Poliflw

Met de installatie van de fractievolgers Rick van Heusden en Albert Berends is de VVD-fractie in de gemeenteraad van Ede weer compleet. Na de verhuizing van Hermien Hoekman - ze vetrok naar buiten de gemeente Ede - was er een tweede vacature in de fractie ontstaan.

Van Heusden en Berends, beiden woonachtig in de plaats Ede, hebben de afgelopen maanden al flink meegedraaid in de fractievergaderingen. Op 21 maart konden ze worden geïnstalleerd door burgemeester Verhulst, nadat de raad een positief besluit over hun toelating had genomen.

Met de uitbreiding van de fractie is ook de portefeuilleverdeling binnen de fractie aangepast. Dat geeft meer lucht aan de raadsleden Bart Omlo en Thimo Harmsen. Beiden geven aan erg blij te zijn met de komst van de fractievolgers en verheugen zich op een succesvolle tweede helft van deze raadsperiode,

Met diepe droefheid delen wij het tragische nieuws van het overlijden van onze gewaardeerde collega Roos Dekker. Roos was niet alleen een deskundige en toegewijde professional, maar ook een warme en betrokken persoonlijkheid die altijd klaarstond voor haar collega's. Haar scherpe geest, vastberadenheid en vriendelijke aard maakten haar geliefd bij al haar collega's.

Als lid van het Algemeen Bestuur van het Hoogheemraadschap van Delfland en de VVD-fractie bracht Roos niet alleen haar expertise en professionaliteit naar de werkplek, maar ook warmte en een gevoel van verbondenheid. 

Haar plotselinge heengaan laat een grote leegte achter, niet alleen binnen onze VVD-fractie, maar ook in de harten van degenen die haar gekend hebben.

Aan haar familie bieden wij onze diepste en meest oprechte condoleances aan. Moge zij troost vinden in de mooie herinneringen die ze met Roos hebben gedeeld.

In gedachten zijn we bij haar en haar dierbaren, en we zullen haar nooit vergeten

VVD-fractie van het Hoogheemraadschap van Delfland

Geronimo

Deze keer gingen wij in gesprek met Joost en Angelique van restaurant Geronimo gelegen aan de Dommelstraat. Zowel zakelijk als privé zijn zij al vele jaren een koppel.Ondernemen zit hen in het bloed. 7 Jaar geleden begonnen ze met een cateringbedrijf en alweer 5 jaar geleden openden ze de deuren van hun Geronimo. De naam klinkt misschien Italiaans, maar dat is het toch echt niet! Geronimo heeft een internationale keuken waar iedere dag vers wordt gekookt met kwaliteit en verse producten. Vanuit het restaurant kijk je zo in de open keuken.

Eindhoven voelt als thuis

Joost en Angelique voelen zich thuis in Eindhoven. Ze vinden het een groeiende en innovatieve stad en vooral de diversiteit aan gasten vinden ze erg leuk. Ze ontvangen graag zakelijke klanten voor lunch of diner maar ook veel vaste klanten en zelfs mensen uit het buitenland. Afgelopen jaar ontvingen ze zelfs een kerstkaartje van iemand uit California die bij hun had gegeten. “Dat maakt het extra leuk en persoonlijk”.

Meer reuring in Dommeldistrict

De samenwerking met de gemeente wordt als zeer prettig ervaren. “Vooral op het gebied van verduurzaming denkt de gemeente goed mee en weten ze altijd wel een potje te vinden om ons daarin te ondersteunen”. Ze vinden het wel jammer dat het Dommeldistrict een beetje een ondergeschoven kindje is. Het ligt in het centrum maar wordt in veel plannen niet meegenomen. “Dat is jammer!” “Er mag wel wat meer reuring komen in deze straat”.

Geloof in je eigen concept

Als we vragen aan Joost en Angelique waar ze het meest trots op zijn dan is dat toch wel dat ze in de corona periode het hoofd boven water hebben kunnen houden. Toch blijven door ontwikkelen in deze lastige periode. Ondernemen is hard werken. Geronimo is 7 dagen per week open en vorig jaar heeft Joost maar 2 dagen vrij gehad en Angelique 5. “Het is ons kindje en onze passie en als we zien dat mensen tevreden de deur uitgaan, daar doen we het voor”. De grootse uitdagingen voor de komende jaren zijn toch wel mogelijkheid tot groei en verder investeren en goed personeel vinden. Maar dat gaan Joost en Angelique niet uit de weg! Ze hopen over 5 jaar een tweede vestiging te kunnen openen in een andere stad, uitbreiden met take-away en private dining. Plannen genoeg voor dit hardwerkende koppel! Hun succesfactor? Dat is toch wel onderscheidend blijven, geloven in je eigen concept en daar niet vanaf wijken.

Op de vraag wat is jullie slogan voor ondernemend Eindhoven zeggen zij: “Love is Geronimo, it give you wings”. en “Eat well, sin a little”.

Een overheid, met al haar macht, moet getemd worden. Burgerrechten om die overheid te temmen zijn een groot goed. Maar er moet mij toch iets van het hart als we het hebben over de verhuizing van Achates te Ottersum.

Voor wie het ontgaan is: Achates is van plan (gedwongen) te verhuizen. Vanuit de Lob van Gennep komt het plan om ruimte voor de Niers te vergroten op de plek van het huidige sportpark. Een unieke kans, Achates krijgt een volledig nieuwe, toekomstbestendige en duurzame accommodatie. Win-win. Een van deeisen vanuit de voetbalclub is dan wel: aan de rand van het dorp, in verbinding met de kern.

Bezorgde buurtbewoners begrijp ik volkomen, wat is de impact wanneer dit nieuwe sportpark opeens gaat grenzen aan mijn achtertuin? Echter sta ik te kijken van het volledig anonieme WOO-verzoek waarin 50 zeer omvangrijke vragen worden gesteld. Ik som er een paar op:

Al het whatsappverkeer tussen wethouders en de voorzitter van Achates van de afgelopen 10 jaar, alle grondonderzoeken van de te verruilen en verkopen gronden (ca. 20), alle pachtovereenkomsten met agrariërs, alle betaalde enonbetaalde nevenactiviteiten van wethouders, allerhande bestuursovereenkomsten, allerhande gespreksverslagen. En zo nog 45 vragen. 

Zorgvuldige beantwoording komt helaas niet met een druk op de knop tot stand. Hier gaan vele ambtenaren vele weken tijd in stoppen. Tijd die niet aan de aanpak van de problemen in onze gemeente gestoken kan worden. Vertraging van de verhuizing is een reële kans. En de kosten zijn enorm.

Ik herhaal nog maar eens: een overheid, met al haar macht moet altijd gecontroleerd kunnen worden. Ik ben als volksvertegenwoordiger altijd bereid om in gesprek te gaan met omwonenden indeze. Maar een vraag die we onszelf mogen stellen is ook: waar eindigt het redelijke en begint de onredelijkheid?

Bram Nijst, fractievoorzitter

Gisteren hadden Noha en Wessel een volle agenda te behandelen tijdens de commissie Samenleving. Er kwamen een aantal mooie speerpunten uit ons verkiezingsprogramma naar voren waar we extra aandacht voor konden vragen!

Gisteren hadden Noha en Wessel een volle agenda te behandelen tijdens de commissie Samenleving. Er kwamen een aantal mooie speerpunten uit ons verkiezingsprogramma naar voren waar we extra aandacht voor konden vragen!BELEIDSNOTA SPORTOnze speerpunten:- Het terugdringen van het aantal niet-sporters- Vrijwilligersproblematiek bij verenigingen- TopsportfaciliteitenHUISVESTINGSPLAN BASISONDERWIJSOnze speerpunten:- Gezond klimaat in scholen en terugdringen stookkosten- Uitbereiding kinderopvang in groeiende wijken als Drielanden- Versterking openbaar onderwijsNIEUWBOUW MORGENCOLLEGEOnze speerpunten:- Het creëren van een doorlopende leerlijn:- Goed onderwijs dat past bij de arbeidsmarkt van de toekomst

We hebben het al vaker gehad over de dienstverlening binnen onze gemeente. Deze week mocht ik beide uitersten meemaken. Mijn invalidenparkeerkaart was verlopen. Ik downloadde het aanvraagformulier voor een verlenging en probeerde online een afspraak te maken om op het gemeentehuis te betalen. Deze optie bleek niet aanwezig binnen het keuzemenu. Ik ben er dus maar gewoon naar toegegaan, het was immers alleen maar even pinnen.

Dit bleek toch wel een groot probleem. Aan de publieksbalie werd ik vermanend toegesproken, omdat ik geen afspraak had en mensen zonder afspraak worden gewoon naar huis gestuurd. Toen ik liet zien dat een afspraak maken via de telefoon niet kon, maakte dat weinig indruk. Ik moest het maar op een laptop proberen.

Wellicht zorgde het er wel voor dat ik niet naar huis werd gestuurd of via de receptie alsnog een afspraak moest maken (wachttijd 3 weken!). Ik werd uiteindelijk geholpen door een bijzonder vriendelijke dame, die dienstverlening naar een hoger niveau tilde.

Thuisgekomen heb ik toch nog even gecheckt of ik via de laptop wel de keuze “afspraak betalen invalidenparkeerkaart” had. Tot mijn verbazing niet dus. Maar ….. een dag later lag de kaart klaar, veel sneller dan gedacht.

Aan het Klantcontactcentrum (KCC) heb ik gemeld dat er dus keuzes missen, met het verzoek dit niet alleen met ICT maar ook met de collega’s te delen. De meeste medewerkers blijken gelukkig wel mee te willen denken over hoe de dienstverlening verbeterd kan worden. Ik hoop dat ICT dit ook oppakt.

 

Reageren? Graag via info@vvdbernheze.nl

 

Arianne van de Gein,Commissie Maatschappelijke Zaken

Dat lokale verkiezingen een andere dynamiek kennen dan nationale verkiezingen is een bekend gegeven. Zo is de opkomst bij de gemeenteraadsverkiezingen duidelijk lager dan bij de Tweede Kamerverkiezingen. Zeker in Helmond werd dat in 2018 pijnlijk zichtbaar. Onze stad haalde toen het nieuws met de laagste opkomst van Nederland.

Wij spreken veel inwoners en ondernemers. Soms op afspraak, soms bij de bakker, soms op straat, soms aan het hek op school of opvang. Ervaringen worden dan gedeeld; waar ze blij mee zijn, maar vaker waar ze ontevreden over zijn. Dat moet ook, wij zijn immers hun vertegenwoordigers in de Raad, het hoogste orgaan in onze gemeente. Hun ervaringen nemen wij altijd mee. Sterker nog, ze maken ons bewust van wat nodig is in ons mooie Elburg.

 

Onlangs vertelden twee ouders over de netelige situatie waarin zij zaten; in vaktermen heet dat ‘multi-problematiek’. Er is dan in een gezin zoveel aan de hand en aan de gang. We werden gewoonweg somber van wat we hoor­den. “Maar” besloot één van de ouders het ver­haal “ik ben blij dat ik in Elburg woon, want ik vind dat ik hier optimaal ondersteund wordt. Dat is bij mijn nichtje in een andere gemeente wel anders”.

Ondanks de triestheid van het verhaal, werden wij er toch blij van. Dat wij in een gemeente mogen wonen, waar je je gesteund en onder-steund voelt als je het even niet alleen kunt. Dat je echt het gevoel hebt dat er naar je wordt omgekeken. En als de situatie weer verbeterd of zelfs onder controle is, dat je dan weer op eigen benen mag staan. Dat er dan geen betutteling is. 

Zo laat je mensen in hun waarde. Zo worden ze door moeilijke tijden heen geholpen, zonder af­breuk te doen aan hun zelfstandigheid, zelfred-

zaamheid en zelfrespect. Dit is voor ons als libe-ralen eigenlijk volkomen logisch. Ondersteund als het moet, vanuit de eigen kracht als het kan. De eerlijkheid gebiedt te bekennen dat dit niet altijd goed gaat. Soms kijk je erop, maar niet erin. Dan is doorvragen van belang.

Dat neemt niet weg, dat in Elburg mooie en goede dingen gebeuren. Dat het hier fijn wonen, werken en recreëren is. Dat we tevreden mogen zijn. En tevredenheid betekent niet dat er achter over geleund kan worden, dingen kunnen altijd anders of zelfs beter. Het gesprek daarover mag best scherp zijn, dat hoeft niet met de mantel der liefde bedekt te worden. Sterker nog dat mag zelfs niet.

 

We moeten van elkaar weten waar we voor gaan en waar we voor staan, maar altijd wel in de verbinding met elkaar. Elkaar blijven vertellen wat er beter kan, maar vooral goed naar elkaar luisteren. Pas dan ontstaan de mooiste dingen.

Wij spreken veel inwoners en ondernemers. Soms op afspraak, soms bij de bakker, soms op straat, soms aan het hek op school of opvang. Ervaringen worden dan gedeeld; waar ze blij mee zijn, maar vaker waar ze ontevreden over zijn. Dat moet ook, wij zijn immers hun vertegenwoordigers in de Raad, het hoogste orgaan in onze gemeente. Hun ervaringen nemen wij altijd mee. Sterker nog, ze maken ons bewust van wat nodig is in ons mooie Elburg.

 

Onlangs vertelden twee ouders over de netelige situatie waarin zij zaten; in vaktermen heet dat ‘multi-problematiek’. Er is dan in een gezin zoveel aan de hand en aan de gang. We werden gewoonweg somber van wat we hoor­den. “Maar” besloot één van de ouders het ver­haal “ik ben blij dat ik in Elburg woon, want ik vind dat ik hier optimaal ondersteund wordt. Dat is bij mijn nichtje in een andere gemeente wel anders”.

Ondanks de triestheid van het verhaal, werden wij er toch blij van. Dat wij in een gemeente mogen wonen, waar je je gesteund en onder-steund voelt als je het even niet alleen kunt. Dat je echt het gevoel hebt dat er naar je wordt omgekeken. En als de situatie weer verbeterd of zelfs onder controle is, dat je dan weer op eigen benen mag staan. Dat er dan geen betutteling is. 

Zo laat je mensen in hun waarde. Zo worden ze door moeilijke tijden heen geholpen, zonder af­breuk te doen aan hun zelfstandigheid, zelfred-

zaamheid en zelfrespect. Dit is voor ons als libe-ralen eigenlijk volkomen logisch. Ondersteund als het moet, vanuit de eigen kracht als het kan. De eerlijkheid gebiedt te bekennen dat dit niet altijd goed gaat. Soms kijk je erop, maar niet erin. Dan is doorvragen van belang.

Dat neemt niet weg, dat in Elburg mooie en goede dingen gebeuren. Dat het hier fijn wonen, werken en recreëren is. Dat we tevreden mogen zijn. En tevredenheid betekent niet dat er achter over geleund kan worden, dingen kunnen altijd anders of zelfs beter. Het gesprek daarover mag best scherp zijn, dat hoeft niet met de mantel der liefde bedekt te worden. Sterker nog dat mag zelfs niet.

 

We moeten van elkaar weten waar we voor gaan en waar we voor staan, maar altijd wel in de verbinding met elkaar. Elkaar blijven vertellen wat er beter kan, maar vooral goed naar elkaar luisteren. Pas dan ontstaan de mooiste dingen.