Poliflw

Onderzoeksmotie ineens keiharde vergunningseis voor vreugdevuren - ChristenUnie/SGP verbijsterd over hoe aansprakelijkheidsverzekeringswens gemeenteraad een eis werd

Fractievoorzitter Pieter Grinwis: “Het college heeft van een onderzoeksmotie een keiharde eis gemaakt om een vergunning al of niet te verlenen. Daarmee gaat het college een stuk verder dan de raadsuitspraak op 17 oktober. Toen stemde de raad namelijk in met een onderzoek naar de mogelijkheid van het opnemen van de aansprakelijkheid als vergunningsvoorwaarde. Door dit nu ineens als harde vergunningsvoorwaarde op te nemen, slaat het college, nog meer dan degenen die de motie in hebben gediend (GroenLinks, VVD, D66 en Partij voor de Dieren) onze in die raadsvergadering gegeven waarschuwing in de wind. Toen waarschuwde ik er namelijk voor dat de bouwers nooit een verzekeraar zullen kunnen vinden die tegen een schappelijk tarief een aansprakelijkheidsverzekering wil afsluiten. Als het mogelijke gevolg van een calamiteit zo groot is, zullen de premies óók bij een kleine kans van optreden onbetaalbaar zijn voor een vrijwilligersorganisatie.”

Grinwis vraagt het college daarom hoe het kan dat de onderzoeksmotie ineens uitgelopen is op een harde vergunningsvoorwaarde. “Door te zeggen dát de aansprakelijkheid geregeld kan worden met een verzekering heeft het college alleen de vraag: ‘kan het?’ beantwoord. Maar hebben ze ook bedacht wat de praktische consequenties voor de bouwers zijn, als ze zo'n voorwaarde stellen? Kunnen we met de torenhoge, voor een vrijwilligersorganisatie onbetaalbare premies voor een aansprakelijkheidsverzekering in het achterhoofd, dit redelijkerwijs wel van hen verwachten? De vraag stellen is hem beantwoorden.”

Grinwis vraagt zich naar aanleiding hiervan af met welke grondhouding het stadsbestuur eigenlijk kijkt naar de vergunningaanvragen. “Wil je graag een vergunning afgeven en gun je Scheveningen en Duindorp een verantwoord vreugdevuur, of ga je als een boekhouder te werk, waarbij aan alle eisen, inclusief de onredelijke, onverkort moet zijn voldaan? De gemeente verschuilt zich toch niet achter een lijstje af te vinken criteria om daarna droog te constateren dat niet is voldaan aan alle criteria en dus de vergunning niet kan worden verleend? Ik ben benieuwd wat het antwoord van het stadsbestuur hierop is.” Hij heeft het college met klem verzocht de vragen mee te wegen bij de besluitvorming en te beantwoorden vóór het raadsdebat over de vergunningen op 28 november.

Onderzoeksmotie wordt harde vergunningseis.pdf

Voorzitter, toen ik de begroting uit had, bekroop mij niet alleen een gevoel van teleurstelling, maar ook van grote zorg. De keuzes van dit politiek veelkleurige college zijn niet de keuzes van de ChristenUnie/SGP. Hun prioriteiten zijn niet de onze. Dit is niet hoe ik de toekomst van onze stad zie. Ik pleit vandaag voor een betere kijk op Den Haag. Voor een begroting en beleid waarbij we niet langer wegkijken, maar omkijken naar elkaar en beter vooruitkijken.

Kijk niet langer weg…

Voorzitter, met welke bril kijken wij eigenlijk naar de werkelijkheid, kijken wij naar onze stad? Welke bril zetten we op? En welke bril hebben we nodig?Dat we soms door een andere bril moeten kijken, werd weer eens duidelijk begin deze maand. Plaatsvervangend politiechef Paul Entken sprak niet mis te verstane woorden in deze zaal. Hij waarschuwde voor de grote groei van drugsmarkten. En hij zei het minister Grapperhaus na: “We moeten het eens hebben over de vraagkant van de drugsmarkt.” En terecht, een markt zonder vraag bestaat niet. De snel groeiende vraag duidt op een ongekende normalisering van drugs. Maar al dat snuiven en slikken heeft vele keerzijden. “Denk even aan deze puinhoop als je weer gezellig een pilletje neemt om te feesten”, twitterde wethouder Van Asten een jaar geleden terecht naar aanleiding van een drugsafvaldumping. En voorzitter, erger dan dat is natuurlijk de ondermijning van een stevig deel van onze stedelijke economie met al dat drugsgeld. De Weimarstraat is al veelvuldig aan bod gekomen het afgelopen jaar. Hoe staat en gaat het daar eigenlijk met de aanpak van ondermijning? En dan de harde criminaliteit, soms culminerend in liquidaties. Na de liquidatie gisteren op nota bene een advocaat - een paar jaar ouder dan ik, vader van twee jonge kinderen - staat die keerzijde weer op ons netvlies gebrand.

Natuurlijk schrikken we hiervan. Van dumpingen en hartinfarcten. Van zwart drugsgeld dat wordt witgewassen. Van liquidaties, nota bene van onschuldigen, en aanvallen op de rechtsstaat. Maar wat ik bij drugs echt niet begrijp is de dubbele standaard, de dubbele moraal, de houding van moet kunnen. Van wel problemen met het eten van een gehaktbal hier in het stadhuis (GroenLinks) of met de komst van een Burger King (D66), maar niet met het slikken van een pilletje of het snuiven van een lijntje coke. Alsof we massaal bijziend zijn. We schudden het hoofd over wat we dichtbij zien passeren, maar we doorzien niet de consequentie van onze inconsistentie.

Voorzitter, is het college het eigenlijk eens met politiechef Entken dat we het eens moeten hebben over de vraagkant van de drugsmarkt? Welke ambitie heeft het college om de groeiende vraag in onze stad naar wiet, cocaïne en XTC terug te dringen? Hoe geeft het daar invulling aan?

En voorzitter, over groeiende vraag gesproken. Waar ik me toch van geschrokken ben de afgelopen maanden is van de volgende krantenkoppen: “Twee twintigers met dwarslaesie door lachgas ”, “Studente invalide na inhaleren 360 lachgaspatronen”, “Lachgaspatronen in auto dodelijk ongeval ”, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Allemaal krantenkoppen over de gevolgen van het zogenaamde recreatieve gebruik van lachgas. Het wordt met de dag duidelijker hoe schadelijk en ontwrichtend dat spul is.

Al sinds begin 2017 trekt de ChristenUnie/SGP bij het college aan de bel om de verkoop van lachgas aan banden te leggen. Soms alleen, soms samen met de collega’s van Groep de Mos en het CDA. En herinnert u zich nog de motie die we daar vorig jaar over indienden? En is het u ook opgevallen hoe ontzettend stil het daarna is gebleven? Geen briefje, geen afdoening, geen uitvoering. En dit terwijl, terwijl allerlei gemeenten inmiddels zijn overgegaan tot lokale verboden.

Voorzitter, wat betreft de ChristenUnie/SGP wacht ook de gemeente Den Haag niet langer op het andere Den Haag met het nemen van maatregelen tegen deze partydrug. Daarom presenteer ik vandaag ons initiatiefvoorstel “Van het lachgas af”. Mijn fractie stelt voor om (1) het gebruik en (2) het venten van lachgas in aangewezen gebieden te verbieden en (3) wil mijn fractie een verkoopverbod opnemen in de evenementenvergunning.

Graag dien ik het voorstel hierbij in en ik ben benieuwd naar uw eerste welwillende reactie.

…maar kijk om naar elkaar…

Voorzitter, ik had het zojuist over de noodzaak van het opzetten van een bril, maar soms twijfel ik of het college wel de goede bril op heeft gehad. Bij het bestuderen van de begroting bekroop me namelijk vaak het gevoel dat vooral door een roze bril is gekeken. Alsof je zonder gevolgen voor mensen die afhankelijk zijn van zorg 33 miljoen euro kunt bezuinigen.

En natúúrlijk: dat het college zorgcowboys wil aanpakken: prima. Dat het college af wil van scootmobielen die buiten staan te verroesten: prachtig. Dat het college af wil rekenen met fraude: perfect.

Maar sommige maatregelen zijn van een heel andere orde. Ambtenaren die gaan indiceren in plaats van zorgprofessionals en kostenbesparingen inboeken door het leveren van meer lichte in plaats van zware zorg. Hoe moet ik dit voor me zien? Heeft onze wethouder Parbhudayal bijzondere gaven waarvan wij het bestaan nog niet kennen? Die ervoor zorgen dat mensen ineens minder zorg nodig hebben? Ik ben bereid veel te geloven - ik zit niet voor niets bij deze fractie - maar dit zou ik wel heel wonderlijk vinden. Ik ben zeer benieuwd naar haar reactie.

Voorzitter, en over wethouder Parbhudayal gesproken; ik zou bijna denken dat haar collega’s een hekel aan haar hebben. Terwijl ze collega De Mos volslagen over het hoofd zagen bij het oplossen van de financiële problemen; die hoeft immers niets te bezuinigen, keken ze alleen maar naar onze wethouder zorg, jeugd en volksgezondheid. En die had al te forse bezuinigingen op haar bordje op welzijn en beschermd wonen vanuit het coalitieakkoord. Vooruit, wethouder Bruines doet een klein duitje in het zakje, maar daar is ook alles mee gezegd. Hoe en waarom heeft wethouder Parbhudayal zich zo de kaas van het brood laten eten? En waarom hebben bijvoorbeeld de wethouders Van Tongeren en Van Alphen dit zo geaccepteerd? De gekozen oplossing is toch niet bepaald sociaal?

… en vooruitkijken!

Voorzitter, ik stelde de brilkeuze van het college bij het opstellen van de begroting al aan de orde. Waar ik echter nog meer aan twijfel is of het college de beschikking heeft over een verrekijker. Is er bij het opstellen van de begroting bijvoorbeeld eigenlijk wel gedacht aan de volgende generatie wethouders? Ik betwijfel dat.

Hoe kun je anders zo’n greep doen uit de reserves? Herinnert de wethouder financiën zich nog zijn antwoord op mijn vragen over de financiële gezondheid van onze gemeente? Nog geen vier maanden geleden gaf hij mij de garantie dat hij de solvabiliteitsratio niet onder het gezondheidsminimum van 20% zou laten zakken. Wat schetst mijn verbazing? In deze begroting kom ik 15% tegen. Kijk, ik weet dat het Rijk het heeft af laten weten, maar dit kan toch niet wethouder? Wat was uw garantie waard? Waarom bijvoorbeeld die grote uitruil met de Activareserve?

En voorzitter, bij Eneco maakt de wethouder het helemaal bont. Zelfs inmiddels lang afgetreden Griekse regeringen boekhouden beter. Als de Hans Klok van het ijspaleis goochelt wethouder Guernaoui geld tevoorschijn dat er helemaal niet is. 51 miljoen euro van de opbrengsten van de Eneco-zilvervloot, die notabene nog moet aanmeren in Den Haag. 51 miljoen om begrotingsgaten te dichten. En dat is nog tot daar aan toe, ware het niet dat de coalitie heeft afgesproken om de opbrengsten van ons tafelzilver te benutten voor echte investeringen in duurzame mobiliteit, energietransitie en gebiedsontwikkeling. En dan de toelichting met zinnen als dat de gemeente “niet kan én wil vooruitlopen op de beoogde verkoopopbrengst uit Eneco.” Bespottelijk. Hoe krijg je het uit je pen. Dit gegoochel met woorden en geld is niet om aan te zien.

En dan ook eens de aloude kaasschaaf, die met het deels inhouden van de loon- en prijsbijstelling over onze ambtenaren wordt gehaald, vooral in de jaren als dit college al geschiedenis is. Ik weet het, voor een protest tegen het inhouden van de loon- en prijsbijstelling komt niemand zijn bed uit, maar dit is toch te makkelijk wethouder?

En voorzitter, waarom toch? Ik snap de frustratie over het Rijk. Ik snap de frustratie over mijn partij, die op dit moment deel uitmaakt van het kabinet. Ik snap het allemaal best. Maar waarom heeft het college niet gekozen voor een wat rechtvaardiger verdeling van de pijn? Waarom niet iets voorzichtiger met al die bezuinigingen op zorg, jeugdhulp en beschermd wonen? Waarom die trucs en grote grepen in de reserves? Waarom niet ook een bijdrage gevraagd aan huizenbezitters, aan hen die zich een tweede auto kunnen veroorloven en aan hondenbezitters? Waarom koste wat kost de goedkoopste OZB-gemeente van het land willen blijven en er nog trots op zijn ook?

Voorzitter, het moge duidelijk zijn. De ChristenUnie/SGP pleit voor een andere, voor een betere kijk op Den Haag. En u kent mijn fractie, wij blijven niet hangen in kritiek. Ik bied ook graag een alternatief. Kortom, ik heb mijn teleurstelling in de begroting van het college omgezet in een voorstel voor een alternatieve begroting. Een realistisch alternatief, een rechtvaardiger alternatief, een alternatief waaruit naar mijn bescheiden mening toch een betere kijk op Den Haag blijkt dan die van het college.

In onze tegenbegroting leggen we de pijn van de gemeentelijke financiële problemen niet eenzijdig neer bij kwetsbare mensen. Een ook niet eenzijdig bij één wethouder. Wij hebben zogezegd mevrouw Parbhudayal even lief als meneer De Mos. En dat levert een veel beter te verteren begroting op dan het voorstel van het college. Een behoorlijk aantal onsjes minder bezuinigingen op zorg en welzijn, een paar ons meer op de weinig effectieve economiegelden, evenementen en citymarketing. Een vleugje ozb per maand er bij en nog wat vleugjes hier en daar. We investeren in een paar broodnodige extra ingrediënten. En zie daar, een smakelijk geheel, waar de wethouder financiën nu toch al het water van in de mond moet lopen.

En serieuzer. De ChristenUnie/SGP vraagt dit college, evenals veel andere fracties, om zijn begrotingskeuzes te heroverwegen. Om niet te blijven steken bij de te gemakkelijke keuzes die zijn gemaakt, maar te gaan voor dappere keuzes. Voor keuzes waarbij we niet wegkijken van wat krom is. Voor keuzes waarbij we omkijken naar elkaar en waar we mensen die zorg en hulp behoeven niet laten bloeden voor het financieel zware weer waar de gemeente in terecht is gekomen, maar waar we van iedereen een rechtvaardige bijdrage vragen. Voor keuzes waarbij we vooruit kijken en investeren in een gezonde en duurzame toekomst. Voorzitter, mijn oproep aan het college is kortom: kijk met de juiste bril naar de begroting en met andere ogen naar onze stad.

Nou ben je misschien politiek geïnteresseerd, maar ik geloof niet dat er iemand is die daar echt benieuwd naar is. Ja, tenzij je natuurlijk op een kandidatenlijst voor een waterschap staat. En dan nog.

Toch wil ik in deze column een lans breken voor de waterschapsverkiezingen. Of beter gezegd: voor de waterschappen. Je mag best weten. Ik hou van de waterschappen. Eerlijk gezegd meer dan van de provincie (zeg ik heel zachtjes, maar ik geef eerlijk toe dat dat vast met mijn vorige banen bij Verkeer en Waterstaat en de deltacommissaris te maken zal hebben).

Lang voor Nederland bestond met z’n raden, staten en Kamers, waren hier waterschappen. Polder voor polder werd veroverd op het water. En om deze polders ook te veroveren op de toekomst, moest er worden samengewerkt. Door vrije boeren, vrije burgers en vrije kooplieden. En dat gebeurde in waterschappen. Je weet het, de oudste democratische lichamen van ons land.

Deze polderbewoners hadden een groot belang bij veilige polders en goed beheer van het water. Ze betaalden daaraan. En ze hadden zeggenschap. Zo ontstond de aloude trits belang-betaling-zeggenschap, een trits die vandaag de dag nog steeds deze functionele democratie kenmerkt. By the way, dit is gelijk de verklaring waarom die waterschappen zogenaamde geborgde zetels hebben voor het bedrijfsleven, de landbouw en de natuur. Hun belang is groot, zij betalen meer dan burgers, maar zijn met weinigen. En zijn er dus speciale zetels voor hen gereserveerd in de algemene besturen van de waterschappen. Maar dat terzijde.

Polder voor polder ingepolderd, dijk voor dijk gebouwd. Duizenden waterschappen ontstonden in ons lage landje aan de zee. En toen de watervloed van 1953 het zuidwesten van ons land overspoelde, waren er wel 2.651 waterschappen. Nu zijn het er nog slechts 21. En zijn het professionele organisaties met een dichtheid aan nuchtere ingenieurs die je bij geen enkele andere overheidslaag aantreft. Dat is logisch en dat moet zo blijven.

In onze algemene democratie bieden politici en beleidsambtenaren al snel tegen elkaar op met allerlei doelen. De een nog mooier en ambitieuzer dan de ander. 40% CO2-reductie in 2030. Nee, 49. Wie biedt meer? 55 hoor ik daar iemand roepen. Ja, ambitieuze doelen stellen voor een toekomst voorbij een regeerperiode, dat kunnen we als de beste in Nederland. Maar hoe verhouden die doelen zich eigenlijk met de realiteit? Al jarenlang stoten wij bijna de meeste CO2 per hoofd van de bevolking uit van heel Europa. En ook als het gaat om de afname van de CO2-intensiteit van de economie de afgelopen jaren, gaat het hier niet heel hard. We kijken met afgrijzen naar de Brexit, maar man, aan hun CO2-reductie kunnen wij een puntje zuigen. En als ik hier lokaal kijk - ik ben tenslotte raadslid - als ik kijk hoe moeizaam, afgezien natuurlijk van de Groene Mient, de zeewatercentrale in Duindorp werkt en dat de Aardwarmtecentrale aan de Leyweg na bijna 10 jaar nog altijd stilligt, dan zie ik dat de energietransitie in de praktijk geen appeltje eitje is. Dat hoge doelen mooi zijn, en natuurlijk nodig voor een stabiel ambitieus beleid, maar dat eerst en vooral we in de praktijk de hand aan de ploeg moeten slaan. In onze fabrieken, bedrijven, huizen, mobiliteit, landbouw, noem maar op.

Nee, dan de waterschappers. Ze meten wat er gebeurt en wat er verandert in weer en klimaat, ze weten wat er speelt, houden rekening met onzekerheid en ze handelen ernaar. En ondertussen zijn steeds meer van hun afvalwaterzuiveringen ook nog eens heuse energiecentrales.

Afgelopen week was ik bij een verkiezingsavond van de ChristenUnie/SGP-lijst voor het Hoogheemraadschap van Delfland, een paar kilometer verderop in Monster. Geen vlotte speeches, kekke oneliners of fraaie frames, maar gewoon een hele avond inhoud. Over zeespiegelstijging. Je mag best weten, ik vond het fantastisch. Wist je bijvoorbeeld dat Nederland de langste betrouwbare meetreeks heeft over zeespiegelstijging voor z’n kust, sinds 1890 al? En wist je dat de zeespiegel sindsdien met 24 cm is gestegen? En wist je dat er nog geen versnelling zichtbaar is in die stijging en dat we daarmee op dit moment onder het minst vergaande scenario van het KNMI zitten met onze zeespiegel en dat elders op de wereld die versnelling al wel zichtbaar is en dat de zeespiegel dus niet overal even hard stijgt? Zo maar wat interessante feitjes die langs kwamen op een verkiezingsavond voor ons waterschap met meer dan 125 bezoekers!

Ik liet net het ‘Hoogheemraadschap van Delfland’ vallen. Ons waterschap. Relatief klein van stuk, maar met meer dan 1,2 miljoen mensen en zeer veel bebouwing heeft het een uitdagende taak in het zorgen voor veilig leven met schoon water dat je bij een steeds vaker voorkomende piekbui niet tot de lippen stijgt.

Best belangrijk, hoor ik je denken, dat water keren, water beheren en zorgen voor een goede waterkwaliteit. Best ook dat die dingen bestaan. En vooruit, ik betaal mijn waterschapsbelasting wel weer hoor dit jaar, maar waarom zou ik m’n bed uit komen om naar de stembus te gaan voor waterschapsverkiezingen?

Eerlijk gezegd begrijp ik deze vraag best. Zeker in relatie tot de politieke lijsten die we sinds 2008 hebben. Daar ben ik eigenlijk ook niet zo’n groot fan van. Daarvoor konden we stemmen op een persoon die zich had gekandideerd, bijvoorbeeld omdat haar of zijn belang groot was, of omdat hij of zij er veel affiniteit mee had. Maar sinds 2008 hebben we lijsten van vooral politieke partijen, zoals de bekende politieke partijen en bijvoorbeeld Water Natuurlijk waar D66 en GroenLinks achter schuil gaan.

Natuurlijk, er zijn politieke verschillen in de waterschappen. Bijvoorbeeld over of de functie nu het waterpeil moet volgen, of het peil de functie. Over in welke mate het water gezuiverd moet worden. Over hoe dijken moeten worden ingepast het landschap en hoe ze gebruikt mogen worden. Over de bestrijding van muskusratten. Over de inzet voor duurzame energie. Over wie nu wat moet betalen en of huishoudens met een laag inkomen niets hoeven te betalen.

Ik hoor je denken: nou vooruit, best belangrijk allemaal. Omdat je zo aandringt, ga ik wel stemmen, maar op wat of wie dan?

Je hoort er ook zo weinig over, over het waterschap. Natuurlijk bij extreme droogte of bij extra hoog water zie je wel eens een dijkgraaf in beeld verschijnen. En als er stront aan de knikker is. Want helaas kwam Delfland daar het afgelopen jaar het meest mee in het nieuws. Over armpje drukken tussen de hoogheemraden, zeg maar de wethouders van het hoogheemraadschap. Misschien heb je dat nieuws ook wel gezien bij Omroep West.

Juist daar waar SAMENWERKEN met hoofdletters moet staan geschreven, in het oudste democratische orgaan van ons land, in de polder, daar waar waterveiligheid, waterkwaliteit en waterbeheer alles met elkaar te maken hebben, daar maakten ze er volgens de dijkgraaf himself een zootje van in het dagelijks bestuur, zeg maar het college van B&W van het waterschap. Dat dagelijks bestuur bestond de afgelopen vier jaar overigens uit de VVD, het CDA, Water Natuurlijk, de Algemene Waterschapspartij en de bedrijfslevenzetel.

Kortom, dat dagelijks bestuur kan wel wat ChristenUnie gebruiken. Inhoudelijk heeft de ChristenUnie/SGP, zoals altijd, een verstandig programma. Daar kun je van op aan. Maar de ChristenUnie is ook een club waar ze SAMENWERKEN, net als in de polder zoals die bedoeld is, met hoofdletters hebben geschreven. Zeker in ons Hoogheemraadschap van Delfland is een keuze voor de ChristenUnie zo gek nog niet. Een partij met hoopvol realistische mensen met passie voor water, die zeker in de waterschappen, nuchter en met oog voor elkaar de hand aan de ploeg zullen slaan.

Terug naar de vraag waar ik mee begon. Ben jij ook zo benieuwd wie de waterschapsverkiezingen gaat winnen? Ik denk nog steeds dat je antwoord, ook na deze column, nee zal zijn. Maar hopelijk is in ieder geval wel het vlammetje voor de waterschappen wat harder gaan branden. En ben je gemotiveerd geraakt om a.s. woensdag te gaan stemmen. Ik zou het wel weten.

Pieter Grinwis is lijstduwer van de ChristenUnie/SGP (lijst H).

Vandaag presenteerde het nieuwe college haar eerste programmabegroting. Het valt de ChristenUnie/SGP op dat het college voorzichtig van start gaat en nog niet stevig de tanden zet in de écht ingewikkelde opgaven en uitdagingen van onze stad, zoals betaalbare woningbouw en verduurzaming van Den Haag. Het lijkt te wachten op de zilvervloot die na verkoop van het tafelzilver Eneco in onze gemeente zou moeten aanmeren. Fractievoorzitter Pieter Grinwis: “Hoe zeer ik ook tegen verkoop van energiebedrijf Eneco ben, het slagen van de ambities van dit college staat of valt met de verkoop van deze aandelen. Dat gaat voorlopig nog niet gebeuren en dat betekent dat er het komende jaar maar mondjesmaat werk wordt gemaakt van de verduurzaming van onze energievoorziening. Daar is namelijk slechts € 4,5 miljoen extra beschikbaar voor in 2019." Grinwis ziet in de mogelijke vertraging bij de verkoop van Eneco echter ook een kans: “Als Eneco in 2020 nog niet is verkocht, krijgen we dat jaar nog wel ten minste € 8 miljoen dividend uitgekeerd en waarschijnlijk meer. Mijn voorstel is om dat geld, wat toch niet in de begroting is opgenomen, te gebruiken voor versnelling van de lokale energietransitie. Daarmee zouden de grote ambities van dit college voor de verduurzaming en vergroening van onze stad in ieder geval een stuk geloofwaardiger worden.”

Groot zorgpunt in de gepresenteerde begroting zijn de voorgenomen bezuinigingen op het welzijnswerk. Pieter Grinwis: “De komende jaren wil dit college structureel bezuinigen op het welzijnswerk, oplopend naar 8 miljoen per jaar vanaf 2022. Dit gaat bijvoorbeeld ten koste van buurthuizen bezoekwerk aan ouderen en jongerenwerk. Daarmee neemt de coalitie van Groep de Mos, VVD, D66 en GroenLinks een groot risico met onze stad. Je kunt als college wel roepen dat we moeten omzien naar elkaar - dat vind ik ook - maar als de praktijk anders is, dan moet je bereid zijn daar geld voor te blijven uittrekken en niet gaan beknibbelen op bezoekwerk aan ouderen en overgaan tot het sluiten van wijkgebouwen. Welzijnswerk in de wijk is essentieel in een stad als Den Haag, waar veel mensen geen functionerend sociaal netwerk hebben en op zichzelf zijn aangewezen. Wij vragen het college daarom niet de zichzelf opgelegde bezuiniging als leidraad te nemen, maar te doen wat onze stad nodig heeft.”

Gelukkig gaat er wel extra aandacht en geld gaat naar de bestrijding van eenzaamheid onder ouderen, zodat meer mensen waardig oud kunnen worden in Den Haag. Maar de ChristenUnie/SGP maakt zich zorgen over het gebrek aan visie op en geld bij dit college voor de ouderenzorg als geheel in onze stad. Pieter Grinwis: “Het is ontzettend goed dat er aandacht is voor de bestrijding van eenzaamheid, maar dat zou wat mij betreft hand in hand moeten gaan met betere en voldoende thuiszorg en dagbesteding. Daar wordt helaas geen euro extra aan uitgegeven. Liever zou ik bijvoorbeeld de hondenbelasting handhaven en de opbrengsten besteden aan goede zorg."

Voorzitter, om te beginnen een hartelijke felicitatie aan Groep de Mos, VVD, D66 en GroenLinks met hun coalitieakkoord. En om maar met de deur in huis te vallen: wat een feest van herkenning toen ik dit coalitieakkoord las, toevallig of niet met 84 pagina’s even dik als het verkiezingsprogramma van Groep de Mos. Bij niet weinig gemaakte afspraken heeft de ChristenUnie/SGP de afgelopen periode met moties, nota’s, allerhande andere bijdragen en natuurlijk ons onvolprezen verkiezingsprogramma “Den Haag voor elkaar” al dan niet mede aan de basis mogen staan, zoals bij waardig ouder worden en de aanpak van eenzaamheid; de OV-verbinding tussen Scheveningen Haven en Madurodam en geen tram over de Westduinweg; het vergunningplichtig maken van shishalounges en het verbieden van straatintimidatie; van het aanpakken van mensenhandel tot het creëren van een inclusieve stad, ook voor medebewoners met een beperking; van het beter betrekken van bewoners bij de invoering van betaald parkeren en uitbreidingsplannen van scholen tot het schrappen van de helihaven en de brug over de Pijp; en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Complimenten aan de coalitiepartijen. Echt mooi dat ze goed hebben willen luisteren naar de inbreng van mensen uit de stad en naar die van andere partijen dan die aan de onderhandelingstafel zaten.

Wonen - toenemende segregatie los je niet van één kant op

Zo vindt mijn fractie het heel goed dat de coalitie heeft afgesproken, steviger dan in het vorige coalitieakkoord, dat bij nieuwbouw de norm van 30% sociale woningbouw voor de hele stad te hanteren – al ben ik daar na het antwoord van beoogd wethouder Revis iets minder gerust op. Hoe dan ook, het komt er dan nu ook op aan deze afspraak uit te gaan voeren, zodat er niet zoals de afgelopen jaren maar een paar procent aan sociale woningen bij komt, maar echt 30% door de hele stad en dus ook op het zand en juist minder dan nu op het veen. We hebben immers behoefte aan woningbouw die zand en veen aan elkaar verbindt, en niet, zoals nu gebeurt, een stad waarin de tegenstellingen toenemen. De markt bouwt immers dure woningen in dure wijken en goedkope woningen in goedkope wijken, als we niet bijsturen. En door de verplichting sociale huurwoningen passend toe te moeten wijzen, komen de kwetsbaarste groepen als vanzelf terecht in de kwetsbaarste wijken.

Daarom is het goed de Rotterdamwet-minus artikel 8 (inkomenseis) in stelling te brengen en in de prestatieafspraken met woningcorporaties hen ruimte geven voor het buurtgericht toewijzen van woningen. Zoals ook de stadsdeeldirecteur van Escamp bepleitte in zijn noodkreet “Naar een ongedeelde stad”, die hij in januari slaakte op de website van Platform Stad. Hij waarschuwde voor het verder uiteenvallen van onze samenleving en dat onder onze ogen een sociologische ramp zich dreigt te voltrekken, en daarbij ging het primair om Zuidwest. Ik lees over deze wijken geen slechte teksten in het coalitieakkoord, maar  waar is de urgentie, de bevlogenheid, het kloppende hart voor deze wijken, voor deze mensen? Ik hoop dat de aanstaande wethouders Revis en De Mos deze urgentie delen en vanuit het perspectief, dat zo mooi is geschetst door de stadsdeeldirecteur van Escamp, aan de slag gaan voor en met Moerwijk, Morgenstond, Bouwlust en Vrederust.

De huidige ontploffende huizenprijzen leiden natuurlijk tot veel zorgen over de betaalbaarheid van en woonlasten in onze stad, maar biedt ook de kans kapitaalkrachtige groepen naar deze kwetsbare en betaalbare wijken te trekken door voor hen interessante en relatief wat duurdere en ruimere woningen en voorzieningen toe te voegen. Gelijk een mooie kans om gezinnen met jonge kinderen in de stad te houden, waar ik helaas niets over las in het dikke coalitieakkoord. Ik sluit me wat betreft het belang van ruimte voor gezinnen graag aan bij de woorden van collega Koster van het CDA en heb daarom vol overtuiging haar motie mee-ingediend.

Andere mooie punten... die aanscherping verdienen

Voorzitter, dan kom ik op een aantal mooie afspraken in het coalitieakkoord, die soms net nog wat aanscherping verdienen.

Mijn fractie is blij met de afspraak dat het nieuwe college mensenhandel, zoals de loverboyproblematiek, gaat aanpakken en zorgt voor opvang van slachtoffers van mensenhandel. Chapeau. In onze stad van Vrede en Recht mag immers geen plek zijn voor mensenhandel. Tegelijk zijn de afspraken nog niet zo concreet en daarom een motie met als dictum:

verzoekt het beoogde college medio 2019 met een lokale sluitende aanpak van mensenhandel te komen, waarin onder andere aandacht is voor het verhogen van de aangiftebereidheid van slachtoffers van mensenhandel, geconcretiseerd wordt hoe mensenhandel beter voorkomen en bestreden wordt en hoe snelle en passende hulp - gericht op een terugkeer in de samenleving - geboden kan worden aan slachtoffers.

In onze mooie stad zijn helaas nog veel meer scherpe rafelranden. Denk aan dakloosheid. Dat het nieuwe college uitvoering gaat geven aan de vele moties die begin dit jaar werden aangenomen gericht op verbetering van de maatschappelijke opvang, vindt de ChristenUnie/SGP daarom goed nieuws. €18 miljoen gaat er geïnvesteerd worden. En dat is goed én broodnodig. Het aspect dat we echter missen is dat van het voorkomen van dakloosheid en daarom de volgende motie met als dictum:

verzoekt het beoogde college in beeld te brengen wat de redenen zijn van de toegenomen dakloosheid en bij de uitwerking van de coalitieafspraken over opvang voor kwetsbaren, mee te nemen hoe  ingezet gaat worden op het voorkomen van dakloosheid en hierbij rekening te houden met de onderzochte redenen van dakloosheid.

Dan de bijstand. Daar wil de coalitie zo veel mogelijk mensen uit halen. En dat is natuurlijk een lovenswaardig streven. In de afgelopen tijd zijn er 1000 mensen met een STiP-baan uit de bijstand geholpen, maar na drie jaar loopt dit STiP-traject in principe af. Het zou natuurlijk zonde zijn als deze mensen, die nu werkritme en werkervaring opbouwen, weer zouden terugvallen in de bijstand. Daarom een motie met als dictum:

verzoekt het beoogde college bij het streven naar vermindering van het aantal bijstandsgerechtigden, naast het verkleinen van het “granieten bestand”, zijn inzet met voorrang te richten op het voorkomen van het terugstromen van mensen met een STiP-baan in de bijstand.

Lelijke afspraken... die aanpassing behoeven

Maar voorzitter, natuurlijk is niet alles goud wat er blinkt. Grote zorgen heeft mijn fractie over de verplaatsing van de raamprostitutie. Een schone raamprostitutie is een illusie, net zoals roken zonder je longen te beschadigen dat is. Wel fijn dat de Stationsbuurt en zeker het Oude Centrum hun probleemstraten kwijtraken en mogen uitzien naar mooie woonstraten, althans als de “marktpartij” doorpakt. Ik heb sowieso grote twijfels of het lukt om met gesloten beurs tot verplaatsing van de raamprostitutie te komen en de Doubletstraat en de Geleen- en Hunzestraat te herontwikkelen. Ook heb ik die twijfels bij de beoogde locatie naast het spoor, in het hart van het zogenaamde CID. Den Haag gaat daarmee toch niet lijken op Brussel-Noord, waar de eerste blikken op de stad vanuit de trein blikken zijn op de desolate panden met hun trieste raamprostitutie? En als je deze branche vol uitbuiting en mensenhandel dan toch per se in stand wilt houden in onze stad van vrede en recht, dan moet er wat de ChristenUnie/SGP in ieder geval gekozen worden voor een forse vermindering van de huidige 330 à 340 ramen. En dat kan ook, want de leegstand is groot, alhoewel officiële cijfers en ontwikkelingen ontbreken. En daarom een motie met als dictum:

verzoekt het beoogde college de leegstand in de Haagse raamprostitutiestraten, de ontwikkeling daarin en de achtergronden daarvan in kaart te brengen.

Voorzitter, waar we ook wat bezorgd over zijn, is over de enorme bezuinigingen op welzijn en het ontbreken van investeringen in de zorg, waardoor deze versoberd zal moeten worden. Er gaat een flinke kaasschaaf over de grote welzijnsorganisaties en het maatwerk beschermd wonen zal het met minder moeten gaan doen. Wij willen in ieder geval dat de kleinere wijkgerichte organisaties hierbij worden ontzien.

Voorzitter, een ander zorgpunt voor de ChristenUnie/SGP-fractie is de ruimte die het college wil gaan geven aan drugs in onze stad. Dat in een tijd waarin we alles op alles zetten om een rookvrije generatie op te laten groeien, ook in onze stad. Gereguleerde wietteelt - zoals u weet heb ik er groot vertrouwen in dat als deze pilot naar Den Haag komt, deze glansrijk zal mislukken - en drugstesten bij evenementen. Als overheid het testen van die troep gewoon faciliteren! Wat hadden ze voor pilletjes geslikt, toen de onderhandelaars dit opschreven? Drugsgebruik normaliseert de kersverse coalitie hiermee, maar het spuiten en slikken van pillen is allesbehalve normaal.

Voorzitter een feest voor de achterban is leuk, maar het is natuurlijk leuker als de hele stad, de bewoners dus, kunnen meedelen in de feestvreugde. Bewoners doen er dan ook gelukkig toe in dit akkoord. Als het gaat om de invoering van betaald parkeren, gaat er beter naar ze worden geluisterd en ook bij gemeentelijke projecten én andere projecten worden er hoge eisen gesteld aan de informatie en de communicatie in de buurt. Ik ben blij dat de “bewonersbril”, vaak is opgezet tijdens de onderhandelingen. Maar voorzitter, bij één onderwerp was die bril kwijt en werden de oordoppen ingedaan voor de zorgen van bewoners: bij de horeca. Hoe bestaat het dat bewoners hier zo buitenspel zijn gezet? Waarom lezen we niets over geluidsisolatie, wordt daar geen geld voor uitgetrokken en ook al niets over luisteren naar bewoners, zeker nu er ook nachtontheffingen dreigen voor locaties buiten de horecakernen? Vergeet ze alstublieft niet, is mijn hartenkreet dan ook aan toekomstig wethouder De Mos.

Stad van onderzoeken, pilots en duizend dingen die nader bekeken worden

Dan voorzitter iets anders. Ambities, dat woord staat met nadruk in de helaas wel erg ambtelijke titel. En ik begrijp dat wel, want veel zaken die in het coalitieakkoord staan, dreigen niet verder te komen dan een ambitie. Maar liefst 24 onderzoeken en 10 pilots worden aangekondigd en 11 keer wordt nader bekeken of bestudeerd of er iets geregeld kan worden. Opmerkelijk vergeleken met het oude coalitieakkoord. En dat verwacht je toch ook niet met een partij aan tafel die ‘kiest voor doen’ - de VVD - en een partij ‘die het regelt’ - Groep de Mos. Ik hoop niet dat als het een beetje lastig wordt, financieel of inhoudelijk, de nieuwe grondhouding wordt: goed punt, gaan we nader bekijken. En dat was het dan. En soms was dat woord “onderzoek” gewoon overbodig. Bijvoorbeeld bij goedkoper parkeren voor ondernemers met bijvoorbeeld een onderhoudsbedrijf. Ik ben heel blij dat dit punt is opgenomen in het akkoord, maar waarom een onderzoek? Leiden heeft dit bijvoorbeeld goed geregeld, dat kan Den Haag ook. Nog zo’n voorbeeld: straatintimidatie. Waarom nog een keer onderzoeken. Rotterdam, Amsterdam en enkele andere gemeenten hebben het geregeld en het verbod houdt het daar juridisch tot op heden. Ik zou zeggen: schrap waar mogelijk het woord onderzoek, pilot of nader bekijken en regel het, voer uit en voeg de daad bij het woord. Kan ik erop rekenen dat de nieuwe coalitie met de door mijn fractie bepleite daadkrachtige blik nog eens door het coalitieakkoord gaat. En wat zegt dit spreken in ambities, onderzoeken, pilots en nader bestuderen precies over de uitvoering van al de mooie duurzaamheidsambities? Die ambities waarmaken, dat wordt de kunst. En ik hoop dat het nieuwe college deze kunst beheerst.

Voorzitter, dat brengt mij als vanzelf bij het oliedomme voornemen om Eneco te verkopen. Ik zou zeggen: steek daar geen energie in. Ik zie natuurlijk dat de coalitie broodnodige investeringen laat afhangen van de verkoop van Eneco. Zo heeft GroenLinks de afgelopen week goede sier gemaakt met de 25000 woningen die verduurzaamd gaan worden. Maar waar wordt dat van betaald? Juist, met de opbrengst van Eneco. We slachten de kip met de gouden eieren, omdat er geld nodig is voor de energietransitie. Dat is niet alleen oliedom, maar ook je reinste energieverspilling. En voorzitter, bovendien strekt die energietransitie zich uit over vele jaren, en daarom is een langjarige - en bovendien as we speak stijgende - inkomstenstroom via dividend nuttiger dan een grote opbrengst ineens. Daarom dien ik een motie in met als dictum:

spreekt uit dat het niet verstandig is de aandelen Eneco te verkopen.

Me dunkt, een uitspraak waar elke voorstander van behoud van Eneco zich zonder problemen achter kan scharen, ook als er inmiddels bepaalde afspraken hieromtrent zijn gemaakt...

Van de financiële middenmoot, naar de degradatiezone

Een ander aspect waar mijn fractie toch met enige zorg naar kijkt betreft de financiën. Onder verantwoordelijkheid van het college dat de laatste 24 uur is ingegaan, is de financiële positie van de gemeente verslechterd. De solvabiliteit is gezakt van ruim 40% naar 27,5%. En met alle afspraken, zoals vastgelegd in het voorliggende akkoord, zoals het verder leegtrekken van reserves, het verkopen van vastgoed en natuurlijk de verkoop van Eneco en het weer snel uitgeven van die opbrengsten, zullen er waarschijnlijk voor zorgen dat we als gemeente financieel nog wat minder weerbaar worden. De VNG stelt dat het licht op oranje springt bij een solvabiliteit lager dan 30% en dat een gemeente met een solvabiliteit onder de 20% zich helemaal op glad ijs begeeft. Als dat gebeurt spelen we echt financieel degradatievoetbal en dat moeten we niet willen. Daarom de motie met als dictum:

verzoekt het beoogde college de solvabiliteit niet onder de 20% te laten zakken en weer toe te werken naar een robuuste solvabiliteit van ten minste 30%.

Visie op samenleven?

Voorzitter mijn complimenten voor deze coalitie en de zorgen van de ChristenUnie/SGP over dit coalitieakkoord zijn helder. Waar ik het nog niet over heb gehad is over de visie van deze coalitie op en voor Den Haag, en dan doel ik met name op de samenlevingsvisie. Nu kan ik me voorstellen dat dit niet een heel gemakkelijke vraag was aan de onderhandelingstafel, waar populisme, individualisme en optimisme elkaar ontmoetten. En er zat ook nog een partij bij, waarvan de politiek leider aan de oogarts begint te denken bij visie. En voor de meeste coalitiefracties staat het individu zo groot op de voorgrond, dat de gemeenschap op de achtergrond ternauwernood zichtbaar blijft. Geen woord bijvoorbeeld over de rol en de waarde van levensbeschouwelijke organisaties, zoals kerken, voor ons mooie Den Haag. Zeker gezien de bezuinigingen op welzijn die deze coalitie voorstelt. Alleen daar al had toch prima de waarde van het maatschappelijk kapitaal van deze organisaties, waar de helft van de Haagse burgers toe behoort, voor bijvoorbeeld het welzijn van Den Haag benoemd kunnen worden? Kerken en andere religieuze gemeenschappen spannen zich op het gebied van zorg, schuldhulpverlening en eenzaamheid Pro Deo in. Dat gebeurt in stilte en meestal niet afhankelijk van subsidie. Ik hoop dat het ontbreken van de waarde en het belang van levensbeschouwelijke organisaties voor onze stad niet in mindering komt op een open houding, samenwerking en de waardering van het nieuwe college naar, met en voor deze organisaties.

En niet alleen kerken en gezinnen ontbreken in het nieuwe coalitieakkoord. Het woord normen vind ik bijvoorbeeld alleen terug als onderdeel van het woord “geluidsnormen” en in relatie tot systeemvereisten in verband met onze privacy. En ook het begrip waarden ontbreekt, dat komt alleen voor als onderdeel van de woorden “voorwaarden” en “randvoorwaarden”. Het ontbreken van begrippen als waarden, normen, de positieve rol van het gezin en van kerken en andere religieuze organisaties is niet zonder betekenis. Dat zijn symptomen van een gemis aan visie op de gemeenschap. Op iets wat mensen bij elkaar houdt. Gelukkig valt het woord burgerschap wel. Dat is hard nodig ook in de meest diverse stad van het land. En natuurlijk, diversiteit kan prachtig zijn, maar zoals Martin Sommer zaterdag in zijn column terecht opmerkte, als grondslag voor de samenleving heb je er niets aan. Sterker, in Den Haag met al zijn verschillen en diversiteit, is het hard werken om de sociale samenhang en uiteindelijk de maatschappelijke vrede te bewaren, zoals de WRR vorige week in zijn rapport “De nieuwe verscheidenheid” duidelijk liet zien.

Uiteindelijk zijn deze partijen in al hun verscheidenheid toch op wat visierijke zinnen uitgekomen, waarbij het mooiste pareltje in het akkoord misschien wel de zin is die volgt op noties over jezelf zijn en gelijke behandeling. Den Haag is de stad “waar het er niet om gaat op welke grond je bent geboren, maar naar welke horizon je kijkt.” En verderop klinkt minder poëtisch dezelfde boodschap: “Hier telt je toekomst, niet je afkomst.” Met deze zinnen wordt de fundamentele gelijkwaardigheid van mensen bezongen. En dat is terecht.

De fundamentele gelijkwaardigheid wortelt in het besef dat, zoals de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring het zo mooi zegt:

“We hold these truths to be self-evident, that all men are created equal, that they are endowed by their Creator with certain unalienable Rights, that among these are Life, Liberty and the pursuit of Happiness.”

Vele mensenrechten zijn gebaseerd op deze principiële gelijkwaardigheid tussen mensen. In Den Haag erkennen we dat iedereen gelijkwaardig is. Of je nu homo of hetero bent, man of vrouw, jong of oud, gelovig of niet-gelovig - we discrimineren hier niet. Ook afkomst, uiterlijk en bijvoorbeeld fysieke of verstandelijke beperkingen mogen geen reden zijn om iemand uit te sluiten. Iedereen krijgt in gelijke gevallen een gelijke behandeling.

Dat dat vanzelfsprekend klinkt, maar niet vanzelfsprekend is, ervaren veel leraren en leraressen in onze stad maar al te vaak. De Groene Amsterdammer maakte in een goed artikel afgelopen vrijdag nog pijnlijk duidelijk hoe de diepe kloven in onze samenleving ook dwars door klaslokalen heenlopen, waar leerlingen maar al te vaak lijnrecht tegenover elkaar staan en de wil om de ander te begrijpen steeds meer lijkt te ontbreken. Niet voor niets stelt de onderwijsinspectie dat leerlingen het schoolklimaat als steeds minder open ervaren en dat verbetering van het burgerschapsonderwijs nodig is. Kijken wij, kijken de leerlingen op onze scholen, nog wel naar dezelfde horizon, ook als we de ander het licht in de ogen niet gunnen? Om scholen te ondersteunen bij het bespreken van deze problemen en het vormgeven van hun burgerschapsonderwijs en daarbij optimaal gebruik te maken van de kansen die onze stad van vrede en recht biedt, dien ik de volgende motie in:

verzoekt het beoogde college ter versterking van het Haagse burgerschapsonderwijs scholen en (inter)nationale instellingen gezamenlijk tot een Haagse opzet voor burgerschapslessen te laten komen waarin de gemeenschappelijke basiswaarden van de democratische rechtstaat centraal staan en waarbij de aanwezigheid van internationale instellingen in onze stad optimaal wordt benut, bijvoorbeeld door schoolbezoeken aan deze instellingen en het adopteren van een instelling door een school of vice versa.

Ik ben blij dat het woord burgerschap valt in het coalitieakkoord en ik hoop dat we dat met deze motie nog iets meer body kunnen geven.

Terug naar de uitspraak: “Waar het er niet om gaat op welke grond je bent geboren, maar naar welke horizon je kijkt.” Ik heb daar in positieve zin al het nodige over gezegd en ook in kritische zin, over die horizon. Nu een kritische reflectie op die geboortegrond, waar het niet om zou gaan. Die doet er natuurlijk wel toe…. “Hier kom ik weg” zong Daniel Lohues niet voor niets, die gisteren nog in de Koninklijke Schouwburg optrad. Of zoals de inspreker mevrouw Or zei over de eerste vraag die vaak aan je gesteld wordt: “Waar kom je vandaan?... Nee, maar waar kom je echt vandaan, waar liggen je roots?”.

Vorige week spraken we in deze zaal over de aanvallen op de Hindoetempel en over de verschillende incidenten in Duindorp, waarbij groepen tegenover elkaar stonden en mensen zich niet meer veilig voelden in hun eigen buurt of huis. Scheidend wethouder Baldewsingh hield vervolgens een lofzang op de positieve kanten van het communale karakter van Duindorp, van de Duindorpse gemeenschapszin, en ik heb dat afgelopen zondag nog geproefd bij de feestelijke jubileumdienst in de 90-jarige Prinses Julianakerk in Duindorp. “Als je elkaar kent,” zo zei Baldewsingh, “dan is er slechts één ding wat je kan doen met elkaar, en dat is samen stad zijn, dat betekent dat je elkaar niet moet wegzetten.” En voeg ik daaraan toe: en met elkaar in gesprek blijven. En daarbij is niet alleen het kijken naar de horizon van belang, naar een nieuwe gezamenlijke toekomst, maar het doet er daarbij ook toe waar je vandaan komt, waar je geboortegrond is. Of zoals Stef Bos het zo mooi verwoord in zijn “Lied van Ruth”:

Ek weet jou volk is bang

Voor ons wat anders is

Maar ek sal brugge bou

Daar waar die afgrond is

En ek sal terugverlang

Wanneer die wind sal waai

Wat uit die suide kom

Van my geboorte grond

….

Maar jou land is my land

Jou volk is my volk

Jou taal is my taal

Jouw God is my God

Jou droom is my droom

Jou pad is my pad

Jou toekoms my toekoms

Jou hart in my hart

Ik wens elke wethouder en zeker elk collega-raadslid - ook van de coalitie, juist van de coalitie - veel zegen, wijsheid en een scherpe en kritische geest toe bij het besturen en het controleren van de bestuurders van onze mooie stad.

ChristenUnie/SGP: “Voorkom dat gemeente Den Haag in financiële degradatiezone belandt”

De ChristenUnie/SGP maakt zich zorgen over de verslechtering van de financiële positie van de gemeente Den Haag. Bij het vorige coalitieakkoord in 2014 trok fractievoorzitter Pieter Grinwis hierover al stevig aan de bel, en nu de gemeente nog veel meer op haar reserves is ingeteerd en gaat interen dan toen voorzien, is een alarmsignaal helemaal op zijn plaats. “Terwijl in de crisisjaren de Haagse financiën zeer gezond zijn gemaakt, zijn we in rap tempo aan het afzakken van de nationale subtop naar de degradatiezone van financieel gezonde gemeenten. Met het coalitieakkoord van Groep de Mos, VVD, D66 en GroenLinks lijken we deze trend van verslechtering onverminderd voort te zetten. Mijn partij vindt dat onverantwoord en zal vandaag het nieuwe college oproepen het stadhuis niet verder financieel uit te wonen, maar de gemeentefinanciën houdbaar te maken voor de toekomst.”

Er zijn verschillende financiële kengetallen, waarmee de financiële positie van een gemeente kan worden beoordeeld. Een bekende is de solvabiliteitsratio, die inzicht geeft in de verhouding tussen het eigen en het vreemde vermogen van een gemeente en daarmee iets vertelt over de mate waarin een organisatie in staat is op lange termijn aan haar financiële verplichtingen te voldoen.

De afgelopen jaren is de solvabiliteitsratio er sterk op achteruit gegaan. Waar deze in 2013 nog 40,4% was, is die inmiddels gekelderd tot 27,5% in 2017. De VNG (Vereniging van Nederlandse Gemeenten) waarschuwt voor een solvabiliteit lager dan 30% en stelt dat een gemeente met een solvabiliteit onder de 20% zich helemaal op glad ijs begeeft. Pieter Grinwis maakt zich dan ook zorgen: “Als de afspraken in het coalitieakkoord onverkort worden uitgevoerd, teert de gemeente verder in op de al niet zo grote reserves, wordt er allerlei vastgoed verkocht en last but not least wordt de kip met de gouden eieren geslacht - energiebedrijf Eneco - en al deze middelen worden als het aan de nieuwe coalitie ligt gelijk weer uitgegeven. Ik vrees dat we als gemeente financieel te kwetsbaar worden. De gemeenteraad in onze buurgemeente Leidschendam-Voorburg heeft dit opgelost door af te spreken dat de solvabiliteit niet onder de 30% mag zakken. Daar zitten we in Den Haag dus al ruim onder. Het lijkt me goed als we hier een vergelijkbare afspraak maken. Ik dien daarom woensdag een motie in waarin ik het nieuwe college oproep de solvabiliteit niet onder de 20% te laten zakken en te streven naar een minimum van 30%. Op die manier zetten we koers naar financieel veiliger vaarwater en belanden we weer in de nationale middenmoot van financieel gezonde gemeenten.”

“Groen, voor elk wat wils en financieel wankel” - Reactie ChristenUnie/SGP op coalitieakkoord “Den Haag, Stad van Kansen en Ambities”

De ChristenUnie/SGP feliciteert Groep de Mos, VVD, D66 en GroenLinks met het coalitieakkoord “Den Haag, Stad van Kansen en Ambities”. Fractievoorzitter Pieter Grinwis: “Het is goed voor Den Haag dat de vier grootste partijen er samen uit zijn gekomen”. Het akkoord biedt veel mooie aanknopingspunten. “We zien diverse van onze aangenomen moties en andere punten, waarvoor we ons hebben ingezet, terug in het coalitieakkoord. Bijvoorbeeld een stevigere aanpak van mensenhandel, bestrijding van eenzaamheid onder ouderen, 30% sociale woningbouw bij alle nieuwbouw, meer geld voor verkeersveiligheid en beter luisteren naar bewoners bij invoering betaald parkeren. Ook is het goed dat veel investeringen in een duurzamere en beter bereikbare stad worden aangekondigd. Alleen wel zonde dat om tienduizenden woningen van het gas af te halen en aan te sluiten op duurzame warmte, eerst de leverancier van die duurzame energie, Eneco, in de uitverkoop gaat. Zo wordt de kip met de gouden eieren geslacht. Verder vind ik het echt jammer dat er geen einde aan de raamprostitutie komt in Den Haag, maak ik mij zorgen over de beperkte investeringen in woningbouw en mis ik de aandacht voor thuiszorg en dagbesteding, maar ook de waarde van kerken en andere religieuze gemeenschappen voor Den Haag wordt niet genoemd.”

Financiën

Groot punt van aandacht voor Pieter Grinwis is de financiële onderbouwing van het akkoord: “Toen ik de financiële bijsluiter van dit akkoord las, fronste ik mijn wenkbrauwen. De kaasschaaf wordt nóg een keer over de ambtenarij gehaald, terwijl de opgaven voor de stad en de ambities van deze coalitie groot zijn, en er wordt erg veel geld weggehaald bij welzijn. We gaan de wethouder financiën, en natuurlijk het hele college, dus goed in de gaten houden de komende jaren. Temeer omdat deze coalitie 23 keer iets gaat onderzoeken, 11 pilots gaat uitvoeren en 14 keer nog iets nader gaat bekijken of bestuderen. Het lijkt erop dat zodra het moeilijk werd tijdens de onderhandelingen of het geld op was, er een onderzoekje of een pilot tegenaan is gegooid. Op sommige punten is een onderzoek trouwens gewoon helemaal niet nodig. Waarom niet gewoon in vervolg op de motie van de ChristenUnie/SGP zeggen dat je goedkopere parkeervergunningen voor ondernemers met een onderhoudsbedrijf gaat regelen in plaats van dat nog eens een keer te gaan onderzoeken?”

Woningbouw

De ChristenUnie/SGP ziet kansen bij de woningbouwagenda van de nieuwe coalitie. Pieter Grinwis: “Het is heel goed dat de focus ligt op middeldure woningen én dat de norm van 30% sociale woningbouw bij nieuwbouw voor de hele stad gehanteerd gaat worden. Daar gaan we dit college zeker aan houden. Al langere tijd maken we ons hier hard voor, want het is gewoon niet sociaal hoe de gemeente het afgelopen decennium met kwetsbare wijken als Moerwijk is omgegaan. Dáár meer middeldure woningen en tegelijk meer sociale huurwoningen op het zand, zo kan de stad meer verbonden worden. Bovendien zijn betaalbare (huur)woningen voor mensen met een gewoon inkomen broodnodig. Zo kunnen agenten, verpleegkundigen en leerkrachten in Den Haag blijven én komen wonen. Maar hier had ik wel op meer gehoopt: de investeringen zijn erg beperkt en ik mis de aandacht voor gezinnen.”

Soms wel, soms geen oog voor de belangen van bewoners

Bij het lezen van het akkoord valt het de ChristenUnie/SGP op dat er de ene keer wel, de andere keer geen oog is voor de belangen van bewoners. Pieter Grinwis: “Bewoners gaan echt beter betrokken worden bij de invoering van betaald parkeren. Een misser bij de invoering van betaald parkeren op Scheveningen wordt hersteld door alsnog een draagvlakpeiling te houden. Ik ben blij dat de belofte van de bouw van een parkeergarage in de Geuzenwijk eindelijk gaat worden ingelost, wat een belangrijke bijdrage gaat leveren aan de leefbaarheid en de vermindering van de parkeerdruk in deze wijk. Samen met de definitieve streep door de tram over de Westduinweg, de door de ChristenUnie/SGP voorgestelde E-bus van Norfolk naar Madurodam en de aangekondigde investeringen in de OV-corridor Binckhorst-Scheveningen bevat dit coalitieakkoord een aantal goede dingen voor de Scheveningers.”

Ronduit teleurstellend is het verruimen van de openingstijden van de horeca en het verder loslaten van de geluidsnormen. “Daar laat het nieuwe college de bewoners echt in de kou staan. Ik snap niet dat er zo makkelijk voorbij wordt gegaan aan de belangen van bewoners in bijvoorbeeld het centrum. Zij dreigen de grote verliezer van de horecaplannen uit het akkoord te worden. Ik ga samen met hen alles op alles zetten om de binnenstad ook voor hen aantrekkelijk te houden.”

Raamprostitutie

De ChristenUnie/SGP vindt het verder een gemiste kans dat het nieuwe college de raamprostitutie niet wil beëindigen, maar verplaatsen. Pieter Grinwis: “Een schone raamprostitutie is een illusie, evenals roken zonder je longen te beschadigen dat is. Wel fijn dat de Stationsbuurt en zeker het Oude Centrum hun probleemstraten kwijtraken en mogen uitzien naar mooie woonstraten, althans als de “marktpartij” doorpakt. De nieuwe coalitie trekt zelf namelijk geen euro uit om de panden uit te kopen. Als je deze branche vol uitbuiting en mensenhandel dan toch per se in stand wilt houden in onze stad van vrede en recht, dan moet er wat de ChristenUnie/SGP in ieder geval gekozen worden voor een forse vermindering van de huidige 340 ramen. Daar gaan we ons best voor doen."

Samenwerking

De ChristenUnie/SGP kijkt uit naar een mooie en constructieve samenwerking met het nieuwe college. Pieter Grinwis: “Er zijn genoeg aanknopings- én verbeterpunten om samen met dit college constructief en gezond kritisch aan de slag te gaan voor ons mooie Den Haag. De komende tijd is het zaak dat dit college samen met bewoners, ondernemers, maatschappelijke organisaties, kerken en andere religieuze instellingen werk gaat maken van de uitvoering van dit coalitieakkoord en van andere plannen die goed zijn voor onze stad. Ik zie uit naar de samenwerking en wens het nieuwe gemeentebestuur veel wijsheid en zegen toe.”

De ChristenUnie/SGP en D66 vinden het belangrijk dat de hele stad toegankelijk is voor iedereen, ook voor rolstoelgebruikers. Dat geldt ook voor evenementen en natuurlijk al helemaal voor door de gemeente gesubsidieerde evenementen. Neem bijvoorbeeld het mooie Festival Classique, van 7 tot en met 18 juni op Scheveningen, waarbij op meerdere locaties uitvoeringen zijn. Dit jaar voert men onder andere met 300 zangers een opera uit op het Noorderstrand. Prachtig, maar ontoegankelijk voor rolstoelen, zo meldt de organisatie bij navraag. Pieter Grinwis (ChristenUnie/SGP): “Mensen met een lichamelijke beperking worden hier buitengesloten. Onacceptabel dat een groot festival niet regelt dat ook mensen in een rolstoel hierheen kunnen. En ook ongehoord, gezien onze motie die twee jaar terug unaniem is aangenomen om evenementen toegankelijk te maken voor rolstoelgebruikers.” Marieke van Doorn (D66) vervolgt: “Ook het strand kan prima toegankelijk gemaakt worden voor rolstoelen, bijvoorbeeld met vlonders. Dit evenement kan jaarlijks op 3 ton gemeentelijke subsidie rekenen, maar ondertussen worden mensen met een beperking buitengesloten.” De ChristenUnie/SGP en D66 hebben het college daarom gevraagd toegankelijkheid voor mensen met een beperking alsnog te regelen met de organisatie, zodat ook écht iedereen kan genieten van dit mooie festival.

Schriftelijke vragen betreffende toegankelijkheid Festival Classique

Met de uitbreiding van het aantal festiviteiten voor horecazaken zijn bewoners opnieuw de dupe geworden van het horecabeleid in Den Haag. Nadat twee jaar geleden de openingstijden zijn verruimd, is nu besloten het aantal festiviteiten waarbij geen geluidsnormen gelden in de stad fors uit te breiden. Concreet betekent dit voor de bewoners: vaker geluidsoverlast. Raadslid Pieter Grinwis: “Het is treurig om te zien dat politieke partijen als D66, Groep De Mos en de HSP blijven roepen dat er koste wat kost meer reuring moet komen. Het interesseert ze niet wat de gevolgen voor bijvoorbeeld de gezondheid van bewoners zijn. Met het aannemen van dit voorstel mogen horecazaken vaker en langer geluidsnormen overtreden, terwijl er geen isolatiemaatregelen getroffen worden of duidelijk is wat de risico’s zijn voor de volksgezondheid. Reuring is voor veel partijen blijkbaar belangrijker dan de gezondheid van onze inwoners.”

Normen vastleggen voor lage tonen

De ChristenUnie/SGP heeft een aantal voorstellen gedaan om de overlast voor omwonenden binnen de perken te houden. Pieter Grinwis: “Ook wij vinden dat een stad mag bruisen, maar er zijn wel grenzen. Zodra gezondheid van bewoners in het geding komt, of de overlast buiten de perken gaat, moeten we een streep trekken.” Slechts één voorstel van de fractie kon op een meerderheid rekenen. Pieter Grinwis vervolgt: “De meeste partijen luisteren alleen naar bewoners als het ze uitkomt. Als het gaat om horeca, dan blijken bewoners voor de meeste partijen slechts een lastige sta in de weg. Gelukkig hebben wij het wel voor elkaar gekregen dat er onderzoek komt naar geluidsnormen voor lage bastonen. Deze tonen dreunen door alle oude panden in de binnenstad en voelen mensen in hun bed. Er komt een onderzoek om te kijken of hiervoor, net als in Amsterdam, normen kunnen worden vastgelegd.”