Vandaag ben je groot nieuws, lieve Geert - omdat je er sinds gisteren - 28 februari - niet meer bent. In je 65ste levensjaar is jouw leven tot een einde gekomen. Zo gaat dat tegenwoordig en ach, laten we blij zijn dat er nu van alle kanten waardering wordt uitgesproken voor jou en alles wat je hebt gedaan en gemaakt, in het leven, en van het leven.
Dat leven had zeker nog heel veel langer van je mogen duren, weet ik. Je hield ontzettend van het leven en van vele mensen die je erin tegen bent gekomen.
Je vrouw, je kinderen en kleinkinderen voorop, van wie je eindeloos veel hebt gehouden en voor wie jij volstrekt onvervangbaar bent.
Je vele vrienden, je collega’s in de muziek- en theaterwereld, met wie je gangbare maar vooral ook minder gangbare paden hebt verkend. Alle genres heb je onderzocht en er je eigen versies van gemaakt. Je laat een erfenis van hier tot ginder achter. Je afscheidstournee in 2019 waarvan je enorm genoot en waarbij je hulp kreeg van zoveel muzikale vrienden, is een unicum in de moderne muziek.
En wij, je vrienden van de SP. Voor ons stond jij altijd klaar, om een actie van een passend lied te voorzien. Maar evenzeer om intens en creatief mee te denken hoe een linkse partij als de onze niet alleen het hoofd maar vooral ook het hart kan bereiken. Jouw verbondenheid aan onze partij was meer dan bijzonder. Je was geen gelegenheidsvriend maar een ware vriend, in goede en slechte tijden. Samen met Karel Glastra van Loon - die ons al 15 jaar terug ontviel en met wie je een speciale band had - heb je ons fantastische lijflied gemaakt, ‘Een mens is meer’. We zingen het swingend nog steeds keer op keer: ‘Blijf niet mokkend aan de kant staan, stel een daad en toon je moed, laat je woede hand in hand gaan met het goede dat je doet.’ En je maakte nog tal van andere bijdetijdse strijdliederen voor ons. Over alledaagse dingen die niet deugen en anders zouden moeten en over ver-weg-schandalen waarover de wereld zich volgens jou best wat drukker zou mogen maken, zoals je zelf ook deed. Wat je schreef en wat je zong werd ook zo door jou gevoeld. Je bent altijd trouw aan je principes gebleven zonder ook maar in de verste verte rigide te worden. En je was nooit bang om je nek uit te steken. Hoed af!
Op ons laatste congres in december kreeg je als blijk van onze grote waardering voor alles wat je voor onze partij hebt betekend, van Lilian Marijnissen ons ereteken, de Gouden Tomaat, opgespeld.
Ik denk vandaag terug aan de allereerste keer dat Lilians vader Jan en ik jou troffen, in Oudewater. Begin jaren 90 waren we op zoek naar vrije geesten die het aandurfden onze SP van advies én tegenspraak te voorzien. Het was al snel duidelijk dat we in jou zo’n vrije geest hadden gevonden. Sindsdien heb je jarenlang met ons meegedacht en ideeën aangedragen hoe we onszelf konden laten zien als een partij-van-vlees-en-bloed, passend bij jouw positieve tegendraadsheid en je blijmoedige kijk op het leven. We hebben heel veel van jou geleerd.
Wat is het ontzettend fijn dat er mensen zoals jij zijn, die vol in het leven staan en daarbij steeds oprecht met het leven van anderen zijn begaan. Lieve Geert, ‘leven’ is een werkwoord – en jij hebt tot het laatst werk van je leven gemaakt en anderen daarmee voorgeleefd hoezeer elke dag de moeite waard is – als je er vol voor durft te gaan.
Door Tiny Kox, voorzitter SP-fractie Eerste Kamer
