Poliflw

Door Henk Nijboer op 2 april 2020 Delen  

Aasgieren zijn wat private equity partijen vaak zijn. Voorbeelden te over. Egeria die NRC overnam. Providence dat vele kinderopvangorganisaties naar de afgrond leidde en medewerkers en ouders in de kou liet staan. Klesch die het aluminiumbedrijf in Delfzijl opkocht, volstopte met aandeelhoudersleningen, failliet liet gaan en dat daarna doodleuk nog een keer deed.

Aasgieren zijn wat private equity partijen vaak zijn.

Het volgende slachtoffer is de Hema. Een vaste waarde in elke Nederlandse winkelstraat. Eerder opgekocht door Lion Capital. Volgehangen met schulden, waar torenhoge rentes tegenover staan. Reden: rentes zijn aftrekbaar. Als je bedrijf vol aandeelhoudersleningen hangt, vang je als aandeelhouder dubbel: je ontvangt torenhoge rentes en die kosten zijn aftrekbaar zodat minder winstbelasting wordt afgedragen. De overheid, wij allemaal dus, heeft het nakijken. En als het mis gaat, betalen werknemers de rekening.

Het volgende slachtoffer is de Hema. Een vaste waarde in elke Nederlandse winkelstraat.

Dat is precies wat nu weer te gebeurt. Het eerste wat Hema aankondigde deze week was dat de werknemers in moeten leveren. Veel logischer zou zijn de bizar slechte voorwaarden van de leningen als eerste aan te passen. En dat allemaal terwijl de vorige private equity aandeelhouder grof aan de Hema heeft verdiend.

Dit Angelsaksische aasgierenmodel moet zijn langste tijd gehad hebben.

Private winsten genieten, maar de verliezen afwentelen op medewerkers en maatschappij: het verandert helaas niet vanzelf bij private equity. We zullen de wetten verder aan moeten scherpen. Dit Angelsaksische aasgierenmodel moet zijn langste tijd gehad hebben.

Tweede Kamerlid

Samen kunnen we onze idealen waarmaken.

Doe mee en word nu lid!

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

De coronacrisis is een afschuwelijke gezondheidscrisis die wereldwijd veel mensen het leven kost.  Dit gaat gepaard met een grote onzekerheid, angst en verdriet. De absolute prioriteit ligt nu bij de volksgezondheid en bescherming van de meest kwetsbare mensen. Maar het is noodzakelijk om nu alvast na te denken over volgende stappen om onze economie te hervormen.

Lilian Marijnissen: ‘We hebben onze samenleving kwetsbaar gemaakt door vitale zaken aan de markt over te laten. We zien nu hoe cruciaal beademingsapparatuur is tijdens een gezondheidscrisis. Maar de productie hiervan is compleet uit handen gegeven. We hebben wel straaljagers op voorraad, maar geen beademingsapparatuur. Ook ziet iedereen nu hoe belangrijk onze zorgverleners zijn. Maar ondertussen blijft hun beloning al heel lang achter bij de groei van de economie. En wat dacht je van de ontwikkeling van vaccins, die alleen ontwikkeld worden als er een ‘markt’ voor is. Applaus is mooi maar er gaat fundamenteel iets mis, en dat moet worden aangepakt.’

Solidariteit met zorgverleners begint met forse investeringen in de zorg en in de salarissen van de zorgverleners. ‘De publieke sector vangt bij elke crisis de klappen op. Tijdens de vorige crisis was het de publieke sector die grote bezuinigingen voor de kiezen kreeg, terwijl de banken voor miljarden werden gered. Nu is het weer de groep die niet thuis mag blijven, maar met gevaar voor eigen gezondheid voorop gaat in de zorg voor mensen. Het is tijd voor een herwaardering van de publieke sector. Laten we kiezen voor dat wat van ons allemaal is. Investeer in de publieke sector,’ zegt Marijnissen.

In tijden van crisis verliezen mensen met een flexibel contract als eerste hun werk en inkomen. De SP vindt het van groot belang dat de ruim drie miljoen mensen met een flexibel contract ondersteund worden voor inkomsten die wegvallen. Zij moeten, net als mensen met een vaste aanstelling, gegarandeerd aanspraak kunnen maken op een crisisuitkering ter hoogte van ten minste het minimumloon. Het kabinet wil helaas niet verder gaan dan het niveau van de bijstand. Een volgende belangrijke stap is deze mensen een zeker bestaan te geven. Het grote aantal flexibele contracten en mensen die gedwongen worden om als  zzp’er te werken moet worden teruggedrongen.

Bedrijven krijgen overheidssteun om loon van hun werknemers door te betalen. Dat is goed, maar hier moeten wel voorwaarden aan verbonden zijn. Marijnissen: ‘Grote bedrijven hebben jarenlang miljarden winst kunnen maken. Laat ze daar eerst aanspraak op maken voordat ze steun van de overheid kunnen ontvangen. En als we bedrijven steunen dan mogen er geen gedwongen ontslagen vallen, zoals toch al aangekondigd bij KLM en H&M. Als we grote bedrijven steunen is het ook niet meer dan logisch dat we ook invloed krijgen op die bedrijven. Dat betekent een democratisering van de economie, zodat die economie werkt voor ons allemaal.’

Deze crisis vraagt van zorgverleners het uiterste, met grote risico’s voor hun eigen gezondheid. Ook supermarktmedewerkers, vrachtwagenchauffeurs en nog vele anderen werken hard door. Zij staan in de frontlinie. Van miljoenen mensen is het inkomen plotseling onzeker geworden. Uit het niets zitten uitzendkrachten, zzp’ers en kleine ondernemers zonder werk en inkomen. Solidariteit is datgene wat ons nu verbindt.. Daar waar die solidariteit niet spontaan ontstaat, moeten we het afdwingen. Een eerlijke economie is nodig.

In tijden van de coronacrisis: Europese solidariteit, nu!

Van inzamelingsacties tot steunpakketten en van de heldhaftigheid in de zorg tot de overuren in de supermarkten: met onze nationale solidariteit zit het in deze coronacrisis wel goed. Dat is fantastisch, maar niet genoeg om deze crisis het hoofd te bieden. Wat we nu nodig hebben is levensreddende Europese solidariteit. Als het kabinet zich dat niet snel realiseert, zullen we de pijnlijke consequenties nog lang moeten dragen, schrijft Rob Jetten.

“Ik heb mij afgelopen weekend enorm geschaamd over de opstelling van de Nederlandse regering.” Dat schreef een bezorgde burger mij in de eerste brief die hij ooit in zijn 56 levensjaren aan een volksvertegenwoordiger stuurde. Hij was niet de enige. En er was alle reden toe.

Terwijl Duitse ziekenhuizen Nederlanders opnamen en bijna alle andere Europese landen patiënten en beschermingsmiddelen met elkaar uitwisselden, liet Nederland zich van z’n schraalste kant zien. Geheel in de traditie van zijn voorganger Jeroen Dijsselbloem (PvdA), neemt Wopke Hoekstra (CDA) dit moment van humanitaire crisis te baat om de zwaar getroffen Zuid-Europeanen de les te lezen over begrotingsdiscipline. Een boekhoudersvingertje temidden van hartverscheurend menselijk lijden.

Dat de mechanismen van de economische eenwording van de eurolanden nog steeds een ‘work in progress’ zijn en daarom nog wel eens haperen, staat natuurlijk buiten kijf. De eurozone staat nog steeds in de steigers.

Ondanks serieuze hervormingspogingen in bijvoorbeeld Griekenland en Portugal zijn pensioenleeftijden vaak nog te laag en belastingapparaten inefficiënt. Er wordt vooruitgang geboekt, maar het resultaat kan niet in één klap worden bereikt. Net zo als dit kabinet ondanks goede wil niet in één keer de Nederlandse reputatie van belastingparadijs kan afschudden. Dat we bij een grootschalige gezamenlijke inzet van geld dus ook alvast voorzichtig vooruit moeten kijken naar de lange-termijn consequenties is volstrekt logisch. Maar welke rechtvaardiging bestaat er om onze vrienden en Europese lotgenoten de rug toe te keren in hun uur van nood?

De Nederlandse boekhoudersbotheid dreigt uit te monden in een grote diplomatieke ramp. Het zijn de landen en de mensen met wie we ons geopolitieke en economische lot delen die zich nu het eerst van ons dreigen af te keren. Driekwart eeuw na onze bevrijding is de Europese belofte van lotsverbondenheid dankzij hard werk, opofferingsgezindheid en overtuiging grotendeels ingelost. We zijn allemaal rijker en gelukkiger geworden. We zijn als Europeanen uit vrije democratische gevormde overtuiging zo met elkaar vergroeid geraakt dat wantrouwen in de Portugese staatsfinanciën zich al snelt vertaalt in wantrouwen in onze bloedeigen gedeelde munt.

Wat we in deze uitzonderlijke omstandigheden nodig hebben is het tegenovergestelde van wat de Nederlandse houding op dit moment is. Het opgeheven vingertje moet naar beneden. De hand moet open worden uitgestrekt.

De geschiedenis klopt op onze deur. Er moet een antwoord komen. Of we nu willen of niet. De grote historische scharniermomenten komen nooit gelegen. Niemand is voorbereid. Niemand heeft zijn antwoord klaar. De vraag is of we uit onze gewone patronen kunnen breken. In tijden van voorspoed kunnen we naar hartenlust de koele rekenmeesters uithangen. In uitzonderlijke tijden van menselijk nood moeten we in de eerste plaats warmbloedige medemensen zijn. De enige vraag die nu telt is simpel: hoe kunnen we deze ramp samen zo goed mogelijk doorkomen?

Het kabinet heeft door instemming met het versoepelen van de budgetregels al laten zien dat het begrijpt dat dit een uitzonderlijke situatie is. Hoekstra zei in de Tweede Kamer ook al de ‘onderuitputting’ van de Europese begroting te willen gebruiken voor hulp: een startbedrag van driehonderd miljard euro.

Maar als we echt willen laten zien een loyaal en solidair lid te zijn van onze Unie dan moeten we nu een andere toon aanslaan. Er ligt een hele wereld tussen fiscale middelvingers en blinde fiscale transfers. Wij Nederlanders laten ons graag voorstaan op onze pragmatische inborst. Het zou de ergste vorm van ideologische starheid verraden als we dan nu ook niet alle mogelijke oplossingen en middelen overwegen om hier samen sterker uit te komen.

Voor wie niet gelooft in morele verantwoordelijkheid, is er nog altijd de logica van het eigen belang. Investeerders in de eurozone baseren zich op vertrouwen in het vermogen samen politiek te handelen. Als Nederland scheuren blijft trekken in dat vermogen, is er straks weinig over van het weefsel van onze eigen economie. En nog belangrijker: als we de zuidelijke landen nu niet helpen zijn er na de crisis nog maar weinig kansen voor Nederlandse ondernemers. De president van het Europees Parlement, waar de belangen van alle Europeanen worden vertegenwoordigd, verwoordt dit beter dan wie dan ook: “The selfishness of some governments must be contrasted. Without the single market, to whom will they sell their tulips?”

Het coronavirus trekt zich niets aan van de landsgrenzen. De economische ramp die het aanricht in Europa ook niet. Er bestaat nu geen Nederlandse, Duitse, Franse of Spaanse oplossingen. Samenwerking met andere landen is nu letterlijk van levensbelang. Nu is het moment voor solidariteit. Dat begint bij onszelf. Kabinet, stop met blokkeren. Neem verantwoordelijkheid. Denk mee. Voor anderen en voor onszelf.

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Door Gijs van Dijk op 26 maart 2020 Delen  

De coronacrisis heeft ongekende gevolgen.

Ook zet deze crisis veel banen op het spel. Zo maken barpersoneel in de horeca, muzikanten in de culturele sector of de bagage-afhandelaars op Schiphol zich grote zorgen. Maar ook zzp’ers zien opeens al hun opdrachten wegvallen. Zij vragen zich af of ze de huur en de boodschappen straks nog kunnen betalen.

Gelukkig heeft het kabinet een ruim steunpakket aangekondigd.

Gelukkig heeft het kabinet een ruim steunpakket aangekondigd dat zzp’ers en werknemers een inkomen voor drie maanden moet garanderen. Ook zie ik veel mooie voorbeelden van werkgevers die coulant zijn en meedenken met hun werknemers. Zij vragen wekelijks hoe het met iedereen gaat, geven werknemers met kinderen de ruimte om thuisonderwijs te geven, houden de uitzendkracht in dienst en stellen zich behulpzaam op. Dat is hartstikke goed en mooi om te zien.

Maar deze crisis laat ook zien dat sommige werkgevers zich niet bekommeren om hun eigen mensen.

Maar helaas is dat niet het geval bij alle bedrijven. Deze crisis laat ook zien dat sommige werkgevers zich niet bekommeren om hun eigen mensen. Zoals uitzendbureaus die, ondanks het ruime steunpakket, hun uitzendkrachten naar huis sturen. Of KLM die eerst om miljoenensteun vraagt en vervolgens de flexkrachten op straat zet. Of werkgevers die ouders niet laten thuiswerken, waardoor zij noodgewongen hun kinderen naar opa en oma moeten brengen. Dit is onverantwoord en gaat tegen alle richtlijnen in.

Dit gedrag past niet in deze onzekere tijd, waarin we juist extra op elkaar moeten letten.

Dit gedrag past niet in deze onzekere tijd, waarin we juist extra op elkaar moeten letten. Ik wil dat flexkrachten ook de komende drie maanden een inkomen hebben. Ik wil dat ouders goed voor de kinderen thuis kunnen zorgen. Daarom roep ik minister Koolmees op dat als bedrijven gebruik willen maken van het steunpakket, zij hun flexkrachten in dienst moeten houden. Ook wil ik dat werkgevers coulanter worden voor ouders die nu niet kunnen werken, als zij met hun kinderen thuiszitten.

Is dit voor jou een herkenbare situatie? Laat het mij weten.

Word jij naar huis gestuurd omdat je een uitzendkracht bent of een nulurencontract hebt? Of mag je niet thuiswerken, waardoor je volledig in de knel komt met de opvang van je kinderen? Laat het mij weten. Met jullie voorbeelden wil ik samen met andere partijen minister Koolmees vragen om extra bescherming voor de mensen die het juist nu hard nodig hebben in deze onzekere tijd.

Tweede Kamerlid

Of je nu lid bent, vrijwilliger, of belangstellende: Samen maken we het verschil!

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

De coronacrisis heeft bovenal een grote impact op onze volksgezondheid, maar de economische gevolgen van deze crisis raken ook de portemonnee van miljoenen Nederlanders. Onze harten gaan uit naar degenen die voor ons in de frontlinie staan; zorgverleners, schoonmakers, buschauffeurs, vakkenvullers en vele anderen. Zij houden Nederland draaiend, niet alleen nu, maar altijd. Er zijn veel mensen die ook bijdragen aan de samenleving, maar daar ook lang niet altijd de zekerheid en waardering voor ontvangen die ze wel gegund is: ‘de flexwerkers’.

In deze tijd van crisis worden veel van de 3 miljoen zzp’ers, uitzendkrachten en mensen met een nulurencontract in Nederland hard geraakt. Ze mogen niet meer naar hun werk en hun klanten, ze worden niet meer opgeroepen of hun contract wordt niet verlengd. Dit zijn hardwerkende mensen die de last van een fundamenteel oneerlijk systeem moeten dragen. Want waar de grote bedrijven vaste banen onzeker maakten stegen hun winsten tot ongekende hoogte, maar in tijden van crisis worden de werknemers die zich zo flexibel hebben getoond beroofd van hun inkomen.

Dat kunnen we niet laten gebeuren; eerst komen de mensen, niet de winst. Deze 3 miljoen Nederlanders mogen dus niet het zoveelste slachtoffer worden van een systeem dat fundamenteel instabiel en oneerlijk is. Daarom doet de SP woensdag tijdens een debat in de Tweede Kamer sociale voorstellen en eisen we zekerheid zodat we samen rechtvaardig door de crisis komen.

Wanneer we met belastinggeld bedrijven redden mogen daar geen ontslagen vallen, ook flexkrachten moeten worden doorbetaald op basis van hun gemiddelde aantal gewerkte uren.

Er moet een tijdelijke huurstop komen zodat mkb-bedrijven en ondernemers niet failliet hoeven gaan en de hulp die we hen bieden niet indirect een subsidie is voor grootvastgoedbezitters.

Er komt geen uitstel van belastingbetaling voor de allerrijkste bedrijven met miljardenbuffers. Zij zullen hun eerlijke deel bij moeten dragen om Nederland de crisis door te helpen door middel van een solidariteitsheffing.

Kabinet kondigt noodpakket voor bedrijven en zzp’ers aan.

Lees meer

Bericht van waarnemend vicepremier Wouter Koolmees over de coronacrisis

Lees hieronder een bericht van waarnemend vicepremier Wouter Koolmees over de coronacrisis.

Het zijn uitzonderlijke tijden. Dat zullen jullie allemaal ook merken in je eigen leven, je werk, je eigen omgeving. Het coronavirus grijpt om zich heen, maakt slachtoffers en maakt mensen ziek. Ik wens allereerst al die mensen die er direct mee te maken hebben veel sterkte en beterschap.

De ontwrichting van het coronavirus legt iets bloot wat we eigenlijk al wisten: als Nederlanders zijn we allemaal van elkaar afhankelijk. We horen bij elkaar. We zijn samen Nederland. De docent en de serveerster. De kunstenaar en de kleutermeester. De zelfstandige ondernemer en de CEO. De middenstander en de gepensioneerde.

We worden nu samen zwaar op de proef gesteld. Het virus laat zich niet bestrijden door verdeeldheid. Het laat zich alleen bestrijden door samenwerking, geloof in de wetenschap en gemeenschapszin.

Als waarnemend vicepremier namens D66 en minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid zet ik met het kabinet ieders gezondheid voorop. Tegelijkertijd is het mijn taak mensen te beschermen tegen de schade die dit virus berokkent aan hun inkomen. Hun baan. En dat doe ik. Samen met de collega’s in het kabinet. Voor ons geldt echt: ‘whatever it takes’.

De Nederlandse economie krijgt zware klappen. Daarom presenteer ik vandaag met collega-ministers een groot economisch steunpakket: het noodpakket voor banen en economie. Dat beoogt de ondersteuning van het inkomen van zoveel mogelijk Nederlanders en de bescherming en het behoud van de banen van zoveel mogelijk mensen: zzp’er, ondernemer, werknemer in vaste dienst of met een nulurencontract. Wij zijn er voor iedereen. Ik schets kort de hoofdpunten:

Forse financiële steun voor bedrijven die een flinke omzetdaling hebben en daardoor het loon van werknemers niet meer kunnen betalen. De overheid zorgt dat de loonbetaling door kan gaan, zodat mensen hun inkomen zoveel mogelijk behouden.

Inkomenssteun voor zzp’ers die nauwelijks of geen inkomen meer hebben, omdat hun opdrachten plotseling zijn weggevallen. Zij krijgen in ieder geval 3 maanden financiële steun. En deze steun hoeft niet te worden terugbetaald.

Voor mensen met een nulurencontract of een oproepcontract zorgen we dat ze hun loon zoveel mogelijk behouden door bedrijven de mogelijkheid te geven dit loon door te betalen.

Ondernemers die in problemen raken krijgen uitstel van het betalen van belasting. Ook komt er een verruiming van bestaande regelingen en extra kredietverstrekking.

Al deze maatregelen kosten natuurlijk vele miljarden euro’s. Maar die geven we uit om mensen en bedrijven door de crisis te loodsen. Uitzonderlijke tijden vragen om uitzonderlijke stappen. En we blijven ook na vandaag natuurlijk iedere dag kijken wat er eventueel nog meer nodig is.

Maar we moeten ook eerlijk en realistisch zijn: deze maatregelen kunnen niet alle ellende voorkomen. En dit zal ook niet de laatste keer zijn dat jullie van ons horen. De weg die we samen bewandelen is lang en staat vol obstakels, maar ik ben ervan overtuigd dat we dit kunnen.

Ik vind het hartverwarmend hoe gewone mensen in alle uithoeken van ons land zich nu voor elkaar inspannen. Leraren en schoolleiders die overuren draaien om kinderen ook thuis zo goed mogelijk les te geven. Programmamakers die kinderen via de televisie onderwijzen. Café-uitbaters die massaal gehoor geven aan de oproep de deuren te sluiten. Journalisten die mensen feitelijk en precies op de hoogte houden. Studenten die ouderen helpen boodschappen te doen. Winkeliers die een speciaal ouderenuurtje instellen, zodat ouderen met een veilig gevoel hun boodschappen kunnen doen. Huurbazen en wooncorporaties die mensen in benarde situaties uitstel geven van betaling. En al die mensen die ervoor kiezen te blijven betalen voor de onafhankelijke diensten die schoonmakers, musici, theatermakers, tuiniers, glazenwassers, schoorsteenvegers en zo velen anderen nu even niet meer kunnen bieden.

Laten we die saamhorigheid koesteren. We kunnen levens redden als we samenwerken, de wetenschap omarmen, en de rust bewaren. We kunnen banen en inkomens behouden door samen te doen wat we kunnen en er voor iedereen te zijn.

Tot slot, laten we vooral onvermoeibaar onze waardering uitspreken voor al die mensen in de zorg, in het onderwijs, bij de politie, in de supermarkten en op al die andere plekken in ons land waar zo hard wordt gewerkt. Zij doen geweldig werk, waar ik ze enorm dankbaar voor ben.

Wouter Koolmees

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

De coronamaatregelen voor werknemers

Veel werknemers maken zich zorgen over hun baan of de financiële impact op het bedrijf waar ze werken. Veel bedrijven hebben werktijdverkorting gevraagd. En het kabinet komt met meer financiële hulp.

Deze crisistijd vraagt om uitzonderlijke maatregelen. Veel ondernemers maken zich zorgen over geld om de rekeningen te betalen, het in dienst kunnen houden van hun mensen, of het overeind houden van het bedrijf. Er ligt nu een noodpakket voor de komende 3 maanden. Hoe moeilijk ook, we kunnen het samen aan. De overheid staat achter werkenden en ondernemers.

Door de maatregelen die worden genomen om verspreiding van het coronavirus tegen te gaan, moeten veel ondernemers hun deuren sluiten of hebben ze veel minder werk. Dat maakt het lastig om het loon van medewerkers te blijven betalen. Om ervoor te zorgen dat deze werkgevers niet hun medewerkers hoeven te ontslaan, gaat de overheid tot 90% van de loonkosten overnemen van bedrijven die worden getroffen. Meteen, niet pas na een paar weken. Ook voor de werknemers die op oproepbasis of een nulurencontract werken. Hiervoor zijn voor de komende drie maanden miljarden beschikbaar gesteld. Zo kunnen mensen hun baan behouden en hoeven zij hun rechten op een werkloosheidsuitkering niet te gebruiken. Als het straks weer beter gaat kunnen deze mensen dan snel weer aan de slag.

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook