Poliflw

Het is goed om aan het begin van een nieuw seizoen met een verhaaltje stil te staan bij: 'Er is hoop'. 'Er is hoop', zei Mol. Hij zat samen met Veldmuis op het bankje onder de dikke eik zonder processierupsen aan de rand van het bos. Het regende zachtjes en tegelijk was de zon doorgebroken. Mol veegde de regendruppels van zijn bril, zette die weer op zijn neus en zag door de dikke glazen hoe boven het maïsveld een fletse regenboog verscheen. Hij schraapte zijn keel. 'Er is hoop', zei hij nog eens. Zijn stem klonk ineens heel gewichtig. 'Wat jij Veldmuis?' Veldmuis wist nog goed wat hij moest zeggen. 'Wat bedoel je daar precies mee?'vroeg hij voorzichtig. 'Nou ja', zei Mol geërgerd. 'Hoop, je weet toch wel wat dat is?' 'Ja, ja, natuurlijk', zei Veldmuis snel. 'Tsja, uh, ik hoop natuurlijk wel eens iets. Als ik bijvoorbeeld bij jou op bezoek ben geweest, diep in je hol, en ik loop door die stikdonkere gang op weg naar huis, dan hoop ik altijd dat ik na de volgende bocht in de verte het daglicht zie'. 'Ha', zei de Mol schamper. 'Noem je dat hopen? Je hoopt iets waarvan je weet dat het toch wel zal komen. Je weet toch dat er licht is aan het einde van mijn tunnel? Zo kan iedereen wel hopen'. Mol raakte op dreef. 'Weet je nog die overstroming na de hevige regenbui, een jaar geleden? Mijn hele huis was ondergelopen en ik moest door mijn eigen gangen zwemmen om mijn vrouw en kinderen te redden. Toen ik de laatste in de boot had gezet, brak de zon door, terwijl het nog regende. Toen zag ik die regenboog. 't Is gek, maar telkens als ik die zie, denk ik: zo lang er beesten bestaan zoals ik, is er hoop.' Veldmuis veerde op. 'Ja, dat weet ik nog. Het was maar goed dat alle muizen samen die boot hadden gebouwd, hè Mol? We wisten eigenlijk niet waarom we dat deden, maar we hadden ergens het gevoel dat-ie wel eens van pas zou kunnen komen. Uil heeft later doe boot een naam gegeven en die er met dikke zwarte letters op geschreven. Ik vergeet altijd wat er stond, want ik kan niet lezen, zie je.' Mol kuchte. 'Die boot van jullie' zei hij zacht, 'heet geloof ik DE HOOP of zoiets.' Toen zwegen ze allebei, Mol en Veldmuis. Ze keken hoe de regenbui langzaam oploste in de grijze lucht. 'Inderdaad, er is hoop', zuchtte Veldmuis. Naar aanleiding van EH-Magazine, jaargang 40 ,nummer 5

Iedereen die zijn of haar stem aan de ChristenUnie gegeven heeft, hartelijk dank daarvoor.

Gert-Jan Segers

Winnen geeft verantwoordelijkheid Nog steeds worden er stemmen geteld, maar ik tel alvast onze zegeningen: de steun voor de ChristenUnie groeit met zo’n 100.000 kiezers! Kiezers enorm bedankt! Ik ben iedereen dankbaar die gisteren het vakje bij de naam van een ChristenUnie-kandidaat rood kleurde. Dank voor het vertrouwen dat u ons daarmee geeft. Dank voor de opdracht om geloof een stem te geven. Dank dat we verantwoordelijkheid mogen dragen voor ons mooie land. Ik wil iedereen bedanken die meeleefde met en gebeden heeft voor de campagne en de pittige momenten die we hebben beleefd. Ik dank vandaag ook de provinciale kandidaten, de mensen van de waterschappen, onze kandidaten voor de Eerste Kamer, de vele vrijwilligers die van deur tot deur gingen of zich op een andere manier hebben ingezet voor dit resultaat. Een diepe buiging voor jullie passie en bevlogenheid! In dit alles bovenal grote dank aan God. Wij ontvangen deze uitslag als zegen uit Zijn hand. Hij geeft ons de mogelijkheid om de komende tijd weer ons geloof een stem te geven. Om recht te doen en vrede te zoeken in Zijn naam. Twee jaar geleden stapten we in een coalitie en namen we verantwoordelijkheid. Dat was op momenten best ingewikkeld. Samenwerken met partijen die de wereld soms totaal anders zien dan wij, maar we deden het uit overtuiging met het oog op de mensen in ons land. In die jaren hebben we nooit onze idealen opgegeven, we hebben ons hart laten spreken, we hebben stap voor stap toegewerkt naar het verwezenlijken van onze idealen. Daar gaan we mee door nu u opnieuw uw vertrouwen aan ons geeft. Want wanneer je wint, wanneer mensen hun stem, hun vertrouwen geven, dan geeft dat verantwoordelijkheid. Ik feliciteer de andere partijen die hebben gewonnen en daarmee eveneens die verantwoordelijkheid voor ons land hebben gekregen. Op hun en onze schouders rust nu de taak om recht te doen en vrede te zoeken voor ons land. Om de samenwerking te zoeken met elkaar om zo ons land te dienen. Het zal spannend worden in veel provincies en het zal spannend worden in de Eerste Kamer. We moeten als coalitie en oppositie eens te meer constructief overleg voeren. Vanuit de ChristenUnie is er altijd een uitgestoken hand naar links en naar rechts om samen te werken om dit land een beetje rechtvaardiger te maken. Mijn oproep aan alle partijen is daarom: doe mee! Want winnen is geweldig, maar geeft ons allen verantwoordelijkheid die we samen mogen dragen.

Waterschapsverkiezingen?? Jeetje, waar moet ik dan op stemmen? Makkelijk zat: op Water Natuurlijk, natuurlijk.... Niet vergeten: 20 maart stemmen, op D66 Brabant en op Water Natuurlijk!

Water Natuurlijk Brabantse Delta

Op 20 maart mogen we weer kiezen. Voor onze provinciale staten, maar zeker ook voor de waterschappen. GroenLinks, D66 en een aantal andere bekende politieke partijen zijn niet in het waterschap als zodanig vertegenwoordigd. Maar geen nood! Er is een landelijke waterschapspartij die expliciet door D66 en GroenLinks wordt ondersteund: Water Natuurlijk Het waterschap werkt hard aan droge voeten, schoon water en nieuwe natuur. Het waterschap is steeds meer een klimaatschap. Het water stijgt, de bodem daalt en de kans op neerslag neemt toe. Kortom, ons klimaat verandert. Het weer wordt extremer met korte, maar hevige regenbuien, meer smeltwater dat via de rivieren ons land binnenkomt en stijging van de zeespiegel. Gemeenten en waterschappen moeten voor 2023 een stresstest voor wateroverlast uitvoeren. Daardoor krijgen overheden, bedrijfsleven en particulieren inzicht in de kwetsbaarheid van de klimaatverandering in hun omgeving. Met Water Natuurlijk in het waterschapsbestuur kunnen we samen met gemeenten werken aan oplossingen hiervoor. Voorbeelden zijn groene initiatieven zoals groen daken, groene schoolpleinen en groene muren, het waterschap werkt als een energiefabriek en kunnen samen met gemeenten oplossingen vinden voor het vasthouden en afvoeren van water. Het waterschap draagt zorg voor nieuwe natte natuur en een andere belangrijk taak is zorgen dat het water schoon is. En vergeet niet waar het afvalwater en uw poep blijft. Het waterschap zuivert al dit water en kijkt gelijk of we er meer mee kunnen, zo maken we bijvoorbeeld van poep plastic. Dus stem 20 maart voor Water Natuurlijk in het waterschapsbestuur! D66 Woensdrecht D66 gemeente Steenbergen D66 Moerdijk D66 Etten-Leur D66 Roosendaal D66 Zundert D66 Gilze & Rijen D66 Dongen D66oosterhout D66 Rucphen D66 Bergen op Zoom D66 Breda D66 Waalwijk D66 Geertruidenberg GroenLinks Breda GroenLinks Oosterhout GroenLinks Etten-Leur GROENLINKS Bergen op Zoom Groenlinks Roosendaal GroenLinks Moerdijk

ZIJN ARBEIDSMIGRANTEN MENSEN (3)? Ja, natuurlijk. Maar waarom wordt er dan vrijwel alleen over en niet met hen gesproken? Al in mei 2018 heeft de fractie van de ChristenUnie, wetende dat deze discussie eraan zat te komen, het college opgeroepen het gesprek met de arbeidsmigranten zelf aan te gaan. Zij zullen vast zelf op grond van hun ervaringen en wensen ideeën hebben over hoe het beter kan. Arbeidsmigranten die werken als uitzendkracht/flexkracht zijn op veel terreinen afhankelijk van de uitzendbureaus; wonen en werken is vaak aan elkaar gekoppeld. Voor nieuwkomers is het uitzendbureau het eerste contact met Nederland en vormt daarmee een belangrijke vraagbaak. Ze organiseren vervoer, verzekeringen en bijvoorbeeld contacten met de huisarts/medici. Dat leidt tot een disbalans tussen werkgever en werknemer. Deze disbalans in de machtsverhouding zorgt voor ongelijke situaties die vaak in het nadeel zijn van arbeidsmigranten; zie bijvoorbeeld: https://www.ad.nl/politiek/uitzendbureaus-pompen-polen-rond-om-kosten-te-besparen~aeaecc31/?utm_source=email&utm_medium=sendafriend&utm_campaign=socialsharing_web&fbclid=IwAR19cIpGPdmGWsI9IsqJGqmVF0Snq3zuSvUuxzzHuSn2HG4VPOLwsKgSaVg. Als ze klachten hebben, bijvoorbeeld omdat ze worden uitgebuit, dan kunnen ze zich in Waalwijk melden bij ContourdeTwern (wijdienstencentra). Maar wie weet dat? En wie vertelt dat tegen de arbeidsmigranten? Het is echt niet moeilijk om met arbeidsmigranten te spreken. De adressen waar ze in grote getale wonen, werken of hun boodschappen doen, zijn bekend. Maar eind 2018 bleek dat het college vooral met ondernemers had gesproken over locaties op bedrijventerreinen en niet met de arbeidsmigranten. Als ze dat hadden gedaan, dan zouden ze hebben gehoord dat de arbeidsmigranten die op Zanddonk zijn ondergebracht, klagen over het gebrek aan privacy, omdat ze een kleine ruimte moeten delen met één of meer personen. Hun bed staat op een halve meter van een snurkende landgenoot, die ze voor die tijd niet kenden. Voor het contact met arbeidsmigranten verwees het college naar het PON. Deze organisatie heeft meerdere onderzoeken naar de situatie van arbeidsmigranten uitgevoerd. Echter, met de aangewezen knelpunten en de aanbevelingen van het PON is door het college veel te weinig gedaan. Het gemeentebestuur lijkt vooral gericht te zijn op het faciliteren van ondernemers en de vrees van de eigen inwoners.

‘Uitzendbureaus pompen Polen rond om kosten te besparen’

Uitzendbureau’s gebruiken ‘draaideurconstructies’ en andere duistere praktijken om zoveel mogelijk te kunnen besparen op kosten voor Poolse uitzendkrachten. Dat verklaren CNV en FNV tegenover RTL Nieuws. Een Kamermeerderheid eist opheldering van minister Koolmees (Sociale Zaken).

ZIJN ARBEIDSMIGRANTEN MENSEN (2)? Ja, natuurlijk. Maar waarom worden dan allerlei belemmeringen opgeworpen om te voorkomen dat zij in gewone huizen kunnen wonen? Veel arbeidsmigranten zouden hier wel langere tijd willen verblijven; alleen krijgen ze maar een tijdelijk contract. Een deel werkt al jaren in Nederland, gaat steeds voor korte onderbrekingen naar het thuisland en komt vervolgens weer tijdelijk hier werken. Daarom worden ze steeds opnieuw en dus ook jarenlang tot de kortverblijvers gerekend. Zij willen wel integreren, de taal leren en hun leven opbouwen in ons land. Maar in de gemeente Waalwijk zien nogal wat inwoners de mogelijke komst in hun buurt als een bedreiging van hun woongenot. Het gemeentebestuur heeft daar kennelijk oren naar, want voor het wonen op bedrijventerreinen zijn de regels versoepeld en voor het wonen in woonwijken zijn de normen juist verzwaard. Voor de campussen gelden minimale vierkante meters per persoon, terwijl voor woonhuizen niet wordt gekeken naar het aantal vierkante meters per persoon maar naar het maximum aantal bewoners, hoeveel ruimte er ook is. In onze ogen is dat meten met twee maten. Arbeidsmigranten mogen kennelijk wel een bijdrage leveren aan onze economie en moeten dus ergens slapen. Alleen mogen ze geen last veroorzaken, omdat ze moeten vaak ’s nachts naar het werk vertrekken. Kennelijk is het gewekt worden door onze jeugd die na een avond stappen met het nodige lawaai huiswaarts keert, geen probleem. Bovendien bezetten de arbeidsmigranten parkeerplaatsen. Veel Nederlandse huishoudens bezitten 2 auto’s en met volwassen kinderen zelfs 3 of meer. Is het dan terecht om te roepen dat er voor auto’s met een buitenlands kenteken geen plaats is? Waalwijkers zouden veel gastvrijer voor arbeidsmigranten moeten zijn. De meesten veroorzaken geen problemen (zo leert de eigen ervaring) en vormen een aanwinst voor Waalwijk. In zijn kerstrede zei onze koning: “Nederland is anno 2018 één van de beste plekken ter wereld om te wonen, te werken en te leven”; maar dat geldt helaas nog niet voor de arbeidsmigranten.

ZIJN ARBEIDSMIGRANTEN MENSEN (1)? Ja, natuurlijk. Maar waarom besloot dan een overgrote meerderheid van de gemeenteraad half december dat zij in grote groepen tot maximaal 400 personen kunnen worden gehuisvest in gebouwen (campussen) op of in de buurt van bedrijventerreinen? Jarenlang is de gemeente Waalwijk bezig geweest om wonen op bedrijventerreinen onmogelijk te maken, omdat de aanwezigheid van mensen bedrijven te veel zou beperken in hun productiemogelijkheden. Maar als het om arbeidsmigranten gaat, dan kan het kennelijk wel. Overigens, dan wordt niet gesproken van wonen maar van verblijven. Met een tijdelijke vergunning kan het gemeentebestuur volstaan met lichtere eisen ten aanzien van bijvoorbeeld geluid. Twee argumenten worden genoemd voor het op deze manier onderbrengen van arbeidsmigranten. Het eerste is dat ze hier toch maar voor een korte tijd (enkele maanden) zouden komen. Ze zouden toch niet willen integreren en hoeven daarom niet tussen de Waalwijkers te wonen. De indruk wordt gewekt, dat ze hier alleen maar komen om te werken en te slapen. Maar ook al is het voor korte tijd, ze komen hier ook om te wonen en te leven. Daarom is het belangrijk dat ze in de buurt van voorzieningen als winkels worden gehuisvest, dat ze kunnen sporten, naar de kerk kunnen gaan. Het CDA voelde dat wel aan en vroeg aan de wethouder om een vervoervoorziening. Die wees dit af met als reden dat dit ook niet voor inwoners wordt geregeld. D66 pleitte voor winkels op de campussen, terwijl al jarenlang tegen detailhandel op bedrijventerreinen wordt gestreden. Het is juist goed voor de retail in Waalwijk, wanneer deze bijzondere groep flexwerkers bij bestaande winkels hun boodschappen doen. Het andere argument is dat arbeidsmigranten die op of bij bedrijventerreinen wonen, minder hoeven te reizen en er dus minder autoverkeer nodig is. Dit blijkt niet overeen te komen met de praktijk. Slechts 30% van de arbeidsmigranten die aan de Altenaweg verblijven, werkt in Waalwijk. Van de groep die op Zanddonk is gehuisvest, werkt bijna de helft buiten Waalwijk, zelfs buiten de regio. Het probleem is dat arbeidsmigranten te veel als productiefactor worden gezien in plaats van mens. Alleen de PvdA en de ChristenUnie hebben tegen de nieuwe beleidsvisie gestemd. Wordt vervolgd.

Op donderdagavond 15 november heeft ChristenUnie tijdens de vragenronde van de raadsvergadering aandacht gevraagd voor de situatie bij zalencentrum Zidewinde door het volgende uit te spreken: "De huidige exploitant van cultureel centrum / zalencentrum Zidewinde te Sprang-Capelle heeft al geruime tijd geleden helaas om gezondheidsredenen aan moeten gevenper 31 december 2018 te stoppen. Over ruim 6 weken is het zover en wij hebben nog niets vernomen over een nieuwe exploitant voor deze in Sprang-Capelle zo belangrijke voorziening. De fractie van de SGP heeft hierover een maand geleden al onderhandse vragen gesteld. Toen is aangegeven dat begin november mogelijk een nieuwe exploitant zou kunnen worden gepresenteerd. Inmiddels is het half november en met name de verenigingen verkeren in het ongewisse. Dit leidt tot de nodige onrust in de gemeenschap van Sprang-Capelle, bijvoorbeeld bij de toneelvereniging die begin 2019 het grote jaarlijkse optreden heeft gepland. De gemeente is eigenaar van het zalencentrum, de gemeenteraad heeft de middelen beschikbaar gesteld om na een grondige verbouwing de bibliotheek daarin te vestigen en de gemeente heeft plannen om binnenkort van Zidewinde hèt Wij-centrum van Sprang-Capelle te maken. Daarom willen wij u de volgende vragen stellen: 1. Is er al een nieuwe exploitant? 2. Zo neen, bent u bereid om de verenigingen die nu huizen in Zidewinde, elders in het dorp onderdak te verlenen? 3. Hoe denkt u voor de gemeente het risico van huurinkomstenderving te minimaliseren? 4. Hoe denkt u überhaupt om te moeten gaan met de kwetsbare situatie dat het gebruik van zo’n belangrijke voorziening voor de leefbaarheid in Sprang-Capelle afhankelijk is van één exploitant?" De wethouder gaf alleen antwoord op de eerste vraag door te melden dat er nog geen nieuwe exploitant is en dat het college het nog steeds een zaak vindt van het stichtingsbestuur. Onze fractievoorzitter heeft in reactie gezegd dat het college zich veel meer inspant voor Waalwijkse verenigingen dan voor die in Sprang-Capelle.

COALITIE BLOKKEERT ONDERZOEK SLEM-DEBACLE In juli 2017 meldde de wethouder van LokaalBelang dat de gemeente ongeveer € 3 ton en in het slechtste geval € 435.000 kwijt zou zijn om ervoor te zorgen dat het nieuwe museum door zou kunnen gaan. Echter onlangs werd bekend dat de gemeente daar bovenop nog € 2 ton kwijt is om het nieuwe museumbestuur zonder schuld te kunnen laten werken aan de doorontwikkeling van het museum(concept). Tijdens de raadsvergadering hierover heeft de fractie van de ChristenUnie de volgende vragen gesteld. Hoe kan het toch zijn dat de gemeente moet opdraaien voor besluiten van het oude SLEM-bestuur, terwijl het college en de ambtelijke organisatie daarvoor geen verantwoordelijkheid dragen? Hoe kan het toch zijn dat de curator bij het faillissement van SLEM al zijn pijlen lijkt te richten op de gemeente, die ruimschoots aan haar verplichtingen heeft voldaan? Hoe kan het toch zijn dat het SLEM-bestuur wat een beroep deed op de gemeente Waalwijk voor een saneringsoperatie, hiervoor weigerde om de boeken open te doen, waardoor de gemeenteraad nu wordt geconfronteerd met een verlies van € 636.210? Helaas kwam er op deze vragen geen antwoord. De woordvoerder van LokaalBelang gaf aan dat het verlies zelfs nog groter zou kunnen worden. Daarom was het goed dat de PvdA een motie indiende voor het instellen van een raadswerkgroep die nadenkt of een onderzoek hiernaar zinvol en passend is. Vanuit de coalitie kwamen allerlei bezwaren tegen die motie. Het was nog te vroeg, omdat de curator nog zaken aan het uitzoeken is. Een raadsonderzoek waarbij betrokkenen onder ede kunnen worden gehoord, werd als veel te zwaar gezien. De VVD die anders erg zuinig is op het geld, stelde dat er foutjes zijn gemaakt die geld hebben gekost, maar leek daarvan verder niet wakker te liggen. Deze fractie nam ook genoegen met het feit dat over een overboeking van € 126.000 door het SLEM-bestuur onduidelijkheid bestaat, met de uitspraak dat duidelijk in het raadsvoorstel staat dat dit onduidelijk is. Alle geopperde bezwaren tegen onderdelen van de motie werden door de PvdA uit de tekst gehaald. Toch stemde de voltallige coalitie tegen de motie. Daarin volgde het de wethouder van LokaalBelang die bang was voor imagoschade! Zelfs het CDA steunde de motie niet, terwijl de woordvoerder eerder had gezegd niet tegen een onderzoek te zijn, maar pas als de curator klaar is. Ook de nieuwe coalitiepartij GroenLinksaf die in de vorige periode het meest kritisch was op het SLEM-dossier, stemde tegen de motie. Waarom wil de coalitie geen onderzoek – moet er iets verborgen blijven? Waarom wil men niet leren van de fouten – toch niet om ze opnieuw te maken?

Vanmiddag op het Congres in Den Bosch...

Alexander Pechtold

Bijna 12,5 jaar geleden kozen jullie mij voor de eerste keer tot lijsttrekker. Het was op ons congres in Den Haag. Dáár begon het. Dáár begon het avontuur. Dáár stapte ik het podium op. En vandaag, vandaag eindigt het. Op ons congres in Den Bosch stap ik het podium af. Na 12,5 jaar maak ik als partijleider de balans op en concludeer ik: ik heb alles gegeven, we hebben er alles uitgehaald, het is tijd voor nieuw leiderschap. Het juiste moment om afscheid te nemen van de politiek bestaat niet. Twitteraars, reaguurders en andere gezelligerds, ze zullen ongetwijfeld denken - én gaan schrijven - dat recente publicaties mij tot dit besluit hebben gebracht. Ik moet ze teleurstellen. Dierbaar is mijn herinnering aan het moment in maart dat ik met mijn kinderen besprak dat ik dit najaar zou stoppen. Het was tijdens het eten. Mijn dochter en zoon, beide puberende tieners, keken me opgelucht aan. “Goed zo pap, dan ben je mooi wat vaker thuis.” Waarna meteen ook de bezorgdheid toesloeg: “Ga je ons huiswerk dan ook doordeweeks overhoren?” Mijn kinderen vroegen ook: waarom nu? Een vraag die ik de afgelopen weken vaker kreeg. Een logische vraag. Na de verkiezingen van 2017 had ik één duidelijk doel. Mijn einddoel: D66 in het kabinet brengen. Vele jaren constructieve oppositie hadden mij gesterkt in het idee: we kunnen het aan. De partij was hongerig om de idealen te verwezenlijken. Regeringsdeelname was dus partijbelang. Is partijbelang. En is ook - zo bleek in de lange formatie - landsbelang. We waren er klaar voor. We wisten wat we wilden bereiken. En we hadden uitstekende mensen voor deze klus. We zijn een jaar verder. Onze bewindspersonen drukken hun stempel. Onze ideeën vinden hun weg naar de samenleving. Onze fractie van negentien is goed uit de startblokken gekomen. Want ook dat heeft tijd nodig. Een grotere, vernieuwde fractie van negentien moet z’n weg vinden. Heeft z’n weg gevonden. En is nu klaar voor een nieuwe fase. Ik ben dankbaar voor waar de partij nu staat. We hebben een unieke plaats verworven. Natuurlijk, het gaat even wat minder met de kiezersgunst. Daar sluit ik de ogen niet voor. Maar dat hebben we eerder meegemaakt. Dat brengt ons niet in verwarring. Ik ben ervan overtuigd dat mensen weer gaan zien dat bij de verkiezingen een stem op ons een waardevolle stem is. Want vergeet niet wat we zijn. Een stabiele middenpartij. Regeringspartij. De grootste liberale ledenpartij. De grootste progressieve partij van Nederland. We zijn geprezen om onze ‘constructieve oppositie’. Omdat we geloven dat Nederland alleen vooruitkomt als we samenwerken. Met oog voor de ander. Met oog voor de samenleving als geheel. En ik wil jullie allemaal natuurlijk nog iets meegeven. Blijf waakzaam als anderen zich in slaap laten sussen. Blijf de openheid verdedigen waar anderen de geslotenheid omarmen. Blijf opstaan tegen venijnig populisme, tegen onverdraagzaamheid. Ik heb met hart en ziel gewerkt aan een waardig alternatief. Tegen recht en onzin. Voor recht en redelijkheid. Vandaag stap ik van het podium. Een tikkeltje weemoedig. De partij in m’n hart. Maar bovenal vastberaden. En nieuwsgierig naar wat morgen brengen zal. Een plan is er nog niet. Zin wel. Zin in een nieuw avontuur. Het is mooi geweest. Het ga jullie goed.