Poliflw

Wat hebben we de afgelopen tijd bereikt? 🍀 Bouwstop voor geitenhouderijen; 🍀 € 100.000 beschikbaar voor noodhulp en opvang in het wild levende dieren; 🍀 Limburg Regenboogprovincie: actief inzetten tegen discriminatie en vóór acceptatie van LHBTIQA+ personen; 🍀 De provincie gaat meewerken aan betere luchtkwaliteit; 🍀 Agenderen intensieve veehouderij; 🍀 Dierenwelzijn opgenomen in open gestelde POP subsidies; 🍀 Provincie gaat bij vuurwerkevenementen omwonenden waarschuwen.

We schrijven 15 februari 2019. Over vermindering van de veestapel mag van CDA, VVD, PVV en D’66 niet worden gesproken In de Statenvergadering van 15 februari diende de PvdD een motie in om het taboe op vermindering van de veestapel (varkens, runderen en pluimvee) bespreekbaar te maken. Meer niet, een voorzichtige motie eigenlijk. We gaven daarvoor een uitgebreide onderbouwing, m.n. dat gebleken is (ook erkend door de minister) dat technische oplossingen niet altijd werken (luchtwassers!), dat fijn stof en CO2-emissies nog steeds stijgen, in natuurgebieden de kritische depositiewaarden bij lange na niet gehaald worden en methaanemissies met techniek niet of nauwelijks te bestrijden zijn. Blinde woede was ons deel, met name van CDA en VVD. Er werd helemaal niet op onze argumenten in gegaan, Yvon Jaspers werd erbij gehaald en zelfmoordgevallen. VVD en nota bene D’66 , die zich altijd afficheert als een groene partij, hielden zich muisstil maar stemden ook tegen. Dit laat zien hoe groot de greep van de landbouwlobby is. Zelfs een uitnodiging om anders te denken gaat kennelijk al te ver. Maar stapje bij beetje komen we verder. We kregen ook steun, namelijk van SP, PvdA en Groen Links. We zullen ze eraan herinneren in de komende coalitie periode. Een motie over het behoud van de middelen voor actieve soortenbescherming, en uitbreiding naar uniek Limburgse soorten, leidde tot een toezegging dat dit onderwerp expliciet in het “formatiedossier” komt. Dat geld was uitgetrokken voor de lopende periode, nadat wij bij de Natuurvisie gehamerd hadden op actief beleid hiervoor (en niet alleen maar bescherming tegen “aanslagen”). Er komt nu een opdracht aan de ambtenaren om op te schrijven wat er nodig is. We hebben de motie aangehouden, en andere partijen (die minder van de details weten) hebben onze argumenten gehoord. Alle partijen weten nu dat we hier bovenop blijven zitten. In Limburg komen de meeste baby’s met geboorteafwijkingen ter wereld van het hele land. Met namen in regio Parkstad en Noord Limburg. De PvdD diende een motie in om vervolgonderzoek naar geboorteafwijkingen te doen. Bij het vervolgonderzoek worden alle belastende factoren, zoals bijvoorbeeld ook milieufactoren in samenhang onderzocht. Uiteindelijk schaarden alle fracties zich achter de motie.

Vandaag stelt Hans van Wageningen zich voor! 'Ik wil dat de provincie jou helpt om te besparen op je energierekening. Dat is goed voor de portemonnee én goed voor ons klimaat.' Kies #voordetoekomst. Stem 20 maart D66.

Onze kandidaten #voordetoekomst: Hans van Wageningen

De huidige veehouderij brengt ernstige gezondheidsrisico’s en dierenleed met zich mee. Dat kan anders! Laat je inspireren, 13 maart in Nederweert! Gratis toegang, wel even aanmelden: limburg@partijvoordedieren.nl Kom je ook? #veehouderij #datkananders #blijindewei #nietzomaarzo ! Meer info: https://www.facebook.com/events/2280129452198870/?ti=icl

Gisteren was het debat van de Jagersvereniging. Pascale Plusquin was aanwezig, als enige vrouwelijke deelnemer overigens... Bijkomend voordeel: omdat wij van de PvdD geen dode dieren eten, kregen we een lokale borrel aangeboden. In plaats van wild zwijn. Want dat wilde zwijn schijnt wat moeilijker af te zetten te zijn, en daar willen een aantal partijen de jagers bij helpen. Wij niet natuurlijk. Wij willen dieren #beschermen. Ook een aantal zorgelijke ontwikkelingen gehoord waar we keihard tegen gaan knokken 💪🏻 Weet wat je kiest op 20 maart #bandejacht

Photos from Partij voor de Dieren Limburg's post

Dat wil GroenLinks anders! (door Pepijn Baneke). In de Limburger van 20 februari staat, op de voorpagina (https://www.limburger.nl/cnt/dmf20190220_00093457/) provincie-wil-meer-mestfabrieken-in-limburg, een stuk waarin de provincie Limburg stelt dat er meer mestfabrieken geopend moeten worden in onze provincie. Dit om het mestprobleem aan te pakken. De gemiddelde varkensboer blijkt rond de 60.000 euro per jaar kwijt te zijn om van de mest van zijn varkens af te komen. Dit legt een zware druk op het verdienmodel van de varkenshouderij. GroenLinks Limburg vindt de redenatie achter dit plan behoorlijk krom. De provincie moet naar een oplossing zoeken van een probleem dat wordt veroorzaakt door een manier van veehouderij die zijn langste tijd gehad heeft. De intensieve veehouderij, want daar spreken we hier over, wordt gedreven door de drang om voor zo weinig mogelijk kosten zo veel mogelijk vlees te produceren. Zo weinig mogelijk kosten slaat dan wel op de kosten voor de ondernemer; gemakshalve worden de kosten die een dergelijke bedrijfsvoering voor de maatschappij oplevert buiten beschouwing gelaten. Voorbeelden daarvan zijn vervuild grondwater, door ammoniakuitstoot afgestorven natuur en grootschalige ontbossing voor het produceren van veevoer in tropische streken. Willen we als maatschappij echt iets doen aan het mestprobleem dan moet het verdienmodel van de veehouder radicaal anders. Niet kwantiteit moet de norm zijn, maar kwaliteit: geen massaproductie maar aandacht voor dierenwelzijn en respect voor dier en natuur. Dat kan ook, want de intensieve veehouderij heeft een verdienmodel dat niet meer van deze tijd is, aangezien er steeds meer mensen tegen de bio-industrie zijn en bereid zijn om voor een goed product meer geld te betalen. Bovendien moeten we af van dierlijke eiwitten als voornaamste voedselbron. Het eten van vlees is een omslachtige, milieubelastende manier om onszelf van noodzakelijke eiwitten te voorzien. Een voorbeeld : voor 1300 calorieen in de vorm van graan is 500 liter water nodig, voor hetzelfde aantal in vleesvorm heb je 4000 liter water nodig. En waarom zou je eiwitten eerst als voer gebruiken terwijl je ze zelf gewoon op kan eten ? Kortom, GroenLinks ziet voor de veehouder in Limburg een heel andere toekomst weggelegd: een bewust ondernemende boer die werkt in harmonie met de omgeving en de hulpbronnen die deze biedt, met respect voor dier en natuur. Wij pleiten voor een circulaire landbouw. Het eindproduct vlees mag gezien worden als iets dat een luxe is, geen noodzaak voor elke dag, waar mensen navenant voor willen betalen. Dan hebben we geen mestverwerkende fabrieken meer nodig en kan de agrariër een goede boterham verdienen. Wij pleiten in ons verkiezingsprogramma er dan ook voor dat Limburg het voortouw neemt en de boeren ondersteunt om deze omslag te gaan maken.

Provincie wil meer mestfabrieken in Limburg

De provincie vindt dat er snel meer mestfabrieken moeten komen in Limburg. Tevens pleit de provincie ervoor dat de mestverwerking op een hoger plan wordt g...

Krimpen van de veestapel.. dat is een langdurige oplossing! Met mestfabrieken wordt de oorzaak enkel in stand gehouden. Mestfabrieken zijn een end of pipe schijnoplossing die alleen kunnen draaien op subsidies en co-substraten. Er is maar 1 echte oplossing: minder dieren. Vrijdag jl diende Statenlid Plusquin een motie in om dát bespreekbaar te maken in Limburg. D66, CDA, VVD, PVV, Lokaal Limburg stemden tegen en willen er dus niet eens over praten. Desastreus voor natuur, water, klimaat en omwonenden die in stank komen te zitten. We organiseren 2 lezingen over mestfabrieken. 7 en 9 maart. #groeiendverzet De Limburger Waarnaartoe met de mest? De hoeveelheid mest afkomstig van het Limburgse vee, gaat het voorstellingsvermogen van veel mensen te boven. Afgelopen jaar ging het om ruim 4200 miljoen kilo aan uitwerpselen. Het mestoverschot zorgt ook hier nog altijd voor hoofdbrekens. De provincie pleit voor meer mestfabrieken. DOOR JAN HENSELS HORST AAN DE MAAS/LEUDAL Zowat een jaarinkomen is een varkensboer kwijt alleen maar om van de mest van zijn dieren af te komen. Voor de afzet van het ‘bruine goud’ moet een varkenshouder jaarlijks gemiddeld ruim 60.000 euro op tafel leggen. „De kosten moeten omlaag omdat die vooral voor de varkenshouderij vaak te hoog zijn om nog een goede boterham te verdienen”, stelt professor Oene Oenema van de Wageningen Universiteit. Het omgaan met de flinke hoeveelheid stront uit de veehouderij blijft een hoofdpijndossier. Gestegen mestafzetkosten voor de boer en mestfraude zijn slechts enkele onderdelen daarvan. Slechts een deel van de mest komt terecht op het land. Hoewel mineralen uit mest van levensbelang zijn voor gewassen, kunnen bepaalde stoffen schade aan natuur en milieu zorgen. Het teveel aan mineralen hoopt zich op in de bodem of lekt uit de bodem naar het grondwater en beken. Verontreinigd water baart waterwinbedrijven zorgen, waterschappen willen nitraat in beken verder terugdringen en natuur- en milieugroeperingen wijzen onder meer nog op verzuring van natuurgebieden door ammoniak uit mest. Tal van burgerinitiatieven klagen ook nog over stankoverlast. De voedings-stoffen uit de mest zorgen voor overvloedige algenbloei en achteruitgang van planten-soorten. Hans Heijnen, Milieufederatie Limburg Directeur Hans Heijnen van de ­Milieufederatie Limburg erkent dat boeren in deze provincie vooruitgang hebben geboekt met het terugdringen van de voor natuur en milieu schadelijke stoffen in de mest. Toch baart het hem zorgen dat er bijvoorbeeld nog altijd te veel nitraat uit mest in grondwater en beken terechtkomt. „De voedingsstoffen uit mest zorgen voor overvloedige algenbloei en achteruitgang van plantensoorten.” Vloeken Heijnen denkt dat eigenlijk alleen met een flinke vermindering van het aantal dieren in de Limburgse veehouderij het probleem valt op te lossen (zie kaderbericht). Spreken over minder dieren staat bij veel boeren gelijk aan vloeken in de kerk. De grote aantallen dieren zorgen voor een enorme hoeveelheid mest. Ruim 76.000 miljoen kilo mest schijt de Nederlandse veestapel jaarlijks bij elkaar. In Limburg staat de teller op 4200 miljoen kilo. Nederland herbergt tevens forse aantallen vee (zie kaders). De Limburgs/Brabantse Peelregio geldt als een van de meest veedichte gebieden van Europa. Lang niet alle mest wordt uitgereden op het land. De Meststoffenwet schrijft voor dat veebedrijven met een overschot aan mest een deel ervan (de percentages verschillen per regio) moeten verwerken. In de praktijk betekent dat een of andere vorm van mestbewerking of -verwerking en vervolgens export van het overblijvende restant naar het buitenland. Want ook na bewerking- of verwerking zitten er nog grote hoeveelheden mineralen in waar hier volgens de geldende regels geen plek voor is. Hoewel door een afname van het aantal dieren - denk aan de melkveehouderij - en aanpassingen in de samenstelling van veevoer het fosfaatoverschot volgens het Nederlands Centrum voor Mestverwaarding iets is gedaald, blijft export van mest naar het buitenland een uitdaging. Zeker nu Duitsers steeds vaker protesteren tegen mesttoerisme; de export van mest richting Noordrijn-Westfalen is inmiddels flink gedaald. De provincie denkt dat de Limburgse veehouder, zeker de varkenshouder, geholpen is met een uitbreiding van de capaciteit van mestverwerking. Het gaat daarbij onder meer om mestvergisters waar mest samen met biomassa wordt vergist en waar gas wordt geproduceerd. Landbouwgedeputeerde Hubert Mackus ziet dat er tal van plannen voor op de plank liggen, maar dat die om uiteenlopende redenen niet van de grond komen. De behandeling van vergunningsaanvragen duurt in zijn ogen soms lang. Verzet Dan is er nog op meerdere plaatsen verzet tegen mestfabrieken, zoals in Horst aan de Maas waar sommige raadsleden vrezen dat de gemeente een soort mestafvalputje wordt. Critici wijzen erop dat mestvergisting, met fikse subsidies vanwege de gasproductie, zonder miljoenen aan overheidsgeld niet rendabel is. De organisatie Mens, Dier & Peel vindt dat mestvergisters geen bijdrage leveren aan het oplossen van het mestprobleem. Oenema en Jan Roefs van NCM denken echter dat de mestverwerking een kwaliteitsimpuls nodig heeft. Daarom is dit jaar begonnen met onderzoek naar innovaties binnen de mestverwerking die producten met een hogere economische waarde moeten opleveren. 16.528.821 kippen, 1.904.400 varkens en 138.012 runderen telt Limburg. Nederland telt 101.290.061 kippen, 12.416.161 varkens en 3.902.804 runderen. Provincie wil meer mestfabrieken in Limburg http://www.limburger.nl/cnt/dmf20190220_00093457/provincie-wil-meer-mestfabrieken-in-limburg

Pascale Plusquin

Mestfabrieken zijn een end of pipe schijnoplossing die alleen kunnen draaien op subsidies en co-substraten. Er is maar 1 echte oplossing: minder dieren. Vrijdag jl diende ik een motie in om dát bespreekbaar te maken in Limburg. D66, CDA, VVD, PVV, Lokaal Limburg stemden tegen en willen er dus niet eens over praten. Desastreus voor natuur, water, klimaat en omwonenden die in stank komen te zitten. We organiseren 2 lezingen over mestfabrieken. 7 en 9 maart. #groeiendverzet De Limburger Waarnaartoe met de mest? De hoeveelheid mest afkomstig van het Limburgse vee, gaat het voorstellingsvermogen van veel mensen te boven. Afgelopen jaar ging het om ruim 4200 miljoen kilo aan uitwerpselen. Het mestoverschot zorgt ook hier nog altijd voor hoofdbrekens. De provincie pleit voor meer mestfabrieken. DOOR JAN HENSELS HORST AAN DE MAAS/LEUDAL Zowat een jaarinkomen is een varkensboer kwijt alleen maar om van de mest van zijn dieren af te komen. Voor de afzet van het ‘bruine goud’ moet een varkenshouder jaarlijks gemiddeld ruim 60.000 euro op tafel leggen. „De kosten moeten omlaag omdat die vooral voor de varkenshouderij vaak te hoog zijn om nog een goede boterham te verdienen”, stelt professor Oene Oenema van de Wageningen Universiteit. Het omgaan met de flinke hoeveelheid stront uit de veehouderij blijft een hoofdpijndossier. Gestegen mestafzetkosten voor de boer en mestfraude zijn slechts enkele onderdelen daarvan. Slechts een deel van de mest komt terecht op het land. Hoewel mineralen uit mest van levensbelang zijn voor gewassen, kunnen bepaalde stoffen schade aan natuur en milieu zorgen. Het teveel aan mineralen hoopt zich op in de bodem of lekt uit de bodem naar het grondwater en beken. Verontreinigd water baart waterwinbedrijven zorgen, waterschappen willen nitraat in beken verder terugdringen en natuur- en milieugroeperingen wijzen onder meer nog op verzuring van natuurgebieden door ammoniak uit mest. Tal van burgerinitiatieven klagen ook nog over stankoverlast. De voedings-stoffen uit de mest zorgen voor overvloedige algenbloei en achteruitgang van planten-soorten. Hans Heijnen, Milieufederatie Limburg Directeur Hans Heijnen van de ­Milieufederatie Limburg erkent dat boeren in deze provincie vooruitgang hebben geboekt met het terugdringen van de voor natuur en milieu schadelijke stoffen in de mest. Toch baart het hem zorgen dat er bijvoorbeeld nog altijd te veel nitraat uit mest in grondwater en beken terechtkomt. „De voedingsstoffen uit mest zorgen voor overvloedige algenbloei en achteruitgang van plantensoorten.” Vloeken Heijnen denkt dat eigenlijk alleen met een flinke vermindering van het aantal dieren in de Limburgse veehouderij het probleem valt op te lossen (zie kaderbericht). Spreken over minder dieren staat bij veel boeren gelijk aan vloeken in de kerk. De grote aantallen dieren zorgen voor een enorme hoeveelheid mest. Ruim 76.000 miljoen kilo mest schijt de Nederlandse veestapel jaarlijks bij elkaar. In Limburg staat de teller op 4200 miljoen kilo. Nederland herbergt tevens forse aantallen vee (zie kaders). De Limburgs/Brabantse Peelregio geldt als een van de meest veedichte gebieden van Europa. Lang niet alle mest wordt uitgereden op het land. De Meststoffenwet schrijft voor dat veebedrijven met een overschot aan mest een deel ervan (de percentages verschillen per regio) moeten verwerken. In de praktijk betekent dat een of andere vorm van mestbewerking of -verwerking en vervolgens export van het overblijvende restant naar het buitenland. Want ook na bewerking- of verwerking zitten er nog grote hoeveelheden mineralen in waar hier volgens de geldende regels geen plek voor is. Hoewel door een afname van het aantal dieren - denk aan de melkveehouderij - en aanpassingen in de samenstelling van veevoer het fosfaatoverschot volgens het Nederlands Centrum voor Mestverwaarding iets is gedaald, blijft export van mest naar het buitenland een uitdaging. Zeker nu Duitsers steeds vaker protesteren tegen mesttoerisme; de export van mest richting Noordrijn-Westfalen is inmiddels flink gedaald. De provincie denkt dat de Limburgse veehouder, zeker de varkenshouder, geholpen is met een uitbreiding van de capaciteit van mestverwerking. Het gaat daarbij onder meer om mestvergisters waar mest samen met biomassa wordt vergist en waar gas wordt geproduceerd. Landbouwgedeputeerde Hubert Mackus ziet dat er tal van plannen voor op de plank liggen, maar dat die om uiteenlopende redenen niet van de grond komen. De behandeling van vergunningsaanvragen duurt in zijn ogen soms lang. Verzet Dan is er nog op meerdere plaatsen verzet tegen mestfabrieken, zoals in Horst aan de Maas waar sommige raadsleden vrezen dat de gemeente een soort mestafvalputje wordt. Critici wijzen erop dat mestvergisting, met fikse subsidies vanwege de gasproductie, zonder miljoenen aan overheidsgeld niet rendabel is. De organisatie Mens, Dier & Peel vindt dat mestvergisters geen bijdrage leveren aan het oplossen van het mestprobleem. Oenema en Jan Roefs van NCM denken echter dat de mestverwerking een kwaliteitsimpuls nodig heeft. Daarom is dit jaar begonnen met onderzoek naar innovaties binnen de mestverwerking die producten met een hogere economische waarde moeten opleveren. 16.528.821 kippen, 1.904.400 varkens en 138.012 runderen telt Limburg. Nederland telt 101.290.061 kippen, 12.416.161 varkens en 3.902.804 runderen. Provincie wil meer mestfabrieken in Limburg http://www.limburger.nl/cnt/dmf20190220_00093457/provincie-wil-meer-mestfabrieken-in-limburg

Ennnn we zijn begonnen! Vandaag is de lezing met kandidaten van onze lijst, Ewald Engelen én een muzikaal intermezzo door Lotte Walda! Het belooft een mooie middag te worden! Wij hebben er zin in! 🤩 #houvastaanjeidealen #verkiezingen #groeiendverzet #partijvoordedieren

Photos from Partij voor de Dieren Limburg's post

Motie "Geen taboe op vermindering van dieraantallen" door Pascale Plusquiningediend tijdens de Statenvergadering. Vermindering van dieraantallen in de veehouderij en sturing daarop dient niet langer te worden uitgesloten. Krimp de veestapel. Verduurzaming van de veeteelt- en melkveesector is van een dusdanige belangrijke waarde dat niet op voorhand bepaalde maatregelen kunnen worden uitgesloten.

Geen taboe op vermindering van dieraantallen - Limburg - Partij voor de Dieren

Provinciale Staten van Limburg, in vergadering bijeen op 15 februari 2019, Constaterende dat: * Verduurzaming van de veeteelt- en melkveesector een breed gedeelde waarde is, en een doelstelling van het overheidsbeleid * Er in de varken- en pluimveehouderij (dierrechten), en bij de ...

Omdat er bleek dat de verdrinkingen van dieren bij de Zuid Willemsvaart geen op zichzelf staand geval waren, heeft de PvdDieren op 3 november 2017 een breed gesteunde motie ingediend. Motie 2358 is uiteindelijk afgedaan met de vermelding dat tijdens een werkbezoek in de Kempen speciale aandacht is besteed aan de verdrinkingen. Hoewel de PvdDieren bij dit werkbezoek aanwezig was, is ons de speciale aandacht voor de oplossing van verdrinkingen van wilde zwijnen niet opgevallen. Wel dat er weerstand was bij de LLTB om het verdrinken van wilde zwijnen tegen te gaan en dat er niet gekozen is voor een ecoduct. Ook werd er gesproken over otter en bever. Dat leidt tot de volgende vragen

Schriftelijke vragen verdrinkingen Zuid Willemsvaart en uitvoering motie 2358 - Limburg - Partij voor de Dieren

De Partij voor de Dieren staat voor duurzaamheid, mededogen, persoonlijke vrijheid en persoonlijke verantwoordelijkheid. Doe mee en word lid!