Poliflw

Vandaag 75 jaar geleden werd vernietigingskamp Auschwitz bevrijd. Daarom is het vandaag de Internationale Herdenkingsdag voor de Holocaust. We denken terug aan de zonder twijfel zwartste bladzijde in de Europese en ook Haagse geschiedenis. Tegelijk vieren we 75 jaar bevrijding. Die vrijheid ervaren Joodse Hagenaars niet altijd. Helaas is Jodenhaat vandaag de dag namelijk nog springlevend, ook in Den Haag. Judith Oudshoorn-van Ginderen (Haagse VVD) en Pieter Grinwis (ChristenUnie/SGP) dienen daarom vandaag een initiatiefvoorstel in om enerzijds het Joodse erfgoed in Den Haag te herwaarderen - Joden maken immers al 4 eeuwen een onmisbaar onderdeel uit van onze stad - en anderzijds om antisemitisme stevig en effectiever aan te pakken.

Judith Oudshoorn-van Ginderen: “De Joodse gemeenschap maakt al eeuwenlang onderdeel uit van Den Haag. Wie een wandeling maakt door het tegenwoordige Chinatown zal hier veel Joodse invloeden terug zien en bijvoorbeeld ook het mooie pand van Maison de Bonneterie is ooit gebouwd voor een Joodse ondernemer. Het is belangrijk dat we dit deel van de Joodse geschiedenis niet vergeten. Bovendien, zoals universitair docent Bart Wallet al zei tijdens een rondetafelgesprek in de Tweede Kamer: ‘Wie Joden louter tot slachtoffer maakt, geeft antisemitisme ruim baan.’ Wij roepen de gemeente daarom ook op om bestaande Joodse activiteiten, zoals de digitale Joodse stadswandeling van Stichting Joods Erfgoed veel meer te promoten.” Ook zien de fracties kansen voor een Joods bezoekerscentrum, waarin de geschiedenis van Joodse Hagenaars belicht kan worden.

Daarnaast doen de fracties een aantal voorstellen om antisemitisme steviger en effectiever aan te pakken. Pieter Grinwis: “De wegvoering van en moord op meer dan 12.000 Joodse Hagenaars in vooral 1942 en 1943 is zonder twijfel de zwartste bladzijde uit de Haagse geschiedenis. De excuses van de minister-president gisteren voor het overheidshandelen van toen waren dan ook zeer terecht. We mogen dit nooit vergeten. Tegelijk hebben we een grote verantwoordelijkheid richting onze Joodse stadgenoten. Joodse Hagenaars moeten zich in Den Haag te allen tijde veilig en geaccepteerd weten. Helaas is de realiteit anders.” De fracties pleiten daarom ook voor meer kennis, bij de jonge generatie, bij nieuwkomers over de geschiedenis van Joodse Hagenaars, maar ook bij de politie. Deze moet met meer kennis van zaken kunnen optreden bij aangiftes van antisemitisme en bij haatdragende teksten bij demonstraties. “De burgemeester dient de politie te steunen om bijvoorbeeld bij uitingen van Jodenhaat tijdens een demonstratie op te treden en deze te beëindigen. Op zo’n moment moet niet het devies ‘zolang het maar rustig blijft qua openbare orde’ gelden, terwijl een hele bevolkingsgroep haatdragend wordt bejegend.”

Het initiatiefvoorstel bevat de volgende 15 voorstellen.

Meer aandacht voor de Joods-Haagse geschiedenis Een keer per jaar een tentoonstelling in het Atrium van het stadhuis over het Joodse leven in Den Haag. Bevorderen van de komst van een Joods bezoekerscentrum. Aanwezigheid van stadsbestuur bij herdenkingsplechtigheden en joodse hoogtijdagen. Voorkom verwatering van herdenkingsgelegenheden in het kader van de Tweede Wereldoorlog. Alle scholen in 2020 naar een Haagse synagoge of de Joodse stadswandeling. Meer adoptie van Joodse- en oorlogsmonumenten door scholen. Hulp voor leerkracht om Holocaust te bespreken. Joods-Haagse geschiedenis in inburgering. Harde aanpak antisemitisme in de sport. Vergroten kennis over het jodendom en antisemitisme bij het politiekorps. De burgemeester dient de politie te steunen om op te treden tegen Jodenhaat bij demonstraties.  Lobby bij het Rijk voor toegankelijke registratie van antisemitische incidenten. Schakel bij een melding van antisemitisme ook altijd de lokale antidiscriminatievoorziening in. Stel een stedelijk coördinator antisemitisme aan.

Lees hier de bijdrage van Pieter Grinwis aan het debat over het coalitieakkoord op 19 december 2019.

Voorzitter, terwijl we naar dit IJspaleis fietsten hadden we misschien wel de hemelse klanken van de Messiah of het Weihnachtsoratorium in onze oren, of hoorden we één van de vele Christmas Carols voorbij waaien. In deze adventstijd op weg naar Kerst, moeten wij vandaag debatteren over een coalitieakkoord. Over contrasten gesproken. Een coalitieakkoord bovendien waarvan het jammer is dat het nodig is, maar waarbij ook geldt dat het goed is dat het er is. Daarom allereerst mijn hartelijke felicitaties aan de gloednieuwe coalitie met dit akkoord.

Voorzitter, het was 19 september, vandaag precies drie maanden geleden, dat we op deze plek de begroting van het vorige college bespraken. Niet te geloven wat er sindsdien in dit huis en in deze stad is gepasseerd. Daarom sta ik hier ook met gemengde gevoelens. In het besef dat we nog steeds niet zeker weten wie dader en wie slachtoffer is. Ik begrijp hoe vreselijk zuur deze dag is voor Groep de Mos, maar dat laat onverlet dat het een zwaktebod is om hier niet te verschijnen. Ook zij zouden moed kunnen putten uit dit akkoord: er worden immers veel afspraken uit het vorige coalitieakkoord gecontinueerd.

Hoe dat ook zij, voor de ChristenUnie/SGP is het glas halfvol. Goed dat het college bijvoorbeeld hard blijft lopen om Zuidwest, één van de meest kwetsbare delen van onze stad, te laten opbloeien. Maar u weet ook, alleen meer aandacht brengt oplossingen nog niet dichterbij. De Moerwijkers moeten het nu echt gaan merken, de bewoners in een beschimmelde woning, in een overbelast portiek, in een door ratten geplaagde omgeving. Want na de mooie woorden, is het nu tijd voor de daden. Ik zeg het tegen het hele college, maar gelet op deze onderwerpen zeker tegen collega Balster: kom als een raket uit de startblokken! 

En laat op dezelfde manier de inwoners van onze stad die gebukt gaan onder armoede en schulden wat merken van de extra inzet van het stadsbestuur. Hebben de onderhandelaars in dit kader overwogen om, evenals de gemeente Arnhem voor volgend jaar heeft aangekondigd, de schulden die de bewoners nog hebben uitstaan bij de gemeente kwijt te schelden? Is het geen tijd voor een Jubeljaar?

Het stemt mij dankbaar om te zien hoe dit nieuwe stadsbestuur, waar mijn fractie weliswaar niet toe behoort, zich toch heeft willen laten inspireren door tal van onze voorstellen van de afgelopen jaren. Door onze tegenbegroting “Voor een betere kijk op Den Haag”, met daarin een forse tempering van de bezuinigingen op zorg en welzijn, een investering in extra handhavers en betere bestrijding van ondermijning en een iets hogere bijdrage van woningeigenaren. Door onze discussienota “Voor een woonstad met toekomst” met onder andere de tijdelijke zelfbewoningsplicht. Door ons gezamenlijke initiatief “Laat ’t Leefbaar, Verminder Verkamering”, met een vergunningplicht voor kamerverhuur aan meer dan twee personen. En door het voorstel “Van het lachgas af”, met een verbod op de verkoop van lachgas in onze stad. Hulde! 

PijnpuntenMaar voorzitter, het akkoord biedt niet alleen veel moois, er is ook een aantal pijnpunten, waar ik niet aan voorbij kan gaan. Ik noem er twee: de bezuinigingen op zorg en jeugd en de invulling van het prostitutiebeleid. 

Allereerst de bezuinigingen op zorg en jeugd. Trots werd er bij de perspresentatie door collega’s Koster en Balster gesproken over een halvering van de bezuinigingen ten opzichte van de eerder gepresenteerde begroting. Maar voorzitter, wat een mythe is dat. Oké, de structurele bezuinigingen zijn met een kleine 25 miljoen dan wel wat onsjes minder dan de ruim 32 miljoen uit de ingetrokken begroting, maar het verschil van 7,6 miljoen is nog niet eens een kwart minder. En dan boeken de coalitiepartijen de incidentele bijdrage van het kabinet ook nog eens structureel in.

En laten we niet over het hoofd zien: in 2020 - en dat begint al over minder dan twee weken! - boekt deze coalitie een bezuiniging van 20,6 miljoen in. Dat is nog geen schamele 0,7 miljoen minder dan in de vorige begroting. Weliswaar komt er eenmalig 14,5 miljoen aan landingsgeld voor de komende jaren beschikbaar, maar er ligt intussen ook een uitspraak van de rechter dat de jeugdzorgtarieven omhoog moeten. En dat zal niet gratis zijn. Hoe gaat die bezuiniging van nota bene meer dan 20 miljoen, die over anderhalve week ingaat, ingevuld worden? Wie gaat daar de prijs voor betalen? Welke zorgbehoevende oudere krijgt minder thuiszorg, welke kwetsbare jongere kan straks niet meer naar zijn dagbesteding? Daarover tasten we als raad nog volledig in het duister, maar ook zorgbehoevenden en zorgaanbieders weten totaal nog niet waar ze aan toe zijn. En dát terwijl we ook en passant nog even een forse wijziging doorvoeren in de financieringssystematiek. Voorzitter, duidelijkheid is gewenst, eigenlijk voordat 2020 begint, maar uiterlijk in de begroting die eind januari verschijnt. En om dat zeker te stellen de volgende motie, met als dictum:

verzoekt het college bij het opstellen van de nieuwe programmabegroting 2020-2023 meer duidelijkheid te bieden over de maatregelen behorend bij de voorgenomen bezuinigingen dan in de ingetrokken begroting, de onzekerheid hierover bij de aanbieders - van met name maatschappelijke opvang, beschermd wonen en Housing First - zo snel mogelijk weg te nemen en in de begroting duidelijk te maken hoe de € 6 miljoen ter verzachting van de jeugd- en zorgtekorten wordt aangewend.  

Voorzitter, ten tweede maak ik me zorgen over het grote onrecht dat nog steeds dagelijks in onze raamprostitutiestraten plaatsvindt. Er is gelukkig kort aandacht voor sekswerkers die uit de prostitutie willen stappen. Maar we weten vanuit de hulpverlening hoe ingewikkeld het voor hen is om echt uit de handen van pooiers en huisjesmelkers te raken en ook de volgende stap weg uit deze branche vol uitbuiting te zetten. Laat de nieuwe coalitie zich dus ook inzetten voor echte (re-)integratie in onze samenleving. Is zij daartoe bereid? En is het college bereid om als verplaatsing van de raamprostitutie een feit wordt, iedere sekswerker een op maat gesneden aanbod aan te bieden om uit te stappen? Zo kan en passant het aantal mensonterende ramen fors worden teruggebracht. 

PluspuntenVoorzitter, na deze twee pijnpunten, kom ik op twee pluspunten uit het coalitieakkoord, over wonen en drugs. Op de goede voornemens inzake duurzaamheid en mobiliteit ga ik nu niet verder in, aangezien daar weinig is veranderd.

Collega Balster en ik hebben de afgelopen jaren zij aan zij geknokt voor betaalbare toegang tot Den Haag als woonstad. En daarom hebben we gepleit voor een scherpere aanpak van particuliere beleggers die schaarse koopwoningen voor de neus van starters wegkapen. En hebben we ons samen ingezet om de ongecontroleerde groei van verkamering aan banden te leggen. Voormalig wethouder Wonen Revis was bij deze voor de leefbaarheid van onze stad zo belangrijke onderwerpen niet bepaald haantje de voorste, dus ik ben blij dat er in dit coalitieakkoord een paar belangrijke wissels omgaan. En ik hoop dan ook dat wethouder Balster met gezwinde spoed aan de slag gaat om de heel mooie woonparagraaf uit te voeren.

Als tweede ben ik blij dat de nieuwe coalitie de roze bril heeft afgezet als het gaat om het kijken naar drugs, coffeeshops en lachgas. Dat er niet langer wordt weggekeken van de o zo vervelende gevolgen die een pilletje of ballonnetje kunnen hebben. Ik ben dan ook verheugd dat deze coalitie, net als mijn fractie, van het schadelijke lachgas af wil. En wat een timing: op de dag van de presentatie van het akkoord werd vanuit ‘het andere Den Haag’ een verbod op de verkoop en het bezit van lachgas aangekondigd. We weten echter allemaal dat dit verbod nog wel even op zich laat wachten, zeker nu een aantal liberale en libertijnse partijen in het andere Den Haag nog weigeren de welbekende roze bril af te zetten. Gelukkig zijn de lokale VVD, D66, GroenLinks en PvdA verstandiger. En daarom mijn oproep aan het nieuwe college: neem voortvarend het initiatiefvoorstel ‘Van het lachgas af’ in behandeling en wacht niet tot het gekissebis honderd meter verderop ten einde is. Graag reactie.

UitdagingenVoorzitter, na twee pijn- en twee pluspunten, benoem ik graag ook nog twee uitdagingen voor het nieuwe college. Natuurlijk is het eerste woord dat dan valt ‘integriteit’. Terecht is hier veel aandacht voor in het coalitieakkoord. Maar voorzitter, integriteit krijg je natuurlijk niet geregeld op papier. Het moet blijken in de praktijk, waarbij heel goed beseft moet worden dat “Integrity is doing the right thing, even when no one is watching”, zoals C.S. Lewis het zo treffend verwoordde. Voor ons allen de uitdaging om het nieuwe integriteitsbeleid zo concreet mogelijk te maken. Mijn vraag aan de nieuwe coalitie is daarom, met de bevindingen van de integriteitscommissie scherp op het netvlies: hoe zien ze dat nou precíes voor zich? Wat gaat er in de praktijk veranderen op het gebied van subsidieverstrekking; van vergunningverlening; van opdrachtgeverschap naar grote bouwcombinaties; van het uitruilen van zaken buiten de collegetafel en op het gebied van de zogenoemde non-interventiepraktijk? Die laatste twee getuigen immers van een “ongepaste bestuurscultuur”, en niet van een “collegiaal bestuur”, zoals de adviescommissie terecht opmerkt. Graag een grondige reactie.

Als tweede de uitdaging om er echt voor de héle stad te zijn. De prioriteit die de nieuwe coalitie aan Zuidwest geeft, is wat dit betreft hoopgevend. Maar er is meer nodig. De grootste fractie in deze raad, die veruit het grootste werd in de oudere volkswijken, doet namelijk niet meer mee. Mijn oproep aan het college is dan ook: reik iedereen de hand, ook in de raad. Niet alleen aan mijn partij, als constructieve oppositie, maar ook aan de grootste fractie van deze raad. De partijen die nu in het college plaatsnemen hebben onmiskenbaar hun electorale basis op het zand. Het is aan dit college om te laten zien dat het oog heeft voor elke plek en elke inwoner van onze stad. Dat het ook een boodschap heeft aan Laak, Leyenburg, Duindorp en Scheveningen. Wat dat betreft geeft de nieuwe passage over de vreugdevuren te denken. Die is zo ontzettend kil. Met geen woord wordt gerept over de ‘traditie’, laat staan over de waarde die deze heeft voor gemeenschappen in onze stad. Waak ervoor dat u zich niet opsluit in het IJspaleis, druk met afstemmen en overeenstemming zoeken, is daarom mijn oproep aan het nieuwe college. Wees geen regentesk college, maar een rechtvaardig college, dat blijvend oog heeft voor de echte noden in de stad die het bestuurt.

Slot Voorzitter, ik rond af. Ruim 2000 jaar geleden klonk in de buurt van Bethlehem: “Zie, ik verkondig u grote blijdschap, die voor heel het volk wezen zal”. Zoals u weet, had dat geen betrekking op een coalitieakkoord, maar op de komst van een kind, hét Kind, Christus. Natuurlijk hoop ik dat het coalitieakkoord en de uitvoering daarvan heel het Haagse volk zal vervullen met blijdschap. Dat is echter geen sinecure, zoals we alleen vandaag al in allerlei toonaarden hebben kunnen horen. Daarom ben ik blij dat we volgende week weer Kerst kunnen vieren, een feest van vrede en vreugde voor iedereen, een feest om blij van te worden, van de meest loyale coalitiekameraad tot het meest geharnaste oppositielid. Die vreugde van het kerstfeest, van het Christusfeest, wens ik u daarom graag allemaal toe. Én wijsheid, om onze geliefde stad goed, getrouw en rechtvaardig te besturen. Dank u wel. 

“Het is meer dan jammer dat er een nieuw coalitieakkoord voor Den Haag nodig was, maar het is goed dat VVD, D66, GroenLinks, CDA en PvdA tot een akkoord gekomen zijn en dat vandaag hebben gepresenteerd. Dat is een felicitatie waard”, vindt fractievoorzitter Pieter Grinwis. “Samen voor de stad, een prachtige titel, waarvan ik hoop dat ze die ten volle waar gaan maken. Dit vernieuwde stadsbestuur zal vanaf dag één namelijk alle zeilen moeten bijzetten om de verhitte gemoederen in grote delen van de stad tot bedaren te brengen. Daarbij zal het college meer tact aan de dag moeten leggen, dan in de afgelopen weken is gebeurd in relatie tot de vreugdevuren. Meer dan ooit hebben we behoefte aan een stadsbestuur dat verbinding weet te brengen tussen zand en veen, aan een stadsbestuur dat er voor iedereen is. Dat zal een forse opgave zijn voor deze coalitie, die haar electorale basis toch vooral heeft op ’t zand.”

Fractievoorzitter Pieter Grinwis: “Het college heeft van een onderzoeksmotie een keiharde eis gemaakt om een vergunning al of niet te verlenen. Daarmee gaat het college een stuk verder dan de raadsuitspraak op 17 oktober. Toen stemde de raad namelijk in met een onderzoek naar de mogelijkheid van het opnemen van de aansprakelijkheid als vergunningsvoorwaarde. Door dit nu ineens als harde vergunningsvoorwaarde op te nemen, slaat het college, nog meer dan degenen die de motie in hebben gediend (GroenLinks, VVD, D66 en Partij voor de Dieren) onze in die raadsvergadering gegeven waarschuwing in de wind. Toen waarschuwde ik er namelijk voor dat de bouwers nooit een verzekeraar zullen kunnen vinden die tegen een schappelijk tarief een aansprakelijkheidsverzekering wil afsluiten. Als het mogelijke gevolg van een calamiteit zo groot is, zullen de premies óók bij een kleine kans van optreden onbetaalbaar zijn voor een vrijwilligersorganisatie.”

Grinwis vraagt het college daarom hoe het kan dat de onderzoeksmotie ineens uitgelopen is op een harde vergunningsvoorwaarde. “Door te zeggen dát de aansprakelijkheid geregeld kan worden met een verzekering heeft het college alleen de vraag: ‘kan het?’ beantwoord. Maar hebben ze ook bedacht wat de praktische consequenties voor de bouwers zijn, als ze zo'n voorwaarde stellen? Kunnen we met de torenhoge, voor een vrijwilligersorganisatie onbetaalbare premies voor een aansprakelijkheidsverzekering in het achterhoofd, dit redelijkerwijs wel van hen verwachten? De vraag stellen is hem beantwoorden.”

Grinwis vraagt zich naar aanleiding hiervan af met welke grondhouding het stadsbestuur eigenlijk kijkt naar de vergunningaanvragen. “Wil je graag een vergunning afgeven en gun je Scheveningen en Duindorp een verantwoord vreugdevuur, of ga je als een boekhouder te werk, waarbij aan alle eisen, inclusief de onredelijke, onverkort moet zijn voldaan? De gemeente verschuilt zich toch niet achter een lijstje af te vinken criteria om daarna droog te constateren dat niet is voldaan aan alle criteria en dus de vergunning niet kan worden verleend? Ik ben benieuwd wat het antwoord van het stadsbestuur hierop is.” Hij heeft het college met klem verzocht de vragen mee te wegen bij de besluitvorming en te beantwoorden vóór het raadsdebat over de vergunningen op 28 november.

Misschien ken je hem wel, de cartoon van Tom Jansen, cartoonist bij Trouw en ‘misschien wel de beste cartoonist van Nederland’. De cartoon waarin twee mannen aan de bar hangen met een goed glas bier en waarbij de een tegen de ander zegt: ik ben toch zo benieuwd wie de waterschapsverkiezingen gaat winnen… Ben jij ook zo benieuwd?

Nou ben je misschien politiek geïnteresseerd, maar ik geloof niet dat er iemand is die daar echt benieuwd naar is. Ja, tenzij je natuurlijk op een kandidatenlijst voor een waterschap staat. En dan nog.

Toch wil ik in deze column een lans breken voor de waterschapsverkiezingen. Of beter gezegd: voor de waterschappen. Je mag best weten. Ik hou van de waterschappen. Eerlijk gezegd meer dan van de provincie (zeg ik heel zachtjes, maar ik geef eerlijk toe dat dat vast met mijn vorige banen bij Verkeer en Waterstaat en de deltacommissaris te maken zal hebben).

Lang voor Nederland bestond met z’n raden, staten en Kamers, waren hier waterschappen. Polder voor polder werd veroverd op het water. En om deze polders ook te veroveren op de toekomst, moest er worden samengewerkt. Door vrije boeren, vrije burgers en vrije kooplieden. En dat gebeurde in waterschappen. Je weet het, de oudste democratische lichamen van ons land.

Deze polderbewoners hadden een groot belang bij veilige polders en goed beheer van het water. Ze betaalden daaraan. En ze hadden zeggenschap. Zo ontstond de aloude trits belang-betaling-zeggenschap, een trits die vandaag de dag nog steeds deze functionele democratie kenmerkt. By the way, dit is gelijk de verklaring waarom die waterschappen zogenaamde geborgde zetels hebben voor het bedrijfsleven, de landbouw en de natuur. Hun belang is groot, zij betalen meer dan burgers, maar zijn met weinigen. En zijn er dus speciale zetels voor hen gereserveerd in de algemene besturen van de waterschappen. Maar dat terzijde.

Polder voor polder ingepolderd, dijk voor dijk gebouwd. Duizenden waterschappen ontstonden in ons lage landje aan de zee. En toen de watervloed van 1953 het zuidwesten van ons land overspoelde, waren er wel 2.651 waterschappen. Nu zijn het er nog slechts 21. En zijn het professionele organisaties met een dichtheid aan nuchtere ingenieurs die je bij geen enkele andere overheidslaag aantreft. Dat is logisch en dat moet zo blijven.

In onze algemene democratie bieden politici en beleidsambtenaren al snel tegen elkaar op met allerlei doelen. De een nog mooier en ambitieuzer dan de ander. 40% CO2-reductie in 2030. Nee, 49. Wie biedt meer? 55 hoor ik daar iemand roepen. Ja, ambitieuze doelen stellen voor een toekomst voorbij een regeerperiode, dat kunnen we als de beste in Nederland. Maar hoe verhouden die doelen zich eigenlijk met de realiteit? Al jarenlang stoten wij bijna de meeste CO2 per hoofd van de bevolking uit van heel Europa. En ook als het gaat om de afname van de CO2-intensiteit van de economie de afgelopen jaren, gaat het hier niet heel hard. We kijken met afgrijzen naar de Brexit, maar man, aan hun CO2-reductie kunnen wij een puntje zuigen. En als ik hier lokaal kijk - ik ben tenslotte raadslid - als ik kijk hoe moeizaam, afgezien natuurlijk van de Groene Mient, de zeewatercentrale in Duindorp werkt en dat de Aardwarmtecentrale aan de Leyweg na bijna 10 jaar nog altijd stilligt, dan zie ik dat de energietransitie in de praktijk geen appeltje eitje is. Dat hoge doelen mooi zijn, en natuurlijk nodig voor een stabiel ambitieus beleid, maar dat eerst en vooral we in de praktijk de hand aan de ploeg moeten slaan. In onze fabrieken, bedrijven, huizen, mobiliteit, landbouw, noem maar op.

Nee, dan de waterschappers. Ze meten wat er gebeurt en wat er verandert in weer en klimaat, ze weten wat er speelt, houden rekening met onzekerheid en ze handelen ernaar. En ondertussen zijn steeds meer van hun afvalwaterzuiveringen ook nog eens heuse energiecentrales.

Afgelopen week was ik bij een verkiezingsavond van de ChristenUnie/SGP-lijst voor het Hoogheemraadschap van Delfland, een paar kilometer verderop in Monster. Geen vlotte speeches, kekke oneliners of fraaie frames, maar gewoon een hele avond inhoud. Over zeespiegelstijging. Je mag best weten, ik vond het fantastisch. Wist je bijvoorbeeld dat Nederland de langste betrouwbare meetreeks heeft over zeespiegelstijging voor z’n kust, sinds 1890 al? En wist je dat de zeespiegel sindsdien met 24 cm is gestegen? En wist je dat er nog geen versnelling zichtbaar is in die stijging en dat we daarmee op dit moment onder het minst vergaande scenario van het KNMI zitten met onze zeespiegel en dat elders op de wereld die versnelling al wel zichtbaar is en dat de zeespiegel dus niet overal even hard stijgt? Zo maar wat interessante feitjes die langs kwamen op een verkiezingsavond voor ons waterschap met meer dan 125 bezoekers! 

Ik liet net het ‘Hoogheemraadschap van Delfland’ vallen. Ons waterschap. Relatief klein van stuk, maar met meer dan 1,2 miljoen mensen en zeer veel bebouwing heeft het een uitdagende taak in het zorgen voor veilig leven met schoon water dat je bij een steeds vaker voorkomende piekbui niet tot de lippen stijgt.

Best belangrijk, hoor ik je denken, dat water keren, water beheren en zorgen voor een goede waterkwaliteit. Best ook dat die dingen bestaan. En vooruit, ik betaal mijn waterschapsbelasting wel weer hoor dit jaar, maar waarom zou ik m’n bed uit komen om naar de stembus te gaan voor waterschapsverkiezingen?

Eerlijk gezegd begrijp ik deze vraag best. Zeker in relatie tot de politieke lijsten die we sinds 2008 hebben. Daar ben ik eigenlijk ook niet zo’n groot fan van. Daarvoor konden we stemmen op een persoon die zich had gekandideerd, bijvoorbeeld omdat haar of zijn belang groot was, of omdat hij of zij er veel affiniteit mee had. Maar sinds 2008 hebben we lijsten van vooral politieke partijen, zoals de bekende politieke partijen en bijvoorbeeld Water Natuurlijk waar D66 en GroenLinks achter schuil gaan.

Natuurlijk, er zijn politieke verschillen in de waterschappen. Bijvoorbeeld over of de functie nu het waterpeil moet volgen, of het peil de functie. Over in welke mate het water gezuiverd moet worden. Over hoe dijken moeten worden ingepast het landschap en hoe ze gebruikt mogen worden. Over de bestrijding van muskusratten. Over de inzet voor duurzame energie. Over wie nu wat moet betalen en of huishoudens met een laag inkomen niets hoeven te betalen.

Ik hoor je denken: nou vooruit, best belangrijk allemaal. Omdat je zo aandringt, ga ik wel stemmen, maar op wat of wie dan?  

Je hoort er ook zo weinig over, over het waterschap. Natuurlijk bij extreme droogte of bij extra hoog water zie je wel eens een dijkgraaf in beeld verschijnen. En als er stront aan de knikker is. Want helaas kwam Delfland daar het afgelopen jaar het meest mee in het nieuws. Over armpje drukken tussen de hoogheemraden, zeg maar de wethouders van het hoogheemraadschap. Misschien heb je dat nieuws ook wel gezien bij Omroep West.

Juist daar waar SAMENWERKEN met hoofdletters moet staan geschreven, in het oudste democratische orgaan van ons land, in de polder, daar waar waterveiligheid, waterkwaliteit en waterbeheer alles met elkaar te maken hebben, daar maakten ze er volgens de dijkgraaf himself een zootje van in het dagelijks bestuur, zeg maar het college van B&W van het waterschap. Dat dagelijks bestuur bestond de afgelopen vier jaar overigens uit de VVD, het CDA, Water Natuurlijk, de Algemene Waterschapspartij en de bedrijfslevenzetel.

Kortom, dat dagelijks bestuur kan wel wat ChristenUnie gebruiken. Inhoudelijk heeft de ChristenUnie/SGP, zoals altijd, een verstandig programma. Daar kun je van op aan. Maar de ChristenUnie is ook een club waar ze SAMENWERKEN, net als in de polder zoals die bedoeld is, met hoofdletters hebben geschreven. Zeker in ons Hoogheemraadschap van Delfland is een keuze voor de ChristenUnie zo gek nog niet. Een partij met hoopvol realistische mensen met passie voor water, die zeker in de waterschappen, nuchter en met oog voor elkaar de hand aan de ploeg zullen slaan.

Terug naar de vraag waar ik mee begon. Ben jij ook zo benieuwd wie de waterschapsverkiezingen gaat winnen? Ik denk nog steeds dat je antwoord, ook na deze column, nee zal zijn. Maar hopelijk is in ieder geval wel het vlammetje voor de waterschappen wat harder gaan branden. En ben je gemotiveerd geraakt om a.s. woensdag te gaan stemmen. Ik zou het wel weten.

Pieter Grinwis is lijstduwer van de ChristenUnie/SGP (lijst H).

Samen met Hart voor Den Haag, De Haagse VVD, CDA Den Haag, D66 Den Haag en SP Den Haag hebben we ervoor gezorgd dat in Den Haag een 'Klussenbusvergunning' wordt ingevoerd, die een einde maakt aan onredelijke parkeerkosten voor onderhoudsbedrijven. Zo maken we ondernemen in Den Haag weer leuker! Lees hier ons bericht: 👇

Eindelijk goed nieuws voor Haagse ondernemers die steeds vaker kampten met torenhoge parkeerkosten en bureaucratische rompslomp. De gemeenteraad stemde donderdag in met een motie, die werd ingediend door de ChristenUnie/SGP en medeondertekend was door Groep de Mos, VVD, CDA, D66 en SP, om een ‘Haagse Klussenbusvergunning’ in het leven te roepen. Onderhouds- en klusbedrijven met minder dan vijf werknemers kunnen straks een stuk goedkoper dan nu een parkeervergunning voor de hele stad aanvragen.

Fractievoorzitter Pieter Grinwis: “Door het invoeren van deze vergunning hoeven onderhouds- en klusbedrijven niet langer absurde bedragen tot zo’n drieduizend euro per jaar neer te tellen voor onhandige tijdelijke vergunningen. Bovendien zijn ondernemers dan af van de voor hen soms belachelijke maximale parkeertijden van bijvoorbeeld twee uur.”

Kleine ambachtelijke ondernemers, zoals schilders, timmerlieden en stukadoors, moeten steeds vaker veel geld neertellen om hun bedrijfsauto voor de deur van de klant te kunnen parkeren. Pieter Grinwis: “Deze klusbedrijven leveren onmisbare diensten, waar elke inwoner van onze stad die om klushulp verlegen zit of wil verbouwen dankbaar gebruik van maakt. Maar juist deze ondernemers zijn de dupe geworden van het steeds verder uitgebreide betaald parkeren-beleid van de gemeente.” De gemeente heeft verdienen aan het betaald parkeren niet als beleidsdoel, maar doet dat ondertussen wel. “Daarom is het goed dat er maatregelen worden genomen om de Haagse onderhouds- en klusbedrijven te ontzien.”

Ondernemers werden tot nu toe gedwongen om tijdelijke parkeervergunning aan te vragen voor een dag of eentje die een maand geldig was. “Per dag kostte dat 13,30 euro en een maand parkeren kost 294,55 euro!”, aldus de fractievoorzitter. “Reken maar uit, per jaar was dit een gigantische kostenpost voor deze ondernemers. Ik ben blij dat we het hiermee weer leuker maken om in Den Haag te ondernemen.”

De gemeente verwacht de komende jaren minder bezoekers op stadsdeelkantoren, omdat reisdocumenten tegenwoordig niet meer vijf, maar tien jaar geldig zijn. Daarom zullen bewoners vanaf 1 juli nog maar bij twee van de acht stadsdeelkantoren terecht voor het aanvragen van een paspoort of rijbewijs, of het aangeven van de geboorte van een kind. Er zijn slimmere oplossingen, vinden Pieter Grinwis  (ChristenUnie/SGP), Frans de Graaf (VVD) en Mariëlle Vavier (GroenLinks). Ze dienen daarom tijdens de komende raadsvergadering een motie in waarin ze het college oproepen te onderzoeken of inwoners alsnog met digitale middelen kunnen worden geholpen, bijvoorbeeld met een videoverbinding in hun eigen stadsdeelkantoor.

De ChristenUnie/SGP, VVD en GroenLinks begrijpen dat het geen pretje is om vanuit Scheveningen Dorp helemaal naar de Leyweg te moeten komen voor het verlengen van een paspoort. “Het verwachte aantal bezoekers mag dan dalen, maar dit betekent natuurlijk niet dat de behoefte aan deze dienstverlening in de wijken helemaal verdwijnt”, zegt Pieter Grinwis. “Het zou toch handig zijn als mensen alsnog via een digitaal loket in hun eigen stadsdeel terecht kunnen?” De partijen pleiten daarom voor een onderzoek naar mogelijkheden voor een videoverbinding, waardoor mensen gewoon naar hun eigen stadsdeelkantoor kunnen blijven gaan.

Al in december dienden de VVD en GroenLinks een initiatiefvoorstel in, waarin ze pleitten voor betere dienstverlening. Frans de Graaf (VVD): “Mensen zijn eraan gewend dat bijna alles gemakkelijk en snel online en het liefst via de smartphone geregeld kan worden. De gemeente moet mee met deze ontwikkeling en kan niet rustig achterover blijven leunen.”  Digitalisering wordt niet altijd gezien als een urgente ontwikkeling voor overheden, maar dit zou wel moeten, vindt Mariëlle Vavier (GroenLinks): “Digitalisering biedt veel kansen voor betere dienstverlening. Juist in een groeiende stad kunnen we er met digitalisering toch voor zorgen dat we voor burgers goed bereikbaar zijn.”

Rondscheurende auto’s, vechtpartijen op straat en drugsgebruik in portieken, het is aan de orde van de dag in en rondom de Weimarstraat. Afgelopen week was er nieuw dieptepunt met een steekpartij met dodelijke afloop. Bewoners sloegen al eerder bij de gemeenteraad alarm over de onveiligheid in en verloedering van hun buurt. Pieter Grinwis (ChristenUnie/SGP), Ayse Yilmaz (VVD), Arjen Kapteijns (GroenLinks) en Janneke Holman (PvdA) zijn geschrokken van de verhalen van bewoners en roepen het college op tot actie: “Als je de bewoners hoort, wordt één ding duidelijk: dit zijn geen incidenten meer. Deze buurt staat op een kantelpunt. Met meer toezicht en handhaving gaan we het tij niet keren. Met de bewoners vragen wij daarom om ander beleid.”

Janneke Holman (PvdA) woont zelf bij de Weimarstraat en kent de problemen: “Het rommelt al langer in de Weimarstraat, daarom is er de afgelopen jaren meer handhaving gekomen. Nu zien we dat dat ervoor heeft gezorgd dat overlast zich heeft verplaatst naar omliggende straten. Dat is natuurlijk niet de bedoeling, daarom is het tijd om stevig in te grijpen om de buurt leefbaar te houden.” Pieter Grinwis (ChristenUnie/SGP) denkt dan bijvoorbeeld aan betere branchering in het gebied: “Je ziet hier veel overlast doordat veel dezelfde winkeltjes tot ’s avonds laat open zijn. Dat zorgt voor rondscheurende auto’s en motoren in de avonduren en nachtelijk kabaal op straat. Als je strikter bent op wie een vergunning krijgt en wie niet, kan je dit soort problemen voorkomen. Een goede eerste stap zou het aanstellen van een winkelstraatmanager zijn die echt iets te vertellen krijgt.” Ayse Yilmaz (VVD) vult aan. “De overconcentratie aan coffeeshops werkt hier zeker niet aan mee. Het is duidelijk dat er een integrale oplossing moet komen. Het kan niet zo zijn dat zo’n mooie buurt hierdoor ten onder gaat.”

Dát er nieuw beleid moet komen, is duidelijk voor de vier partijen. Arjen Kapteijns (GroenLinks): ““We zijn blij dat de bewoners hierover aan de bel hebben getrokken en ons hebben uitgenodigd. De gemeente moet nu, samen met bewoners en betrokkenen, zich inspannen om deze problemen aan te pakken en op te lossen. Zodat de Weimarstraat en omringende straten een fijne en prettige leefomgeving worden en blijven voor iedereen.”