Wat een vreemde en naargeestige 1 mei is dit. Terwijl honderden mensen nog steeds liggen te vechten voor hun leven op de intensive care in ziekenhuizen maken we ons ondertussen zeer grote zorgen over de economie en een mogelijk tweede griepgolf in het najaar. We maken ons allemaal zorgen om onze partners, ouders, familieleden en vrienden die in de kwetsbare groep vallen. En misschien ook wel over ons zelf. We hopen dat zij en wij het virus niet oplopen en doen er alles aan om dat te voorkomen. Dat betekent dat we elkaar vaak niet meer kunnen ontmoeten, mogen knuffelen of samen kunnen eten. Dat is een hoge prijs die naarmate de weken verstrijken steeds hoger wordt. Het staat natuurlijk niet in vergelijking tot degenen die hun dierbaren verloren in deze crisis, dat besef ik me heel goed.
Aan de andere kant maken we ons grote zorgen om de economie. Werknemers raken hun baan kwijt, nog niet zo massaal als in de VS, maar de werkeloosheid zal stijgen, wereldwijd gemiddeld zo’n 10%. Ondernemers mogen niet open en zien hun zaak naar de knoppen gaan. ZZP’ers wachten wanhopig op een volgende opdracht, die niet komt….
Sinds de eerste Internationale is er veel verbeterd in de maatschappij. Mensen kunnen er nu zeker van zijn dat er voor ze gezorgd wordt als ze ziek worden. Met een enorme krachtinspanning heeft de staat hiervoor gezorgd in de afgelopen twee maanden. Mensen zijn ook bereid om (een zekere periode) zich aan regels te houden die ervoor zorgen dat de meest kwetsbaren niet besmet worden. En daar ligt het dilemma, gezondheid versus economie. Dit zou geen dilemma mogen zijn, we zouden het wat dat betreft, nu ook economisch beter met elkaar moeten regelen. Juist in deze crisis na de crisis.
Want dat, het elementaire recht op eerlijk werk is helaas nog steeds, ook in een land als Nederland, niet goed genoeg geregeld. Kijk naar de uitbuiting van flexwerkers, kijk naar startende bedrijfjes, kijk naar het ontslagrecht dat steeds verder ten nadele van de werkende mens wordt aangepast, kijk naar de enorme belastingvoordelen voor bedrijven, kijk naar de bonuscultuur, kijk naar de zeggenschap van medewerkers over de koers van instellingen en bedrijven, kijk naar sappelende middenstanders en kijk naar de marktwerking in de zorg. Na deze eerste golf van de corona-crisis volgt de crisis na de crisis en het is aan ons om te blijven strijden waarvoor we zijn opgericht; eerlijk werk, zekerheid van inkomen meer zeggenschap en vooral voorkomen dat ook deze crisis weer wordt afgewenteld op de kwetsbaarste mensen, de individuen, de werknemers, flexwerkers, pensionado’s met alleen AOW of een klein pensioen.
Hoe we dat doen? Daar zijn we over in gesprek binnen de PvdA, er zijn al veel mooie ideeën en op 7 mei volgt een landelijke presentatie. Alleen kunnen we dat echter niet bereiken, daarom vind ik het belangrijk om ons vooral te richten op de verbinding. De verbinding met andere progressieve partijen en gematigde christelijke partijen die de naastenliefde nog hoog in het vaandel hebben. Ook deze partijen zijn op zoek naar nieuwe wegen, GroenLinks presenteerde al een plan. Laten we juist in deze tijden de handen ineen slaan en proberen te redden wat er te redden valt. Waarbij we, net als in de gezondheidscrisis, ons solidair verklaren en het belang van de meest kwetsbare inwoners van ons land voorop stellen; de werkloze, de bijstandsgerechtigde, de gewone werknemer, de flexwerker, de ZZP’er, de kleine ondernemer en de pensionado’s met alleen AOW of een klein pensioen.
Ik wens u een strijdbare 1 mei!
Het bericht 1 mei boodschap verscheen eerst op PvdA De Bilt.
