Poliflw

De uitspraak van de Hoge Raad toont aan dat de rechtstaat failliet is.

Wilders: ‘‘Akwasi mag ongestraft oproepen tot moord, Rutte mag ongestraft de Tweede Kamer voorliegen, Kaag mag ongestraft de verkiezingen onrechtmatig beïnvloeden met een met belastinggeld gefinancierde docu, het hele kabinet mag ongestraft tienduizenden slachtoffers van het Toeslagenschandaal de vernieling in helpen. Niemand van hen is strafrechtelijk vervolgd laat staan veroordeeld.

Maar als de leider van de grootste oppositiepartij een enkele vraag stelt over Marokkanen – waar half Nederland het mee eens is – dan wordt een heksenjacht geopend , worden Marokkanen tot ras verklaard en volgt een veroordeling voor groepsbelediging omdat ‘de eer en waardigheid van Marokkanen’ zou zijn aangetast.

Ze willen mij de mond snoeren, maar ik zal nooit zwijgen.

Ze kunnen mij veroordelen, maar ik zal de waarheid blijven spreken.’’

Door Joël Voordewind op 29 februari 2020 om 16:37

EU en Griekenland moeten humanitaire crisis Griekse eilanden aanpakken

Op de Griekse eilanden is een schrijnende humanitaire crisis aan de gang. De situatie is aan het escaleren en dat laat wederom zien dat de Europese Unie en Griekenland nu in actie moeten komen. De ChristenUnie maakt zich grote zorgen en stelt daarom Kamervragen aan de minister en staatssecretaris.

Een jaar geleden was ik op Lesbos en zag ik met eigen ogen de schrijnende omstandigheden waarin vluchtelingen moeten leven. De opvang is ver ondermaats, de procedures zijn traag en kwetsbare mensen, waaronder veel kinderen, zijn de dupe.

De situatie is nu aan het escaleren. Vluchtelingen worden als politiek wapen ingezet door Turkije door ze de Turkse grens te laten passeren als wraak van het terecht onthouden van steun door de NAVO aan Turkije. De situatie op Griekse eilanden is dramatisch en de Europese Unie en Griekenland moeten nu in actie komen. Daarom stel ik wederom Kamervragen aan de minister en staatssecretaris.

Zo vraag ik de minister om er bij Griekenland op aan te dringen om de meest kwetsbare vluchtelingen, zoals ouderen en kinderen, over te brengen naar het Griekse vasteland. Daar zijn ze veiliger. Ook wil ik weten wat de Europese Unie er aan kan doen om de asielprocedure te versnellen, zodat kansrijke vluchtelingen sneller terecht kunnen in een Europees land. Ook Nederland zou een deel van de kinderen, die zonder ouders op de eilanden terecht zijn gekomen, moeten opnemen. Het leed van de vluchtelingen is zeer schrijnend. Actie is nu nodig.

Laat alle politieke gevangenen onmiddellijk vrij en hou je ook verder aan je verplichtingen die je hebt als lidstaat van de Raad van Europa. Herstel dus de rechtsstaat, respecteer de mensenrechten weer en los problemen via democratische weg op.

Die nadrukkelijke oproep aan de Turkse president Erdogan deed SP-senator Tiny Kox dit weekeinde in Ankara, tot groot enthousiasme van de vele duizenden leden van het congres van de Democratische Volkspartij HDP. Kox sprak hen in een bomvol stadion toe namens alle op het congres aanwezige linkse partijen uit Europa. Soortgelijke oproepen werden gedaan door woordvoerders namens de aanwezige sociaaldemocratische en groene partijen uit Europa. Kox was als gastspreker gevraagd vanwege zijn voorzitterschap van de fractie van Europees Links in de Parlementaire Assemblee van de Raad van Europa. Daarin nemen ook HDP-parlementariërs deel.

Op dit moment zitten duizenden leden, vooral maar niet alleen van de HDP, in de gevangenis. Onder hen de vorige voorzitters van de HDP, Selahattin Demirtas en Figen Yuksekdag. 'Ze horen niet in een Turkse gevangenis, ze hadden hier vandaag bij ons moeten zijn!', zei Kox tegen een juichend congres. Hij prees de HDP voor haar principiële stellingnames en grote moed en noemde dat een inspiratie voor veel linkse partijen in Europa.

Kox waarschuwde de Turkse autoriteiten dat het Turkse lidmaatschap van Europa's oudste en grootte verdragsorganisatie, de Raad van Europa 'niet gratis is': 'Meneer de president, luister naar je burgers, naar je politici, je vakbonden, je mensenrechtenorganisaties en naar de internationale gemeenschap: los je problemen via democratische weg op, herstel de rechtsstaat en respecteer de mensenrechten van elke burger in dit land!'

Tijdens zijn bezoek aan Ankara sprak Kox met de voorzitters de HDP en met de voorzitters van mensenrechtenorganisaties en vakbonden.

- Turkije uit de NAVO

- Turkse ambassadeur uitzetten

- Handelsverdrag Turkije opzeggen

- Geen visa meer voor Turken

- Turkse producten boycotten, vliegmaatschappijen weren

- Schengen opzeggen, nationale grensbewaking en eigen immigratiebeleid herinvoeren. pic.7905d1c4e12c54933a44d19fcd5f9356-gdprlock/Q4XZAZrsfq

— Geert Wilders (@geertwilderspvv) 13 oktober 2019

Van woensdag 29 mei tot en met zaterdag 1 juni bezochten wij Moskou, de hoofdstad van Rusland. Daar spraken we met onder andere politici van regerings- en oppositiepartijen, onderzoekers, journalisten en mensenrechtenverdedigers. De belangrijkste reden om naar Rusland af te reizen, is dat we ons grote zorgen maken over de hoogopgelopen spanningen tussen Oost en West, over de nieuwe Koude Oorlog die de afgelopen jaren is ontstaan. Na annexatie van de Krim en de bredere militaire inmenging in het oosten van Oekraïne, zijn de betrekkingen tussen het Westen en Rusland bekoeld. Het neerhalen van vlucht MH17 in juli 2014 in Oekraïne, door een buk-raket in bezit van het Russische leger, zette de relatie nog verder onder druk, specifiek ook de betrekkingen met Nederland.

Defensiebudgetten zijn de afgelopen jaren opgeschroefd en het grensgebied tussen Rusland en de NAVO, dat de afgelopen decennia naar het Oosten oprukte, is gemilitariseerd. Dit gaat gepaard met honderden miljarden aan investeringen in nieuwe, makkelijker inzetbare kernwapens en stevige, agressieve retoriek die oude tijden doet herleven. Ook zijn, soms vergaande, sancties over en weer ingesteld. De centrale vraag die we onze gesprekspartners voorlegden, is of er een weg terug is. Of er manieren gevonden kunnen worden voor de-escalatie. Of wegen bewandeld kunnen worden naar ontspanning in de onderlinge betrekkingen.

In de Nederlandse politiek wordt veel over Rusland gesproken. Wij vinden het belangrijk dat ook met Russen wordt gesproken, en dat wordt geluisterd. Niet om gehersenspoeld te worden door Russische propaganda. Wel om een eerlijker beeld te krijgen van de werkelijkheid, die ook in het Westen door propaganda wordt vervuild. Hierin, in het aangaan van een gesprek, van een dialoog, ligt mogelijk de kiem om te komen tot betrekkingen die niet zijn gestoeld op wantrouwen en vijandigheid. Dat kan bijdragen aan een veiligere wereld, waarin minder geld aan dure wapens wordt verspild. Aan de hand van een aantal thema’s – dialoog, INF-verdrag, NAVO, Oekraïne, binnenlandse ontwikkelingen, mensenrechten en MH17 – zijn in dit reisverslag onze bevindingen opgenomen met aan het einde enkele conclusies.

Zaterdag werd in Pakhuis de Zwijger in Amsterdam de Vredesdag van de SP gehouden. Op deze drukbezochte dag, met zo’n 200 bezoekers, werd gesproken over oorlog, vrede en internationale solidariteit, maar ook over militarisering in de EU, kernwapenpolitiek, de oorlog in Jemen en de wapenhandel. Journaliste Bette Dam sprak over de permanente oorlog in Afghanistan en de Belgische vredesactivist Ludo de Brabander sprak over de noodzaak voor een nieuwe vredesbeweging. Daarnaast waren er activisten uitgenodigd uit Marokko, Turkije en Palestina om te vertellen over hun strijd voor rechtvaardigheid.

Nederland steunt sinds 2001 allerlei interventie-oorlogen in het Midden-Oosten en elders. Die worden onder leiding van de VS gevoerd om, naar eigen zeggen, het wereldwijde terrorisme te verslaan. Het begon in Afghanistan, waar ook na ruim zeventien jaar vechten nog geen einde van het conflict in zicht is.

In Afghanistan zijn, sinds de inval van de Verenigde Staten in 2001, de Taliban en andere gewapende groepen alleen maar sterker geworden en plegen ze steeds meer aanslagen. Het kabinet-Rutte III stuurde vorig jaar, na verzoek daartoe van president Trump, extra militairen naar het land. Die blijven er tot ten minste eind 2021. Wie kijkt naar doelen en resultaten, de honderden miljarden euro’s die door de NAVO-landen aan deze oorlog zijn uitgegeven en de miljoenen vluchtelingen en doden die er een gevolg van zijn, vraagt zich af wat het kabinet bezielt om deze oorlog zonder einde te blijven steunen.

In Irak wordt sinds 2003 oorlog gevoerd, met een onderbreking van een paar jaar. Wat begon met leugens over de aanwezigheid van massavernietigingswapens en banden van dictator Saddam Hoessein met Al Qaida, culmineerde in 2014 in de snelle opmars van Islamitische Staat (IS). Opnieuw werd gereageerd met westerse bombardementen op Irak; en later ook op Syrië, waar IS ook voet aan de grond kreeg. In Irak zijn eveneens Nederlandse militairen gestationeerd.

Net als in Afghanistan lijkt in Irak voorlopig geen einde te komen aan het conflict. Het land blijft erg instabiel. Minderheden worden er gemarginaliseerd en onderdrukt, waardoor de voedingsbodem voor terrorisme volop aanwezig blijft. Ondanks deze povere resultaten blijven westerse landen naar het oorlogsinstrument grijpen om, naar eigen zeggen, het terrorisme te verslaan en stabiliteit te brengen. Dat gebeurt ook in landen als Jemen, Pakistan, Somalië en Libië, waar de VS geregeld drone-aanvallen uitvoeren.

Na zeventien jaar oorlog moeten we vaststellen dat terrorisme en de dreiging daarvan enorm zijn toe­genomen. Op basis van cijfers van een Amerikaanse universiteit en de federale overheid, berekende het Amerikaanse Cato Institute dat er in het jaar 2000 dertien door islamisme geïnspireerde buitenlandse terroris­tische organisaties waren en in 2015 44. In 2000 beschikten die dertien organisaties over iets meer dan 32.000 strijders, terwijl dat aantal in 2015 was opgelopen tot bijna 110.000. Wereldwijd is het aantal aanslagen acht keer groter geworden: bijna 15.000.

Ook Europa kreeg met meer terrorisme te maken. Onder andere Frankrijk, Groot-Brittannië, Duitsland, België, Spanje en Nederland zijn sinds 2001 geconfronteerd met bloedige aanslagen, niet zelden gepleegd door jongeren van eigen bodem. De spanning tussen verschillende bevolkingsgroepen is in snel tempo gegroeid. Buitenlandpolitiek is meer en meer binnenlandpolitiek geworden. De gegroeide onveiligheid in binnen- en buitenland zou de (inter)nationale leiders aan het denken moeten zetten over de door hen gekozen veiligheidsstrategie.