Poliflw

D66 wil dat handhavers geen coronaboetes uitdelen aan samenwonende studenten of collega’s of mensen in tehuizen die onder één dak leven. In verschillende steden kregen huisgenoten die samen in hun tuin of op hun balkon zaten flinke bekeuringen. “Je beboet geen gezin dat samen op de bank zit. Beboet dan ook geen huisgenoten,” zo luidt de oproep van de D66-fractievoorzitters uit 34 Zuid-Hollandse gemeenten, waaronder Lansingerland, Leidschendam-Voorburg, Den Haag, Rotterdam, Zoetermeer, Leiden, Dordrecht, Alphen aan de Rijn, Westland en Schiedam en de fractievoorzitter in de Provinciale Staten van Zuid-Holland.

De standaard noodverordening gaat uit van huishoudens die alleen bestaan uit ouders en (klein)kinderen. Vijf Leidse studenten kregen een boete van 400 euro per persoon, omdat ze samen op hun balkon zaten. Studenten vallen niet onder de definitie van een gezamenlijk huishouden, waardoor ze strafbaar waren in hun eigen huis. “Dit lot kan ook samenwonende broers en zussen treffen, collega’s die in één huis wonen of gescheiden partners die nog wel onder één dak leven,” aldus de D66-fractievoorzitters

Eén adres, één huishouden De oplossing ligt volgens Ineke den Heijer fractievoorzitter D66 Lansingerland binnen handbereik. “De noodverordening verandert in deze coronaperiode best vaak, dus de politiek kan dit probleem snel en eenvoudig veranderen.” Als de definitie gaat luiden dat iedereen op hetzelfde adres een gezamenlijk huishouden vormt, is het probleem uit de wereld. Den Heijer: “Dat voorkomt onnodig boetes en een hoop frustratie, en zorgt voor duidelijkheid en regelgeving die geen leefvormen uitsluit.”

Schrijf geen boetes De fractievoorzitters willen voor het vervolg van de coronacrisis voorkomen dat dit soort boetes worden uitgedeeld. “Inwoners die in de huidige regels strafbaar zijn in hun eigen huis wonen vaak klein en delen soms hun keuken, badkamer of zelfs de woonkamer. Ze hebben niet de luxe om altijd 1,5 meter afstand te houden. Ze kunnen elkaar simpelweg niet ontwijken.”

Den Heijer hoopt dat tot die tijd op een redelijke manier de regels handhaaft worden, zoals in de praktijk vaak al gebeurt. “De mensen die dit treft, zijn vaak ook slachtoffers van deze crisis”, zegt Den Heijer. “Ze hebben soms geen inkomen meer, geen dagbesteding, wonen in kleine kamers en hebben steeds meer te maken met eenzaamheid. Het laatste wat zij nu nodig hebben is een boete.”

35 D66-fracties Deze oproep doen de fractievoorzitters van D66-fracties uit 34 Zuid-Hollandse gemeenten, te weten (in alfabetische volgorde): Alblasserdam (Marko Stout), Alphen aan den Rijn (Gert van den Ham), Bodegraven-Reeuwijk, Brielle (Wim Smit), (Elly de Vries), Capelle aan den IJssel (Pieter Holkamp), Den Haag (Dennis Groenewold), Dordrecht (Ahmet Polat), Gorinchem (Ilhan Tekir), Gouda (Evert Bobeldijk), Hellevoetsluis (Mieke Bakker), Hendrik-Ido-Ambacht (Marijke Gommans), Hillegom (Sander Boschma), Hoeksche Waard (Miranda den Tuinder), Katwijk (Ralf Boland), Krimpen aan den IJssel (Larry Köster), Lansingerland (Ineke den Heijer), Leiden (Vahit Köroğlu), Leiderdorp (Jeroen Hendriks), Leidschendam-Voorburg (Jacco van Maldegem), Lisse (Bas van Riel), Maassluis (Jesse de Jong), Midden-Delfland (Roger Vieira), Oegstgeest (Elfred Bus), Papendrecht (Trijntje van Es), Pijnacker-Nootdorp (Barend van de Kraats), Ridderkerk (Farahnaz Fräser), Rijswijk (Constantijn Dolmans), Rotterdam (Chantal Zeegers), Schiedam (John van Sliedregt), Waddinxveen (Albert Grooten), Wassenaar (Ritske Bloemendaal), Westland (Benjamin Hofland), Zoetermeer (Gernand Ekkelenkamp), Zwijndrecht (Sabine Schipper) en de provinciale D66-fractie (Ria Oosterop).

De jaren tien was het decennium dat het volk de straat op ging, massaal en overal ter wereld. Én het decennium dat een nieuw slag politici opstond. Want populisten gedijen in deze tijd. De bevolking liet haar stem horen en die stem zei: we hebben genoeg van onze corrupte, incompetente, zichzelf verrijkende, autocratische overheden. Wij willen economische ontwikkeling, een toekomst. Wij willen een overheid die ons onze waardigheid als burger teruggeeft, die ons serieus neemt, die problemen oplost. De Arabische Lente die in 2010 vol optimisme begon met een verrassend protest op een marktplein in Tunesië, deed de hoop oplaaien dat een fase van democratie en liberalisering kon aanbreken, maar eindigde tien jaar later in een deceptie. Het was dit decennium de eerste keer dat mensen zo massaal de straat op gingen, maar niet de laatste keer. Want wat misschien wel het meest kenmerkende van dit decennium is geweest, is dat de stem van het volk op zoveel plekken heeft geklonken. Niet alleen in de Arabische wereld, maar ook in zuidelijker Afrika, in Latijns-Amerika en vooral in het Westen. Hoe groot de verschillen tussen groepen ook zijn, overal is er boosheid en onvrede over het feit dat overheden -tegenwoordig ook wel de elite genoemd- niet bereid of in staat zijn om antwoorden of oplossingen te bedenken voor de grote thema’s van onze tijd: ongelijkheid, migratie en klimaat. Anderhalf jaar geleden waren er plotseling de Fransen in gele hesjes die in zekere zin de eisen van de Arabische demonstranten herhaalden: drijf ons niet verder de economische ellende in, zie wat er met ons gebeurt, geef ons onze waardigheid terug. En op dit moment zijn overal op de wereld protesten gaande die een dergelijke boodschap uitdragen. Twee dingen vallen op: waar aan het begin van het decennium autocratische regimes onder vuur lagen, zijn de afgelopen jaren vooral democratische overheden doelwit van volkswoede. En waar dit soort demonstraties tegen de gevestigd orde van oudsher -denk aan de jaren zestig- een podium waren voor jongeren, gaan nu ook veel ouderen de straat op. Die verandering is merkbaar in zo ongeveer alles wat zich tien jaar geleden nog vaag aftekende en nu genormaliseerd lijkt: culturele verwarring, economische ongelijkheid, grote verschillen tussen rijk en arm, binnenlandse politieke politisering, ruziënde organisaties, maatschappelijke ontrafeling en Europese verdeeldheid. Door migratie en emancipatie veranderen samenlevingen en de verhalen die verteld worden over die samenlevingen. En groepen die tot voor kort buiten de macht bleven, eisten dit decennium hun plek op. Voor de machtshebbers die van oudsher het beleid bepaalden is dat ongemakkelijk. Zo liggen liberalisme en burgerrechten in hun eigen traditionele bolwerk, de democratie, dit decennium onder vuur. In het Westen zijn het de rechten van vluchtelingen die langzaamaan ondermijnd worden. Daarbuiten zijn het weer andere groepen die het moeten ontgelden. En terwijl de democratische landen hun eigen fundamenten ondergraven, winnen autocratische en nep-democratische regimes juist aan zelfvertrouwen en weten ze maatschappelijke onvrede steeds beter in de kiem te smoren. Natuurlijk is er de afgelopen tien jaar ook nog iets leuks gebeurd. Nationaal was het jaar 2013 groots voor het Koningshuis én de rest van Nederland. Willem-Alexander besteeg de troon en nam het stokje van zijn moeder Beatrix over. Het Koningslied, dat ter gelegenheid van deze gebeurtenis werd geschreven, hield Nederland trouwens ook behoorlijk bezig. Internationaal was het overeind houden van de euro een succes, maar maskeert vooral het Europese verval. Er zijn misdadige en frauduleuze regimes opzij geschoven, er is een nieuwe emancipatiegolf die óók heel kenmerkend is voor de jaren tien en er is een Klimaatakkoord in Parijs gesloten. Maar terugkijkend op dit decennium zullen we over een tijdje waarschijnlijk vooral denken aan al die boze en bange mensen die de straat op gingen. Aan de politici die dachten in makkelijke oplossingen. En aan de opmars van een autoritaire manier van denken, ook of zelfs vooral in de democratische wereld. Er is ook goed nieuws: er zijn in 2020 geen verkiezingen. Tenminste, als de huidige coalitie het volhoudt. Regeren is vooruitzien en niet vooruitschuiven. En dat kan nog best eens spannend worden. Ik wens u een hoopvol 2020.

Altruïsme, ofwel onbaatzuchtigheid? Het was wel even wennen, tijdens de afgelopen Algemene Politieke Beschouwingen. Terwijl partijen elkaar tijdens het belangrijkste debat van het jaar maar al te graag scherp onder vuur nemen en vliegen afvangen, was de stemming dit jaar opvallend mild. De verschillende partijen waren het op sommige punten zelfs gewoon met elkaar eens. Hoe zou dat komen? Waren onze politici ineens bevangen door een golf van altruïsme, ofwel onbaatzuchtigheid? Natuurlijk zou dat kunnen, maar waarschijnlijker is toch dat de partijen de datum van 17 maart 2021 in het achterhoofd hebben: de verkiezingen voor de Tweede Kamer. Een aantal recente onderzoeken wijzen dezelfde kant op: wie de grootste partij wil worden, moet de gematigde kiezer aan zich weten te binden. En die gematigde kiezer heeft genoeg van ordinair geschreeuw, woeste reacties, persoonlijke aanvallen, vuige beledigingen en extreme standpunten. Enkele dagen na de Beschouwingen deed het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) onderzoek. Het SCP onderzoekt maandelijks de thermometer van de samenleving om te peilen wat er leeft. En wat bleek: Mensen maken zich zorgen over de polarisatie en over de verharding in politiek en maatschappij. Het draait niet alleen om materiele voorzieningen, maar ook om maatschappelijke rust. De meeste kiezers waardeerden dan ook de vriendelijke toon van de Kamerdebatten. Het SCP constateerde tevens dat een grote groep kiezers zich verwaarloosd voelt in een tijd waarin alle aandacht uitgaat naar Gele Hesjes, anti-Zwarte Piet, of recent nu weer de discussie over de Gouden Eeuw. Het Amsterdam Museum heeft besloten het etiket niet langer te gebruiken als synoniem voor de 17de eeuw.Het ingeburgerde begrip dekt volgens het museum niet de ‘historische werkelijkheid’. De semipermanente tentoonstelling ‘Hollanders van de Gouden Eeuw’ in de Hermitage in Amsterdam gaat voortaan ‘Groepsportretten van de 17de eeuw’ heten. De ingrijpende aanpassing past in de brede discussie die in Nederland woedt over het koloniale verleden en de rijkdom die, vaak ten koste van anderen, is verkregen. Een veranderend gebruik van gevoelige terminologie is daarbij symptomatisch. Ook de boeren hebben van zich laten horen. Ze voelen zich uitgestoten door de politiek en speelbal van de steeds veranderende regels. Zij vinden dat politici, media en activisten de laatste jaren een negatief beeld over boeren hebben geschetst en dat ze ten onrechte zijn neergezet als milieuvervuilers. Het voorstel van D66 om de veestapel te halveren vanwege de stikstofproblematiek was voor hen de druppel. Massaal togen zij met tractoren naar het Haagse Malieveld, ’s lands bekendste protestlocatie. Cultuurclashend en klossend op hun klompen namen zij het op voor de agrariërs en het boerenleven. Duizenden boeren zorgden voor een verkeerschaos en de langste file ooit. De boeren moeten de hele samenleving van goedkoop voedsel voorzien, maar naar begrip en waardering kunnen ze fluiten. De demonstratie werd een grote slag om de sympathie: Een statement maken en tegelijk de burger niet al te zeer tot last zijn. Hun imago wilden ze niet verpesten. De uitsmijter deze maand kwam van minister Ingrid van Engelshoven (Emancipatie). Zij roept speelgoedfabrikanten op rolbevestigend speelgoed in hun collectie ‘onder de loep te nemen’.Ook tegenwoordig tonen advertenties voor speelgoed nog volop stereotypische rolmodellen, merkte ze op. ‘Meisjes zijn verzorgend, jongens zijn avontuurlijk’. De bewindsvrouw deed haar oproep nadatbekend was geworden dat in Franse speelgoedwinkels volgend jaar een einde komt aan de indeling jongens en meisjes. In folders kan dan ook niet meer per sekse worden geadverteerd. En winkelpersoneel mag ouders straks niet meer vragen: ‘Is het voor een jongen of een meisje?’ Verder gaat het bedrijfsleven speelgoed ontwikkelen dat niet discrimineert. In december 2018 sprak Van Engelshoven tijdens een TED-talk ook al over genderstereotypen. Volgens de minister komen vrouwen door genderstereotypen ongewild vast te zitten in parttime banen, kunnen ze zich niet meer persoonlijk en professioneel ontwikkelen en kunnen ze zelfs, door financiële afhankelijkheid, niet meer weg uit hun relatie als ze dat willen. De bewindsvrouw werd onverwijld naar de Kamer geroepen om uitleg te geven. Daar leed zij pijnlijk decorumverlies. Zij zag over het hoofd dat de coalitiepartners zich niet voor haar wenste op te offeren. Een SGP-kamerlid constateerde een gebrek aan conceptuele fatsoen en vroeg snaaks of de minister haar tijd niet beter kon besteden. Coalitiepartner VVD merkte terecht op dat er niets staat over speelgoed in de Emancipatienota. De liberalen vinden dat eerst maar eens echt slagen moeten worden gemaakt op emancipatie als het gaat om financiële onafhankelijkheid van vrouwen en laat speelgoed over aan kinderen. Een PVV-Kamerlid deed de uitspraken van Van Engelshoven af als die van een D66-activist en niet van een minister. Het CDA reageerde zoals verwacht zonder ressentiment en noemde het een zaak voor winkeliers en de ouders zelf. Benieuwd wat de minister zelf vroeger voor haar verjaardag kreeg, waarschijnlijk geen speelgoedtractor.

Bijna iedereen van ons heeft wel iets met Koningsdag. Zelfs wie minder koningsgezind is, kan genieten van de gezelligheid op de rommelmarkt, de kraampjes met lekkernijen, de spelletjes en al die andere activiteiten – alles in oranje gekleurd, en voor jong en oud. In elke dorpskern van Lansingerland kennen we dan ook een Oranjecomité. In Bergschenhoek heeft dit comité bovengenoemde naam. De naam van de stichting geeft aan dat ze eveneens bij de organisatie van Dodenherdenking actief zijn. Ook deze blijken in Lansingerland onverminderd mensen te trekken getuige de drukte bij de herdenking bij de drie monumenten afgelopen 4 mei.

Al dat werk wordt in Bergschenhoek gecoördineerd door een kleine stichting. Gerda en Eelco (beiden met oranje jas op de foto) zijn lid van het bestuur. Zij maken alle plannen en zorgen ook dat allerlei andere groepen en groepjes op elkaar aansluiten. Vrijwilligers zijn trouwens nog welkom, bijvoorbeld om te collecteren. Neem gerust een kijkje op hun website, www.snf-bergschenhoek.nl.

In onze serie bezoekjes aan #waardevolle initiatieven heeft ChristenUnie Lansingerland in juni de stichting bedankt en hun het #waardevol-lintje opgespeld. Welverdiend!

Lees meer over de verkiezingen op https://verkiezingen.groenlinks.nl/

De CU is een politieke partij die, gedreven door het geloof in Gods liefde voor mensen, verantwoordelijkheid neemt voor het bestuur van ons land. We willen graag waardevol zijn voor de mensen om ons heen. Dat doen we in de regering, de Tweede Kamer maar ook hier in Lansingerland Daar hebben we jouw steun bij nodig. Onze leden maken het mogelijk dat onze politici ondersteuning krijgen in hun werk, dat we een nieuwe generatie van politici op kunnen leiden en dat we een hoopvolle campagne kunnen voeren. En weet je dat de ChristenUnie extra subsidie ontvangt voor elk nieuw lid? Jouw steun is meer dan ooit nodig. https://www.christenunie.nl/welkom

Timeline Photos

NIEUWS Heel goed nieuws! De wachter komt terug bij het Carillon, op het gerenoveerde plein bij 't Vierkantje!! Na intensief overleg in de afgelopen weken met Historische Vereniging Berkel&Rodenrijs, wethouder Fortuyn en ambtenaar, is het toch gelukt. Jaren hebben we gepleit voor terugkeer Carillon mét wachter en nu ook het laatste zetje gegeven. Het belang van kunst in de buitenruimte moet je niet onderschatten. Het zijn gedeelde ankerpunten in een gemeenschap, soms mooi, soms minder, herinneringen aan vroeger en vaak ook bekostigd met geld van inwoners en ondernemers. Daar moet je met respect mee omgaan. Zo dus.

Photos from Pvda Lansingerland's post