hebben jullie delen op de livestream bekeken.

Tevoren hebben we als fractie alle informatie bekeken en geconstateerd dat het eerste commentaar van de Limburger zo gek niet was: bonden, OR en GO verzetten zich tegen de oprichting van een Shared Service Center en zetten daar vol op in. Tegelijk is het College belast met de opdracht van de Raad (2014 in de Gemeenteraad aangenomen en in 2017 nog eens bevestigd) om een dergelijk Center van de grond te tillen. Het conflict daarover is over en weer geëscaleerd. Met als gevolg: het opzeggen van vertrouwen in de werkgever, staking van alle overleg, concept-notulen die een eigen leven gaan leiden, een formele integriteitsmelding, een onderzoek daarnaar waarin het recherchebureau is ingeschakeld. En gelukkig in december: de-escalatie van de kant van het College nadat het juridisch was teruggefloten, en de inzet van Emiel Roemer als verkenner om de zaak weer vlot te trekken, met vooralsnog over een weer een positieve grondhouding als gevolg.

Voor ons stond en staat voorop dat vakbondskaderleden hun werk in alle vrijheid moeten kunnen doen en dat daarbij iedere dreiging van ontslag van vakbondskaderleden uit den boze is. Er was ons dus alles aan gelegen om te zien of daarvan sprake is geweest. De toelichting van het College, met name van wethouder Aarts, overtuigde ons dat daarvan echt geen sprake is geweest.

Natuurlijk begrijpen we wel heel goed dat de vertrouwelijke concept-notulen die door de organisatie rondgingen, tot schrik hebben geleid en dat, zeker toen het onderzoek naar de bron van verspreiding zover ging dat mailboxen werden ingezien, gevoelens van onveiligheid zijn ontstaan.

We hebben geconcludeerd dat de toelichting van het College ons beeld van over en weer escalatie steeds meer heeft bevestigd. Bovendien hebben we geen bewijzen gevonden dat het College niet te goeder trouw en zo goed mogelijk binnen de geldende regels heeft gewerkt. Wel werd duidelijk dat de regelgeving in enkele gevallen te vaag of niet toereikend was, bijvoorbeeld in het geval van de procedure rond integriteitsmeldingen. Het College heeft toegezegd die op korte termijn, en in overleg met het personeel, te herstellen.

Alles overziend had het geen zin om schuldigen aan één kant aan te wijzen, en al zeker niet om koppen te laten rollen. Het beeld waarvan wij ons aanvankelijk doodschrokken, bleek bij nadere bestudering en toelichting zeer veel genuanceerder te liggen.

Natuurlijk moet het College wel snel, doortastend en voortvarend werken aan herstel van vertrouwen, en moet gebouwd worden aan een mooie, veilige toekomstbestendige organisatie die de burgers van Maastricht zo goed mogelijk kan dienen. Daarom hebben we de motie die door de SP was ingediend gesteund en tegen de moties van wantrouwen, afkeuring en genoegdoening gestemd.

Marlise Korsten

Fractievoorzitter GroenLinks

Gemeenteraad Maastricht