Poliflw

Vandaag presenteren coalitiepartijen VVD, CDA, D66, GroenLinks en PvdA het bestuursakkoord 2019-2023 getiteld ‘Kiezen voor Kwaliteit’. Het CDA is verheugd om in het akkoord veel van het eigen verkiezingsprogramma terug te zien. Brabant krijgt weer een sociale agenda Zo krijgt Brabant via de portefeuille van beoogd CDA-gedeputeerde Marianne van der Sloot weer een sociale agenda, gevuld met plannen en projecten op het gebied van leefbaarheid, cultuur, erfgoed en sport. Hierbinnen zijn bijv. versterking van het ‘blijfklimaat’ in wijken en dorpen, initiatieven gericht op o.a. vitale ouderen, cultuureducatie voor jongeren, voortzetting van de financiële steun aan de Philharmonie Zuidnederland en een Brabants Sportakkoord herkenbare CDA-thema’s. Actieplan arbeidsmarkt Met het ‘Actieplan arbeidsmarkt’ komt de provincie tegemoet aan een oproep die in het CDA in de Brabantse Staten herhaaldelijk heeft gedaan: een plan om met bedrijven en onderwijsinstellingen de personeelstekorten in o.a. de zorg, bouw en techniek te lijf gaan. Om te voorkomen dat familiebedrijven en het mkb straks met lege of zelfs zonder handen staan. Eindhoven éindelijk bereikbaar Goed nieuws voor de inwoners van Brainport en dé doorbraak waar het CDA zich al jaren hard voor maakt: de provincie laat nog één keer alle opties voor verbetering van de bereikbaarheid van Eindhoven op een rijtje zetten en wil in 2020 een besluit nemen over een oplossing voor de bereikbaarheid van de regio Eindhoven. Eindelijk! Meer tijd voor boeren De provincie herziet de veehouderijbesluiten uit 2017, waardoor specifieke groepen boeren méér tijd krijgen om aan de doelstellingen te voldoen. Het betreft melkveehouders met stro(oisel)stallen, houders van vlees- en fokstieren, houders van geiten, houders van varkens en vleeskalveren en bedrijven die per 1 januari 2022 en per 1 januari 2024 stoppen. Ook neemt de provincie aanvullende maatregelen om Brabantse boeren te ondersteunen, bijvoorbeeld met maatregelen ter bevordering van nieuwe stalsystemen en de introductie van een pachtsysteem om de hoge koop-/pachtprijzen voor melkveehouders aan te pakken. Portefeuille veiligheid naar CDA In de veiligheidsportefeuille van beoogd CDA-gedeputeerde Renze Bergsma komen alle speerpunten van het CDA t.a.v. veiligheid terug: bestrijding van de drugsindustrie, maatregelen tegen ondermijning op het platteland, aanpak van de verloedering van recreatieparken, en daling van het aantal verkeersslachtoffers. Veiligheid als nieuwe portefeuille, met een eigen gedeputeerde en een eigen budget, moet zorgen voor een nog doeltreffender veiligheidsbeleid. Geen herindeling zonder draagvlak Het CDA is tegen herindelingen van bovenaf, d.w.z. dat de provincie gemeenten dwingt om te fuseren. Wat het CDA betreft gaan gemeentes alleen samen, als de inwoners van die gemeenten dat zelf willen. Draagvlak voor een herindeling weegt dus zwaar, net als in de nieuwe herindelingsregels van het ministerie van Binnenlandse Zaken waarbij de provincie gaat aansluiten. De kans op een herhaling van het herindelingsdrama in Nuenen is daarmee een stuk kleiner geworden. Daar is het CDA blij mee. Een betere richting voor Brabant Met dit bestuursakkoord kan het CDA niet alleen een belangrijk deel van zijn verkiezingsprogramma realiseren, maar Brabant ook van richting veranderen. Goed beleid wordt voortgezet, maar voor ineffectieve, averechtse maatregelen komen nieuwe plannen in de plaats. Meedoen is resultaten boeken Statenlid Ankie de Hoon, die Van der Sloot opvolgt als fractievoorzitter van de achthoofdige CDA-fractie: “Na vier jaar oppositie staat het CDA op het punt weer te gaan meebesturen in Brabant. Met twee gedeputeerden en acht Statenleden drukken we een stevige stempel op het provinciaal beleid. In een coalitie van partijen die ons als CDA in staat stelt de toekomst van Brabant mee vorm te geven. Want wil je iets voor Brabant betekenen, dan moet je bereid zijn om mee te doen, samen te werken en compromissen te sluiten. Door mee te doen, kan je zaken voor elkaar krijgen. Dát was onze redenering na de uitnodiging van de informateur. Het argument om ja te zeggen. En de drijfveer achter onze inzet voor dit bestuursakkoord.” Het CDA in het nieuwe college Voor de uitvoering is het college van Gedeputeerde Staten verantwoordelijk. Van de zeven gedeputeerden zijn er twee van het CDA. Van der Sloot wordt gedeputeerde Samenleving, Cultuur & Erfgoed en Bergsma gedeputeerde Veiligheid, Bestuur & Organisatie. “Echte CDA-portefeuilles”, aldus De Hoon. “Met Marianne krijgt Brabant, naast een economische, weer een echte sociale agenda. Renzes portefeuille is nieuw, er helemaal op ingericht om de strijd tegen de Brabantse onderwereld te intensiveren, de ondermijning in het buitengebied tegen te gaan, en de verkeersveiligheid te vergroten.” Van der Sloot, Bergsma en hun vijf collega’s van VVD, D66, GroenLinks en PvdA worden op 14 juni a.s. benoemd.

Het incidentje met een SP-Kamerlid die onlangs in een rommelig T-shirt en met zichtbare tatoeages aan de interruptiemicrofoon stond, was kenmerkend voor opvattingen over stijl en kleding in het parlement. Lange tijd verschenen alle mannelijke Kamerleden in een donker pak met stropdas en dames in een jurk of rok en een bijpassend bijou. Maar tegenwoordig is er kennelijk meer vrijheid qua kledingvoorschrift en is aanwezigheid in de Kamer zonder stropdas of met een trui algemeen geaccepteerd. Die ontwikkeling vertoont parallellen met die in de gehele hedendaagse samenleving. Het huidige straatbeeld in steden en dorpen vertoont veelal een trui en een spijkerbroek met vale, weinig modieuze bleekvlekken en onduidelijke voorgevormde gaten. In de Tweede Kamer duurde het tot november 1969 voordat een vrouw in een broekpak verscheen. Een toenmalig D66-Tweede Kamerlid baarde met haar stemmige donkerblauwe outfit, zoals een landelijke krant toen schreef, bepaald opzien, want zo’n kledij was in ‘s lands vergaderzaal niet gebruikelijk. Alle mannelijke Kamerleden kwamen lange tijd in maatkostuum met elegante stropdas en de Tweede Kamervoorzitter zat de plenaire vergaderingen zelfs in rokkostuum met strik voor. Zijn opvolger hield het bij een maatpak en het werd daarna geleidelijk allemaal wat informeler. Uit de Eerste Kamer komt de anekdote dat de griffier een medewerker van de griffie terechtwees die eens zonder stropdas verscheen, toen op hetzelfde moment een Kamerlid in ribfluwelen pak -zonder stropdas- de plenaire zaal binnenkwam. Consternatie alom. Er zijn wel enkele gevallen bekend waarin de Kamervoorzitter een bewindspersoon vroeg zijn jasje aan te trekken, omdat een minister -toen nog deftig aangesproken met excellentie- in hemdsmouwen niet paste in het Haagse decorum. Zelfs op warme zomerdagen werd wat luchtige kledij niet gewaardeerd. In 2003 kregen drie vrouwelijke Tweede Kamerleden van GroenLinks een standje van de voorzitter omdat zij in de plenaire vergadering een T-shirt over hun kleding droegen met teksten als 'Baas in eigen buik'. Ze deden dat als protest tegen het uit het ziekenfonds halen van de pil. Niet zo zeer de kleding als wel het actievoeren, werd niet gewaardeerd. Kamerleden en ministers hadden ook lange tijd een ambtskostuum en tot de Tweede Wereldoorlog droegen velen dat ook op Prinsjesdag. Leden die tevens rechter, hoogleraar of officier waren, kwamen overigens in het kostuum dat bij dat ambt hoorde. Een Kamerlid verscheen bijvoorbeeld met magistermantel (middeleeuwse academische titel vergelijkbaar met die van doctor) en droeg daarbij een baret met paarse pluim. Sinds de jaren negentig van de vorige eeuw zijn er de vrolijk gekleurde hoedjes van vrouwelijke Kamerleden en -bewindspersonen tijdens Prinsjesdag op het Binnenhof te zien. Formele regels zijn er niet. Formeel mag alles, maar informeel toch niet. Want ook al verschuiven normen, dat betekent niet dat alles gepast is. Stijl en decorum blijven rond het Binnenhof belangrijk. Leden van de Tweede Kamer hoeven niet verplicht een jasje te dragen als zij vergaderen in de grote plenaire zaal. De huidige Kamervoorzitter is ook niet van plan een officiële dresscode in te voeren, al hecht zij wel aan representativiteit. Na het T-shirt incident tikte zij een paar dagen later enkele Kamerleden op de vingers die in hemdsmouwen in de plenaire vergaderzaal verschenen. Dat was op het moment dat er buiten zomerse temperaturen waren. Terstond wilden enkele Kamerleden weten of het wel aan de Kamervoorzitter is om leden aan te spreken op hun outfit. Zij hield echter staande dat Kamerleden er representatief uit moeten zien. Burgers sturen volgens haar geregeld mailtjes naar de Kamer waarin zij zich beklagen over het ontbreken van een jasje of te diepe decolletés bij de vrouwelijke parlementariërs. Truien en kraagloze hemden horen volgens de voorzitter niet in het parlement thuis. Een ad rem Kamerlid vatte het vervolgens snedig samen: Kunnen alle leden van de grootste coalitiepartij en haar bewindslieden wellicht in een streepjes pyjama in de plenaire zaal zitting nemen? Om daar vervolgens geestig aan toe te voegen: Het zou daarnaast goed zijn voor de stijl en het decorum van de Kamer wanneer zij ook nog eens naar waarheid zouden betogen.