Poliflw

Beste vrienden van de ChristenUnie, Na maanden van praten, plannen maken, doorrekenen en soms ook stevig onderhandelen, presenteerde het kabinet vandaag het klimaatakkoord. Duurde het lang? Ja. Was het het waard? Jazeker. Het klimaat is één van de meest besproken thema’s van deze tijd. Niet voor niets: we kennen de indringende waarschuwingen van wetenschappers voor de gevolgen van klimaatverandering voor de schepping en daarmee de volgende generaties. We weten dat de armste mensen ter wereld daar het grootste slachtoffer van dreigen te worden. Als ChristenUnie weten we dat de aarde niet in onze handen ligt, maar in Gods handen. Maar we erkennen óók dat we rentmeesters zijn en dat we geroepen zijn om te doen wat we kunnen om zorg te dragen voor de schepping. Tegelijkertijd zijn er zorgen over betaalbaarheid, zeker voor mensen met een smalle beurs. Deze opgave moet ook rechtvaardig plaatsvinden. Dat we íets moeten doen, daar zijn de meeste mensen het wel over eens. Nederland doet het slecht op de ranglijsten met betrekking tot duurzaamheid en het tegengaan van klimaatverandering. We stoten teveel schadelijke gassen uit en verbruiken meer dan de aarde ons kan bieden. Voor de levensstijl die wij gewend zijn, is 3,5 aarde nodig. We leven dus op de pof; ten koste van mensen elders, van volgende generaties en van de schepping. Er moet dus iets veranderen. Daarom komt het kabinet nu met een klimaatakkoord: een groot pakket aan maatregelen om de omslag te maken naar een duurzamer Nederland. Het klimaatakkoord getuigt in mijn ogen van goede zorg voor een kwetsbare schepping. Het is ambitieus, maar houdt ook rekening met de draagkracht van gezinnen en mensen met een smalle beurs. We werken aan schone lucht en schone energie. We laten de vervuiler daarvoor betalen en ontzien huishoudens en dan vooral mensen met een smalle beurs of gezinnen met een middeninkomen. En dat blijven we doen: we toetsen jaarlijks of we de doelen halen en of de baten en lasten nog steeds eerlijk worden verdeeld. Dat vind ik belangrijk: dat we rekening houden met gezinnen, met middeninkomens, met mensen die niet veel te besteden hebben. Met het klimaatakkoord werken we aan de toekomst van onze kinderen en brengen we een deel van de ambities van de ChristenUnie dichterbij. Voorstellen die we eerder deden staan nu een-op-een in het klimaatakkoord, zoals een CO2-heffing voor vervuilende industrie, de omslag naar kringlooplandbouw, rekeningrijden, zoals het voorstel om de belasting op energie zo te verlagen dat opnieuw met name lage en middeninkomens daarvan profiteren en een gemiddeld huishouden 100 euro minder belasting hoeft te betalen, terwijl vervuilende bedrijven juist zwaarder worden belast. Dit akkoord vraagt een inspanning van ons allemaal, maar we doen het voor de schepping, voor de naaste ver weg en voor onze kinderen. En we doen het samen. Met een hartelijke groet, Gert-Jan Segers

Door Eppo Bruins, Webredactie op 15 januari 2020 om 10:39

Reactie op rapport commissie-Remkes

Het rapport van de commissie-Remkes stelt heel duidelijk dat het stikstofprobleem niet op één sector - bijvoorbeeld op de boeren - kan worden afgewenteld. Dat is terecht. Het kabinet heeft al eerder gezegd dat iedere sector zijn steentje moet bijdragen.

Het stikstofprobleem is ons gezamenlijke probleem, omdat het gaat om behoud van onze natuur en rentmeesterschap over de schepping.

En dus moet bij het terugdringen van de hoeveelheid stikstof die we in ons land uitstoten, ook de luchtvaart bijdragen. Nu uit het onderzoek van de commissie-Remkes blijkt dat de stikstofdepositie tot 10 keer groter is dan waar tot nu toe mee gerekend is, geldt dat des te meer. Bovendien moeten ook de activiteiten op de grond en het aantrekkend verkeer meegenomen worden in de stikstofberekeningen.

De commissie-Remkes spoort ons opnieuw aan om duidelijke keuzes te maken - nog steeds geldt dat ‘niet alles kan’ binnen de grenzen van ons kleine land.

Meer stikstof uitstoten kan niet zonder tegelijk ook activiteiten in te krimpen die méér stikstofruimte opleveren. Niet alleen juridisch, ‘op papier’, maar daadwerkelijk, in de lucht en op de grond waar die stikstof neerdaalt.

Zo gaan we op zoek naar een nieuwe balans voor ons land. Omdat we alleen op die manier de Nederlandse natuur, waar we allemaal van genieten, in stand kunnen houden.

De politiek is nu aan zet. Het kabinet moet aan de slag met de uitkomsten van dit rapport. De ChristenUnie wil op korte termijn het gesprek daarover aangaan in de coalitie en breder in de Tweede Kamer.

De stikstofproblemen waar we vandaag mee te maken hebben vragen om meer dan het eigen gelijk. Die vragen om heldere keuzes, waar ons land, onze lucht en onze natuur echt bij gebaat zijn.

De ChristenUnie denkt na over beleid voor de toekomst, op allerlei terreinen. Dat doen we graag samen met u. Op vrijdagavond 24 januari neemt Gert-Jan Segers plaats in een ‘ChristenUnie-huiskamer’ in Utrecht. U bent van harte welkom bij hem aan te schuiven voor een gesprek over klimaat. We moeten verduurzamen. En snel, volgens bijvoorbeeld veel klimatologen. Tegelijk vinden veel mensen de nadruk op klimaatverandering neigen naar 'klimaatreligie'. Volgens hen is de strijd tegen klimaatverandering doorgeslagen. Loopt klimaatverandering echt zo'n vaart? Waar ligt de verantwoordelijkheid, ook voor het stikstofprobleem bijvoorbeeld? Kost verduurzaming ons niet te veel, en levert het wel iets op? Of is het voor het behoud van de aarde nú nodig stappen zetten in duurzaamheid? En welke stappen dan? Wij nodigen u van harte uit met Gert-Jan Segers over dit thema in gesprek te gaan. Welke plaats is er voor de Bijbelse opdracht van rentmeesterschap? Hoe moet de ChristenUnie hierop beleid maken? 

Voorafgaand aan het huiskamergesprek is er de mogelijkheid om samen te eten, elkaar de hand te schudden en vast in de stemming te komen. Daarna gaan we in de ‘huiskamer’ met ongeveer honderd mensen het gesprek aan. Er is een gevarieerd programma met ontmoeting en muziek. Én de kans om mede de koers van de ChristenUnie te bepalen – en misschien wel te verleggen.

Kent u mensen die geen lid zijn van de ChristenUnie en graag hierbij aanwezig zijn? Nodig hen vooral uit om mee te komen. Neemt u mensen mee die geen ChristenUnie-lid zijn, dan ontvangt u € 5,- korting op uw ticket (achteraf te verrekenen). Meer informatie vindt u op wi.christenunie.nl/wijnederland. Hopelijk tot 24 januari!

Update: Het Huiskamergesprek Klimaat|Religie is helaas uitverkocht!

ChristenUnie-SGP Zwijndrecht is van mening dat wij met het klimaatakkoord aan de slag moeten!

Groningers met schade aan hun huis hebben er vaak weinig vertrouwen in dat hun woning ook daadwerkelijk wordt versterkt. Dat blijkt uit onderzoek van Katherine Stroebe en Tom Postmes van de Rijksuniversiteit Groningen in opdracht van de Nationaal Coördinator Groningen (NCG).

Ruim een derde (37 procent) van de inwoners met meerdere schades aan hun woning door aardbevingen vindt dat hun woning versterkt moet worden. Slechts 14 procent denkt dat dit ook daadwerkelijk gaat gebeuren, blijkt uit een enquête die is gehouden in juni en september van dit jaar.

Katherine Stroebe vindt het opvallend dat deze Groningers zulke lage verwachtingen over versterking hebben. ‘Dat is zorgelijk omdat we weten dat juist bewoners met meervoudige schade zich minder veilig voelen en gezondheidsklachten krijgen door de schade en alles wat erbij komt’, aldus Stroebe. Ook Groningers die één keer schade hebben gehad door een aardbeving, hebben er lang niet altijd vertrouwen in dat hun woning wordt versterkt. 14 procent vindt dat nodig, maar slechts 5 procent denkt dat dit ook gaat gebeuren.

De onderzoekers wijzen erop dat de huidige versterkingsaanpak wordt gebaseerd op een ‘complex rekenmodel’. Zij pleiten ervoor de bewoners meer centraal te stellen en rekening te houden met groepen die versterking van hun woning nodig achten, maar daar niet niet op rekenen. Stroebe en Postmes doen sinds 2016 onderzoek naar de veiligheidsbeleving in Groningen. Zij constateren dat de geestelijke gezondheid van inwoners die meerdere getroffen zijn door een aardbeving afgelopen jaar iets is verbeterd. ‘Dat is goed nieuws’, schrijven de onderzoekers. Tegelijk wijzen ze erop dat deze groep nog altijd een ‘aanzienlijk minder goede gezondheid’ heeft vergeleken met inwoners zonder schade. Zij voelen zich minder veilig en hebben minder vertrouwen in instanties.

De onderzoekers constateren dat de relatief zware aardbeving bij Westerwijtwerd (gemeente Loppersum) in mei van dit jaar het gevoel van veiligheid (verder) heeft ondermijnd. Stroebe en Postmes constateren dat gevoelens van machteloosheid en boosheid overheersen. Door de beving denken dat inwoners dat er nog steeds aardbevingen zullen komen, ook nu de gaskraan dicht gaat. ‘De onzekerheid over de toekomst is weer groter geworden. ‘Voor een deel van de bewoners is de maat nu echt vol’, aldus Stroebe.

Dit artikel is gemaakt door Eduard Sloot op maandag 16 december 2019 voor het Nederlands Dagblad.

Het complete onderzoek vindt u in het document hieronder.

Groningers met schade aan hun huis hebben er vaak weinig vertrouwen in dat hun woning ook daadwerkelijk wordt versterkt. Dat blijkt uit onderzoek van Katherine Stroebe en Tom Postmes van de Rijksuniversiteit Groningen in opdracht van de Nationaal Coördinator Groningen (NCG).

Ruim een derde (37 procent) van de inwoners met meerdere schades aan hun woning door aardbevingen vindt dat hun woning versterkt moet worden. Slechts 14 procent denkt dat dit ook daadwerkelijk gaat gebeuren, blijkt uit een enquête die is gehouden in juni en september van dit jaar.

Katherine Stroebe vindt het opvallend dat deze Groningers zulke lage verwachtingen over versterking hebben. ‘Dat is zorgelijk omdat we weten dat juist bewoners met meervoudige schade zich minder veilig voelen en gezondheidsklachten krijgen door de schade en alles wat erbij komt’, aldus Stroebe. Ook Groningers die één keer schade hebben gehad door een aardbeving, hebben er lang niet altijd vertrouwen in dat hun woning wordt versterkt. 14 procent vindt dat nodig, maar slechts 5 procent denkt dat dit ook gaat gebeuren.

De onderzoekers wijzen erop dat de huidige versterkingsaanpak wordt gebaseerd op een ‘complex rekenmodel’. Zij pleiten ervoor de bewoners meer centraal te stellen en rekening te houden met groepen die versterking van hun woning nodig achten, maar daar niet niet op rekenen. Stroebe en Postmes doen sinds 2016 onderzoek naar de veiligheidsbeleving in Groningen. Zij constateren dat de geestelijke gezondheid van inwoners die meerdere getroffen zijn door een aardbeving afgelopen jaar iets is verbeterd. ‘Dat is goed nieuws’, schrijven de onderzoekers. Tegelijk wijzen ze erop dat deze groep nog altijd een ‘aanzienlijk minder goede gezondheid’ heeft vergeleken met inwoners zonder schade. Zij voelen zich minder veilig en hebben minder vertrouwen in instanties.

De onderzoekers constateren dat de relatief zware aardbeving bij Westerwijtwerd (gemeente Loppersum) in mei van dit jaar het gevoel van veiligheid (verder) heeft ondermijnd. Stroebe en Postmes constateren dat gevoelens van machteloosheid en boosheid overheersen. Door de beving denken dat inwoners dat er nog steeds aardbevingen zullen komen, ook nu de gaskraan dicht gaat. ‘De onzekerheid over de toekomst is weer groter geworden. ‘Voor een deel van de bewoners is de maat nu echt vol’, aldus Stroebe.

Dit artikel is gemaakt door Eduard Sloot op maandag 16 december 2019 voor het Nederlands Dagblad.

Het complete onderzoek vindt u in het document hieronder.

Groningers met schade aan hun huis hebben er vaak weinig vertrouwen in dat hun woning ook daadwerkelijk wordt versterkt. Dat blijkt uit onderzoek van Katherine Stroebe en Tom Postmes van de Rijksuniversiteit Groningen in opdracht van de Nationaal Coördinator Groningen (NCG).

Ruim een derde (37 procent) van de inwoners met meerdere schades aan hun woning door aardbevingen vindt dat hun woning versterkt moet worden. Slechts 14 procent denkt dat dit ook daadwerkelijk gaat gebeuren, blijkt uit een enquête die is gehouden in juni en september van dit jaar.

Katherine Stroebe vindt het opvallend dat deze Groningers zulke lage verwachtingen over versterking hebben. ‘Dat is zorgelijk omdat we weten dat juist bewoners met meervoudige schade zich minder veilig voelen en gezondheidsklachten krijgen door de schade en alles wat erbij komt’, aldus Stroebe. Ook Groningers die één keer schade hebben gehad door een aardbeving, hebben er lang niet altijd vertrouwen in dat hun woning wordt versterkt. 14 procent vindt dat nodig, maar slechts 5 procent denkt dat dit ook gaat gebeuren.

De onderzoekers wijzen erop dat de huidige versterkingsaanpak wordt gebaseerd op een ‘complex rekenmodel’. Zij pleiten ervoor de bewoners meer centraal te stellen en rekening te houden met groepen die versterking van hun woning nodig achten, maar daar niet niet op rekenen. Stroebe en Postmes doen sinds 2016 onderzoek naar de veiligheidsbeleving in Groningen. Zij constateren dat de geestelijke gezondheid van inwoners die meerdere getroffen zijn door een aardbeving afgelopen jaar iets is verbeterd. ‘Dat is goed nieuws’, schrijven de onderzoekers. Tegelijk wijzen ze erop dat deze groep nog altijd een ‘aanzienlijk minder goede gezondheid’ heeft vergeleken met inwoners zonder schade. Zij voelen zich minder veilig en hebben minder vertrouwen in instanties.

De onderzoekers constateren dat de relatief zware aardbeving bij Westerwijtwerd (gemeente Loppersum) in mei van dit jaar het gevoel van veiligheid (verder) heeft ondermijnd. Stroebe en Postmes constateren dat gevoelens van machteloosheid en boosheid overheersen. Door de beving denken dat inwoners dat er nog steeds aardbevingen zullen komen, ook nu de gaskraan dicht gaat. ‘De onzekerheid over de toekomst is weer groter geworden. ‘Voor een deel van de bewoners is de maat nu echt vol’, aldus Stroebe.

Dit artikel is gemaakt door Eduard Sloot op maandag 16 december 2019 voor het Nederlands Dagblad.

Het complete onderzoek vindt u in het document hieronder.

Groningers met schade aan hun huis hebben er vaak weinig vertrouwen in dat hun woning ook daadwerkelijk wordt versterkt. Dat blijkt uit onderzoek van Katherine Stroebe en Tom Postmes van de Rijksuniversiteit Groningen in opdracht van de Nationaal Coördinator Groningen (NCG).

Ruim een derde (37 procent) van de inwoners met meerdere schades aan hun woning door aardbevingen vindt dat hun woning versterkt moet worden. Slechts 14 procent denkt dat dit ook daadwerkelijk gaat gebeuren, blijkt uit een enquête die is gehouden in juni en september van dit jaar.

Katherine Stroebe vindt het opvallend dat deze Groningers zulke lage verwachtingen over versterking hebben. ‘Dat is zorgelijk omdat we weten dat juist bewoners met meervoudige schade zich minder veilig voelen en gezondheidsklachten krijgen door de schade en alles wat erbij komt’, aldus Stroebe. Ook Groningers die één keer schade hebben gehad door een aardbeving, hebben er lang niet altijd vertrouwen in dat hun woning wordt versterkt. 14 procent vindt dat nodig, maar slechts 5 procent denkt dat dit ook gaat gebeuren.

De onderzoekers wijzen erop dat de huidige versterkingsaanpak wordt gebaseerd op een ‘complex rekenmodel’. Zij pleiten ervoor de bewoners meer centraal te stellen en rekening te houden met groepen die versterking van hun woning nodig achten, maar daar niet niet op rekenen. Stroebe en Postmes doen sinds 2016 onderzoek naar de veiligheidsbeleving in Groningen. Zij constateren dat de geestelijke gezondheid van inwoners die meerdere getroffen zijn door een aardbeving afgelopen jaar iets is verbeterd. ‘Dat is goed nieuws’, schrijven de onderzoekers. Tegelijk wijzen ze erop dat deze groep nog altijd een ‘aanzienlijk minder goede gezondheid’ heeft vergeleken met inwoners zonder schade. Zij voelen zich minder veilig en hebben minder vertrouwen in instanties.

De onderzoekers constateren dat de relatief zware aardbeving bij Westerwijtwerd (gemeente Loppersum) in mei van dit jaar het gevoel van veiligheid (verder) heeft ondermijnd. Stroebe en Postmes constateren dat gevoelens van machteloosheid en boosheid overheersen. Door de beving denken dat inwoners dat er nog steeds aardbevingen zullen komen, ook nu de gaskraan dicht gaat. ‘De onzekerheid over de toekomst is weer groter geworden. ‘Voor een deel van de bewoners is de maat nu echt vol’, aldus Stroebe.

Dit artikel is gemaakt door Eduard Sloot op maandag 16 december 2019 voor het Nederlands Dagblad.

Het complete onderzoek vindt u in het document hieronder.

Iedereen heeft zijn eigen normen en waarden. Deze kunnen door de jaren heen veranderen. Neem bijvoorbeeld roken in gezelschap, jaren geleden vonden we dat normaal. We kunnen het ons nu toch niet meer voorstellen. Maar ook in het omgaan met onze leefomgeving zien we een verandering. De tijd dat alles niet op leek te kunnen, het ongebreideld consumeren, is voorbij. Al lijkt nog niet iedereen zich hiervan bewust.

Schoon water, schone lucht en natuur zijn gemeenschappelijke bronnen waar we eindeloos gebruik van hebben gemaakt. In ons overvolle Nederland lijken we tegen grenzen aan te lopen. Steeds meer mensen ervaren overlast van lawaai en fijnstof wat we ongemerkt met elkaar veroorzaken. Maar ook overlast door individualistisch ‘hufterig’ gedrag zoals afvaldumping.

Schone lucht, schoon water en gezonde bodems zijn een basisvoorwaarde voor gezonde natuur en gezonde mensenlevens. En vervuiling schaadt zowel de natuur als mensen. Het is de wettelijke taak van de overheid het algemeen belang te beschermen door grenzen te stellen aan zulke vervuiling.

We voelen allemaal aan dat de balans in onze samenleving zoek is. In hoe we omgaan met elkaar maar ook hoe we omgaan met de Schepping. Dus moeten we iets doen.

Voor de ChristenUnie staat voorop dat we ons verantwoordelijk voelen voor Gods schepping maar ook hoe we omgaan met elkaar en zorg bieden aan hen die kwetsbaar zijn. We zullen daar de komende tijd ook in Oldebroek keuzes in moeten maken. Dat betekent concreet verantwoord omgaan met energiegebruik en beter afval scheiden. We zullen daar richting in moeten kiezen en afspraken over moeten maken.

Nog veel mooier zou het zijn dat we met elkaar beseffen dat we een gezamenlijke verantwoordelijkheid hebben ook in het omgaan met en het gebruik van onze leefomgeving. Dat de nieuwe norm ook in deze zaken wordt; niet het eigen belang maar ons gezamenlijk belang.

Fractie ChristenUnie Oldebroek

v.l.n.r. Henk van Bergeijk, Engbert Jan Ruitenberg, Henri Wijnne, Eljakim Doorneweerd, Berend-Jan Spijkerboer, Popke Graansma en Arno Hardonk

Op donderdag 28 november heeft de gemeenteraad de transitievisie warmte vastgesteld. Deze transitievisie is een eerste onderzoek naar de mogelijkheden om Lansingerland aardgasvrij te maken in 2050. Deze visie geeft geen compleet beeld van alle stappen die gezet moeten worden richting 2050, maar biedt een eerste overzicht van wijken die aardgasvrij gemaakt kunnen worden.

Concreet betekent dit dat op korte termijn in drie weken gestart wordt om deze wijken aardgasvrij te maken. Dit zijn de Havenbuurt in Berkel en Rodenrijs, Bleiswijk-Zuid en de Eilandenbuurt in Bergschenhoek. Voor deze wijken zal, op verschillende manieren, onderzocht worden hoe deze wijken aardgasvrij gemaakt kunnen worden. 

Tijdens de commissiebehandeling heeft de fractie van de ChristenUnie aangegeven blij te zijn met deze transitievisie warmte. Eind 2021 moet iedere gemeente een transitievisie voor warmte hebben vastgesteld. Lansingerland loopt dus vooruit op dit tempo. In de transitievisie wordt realistisch aangegeven welke mogelijkheden er wel en op dit moment nog niet zijn om wijken aardgasvrij te maken. Daarnaast is de ChristenUnie blij dat gestart wordt in alle drie de dorpen van onze gemeente.

Bij de transitievisie hebben we ook een aantal aandachtspunten geplaatst. Zo is de transitievisie op dit moment alleen nog gericht op de bebouwde woonomgeving en dus bijvoorbeeld niet op de glastuinbouw, terwijl deze sector een grote warmtebehoefte heeft. Daarnaast is het van belang dat de gemeente goed communiceert over de overgang naar gasvrije wijken en probeert het draagvlak te vergroten. De resultaten van het burgerpanel dat in voorbereiding op de transitievisie is gedaan, laten namelijk zien dat hier nog veel in moet gebeuren. Tot slot vroeg de ChristenUnie aandacht voor de betaalbaarheid van de energietransitie. Eerder dienden wij hier al een motie over in. Uiteindelijk moeten alle inwoners tenslotte ook financieel meekunnen in de overgang naar aardgasvrije wijken. 

Met het vaststellen van de transitievisie warmte is weer een volgende stap gezet richting een aardgasvrije gemeente. Het is uiteraard ook duidelijk dat er nog veel moet gebeuren voordat Lansingerland helemaal van het gas af is. Hier zal de gemeenteraad in de komende jaren dan ook nog regelmatig over spreken en besluiten.