Poliflw

Gisteren werd het nieuwe provinciale bestuursakkoord gepresenteerd. Wij hebben als fractie het bestuursakkoord grondig bestudeerd. Dit akkoord schuift, schopt en schoffeert. Terwijl Brabant juist nu behoefte heeft aan steun en warmte. D66 maakt zich dan ook grote zorgen over de consequenties van dit akkoord.

Toen D66 in 2015 voor het eerst deelnam aan het provinciale bestuur deed zij dat met een stevige ambitie. Op cruciale transities wilden wij grote stappen voorwaarts zetten; op het gebied van energie, landbouw, cultuur, mobiliteit en economie wilden we duurzaamheid, innovatie en ruimte voor creativiteit vooraan zetten. D66 kiest voor de toekomst, stelt de gezondheid van Brabanders centraal en wil vooruit met Brabant. Dan zijn veranderingen en hervormingen nodig die soms ingrijpend zijn. Veranderingen die wij de laatste jaren samen met de VVD, PvdA, SP en GroenLinks in gang hebben gezet en hebben gerealiseerd. Het nieuwe akkoord kiest voor een stap achteruit; een visie ontbreekt. Noodzakelijke hervormingen worden door de nieuwe coalitie doorgeschoven, in gang gezette hervormingen worden teruggedraaid en afgebroken.

Brabant is een rijke provincie; ons ondernemerschap en onze innovatiekracht maken dat we internationaal bekend zijn. Brabanders denken in oplossingen, kansen. Als zaken mislukken, pielen we net zo lang verder tot het slaagt. Dat kunnen we door onze bijzondere mix van stad en platteland, doeners en denkers, tradities en vernieuwing. Met de conservatieve partijen die het provinciaal bestuur gaan vormen, komt deze balans onder druk te staan. Het akkoord schopt keihard tegen de schenen van natuurbeschermers, cultuurliefhebbers, dwarsdenkers en energieke Brabanders. Liefst 10 mln. euro per jaar wordt bezuinigd op natuur, er wordt onderzocht of Natura2000 gebieden geschrapt kunnen worden, er is niet eens een portefeuille Milieu meer benoemd. Door de focus op de traditionele veehouderij en alle privileges die zij krijgen vanuit dit nieuwe akkoord dreigt alle vernieuwing en verduurzaming in die richting te verdwijnen. Kringloopboeren komen weer alleen te staan. Ook de woningbouw heeft het nakijken en dat is juist voor de (middel)grote steden in Brabant een enorme uitdaging. En dit bestuursakkoord kiest ervoor de structurele steun aan de cultuur- en sportsector fors af te bouwen. Tot 2030 liefst 50 miljoen. En dat laten we onze investeringsagenda uit het huidige bestuursakkoord nog buiten beschouwing. Juist nu deze sectoren als gevolg van het Coronavirus enorme klappen moeten verwerken. Een klimaatontkenner krijgt de portefeuille energie en gemakshalve wordt er tot 2030 ruim 30 miljoen bezuinigd op de toch al krappe financiën voor dit programma.

Er worden kortom keuzes gemaakt zonder visie en zonder perspectief. En dat gebeurt door een coalitie met een meerderheid van slechts één kwetsbare zetel. Het behoeft geen uitleg dat deze coalitie zeer omstreden is, ook binnen de achterban van ten minste één van de deelnemende partijen. De laatste weken is door diverse partijen, waaronder D66, regelmatig de oproep gedaan om te werken aan een door Provinciale Staten breed gedragen Corona-akkoord. Op deze oproep is geen enkele reactie gekomen, de nieuwe coalitiepartijen hebben ervoor gekozen hun eigen plannen door te zetten op basis van de kleinst mogelijke, fragiele meerderheid. Er is bovendien geen enkele afstemming geweest met de Brabanders of de maatschappelijke partners. Zij voelen zich daardoor in de kou gezet.

Na vijf jaar besturen met D66 in de coalitie zijn sommige veranderingen gelukkig niet meer terug te draaien. Wij zien dat het zelfbewustzijn en de mondigheid van natuurbeschermers, cultuurliefhebbers, dwarsdenkers en energieke Brabanders is toegenomen. Hun netwerken zijn versterkt, de traditionele bolwerken hebben aan kracht ingeboet. In deze netwerken zult u D66 volop blijven ontmoeten. De komende periode zal D66 zich in blijven zetten voor de gezondheid van alle Brabanders. Wij zullen wel de keuzes maken die nodig zijn! Voor de toekomst van onze mooie provincie.

Anne-Marie Spierings en Arend Meijer

Afgelopen vrijdag bracht Minister Schouten een pakket aan maatregelen naar buiten waarmee ze de stikstofcrisis ook voor Brabant grotendeels oplost. Dat, en de niet mis te verstane signalen uit de achterban van het CDA lijken me voldoende: CDA, kom weer met ons praten, want er zijn juist voor jullie betere opties dan een coalitie met Forum voor Democratie.

In Brabant hebben we geen touwtje in de brievenbus. Want in Brabant kom je achterom. De koffie staat klaar. En je krijgt er een worstenbroodje bij. In Brabant ben je altijd welkom. In Brabant is iedereen welkom.

Of moet ik zeggen, was. Want waar D66, GroenLinks en PvdA de deur open hebben laten staan nadat CDA in december 2019 van tafel liep, heeft het CDA die deur in februari gesloten. Ze openden liever een andere deur, de deur naar Forum voor Democratie. “Want het CDA sluit niemand uit.”

In mijn Brabantse katholieke opvoeding heb ik geleerd dat we moeten zorgen voor iedereen die dat nodig heeft. Voor de kinderen in Afrika die hongerlijden, voor de arme mensen in Oost-Europa die onze kleding die we niet meer dragen goed kunnen gebruiken. En natuurlijk dat godsdienstvrijheid een groot goed is en dat iedereen gelijk is en zichtbaar zichzelf mag zijn. Het botst dan ook met die opvoeding dat de Christendemocraten juist een partij verkiezen die groepen uitsluit en nationalistisch de ogen sluit voor alles buiten onze landsgrenzen.

Het verhaal dat het Brabantse Forum anders is dan het landelijke Forum gelooft eigenlijk niemand. In Brabant voerden we indirect campagne tegen Thierry Baudet en tegen een in Amsterdam geschreven verkiezingsprogramma. Het is één partij met een gedeeld gedachtegoed, met gedeelde normen en waarden. Normen en waarden die ver af staan van de katholieke opvoeding. We voerden met al onze verschillen schouder aan schouder campagne tegen de uitsluiting die Baudet voorstaat. Voor de toekomst van Brabant. Die overtuigingen waar onze partijen allebei een afkeer van hebben; die verdwijnen niet met acht punten waarachter iedereen zich veilig kan verstoppen. Die zouden we samen moet bestrijden met debat.

Ik begrijp dat de druk op het CDA heel erg groot was en is. En ik respecteer een politica die consequenties verbindt aan beleid waar zij niet langer verantwoordelijk voor wil zijn. Het belang van de agrarische achterban telt uiteraard zwaar mee. Zo heeft elke partij onderwerpen die zwaar tellen. Maar niets telt zo zwaar als het belang van de toekomst van Brabant. In dat belang kan iedereen water bij de wijn doen, ook D66.

In het belang van Brabant is bovendien alles bespreekbaar. Vanuit de agrarische belangen is het gesprek sinds afgelopen vrijdag een stuk gemakkelijker. Want een pakket van het Rijk van 5 miljard (!) euro om het stikstofprobleem op te lossen plaatst ook het Brabantse stikstofbeleid in een nieuw daglicht. Dit is het Rijksbeleid waar we in december 2019 op hoopten, maar dat nog bijna vijf maanden op zich heeft laten wachten. Hadden we er toen al over kunnen beschikken, dan was deze hele crisis onnodig geweest.

Veehouderij is in Brabant al tientallen jaren een ingewikkelde kwestie. In Brabant doen we de dingen samen en hebben de lange traditie van het gesprek. Ook na stevige botsingen en onenigheid hebben we het gesprek altijd weer hervat. Ongeacht wie er op enig moment boos van tafel liep. Als gedeputeerde Landbouw heb ik juist met CDA-wethouders uitstekend samengewerkt op dit onderwerp. Met begrip voor ieders positie en het oog op de belangen van Brabant als geheel. Algemeen belang boven sectorale deelbelangen. Door elkaar te kennen, ontmoeten en samen creatieve oplossingen bedenken kwamen we samen vooruit.

Ik zie in Brabant meer dat ons bindt dan wat ons verdeelt: ons erfgoed, onze tradities en onze rijke cultuur; ‘van carnaval tot Philharmonie’. Samen kunnen we de provincie besturen waarin iedereen welkom is; waarin we in verbinding met Europa de koploper van de Nederlandse economie zijn; de provincie waar we duurzaam het licht laten branden. Ook in de donkerste nacht. Laten we die tradities niet verkwanselen! Het CDA heeft nu de kans om de deur alsnog te openen of definitief te sluiten. Ik zeg daarom: “Kom maar achterom. Kloppen hoeft niet. En de koffie staat klaar!”

Anne-Marie Spierings                                    Arend Meijer

Lijsttrekker D66 Brabant                                Fractievoorzitter D66 Brabant