Poliflw

Onze gemeente heeft zware jaren achter de rug, maar de weg omhoog is ingezet. We merken het als we de door de stad lopen. En er zijn nog volop kansen om Vlissingen veiliger, vrolijker en welvarender te maken. De speerpunten van het verkiezingsprogramma van het CDA Vlissingen: Te veel inwoners voelen zich ’s avonds niet veilig op straat. Dat is voor het CDA-Vlissingen niet acceptabel. Meer politie en meer handhaving is nodig. Een gezonde leefstijl draagt bij aan de kwaliteit van leven. Bewegen maakt daar deel van uit. De gemeente moet zorgen voor een omgeving die uitdaagt tot bewegen, voor jong en oud. Een sterke economie is belangrijk. Het zorgt voor werk en inkomen. En het zorgt ervoor dat een gemeente een goed voorzieningenniveau kan bieden. Meer woningen voor starters? Uiteraard. Maar ook meer woningen voor senioren. Woningen zijn om in te wonen en geen beleggingsobjecten. Woningen kunnen alleen worden gekocht door mensen die er ook daadwerkelijk gaan wonen. Veel inwoners hebben geen vertrouwen in de politiek, en de politiek lijkt het vertrouwen in de inwoners ook kwijt te zijn. Het CDA-Vlissingen wil het vertrouwen en de verbinding tussen politiek en inwoner herstellen en versterken. Een loze belofte? Nee, want het CDA-Vlissingen kiest voor samenwerking om zo het vertrouwen tussen politiek en de burger te herstellen. Zo kunnen we bouwen aan een veilige, welvarende en vrolijke gemeente. Samen met u op weg naar een vitaal Vlissingen. U kunt het programma hier inkijken.

Tijdens de algemene ledenvergadering van de Vlissingse afdeling van het CDAis Coen Bertijn gekozen tot lijsttrekker voor het CDA voor de gemeenteraadsverkiezingen van maart 2022. De afgelopen raadsperiode heeft Coen bewezen een betrouwbaar raadslid te zijn die betrokken is bij de samenleving, de burgers en de ondernemers uit de Vlissingen en Souburg. De komende jaren wil Coen zich extra inzetten om de kloof die is ontstaan tussen de politiek en de burger te herstellen. “De burger heeft recht op een betrouwbare overheid die bij haar beslissingen rekening houdt met de belangen van haar inwoners. Vlissingers, Souburgers en Ritthemers verdienen raadsleden die het college van B&W zowel kritisch als positief controleren.” Op de lijst staan verder bekende en vertrouwde kandidaten met kennis en ervaring. Het CDA-Vlissingen kiest daarmee voor rust en stabiliteit. Ook het vastgestelde verkiezingsprogramma is evenwichtig, robuust en realistisch. Veiligheid, senioren en beweging staan centraal. Coen Bertijn bedankte de leden voor het gestelde vertrouwen en kijkt met een optimistische blik vooruit naar de verkiezingen. “Wij willen eerlijk en herkenbaar blijven, ook na de verkiezingen, en samen met andere partijen werken aan een bruisend en vitaal Vlissingen. De komende maanden staan in het teken van campagnevoeren met het hele team. Ook in verband met de corona omstandigheden zal dit op een andere, meer digitale manier, gaan plaatsvinden. “Het wordt wel spannend of en hoe we onze doelgroepen gaan bereiken.

Donderdag 10 juli is in de Vlissingse gemeenteraad de kadernota behandeld. De kadernota waarmee een volgend college aan de slag gaat. Een mooi moment om terug te blikken op de afgelopen drie jaar om te zien wat er terecht is gekomen van de plannen van de coalitie. Hier het betoog van fractievoorzitter Coen Bertijn: Samen zijn we Vlissingen. Daarmee ging deze coalitie drie jaar geleden van start. Er ligt een kadernota waarmee volgend jaar een nieuw college en een nieuwe raad aan de slag moeten. Kortom, een goed moment om terug te kijken. Wat is er bereikt de afgelopen drie jaar, en wat niet. En hoe zag dat ‘Samen zijn we Vlissingen’ er in de praktijk uit. Samen zijn we Vlissingen. Het was een bedoeld als uitnodiging om mee te doen. Wat is daarvan terecht gekomen? Als we ons allereerst beperken tot de raadszaal, dan moeten we constateren dat het daar niet is gelukt. College en coalitiepartijen vormde een hecht blok, en de oppositie was voor hen in veel gevallen niet meer dan een irritant rond zoemende vlieg. Het motto was in vorige raadsperioden nog: de raad is de baas. Daar is weinig meer van over. De coalitiepartijen hebben zich uitgeleverd aan het college, en zijn verworden tot een applausmachine. De oppositie wordt niet of nauwelijks serieus genomen. En daarmee worden de achterbannen van de oppositiepartijen ook niet serieus genomen. Alleen amendementen die je niet anders dan sympathiek kon noemen, of die geen pijn deden, werden door de coalitie gesteund. Uiteraard na zorgvuldige afstemming met het college, want zelfstandig nadenken, daar heb ik de coalitiepartijen maar zelden op kunnen betrappen. Tijdens en na de toeslagenaffaire legde Pieter Omtzigt, toen nog CDA, op het Binnenhof een ongezonde en ongewenste bestuurscultuur bloot. Besluiten werden genomen in achterkamertjesoverleggen tussen kabinet en coalitie. Zo heb ik dat in Vlissingen ook ervaren. Besluiten werden voorgekookt in het coalitieoverleg, en op het moment dat het voorstel naar de raad kwam, was de pap al gestort. Oppositiepartijen mochten hun zegje doen, maar ook de goed onderbouwde ideeën werden door het college als onrealistisch of onhaalbaar weggezet, en de coalitiepartijen namen niet eens de moeite om het debat aan te gaan. Waarom zou je ook, als de meerderheid voor het raadsvoorstel al vaststond? Is hier dan nog sprake van een democratie, of van een dictatuur van de meerderheid? Het meest kwalijke in deze raadsperiode was misschien wel dat het college het meerdere malen niet nodig vond om zich te verantwoorden tegenover de raad. Niet over het badstrand en niet over Intervence. Een door de oppositie aangevraagd interpellatiedebat over een islamitische basisschool was niet nodig omdat de de aanvraag naar de mening van het college perfect was afgehandeld. De uitnodiging om het samen te doen, was vooral gericht aan de inwoners van Vlissingen. Hoe zouden die het ervaren hebben? Vorige week vrijdag was ik in Lammerenburg, waar 1648 handtekeningen aan het college werden overhandigd. 1648 handtekeningen gericht tegen de plannen van Homeflex voor een complex voor arbeidsmigranten. Maar die 1648 zijn ook, eigenlijk vooral, gericht tegen dit college. De omwonenden van het eventueel te realiseren complex voor arbeidsmigranten ervaren dat ‘samen’ niet. Ze voelen zich overvallen door de gemeente, de gemeente die ze voor de communicatie doorverwijst naar Homeflex. Ook de omwonenden van het Arsenaalgebied voelden zich aan het begin van de raadsperiode overvallen door de plannen voor het Arsenaalgebied en de Zeilmarkt. Er zijn nu gesprekken tussen de buurtbewoners en gemeenten, maar het wanvertrouwen bij de buurtbewoners is groot. Hoe zouden de liefhebbers van het Nollebos het ‘samen zijn we Vlissingen’ ervaren hebben? Ze werden uitgenodigd voor een participatietraject, maar vonden weinig van hun inbreng terug in het streefbeeld. Wat is het beeld dat we hebben als we terugkijken op de afgelopen drie jaar, en dat afzetten tegen het coalitieakkoord. We lezen in dat coalitieakkoord dat hufterig verkeersgedrag op de Boulevard niet geaccepteerd wordt. Ga op een avond op de Boulevard zitten, en zie dat het juist wel geaccepteerd wordt. Voor allerlei verkeerde types tot ver buiten de gemeentegrens is dat juist de reden om de Boulevard te bezoeken. Vandaag viel de nieuwe uitgave van Elseviers Weekblad in de brievenbus, met het jaarlijkse overzicht van de beste gemeenten. Vlissingen staat op plek 256, dus onderin de middenmoot. Dit is zonde en onnodig voor een gemeente die zoveel mogelijkheden heeft. Op voorzieningen en omgeving scoort Vlissingen goed, maar op overlast, veiligheid en kenmerken bevolking heel slecht. Dus we weten waar een volgend college mee aan de slag moet. Om misverstanden te vermijden: ondanks de lage plaats voor Vlissingen is er geen plek in Nederland waar ik liever zou willen wonen. Als we de jaarrekening doornemen dan moeten we constateren dat we financieel op de goede weg zijn. Maar wel aan het handje van de art 12 inspecteur, en dat nog tot 2029. In dat jaar zouden we financieel uit de zorgen moeten zijn. Maar wat veel belangrijker is dan een positieve algemene reserve: zijn we dan in staat om op eigen benen te staan. Is er sprake van een Vlissingse economie die tegen een stootje kan met een evenwichtige bevolkingssamenstelling. Geen gemeenten die jaar in jaar uit in Zeeland de verkeerde lijstjes aanvoert, en ook landelijk gezien op dat terrein subtopper is. We mogen als Vlissingen van geluk spreken dat ons 10 jaar geleden de marinierskazerne is toegezegd, en dat we nu de compensatie voor het niet doorgaan van de marinierskazerne tegemoet kunnen zien. Het versterken van de sociaal-economische structuur moet voorop staan. Meer jongeren, meer hoogopgeleiden, een economie die minder conjunctuurgevoelig is. Maar laten we ons niet alleen richten op jongeren maar er ook voor zorgen dat er een goed voorzieningenniveau is om senioren, liefst kapitaalkrachtig, naar Vlissingen te trekken, Ik had gehoopt daar iets over in de kadernota te lezen. Want daarmee sturen we het in 2022 te vormen college op pad. Helaas, het biedt in dat opzicht weinig hoopgevende perspectieven. Voorzitter, sommigen zullen bij het horen van dit betoog denken: het is te merken dat de verkiezingen eraan komen. Dat klopt, alleen jammer dat het nog zo lang duurt.

De raad van Vlissingen heeft op 22 juni 2021 een besluit genomen over het streefbeeld Nollebos waar zo lang aan gewerkt is. Een streefbeeld dat gedragen en integraal moest zijn, maar was dat het ook? Niet volgens het CDA. Uit de vele protesten bleek dat het op weinig draagvlak kon rekenen binnen Vlissingen, en door het last-minute amendement van PSR en LPV werd ook nog afbreuk gedaan aan het integrale karakter. Lees hieronder het betoogvan CDA fractievoorzitter Coen Bertijn: Voorzitter, Voor het CDA zijn de kernwaarden van de visie uit 2006 altijd leidend geweest: groen, natuur, open en grotendeels openbaar. Rondom de verkiezingen van 2018 was het CDA duidelijk over het Nollebos. We deden geen uitspraak over het al dan niet bouwen huisjes in het Nollebos. We wilden het participatieproces afwachten en de mening van de Vlissingers horen. We vertaalden dat in de 3 P’s: People, Planet en Profit. De People zijn hierin de Vlissingers die het bos bezoeken, de planet is de natuur in het Nollebos, en de profit staat voor de ondernemers. De discussie over het Nollebos moest het stadhuis uit, moest tussen Vlissingers plaatsvinden met inachtneming van de drie P’s. We moeten nu concluderen dat dat niet gelukt is. Er is een opdracht aan Bosch en Slabbers voor een gedragen, met nadruk gedragen, streefbeeld. Aansluitend bij het uitgangspunt van het CDA: er moest draagvlak zijn bij de vertegenwoordigers van de 3 P’s. We hebben een aantal weken geleden de 15 insprekers kunnen beluisteren, en we hebben de 5 schriftelijke reacties kunnen lezen. Los van de inhoud kun je concluderen dat er geen draagvlak is, niet bij de inwoners, niet bij de ondernemers, en niet bij de natuurorganisaties. We moeten vaststellen dat de participatie mislukt is. We zien hiervoor twee oorzaken. Ten eerste: het onzalige plan van de 240 huisje. De toenmalige, en huidige wethouder RO, de heer De Jonge, las ergens iets over grootschalige uitbreiding, nam dit letterlijk, lette niet op de context en ging ermee naar de ondernemers. Daaruit volgde het beruchte plan van Ecoparks. De raad heeft in 2017 de plannen voor de 240 huisjes naar de prullenbak verwezen, maar het is bij de uitvoering van de participatie nooit gelukt om dat spookbeeld van die 240 huisjes weg te nemen. Door de angst voor die 240 huisjes heeft er nooit een open participatieproces plaats kunnen vinden. Dan de tweede oorzaak van de mislukking: de participatie zou een open dialoog moeten zijn tussen natuurliefhebbers, ondernemers, sporters, kortom, iedereen die betrokken is bij het Nollebos, met de gemeente in slechts een faciliterende rol. We hebben ons als CDA bewust afzijdig gehouden van de participatie, maar wat we hoorden was dat het proces vanuit de gemeente nadrukkelijk gestuurd was, en dat was nou net niet de bedoeling Alleen al het gebrek aan draagvlak zou voor het CDA voldoende reden kunnen zijn om niet in te stemmen met het streefbeeld. We willen echter toch ook nog kritische kanttekeningen plaatsen bij het streefbeeld. Om met de sauna als het meest heikele punt te beginnen: het idee bij eerdere visies was dat de sauna mogelijkheden geboden zouden worden om uit te breiden, met ruimten voor verblijfsrecreactie. Wat we nu in het streefbeeld zien is geen sauna met verblijfsmogelijkheden, maar een hotel met een welnessfunctie, zoals elk hotel in Nederland in die categorie een wellness heeft. Kortom: het is geen uitbreiding van de sauna, maar de sauna wordt vervangen door een hotel. De vertegenwoordiger van De Kanovijver heeft in bij het inspreken aangegeven dat De Kanovijver tevreden is met de huidige locatie. Iedereen tevreden lijkt me, zeker als de uitbouw boven het water, die het zicht op de plas en de daarachter gelegen Nolledijk verhinderd, wordt afgebroken. Een financiële onderbouwing van het streefbeeld onderbreekt. Zeker als je streeft naar een integraal plan, dan moet er duidelijkheid zijn over kosten en opbrengsten. Als je onderdelen niet kunt uitvoeren omdat er geen geld voor is, dan is er van integraliteit ook geen sprake meer. Een betere verbinding tussen Boule en Bos dan het schelpenpaadje is voor het CDA een must. Of we ons moeten vertillen aan de futuristische trap uit het streefbeeld vragen wij onszelf af, maar een verbinding met uitstraling moet het sowieso wel zijn. We staan als CDA volledig achter het pleidooi van de sportraad tijdens de inspraak om de ongeorganiseerde sporters meer mogelijkheden te bieden. Het bos biedt de mogelijkheden, er is sterk behoefte aan en het kan bijdragen aan onze doelstellingen om meer Vlissingers in beweging te krijgen. De kuststrook tussen Vlissingen en Zoutelande is voor duursporters als wandelaars, hardlopers en fietsers een unieke locatie. Versterking van deze functie, in samenwerking met de gemeente Veere, mag wat het CDA betreft meer prioriteit krijgen. In het verlengde hiervan heeft het CDA nog een idee, eigenlijk een oud idee dat we weer willen actualiseren. In het rechthoek begrensd door de Bachlaan, Galgeweg, duinen en Burgemeester Van Woelderenlaan is een aantal jaren geleden een natuurgebied aangelegd. Dit als compensatie voor het bij de kustversterking verdwenen bos. Het zou echter een grote aanwinst zijn voor Vlissingen als het deel van het land dat nu nog landbouwgrond is, verworven zou kunnen worden, en ingericht zou kunnen worden als natuurgebied. Het is nu nog het missende stukje in de groene kustzone tussen Vlissingen en Zoutelande en Vlissingen kan nog best wat extra groen gebruiken. Om misverstanden te voorkomen: ook daar mogen nooit en te nimmer huisjes komen, of een hotel. We willen daarom het college oproepen om de mogelijkheden te verkennen. We hebben vorige week kennis kunnen nemen van de plannen van stichting beheer en behoud nollebos. We hebben als CDA alle waardering voor het plan, en voor de inzet van de stichting, die absoluut het beste voorheeft met het Nollebos. De stichting schrijft in hun voorstel: we verwachten dat dit plan wel breed gedragen wordt door de bevolking. Het CDA ziet graag meer zekerheid over het draagvlak en aarzelt of we hiermee in kunnen stemmen. Maar los hiervan zien we voldoende overeenkomsten tussen het streefbeeld en dit initiatief om te komen tot een breed gedragen plan. Ook de stichting Van Woelderenpark heeft een inspirerend plan. Er zijn in Vlissingen genoeg ideeën genoeg voor een mooi en toekomstbestendig Nollebos. Als we alle belanghebbenden bij elkaar zetten, en de gemeente zich zeer terughoudend opstelt, dan kan er iets moois ontstaan. Tot die tijd blijven de visie van 2006 en het bestemmingsplan van 2011 van kracht. Dat biedt de ondernemers voldoende ruimte voor het indienen van plannen tot uitbreiding of opwaardering van hun bedrijf. Ook met een streefbeeld moeten de plannen nog de RO procedures doorlopen. Voorzitter, tot een aantal jaren geleden was het Nollebos geen onderwerp van discussie in Vlissingen. Het lag er nu eenmaal, je maakte er een wandeling of fietste erdoor heen op weg naar strand, maar je maakte jezelf er nooit echt druk om. Door die dreiging van die 240 huisjes is bij Vlissingers, Souburgers, Ritthemers en onverwacht veel mensen buiten onze gemeente het besef ontstaan hoe waardevol en uniek het gebied is. Laten we die kracht bundelen benutten om er samen iets moois van te maken. Tenslotte, voorzitter, zal ik nog even ingaan op de amendementen en moties. Aangezien we als CDA tegen gaan stemmen, zijn voor ons de amendementen minder relevant. Ik wil echter nog wel even ingaan op het amendement van de LPV en PSR. Het raadsvoorstel dat voorligt, hebben we al een fors aantal weken geleden ontvangen. Als je dan op de middag voor de raadsvergadering nog een amendement indient, getuigt dat niet van veel zelfvertrouwen. Daarnaast, we wilden als raad een gedragen en integraal streefbeeld. Zoals ik eerder duidleijk maakte, is er van ‘gedragen’ geen sprake. En als er allerlei onderwerpen uit gesloopt gaan worden, zoals LPV en PSR voorstellen, dan is er ook van ‘integraal’ geen sprake meer, dus dan hou je heel weinig over. En dan nog een laatste opmerking over last-minute amendementen. In 2006 is er ook zo’n last minute amendement door de raad aangenomen, iets over grootschalige uitbreidingen. Nu, 15 jaar later, hebben we daar nog steeds spijt van. Laten we dus niet te snel ja zeggen tegen dit soort paniekerige acties.

Het zat er al een paar weken, of misschien wel een paar jaar, aan te komen: de marinierskazerne komt niet naar Vlissingen. Uitermatie teleurstellend, en ook wel boosmakend, want de rijksoverheid toont zich een onbetrouwbare contractpartner. In Den Haag is een afspraak blijkbaar geen afspraak.Vlissingen en Zeeland hebben fors geinvesteerd, dat moet sowieso vergoed worden. De kazerne had er al in 2017 moeten staan, en we zijn als Vlissingen al 3 maal een half miljoen aan onroerendgoedbelasting misgelopen. De beloofde impuls voor de economie blijft ook uit, en dat raakt heel Zeeland. Er moet dus op een andere manier een structurele verbetering van de Zeeuwse economie vanuit de rijksoverheid komen. Er is ook immateriele schade, imagoschade namelijk. De mariniers hebben Zeeland voorgesteld als een provincie waar je niet wilt wonen, als een achtergebleven gebied. Ook dat moet hersteld worden, en ook daar moet de rijksoverheid een bijdrage aan leveren. Fractievoorzitter Coen Bertijn van het CDA Vlissingen gaf een interview aan PowNews, u kunt het hier bekijken.

Het zat er al een paar weken, of misschien wel een paar jaar, aan te komen: de marinierskazerne komt niet naar Vlissingen. Uitermatie teleurstellend, en ook wel boosmakend, want de rijksoverheid toont zich een onbetrouwbare contractpartner. In Den Haag is een afspraak blijkbaar geen afspraak.Vlissingen en Zeeland hebben fors geinvesteerd, dat moet sowieso vergoed worden. De kazerne had er al in 2017 moeten staan, en we zijn als Vlissingen al 3 maal een half miljoen aan onroerendgoedbelasting misgelopen. De beloofde impuls voor de economie blijft ook uit, en dat raakt heel Zeeland. Er moet dus op een andere manier een structurele verbetering van de Zeeuwse economie vanuit de rijksoverheid komen. Er is ook immateriele schade, imagoschade namelijk. De mariniers hebben Zeeland voorgesteld als een provincie waar je niet wilt wonen, als een achtergebleven gebied. Ook dat moet hersteld worden, en ook daar moet de rijksoverheid een bijdrage aan leveren. Fractievoorzitter Coen Bertijn van het CDA Vlissingen gaf een interview aan PowNews, u kunt het hier bekijken.