Poliflw

Livia staat op de foto bij het skatepark op het Arenapark."Veel jongeren hebben last van de gevolgen van de coronacrisis en daarom is het zo belangrijk dat we elkaar ontmoeten."

Hier hebben we ruimte om ons ding te doen, skaten natuurlijk maar ook elkaar ontmoeten, chillen en praten over de dingen die ons bezighouden. We delen informatie over waar je het beste muziekworkshops kan volgen en hoe je muziek moet mixen, maar ook over welke tatoeages je wilt laten zetten en waar je dat het beste kan doen. We praten over onze opleidingen en de richtingen die we aan onze levens willen geven.

We zijn jonge mensen die contact zoeken met leeftijdsgenoten om interesses te delen en van elkaar te leren. Dit skatepark is een prachtige ontmoetingsplek voor ons. Niet iedereen heeft namelijk de behoefte om elkaar in cafés of clubs te ontmoeten en niet alle jongeren zijn kroegtijgers.

Het zou mooi zijn als jongeren letterlijk en figuurlijk meer ruimte krijgen om hun eigen ding te doen. We willen graag zelf onze activiteiten organiseren en daar is te weinig ruimte voor. Jongerencentra zijn veelal gericht op tieners en georganiseerde activiteiten in buurthuizen zijn voor ons, jonge twintigers, niet echt een uitdaging. Wij willen graag onze eigen activiteiten organiseren die aansluiten bij onze belevingswereld en het zou mooi zijn als we daar meer mogelijkheden voor krijgen. Wat wij nodig hebben zijn ruimtes in buurthuizen waar we ‘s avonds bij elkaar kunnen komen, waar we workshops kunnen volgen, waar we muziek kunnen maken en met een biertje op een bank kunnen hangen.

Veel jongeren hebben last van de gevolgen van de coronacrisis. We hebben twee jaar onze studies online moeten volgen, we hebben nauwelijks contact gehad met medestudenten en geen nieuwe studenten ontmoet en we voelen ons verloren, eenzaam en in het ergste geval depressief. Daarom is het, vooral nu, zo belangrijk dat we elkaar ontmoeten zodat we elkaar een hart onder de riem kunnen steken, elkaar weer kunnen inspireren en motiveren en weer leuke dingen met elkaar kunnen doen. 

Wil staat op de foto in Kerkelanden."Er moet meer aandacht komen voor de bewoners van Kerkelanden."

In 1966 is begonnen met de bouw van de wijk Kerkelanden en eind jaren tachtig is de wijk verder uitgebreid. Er wonen nu een kleine 6000 mensen in Kerkelanden en ik ben daar één van, inmiddels al 32 jaar. Ik heb hier in de beginjaren met veel plezier gewoond, maar jammer genoeg is de overlast en criminaliteit van jongeren hier de afgelopen jaren erg toegenomen, wat maakt dat ik mij niet meer veilig voel in mijn wijk. Ik durf jongeren niet aan te spreken op hun gedrag, want voor je het weet heb je een baksteen door je raam.

Het is al jaren bekend bij de gemeente en de politie dat hier in de wijk veel vernielingen, geweld en diefstallen worden gepleegd, maar er gebeurt nagenoeg niks om dit probleem op te lossen. Zelf probeer ik al jaren contact te maken met mijn allochtone buren hier in het hofje, maar het blijft bij een “goedemorgen, mooi weer praatje”. Ik vind dat jammer, want zo leer je elkaar nooit kennen en begrijpen.

Een eerlijke kans om op een goede manier samen te leven, elkaar te accepteren, te leren van elkaar, te genieten van elkaars keukens is er bijkans niet meer, omdat alles wordt overschaduwd door de problemen die de jongeren met zich meebrengen. Als ik aanbel bij mijn buren voor een praatje zijn ze bang dat ik kom klagen over het gedrag van hun kinderen en blijft de deur gesloten. Zo komen we natuurlijk nergens met onze multiculturele samenleving.

De wijk Kerkelanden behoeft aandacht. Aandacht voor de jongeren zodat die niet verder ontsporen en aandacht voor hun ouders, die niet weten waar ze terecht kunnen om te praten over hun kinderen. Wij, autochtone bewoners, hebben ook aandacht nodig. Én handvatten hoe we nader tot elkaar kunnen komen in plaats van, wat er nu gebeurt, verder van elkaar af komen te staan.

Nog geen drie weken geleden was heel Nederland in rep en roer. De kinderen Lili en Howick zouden worden uitgezet naar Armenië. Een land waarvan zij de taal amper spreken; een land waar zij nog nooit zijn geweest.

Deze kinderen, van 12 en 13 jaar oud, wonen al 10 jaar in Nederland. Ze zijn hier opgegroeid, gaan hier naar school en hebben hier hun vrienden. Lili en Howick zijn geworteld in de gemeenschap, en maken er onderdeel van uit. Gelukkig mochten zij blijven. Op het allerlaatste moment.

Maar Lili en Howick zijn niet het enige schrijnende geval. Op dit moment is de 20-jarige econometriestudent Hayarpi in het nieuws. Samen met haar broertje en zusje dreigt zij, na 9 jaar lang haar leven te hebben opgebouwd in Nederland, naar Armenië uitgezet te worden.

Hayarpi roept staatssecretaris Harbers op om ook voor haar gezin een uitzondering te maken, én voor de vierhonderd andere kinderen die al langer dan vijf jaar hier wonen. Ze wil een kinderpardon.

Zoals Hayarpi zelf schrijft: ‘Niemand wil iedere week weer voor een nieuw gezin campagne voeren. Er moet een oplossing komen voor alle 400 kinderen.’

De SP is van mening dat we juist als lokale gemeenschap voor deze kinderen moeten opkomen. Zij zijn onze kinderen, buurjongens en klasgenoten. En ieder kind verdient een onbezorgd leven. Een leven zonder de dagelijkse onzekerheid of je wel mag blijven. Een leven zonder bang te hoeven zijn voor uitzetting naar een onbekend land.

Op initiatief van de SP, dienden we daarom gisteren samen met de ChristenUnie, GroenLinks, PvdA, Leefbaar Hilversum en CDA de motie 'Ze Zijn Al Thuis' in. De motie werd aangenomen en maakt Hilversum de 58e kinderpardongemeente in Nederland. De motie vraagt daarnaast van het college om bij de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid te pleiten voor een oplossing voor deze groep kinderen. Deze kinderen zijn immers al thuis.

Door bezuinigingen op de jeugdzorg en de gemeentelijke inkoop- en aanbestedingswaanzin staat de zorg voor onze jeugd ernstig onder druk. Jeugdzorgorganisaties die nog aanspraak willen maken op geld van gemeenten of regio’s worden steeds vaker gevraagd onder de kostprijs zorg te leveren en een woud aan bureaucratie op te tuigen. Dat is onacceptabel.

Opinie door Maarten Hijink (Tweede Kamerlid SP) en Bianca Verweij (fractievoorzitter SP Hilversum)

Zorgverleners die werken met kwetsbare jongeren moeten – als het aan de gemeenten ligt – tijd gaan schrijven en een uitgebreide administratie bijhouden. Terecht zeggen Jeugdzorgorganisaties dat ze onder die omstandigheden geen zorg kunnen leveren. Dit zien we in het hele land gebeuren.

Jeugdzorgwerkers kunnen hun tijd zoveel beter besteden. Ze hebben te maken met complexe situaties in huizen en gezinnen waar vaak meer dan één probleem aan de hand is. Het leveren van zorg is niet te factureren door tijdschrijven; zorgverleners hebben juist het vertrouwen nodig dat zij hun kennis, ervaring en liefde voor hun werk kunnen inzetten om deze problemen te lijf te gaan.

Liberaal beleid sloopte jeugdzorgSinds de jeugdzorg in 2015 door de regering van VVD en PvdA is overgeheveld naar de gemeenten wemelt het van de voorbeelden van onnodige bureaucratie, te lage tarieven en harde bezuinigingen door de overheid. Veel gemeenten kiezen, als het puntje bij het paaltje komt, voor de laagste prijs en niet voor de beste zorg. Gemeenten stellen bovendien allemaal hun eigen eisen, van verantwoording op dienstroosterniveau tot het lettertype waarin cijfers en stukken moeten worden aangeleverd. Veel jeugdzorgwerkers hebben de afgelopen jaren de tijd die ze aan papierwerk kwijt zijn zien verdubbelen, of erger.

3 september stonden 3000 jeugdzorgwerkers bij de Tweede Kamer in Den Haag. Zij gaven luid en duidelijk aan dat de grens bereikt is. De extreme werkdruk, de inkoop-en aanbestedingsgekte, de papierberg en de tekorten brengen de zorg voor de jongeren die hen zo lief zijn in gevaar.

Noodsignaal zorgaanbiedersHet is dan ook volkomen logisch dat drie grote gespecialiseerde jeugdbeschermings- en jeugdreclasseringsorganisaties (De William Schrikker Groep, Het Leger des Heils en De Jeugdgezinsbeschermers) hebben besloten niet akkoord te gaan met de inkoop voorwaarden die de vijf regio’s in Noord-Holland hen stelden. Met alle risico’s van dien, maar zij kunnen niet anders dan nu een rode lijn trekken.

Gemeenten en regio’s in Noord-Holland dienen dit noodsignaal serieus te nemen. Als ze doorgaan op de nu ingeslagen weg zetten ze de jeugdbescherming en jeugdreclassering in hun provincie op losse schroeven en brengen de gemeenten in deze Noord Hollandse regio’s de jeugdzorg in hun de provincie in gevaar.

Tegelijk is de noodsituatie in Noord-Holland ook een les voor Den Haag en de rest van ons land. Zorg, en zeker de jeugdzorg is geen markt en leent zich niet voor experimenten die de kwaliteit ondermijnen, de werkdruk verhogen en het mooie vak van jeugdzorgwerkers kapot maakt.

Aan de jeugdwerkers ligt het nietJeugdzorgwerkers hebben namelijk hart voor onze jongeren, krijgen te maken met complexe en moeilijke situaties. Ze kiezen niet voor het werk om stapels papier in te vullen. Zij hebben niets te maken met de strijd over geld die over hun rug en die van de kinderen wordt uitgevochten.

Er is de laatste jaren hard bezuinigd op onze jeugd. Het wordt tijd die schade te herstellen. Er moet nu geld bij. Gemeenten dienen reële prijzen te betalen voor de zorg die geleverd wordt en bovenop landelijk vastgestelde verantwoordingseisen zouden gemeenten de bureaucratie verder moeten verminderen in plaats van optuigen.

Schaam je rot, los het op!Wat ons betreft mag minister de Jonge hard ingrijpen en de gemeenten regels hierover opleggen. En de zorg-wethouders in de 25 gemeenten van Noord Holland die er een puinzooi van gemaakt hebben. Die moeten zich rot schamen en heel gauw zorgen dat de zorg voor onze jeugd en de arbeidsvoorwaarden van onze jeugdwerkers goed geregeld worden.

De SP-Hilversum diende in maart vragen in bij het college met betrekking tot schulden bij jongeren en vroeg of het college met een actieplan ‘jongeren en schuld’ zou komen. Ze deed een aantal concrete voorstellen voor dat actieplan.  Het college laat echter in een brief weten niet van plan te zijn om met een actieplan te komen.

Zo’n plan is echter noodzakelijk gezien de grootte van het probleem. Exacte getallen over huishoudens met problematische schulden zijn niet bekend, maar er zijn wel schattingen.

In Hilversum zijn er 10.200 jongeren tussen 16-25 jaar en evenveel tussen 18-27 jaar. In Tilburg had (in 2012)  4,7% van de jongeren tussen 16-25 jaar een problematische schuld (een schuld die niet meer terugbetaald kan worden). Dat zou in Hilversum neerkomen op bijna 480 jongeren.

Uit onderzoek uit 2015 blijkt verder dat 14,5% van de jongeren een risicovolle schuld (een schuld waarbij de rekeningen niet op tijd betaald worden) heeft. In Hilversum zouden dat 1480 jongeren zijn.

In Hilversum hebben we dus potentieel 2000 (!) jongeren met schuldproblemen. Dat is gigantisch veel. Toch weigert het college een actieplan op te stellen.

Oorzaken van het ontstaan van schulden zijn impulsief bestedingsgedrag, onderschatting van studieschulden, ingrijpende levensgebeurtenissen in combinatie met een laag inkomen en gebrekkig financieel inzicht.

In het uitvoeringsplan Schuldhulpverlening van het college wordt echter met geen woord gerept over de oorzaken van schuld bij jongeren, noch hoe we de preventie erop kunnen inrichten.

Het enige positieve uit de brief van het college was de toezegging dat er aandacht aan de schuldproblematiek bij jongeren wordt besteed samen met de problemen van de overgang van 18 min zorg naar 18 plus zorg.

Voor de SP Hilversum is die toezegging niet genoeg. Er moet echt aandacht worden besteed aan:

Afspraken tussen gemeente en grote schuldeisers, zoals DUO, zorgverzekeraars en woningbouw-corporaties, om studenten en jongeren maatwerk-oplossingen en betalingsregelingen te bieden. Een gemeentelijke kredietbank of fonds voor het opkopen van schulden van jongeren. In ruil voor verplicht budgetbeheer met aflossen van schulden door middel van een betalingsregeling over drie jaar of door maatschappelijke dienstverlening, kan bijvoorbeeld worden afgesproken om na drie jaar het resterend bedrag kwijt te schelden Het opzoeken en bereiken van jongeren met risicovolle en problematische schuld. Op het gebied van preventie moet er aandacht worden besteed aan de oorzaken van het ontstaan van schuld. De bekendheid van gemeentelijke regelingen met betrekking tot schuld moet worden vergroot, want als jongeren hulp zoeken richten ze zich zelden tot officiële instanties.

Dit alles kan worden opgenomen in een actieplan ‘jongeren en schuld’. Wat de SP Hilversum betreft, moet zo’n actieplan er so snel mogelijk komen.

'Wij zijn jong en wij willen wat!' is de titel van de brief die verschillende politieke jongerenorganisaties uit Hilversum tijdens de eerste week van de coalitieonderhandelingen aan de onderhandelende partijen overhandigde.

ROOD Hilversum, Jonge Democraten (D66), CDJA (CDA), Jonge Socialisten (PvdA) en DWARS (GroenLinks) werkten samen aan 34 punten die voor de Hilversumse jongeren van belang zijn. De brief is hieronder te downloaden.

We hopen dat de onderhandelende partijen, Hart voor Hilversum, VVD, GroenLinks en CDA, de punten opnemen in een coalitieakkoord en zich hier ook de komende jaren voor gaan inzetten!

Lees ook het artikel in de Gooi en Eembode  : Jeugd: 'Heb aandacht voor jongerenproblematiek'

Inwoners van Hilversum Wijk over het Spoor roeren zich. En dat is goed! Die van Hilversum-Noord mogen trouwens ook best wat van zich laten horen. En die van Kerkelanden. Want sinds het vertrek van de SP uit het college lijkt alles om het centrum te gaan. De voortvarende aanpak van de buurten die de SP heeft aangezwengeld dreigt het momentum te verliezen.

 

Jij woont in een buurt. Wij allemaal wonen in een buurt. Het is belangrijk dat het goed toeven is in een buurt, dat je er terecht kan voor zorg, dat je een stem hebt in wat er gebeurt, met het verkeer bijvoorbeeld, met de veiligheid. Je kinderen moeten er kunnen spelen en, als ze ouder zijn, een plek hebben waar ze bij elkaar kunnen zijn. Daarom zijn goede voorzieningen belangrijk, wil je iemand van de gemeente kunnen aanspreken als dat nodig is.

Toen wij in het college stapten, gebeurde er weinig. Mensen in het raadhuis waren niet met de buurten bezig. Een partij als D66 had de mond vol over buurten, maar deed er aanvankelijk niks aan. Wij hebben de portefeuille eind 2014 overgenomen. Toen gebeurde er van alles. Meer geld dan ooit is er gegaan naar inwonersinitiatieven zoals Hilverszon en de Meentwerf. Er kwamen buurtcoördinatoren, meer buurtbijeenkomsten, in het Riebeeck kwartier kwam een Huis van de Buurt en we hebben buurtnetwerken opzet met bewoners, de buurtcoördinatoren en buurtwerkers. We zijn ook actief geweest met de jongerenwerkers om de situatie voor de jongeren beter te krijgen. Is het daarmee klaar? Nee zeker niet! Maar het begin is gemaakt.

Een belangrijk onderdeel van deze aanpak was een nieuwe werkwijze van de professionals in de buurt. Wij wilden meer samenwerking in teams, betere coördinatie, en veel betere samenwerking met actieve bewoners. Daarom zijn we intensief bezig geweest met de mensen van Versa.

We hebben veel bereikt. Veel meer buurten en straten hebben nu een eigen feest. Er gebeurt van alles. Maar we zijn er nog lang niet. De buurtnetwerken moeten actiever en zichtbaarder worden. Dat geldt ook voor de zorgnetwerken in de buurt. Wij hebben geijverd voor buurtpeilingen zodat bewoners zich kunnen uitspreken over onderwerpen in de buurt. En we zouden graag zien dat buurten budgetten en buurtrechten krijgen om dingen zelf te doen.  Het zou geweldig zijn als er in sommige buurten buurtcoöperaties zouden ontstaan om van alles en nog wat te organiseren in de buurt.

De SP wil graag verder met de buurten. Sterke buurten zijn het antwoord op de behoefte van veel andere partijen om de gemeente groter te maken en om Hilversum als mediastad te promoten. (Wat heb je daar aan als je in Oost woont?)

Andere partijen hebben de mond vol over de buurten-vooral in verkiezingstijd, maar hadden geen oog voor in Hilversum Noord en Oost. Hilversum Noord en Oost is voor hen over het spoor. Daar was niets interessant het grote geld ging naar het centrum. De SP is al jaren lang in contact met veel inwoners, ook in Oost, ook in Zuid en ook in Noord. Dat maakt het verschil uit. En daarbij komt dat politiek bedrijven in de buurten en straten in ons bloed zit. Niet zomaar voor het politiek gewin maar om inwoners te ondersteunen. Wij noemen dat Sociaal en Praktisch. Voor Elkaar en voor de Buurt.

Dus wilt u wat met uw buurt, dan weet u op wie u straks het beste kunt stemmen!