Poliflw

"Met mij gaat het goed, met ons gaat het slecht", een bekende uitspraak van het Sociaal en Cultureel Planbureau. 📖 Dit weekend las ik het boek 'Veenbrand' van Kim Putters (directeur SCP) over het gebrek aan politieke visie en smeulende kwesties in onze samenleving. Resultaat: veel herkenning, maar een feest van herkenning was het helaas niet.📖 Kim Putters is een influencer, iemand met veel invloed in het politieke debat. Hij constateert dat de politiek de voorspoed blijft bejubelen die de oude economie ons heeft gebracht. Dus: veel aandacht voor hogere winsten aandeelhouders, meer banen en hogere salarissen, die juist het gevoel van onbehagen aanjagen. Naast inkomens & banen moet het namelijk ook gaan om werkzekerheid, gezondheid, sociale netwerken, gezond voedsel, duurzaam energieverbruik, nieuwe democratische vaardigheden en voor iedereen een eigen plek in onze samenleving. Daarnaast zorgen grote vraagstukken als klimaatverandering, globalisering, migratie & technologische ontwikkelingen voor nog meer druk op het gevoelde onbehagen. De grote vraag is hoe de inclusieve samenleving van de toekomst eruit ziet. Putters concludeert dat oplossingen voor grote maatschappelijke kwesties niet langer met de technocratische politiek van de afgelopen decennia zijn op te lossen. Nieuwe politiek is nodig. Vandaar dat Putters zijn boek de titel 'Veenbrand' meegeeft: over de vloek van economische groei die ogenschijnlijk veel kansen biedt, én tegelijk de blindheid voor de smeulende polarisatie die daaronder schuilgaat. 'Veenbrand' onderscheidt 4 smeulende kwesties: 🚬 Brede welvaart: economische groei staat teveel centraal. De toegenomen inkomensverschillen en de enorme inzet van vrijwilligers & mantelzorgers worden miskend. Bovendien wordt niet al het beschikbare arbeidspotentieel ook benut. Dit alles versterkt maatschappelijke gevoelens van onbehagen 🚬 Een leven lang ontwikkelen: de toegenomen culturele diversiteit vraagt om een nieuw thuisgevoel en een aangepaste Nederlandse identiteit. Een ander perspectief op leren, werken, samen leven & samen werken is dringend nodig. 🚬 Sociale ongelijkheid: ons land kent steeds meer achterblijvers. Met veelal lagere opleiding, minder inkomen & beperkte sociale netwerken. Onze maatschappij wordt hierdoor steeds minder inclusief, met klimaat & technologie als dreigende triggers. 🚬 Democratische rechtsstaat: het sociaal contract lijkt uitgewerkt: de samenleving is individualistischer geworden en compromissen in de poltiek ervaren burgers als kiezersbedrog. Goede en betrouwbare informatie is essentieel, net als onafhankelijke journalistiek en meer zeggenschap voor burgers. Als het vertrouwen in de democratische rechtsstaat wegebt, kan de veenbrand een open vuur worden. De politiek kijkt volgens Putters te veel weg en te weinig vooruit. Hij pleit dan ook voor meer moreel gezag vanuit de politiek: met een realistisch mensbeeld en een gedeelde visie op de maatschappij kunnen politici beter samenwerken. Met elkaar én ook met bewoners, ondernemers en maatschappelijke organisaties. Elke wereldreis begint -lokaal- met de 1e stap: in Culemborg lijkt me het democratisch akkoord in het raadsprogramma (met 7 van de 9 raadspartijen) en de nieuwe stadvisie een mooi beginnetje om verder uit te werken: open, eerlijk & samen!

Gisteren stond het land stil. We werden in het hart geraakt. In Utrecht werden de deuren gesloten, bleven kinderen op school, konden ouders niet naar huis. We voelden ontzetting voor de slachtoffers, voor de mensen in de tram. We waren trots op de politieagenten, die onmiddellijk hun pensioendemonstraties afbraken en aan het werk gingen. De hulpverleners, de veiligheidsdiensten die zonder aarzelen hun werk deden. Op tragische momenten als gisteren in Utrecht laat de samenleving haar kracht zien. Even is er vrees, maar we laten ons niet bang maken. Niet door extreme gekken, niet door terroristische criminelen en ook niet door politici die op smerige wijze alleen aan hun eigen electorale belang denken. Vandaag schakelen we weer om. Morgen zijn er verkiezingen. Het is een tijd waarin we als politici het verschil laten zien. De opvattingen van GroenLinks staan ver af van die van de VVD. En zo hoort het. Onze democratie is ijzersterk. In onze democratie is er zelfs plaats voor partijen met extreme opvattingen. Over migratie, over integratie en zelfs over de islam. In onze democratie mogen alle opvattingen over het voetlicht komen. Maar opvattingen gaan gepaard met verantwoordelijkheid. Er zitten grenzen aan wat fatsoenlijk is. Er zitten grenzen aan haat zaaien. Extreme opvattingen kunnen inspiratie zijn voor geweld. Daar hoeven we geen doekjes om te winden. Extreme interpretaties van religieuze opvattingen leiden tot 9-11 of tot de aanslag op Charlie Hebdo. Maar het zijn altijd de schutters, de terroristen die daar verantwoordelijk voor zijn. Aanslagen kunnen en mogen nooit in de schoenen worden geschoven van de islam of van onschuldige moslims. Het individu dat de trekker overhaalt, waar die ook zijn inspiratie vandaan haalt, die en alleen die is verantwoordelijk. In 2011 werden er 77 vooral jonge mensen vermoord op Utøya. In 2016 werden in Charleston 9 zwarte Amerikanen doodgeschoten tijdens een kerkdienst. In 2018 werden 11 mensen doodgeschoten in een synagoge in Pittsburgh. Vorige week werden 50 mensen afgeslacht in Nieuw-Zeeland. Al deze aanslagen, moordpartijen, slachtingen zijn gemotiveerd of geïnspireerd door extreem-rechts gedachtengoed. Maar nooit zal ik politici daar verantwoordelijk voorhouden. Daar ligt de grens. Onze democratie is sterk. Ik zal altijd strijden tegen extremisme. Ik ben niet bang dat zij winnen. Maar we moeten er wel voor waken. We moeten zeggen waar het op staat. En dit is wat ik vind. Gisteren werd de grens van het democratisch fatsoen overschreden door Forum voor Democratie. Gisteren werd wat er in Utrecht gebeurde in de schoenen geschoven van partijen als het CDA en de VVD. Gisteren werd het beleid van deze partijen aangewezen als schuldige voor Utrecht. Dat is over de grenzen van democratisch fatsoen. Dat is smerige politiek. Ga morgen stemmen. Laat morgen je democratische hart spreken.