Poliflw

Haagse jaren: De politieke memoires van Ruud Lubbers Theo Brinkel, indertijd medewerker van het Wetenschappelijk Instituut van hetCDA heeft de memoires van Ruud Lubbers tussen 1992 en 1995 geschreven. De herinneringen van de langst regerende premier in de Nederlandse geschiedenis laten zich lezen als een boek over zowel de techniek van de politiek als de psychologische eigenaardigheden van de politici zelf. De Koude Oorlog De Koude Oorlog, markeert een kantelpunt in de geschiedenis. Talrijke aspecten van deze ingrijpende wending komen in de politieke memoires aan bod. Als minister in het progressiefste kabinet ooit, zag hij dat de socialist Joop den Uyl van zichzelf een anachronisme aan het maken was, omdat de samenleving zich eind jaren zeventig niet meer alleen door de staat liet kneden. Eenmaal tweede man van hetCDAwerd hij geconfronteerd met de opkomst van revolutionaire deregulerings- en privatiseringspolitici als Margaret Thatcher (1979) en Ronald Reagan (1980), die het tot dan dominante Keynesiaanse denken een doodsteek toebrachten. Hij moest als premier vervolgens een antwoord vinden op de onweerstaanbare druk die daarna op de verzorgingsstaat kwam te staan. Oppositie Zijn eigenCDA, de partij die hij groot had gemaakt, verloor in 1994 bijna twee vijfde van zijn kiezers. Het werd door de paarse coalitie van Wim Kok en Hans van Mierlo in de oppositie gedreven en kwam voor het eerst sinds 1917 buiten de regeringsmacht te staan. In zijn herinneren hieraan vertelt Ruud Lubbers over het beleid, het vak, de trucs, de vergissingen en zijn persoonlijke drijfveren. Hij vertelt over zijn eenzaamheid die zich, zoals bij veel jongens uit de roomse elite, heeft genesteld toen hij op de kostschool zat en die in de politiek alleen maar dieper wordt. Hij typeert zijn eigen steeds eenzamere premierschap als pastoraal werk en hij schetst zijn angst voor destructieve moedeloosheid. ‘Cynisme is een verleiding. Het is iets heel anders dan ironie, gevoel voor humor. Bij cynisme dooft het vlammetje. Politiek moet geen vlammetjes doven. Politiek moet proberen de schaarse vlammetjes te laten branden.’ Ruud Lubbers was een meespelende regisseur die dacht het toneel te beheersen. Maar ook hij werd op kritieke momenten verrast door toevalligheden. Twee mythes Ruud Lubbers ontmantelt twee mythes. ‘De buitenwacht, ook de journalistiek, weet vaker niet dan wel wat er achter de schermen allemaal gebeurt. Democratische politiek is niet transparant. Dat is echter geen reden voor paranoia. Want die chicanes in de coulissen van de macht zijn niet altijd zetten in een doordacht schaakspel. Politici hebben soms geen idee wat de gevolgen zijn van hun stappen. Ze improviseren er niet zelden op los en verzinnen er pas achteraf een strategie bij’. No-nonsensebeleid Ruud Lubbers was een van de belangrijkste crisispremiers van Nederland. Hij voerde in kabinetten met de VVD een no-nonsensebeleid dat zorgde voor economisch herstel en vermindering van de staatsschuld. Hij leidde het CDA in 1986 naar verkiezingswinst en wist die in 1989 te consolideren. Hij was een meester in het vinden van compromisteksten, die vaak tot stand kwamen op zijn Haagse werkkamer, het torentje. Quasi-leiders hebben de neiging hun leiderschap met teksten als de grootste dit, de ergste dat op voorhand te hyperboliseren. Ruud Lubbers draait het in zijn memoires om. ‘Politiek is een nobel vak, mits je je neus niet ophaalt voor de noblesse om zo nu en dan de riolen schoon te maken’. Europese Unie Ruud Lubbers heeft veel voor Nederland en daarbuiten betekent. Zo bracht hij in 1992 samen met de ministers Van den Broek en Kok en staatssecretaris Dankert de Wet Goedkeuring van het op 2 februari 1992 in Maastricht tot stand gekomen verdrag over de Europese Unie tot stand. Dit Europese verdrag vormde de Europese Gemeenschap om tot Europese Unie. Zijn naam wordt binnen en buiten het CDA nog altijd liefkozend genoemd, als deChristendemocraat die bijna twaalf jaar minister-president was en daarmee de langstzittende premier.

De CDA-delegatie in het Europees Parlement verwelkomt Europarlementariër Toine Manders als nieuw lid van de delegatie. Manders zal per 2 juni niet meer namens 50PLUS actief zijn, maar namens het CDA, de partij waar hij recent ook lid van is geworden. Het CDA heeft Manders gevraagd zich voornamelijk bezig te houden met het beschermen van Nederlandse pensioenen en werken aan de vertegenwoordiging van ouderen in de politiek als speciaal ouderengezant. CDA-delegatieleider Esther de Lange: “Toine is al een jaar lid van onze christendemocratische EVP-fractie. Daar hebben we hem leren kennen als iemand waar we goed mee kunnen samenwerken. We delen ambities voor en zorgen over Europa. Met zijn versterking kan het CDA in het Europees Parlement nog meer impact maken voor een eerlijke en sterke economie, de aanpak van de klimaatverandering en natuurlijk het beschermen van het Nederlandse pensioenstelsel." CDA-Europarlementariër Toine Manders is gelukkig met de nieuwe situatie: “Het CDA en de EVP voelen als een warm bad. Ik heb me de laatste maanden echt heel ongelukkig gevoeld bij 50PLUS en de conclusie getrokken dat de belangen van mijn kiezers voorop moeten staan. Met mijn thema’s interne markt, ouderen en pensioenen wil ik Champions League spelen en het CDA biedt mij die kans. Vanuit deze brede volkspartij kan ik nog beter opkomen voor de belangen van onze ouderen en het beschermen van ons pensioenstelsel.” CDA-partijvoorzitter Rutger Ploum: “Ik heet Toine Manders van harte welkom binnen het CDA. Afgelopen weekend hebben we hele goede gesprekken gehad over zijn motieven om deze stap te zetten en die hebben dit in een stroomversnelling gebracht. Ik heb er alle vertrouwen in dat Toine, met al zijn ervaring, samen met het CDA-team in Europa de belangen van onze Nederlandse ouderen krachtig zal behartigen.” De EVP-fractie is met ruim een kwart van alle leden de grootste fractie in het Europees Parlement en bestaat uit 187 christendemocratische en centrumrechtse Europarlementsleden. Manders, die sinds 2019 lid is van de EVP-fractie in het Europees Parlement, zat tot 2014 drie termijnen in de liberale fractie.

Afgelopen woensdag 29 april vond het eerste Leidse webcafé plaats. Vanuit het mooie Twentse land sprak Kamerlid Pieter Omtzigt met een aantal van onze leden over de coronacrisis, eurobonds en begrotingstekorten. Voordat Omzigt Kamerlid werd, heeft hij een aantal jaar gewerkt in de Italiaanse regio Lombardije. Al in februari zag hij dat het coronavirus meer was dan het traditionele griepvirus. "Als een van de eersten stelde ik Kamervragen over de effecten van het virus. Helaas waren de vragen tegen dovemansoren gericht..", aldus Omtzigt. In Europa ziet het Kamerlid dat twee belangrijke pijlers onder druk staan. Omtzigt: "Ten eerste is het Schengen-akkoord momenteel opgeschort: alle Europese grenzen zijn potdicht. In de tweede plaats staat de euro onder hoogspanning." De schuldenproblematiek is en blijft een probleem. Eurobonds zijn in zijn ogen niet de constructieve maatregel waar de EU op zit te wachten."Het gezamenlijk aangaan van schulden is geen structurele oplossing voor de onderliggende uitdagingen in de monetaire unie", aldus Omtzigt. Wij kijken terug op een geslaagde avond die voor herhaling vatbaar is. Onze dank gaat uit naar Kamerlid Omtzigt voor zijn tijd en moeite.

Intelligent-lock-down, social distancing, anderhalvemeter-economie; het zijn termen die begin maart nog geen duidelijke betekenis hadden, maar inmiddels razendsnel dominantie hebben verworven in ons taalgebruik. Treurig genoeg, want in een samenleving wil je samenleven en dat doe je liever niet op afstand. De uitleg van Hugo de Jonge maakte het dragelijker: ‘We houden afstand, minstens anderhalve meter, maar zijn misschien wel dichterbij dan ooit!’ Nadat de intelligent-lock-down was afgekondigd, was het ook voor ons als raad, als fractie, zoeken naar een manier om bij elkaar te komen. Je kunt natuurlijk altijd bellen, groepsbellen kan zelfs, maar je wilt elkaar toch zien. Een gezichtsuitdrukking kan net het verschil maken tussen ‘contact hebben’ of een ‘band hebben’ en ik durf wel te stellen dat dat laatste bij onze fractie aan de orde is. Ik mis de scherpe kijk, de diepgang, de deemoed en de soms flauwe humor aan de vergadertafel. De eerste vergadering met de fractie verliep via Hangout; digitaal dus. Na het opstarten van deze vergadertool verscheen de fractie als een mozaïek op mijn iPad. Van een mozaïek was in mijn geval meer sprake dan bij de rest: de gezichten op mijn beeldscherm bewogen niet en ik had weinig tot geen geluid. Dat lag gelukkig niet aan Hangout, maar aan mij, aldus Peter (fractieondersteuner). Niemand anders had er namelijk last van. Peter, waar ik ondertussen een ouderwetse telefoonverbinding mee had, was zo vriendelijk om zijn telefoon bij de luidspreker te leggen zodat ik toch deel kon nemen aan de vergadering. De vergadering verliep overigens heel efficiënt... Besluitvorming in de raad vergt echter wat meer inspanning. Zo moest er een noodwet aan te pas komen om digitale besluitvorming mogelijk te maken. Deze noodwet was er vrij snel, maar om dit technisch tot uitvoering te brengen is geen sinecure. Desondanks lijkt de griffie van de gemeente Emmen erin geslaagd te zijn om een heldere, werkbare en veilige vergaderomgeving voor de raad in te richten. We hebben het dan niet over sec digitaal vergaderen, maar over hybride vergaderen. Met hybride vergaderen worden twee vergadermanieren vermengd: fysiek en digitaal. De raadsleden die fysiek aanwezig willen zijn in de raadzaal, geven dat van te voren aan. Zij hebben zich vervolgens te houden aan de instructies, waaronder het in acht nemen van de anderhalve meter afstand. De overige raadsleden nemen deel aan de vergadering via een digitale vergadertool. Na enkele oefensessies gaan we donderdag 23 april hybride vergaderen en vindt er dus weer een officiële raadsvergadering plaats waarin besluiten genomen gaan worden.Normaal gesproken is de raadzaal tijdens raadsvergaderingen opengesteld voor publiek. Het zal niemand verbazen dat dat in deze tijd niet mogelijk is. Het publiek wordt gevraagd de vergadering te volgen via de raadsite (www.gemeenteraademmen.nl). Hoewel er nu een manier is gevonden om besluitvorming doorgang te laten vinden en we erin geslaagd zijn om ons met elkaar in te zetten voor Emmen, evenaart het natuurlijk niet het persoonlijke contact. Een gemis dat we op dit moment gemeen hebben. Telkens wanneer ik de boodschappen bij mijn ouders voor de deur zet en weer vertrek zonder ze een dikke knuffel te hebben gegeven, denk ik aan de zin die geprojecteerd werd op de gevel van het gerechtshof in Leeuwarden: Houd afstand van elkaar. Het woord ‘afstand’ werd om de seconde weggehaald en weer ingevoegd. Paulien Mellema (Raadslid CDA Emmen) nabericht: later bleek, dat de noodwet hybride vergaderen niet toestaat. Het is volledig fysiek of volledig digitaal. In Emmen is dat voorlopig volledig digitaal. Dus alle raadsleden nemen vanuit hun huis deel aan de raadsvergadering.

Intelligent-lock-down, social distancing, anderhalvemeter-economie; het zijn termen die begin maart nog geen duidelijke betekenis hadden, maar inmiddels razendsnel dominantie hebben verworven in ons taalgebruik. Treurig genoeg, want in een samenleving wil je samenleven en dat doe je liever niet op afstand. De uitleg van Hugo de Jonge maakte het dragelijker: ‘We houden afstand, minstens anderhalve meter, maar zijn misschien wel dichterbij dan ooit!’ Nadat de intelligent-lock-down was afgekondigd, was het ook voor ons als raad, als fractie, zoeken naar een manier om bij elkaar te komen. Je kunt natuurlijk altijd bellen, groepsbellen kan zelfs, maar je wilt elkaar toch zien. Een gezichtsuitdrukking kan net het verschil maken tussen ‘contact hebben’ of een ‘band hebben’ en ik durf wel te stellen dat dat laatste bij onze fractie aan de orde is. Ik mis de scherpe kijk, de diepgang, de deemoed en de soms flauwe humor aan de vergadertafel. De eerste vergadering met de fractie verliep via Hangout; digitaal dus. Na het opstarten van deze vergadertool verscheen de fractie als een mozaïek op mijn iPad. Van een mozaïek was in mijn geval meer sprake dan bij de rest: de gezichten op mijn beeldscherm bewogen niet en ik had weinig tot geen geluid. Dat lag gelukkig niet aan Hangout, maar aan mij, aldus Peter (fractieondersteuner). Niemand anders had er namelijk last van. Peter, waar ik ondertussen een ouderwetse telefoonverbinding mee had, was zo vriendelijk om zijn telefoon bij de luidspreker te leggen zodat ik toch deel kon nemen aan de vergadering. De vergadering verliep overigens heel efficiënt... Besluitvorming in de raad vergt echter wat meer inspanning. Zo moest er een noodwet aan te pas komen om digitale besluitvorming mogelijk te maken. Deze noodwet was er vrij snel, maar om dit technisch tot uitvoering te brengen is geen sinecure. Desondanks lijkt de griffie van de gemeente Emmen erin geslaagd te zijn om een heldere, werkbare en veilige vergaderomgeving voor de raad in te richten. We hebben het dan niet over sec digitaal vergaderen, maar over hybride vergaderen. Met hybride vergaderen worden twee vergadermanieren vermengd: fysiek en digitaal. De raadsleden die fysiek aanwezig willen zijn in de raadzaal, geven dat van te voren aan. Zij hebben zich vervolgens te houden aan de instructies, waaronder het in acht nemen van de anderhalve meter afstand. De overige raadsleden nemen deel aan de vergadering via een digitale vergadertool. Na enkele oefensessies gaan we donderdag 23 april hybride vergaderen en vindt er dus weer een officiële raadsvergadering plaats waarin besluiten genomen gaan worden.Normaal gesproken is de raadzaal tijdens raadsvergaderingen opengesteld voor publiek. Het zal niemand verbazen dat dat in deze tijd niet mogelijk is. Het publiek wordt gevraagd de vergadering te volgen via de raadsite (www.gemeenteraademmen.nl). Hoewel er nu een manier is gevonden om besluitvorming doorgang te laten vinden en we erin geslaagd zijn om ons met elkaar in te zetten voor Emmen, evenaart het natuurlijk niet het persoonlijke contact. Een gemis dat we op dit moment gemeen hebben. Telkens wanneer ik de boodschappen bij mijn ouders voor de deur zet en weer vertrek zonder ze een dikke knuffel te hebben gegeven, denk ik aan de zin die geprojecteerd werd op de gevel van het gerechtshof in Leeuwarden: Houd afstand van elkaar. Het woord ‘afstand’ werd om de seconde weggehaald en weer ingevoegd. Paulien Mellema (Raadslid CDA Emmen) nabericht: later bleek, dat de noodwet hybride vergaderen niet toestaat. Het is volledig fysiek of volledig digitaal. In Emmen is dat voorlopig volledig digitaal. Dus alle raadsleden nemen vanuit hun huis deel aan de raadsvergadering.

CDA-Kamerlid Pieter Omtzigt vindt het Europese steunpakket een ‘verstandig en goed resultaat, langs de Nederlandse inzet (zowel van het kabinet als van de Kamer). Dat betekent: solidariteit in moeilijke tijden, maar geen gezamenlijke schuldenuitgifte.’ Dinsdag steunde Omtzigt tijdens het debat daarin de lijn van minister Wopke Hoekstra.Lees hieronder meer over zijn inbreng tijdens het debat:Als Europese Unie staan we in deze coronacrisis voor een unieke uitdaging. We hebben een gezamenlijke tegenstander, het coronavirus, dat we met alle lidstaten moeten verslaan. Wat het CDA betreft is het belangrijk om in deze tijden van nood solidair te zijn met elkaar, door extra steun te geven aan gebieden die het zwaarst getroffen worden. Maar dat betekent niet dat we, zonder voorwaarden, elkaars schulden overnemen in de vorm van zogenoemde ‘Eurobonds’.Pieter Omtzigt: ‘We dienen gezamenlijk de brand te blussen en elkaar bijstand te bieden tijdens het blussen en tijdens de wederopbouw. Dat is een grote gezamenlijke inspanning. Als we dat niet samen doen, dan gaan en blijven onze Schengen-grenzen dicht, dan zakt het land met de meeste problemen door zijn hoeven en hebben wij daar binnen de Eurozone allemaal last van. Maar dit is wat anders dan elkaars schulden overnemen. De vraag om nieuwe permanente overdrachten zonder duidelijke voorwaarden begrijpen we. Maar dat is geen oplossing voor een zeer hevige, maar uiteindelijk tijdelijke crisis.’Tijdens het debat diende Pieter Omtzigt hierover samen met VVD, CU, SP, 50PLUS en SGP een motie in, die daarmee een meerderheid haalt. Daarin verzocht hij de regering om:• Vormen van onmiddellijke bijstand mogelijk te maken en toe te spitsen op de zwaarst getroffen gebieden en ook meer ruimte binnen de EU begroting te maken voor noodmaatregelen en voorbereidingen op (medische) rampen;• Niet in stemmen met ‘Eurobonds’ of andere vormen van schuldmutualisering;• Bij gebruik van het Europees Stabiliteitsmechanisme (ESM) voor herstel vast te houden aan voorwaarden.Omtzigt: ‘Samenwerking met solidariteit als uitgangspunt is noodzakelijk. Dat heeft minister Hoekstra ook gezegd. De EU heeft dan ook een fors aantal uitzonderlijke en tijdelijke stappen genomen. De begrotingsregels zijn tijdelijk opgeschort, de Europese Centrale Bank is een nieuw groot opkoopprogramma gestart, gericht op getroffen landen. Daardoor kunnen die landen tegen lage rentes blijven lenen. Daarnaast is het goed dat de Unie 37 miljard uit het eigen budget vrijgemaakt heeft in de strijd tegen het virus. Dat geld moet volgens ons eerlijk verdeeld worden. Het CDA heeft dan ook opheldering gevraagd waarom juist Polen en Hongarije veruit de grootste sommen geld krijgen en niet Italië en Spanje, die vele malen harder getroffen zijn.’ Meer informatie over de verdeling van de 37 miljard, lees je in dit bericht van de Telegraaf.

Hoe zal Nederland er in 2030 uitzien? Een land van toenemende polarisatie? Meer eenzaamheid, depressies en burn-outs? Of...Staan we schouder aan schouder? Gaan we samen de uitdagingen van deze tijd aan? Niet tegenover elkaar, maar zij aan zij? Houden we rekening met elkaar, met waarden en normen? Het CDA kiest voor een zij-aan-zij-samenleving en heeft hierover een rapport opgesteld. Een toekomstvisie, op weg naar 2030. Dit rapport is te vinden op de landelijke CDA-site. Het CDA wil hierover graag de dialoog aangaan en nodigt je dan ook van harte uit voor een gespreksbijeenkomst. Pieter-Jan Dijkman, directeur van het Wetenschappelijk Instituut van het CDA, trapt de avond af met een toelichting op het rapport. De bijeenkomst vindt plaats op donderdag 5 maart a.s. van 19:30 uur tot 21:30 uur. Locatie: kerkelijk centrum 'De Regenboog' aan de Nathaliegang 263 in Zoetermeer (op loopafstand van station Zoetermeer). We sluiten de avond af met een hapje en een drankje. Van harte welkom!

Krimpen aan den IJssel Voorzitter, leden van de raad, college, belangstellenden op de publieke tribune en thuis. Op 18 december 2019 werden wij via een persbericht op de hoogte gesteld van de breuk binnen de coalitiepartijen. De kop: ‘Krimpense lokale partijen zeggen vertrouwen in coalitiesamenwerking op’. Dat is hoe dan ook schrikken. Zelfs voor een oppositiepartij. Letterlijk gezien klopt de kop eigenlijk niet. Want het betreft de lokale partijen uit de coalitie. De huidige coalitie SVK, LK, VVD en D’66 zijn vol goede moed en met een in hun ogen ambitieus akkoord anderhalf jaar geleden begonnen aan een klus. Niet de gemakkelijkste. Het vereist visie, ambitie, stabiliteit en vooral vertrouwen. Als oppositie heb je altijd een gezond wantrouwen naar de coalitie. Ook het CDA heeft in deze coalitieperiode vraagtekens gehad bij inhoudelijke keuzes, processen en communicatie. Dat is ook onze rol. Tot onze verbijstering lazen wij het persbericht. In dit bericht wordt gesproken over de bekende druppel. De druppel die ervoor heeft gezorgd om het vertrouwen op te zeggen. Er is dus hoogstwaarschijnlijk al langere tijd iets aan de gang. Een veenbrand. Naast inhoudelijke verschillen is er ook sprake van een gebrek aan constructieve samenwerking. Zo lezen wij. Inhoudelijke verschillen zijn er altijd. Daarom is het compromis uitgevonden. Blijkbaar werkte dat niet meer bij SVK, LK, VVD en D’66. Het CDA vraagt zich dan ook een aantal zaken af. Er is blijkbaar al langer sprake van scheurtjes in de coalitie. Zonder te willen zwarte pieten wil het CDA van de vier partijen weten wat er nog meer speelde naast het genoemde proces rond de verkoop van de Big Bear? Als het optelsom van scheurtjes is, in hoeverre heeft de coalitie lijmpogingen ondernomen? In hoeverre zijn de partijen zich bewust van de gevolgen van de breuk voor de resterende bestuursperiode tot de verkiezingen, de uitdagingen rond de financiële situatie? Kortom welk signaal geeft de coalitie met deze vertrouwensbreuk aan de inwoners van Krimpen aan den IJssel? Wat zijn de gevolgen voor het vertrouwen in het lokaal bestuur? Het CDA constateert dat de communicatie tussen College en raad de afgelopen periode regelmatig te wensen heeft overgelaten en dat, op een enkele uitzondering na, de beloofde resultaten niet bereikt zijn. Zo is de communicatie en het proces onvoldoende geweest bij: Big Bear, Verhuizing Krimpenwijzer, Ouverturelaan, IHP (nieuwbouw Groeiplaneet), besluit over entreegelden zwembad. En zijn de onderzoeken, beloofd in het collegeprogramma, nog niet uit gevoerd, laat staan dat er nieuw beleid aan de raad is voorgelegd. Het voorstel om 80% van het gevraagde onderzoeksbudget door te schuiven naar 2020 is daar het pregnante bewijs van. Dat roept ook voor ons als raad vragen op: Zijn we als raad misschien niet kritisch genoeg geweest? Hebben we het College te makkelijk weg laten komen? Uiteraard is hierbij de scheidslijn tussen coalitie en oppositie zichtbaar maar blijkbaar is nu ook de maat voor een deel van de coalitie vol. Wat betekent de huidige politieke situatie voor nu: de positie van het college en de positie van de raad. De raad is aan zet. Gezien de inhoud van het persbericht lijkt het voor het CDA erop dat de breuk onherstelbaar is. Een lijmpoging lijkt niet meer aan de orde. Wel wil het CDA duidelijkheid naar de raad en de Krimpense inwoners/kiezers. Dus is er voor het College maar één weg en dat is de portefeuilles beschikbaar stellen nu nog slechts 3 van de 21 raadsleden het vertrouwen hebben in het voltallige college. Het zou getuigen van bestuurlijk verantwoordelijkheidsbesef als het College, alle vier de wethouders dus, de eer aan zichzelf houdt en dat de wethouders hun portefeuille ter beschikking stellen, zodra er sprake is van een nieuwe coalitie en tot die tijd uitsluitend de lopende zaken waar te nemen. Graag wil het CDA dan ook een uitspraak van het College dat er in deze demissionaire periode adequaat wordt samengewerkt in het belang van Krimpen aan den IJssel. Tenslotte stelt het CDA voor dat de raad vanavond besluit dat er een informateur/verkenner in de persoon van de heer Tjerk Bruinsma aangesteld wordt om te onderzoeken welke mogelijkheden er zijn voor een zo stabiel mogelijke coalitie tot de volgende verkiezingen in 2022.

Krimpen aan den IJssel Voorzitter, leden van de raad, college, belangstellenden op de publieke tribune en thuis. Op 18 december 2019 werden wij via een persbericht op de hoogte gesteld van de breuk binnen de coalitiepartijen. De kop: ‘Krimpense lokale partijen zeggen vertrouwen in coalitiesamenwerking op’. Dat is hoe dan ook schrikken. Zelfs voor een oppositiepartij. Letterlijk gezien klopt de kop eigenlijk niet. Want het betreft de lokale partijen uit de coalitie. De huidige coalitie SVK, LK, VVD en D’66 zijn vol goede moed en met een in hun ogen ambitieus akkoord anderhalf jaar geleden begonnen aan een klus. Niet de gemakkelijkste. Het vereist visie, ambitie, stabiliteit en vooral vertrouwen. Als oppositie heb je altijd een gezond wantrouwen naar de coalitie. Ook het CDA heeft in deze coalitieperiode vraagtekens gehad bij inhoudelijke keuzes, processen en communicatie. Dat is ook onze rol. Tot onze verbijstering lazen wij het persbericht. In dit bericht wordt gesproken over de bekende druppel. De druppel die ervoor heeft gezorgd om het vertrouwen op te zeggen. Er is dus hoogstwaarschijnlijk al langere tijd iets aan de gang. Een veenbrand. Naast inhoudelijke verschillen is er ook sprake van een gebrek aan constructieve samenwerking. Zo lezen wij. Inhoudelijke verschillen zijn er altijd. Daarom is het compromis uitgevonden. Blijkbaar werkte dat niet meer bij SVK, LK, VVD en D’66. Het CDA vraagt zich dan ook een aantal zaken af. Er is blijkbaar al langer sprake van scheurtjes in de coalitie. Zonder te willen zwarte pieten wil het CDA van de vier partijen weten wat er nog meer speelde naast het genoemde proces rond de verkoop van de Big Bear? Als het optelsom van scheurtjes is, in hoeverre heeft de coalitie lijmpogingen ondernomen? In hoeverre zijn de partijen zich bewust van de gevolgen van de breuk voor de resterende bestuursperiode tot de verkiezingen, de uitdagingen rond de financiële situatie? Kortom welk signaal geeft de coalitie met deze vertrouwensbreuk aan de inwoners van Krimpen aan den IJssel? Wat zijn de gevolgen voor het vertrouwen in het lokaal bestuur? Het CDA constateert dat de communicatie tussen College en raad de afgelopen periode regelmatig te wensen heeft overgelaten en dat, op een enkele uitzondering na, de beloofde resultaten niet bereikt zijn. Zo is de communicatie en het proces onvoldoende geweest bij: Big Bear, Verhuizing Krimpenwijzer, Ouverturelaan, IHP (nieuwbouw Groeiplaneet), besluit over entreegelden zwembad. En zijn de onderzoeken, beloofd in het collegeprogramma, nog niet uit gevoerd, laat staan dat er nieuw beleid aan de raad is voorgelegd. Het voorstel om 80% van het gevraagde onderzoeksbudget door te schuiven naar 2020 is daar het pregnante bewijs van. Dat roept ook voor ons als raad vragen op: Zijn we als raad misschien niet kritisch genoeg geweest? Hebben we het College te makkelijk weg laten komen? Uiteraard is hierbij de scheidslijn tussen coalitie en oppositie zichtbaar maar blijkbaar is nu ook de maat voor een deel van de coalitie vol. Wat betekent de huidige politieke situatie voor nu: de positie van het college en de positie van de raad. De raad is aan zet. Gezien de inhoud van het persbericht lijkt het voor het CDA erop dat de breuk onherstelbaar is. Een lijmpoging lijkt niet meer aan de orde. Wel wil het CDA duidelijkheid naar de raad en de Krimpense inwoners/kiezers. Dus is er voor het College maar één weg en dat is de portefeuilles beschikbaar stellen nu nog slechts 3 van de 21 raadsleden het vertrouwen hebben in het voltallige college. Het zou getuigen van bestuurlijk verantwoordelijkheidsbesef als het College, alle vier de wethouders dus, de eer aan zichzelf houdt en dat de wethouders hun portefeuille ter beschikking stellen, zodra er sprake is van een nieuwe coalitie en tot die tijd uitsluitend de lopende zaken waar te nemen. Graag wil het CDA dan ook een uitspraak van het College dat er in deze demissionaire periode adequaat wordt samengewerkt in het belang van Krimpen aan den IJssel. Tenslotte stelt het CDA voor dat de raad vanavond besluit dat er een informateur/verkenner in de persoon van de heer Tjerk Bruinsma aangesteld wordt om te onderzoeken welke mogelijkheden er zijn voor een zo stabiel mogelijke coalitie tot de volgende verkiezingen in 2022.

Aan het eind van een jaar blikken we terug, maar willen we zeker ook vooruit kijken. Het is belangrijk om vast te stellen wat we het afgelopen jaar bereikt hebben, maar daarna richten we on op datgene wat ons het komende jaar te doen staat. De CDA leden hebben rond de feestdagen ons eindejaarsbericht ontvangen, tesamen met een kleine attentie. De eindejaarbericht willen we ook u niet onthouden. U treft hem hier. Rest ons om u ook vanaf deze plek een heel mooi, gelukkig en gezond 2020 toe te wensen. Fractie en bestuur CDA Koggenland