Poliflw

“Financiële ramp voor gemeente Veere heel wat kleiner dan gevreesd”. Dat was de kop boven het artikel in de PZC van 29 september 2020. Marco Wisse van de SGP-ChristenUnie-fractie greep in zijn bijdrage in het debat over het parkeerbeleid in de raadsvergadering van 1 oktober hier direct op terug: “Als de financiële druk er af is, is er een belangrijke reden minder voor het overhaast invoeren van betaald parkeren in de kustkernen”. Uit de contacten van de fractie voorafgaand aan de vergadering met inwoners, ondernemers en belangengroepen (gesprekken, verontruste telefoontjes en mailtjes) blijkt dat het parkeerbeleid veel stof doet opwaaien in de gemeente. De fractie van de SGP-ChristenUnie is er niet op tegen om de dagtoerist aan de voorzieningen in de gemeente mee te laten betalen. Grote struikelblok is de wijze van communiceren van de wethouder met de burgers. Er wordt niet geluisterd naar de inwoners. Maar ja; in het parkeerbeleidsplan wordt op voorhand ook aangegeven dat het participatieniveau is vastgesteld op “meedenken”. Draagvlak is handig, maar niet noodzakelijk. Dit college heeft burgerparticipatie hoog in het vaandel staan, maar laat dit in de praktijk totaal niet zien. Wat betreft het oplossen van knelpunten, merkt fractielid Wisse op dat er knelpunten opgelost moeten worden, maar vooral geen extra knelpunten er bij gecreëerd moeten worden. Kortom, de boodschap van de SGP-ChristenUnie: Neem meer tijd voor de invoering en maak nu echt werk van de door het college genoemde participatie van inwoners en wel vooraf! Meer tijd nemen voor invoering is vooral ook de boodschap van de insprekers in deze raadsvergadering; dorpsraden, ondernemersverenigingen, in totaal 12 insprekers. Sommige insprekers zien nog steeds geen noodzaak van invoering van betaald parkeren. Anderen zien veel knelpunten en hebben geen vertrouwen dat dit ook allemaal goed en tijdig wordt opgelost. De insprekers worden netjes aangehoord en de inhoud wordt mee genomen in het debat. De wethouder (Wisse) vindt uitstel zoals verwacht geen goeie optie. Hij geeft aan dat nu de uitgangspunten worden vastgesteld en in de uitvoering van het parkeerbeleid is nog genoeg ruimte voor participatie van inwoners. Pogingen om hem te laten zien dat het oplossen van alle knelpunten in de maand oktober (2020) niet realistisch is, stranden op opmerkingen als “we gaan ervoor, we lossen alle knelpunten op, als er meer tijd nodig is zien we dat”. De wethouder krijgt de steun van de coalitie en daarmee wordt het parkeerbeleidsplan met een meerderheid van 10 tegen 9 goedgekeurd en vastgesteld. Alle ogen worden nu gericht op het Uitvoeringsplan. Als SGP-ChristenUnie zullen we de uitvoering van het parkeerbeleid op de voet volgen. En sommige insprekers gaan we vast nog een paar keer terug zien…..

Door Gert-Jan Segers op 15 september 2020 om 14:33

Reactie op de troonrede en de begroting van het kabinet

De laatste maanden is de wereld, is ons land, onze economie en samenleving, op z’n kop gezet. We hebben opnieuw geleerd dat ons leven niet maakbaar is.

Met steunpakketten en noodmaatregelen probeert de overheid zo goed en zo kwaad als het gaat om de maatschappij draaiend te houden. In heel Nederland zien we indrukwekkende voorbeelden van naastenliefde en omzien naar elkaar.

De koning zei terecht dat corona heeft laten zien hoe belangrijk het is om aandacht te hebben voor elkaar.

Nu we in een andere fase van de crisis zitten, vraagt dat van ons om keuzes te maken voor wat echt telt. In de begroting die het kabinet vandaag presenteert zien we dat ook terug. We bieden ruimte aan de zorg, bieden gezinnen die het niet zo breed hebben extra financiële armslag, we maken werk van een schuldenfonds om mensen met onoplosbare schulden nieuw perspectief te kunnen bieden. Daarin zien we duidelijk dat het verschil maakt als de ChristenUnie aan tafel zit.

Met deze begroting zet het kabinet waardevolle stappen om de samenleving - het samen leven - te versterken. De komende maanden vragen van de politiek en van iedere Nederlander om op die weg verder te gaan.

Om aandacht te hebben voor wat écht telt.

Door Eppo Bruins op 7 september 2020 om 11:14

Vandaag presenteerde het kabinet het Nationaal Groeifonds. Hiermee investeert het de komende jaren flink in kennis, infrastructuur en innovatie.

Tweede Kamerlid Eppo Bruins: “Dankzij het verdienvermogen van ons land hebben we goede sociale voorzieningen en gezondheidszorg. Dat verdienvermogen is niet vanzelfsprekend. Nederland hoort bij de meest innovatieve landen van Europa maar we teren op investeringen uit het verleden.

Het huidige kabinet verhoogde al het budget voor fundamenteel en toegepast onderzoek, maar meer is nodig. Om ook in de toekomst welvarend en concurrerend te zijn, is het belangrijk dat Nederland volop investeert in kennis, wetenschap en innovatie, en moderne infrastructuur.

Kennis is de enige grondstof die nooit opraakt. Met het Groeifonds erkent dit kabinet dat kennis niet een kostenpost is, maar een investering in de toekomst van ons land. Slimme investeringen verdienen zichzelf terug, omdat ze bijdragen aan de maatschappelijke transities en de grote opgaven waar ons land voor staat, zoals energie en duurzaamheid. We hebben veel welvaart gekregen dankzij het Groninger gas. Nu dat dat stopt, willen we niet afhankelijk worden van de olieregimes in het Midden-Oosten.

De ChristenUnie juicht de komst van het Groeifonds toe. Daarbij is het belangrijk om te realiseren dat we voor een stevige kenniseconomie moeten investeren in het hele land – regio én Randstad - en in de hele beroepsbevolking – praktisch én theoretisch geschoold. Goede zorg, AOW en veiligheid kunnen we in de toekomst alleen betalen als we nu durven te investeren in welvaart voor de volgende generatie.”

Door Eppo Bruins, Peter Ester op 20 juli 2020 om 17:46

In de afgelopen maanden heeft het kabinet vele miljarden vrij gemaakt om bedrijven noodsteun te bieden in deze barre coronatijden. Met deze steun geven we werkgevers, werknemers en zzp’ers een beetje lucht. Wij zijn blij dat Nederland in de afgelopen jaren dusdanige buffers heeft aangelegd, dat we ons deze miljardeninjectie kunnen veroorloven. De Jozef-economie, zo blijkt maar weer, is geen speeltje van zuinige economen van calvinistische snit, maar een effectieve strategie om ons te wapenen tegen slechte tijden. Het aanleggen van solide buffers is geen financieel leerstuk van economische watjes, maar getuigt van realiteitszin en het leren van eerdere crises.

Het kabinet heeft met deze enorme bazooka van tientallen miljarden de noodsteun voor bedrijven en hun werknemers gelanceerd. Voor baan- en inkomensbehoud. Er komt echter een moment waarop we de overstap moeten maken van generieke ondersteuningsmaatregelen naar gericht maatwerk. Nu redden we het nog met massale loonsteun, maar die kunnen we niet eindeloos verlengen. De zakken van het kabinet zijn weliswaar diep, maar niet onbeperkt. Noodsteun is bedoeld voor de korte termijn, maar is op deze schaal onhoudbaar op de langere termijn.

Wij pleiten voor een tweesporenbeleid waarin algemene, betrekkelijk ongedifferentieerde tijdelijke steunmaatregelen vergezeld gaan van structurele hervorming van onze arbeidsmarkt. We hebben een fundamentele reset nodig om onze arbeidsmarkt te ontdoen van doorgeschoten flexibilisering en globalisering. Een arbeidsmarkt die wat ons betreft inclusief is, die kwetsbare groepen werknemers en werkzoekenden recht doet, die zich geïnspireerd weet door het Rijnlandse sociale model, en duurzame arbeidsparticipatie bevordert. Gelukkig liggen de nodige plannen op de plank: het  arbeidsmarktadvies van de Commissie Borstlap, maar ook het recente pensioenakkoord. En eerder: de wet Arbeidsmarkt in balans en de plannen rond zzp’ers.

Wij willen een paar gedachten meegeven over de noodzaak en richting van deze structurele reset. Wij maken ons allereerst grote zorgen over de arbeidsmarktpositie van kwetsbare groepen werknemers. Zij worden als eerste het slachtoffer van deze ingrijpende crisis. Zij lopen verhoogde risico’s om hun baan te verliezen; hun baankansen staan op de tocht. De doorgeschoten flexibilisering van economie en arbeidsmarkt verzwakt de positie van flexwerkers, van jongeren, van mindergekwalificeerde zzp’ers, van arbeidsgehandicapten, van mensen met minder baankansen, van Wajongers, juist in een tijd dat allerlei beschermingsconstructies zwaar op de proef worden gesteld. We hebben binnen de polder voor groepen kwetsbare werkzoekenden zoals personen met een arbeidsbeperking, meerjarige afspraken gemaakt over het aantal nieuw te realiseren banen. Deze afspraken staan door de coronacrisis zwaar onder druk. Ook de vorige crisis raakte mensen met een beperking volop. We mogen de quota-afspraken voor de groep arbeidsbeperkten niet laten verslappen. We moeten voorkomen dat grote groepen mensen met een arbeidsbeperking op de reservebank terechtkomen. Het kabinet moet hier zeer alert zijn.

De beste bescherming van werknemers, zo luidt ons pleidooi, tegen een crisis is het op orde hebben en houden van kerncompetenties en beroepsvaardigheden. Een beroepsbevolking die wendbaar en weerbaar is, is beter toegerust om een crisis te overleven, om omslagen op de arbeidsmarkt het hoofd te bieden. De opgaaf voor modern arbeidsmarktbeleid is een beroepsbevolking die getraind is in de juiste arbeidsmarkt-skills, beschikt over relevante arbeidservaring en scholingsbereid is. Een beroepsbevolking, kortom, die veerkrachtig is. Dat maakt dat we werkzoekenden en werknemers kunnen geleiden van krimp- naar groeisectoren, van overschot- naar tekortsectoren. Het onderwijs, en zeker het beroepsonderwijs, heeft hier een belangrijke taak. Leven lang leren moet in daden worden omgezet.

We moeten ervoor zorgen dat de ontwikkeling van werkzoekenden, schoolverlaters, maar ook mensen met een baan, niet stilvalt. Permanente ontwikkeling is het credo van activerend arbeidsmarktbeleid. Duurzame arbeidsparticipatie is hier de sleutelterm. Dat gaat op voor alle geledingen van de arbeidsmarkt, van hoog tot laag en van praktisch tot theoretisch opgeleid. Voor jongeren moet gelden dat leer-werkcombinaties tijdens de crisis hun band met de arbeidsmarkt in stand houden en afglijden voorkomen.

Wij pleiten ervoor om in de aanloop naar Prinsjesdag dit gedachtengoed rond een wend- en weerbare beroepsbevolking een extra impuls te geven. Ook financieel. De sociale partners zouden de beschikbare O&O-fondsen versneld kunnen ontsluiten en ontschotten om een paar stevige stappen in dit dossier te maken. De SER kan hier een bemiddelende rol spelen. Duurzame arbeidsparticipatie, een veerkrachtige beroepsbevolking en de competenties en vaardigheden die daar bij horen, zijn de beste strijdmiddelen tegen een crisis op de arbeidsmarkt. Dat geldt voor werknemers maar ook voor zzp’ers. We moeten dit voortvarend en offensief aanpakken zodat Nederland ditmaal echt sterker uit de crisis komt en beter is voorbereid op een volgende noodsituatie.

Eppo Bruins is lid van de Tweede Kamer en Peter Ester is lid van de Eerste Kamer voor de ChristenUnie

Wat een periode de afgelopen maanden, en waarschijnlijk de komende maanden. Corona, of Covid 19 heeft een grote impact. Het heeft ons in ieder geval laten beseffen dat de samenleving heel wat minder maakbaar is dan het lijkt. Het stemt tot nadenken over waar ons echte houvast nu eigenlijk ligt. Waar ligt je zekerheid en houvast nu eigenlijk?  We hopen dat u die, met ons, niet vindt in vaccins, gezondheid, werk of financieel welzijn, hoe belangrijk ook, maar in de afhankelijkheid van en het vertrouwen op God ‘  Bent u niet zo direkt van mij gewend, maar ik kan niet om deze wake-up call heen..

 

In deze periode merk je het belang van wat we missen. De bezoekjes. Het verenigingsleven. Het kerkbezoek. Het niet samen kunnen zingen. Naast de geestelijke inhoud daarvan merk je ook het verval in sociale samenhang en de toename van eenzaamheid. Opvallend is dat dat vooral ook door jongeren zo ervaren wordt. Van ouderen wisten we dat. Het geeft ook het belang aan van het verenigingsleven, en we hopen dat het college en de raad daar ook de komende tijd aandacht voor hebben.

Overigens mogen we ons verwonderen over de initiatieven die spontaan zijn ontstaan, het elkaar helpen, andere manieren van kontakt onderhouden, een helpende hand Dat geldt in het financiële vlak, om te zorgen dat de boel kan blijven draaien ( en gelukkig heeft het college daar stappen in gezet, complimenten daarvoor)  maar vooral ook in het beleid.

Deze periode geeft ook vragen bij de kwetsbaarheid van het wereldwijd handelen, vooral omdat het maar zo goedkoop mogelijk moet. Dat blijkt toch niet zo handig… Wij juichen de ontwikkeling naar local for local toe, tegen faire prijzen.  Ook binnen onze gemeentegrenzen zien we daar ontwikkelingen in. Stimuleren alstublieft! En meedoen als gemeentelijke organisatie!

Door Eppo Bruins op 9 juli 2020 om 17:58

Al jarenlang is het de ChristenUnie een doorn in het oog dat sommige winkeliers gedwongen worden op zondag open te gaan als ze dat zelf niet willen. Met een wetswijziging die vandaag naar de Tweede Kamer gaat, krijgen ondernemers weer de vrijheid terug om daar zelf keuzes in te maken. We hebben hier vaak op aangedrongen.

Veel gemeenten in Nederland hebben de afgelopen jaren helaas de keuze gemaakt om mee te gaan in de 24-uurs economie van altijd maar doorgaan, werken, winkelen en het wegduwen van momenten van rust.

Maar veel mensen willen daar helemaal niet in meegaan. Ook kleine ondernemers hebben recht om tenminste een dag in de week voorrang te geven aan wat echt telt: momenten van rust, bezinning, tijd voor elkaar, familie, kerkgang.

Met deze nieuwe wet kunnen ondernemers niet langer eenzijdig gedwongen worden altijd maar open te zijn. Dat geeft meer ruimte en vrijheid voor ondernemers en hun gezinnen. Eindelijk!

Door Webredactie op 25 mei 2020 om 11:18

ChristenUnie en SP: kabinet moet snel situatie arbeidsmigranten verbeteren

De ChristenUnie en SP roepen het kabinet op om de situatie van kwetsbare arbeidsmigranten te verbeteren. Juist nu, in de coronacrisis, wordt pijnlijk zichtbaar hoe kwetsbaar die positie van veel arbeidsmigranten is. Hun woon- en werkomstandigheden zijn vaak belabberd, wat nu een extra gevaar voor de (volks)gezondheid oplevert. SP en ChristenUnie roepen maandag bij het debat over hun initiatiefnota Actieplan Arbeidsmigratie het kabinet op om de misstanden rond arbeidsmigratie snel aan te pakken.

In het Actieplan staan hiervoor concrete maatregelen. Om de afhankelijkheidsrelatie van de arbeidsmigrant met de werkgever (die vaak tevens de huisbaas is) te doorbreken, willen SP en ChristenUnie dat er een eind komt aan de mogelijkheid om een deel van het loon in te houden voor huisvesting. Bovendien willen de partijen regulering van de uitzendbranche en afdwingbare kwaliteitseisen om malafide bureaus aan te pakken. Dit verbetert de positie van arbeidsmigranten én is eerlijk voor uitzendbureaus met goede intenties. Arbeidsmigratie is nu een verdienmodel geworden voor werkgevers en uitzendbureaus die voor een dubbeltje op de eerste rang willen zitten.

Gert-Jan Segers (ChristenUnie): “Deze coronacrisis laat pijnlijk zien waar ongebreidelde arbeidsmigratie toe leidt. Arbeidsmigratie heeft ons goede dingen gebracht, maar de huidige situatie is oneerlijk en onrechtvaardig: het zet druk op lokale gemeenschappen hier en in het land van herkomst en we zien dagelijks voorbeelden van misstanden en uitbuiting van arbeidsmigranten. Ik roep het kabinet dan ook op om in de EU het gesprek aan te gaan over regulering van arbeidsmigratie, om malafide uitzendbureaus aan te pakken en om de kwetsbare positie van arbeidsmigranten te verbeteren.”

Lilian Marijnissen (SP): ‘Onveilig werken vanwege corona, slechte huisvesting en uitbuiting. Dat zijn mensonterende misstanden die we niet mogen accepteren. Arbeidsmigranten zijn op deze manier een verdienmodel voor bedrijven, die hier veel geld mee verdienen. Zonder bescherming blijven arbeidsmigranten hier en elders kwetsbaar. Zelf heb ik in Polen de gevolgen van massale arbeidsmigratie bekeken en gezien wat de gevolgen voor een land zijn als zoveel mensen vertrekken. En hier worden op deze manier de lonen kunstmatig laag gehouden. We willen een einde maken aan de negatieve gevolgen en uitbuiting keihard aanpakken.’

Belangrijkste punten die SP en ChristenUnie met hun initiatiefnota willen verwezenlijken:

Betere woon- en werkomstandigheden voor arbeidsmigranten en doorbreken van de afhankelijkheidsrelatie met de werkgever.

Regulering van de uitzendbranche om fraude tegen te gaan en malafide uitzendbureaus te stoppen;

Hervorming van onze eigen arbeidsmarkt om flexconstructies in te perken en daarmee goedkope arbeidsmigratie minder aantrekkelijk te maken;

In de EU het gesprek aangaan over inperking vrij verkeer;

Door Carla Dik-Faber op 8 mei 2020 om 12:20

De negende vrucht van de Geest: zelfbeheersing

In een paar weken tijd is de wereld om ons heen drastisch veranderd. Het leven is niet zo maakbaar gebleken als we dachten. Het coronavirus leek zo ver weg, in China, in Italië, en toen was het ineens in Brabant en onder ons. De overheid heeft maatregelen genomen die tot voor kort ondenkbaar leken.

En dat kon niet anders: we zagen allemaal de beelden van het zorgpersoneel en de statistieken van de IC’s, we kennen mensen dichtbij of iets verder weg die ernstig ziek zijn geworden, steeds meer mensen vinden de dood door corona. Het is een ongekend heftige tijd. Ook voor mensen die vrezen voor de toekomst van hun bedrijf of hun baan verliezen.

Naast dat grotere leed, is er ook een hoop kleiner leed, waar we allemaal óók mee te maken hebben. Kinderen die niet naar school kunnen, het veel te veel thuis achter een beeldscherm zitten, minimaal reizen en andere mensen ontmoeten, niet naar de stad kunnen omdat de winkels en terrassen gesloten zijn. Herkenbaar? Waarschijnlijk wel. Het hoort allemaal bij de ‘intelligente lockdown’ waar we momenteel in zitten en de vraag is hoe en wanneer we hier stap voor stap uit komen. Ik kijk er in ieder geval reikhalzend naar uit. Zodat ik m’n ouders, familie en vrienden weer kan bezoeken. En onze dochter weer naar school kan gaan.

Ik weet niet hoe jullie het beleven, maar hoewel ik hoop dat die ellendige ziekte zo snel mogelijk over is en niet nóg meer mensen ziek worden of zelfs overlijden, weet ik eerlijk gezegd niet of ik wel terugverlang naar de tijd zoals die vóór corona was. Terug naar de hoogste versnelling van onze economie en samenleving. Die manier van leven gaat ten koste van de schepping, onze naaste en van onszelf.

Het is bijna 3 mei, de dag van earth overshoot day in ons land. Als iedere wereldbewoner zo zou leven zoals wij, dan hebben we begin mei alle grondstoffen gebruikt die de aarde in een jaar kan voortbrengen. Al die grondstoffen gebruiken we in industriële processen om producten te maken die we nodig hebben (of denken nodig te hebben). Daarbij komen CO2 en vervulling vrij en het levert uiteindelijk een boel afval op als we onze spullen weer afdanken. Onze manier van consumeren, werken en leven maakt de schepping en onszelf stuk.

De vraag is of al die consumptiedrift ons welzijn dient. Niet dus. We leven veelal langs elkaar heen in een like-cultuur van Facebook, Instagram en Twitter. Veel mensen kunnen het tempo van onze prestatiemaatschappij niet bijbenen en kampen met stressverschijnselen. Meer dan de helft van de Nederlanders is te dik. De wachtlijsten in de GGZ zijn nog nooit zo lang geweest. Onze manier van leven gaat óók ten koste van onszelf.

Crises – corona, klimaat, stikstof – komen niet uit de lucht vallen en hebben ten diepste iets gemeen: ze ontstaan in een wereld van grenzeloosheid. We willen alles, we willen het nu en we willen het allemaal tegelijk. We overvragen de draagkracht van de aarde, met alle risico’s van dien.

Wetenschappers waarschuwen ons dat zoönosen – ziektes die van dieren op mensen overgaan – ontstaan in een wereld waarin het leefgebied van dieren bedreigd wordt, door boskap, illegale handel en klimaatverandering. Vervolgens verspreiden die virussen zich snel doordat mensen zich mondiaal verplaatsen.

Sommige mensen hebben een rotsvast geloof in techniek. Zij denken dat we onze manier van leven kunnen volhouden en dat de oplossing voor deze crises in de techniek zit. Bijvoorbeeld schonere motoren voor auto’s en vliegtuigen of apps die onze gezondheid in kaart brengen. Ik ben een voorstander van innovatie en denk dat technische oplossingen veel kunnen brengen en vaak nodig zijn, maar ze ontslaan ons niet van de noodzaak óók echte keuzes te maken. Er is ook een sociale verandering nodig. Dat is veel ingewikkelder.

Laat zelfbeheersing het woord van het jaar ná corona zijn. Ben jij bereid dat voor te leven? Het is de negende vrucht van de Geest (Galaten 5 vers 23). Na mooie vruchten zoals liefde, vreugde en vrede, vriendelijkheid en goedheid, komt uiteindelijk ook de negende vrucht: zelfbeheersing. Dat klinkt toch wat ingewikkelder dan de eerste acht. Misschien zit je daar helemaal niet op te wachten: zelfontplooiing en zelfexpressie klinken toch veel leuker dan zelfbeheersing. Onze open samenleving met onbegrensde mogelijkheden nodigt daar ook toe uit.

En toch is dit wat God ons schenkt door Zijn Geest: zelfbeheersing. We hoeven het niet zelf te doen, maar kunnen er op vertrouwen dat Hij dat in ons zal uitwerken. Genieten van genoeg, zodat er ruimte ontstaat om ons te richten op zaken die echt waardevol zijn. Tot eer van God en tot heil van onszelf, Zijn schepping en onze naaste.

(Column voor de website kerkenmilieu.nl)

Op donderdag 7 november heeft de gemeenteraad van 15.00 tot bijna 00.30 uur gesproken over de begroting 2020, gepresenteerd door het college van Stadsbelang, Democraten Gorinchem, PvdA en CDA.

Een begroting waar ons inziens onverantwoord veel-geleend-geld wordt uitgegeven. Bijna 30 miljoen(!) aan plannen zijn in de begroting opgenomen, terwijl er nog niet het begin van een plan ligt. Renovatie van De Nieuwe Doelen (7 miljoen), een Beroepen en innovatiescholen campus (in totaal 15 miljoen over 4 jaar), 2 elektrische veerboten (5 miljoen), dat zijn de grote klappers. En dat was voor Democraten Gorinchem nog niet genoeg: ook nog eens 30.000 euro structureel (dus elk jaar) extra voor het filmfestival, terwijl we druk bezig zijn met het vast stellen van een cultuurvisie, waarin dit een plek zou moeten krijgen, zodat zaken in het geheel van cultuur bezien kunnen worden. Het valt op, dat dé topprioriteit, benoemd door de stad zelf bij de Visie-vorming, bereikbaarheid enmobiliteit geen geld krijgt. 

Wij zijn van mening dat dit onverantwoord is: onze schulden worden stevig omhoog gestuwd, aan de echte prioriteiten wordt niets gedaan en doordat er enorme bedragen geleend moet worden, is de armslag voor elk volgend college nihil, de ruimte om onvoorziene tegenslagen op te vangen, beperkt en we lopen daardoor enorme risico’s. Een motie van onze hand om nu we nog niet in de financiële problemen zitten, scenario’s te maken voor slechtere tijden, zodat we niet direct stevig hoeven te gaan bezuinigen, werd weggestemd.

De wethouder financiën bleek daarbij zijn eigen begroting niet te kennen of te snappen, sprak zichzelf tegen en creëerde zodanige verwarring, dat de voltallige oppositie (12 van de 25 zetels) een verklaring heeft opgesteld, waarin het college de nadrukkelijke suggestie werd gedaan de portefeuilleverdeling te heroverwegen: in begrijpelijke taal betekent dat: haal deze wethouder van financiën af!

Vanwege deze hele toestand, meenden wij- hoe ongebruikelijk ook- tegen de hele begroting te moeten stemmen. Wij hebben geen enkel vertrouwen dat deze coalitie onze stad de goede kant op leidt, integendeel. De inbreng van de coalitiepartijen was bedroevend onwetend op het gebied  van de financiën . Inwoners van Gorinchem hebben straks een schuld per inwoner van 4600 euro, terwijl dat gemiddeld 2500 euro is. Wij vonden en vinden dat onacceptabel.

U kunt onze bijdrage teruglezen op deze site.

 Verder hebben we nog 3 moties ingediend:

Tegengaan van reclamefolders, door Nee, tenzij op te nemen in de APV (aangenomen) Vergroenen van de binnenstad (ingetrokken na een toezegging van de wethouder, dat hij dit samen met de binnenstadondernemers en andere belanghebbenden gaat oppakken) Voorkomen is beter: hierin vragen we het college om te onderzoeken welke drempels er zijn bij de lichtere vormen van budgethulp en hoe die weggenomen kunnen worden (aangehouden om de wethouder de kans te geven ermee aan de slag te gaan)

Terugkijkend was het een roerige vergadering, met een zeer ongewenste uitkomst. Over 1 ding, ben ik wel erg tevreden: de samenwerking tussen de oppositie-partijen. Ondanks inhoudelijke verschillen, zijn we goed met elkaar opgetrokken en dat geeft moed voor de komende tijd.