Poliflw

Toen ik op 29 mei vragen stelde over de luchtkwaliteit op school, deden sommigen daar lacherig over. Aerosolen, Maurice de Hond, nog niets aan de hand. Inmiddels, ruim een maand later, kwam het RIVM met het advies om toch naar die luchtkwaliteit van de schoolgebouwen te kijken. Dus stelde ik mijn vragen nog een keer (zie beneden). Met name wilde ik weten, of we een duidelijk beeld hebben van de stand van zaken op onze scholen.

Want maandag beginnen de scholen. Ouders, docenten en scholieren zijn terecht ongerust: je moet ventileren, maar hoe dan, als de ramen niet eens open kunnen? Voldoet dit dure ventilatiesysteem aan de corona eisen? En wat zijn die corona eisen eigenlijk? RIVM adviseert in ieder geval experts in te schakelen om naar de ventilatiesystemen te kijken, waar nodig bij te stellen en in sommige gevallen misschien te constateren dat de ventilatie niet voldoet. 

Nu is de luchtkwaliteit van scholen het ondergeschoven kindje van gemeentebestuur en schoolbesturen. Het zit namelijk zo: schoolbesturen zijn verantwoordelijk voor de bestaande gebouwen. Tenzij die gerenoveerd worden, want dan doet de gemeente mee, en ook de provincie en het rijk, met allerlei potjes. Nieuwbouw is voor kosten van de gemeente, maar de scholen moeten zelf de ventilatiesystemen onderhouden. Dat valt vaak duur uit en wordt dus soms achterwege gelaten. In ieder geval, de kennis en kunde die nodig zijn voor het onderhouden van die ventilatiesystemen zijn bij de gemeente te vinden.  Het College is dus het logisch aangewezen aanspreekpunt om verbeteringen aan te brengen.

De eisen aan luchtkwaliteit zijn sowieso niet indrukwekkend hoog, eerlijk gezegd. Ten minste sinds 2012 wordt er regelmatig gesproken over het slechte binnenklimaat van schoolgebouwen.  Daardoor neemt ziekteverzuim toe en verslechteren de schoolprestaties. Ieder jaar wordt daarover bericht en schoolbesturen en gemeente proberen ook samen aandacht te besteden  aan de luchtkwaliteit. Echter, wie zich verdiept in het Programma van Eisen Frisse Scholen, zal zien dat Klasse B als de norm wordt gezien (veel scholen voldoen daar niet aan). Daar hoort nagenoeg geen kwaliteitscontrole bij. Bovendien staan daarin zaken als legionella preventie. Niemand had toen van corona gehoord. Ook veel moderne ventilatiesystemen zijn gericht op duurzaamheid, dus vermindering van CO2 uitstoot en automatische regulering met sensoren enz. De ramen kunnen niet open. Dat schijnt nu juist problematisch te zijn. 

Bovendien is de pers vol met allerlei strijdige berichten, soms ronduit met paniekzaaierij. We zien ook dat men in omliggende landen toch andere maatregelen neemt. Logisch dat ouders en leerkrachten zich zorgen beginnen te maken. Is het wel veilig? Loop ik gevaar? Lopen mijn kinderen gevaar? Lopen oma en opa gevaar? 

Onderwijs is een grondrecht. De overheid heeft een plicht om zekerheid te geven over het veilige verloop van het onderwijsproces. Als eerste stap, door alle mogelijke risicopunten bij schoolgebouwen in kaart te brengen en  hierover duidelijk te communiceren. Als tweede stap, samen met schoolbesturen naar oplossingen zoeken. Eigenlijk had dat in de vakantie al kunnen gebeuren. 

Op de eerste schooldag zal die duidelijkheid in ieder geval niet komen. We verwachten op zeer korte termijn een reactie van de wethouder. Dit onderwerp is te belangrijk om te zeggen “dat zien we na de vakantie wel weer”.

Meer informatie:

Art. 35 vragen:

Is het College van plan, conform de nieuwe richtlijnen, wel een overzicht te maken van de gebouwen met onvoldoende luchtkwaliteit? Is het College van plan om maatregelen te nemen, al dan niet in samenwerking met schoolbesturen, om het problematische “binnenmilieu van bestaande gebouwen’ aan te pakken en veiligheid te waarborgen? Is her College van plan, conform de richtlijnen, om advies in te winnen van een onafhankelijk expert over de ventilatiesystemen en met name over het gebruik hiervan? Is het College van plan om op gepaste manier de burgers van Enschede te informeren over de veiligheid en de luchtkwaliteit van schoolgebouwen?

Veilige luchtkwaliteit school: het college is aan zet

Het bericht Veilige luchtkwaliteit school: het college is aan zet verscheen eerst op Enschede.

In Enschede is ongeveer 24%* van de bevolking laaggeletterd. In een gezin waar ouders moeite hebben met taal zijn vaak geen of weinig boeken voor kinderen. De Onderwijsinspectie constateert dat een groeiende groep jongeren laaggeletterd van school af komt. Op dit moment zijn er per jaar ongeveer 3500 leerlingen die de basisschool onvoldoende taalvaardig verlaten. Daarnaast rapporteert de Onderwijsinspectie in haar jaarverslag dat één op de drie basisscholen het onderwijs voor technisch lezen niet op orde heeft.

We hebben de landelijke campagne ‘Geef een prentenboek cadeau’ in Enschede ondersteund om zo het (voor)leesplezier in heel veel gezinnen te stimuleren. Voor een kind is het ontzettend waardevol om zelf zo’n mooi boek in het bezit te krijgen. Door de donaties en de gedoneerde boeken bij Boekhandel Broekhuis hebben we meer dan 400 Woeste Willem boekjes verzameld! Al deze boekjes komen in samenwerking met de Bibliotheek Enschede, leesbevorderingsproject de VoorleesExpress en M-Pact terecht bij kinderen in taalarme gezinnen. Overweldigend veel mensen hebben gedoneerd en dat is echt geweldig om de betrokkenheid bij dit onderwerp te zien.

Een stevigere aanpak in het tegengaan van laaggeletterdheid in Enschede is waar wij als fractie op inzetten. Wij maken ons grote zorgen over de groeiende groep laaggeletterden. Het is onaanvaardbaar dat de toekomstperspectieven en de zelfredzaamheid van een groeiende groep (jonge) mensen zienderogen slechter wordt. Het wordt dan ook voor kinderen heel moeilijk om een goede start te maken in het onderwijs en in de samenleving.

Wij hebben, in samenwerking met D66 en het CDA, een initiatiefvoorstel ingediend. Na het zomerreces wordt het voorstel behandeld in de raadsvergadering. Het is een voorstel om tot een uitvoeringsplan te komen waar de integrale samenwerking tussen maatschappelijke organisaties centraal staat en waar op alle beleidsterreinen aandacht uit gaat naar laaggeletterdheid. Er wordt gepleit voor een gezinsaanpak, voor een doorgaande lijn, en voor deskundigheidsbevordering in het herkennen, signaleren en bespreekbaar maken van laaggeletterdheid.

Deze actie gaat meer dan 400 gezinnen heel blij maken maar er moet een structureel verschil worden gemaakt. Samen gaan we voor een stad waar iedereen mee kan doen en we gelijke kansen bieden voor ieder kind.

*Van: https://geletterdheidinzicht.nl/

Het bericht De actie “Geef een prentenboek cadeau” verscheen eerst op PvdA afdeling Enschede.

De corona crisis heeft ingrijpende gevolgen voor het onderwijs. Afgelopen week ging ik (Margarita Jeliazkova) op bezoek bij basisschool La Res, om een indruk te krijgen van de gang van zaken na de heropening van de scholen.

Wat een energie, wat een mooie stemming van leerkrachten en leerlingen, die allemaal blij waren bij elkaar te zijn. (Op een jongetje na, want zijn zus zat al in groep 8 en kende alle sommen, best handig bij thuiswerken op afstand). De school had het afstand onderwijs op orde, omdat alle kinderen een Chromebook of een tablet hebben, waarmee ze op school dagelijks werken: inloggen, opdrachten doen, op Smartboard feedback krijgen. Met een dagelijks uurtje Skypen erbij ging het dus makkelijk.

Lang niet bij alle scholen ging het zo soepel. Bij velen was het afstand onderwijs een sprong in het diepe, een beetje behelpen met zoom-lessen en youtube opnames. Juist de kwetsbare leerlingen dreigen daarvan de rekening to moeten betalen, met snel opgelopen leerachterstanden. De meetbare achterstanden zijn vooral op het gebied van taal en rekenen, maar soms hebben kinderen klappen ontvangen op sociaal-emotioneel gebied, omdat ze de crisis in stressvolle en onzekere omstandigheden hebben doorgebracht. Een zware opgave voor alle leerkrachten in Enschede.

Mooi dat Gemeente Enschede de scholen steunt met vier Zomerscholen. Die zijn vooral bedoeld voor kinderen met leerachterstanden en/of kinderen uit kwetsbare gezinnen voor wie de zomervakantie vrijwel zeker een terugval in vaardigheden betekent. Hopelijk vinden we voor deze scholen de beste en de meest ervaren docenten. Zomerscholen lijken me geen geschikte plek voor stagiairs, studentenbaantjes en onervaren invallers. Een aantal weken extra werken met kansarme kinderen kan een enorme boost betekenen voor ze, maar het kan ook stigmatiserend werken – een dilemma voor interventies gericht op kansengelijkheid.

Het kan ook anders en La Res laat dat zien. Omdat de school al een aantal jaar met flexibele schooltijden en een continu-roorster werkt, hoort de Zomer-school tot het ‘normale’ lesaanbod. Kansarme kinderen zitten samen met sport-talenten en kinderen van ouders die al te vaak op vakanties zijn geweest in de winter en in de herfst. En met die achterstanden valt het ook mee, vertelt de directrice R. Klokman. Sinds een jaar werkt de school met een zelf-ontwikkeld ‘groei journaal’, waarbij per kind wordt gekeken naar een groeicurve en naar het bereiken van het eigen leervermogen (een mooie staaltje gebruik van objectieve testgegevens en individuele aanpak). Niet het halen van een gezamenlijke eindstreep is wat telt, maar de vooruitgang die het kind heeft gemaakt. Bovendien kijkt de school niet alleen naar de cognitieve taken zoals taal en rekenen, maar ook naar algemene sociaal-emotionele ontwikkeling. Juist in tijden van crisis hebben sommige kinderen sprongen gemaakt op dat gebied. Ze voelen zich lekker in hun vel en eventuele hiaten zullen ze snel invullen.

Die toegewijde en enthousiaste docenten hebben helaas geen fatsoenlijke docentenkamer. Voor 30 docenten is de huidige ruimte veel te klein, zeker met de aangescherpte corona-regels. Ik ben met de gemeente in gesprek over een passende oplossing. De leerkrachten die zo hard hebben gewerkt en blijven werken voor de kinderen van Enschede, verdienen ook goede arbeidsomstandigheden. Werkruimtes, maar ook voldoende ventilatie, horen erbij. Daarom heb ik vragen gesteld over de luchtkwaliteit van onze scholen en de nodige maatregelen die te verbeteren.

Het bericht Covid-19: kansengelijkheid in het onderwijs, kansen voor het onderwijs verscheen eerst op Enschede.

Op 24 mei heeft de wethouder de Raad geïnformeerd over de stand van zaken rond de International School Twente (IST). Daarbij is aangekondigd dat de bekostiging door het rijk en daarmee behoud van licentie onder druk is komen te staan, omdat IST op dit moment er niet in is geslaagd over een voldoende aantal leerlingen te beschikken.

International School Twente en de regio

Het bestaan van de school is van cruciaal belang voor de ambities van Enschede en Twente om internationaal talent aan te trekken en te behouden. Werkgevers en kennisinstellingen in de regio zien de school als een belangrijk element bij aan aantrekken en behouden van internationaal talent. Een school met een International Baccalaureaat curriculum is niet alleen voor expats interessant, maar ook voor internationaal georiënteerde leerlingen uit Enschede en de regio en kinderen van tijdelijk verblijvende arbeidsmigranten. Ook jonge statushouders die goed de Engelse taal beheersen kunnen wellicht via de internationale school sneller doorstromen naar HBO/WO opleidingen. Met de juiste inbedding wordt de school een verrijking van het onderwijspalet van Enschede.

Vragen aan het college

D66 raadslid Margarita Jeliazkova stelt de volgende schriftelijke vragen aan het college van burgemeester en wethouders van Enschede:

Wat doet het college om het bestaan van de school te waarborgen? Wat doet het college om werkgevers en kennisinstellingen in de regio te mobiliseren voor het bijstaan van de school? Wat doet het college om de toegankelijkheid van de school voor een bredere groep leerlingen te waarborgen? Te denken valt aan financiële tegemoetkoming, scholarships voor excellente leerlingen, enz. Wat doet het college om de samenwerking tussen de IST en de overige scholen in Enschede duurzaam te bevorderen?

 

Het bericht D66 stelt vragen over International School Twente verscheen eerst op Enschede.

Financieel belang van de gemeente Enschede is leidend

Natuurlijk zijn we als gemeente betrokken bij FC Twente, als het goed gaat met de club en als het slecht gaat. Maar de beslissingen in het verleden om als gemeente een steeds groter financieel belang te nemen in de club, dat is een positie waar D66 van af wil. Voor D66 is daarom het bewaken van het financiële belang van onze gemeente leidend in alles wat wij beslissen rond FC Twente, nu en in de toekomst. Dat zijn wij verplicht aan alle Enschedeërs. Mensen die ons publiek geld toevertrouwen. En vooral die mensen die niets met voetbal hebben en terecht kritisch zijn op waar wij 8 april a.s. over gaan besluiten.

De keuze: 5 of 28 miljoen euro afboeken

D66 wil het financieel belang in FC Twente geleidelijk afbouwen. Nu niets doen, betekent direct 28 miljoen Euro afboeken. Want FC Twente gaat dan failliet. D66 kiest voor gefaseerd afboeken van schulden. Krijgen we de rest van onze lening terug? Er ligt nu een betere basis. Een basis met een bestuur dat kundig lijkt en vanuit die betere basis kan gaan bouwen. Daarvoor is ook op korte termijn een onafhankelijke, volwaardige en diverse Raad van Commissarissen nodig. En er is brede steun van supporters en ondernemers uit de regio nodig. Die steun is er. Het stadion kleurt bij uit- en thuiswedstrijden wekelijks rood. En er zijn veel ondernemers die met net zo veel tegenzin 14 miljoen euro investeren in een technisch failliete voetbalclub.

Normaal doen als nieuwe norm

D66 wil niet de schuldenpositie van FC Twente saneren met gemeenschapsgeld, om vervolgens de club door te verkopen aan een private investeerder. Verkoop van aandelen is pas mogelijk als alle schulden aan de gemeente zijn voldaan. En D66 wil ervoor zorgen dat als er geld beschikbaar komt binnen FC Twente in de toekomst, de openstaande schulden met voorrang worden afgelost. Maar vooral wil D66 dat normaal doen de nieuwe norm wordt binnen FC Twente. Dat de club realistisch wordt in haar ambities, inclusief een begroting die daarbij past. Dat als FC Twente gaat promoveren, dat met gepaste bescheidenheid wordt gevierd. En dat bij zakelijke beslissingen in de toekomst, het belang van het gemeenschapsgeld van de inwoners van Enschede voorop staat.

FC Twente is van de regio

In het debat heeft D66 gevraagd om de ambitie voor het vrouwenvoetbal hoog te houden. Vrouwenvoetbal mag geen bijzaak worden en heeft uitstraling in de hele regio. Daarnaast is gevraagd te kijken hoe de voetbalacademie behouden kan worden op sportpark het Diekman. Dat past goed binnen de plannen die we daar hebben. Ook is gevraagd te kijken of de jeugd en het vrouwenteam gebruik kan maken van de trainingsfaciliteiten op dat terrein. Of dat gaat gebeuren is nog onzeker, bleek uit antwoorden van het college. D66 kijkt naar de financiële impact van die vraag en respecteert de bestaande contracten met bijvoorbeeld de gemeente Hengelo. FC Twente is en blijft namelijk van de hele regio.

Voetbal is geen publieke taak

D66 steunt daarom met tegenzin het voorstel om 5 miljoen euro af te boeken op de lening van FC Twente. Niet omdat we dat graag willen, maar omdat het volgens ons niet anders kan. Niets doen brengt een direct verlies van 28 miljoen euro gemeenschapsgeld met zich mee. Onze conclusie is dat profvoetbal geen publieke taak is, maar iets dat de markt regelt. D66 zal daarom nu en de komende jaren het principe bewaken, dat de gemeente haar financiële betrokkenheid in FC Twente afbouwt naar nul.

Het bericht FC Twente: kiezen voor de minst slechte optie verscheen eerst op Enschede.

De fracties van BBE, D66, VVD, ChristenUnie en Groenlinks hebben Jon Hermans-Vloedbeld en Miriam Luizink gevraagd de volgende fase van het proces van onderhandelingen te begeleiden.

Miriam Luizink, directeur-bestuurder bij Roessingh Research & Development, zal samen met Jon Hermans-Vloedbeld optrekken. Jon Hermans-Vloedbeld (VVD) was van 2009 tot 2016 burgemeester van Almelo. Op dit moment is zij waarnemend burgemeester van Oud-Beijerland.  De onderhandelende partijen zijn enthousiast over de combinatie die in het duo Hermans-Luizink is gevonden; bestuurlijke kennis en ervaring en daarnaast een brede kennis van de stad en verschillende domeinen.

De genoemde partijen gaan nu aan de slag met een eerste verkenning van de samenwerking.

Uit het verslag van de informateurs is gebleken dat er een brede wens bij de partijen is voor een constructieve samenwerking tussen coalitie en oppositie. Dat vraagt om een coalitieakkoord op hoofdlijnen met voldoende ruimte voor inbreng van de oppositie. Het coalitieakkoord vormt samen met het Enschede Akkoord het bestuursakkoord voor de periode 2018-2022.

D66 Enschede vindt dat de gemeente voor inwoners dichtbij en bereikbaar moet zijn. Zo kunnen inwoners beter meepraten, sturen en ook meebeslissen over wat de gemeente wel en niet doet. Onze belofte uit het verkiezingsprogramma 2014-2018: “D66 vindt dat bij alles wat de gemeente doet de inwoner centraal moet staan. Het gemeentebestuur dient daarom te luisteren naar wat zich in de gemeente afspeelt voordat zij tot actie overgaat.” De fractie en onze wethouder Eelco Eerenberg hebben deze opdracht stevig opgepakt, en met resultaat! Tegelijk blijft inwonersparticipatie een lastig thema om ‘goed’ te doen door wat ik de ‘participatieparadox’ ben gaan noemen. Wat dat precies is en wat D66 de afgelopen periode voor elkaar heeft gekregen lees je in deze longread.

Inwonersparticipatie moet je serieus nemen

Een stad besturen met 5 wethouders en 39 raadsleden met evenzoveel meningen is soms al lastig genoeg, zeker als het gaat over complexe dossiers met veel en ingewikkelde belangen. Voor veel partijen is dat reden om de zaken met elkaar in het stadhuis te willen regelen en niet iedere keer weer de inwoners te betrekken; zij geloven in de pure representatieve democratie. Voor D66 is dat anders omdat wij geloven dat je in veel gevallen alleen mét de inwoners, partners en ondernemers tot goede, passende en werkende oplossingen kunt komen. De beste oplossingen worden meestal niet in het stadhuis verzonnen maar daarbuiten. Dit vraagt om een houding dat je als gemeente in alles wat je doet moet bedenken hoe je inwoners betrekt. Toen D66 in 2014 de grootste partij van Enschede werd, hebben we hier dan ook meteen werk van gemaakt.

Daarbij zijn we uitgegaan van zes uitgangspunten:

Het stadsbestuur moet inwoners meer opzoeken Ambtenaren moeten ondersteunend optreden bij initiatieven van inwoners Inwoners daadwerkelijk eigen budgetten geven en betrekken bij de uitvoering De ‘stem’ van inwoners vaker ophalen door digitale peilingen Zorgen dat mensen kunnen begrijpen waar politiek over gaat Niet één enkel voorstel waar je voor of tegen kunt zijn, maar alternatieven op tafel

Met deze brede aanpak hebben we een cultuuromslag gerealiseerd van het hiërarchisch besturen van de stad naar veel meer sámen doen.

Concrete resultaten

Direct na de verkiezingen hebben wij met de coalitie afgesproken dat we doorgaan met het Enschedese ‘stadsdeelgewijs werken’ en dit verder willen gaan versterken. Tegelijk is het college aan de slag gegaan met het principe ‘inwonersgericht werken’, waarbij de ambtelijke organisatie de opdracht en ruimte kreeg om veel meer te gaan werken vanuit het perspectief van inwoners in plaats van vanuit beleidsnota’s. Ondanks vele bezuinigingen hebben wij in de gemeenteraad de wijkbudgetten (€ 1,2 miljoen / jaar) op peil gehouden, waarmee inwoners zélf kunnen kiezen wat ze willen verbeteren aan hun straat of buurt. Er zijn meerdere digitale peilingen gehouden, bijvoorbeeld over de locatiekeuze voor het AZC, Enschede Wekt Op en de G1000 Stadsdialoog over vuurwerk. Bij de laatste Zomernota kon de raad niet kiezen uit één voorstel van het college, maar uit verschillende scenario’s waar het heen moet met de stad. En ook nodigt de Gemeenteraad inwoners uit als ‘Gast van de Raad’ om een inkijk te geven in de lokale politiek.

Ook worden bewoners nu actief betrokken om mee te praten, alternatieven aan te dragen of te laten meebeslissen over tal van onderwerpen. Voorbeelden: het ontwerp van de Stadsbeek, meerdere Wijkverkeersplannen, het stedenbouwkundig ontwerp van Oost-Boswinkel, het Studentenmanifest en Studentenbeleid, de Burgerwacht Glanerbrug, de Lokaal Educatieve Agenda en de komst van de nieuwe Moskee.

Een betere relatie met de inwoners

Parallel is de Gemeenteraad op initiatief van collega Laurens van de Velde en ondergetekende aan de slag gegaan met een Meerjarenagenda van de Raad, in een poging om als raad niet enkel aan de leiband van het college te lopen maar ook zelf aan het stuur te zitten op belangrijke onderwerpen. Hier is de Werkgroep Stad & Bestuur uit voortgekomen die tot op de dag van vandaag initiatieven en experimenten ontwikkeld om de relatie met inwoners te verbeteren. Eén van de initiatieven die hieruit naar voren kwam was het D’ran Festival 2017, geïnspireerd door Folkemødet in Bornholm (Denemarken). Ook nam de Gemeenteraad een Experimenteeragenda aan met 19 experimenten om inwoners beter te betrekken en onze vergaderwijze toegankelijker te maken. Een flink deel van deze experimenten wordt op dit moment uitgevoerd of al geëvalueerd. Wij rekenen op mooie lessen uit dit traject.

De participatieparadox

Bij inwonersparticipatie zijn de onderlinge verwachtingen van inwoners en stadsbestuur cruciaal. Niet zelden eindigt een participatietraject met een besluit in onze Raadzaal waarbij inwoners komen inspreken en stellen dat er ‘niet naar hen geluisterd is’. Immers, veel inwoners die mee doen verwachten niet alleen gehoord te worden, maar dat er ook naar hen geluisterd wordt. Dit terwijl de politiek vooral de verschillende belangen boven tafel wil krijgen om dan een keuze te maken in het algemeen belang. Dat is de bron van wat ik de participatieparadox ben gaan noemen: hoe meer mensen betrokken zijn bij de (lokale) politiek, hoe meer mensen bij de uiteindelijke besluitvorming ook niet hun zin krijgen. Een stap naar (sociale) media met kritiek op het proces of de uiteindelijke besluitvorming is gauw gemaakt. En met regelmaat zien politieke partijen op hun beurt dan de kans schoon om het vanuit overtuiging of opportunisme voor die teleurgestelde inwoners op te nemen. Zo organiseert een succesvol participatieproces zijn eigen weerstand. Dit betekent dat een geslaagd participatieproces, met betrokkenheid van vele inwoners, uiteindelijk toch kan eindigen in een teleurstelling voor velen en het stempel ‘gefaald’ krijgen in de beeldvorming. Voor bestuurders is een vlucht naar de achterkamertjes dan aanlokkelijk, maar dat zou de verkeerde keuze zijn. En we moeten ervoor waken dat in de politieke arena niet de hardste of laatste schreeuwers hun zin krijgen.

Participeren kun je leren

Terug in de ivoren toren is geen optie, inwoners laten zich gelukkig niet meer alleen regeren. Enkel het oor laten hangen naar de hardste of laatste schreeuwer ook niet, dan vervalt de democratie langzaam in een vetocratie. Wel kun je teleurstellingen voorkomen door vooraf heel helder te zijn in de verschillende rollen en de verwachtingen die je van elkaar mag hebben. Door veel te experimenteren kun je ervaren wat wel en niet werkt. Het vraagt een dikke huid van bestuurders en verantwoordelijkheid van inwoners en media. Ik ben trots op de ambtenaren, raadsleden en bestuurders van Gemeente Enschede die zich keer op keer kwetsbaar durven opstellen om inwoners zoveel mogelijk mee te laten denken en een stem te geven. En ik ben vooral trots op de inwoners die zich keer op keer met zo veel passie inzetten voor een mooier Enschede. Samen komen we stap voor stap verder!

 

The post D66 stelt inwoners van Enschede centraal appeared first on D66 Enschede.