Poliflw

Het CDA en zijn kernwaarden Maakt het CDA zijn kernwaarden waar? Dat is de vraag toen de partij op 7 februari van dit jaar besloot met VVD en Forum voor Democratie het gesprek aan te gaan om te komen tot een nieuwe coalitie in Gedeputeerde Staten van Noord-Brabant. Zij vonden in Lokaal Brabant een vierde partner. Er werd overeenstemming bereikt en een nieuwe cultuur van politiek bestuur gevonden. Het bestuursakkoord werd ingezet met de slogan Samen, Slagvaardig en Slim. Forum ziet de samenwerking met de VVD en het CDA in Noord-Brabant als een mijlpaal voor de partij. ‘Constructief samenwerken, verbinden’, liet hun partijleider weten. Strategische fout Een merkwaardige uitspraak voor iemand die CDA en VVD recent tot de linkse cultuur marxistische hoofdstroom rekende die uit is op de vernietiging van Nederland. Tien jaar geleden was er het geruchtmakende CDA-congres in de Rijnhal in Arnhem over het coalitieakkoord van het CDA en VVD met de PVV. Maxim Verhagen liet zich onlangs ontvallen dat hij niet aan het avontuur was begonnen, wanneer hij had geweten dat de gedoogcoalitie in de praktijk als een gewone coalitie zou worden uitgelegd. Hij blikt ook liever niet op deze episode terug. Dat is wel te begrijpen, want voor het CDA pakte de strategische fout van Verhagen rampzalig uit. Een electorale terugval naar dertien zetels en, nog veel erger, een zwaar verlies van politiek-morele geloofwaardigheid. Verhagen was niet de enige die weigerde om dit te zien. De partij moest deze geschiedenis verwerken, waardoor de episode een leerzame ervaring is geworden. Oud-premier Piet de Jong had op dat CDA-congres geen moeite de aard van de politicus Wilders te doorzien: ‘Laat die maar alleen marcheren’ werd een gevleugelde uitspraak. Verbindende middenpartij De faux pas veroorzaakt nog steeds bij de geringste beroering emoties en heeft het uitzetten van een bestendige koers in de weg gestaan. De partij heeft nog steeds de intentie de verbindende middenpartij te zijn die het was in de vorige eeuw en de verleiding mee te liften met populistisch rechts. Probleem van het eerste is dat het midden al lang niet meer het exclusieve domein is van de christendemocraten. Dat was het in de vorige eeuw, zolang VVD en PvdA elkaar uitsloten. Na de val van de Muur hebben deze partijen laten zien dat ze compromissen konden sluiten en het zonder CDA af konden. Het CDA maakt nu deel uit van een druk midden dat er, te midden van luidruchtige flanken, in slaagt het landbestuur draaiende te houden. Wat is gebleven is de Nolens-reflex: alleen in uiterste noodzaak samenwerking met links. De katholieke leider deed deze uitspraak in 1918 en had toen tot doel een opening naar samenwerking met niet-christelijke partijen (in die tijd links) te maken. Later is Nolens de sleutel geworden waarmee het CDA kabinetsformaties in ging: als het kan met rechts, als het moet met links. Het verklaart waarom Buma in de formatie van 2017 GroenLinks buiten werkte; het verklaart ook waarom het CDA in Brabant de voorkeur geeft aan samenwerking met Forum boven een college met GroenLinks. Het CDA is hiermee geen middenpartij, maar een partij rechts van het midden waarin zij moeten concurreren met de VVD, PVV en Forum. Verbindende rol Politiek-inhoudelijk heeft het CDA getracht een belangrijke rol te spelen in de splijtende sociale kwesties van deze eeuw: immigratie, integratie, duurzaamheid, energietransitie en de positie van de islam. Het CDA, een schoolvoorbeeld van culturele en religieuze integratie, had die kans in het eerste decennium van deze eeuw toen zij onder leiding van Balkenende de spilpositie in het krachtenveld heroverde. Oud-premier Lubbers, als katholiek geoefend in politiek bedrijven vanuit het midden, heeft daar een- en andermaal op aangedrongen, maar hij vond bij de gereformeerde Balkenende weinig of geen gehoor. Het CDA zal de komende tijd een offensieve koers moeten kiezen wil het zichzelf niet tot prooi maken van rivaliserende krachten. Het CDA gelooft in democratische waarden en laat zich inspireren en leiden door de Bijbelse boodschap van respect, liefde en omzien naar elkaar. Met de vier CDA-uitgangspunten: gespreide verantwoordelijkheid, gerechtigheid, solidariteit en rentmeesterschap wordt daaraan inhoud gegeven. Deze Kernwaarden én een strategische politieke ambitie moeten de partij weer het eigen vertrouwde gezicht geven.

Nederland is een land dat al vele decennia door coalities wordt bestuurd. En dat betekent dat partijen om te regeren sommige belangrijke onderwerpen wel, maar andere niet zullen kunnen realiseren. Dat geldt ook voor de VVD, CDA, D66 en ChristenUnie die de huidige coalitie vormen. Gelukkig heeft het CDA veel kunnen realiseren van wat zij in het verkiezingsprogramma voor de Tweede Kamerverkiezingen in 2017 belangrijk vond. Denk aan de forse investering in de ouderenzorg, de bevriezing van het eigen risico, de investering in defensie en veiligheid en het verlagen van de belastingen voor gezinnen. Heel belangrijk -vooral in deze tijd- is de bijdrage die het CDA levert aan een sterke samenleving. Haat zaaien wordt harder aangepakt, raddraaiers en notoire dwarsliggers kunnen rekenen op een flinke boete. Minister Grapperhaus heeft daarvoor recent enkele wetsvoorstellen ingediend. Het CDA steunt het invoeren van een maatschappelijke diensttijd en gaat meer werk maken van het zichtbaar maken van onze nationale geschiedenis en het leren van het volkslied: kortom, zaken die iedereen binden die in ons land wonen, ongeacht afkomst en religie. CDA signatuur Veel stemmingen die de afgelopen tijd in de Tweede Kamer kwamen hadden een duidelijke CDA signatuur. Het is mooi om te zien dat de partij in staat is zo veel te realiseren uit haar verkiezingsprogramma. Regeren is mooi, maar het houdt ook een gezamenlijke verantwoordelijkheid in. De CDA-fractie staat dan ook voor de loyale uitvoering van voorstellen die de coalitiepartners belangrijk vinden. Dat vergt een voortdurende toelichting in deze tijd waarin het compromis vaak verdacht is. Belangrijke rol 2020 is een jaar waarin grote vragen onze aandacht zullen opeisen. Hoe zorgen we dat na de crisis een economische opleving volgt en ook de samenleving sterker wordt? Grote opgaven dus, maar ook een grote motivatie om hier antwoorden op te geven. Vicepremier en minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport, minister Hugo de Jonge speelt samen met premier Mark Rutte een belangrijke rol in de bestrijding van het coronavirus. Onlangs begon hij tijdens een persconferentie zijn verhaal over de ultieme stip op de horizon. Want wanneer is dit voorbij? Wanneer is het coronavirus niet meer allesbepalend voor onze samenleving? Dat is hoogstwaarschijnlijk pas het geval als er een vaccin is. Misschien al over een half jaar, zeggen de optimisten. Misschien pas over een paar jaar, zeggen de pessimisten. Het zal er tussenin zijn. De verantwoordelijke bewindslieden doen alles wat ze kunnen om zo snel mogelijk vaccinaties beschikbaar te hebben, maar niemand die het op dit moment zeker weet. Hugo de Jonge benadrukte dat we met elkaar naar een nieuwe fase van deze crisis gaan. Na de uitbraakfase gaan we nu via een overgangsfase naar de tijd waar we als samenleving meer grip hebben op het virus, de controlefase. Naar een nieuw normaal, waarin we met allerlei aanpassingen het gewone leven zoveel mogelijk kunnen leiden, in afwachting van een vaccin. En dat, zonder dat het virus opnieuw om zich heen grijpt. Farmaceuten en onderzoekers over de hele wereld geven de wereld steeds meer hoop dat het vaccin tegen het coronavirus weleens binnen afzienbare tijd zou kunnen worden gevonden. De bewindsman weet inmiddels wel uit ervaring dat het succes van zijn aanpak valt of staat met de afspraken die we als samenleving met elkaar hebben gemaakt. Die hebben gezorgd dat we de verspreiding van het virus onder controle kregen. Dat hebben we samen gedaan en om dat virus onder controle te houden zullen we het wéér samen moeten doen. De verrassingsaanval van maart moeten we niet nog een keer meemaken. Ankerpunt De bescherming van onze kwetsbare mensen blijft voor Hugo de Jonge een ankerpunt in de aanpak. Tot de laatste fase van de route, totdat het vaccin er is, zullen we met elkaar extra moeten omzien naar ouderen, naar mensen met een beperking en naar chronisch zieken. Het is belangrijk dat mensen weten dat er een groep is, die we zoveel mogelijk moeten afschermen van het virus. Alle maatregelen die we nemen die soms ook ingrijpend zijn in het leven van mensen zijn er juist op gericht om ouderen en andere kwetsbare mensen zo veilig mogelijk te houden. Tijdens de afgelopen persconferentie op 19 mei jl. zei hij: ‘We hebben de laatste maanden veel hartverwarmende initiatieven en acties gezien om juist hen een hart onder de riem te steken. En nu we weer vooruit kunnen kijken, is het des te belangrijker dat we blijven omzien naar de mensen die het het zwaarst hebben’. Dat betekent wat het CDA betreft, nee zeggen tegen individualisme en eigen belang en ja zeggen tegen het nemen van gezamenlijke verantwoordelijkheid. Grote opgaven dus, maar ook een grote motivatie om hier antwoorden op te geven.