Poliflw

Hugo de Jonge nieuwe leider van het CDA: ‘Het CDA is opgericht om kloven te overbruggen en strijd te pacificeren'. Met een uiterst krappe zege op zijn tegenstrever Pieter Omtzigt heeft Hugo de Jonge de CDA-lijsttrekkersverkiezing om het partijleiderschap gewonnen. De opkomst was 66,7 procent. Het verschil is klein: 258 stemmen, oftewel, 50,7 tegen 49,3 procent. Met zijn 42 jaar is hij de jongste CDA-leider ooit, jonger dan Ruud Lubbers. Met die beroemde CDA-leider deelt hij opvallend veel. Een zekere no-nonsense en het heilig geloof in het politieke midden. Zorgzaamheid Met Hugo de Jonge -opgeruimd, handig met de media en betrokken- krijgt het CDA een lijsttrekker die waarden als zorgzaamheid en een sterke overheid predikt. Hij noemt de zorg voor elkaar het fundament van de samenleving en vat zijn politieke missie samen met de zorg van gewone mensen op tafel krijgen en daar praktische oplossingen voor vinden. Waar CDA’ers voorheen beducht waren om de overheid een grote rol te geven werd de overheid bij de strijd om het leiderschap opeens hét thema. Zowel De Jonge als zijn grote uitdager Pieter Omtzigt zijn er beiden al jaren mee bezig, zij het ieder met een belangrijk verschil in accent. De Jonge voerde een lijsttrekkerscampagne voor een sterke overheid die zorg en aandacht heeft voor de mensen. Omtzigt wil mensen beschermen tegen fouten van de overheid. De Jonge won de lijsttrekkersverkiezing na een campagne waarin hij zich aanbood als de man van het midden. Onder hem zal het CDA weer resoluut in het midden van de politiek opereren, beloofde hij. Het is een afscheid van de jaren onder Sybrand Buma, toen de blik meer naar rechts was gewend. Veel behendigheid Nu Hugo de Jonge het CDA gaat leiden, zal hij vooral binnen de partij veel behendigheid nodig hebben. Hem wacht mogelijk een intern debat over de koers.De Jonge staat volledig achter de nieuwe richting voor het CDA, zoals die is uitgestippeld door het wetenschappelijk bureau van de partij, onder de titel ‘Zij aan zij’. Het CDA omarmt daarin het klimaatbeleid, wil breken met marktwerking, zich verzetten tegen de maatschappelijke polarisatie en zoekt in de landbouw meer balans tussen duurzaamheid en exportbelangen. Favoriete kandidaat Hugo de Jonge was vanaf het begin de favoriete kandidaat van het partijbestuur, maar de lijsttrekkersverkiezing maakte duidelijk dat de CDA-kiezers nog lang niet klaar zijn met die discussie. Velen stemden op de andere twee kandidaten. De Jonge zal nog al zijn behendigheid nodig hebben voor het CDA volgend jaar de verkiezingen in kan. De Jonge kan gevoelige dossiers parkeren. Hij deed het bij medische ethiek, het onderwerp waar VVD, D66, CDA en ChristenUnie in het kabinet Rutte-III een wapenstilstand over sloten. De liberale fracties VVD en D66 probeerden de CDA-minister geregeld uit de tent te lokken, maar vergeefs. De praatgrage De Jonge kan dan opeens zeer zwijgzaam zijn. Politiek talent De Jonge werd al vroeg gespot als politiek talent en maakte een razendsnelle CDA-carrière. Op zijn 29e werkte hij voor de minister van onderwijs, niet veel later werd hij politieke assistent van CDA-premier Jan Peter Balkenende. Hij vertrok daarna naar Rotterdam, om wethouder te worden. Als bestuurder is De Jonge vooral een man van praktische oplossingen. Waar hij ook komt bezingt hij samenwerking als beproefd medicijn.

Nederland is een land dat al vele decennia door coalities wordt bestuurd. En dat betekent dat partijen om te regeren sommige belangrijke onderwerpen wel, maar andere niet zullen kunnen realiseren. Dat geldt ook voor de VVD, CDA, D66 en ChristenUnie die de huidige coalitie vormen. Gelukkig heeft het CDA veel kunnen realiseren van wat zij in het verkiezingsprogramma voor de Tweede Kamerverkiezingen in 2017 belangrijk vond. Denk aan de forse investering in de ouderenzorg, de bevriezing van het eigen risico, de investering in defensie en veiligheid en het verlagen van de belastingen voor gezinnen. Heel belangrijk -vooral in deze tijd- is de bijdrage die het CDA levert aan een sterke samenleving. Haat zaaien wordt harder aangepakt, raddraaiers en notoire dwarsliggers kunnen rekenen op een flinke boete. Minister Grapperhaus heeft daarvoor recent enkele wetsvoorstellen ingediend. Het CDA steunt het invoeren van een maatschappelijke diensttijd en gaat meer werk maken van het zichtbaar maken van onze nationale geschiedenis en het leren van het volkslied: kortom, zaken die iedereen binden die in ons land wonen, ongeacht afkomst en religie. CDA signatuur Veel stemmingen die de afgelopen tijd in de Tweede Kamer kwamen hadden een duidelijke CDA signatuur. Het is mooi om te zien dat de partij in staat is zo veel te realiseren uit haar verkiezingsprogramma. Regeren is mooi, maar het houdt ook een gezamenlijke verantwoordelijkheid in. De CDA-fractie staat dan ook voor de loyale uitvoering van voorstellen die de coalitiepartners belangrijk vinden. Dat vergt een voortdurende toelichting in deze tijd waarin het compromis vaak verdacht is. Belangrijke rol 2020 is een jaar waarin grote vragen onze aandacht zullen opeisen. Hoe zorgen we dat na de crisis een economische opleving volgt en ook de samenleving sterker wordt? Grote opgaven dus, maar ook een grote motivatie om hier antwoorden op te geven. Vicepremier en minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport, minister Hugo de Jonge speelt samen met premier Mark Rutte een belangrijke rol in de bestrijding van het coronavirus. Onlangs begon hij tijdens een persconferentie zijn verhaal over de ultieme stip op de horizon. Want wanneer is dit voorbij? Wanneer is het coronavirus niet meer allesbepalend voor onze samenleving? Dat is hoogstwaarschijnlijk pas het geval als er een vaccin is. Misschien al over een half jaar, zeggen de optimisten. Misschien pas over een paar jaar, zeggen de pessimisten. Het zal er tussenin zijn. De verantwoordelijke bewindslieden doen alles wat ze kunnen om zo snel mogelijk vaccinaties beschikbaar te hebben, maar niemand die het op dit moment zeker weet. Hugo de Jonge benadrukte dat we met elkaar naar een nieuwe fase van deze crisis gaan. Na de uitbraakfase gaan we nu via een overgangsfase naar de tijd waar we als samenleving meer grip hebben op het virus, de controlefase. Naar een nieuw normaal, waarin we met allerlei aanpassingen het gewone leven zoveel mogelijk kunnen leiden, in afwachting van een vaccin. En dat, zonder dat het virus opnieuw om zich heen grijpt. Farmaceuten en onderzoekers over de hele wereld geven de wereld steeds meer hoop dat het vaccin tegen het coronavirus weleens binnen afzienbare tijd zou kunnen worden gevonden. De bewindsman weet inmiddels wel uit ervaring dat het succes van zijn aanpak valt of staat met de afspraken die we als samenleving met elkaar hebben gemaakt. Die hebben gezorgd dat we de verspreiding van het virus onder controle kregen. Dat hebben we samen gedaan en om dat virus onder controle te houden zullen we het wéér samen moeten doen. De verrassingsaanval van maart moeten we niet nog een keer meemaken. Ankerpunt De bescherming van onze kwetsbare mensen blijft voor Hugo de Jonge een ankerpunt in de aanpak. Tot de laatste fase van de route, totdat het vaccin er is, zullen we met elkaar extra moeten omzien naar ouderen, naar mensen met een beperking en naar chronisch zieken. Het is belangrijk dat mensen weten dat er een groep is, die we zoveel mogelijk moeten afschermen van het virus. Alle maatregelen die we nemen die soms ook ingrijpend zijn in het leven van mensen zijn er juist op gericht om ouderen en andere kwetsbare mensen zo veilig mogelijk te houden. Tijdens de afgelopen persconferentie op 19 mei jl. zei hij: ‘We hebben de laatste maanden veel hartverwarmende initiatieven en acties gezien om juist hen een hart onder de riem te steken. En nu we weer vooruit kunnen kijken, is het des te belangrijker dat we blijven omzien naar de mensen die het het zwaarst hebben’. Dat betekent wat het CDA betreft, nee zeggen tegen individualisme en eigen belang en ja zeggen tegen het nemen van gezamenlijke verantwoordelijkheid. Grote opgaven dus, maar ook een grote motivatie om hier antwoorden op te geven.

Tijdens de gemeenteraadsvergadering van donderdag 20 december heeft de Raad besloten dat hinderlijk lachgasverbruik in Lansingerland verboden is. Op initiatief van de ChristenUnie, gesteund door CDA Lansingerland, PvdA en WIJ is er een amendement ingediend op de Algemene Plaatselijke Verordening (APV) die dit verbod instelt. Dit amendement haalde het ruim, alleen D66 en een deel van de fractie van GroenLinks stemden tegen.Het CDA Lansingerland vindt een verbod op lachgas, vooruitlopend op landelijke wetgeving, zeer gewenst. Sinds lachgas niet meer onder de Geneesmiddelenwet valt is het gebruik, met name onder jongeren, zeer sterk toegenomen. Gebleken is dat het gebruik van lachgas ernstige gevolgen voor de gezondheid kan hebben, dat door het gebruik van lachgas in het verkeer de verkeersveiligheid in gevaar komt, dat er veel zwerfafval zoals patronen en ballonnen blijft liggen na het gebruik van lachgas en dat lachgas een zeer sterk broeikasgas is en daarmee slecht voor het klimaat. Genoeg redenen dus om een krachtig signaal af te geven dat het gebruiken van lachgas ongewenst is en dat dit derhalve verboden moet worden in de openbare ruimte. Daarnaast is het van belang dat we ook inzetten op preventie en voorlichting door scholen en jongerenwerkers, want met verbieden alleen zijn we er niet.

De gemeenteraad van Lansingerland kwam op 28 november bij elkaar om verschillende onderwerpen te bespreken. De avond werd afgesloten met een motie van het CDA. Dave Bergwerff van het CDA is trots op jonge inwoners van onze gemeente die zich inzetten voor anderen of voor de gemeente. Bijvoorbeeld door vrijwilligerswerk te doen, door een heldendaad te verrichten of door een actie te organiseren voor een goed doel. De CDA fractie wil hen graag in het zonnetje zetten en heeft daarom voorgesteld om vanaf nu jaarlijks een jeugdlintje uit te reiken aan Jonge Helden van Lansingerland. Deze jonge helden kunnen inwoners zijn tussen de 6 en 17 jaar die iets bijzonders hebben gedaan of zich belangeloos en uitzonderlijk hebben ingezet. Het jeugdlintje is inmiddels al in vele gemeente in Nederland een begrip. Dankzij het CDA volgt nu ook de gemeente Lansingerland. Het is heel fijn dat het college en de andere politieke partijen het met het CDA eens zijn, waardoor Dave Bergwerff een motie mocht inbrengen waarbij alle fracties binnen de raad ondertekenaar zijn. MOTIE 2019-MOTIE VREEMD AAN DE ORDE Onderwerp: Uitreiking Jeugdlintje De Raad van de gemeente Lansingerland; In vergadering bijeen d.d. 28 november 2019 Gehoord de beraadslaging, van mening dat - Het goed is als jongeren in de gemeente Lansingerland zo vroeg mogelijk enthousiast worden om zich als held in te zetten voor anderen; - De gemeente Lansingerland moet laten zien trots te zijn op onze jeugdigen en dat de gemeente veel belang hecht aan hun inzet voor de samenleving; - Goed gedrag beloond moet worden. Keuze (*): roept het college op - Een voorstel te doen aan de Raad op welke manier het initiatief van het jeugdlintje in Lansingerland valt te realiseren; - Hierbij een planning te hanteren die het mogelijk maakt dat in 2020 het/de eerste jeugdlintje(s) kunnen worden uitgereikt; - Deelnemers dienen binnen de leeftijdscategorie te vallen van 6- t/m 17 jaar; - Indien het aantal aanmeldingen het toelaat zal de leeftijdscategorie zich splitsen in de categorie 6 t/m 12- en 13 t/m 17 jaar en worden er twee of meer lintjes uitgereikt; - De prijs zal uitgereikt worden op de gewone dag van de vrijwilligersprijs. Dus de prijs zal uitgereikt worden samen met de vrijwilligersprijs voor volwassenen tijdens de Nieuwjaarsreceptie van de gemeente. Zodat de jongeren voelen dat hun inzet net zoveel waard is als van volwassenen; - De term held zal ruim geïnterpreteerd worden. Je bent een held door bijvoorbeeld vrijwilligerswerk te doen, langdurige mantelzorger te zijn, door een unieke (sport-)prestatie of acties te organiseren voor een goed doel; - Iedereen kan iemand voordragen. Net zoals bij de andere vrijwilligersprijzen; - De jaarlijks samengestelde juryberaad zal bepalen wie de winnaars zijn van de vrijwilligersprijzen en zullen vanaf 2020 ook het Jeugdlintje meenemen tijdens hun beraad. en gaat over tot de orde van de dag. Ondertekening en naam: Dave Bergwerff, CDA Machiel Crielaard, Leefbaar 3B Marloes Draak, VVD Paul LIeverse, ChristenUnie Erik Jonker, D66 Leon Hoek, WIJ Lansingerland Selgei Gabin, GroenLinks Petra Verhoef, PvdA (In te vullen door de griffier) Aangenomen/verworpen(*) door de raad van de gemeente Lansingerland in zijn openbare vergadering van 28 november 2019, de griffier drs. Marijke Walhout (*) selecteren wat van toepassing is Motie: korte en gemotiveerde verklaring over een onderwerp waardoor een oordeel, wens of verzoek wordt uitgesproken Wijze van indienen van een motie: Elke motie moet om in behandeling genomen te kunnen worden schriftelijk bij de voorzitter worden ingediend.

Een politieke aardverschuiving Zelden telde een verkiezing zo veel verliezers voor de gevestigde partijen. Voor het eerst sinds vele jaren werd niet een van de traditionele middenpartijen de grootste bij een verkiezing. Forum voor Democratie (FvD) heeft het politieke landschap flink opgeschud en wordt de grootste partij in de provincie, gevolgd door de VVD en het CDA. Het lijkt de oogst van een effectieve campagne. De overwinning van FvD toont duidelijk aan dat Nederland geen klimaatwet wil, (die door de Tweede Kamer trouwens al is aangenomen) en een ander immigratiebeleid wenst. De regeringspartijen hebben de onvrede over het klimaat- en immigratiebeleid onderschat. De grote verkiezingsoverwinning van FvD heeft laten zien dat de liberalen op rechts een fors gat hebben laten vallen. De nederlaag was volgens ingewijden binnen de VVD ingecalculeerd, alleen de omvang was nog onduidelijk. In de partij leeft de zorg hoelang het de ‘verkeerde’ populisten nog van zich kan afhouden. Bij de laatste Tweede Kamerverkiezingen stapte een op de vijf VVD-kiezers al over naar Forum. En nu laat Forum zowel in de provincies als in de Eerste Kamer de VVD zijn hielen zien. De liberalen zullen zich de komende tijd onherroepelijk bezinnen op hun koers. Weinig vertrouwen Het CDA boekte de slechtste uitslag ooit en gaat in de Senaat van 12 naar 9 zetels. De PvdA wist tegen de verwachting in het verlies te beperken: van 8 naar 7 zetels. Vriend en vijand hadden op een groter verlies gerekend. D66 wachtte een fikse afstraffing. Zij gooiden het referendum, ooit hun kroonjuweel, ondanks verweer van het electoraat in de prullenmand en hun vorige partijleider trad uiteindelijk af na meerdere schandalen in de privésfeer die kiezers afschrikten. De enige winnaar van de coalitie was de ChristenUnie. De onvrede onder de kiezers komt niet uit de lucht vallen. Onderzoekers constateren dat al jaren grofweg een vijfde van het electoraat weinig vertrouwen heeft in de huidige politiek. Politieke veranderingen De verkiezingsuitslag van de Provinciale Staten belooft politieke veranderingen in de Eerste Kamer. De regeringscoalitie heeft zoals verwacht haar meerderheid in de Senaat verloren. Op 27 mei zullen de nieuw geïnstalleerde Statenleden, de leden van de Eerste Kamer kiezen. Als die een afwijkende stem uitbrengen, -er kan ook tactisch worden gestemd- kan de samenstelling natuurlijk veranderen. Tot die tijd heeft de huidige coalitie nog gewoon een meerderheid. Wat betekent dit voor het huidige kabinet? Welke koers moet het varen om steun te behouden voor haar plannen? Het kabinet wacht twee enorme klussen: de hele set klimaatregelen en een nieuw pensioenakkoord. Voorlopig kan het kabinet gewoon doorregeren en is voor een meerderheid in de Eerste Kamer straks niet afhankelijk van Forum. De verwachting is dat op korte termijn de middenpartijen elkaar stevig zullen vasthouden omdat geen van hen zit te wachten op nieuwe verkiezingen, omdat volgens de peilingen Forum dan flink zal winnen. Niet meest interessant De opkomst bij de Statenverkiezingen lag aanzienlijk hoger dan bij de vorige provinciale verkiezingen vier jaar geleden. Ongeveer 56 procent van alle kiezers is gaan stemmen. Dat is bijna 10 procentpunt meer dan in 2015. Het werk van de Provinciale Staten is niet het meest interessant in politiek Nederland. Ze gaan niet over politie-inzet, pensioenen, immigratie en de toekomst van Nederland in Europa. Of al die andere onderwerpen waarover politieke partijen de afgelopen weken in campagnetijd beloofden zich voor te willen inzetten. Maar ze gaan wél over andere belangrijke onderwerpen die van invloed zijn op ons dagelijks leven. Kan er in de provincie op elke plek binnen vijftien minuten een ambulance aanwezig zijn? Moeten er nieuwe provinciale wegen komen? Moeten waterschappen zich bemoeien met energievoorziening? Ongeveer de helft van de kiezers liet zijn stem afhangen van de landelijke politiek. Slechts weinigen namen de tijd zich te verdiepen in wat er speelt in zijn of haar provincie. De campagne werd bepaald door de landelijke kopstukken, zij voerden -ten onrechte- de diverse Tv-debatten in plaats van de provinciale lijsttrekkers en trokken daarmee de verkiezingen naar een landelijk platform. Gelaten Het CDA rekende op verlies en kreeg het. Maar het was minder groot dan was voorspeld en dat voelde bijna als winnen. Het reageerde gelaten op de uitslag. De partij verliest drie van de 12 zetels en ziet een enorme versnippering van het politieke landschap. En dan te bedenken dat het ooit met 28 leden in de Senaat zat. Partijleider Buma deed nog een krampachtige poging CDA’ers ervan te overtuigen dat de slechtste uitslag ooit bij de Provinciale Staten best meeviel. ‘We hebben de peilingen verslagen’, zei hij optimistisch. Dat het CDA de schade heeft weten te beperken lijkt vooral te danken aan de vanouds sterke regionale campagnes op het platteland en in de grensprovincies. In dicht bevolkt, stedelijk gebied stelt de partij helaas steeds minder voor. Met het huidige CDA boegbeeld lukt het maar niet om te winnen. Binnen de partij is er mildheid over hem, maar de hoop is steeds meer gevestigd op de twee kroonprinsen, de populaire ministers Hoekstra (Financiën) en De Jonge (VWS). Dat geluid zal na dit verkiezingsresultaat allerminst verstommen. Om een oud CDA gezegde uit de jaren tachtig nog eens te gebruiken: ‘De honden blaffen maar de karavaan trekt verder’. Het is te hopen de goede kant uit.

Verliest Eerste Kamer de meerderheid? Op 20 maart mogen 13 miljoen stemgerechtigde kiezers naar de stembus voor de verkiezingen van provinciale staten, de provinciale volksvertegenwoordiging. Op hun beurt kiezen de nieuwgekozen statenleden op 27 mei een nieuwe Eerste Kamer. Alle fracties die in de Tweede Kamer vertegenwoordigd zijn, doen ook aan die verkiezing mee. Een aantal provinciale partijen laat zich in de Eerste Kamer vertegenwoordigen door de Onafhankelijke Senaatsfractie (OSF). Landelijke thema's De Provinciale Verkiezingen hebben zich de afgelopen decennia ontwikkeld tot tussentijdse landelijke verkiezingen die bepalend zijn voor de slagkracht van kabinetten. Nog sterker dan bij de gemeenteraadsverkiezingen overschaduwen landelijke thema's de Statenverkiezingen. De belangstelling van de kiezer voor de provinciale politiek is vrij laag. Waar bijna driekwart van de Nederlanders geïnteresseerd is in de landelijke politiek, heeft maar 44 procent van de kiezers interesse in de provinciale politiek, zo blijkt uit recent onderzoek. Het zou goed zijn als provinciale bestuurders en provinciaal beleid wordt beoordeeld en dat het beeld niet wordt vertroebeld of zelfs (geheel) wordt overschaduwd door landelijke overwegingen. Kiezers dienen strikt te kunnen aangeven hoe zij oordelen over het provinciale beleid in de voorgaande vier jaar en wat zij de komende vier jaar van het provinciale bestuur verwachten. Er is altijd wel sprake geweest van landelijke invloed op gemeentelijke en provinciale verkiezingen, omdat veel kiezers zich nu eenmaal laten leiden door hun (algemene) landelijke voorkeur, maar dat effect is nu betreurenswaardig groot. Politiek probleem RutteIII loopt bij de komende verkiezingen op 20maart de kans het derde opeenvolgende kabinet te worden dat de meerderheid in de Eerste Kamer verliest. Dat is een acuut politiek probleem, want de praktijk wijst uit dat de politieke standpunten in de Tweede Kamer één op één doorlopen tot in de Eerste: senatoren dragen graag uit dat zij zich vooral laten leiden door de vraag of wetten deugdelijk in elkaar zitten en niet botsen met de Grondwet, maar als het erop aankomt laten alle Eerste Kamerfracties zich in hun stemgedrag leiden door de politieke koers van de partijtop in de Tweede Kamer. Vrijwel nooit helpt een Eerste Kamerfractie een wet aan een meerderheid tegen de zin van de Tweede Kamerfractie in. Vaker dan de Tweede Kamer deed de Eerste Kamer het afgelopen jaar stemmingen af als ‘hamerstuk’, omdat geen enkele fractie behoefte voelde om erover te ­debatteren of te stemmen. Sommige onderwerpen vielen daarom af: als iedereen het eens is, valt er niets te kiezen. Gedoogsteun Een coalitie zonder meerderheid in een van de Kamers zal dus altijd hulp moeten krijgen van een deel van de oppositie. Het eerste kabinet-Rutte loste dat op met gedoogsteun van de SGP, het tweede kabinet-Rutte haalde er ook D66 en de ChristenUnie bij. Als het misgaat voor RutteIII, zal de premier opnieuw om zich heen kijken. Bijna het hele regeerakkoord, van de aangekondigde pensioenhervorming tot aan de klimaatmaatregelen, moet immers in de komende twee jaar nog door de Eerste Kamer. Dat groeiende politieke belang zet de Eerste Kamer in steeds feller licht. Op 20maart staan allereerst de politieke verhoudingen in de provincies op het spel, maar het effect op het landsbestuur kan zeker zo groot worden. De partijen zelf doen ook weinig meer om dat te verhullen. De wens ‘dat het om de provincies moet gaan’ klinkt nog wel uit de mond van CDA-leider Buma, maar veel weerklank vindt hij niet. Van de PVV (‘Stem Rutte weg’) en de SP (‘Trap Rutte het Torentje uit’) tot aan het Forum voor Democratie (‘Reken af met het kabinet’) zijn de partijen duidelijk over hun prioriteiten. Het zijn dan ook vooral de landelijke lijsttrekkers – die uit het kabinet en de Twééde Kamer – die de ­komende weken het woord voeren in de belangrijke televisiedebatten. De strategie van stoere verkiezings- en campagneretoriek. Veel ogen zijn gericht op de PvdA en GroenLinks, de partijen die programmatisch het dichtst bij de coalitie liggen en daarom door de regeringspartijen worden gezien als partners om zaken mee te doen. Dat ­weten hun partijleiders ook. Zij zijn al maanden bezig met het verhogen van hun prijs. Gedoogpartners zullen ze niet worden, bezweren ze, maar over ‘goed beleid’ valt altijd te praten: zowel over het klimaat als over de pensioenen liggen hun eisen inmiddels op tafel: zonder aanpassing van de AOW-leeftijd en invoering van een CO2-heffing voor het bedrijfsleven zal het waarschijnlijk niet gaan. Een hele goede morgen! Overal zetten CDA'ers zich dagelijks in. Dit doen ze in de gemeenteraad, op het provinciehuis, op het Binnenhof en in het Europees Parlement. Na het afgelopen CDA-congres in de Kromhouthal in Amsterdam-Noord is Buma’s leiderschap voorlopig gered. En de CDA’ers die al een tijdlang verlangen naar een minder conservatief-rechtse koers van de partijtop hebben nieuwe hoop gekregen. Als het lukt om de ideeën over het kinderpardon te veranderen, waarom dan niet die over het klimaat? Want dat is, bleek in de wandelgangen van het congres, ook een grote zorg van flink veel actieve CDA-leden. Elke dag begint nu met een CDA-hele goede morgen! Ook is er een platform ‘Bouwen aan een hele goede morgen' live. Op dit platform kan iedereen zien welke standpunten het CDA heeft en waar het in de buurt en regio aan werkt. Zo wordt de politiek tastbaar en laat het CDA iedereen zien hoe zij bouwt aan een hele goede morgen. Samen voeren we nu campagne. Met elkaar gaan we voor een prachtig resultaat bij de verkiezingen op 20 maart met de thema’s Verdiepen, Vernieuwen en Verbreden. Ik wens u vanaf vandaag elke dag een hele goede morgen-dag!

Kinderpardon Tien dagen stond de coalitie onder hoogspanning vanwege het kinderpardon. Het kabinet wilde strikt vasthouden aan de regel dat asielzoekersgezinnen aan terugkeer naar hun land van herkomst moeten meewerken. Daardoor mochten de afgelopen jaren maar heel weinig van deze kinderen hier blijven. In de bijna-crisis rond dit hoofdpijndossier hanteerden CDA, D66 en ChristenUnie de overvalstrategie. Via de krant liet bondgenoot CDA weten toch voor een verruiming van de regeling te zijn. Zo ontstond er opeens een Kamermeerderheid en was er heibel in het Torentje. De frustratie was bijna tastbaar na de eerdere recente zeperd over de Dividendbelasting. Europese Hof Fractieleider Buma probeerde zich aanvankelijk nog te verschuilen achter een uitspraak van het Europese Hof. Door het zogenoemde Gnandi-arrest zou de bestaande asielregeling niet meer houdbaar zijn, beweerde de CDA-leider vlak na de koerswijziging. Achter de schermen deden de coalitievrienden dat meteen af als flauwekul. Iedereen weet waarom Buma is omgegaan: de onrust onder zijn trouwe CDA-leden. In december 2018 zag het CDA nog niets in een versoepeling. Lokale afdelingen van de Christendemocraten zijn het echter niet altijd met de landelijke leiding eens. Dat bleek ook nu weer: in twintig van de 25 gemeenten schaarde het CDA zich achter een ruimer kinderpardon. Na de draai van het CDA van ‘we gaan er niet aan tornen’ tot ‘we willen een kinderpardon’ pleitte de ChristenUnie meteen voor een acute uitzetstop. Hoe kunnen er nog kinderen worden uitgezet als er wellicht een versoepeling van de regels komt? Het was olie op het vuur, maar D66 en CDA konden niet anders dan kleur bekennen. Opeens was er ook een Kamermeerderheid om meteen het strenge asielbeleid te ondergraven. Het vermoeden bestaat dat de ChristenUnie de onrust onder het CDA-kader doelbewust heeft aangewakkerd, onder meer via hun contacten in kerken en bij asieladvocaten. Zelf draaide de partij er niet omheen: iedereen die bij hen pleitte voor een kinderpardon werd doorverwezen naar het CDA. Daar ligt de sleutel. Oude wonden De afgelopen weken zijn bij het CDA oude wonden weer bovengekomen. Ooit dreigde de partij te splijten in voor- en tegenstanders van de gedoogconstructie met de PVV. Dit keer doemt in februari een congres op waarbij een aanzienlijk deel van het kader zich om morele redenen tegen de partijtop wil keren. Buma moest zijn rechtlijnigheid opofferen: een kinderpardon was nodig om de partij bij elkaar te houden. Buma heeft zich altijd als de anti-Rutte gepresenteerd: rechtlijnig, minder glad en vooral standvastig. Dat zelfbeeld zit vol krassen nu de CDA-leider bij het kinderpardon een draai heeft gemaakt waar zelfs de onverstoorbare premier duizelig van werd. Een politieke ripdeal, oordeelde de VVD-fractie. Er resteerde slechts één verdedigingsstrategie: subtiel dreigen met een kabinetscrisis. Stoïcijns bleef de VVD vervolgens verwijzen naar de afspraken in het Regeerakkoord. Daar zou de VVD iedereen aan houden. De liberalen moesten uiteindelijk toch door de knieën, -weg streng asielbeleid- maar probeerde de huid duur te verkopen. De partij zegt nu tevreden te zijn over de concessies die uiteindelijk zijn binnengesleept. Zo verdwijnt de discretionaire bevoegdheid – een oude wens van de VVD. Regeren een spijkerbed Buma’s interne critici hebben nu gezien dat de partijleider minder rechtlijnig is dan hij lijkt. Verzet loont, zeker nu de rechtse koers niet meer leidt tot gunstige peilingen. Bij het aantreden van Rutte III waarschuwde de CDA-leider zijn ministers al dat regeren een spijkerbed is.Nu ligt hij er zelf op en is het de vraag of de rust nu definitief terug is. Ook bij het klimaatbeleid lopen breuklijnen door de partij. Er zijn CDA’ers die allereerst oog hebben voor de belangen van de agrarische sector, de kleine automobilist en de werknemers van de industrie in de provincie. Die steunen Buma’s waarschuwing voor een klimaatrevolte als het kabinet te hard van stapel loopt. Tegelijkertijd zijn er ook CDA’ers die zich allereerst als rentmeesters van deze aarde zien en weinig op hebben met de terughoudendheid van de partijleider. Dat bleek al tijdens de formatie toen CDA-kopstuk Herman Wijffels ongekend hard uithaalde naar Buma. ‘Die man heeft helemaal niets met het duurzaamheidsvraagstuk’, aldus de ex-Rabobank-topman. ‘Het rentmeesterschap staat in de uitgangspunten van het CDA, maar is helemaal op de achtergrond geraakt.’ Eenmalige oplossing Het huidige kinderpardon is een politieke oplossing voor een probleem dat nu bestaat, niet om een probleem in de toekomst te voorkomen. Daar zou de politiek ook eerlijk over kunnen zijn. Het is niet voor het eerst dat een pardon wordt bekrachtigd met de woorden dat het een eenmalige oplossing is. Het laatste pardon was in 2013, eveneens een kinderpardon zoals afgesproken in Rutte II, waardoor 1.540 minderjarigen konden blijven. In 2006 was er een generaal pardon: 28.000 mensen kregen een verblijfsvergunning. En in 2003 verleende toenmalig minister Rita Verdonk ook een pardon, aan 2.200 mensen. Het betrof telkens een restgroep van mensen die zich niet aan de regels hadden gehouden, daar nèt buiten vielen of nog in de wachtrij stonden. Het handhaven van regels is vanuit dat perspectief de kern van het probleem. Hoe zorg je ervoor dat mensen die niet mogen blijven ook weggaan? Een oplossing om geen nieuwe restgroep te laten ontstaan, kan een terugkeer van het driejarenbeleid zijn. Tot 2003 gold de regel dat als de overheid een vreemdeling niet binnen drie jaar uitsluitsel kon geven of hij mocht blijven of niet, deze vreemdeling een verblijfsvergunning kreeg. Het demissionaire kabinet-Balkenende I schafte die – zeer effectieve – regel af en daarmee ook de stok achter de deur voor de overheid om tijdig te beslissen. Een kinderpardon is per definitie een duurzame oplossing, omdat het rekenschap geeft van het onvermogen van het recht om de werkelijkheid te controleren. Dat nu toch zo’n zeshonderd kinderen en hun familieleden mogen blijven, is een triomf in een versplinterd politiek landschap. Met het akkoord over het recente kinderpardon is de coalitie voorlopig gered, maar het wantrouwen is niet weg. Het is de paradox van het kibbelkabinet Rutte III: VVD, CDA, D66 en ChristenUnie hebben geen onderlinge solidariteit nodig, ze zijn tot elkaar veroordeeld.