Poliflw

Voorzitter, toen ik de begroting uit had, bekroop mij niet alleen een gevoel van teleurstelling, maar ook van grote zorg. De keuzes van dit politiek veelkleurige college zijn niet de keuzes van de ChristenUnie/SGP. Hun prioriteiten zijn niet de onze. Dit is niet hoe ik de toekomst van onze stad zie. Ik pleit vandaag voor een betere kijk op Den Haag. Voor een begroting en beleid waarbij we niet langer wegkijken, maar omkijken naar elkaar en beter vooruitkijken.

Kijk niet langer weg…

Voorzitter, met welke bril kijken wij eigenlijk naar de werkelijkheid, kijken wij naar onze stad? Welke bril zetten we op? En welke bril hebben we nodig?Dat we soms door een andere bril moeten kijken, werd weer eens duidelijk begin deze maand. Plaatsvervangend politiechef Paul Entken sprak niet mis te verstane woorden in deze zaal. Hij waarschuwde voor de grote groei van drugsmarkten. En hij zei het minister Grapperhaus na: “We moeten het eens hebben over de vraagkant van de drugsmarkt.” En terecht, een markt zonder vraag bestaat niet. De snel groeiende vraag duidt op een ongekende normalisering van drugs. Maar al dat snuiven en slikken heeft vele keerzijden. “Denk even aan deze puinhoop als je weer gezellig een pilletje neemt om te feesten”, twitterde wethouder Van Asten een jaar geleden terecht naar aanleiding van een drugsafvaldumping. En voorzitter, erger dan dat is natuurlijk de ondermijning van een stevig deel van onze stedelijke economie met al dat drugsgeld. De Weimarstraat is al veelvuldig aan bod gekomen het afgelopen jaar. Hoe staat en gaat het daar eigenlijk met de aanpak van ondermijning? En dan de harde criminaliteit, soms culminerend in liquidaties. Na de liquidatie gisteren op nota bene een advocaat - een paar jaar ouder dan ik, vader van twee jonge kinderen - staat die keerzijde weer op ons netvlies gebrand.

Natuurlijk schrikken we hiervan. Van dumpingen en hartinfarcten. Van zwart drugsgeld dat wordt witgewassen. Van liquidaties, nota bene van onschuldigen, en aanvallen op de rechtsstaat. Maar wat ik bij drugs echt niet begrijp is de dubbele standaard, de dubbele moraal, de houding van moet kunnen. Van wel problemen met het eten van een gehaktbal hier in het stadhuis (GroenLinks) of met de komst van een Burger King (D66), maar niet met het slikken van een pilletje of het snuiven van een lijntje coke. Alsof we massaal bijziend zijn. We schudden het hoofd over wat we dichtbij zien passeren, maar we doorzien niet de consequentie van onze inconsistentie.

Voorzitter, is het college het eigenlijk eens met politiechef Entken dat we het eens moeten hebben over de vraagkant van de drugsmarkt? Welke ambitie heeft het college om de groeiende vraag in onze stad naar wiet, cocaïne en XTC terug te dringen? Hoe geeft het daar invulling aan?

En voorzitter, over groeiende vraag gesproken. Waar ik me toch van geschrokken ben de afgelopen maanden is van de volgende krantenkoppen: “Twee twintigers met dwarslaesie door lachgas ”, “Studente invalide na inhaleren 360 lachgaspatronen”, “Lachgaspatronen in auto dodelijk ongeval ”, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Allemaal krantenkoppen over de gevolgen van het zogenaamde recreatieve gebruik van lachgas. Het wordt met de dag duidelijker hoe schadelijk en ontwrichtend dat spul is.

Al sinds begin 2017 trekt de ChristenUnie/SGP bij het college aan de bel om de verkoop van lachgas aan banden te leggen. Soms alleen, soms samen met de collega’s van Groep de Mos en het CDA. En herinnert u zich nog de motie die we daar vorig jaar over indienden? En is het u ook opgevallen hoe ontzettend stil het daarna is gebleven? Geen briefje, geen afdoening, geen uitvoering. En dit terwijl, terwijl allerlei gemeenten inmiddels zijn overgegaan tot lokale verboden.

Voorzitter, wat betreft de ChristenUnie/SGP wacht ook de gemeente Den Haag niet langer op het andere Den Haag met het nemen van maatregelen tegen deze partydrug. Daarom presenteer ik vandaag ons initiatiefvoorstel “Van het lachgas af”. Mijn fractie stelt voor om (1) het gebruik en (2) het venten van lachgas in aangewezen gebieden te verbieden en (3) wil mijn fractie een verkoopverbod opnemen in de evenementenvergunning.

Graag dien ik het voorstel hierbij in en ik ben benieuwd naar uw eerste welwillende reactie.

…maar kijk om naar elkaar…

Voorzitter, ik had het zojuist over de noodzaak van het opzetten van een bril, maar soms twijfel ik of het college wel de goede bril op heeft gehad. Bij het bestuderen van de begroting bekroop me namelijk vaak het gevoel dat vooral door een roze bril is gekeken. Alsof je zonder gevolgen voor mensen die afhankelijk zijn van zorg 33 miljoen euro kunt bezuinigen.

En natúúrlijk: dat het college zorgcowboys wil aanpakken: prima. Dat het college af wil van scootmobielen die buiten staan te verroesten: prachtig. Dat het college af wil rekenen met fraude: perfect.

Maar sommige maatregelen zijn van een heel andere orde. Ambtenaren die gaan indiceren in plaats van zorgprofessionals en kostenbesparingen inboeken door het leveren van meer lichte in plaats van zware zorg. Hoe moet ik dit voor me zien? Heeft onze wethouder Parbhudayal bijzondere gaven waarvan wij het bestaan nog niet kennen? Die ervoor zorgen dat mensen ineens minder zorg nodig hebben? Ik ben bereid veel te geloven - ik zit niet voor niets bij deze fractie - maar dit zou ik wel heel wonderlijk vinden. Ik ben zeer benieuwd naar haar reactie.

Voorzitter, en over wethouder Parbhudayal gesproken; ik zou bijna denken dat haar collega’s een hekel aan haar hebben. Terwijl ze collega De Mos volslagen over het hoofd zagen bij het oplossen van de financiële problemen; die hoeft immers niets te bezuinigen, keken ze alleen maar naar onze wethouder zorg, jeugd en volksgezondheid. En die had al te forse bezuinigingen op haar bordje op welzijn en beschermd wonen vanuit het coalitieakkoord. Vooruit, wethouder Bruines doet een klein duitje in het zakje, maar daar is ook alles mee gezegd. Hoe en waarom heeft wethouder Parbhudayal zich zo de kaas van het brood laten eten? En waarom hebben bijvoorbeeld de wethouders Van Tongeren en Van Alphen dit zo geaccepteerd? De gekozen oplossing is toch niet bepaald sociaal?

… en vooruitkijken!

Voorzitter, ik stelde de brilkeuze van het college bij het opstellen van de begroting al aan de orde. Waar ik echter nog meer aan twijfel is of het college de beschikking heeft over een verrekijker. Is er bij het opstellen van de begroting bijvoorbeeld eigenlijk wel gedacht aan de volgende generatie wethouders? Ik betwijfel dat.

Hoe kun je anders zo’n greep doen uit de reserves? Herinnert de wethouder financiën zich nog zijn antwoord op mijn vragen over de financiële gezondheid van onze gemeente? Nog geen vier maanden geleden gaf hij mij de garantie dat hij de solvabiliteitsratio niet onder het gezondheidsminimum van 20% zou laten zakken. Wat schetst mijn verbazing? In deze begroting kom ik 15% tegen. Kijk, ik weet dat het Rijk het heeft af laten weten, maar dit kan toch niet wethouder? Wat was uw garantie waard? Waarom bijvoorbeeld die grote uitruil met de Activareserve?

En voorzitter, bij Eneco maakt de wethouder het helemaal bont. Zelfs inmiddels lang afgetreden Griekse regeringen boekhouden beter. Als de Hans Klok van het ijspaleis goochelt wethouder Guernaoui geld tevoorschijn dat er helemaal niet is. 51 miljoen euro van de opbrengsten van de Eneco-zilvervloot, die notabene nog moet aanmeren in Den Haag. 51 miljoen om begrotingsgaten te dichten. En dat is nog tot daar aan toe, ware het niet dat de coalitie heeft afgesproken om de opbrengsten van ons tafelzilver te benutten voor echte investeringen in duurzame mobiliteit, energietransitie en gebiedsontwikkeling. En dan de toelichting met zinnen als dat de gemeente “niet kan én wil vooruitlopen op de beoogde verkoopopbrengst uit Eneco.” Bespottelijk. Hoe krijg je het uit je pen. Dit gegoochel met woorden en geld is niet om aan te zien.

En dan ook eens de aloude kaasschaaf, die met het deels inhouden van de loon- en prijsbijstelling over onze ambtenaren wordt gehaald, vooral in de jaren als dit college al geschiedenis is. Ik weet het, voor een protest tegen het inhouden van de loon- en prijsbijstelling komt niemand zijn bed uit, maar dit is toch te makkelijk wethouder?

En voorzitter, waarom toch? Ik snap de frustratie over het Rijk. Ik snap de frustratie over mijn partij, die op dit moment deel uitmaakt van het kabinet. Ik snap het allemaal best. Maar waarom heeft het college niet gekozen voor een wat rechtvaardiger verdeling van de pijn? Waarom niet iets voorzichtiger met al die bezuinigingen op zorg, jeugdhulp en beschermd wonen? Waarom die trucs en grote grepen in de reserves? Waarom niet ook een bijdrage gevraagd aan huizenbezitters, aan hen die zich een tweede auto kunnen veroorloven en aan hondenbezitters? Waarom koste wat kost de goedkoopste OZB-gemeente van het land willen blijven en er nog trots op zijn ook?

Voorzitter, het moge duidelijk zijn. De ChristenUnie/SGP pleit voor een andere, voor een betere kijk op Den Haag. En u kent mijn fractie, wij blijven niet hangen in kritiek. Ik bied ook graag een alternatief. Kortom, ik heb mijn teleurstelling in de begroting van het college omgezet in een voorstel voor een alternatieve begroting. Een realistisch alternatief, een rechtvaardiger alternatief, een alternatief waaruit naar mijn bescheiden mening toch een betere kijk op Den Haag blijkt dan die van het college.

In onze tegenbegroting leggen we de pijn van de gemeentelijke financiële problemen niet eenzijdig neer bij kwetsbare mensen. Een ook niet eenzijdig bij één wethouder. Wij hebben zogezegd mevrouw Parbhudayal even lief als meneer De Mos. En dat levert een veel beter te verteren begroting op dan het voorstel van het college. Een behoorlijk aantal onsjes minder bezuinigingen op zorg en welzijn, een paar ons meer op de weinig effectieve economiegelden, evenementen en citymarketing. Een vleugje ozb per maand er bij en nog wat vleugjes hier en daar. We investeren in een paar broodnodige extra ingrediënten. En zie daar, een smakelijk geheel, waar de wethouder financiën nu toch al het water van in de mond moet lopen.

En serieuzer. De ChristenUnie/SGP vraagt dit college, evenals veel andere fracties, om zijn begrotingskeuzes te heroverwegen. Om niet te blijven steken bij de te gemakkelijke keuzes die zijn gemaakt, maar te gaan voor dappere keuzes. Voor keuzes waarbij we niet wegkijken van wat krom is. Voor keuzes waarbij we omkijken naar elkaar en waar we mensen die zorg en hulp behoeven niet laten bloeden voor het financieel zware weer waar de gemeente in terecht is gekomen, maar waar we van iedereen een rechtvaardige bijdrage vragen. Voor keuzes waarbij we vooruit kijken en investeren in een gezonde en duurzame toekomst. Voorzitter, mijn oproep aan het college is kortom: kijk met de juiste bril naar de begroting en met andere ogen naar onze stad.

Nou ben je misschien politiek geïnteresseerd, maar ik geloof niet dat er iemand is die daar echt benieuwd naar is. Ja, tenzij je natuurlijk op een kandidatenlijst voor een waterschap staat. En dan nog.

Toch wil ik in deze column een lans breken voor de waterschapsverkiezingen. Of beter gezegd: voor de waterschappen. Je mag best weten. Ik hou van de waterschappen. Eerlijk gezegd meer dan van de provincie (zeg ik heel zachtjes, maar ik geef eerlijk toe dat dat vast met mijn vorige banen bij Verkeer en Waterstaat en de deltacommissaris te maken zal hebben).

Lang voor Nederland bestond met z’n raden, staten en Kamers, waren hier waterschappen. Polder voor polder werd veroverd op het water. En om deze polders ook te veroveren op de toekomst, moest er worden samengewerkt. Door vrije boeren, vrije burgers en vrije kooplieden. En dat gebeurde in waterschappen. Je weet het, de oudste democratische lichamen van ons land.

Deze polderbewoners hadden een groot belang bij veilige polders en goed beheer van het water. Ze betaalden daaraan. En ze hadden zeggenschap. Zo ontstond de aloude trits belang-betaling-zeggenschap, een trits die vandaag de dag nog steeds deze functionele democratie kenmerkt. By the way, dit is gelijk de verklaring waarom die waterschappen zogenaamde geborgde zetels hebben voor het bedrijfsleven, de landbouw en de natuur. Hun belang is groot, zij betalen meer dan burgers, maar zijn met weinigen. En zijn er dus speciale zetels voor hen gereserveerd in de algemene besturen van de waterschappen. Maar dat terzijde.

Polder voor polder ingepolderd, dijk voor dijk gebouwd. Duizenden waterschappen ontstonden in ons lage landje aan de zee. En toen de watervloed van 1953 het zuidwesten van ons land overspoelde, waren er wel 2.651 waterschappen. Nu zijn het er nog slechts 21. En zijn het professionele organisaties met een dichtheid aan nuchtere ingenieurs die je bij geen enkele andere overheidslaag aantreft. Dat is logisch en dat moet zo blijven.

In onze algemene democratie bieden politici en beleidsambtenaren al snel tegen elkaar op met allerlei doelen. De een nog mooier en ambitieuzer dan de ander. 40% CO2-reductie in 2030. Nee, 49. Wie biedt meer? 55 hoor ik daar iemand roepen. Ja, ambitieuze doelen stellen voor een toekomst voorbij een regeerperiode, dat kunnen we als de beste in Nederland. Maar hoe verhouden die doelen zich eigenlijk met de realiteit? Al jarenlang stoten wij bijna de meeste CO2 per hoofd van de bevolking uit van heel Europa. En ook als het gaat om de afname van de CO2-intensiteit van de economie de afgelopen jaren, gaat het hier niet heel hard. We kijken met afgrijzen naar de Brexit, maar man, aan hun CO2-reductie kunnen wij een puntje zuigen. En als ik hier lokaal kijk - ik ben tenslotte raadslid - als ik kijk hoe moeizaam, afgezien natuurlijk van de Groene Mient, de zeewatercentrale in Duindorp werkt en dat de Aardwarmtecentrale aan de Leyweg na bijna 10 jaar nog altijd stilligt, dan zie ik dat de energietransitie in de praktijk geen appeltje eitje is. Dat hoge doelen mooi zijn, en natuurlijk nodig voor een stabiel ambitieus beleid, maar dat eerst en vooral we in de praktijk de hand aan de ploeg moeten slaan. In onze fabrieken, bedrijven, huizen, mobiliteit, landbouw, noem maar op.

Nee, dan de waterschappers. Ze meten wat er gebeurt en wat er verandert in weer en klimaat, ze weten wat er speelt, houden rekening met onzekerheid en ze handelen ernaar. En ondertussen zijn steeds meer van hun afvalwaterzuiveringen ook nog eens heuse energiecentrales.

Afgelopen week was ik bij een verkiezingsavond van de ChristenUnie/SGP-lijst voor het Hoogheemraadschap van Delfland, een paar kilometer verderop in Monster. Geen vlotte speeches, kekke oneliners of fraaie frames, maar gewoon een hele avond inhoud. Over zeespiegelstijging. Je mag best weten, ik vond het fantastisch. Wist je bijvoorbeeld dat Nederland de langste betrouwbare meetreeks heeft over zeespiegelstijging voor z’n kust, sinds 1890 al? En wist je dat de zeespiegel sindsdien met 24 cm is gestegen? En wist je dat er nog geen versnelling zichtbaar is in die stijging en dat we daarmee op dit moment onder het minst vergaande scenario van het KNMI zitten met onze zeespiegel en dat elders op de wereld die versnelling al wel zichtbaar is en dat de zeespiegel dus niet overal even hard stijgt? Zo maar wat interessante feitjes die langs kwamen op een verkiezingsavond voor ons waterschap met meer dan 125 bezoekers!

Ik liet net het ‘Hoogheemraadschap van Delfland’ vallen. Ons waterschap. Relatief klein van stuk, maar met meer dan 1,2 miljoen mensen en zeer veel bebouwing heeft het een uitdagende taak in het zorgen voor veilig leven met schoon water dat je bij een steeds vaker voorkomende piekbui niet tot de lippen stijgt.

Best belangrijk, hoor ik je denken, dat water keren, water beheren en zorgen voor een goede waterkwaliteit. Best ook dat die dingen bestaan. En vooruit, ik betaal mijn waterschapsbelasting wel weer hoor dit jaar, maar waarom zou ik m’n bed uit komen om naar de stembus te gaan voor waterschapsverkiezingen?

Eerlijk gezegd begrijp ik deze vraag best. Zeker in relatie tot de politieke lijsten die we sinds 2008 hebben. Daar ben ik eigenlijk ook niet zo’n groot fan van. Daarvoor konden we stemmen op een persoon die zich had gekandideerd, bijvoorbeeld omdat haar of zijn belang groot was, of omdat hij of zij er veel affiniteit mee had. Maar sinds 2008 hebben we lijsten van vooral politieke partijen, zoals de bekende politieke partijen en bijvoorbeeld Water Natuurlijk waar D66 en GroenLinks achter schuil gaan.

Natuurlijk, er zijn politieke verschillen in de waterschappen. Bijvoorbeeld over of de functie nu het waterpeil moet volgen, of het peil de functie. Over in welke mate het water gezuiverd moet worden. Over hoe dijken moeten worden ingepast het landschap en hoe ze gebruikt mogen worden. Over de bestrijding van muskusratten. Over de inzet voor duurzame energie. Over wie nu wat moet betalen en of huishoudens met een laag inkomen niets hoeven te betalen.

Ik hoor je denken: nou vooruit, best belangrijk allemaal. Omdat je zo aandringt, ga ik wel stemmen, maar op wat of wie dan?

Je hoort er ook zo weinig over, over het waterschap. Natuurlijk bij extreme droogte of bij extra hoog water zie je wel eens een dijkgraaf in beeld verschijnen. En als er stront aan de knikker is. Want helaas kwam Delfland daar het afgelopen jaar het meest mee in het nieuws. Over armpje drukken tussen de hoogheemraden, zeg maar de wethouders van het hoogheemraadschap. Misschien heb je dat nieuws ook wel gezien bij Omroep West.

Juist daar waar SAMENWERKEN met hoofdletters moet staan geschreven, in het oudste democratische orgaan van ons land, in de polder, daar waar waterveiligheid, waterkwaliteit en waterbeheer alles met elkaar te maken hebben, daar maakten ze er volgens de dijkgraaf himself een zootje van in het dagelijks bestuur, zeg maar het college van B&W van het waterschap. Dat dagelijks bestuur bestond de afgelopen vier jaar overigens uit de VVD, het CDA, Water Natuurlijk, de Algemene Waterschapspartij en de bedrijfslevenzetel.

Kortom, dat dagelijks bestuur kan wel wat ChristenUnie gebruiken. Inhoudelijk heeft de ChristenUnie/SGP, zoals altijd, een verstandig programma. Daar kun je van op aan. Maar de ChristenUnie is ook een club waar ze SAMENWERKEN, net als in de polder zoals die bedoeld is, met hoofdletters hebben geschreven. Zeker in ons Hoogheemraadschap van Delfland is een keuze voor de ChristenUnie zo gek nog niet. Een partij met hoopvol realistische mensen met passie voor water, die zeker in de waterschappen, nuchter en met oog voor elkaar de hand aan de ploeg zullen slaan.

Terug naar de vraag waar ik mee begon. Ben jij ook zo benieuwd wie de waterschapsverkiezingen gaat winnen? Ik denk nog steeds dat je antwoord, ook na deze column, nee zal zijn. Maar hopelijk is in ieder geval wel het vlammetje voor de waterschappen wat harder gaan branden. En ben je gemotiveerd geraakt om a.s. woensdag te gaan stemmen. Ik zou het wel weten.

Pieter Grinwis is lijstduwer van de ChristenUnie/SGP (lijst H).

Vandaag presenteerde het nieuwe college haar eerste programmabegroting. Het valt de ChristenUnie/SGP op dat het college voorzichtig van start gaat en nog niet stevig de tanden zet in de écht ingewikkelde opgaven en uitdagingen van onze stad, zoals betaalbare woningbouw en verduurzaming van Den Haag. Het lijkt te wachten op de zilvervloot die na verkoop van het tafelzilver Eneco in onze gemeente zou moeten aanmeren. Fractievoorzitter Pieter Grinwis: “Hoe zeer ik ook tegen verkoop van energiebedrijf Eneco ben, het slagen van de ambities van dit college staat of valt met de verkoop van deze aandelen. Dat gaat voorlopig nog niet gebeuren en dat betekent dat er het komende jaar maar mondjesmaat werk wordt gemaakt van de verduurzaming van onze energievoorziening. Daar is namelijk slechts € 4,5 miljoen extra beschikbaar voor in 2019." Grinwis ziet in de mogelijke vertraging bij de verkoop van Eneco echter ook een kans: “Als Eneco in 2020 nog niet is verkocht, krijgen we dat jaar nog wel ten minste € 8 miljoen dividend uitgekeerd en waarschijnlijk meer. Mijn voorstel is om dat geld, wat toch niet in de begroting is opgenomen, te gebruiken voor versnelling van de lokale energietransitie. Daarmee zouden de grote ambities van dit college voor de verduurzaming en vergroening van onze stad in ieder geval een stuk geloofwaardiger worden.”

Groot zorgpunt in de gepresenteerde begroting zijn de voorgenomen bezuinigingen op het welzijnswerk. Pieter Grinwis: “De komende jaren wil dit college structureel bezuinigen op het welzijnswerk, oplopend naar 8 miljoen per jaar vanaf 2022. Dit gaat bijvoorbeeld ten koste van buurthuizen bezoekwerk aan ouderen en jongerenwerk. Daarmee neemt de coalitie van Groep de Mos, VVD, D66 en GroenLinks een groot risico met onze stad. Je kunt als college wel roepen dat we moeten omzien naar elkaar - dat vind ik ook - maar als de praktijk anders is, dan moet je bereid zijn daar geld voor te blijven uittrekken en niet gaan beknibbelen op bezoekwerk aan ouderen en overgaan tot het sluiten van wijkgebouwen. Welzijnswerk in de wijk is essentieel in een stad als Den Haag, waar veel mensen geen functionerend sociaal netwerk hebben en op zichzelf zijn aangewezen. Wij vragen het college daarom niet de zichzelf opgelegde bezuiniging als leidraad te nemen, maar te doen wat onze stad nodig heeft.”

Gelukkig gaat er wel extra aandacht en geld gaat naar de bestrijding van eenzaamheid onder ouderen, zodat meer mensen waardig oud kunnen worden in Den Haag. Maar de ChristenUnie/SGP maakt zich zorgen over het gebrek aan visie op en geld bij dit college voor de ouderenzorg als geheel in onze stad. Pieter Grinwis: “Het is ontzettend goed dat er aandacht is voor de bestrijding van eenzaamheid, maar dat zou wat mij betreft hand in hand moeten gaan met betere en voldoende thuiszorg en dagbesteding. Daar wordt helaas geen euro extra aan uitgegeven. Liever zou ik bijvoorbeeld de hondenbelasting handhaven en de opbrengsten besteden aan goede zorg."

ChristenUnie/SGP: “Voorkom dat gemeente Den Haag in financiële degradatiezone belandt”

De ChristenUnie/SGP maakt zich zorgen over de verslechtering van de financiële positie van de gemeente Den Haag. Bij het vorige coalitieakkoord in 2014 trok fractievoorzitter Pieter Grinwis hierover al stevig aan de bel, en nu de gemeente nog veel meer op haar reserves is ingeteerd en gaat interen dan toen voorzien, is een alarmsignaal helemaal op zijn plaats. “Terwijl in de crisisjaren de Haagse financiën zeer gezond zijn gemaakt, zijn we in rap tempo aan het afzakken van de nationale subtop naar de degradatiezone van financieel gezonde gemeenten. Met het coalitieakkoord van Groep de Mos, VVD, D66 en GroenLinks lijken we deze trend van verslechtering onverminderd voort te zetten. Mijn partij vindt dat onverantwoord en zal vandaag het nieuwe college oproepen het stadhuis niet verder financieel uit te wonen, maar de gemeentefinanciën houdbaar te maken voor de toekomst.”

Er zijn verschillende financiële kengetallen, waarmee de financiële positie van een gemeente kan worden beoordeeld. Een bekende is de solvabiliteitsratio, die inzicht geeft in de verhouding tussen het eigen en het vreemde vermogen van een gemeente en daarmee iets vertelt over de mate waarin een organisatie in staat is op lange termijn aan haar financiële verplichtingen te voldoen.

De afgelopen jaren is de solvabiliteitsratio er sterk op achteruit gegaan. Waar deze in 2013 nog 40,4% was, is die inmiddels gekelderd tot 27,5% in 2017. De VNG (Vereniging van Nederlandse Gemeenten) waarschuwt voor een solvabiliteit lager dan 30% en stelt dat een gemeente met een solvabiliteit onder de 20% zich helemaal op glad ijs begeeft. Pieter Grinwis maakt zich dan ook zorgen: “Als de afspraken in het coalitieakkoord onverkort worden uitgevoerd, teert de gemeente verder in op de al niet zo grote reserves, wordt er allerlei vastgoed verkocht en last but not least wordt de kip met de gouden eieren geslacht - energiebedrijf Eneco - en al deze middelen worden als het aan de nieuwe coalitie ligt gelijk weer uitgegeven. Ik vrees dat we als gemeente financieel te kwetsbaar worden. De gemeenteraad in onze buurgemeente Leidschendam-Voorburg heeft dit opgelost door af te spreken dat de solvabiliteit niet onder de 30% mag zakken. Daar zitten we in Den Haag dus al ruim onder. Het lijkt me goed als we hier een vergelijkbare afspraak maken. Ik dien daarom woensdag een motie in waarin ik het nieuwe college oproep de solvabiliteit niet onder de 20% te laten zakken en te streven naar een minimum van 30%. Op die manier zetten we koers naar financieel veiliger vaarwater en belanden we weer in de nationale middenmoot van financieel gezonde gemeenten.”

“Groen, voor elk wat wils en financieel wankel” - Reactie ChristenUnie/SGP op coalitieakkoord “Den Haag, Stad van Kansen en Ambities”

De ChristenUnie/SGP feliciteert Groep de Mos, VVD, D66 en GroenLinks met het coalitieakkoord “Den Haag, Stad van Kansen en Ambities”. Fractievoorzitter Pieter Grinwis: “Het is goed voor Den Haag dat de vier grootste partijen er samen uit zijn gekomen”. Het akkoord biedt veel mooie aanknopingspunten. “We zien diverse van onze aangenomen moties en andere punten, waarvoor we ons hebben ingezet, terug in het coalitieakkoord. Bijvoorbeeld een stevigere aanpak van mensenhandel, bestrijding van eenzaamheid onder ouderen, 30% sociale woningbouw bij alle nieuwbouw, meer geld voor verkeersveiligheid en beter luisteren naar bewoners bij invoering betaald parkeren. Ook is het goed dat veel investeringen in een duurzamere en beter bereikbare stad worden aangekondigd. Alleen wel zonde dat om tienduizenden woningen van het gas af te halen en aan te sluiten op duurzame warmte, eerst de leverancier van die duurzame energie, Eneco, in de uitverkoop gaat. Zo wordt de kip met de gouden eieren geslacht. Verder vind ik het echt jammer dat er geen einde aan de raamprostitutie komt in Den Haag, maak ik mij zorgen over de beperkte investeringen in woningbouw en mis ik de aandacht voor thuiszorg en dagbesteding, maar ook de waarde van kerken en andere religieuze gemeenschappen voor Den Haag wordt niet genoemd.”

Financiën

Groot punt van aandacht voor Pieter Grinwis is de financiële onderbouwing van het akkoord: “Toen ik de financiële bijsluiter van dit akkoord las, fronste ik mijn wenkbrauwen. De kaasschaaf wordt nóg een keer over de ambtenarij gehaald, terwijl de opgaven voor de stad en de ambities van deze coalitie groot zijn, en er wordt erg veel geld weggehaald bij welzijn. We gaan de wethouder financiën, en natuurlijk het hele college, dus goed in de gaten houden de komende jaren. Temeer omdat deze coalitie 23 keer iets gaat onderzoeken, 11 pilots gaat uitvoeren en 14 keer nog iets nader gaat bekijken of bestuderen. Het lijkt erop dat zodra het moeilijk werd tijdens de onderhandelingen of het geld op was, er een onderzoekje of een pilot tegenaan is gegooid. Op sommige punten is een onderzoek trouwens gewoon helemaal niet nodig. Waarom niet gewoon in vervolg op de motie van de ChristenUnie/SGP zeggen dat je goedkopere parkeervergunningen voor ondernemers met een onderhoudsbedrijf gaat regelen in plaats van dat nog eens een keer te gaan onderzoeken?”

Woningbouw

De ChristenUnie/SGP ziet kansen bij de woningbouwagenda van de nieuwe coalitie. Pieter Grinwis: “Het is heel goed dat de focus ligt op middeldure woningen én dat de norm van 30% sociale woningbouw bij nieuwbouw voor de hele stad gehanteerd gaat worden. Daar gaan we dit college zeker aan houden. Al langere tijd maken we ons hier hard voor, want het is gewoon niet sociaal hoe de gemeente het afgelopen decennium met kwetsbare wijken als Moerwijk is omgegaan. Dáár meer middeldure woningen en tegelijk meer sociale huurwoningen op het zand, zo kan de stad meer verbonden worden. Bovendien zijn betaalbare (huur)woningen voor mensen met een gewoon inkomen broodnodig. Zo kunnen agenten, verpleegkundigen en leerkrachten in Den Haag blijven én komen wonen. Maar hier had ik wel op meer gehoopt: de investeringen zijn erg beperkt en ik mis de aandacht voor gezinnen.”

Soms wel, soms geen oog voor de belangen van bewoners

Bij het lezen van het akkoord valt het de ChristenUnie/SGP op dat er de ene keer wel, de andere keer geen oog is voor de belangen van bewoners. Pieter Grinwis: “Bewoners gaan echt beter betrokken worden bij de invoering van betaald parkeren. Een misser bij de invoering van betaald parkeren op Scheveningen wordt hersteld door alsnog een draagvlakpeiling te houden. Ik ben blij dat de belofte van de bouw van een parkeergarage in de Geuzenwijk eindelijk gaat worden ingelost, wat een belangrijke bijdrage gaat leveren aan de leefbaarheid en de vermindering van de parkeerdruk in deze wijk. Samen met de definitieve streep door de tram over de Westduinweg, de door de ChristenUnie/SGP voorgestelde E-bus van Norfolk naar Madurodam en de aangekondigde investeringen in de OV-corridor Binckhorst-Scheveningen bevat dit coalitieakkoord een aantal goede dingen voor de Scheveningers.”

Ronduit teleurstellend is het verruimen van de openingstijden van de horeca en het verder loslaten van de geluidsnormen. “Daar laat het nieuwe college de bewoners echt in de kou staan. Ik snap niet dat er zo makkelijk voorbij wordt gegaan aan de belangen van bewoners in bijvoorbeeld het centrum. Zij dreigen de grote verliezer van de horecaplannen uit het akkoord te worden. Ik ga samen met hen alles op alles zetten om de binnenstad ook voor hen aantrekkelijk te houden.”

Raamprostitutie

De ChristenUnie/SGP vindt het verder een gemiste kans dat het nieuwe college de raamprostitutie niet wil beëindigen, maar verplaatsen. Pieter Grinwis: “Een schone raamprostitutie is een illusie, evenals roken zonder je longen te beschadigen dat is. Wel fijn dat de Stationsbuurt en zeker het Oude Centrum hun probleemstraten kwijtraken en mogen uitzien naar mooie woonstraten, althans als de “marktpartij” doorpakt. De nieuwe coalitie trekt zelf namelijk geen euro uit om de panden uit te kopen. Als je deze branche vol uitbuiting en mensenhandel dan toch per se in stand wilt houden in onze stad van vrede en recht, dan moet er wat de ChristenUnie/SGP in ieder geval gekozen worden voor een forse vermindering van de huidige 340 ramen. Daar gaan we ons best voor doen."

Samenwerking

De ChristenUnie/SGP kijkt uit naar een mooie en constructieve samenwerking met het nieuwe college. Pieter Grinwis: “Er zijn genoeg aanknopings- én verbeterpunten om samen met dit college constructief en gezond kritisch aan de slag te gaan voor ons mooie Den Haag. De komende tijd is het zaak dat dit college samen met bewoners, ondernemers, maatschappelijke organisaties, kerken en andere religieuze instellingen werk gaat maken van de uitvoering van dit coalitieakkoord en van andere plannen die goed zijn voor onze stad. Ik zie uit naar de samenwerking en wens het nieuwe gemeentebestuur veel wijsheid en zegen toe.”

De ChristenUnie/SGP en D66 vinden het belangrijk dat de hele stad toegankelijk is voor iedereen, ook voor rolstoelgebruikers. Dat geldt ook voor evenementen en natuurlijk al helemaal voor door de gemeente gesubsidieerde evenementen. Neem bijvoorbeeld het mooie Festival Classique, van 7 tot en met 18 juni op Scheveningen, waarbij op meerdere locaties uitvoeringen zijn. Dit jaar voert men onder andere met 300 zangers een opera uit op het Noorderstrand. Prachtig, maar ontoegankelijk voor rolstoelen, zo meldt de organisatie bij navraag. Pieter Grinwis (ChristenUnie/SGP): “Mensen met een lichamelijke beperking worden hier buitengesloten. Onacceptabel dat een groot festival niet regelt dat ook mensen in een rolstoel hierheen kunnen. En ook ongehoord, gezien onze motie die twee jaar terug unaniem is aangenomen om evenementen toegankelijk te maken voor rolstoelgebruikers.” Marieke van Doorn (D66) vervolgt: “Ook het strand kan prima toegankelijk gemaakt worden voor rolstoelen, bijvoorbeeld met vlonders. Dit evenement kan jaarlijks op 3 ton gemeentelijke subsidie rekenen, maar ondertussen worden mensen met een beperking buitengesloten.” De ChristenUnie/SGP en D66 hebben het college daarom gevraagd toegankelijkheid voor mensen met een beperking alsnog te regelen met de organisatie, zodat ook écht iedereen kan genieten van dit mooie festival.

Schriftelijke vragen betreffende toegankelijkheid Festival Classique

Met de uitbreiding van het aantal festiviteiten voor horecazaken zijn bewoners opnieuw de dupe geworden van het horecabeleid in Den Haag. Nadat twee jaar geleden de openingstijden zijn verruimd, is nu besloten het aantal festiviteiten waarbij geen geluidsnormen gelden in de stad fors uit te breiden. Concreet betekent dit voor de bewoners: vaker geluidsoverlast. Raadslid Pieter Grinwis: “Het is treurig om te zien dat politieke partijen als D66, Groep De Mos en de HSP blijven roepen dat er koste wat kost meer reuring moet komen. Het interesseert ze niet wat de gevolgen voor bijvoorbeeld de gezondheid van bewoners zijn. Met het aannemen van dit voorstel mogen horecazaken vaker en langer geluidsnormen overtreden, terwijl er geen isolatiemaatregelen getroffen worden of duidelijk is wat de risico’s zijn voor de volksgezondheid. Reuring is voor veel partijen blijkbaar belangrijker dan de gezondheid van onze inwoners.”

Normen vastleggen voor lage tonen

De ChristenUnie/SGP heeft een aantal voorstellen gedaan om de overlast voor omwonenden binnen de perken te houden. Pieter Grinwis: “Ook wij vinden dat een stad mag bruisen, maar er zijn wel grenzen. Zodra gezondheid van bewoners in het geding komt, of de overlast buiten de perken gaat, moeten we een streep trekken.” Slechts één voorstel van de fractie kon op een meerderheid rekenen. Pieter Grinwis vervolgt: “De meeste partijen luisteren alleen naar bewoners als het ze uitkomt. Als het gaat om horeca, dan blijken bewoners voor de meeste partijen slechts een lastige sta in de weg. Gelukkig hebben wij het wel voor elkaar gekregen dat er onderzoek komt naar geluidsnormen voor lage bastonen. Deze tonen dreunen door alle oude panden in de binnenstad en voelen mensen in hun bed. Er komt een onderzoek om te kijken of hiervoor, net als in Amsterdam, normen kunnen worden vastgelegd.”