Poliflw

Groenlinks sprak zich 12 december uit tegen een nieuwe beperking die de gemeente wil opleggen aan kinderopvang op sociaal-medische indicatie. Die indicatie zal voortaan voor maximaal zes maanden worden verleend. Wij vroegen, samen met het CDA, om deze maximumtermijn te laten vervallen, omdat deze weinig rekening houdt met het belang van het kind. De wethouder reageerde met de toezegging dat de termijn niet zo strikt zal worden gehanteerd, en dat de nieuwe regeling na twee jaar zal worden geëvalueerd.

Met de sociaal-medische indicatie (SMI) kunnen ouders of verzorgers die in de problemen zitten, hun kind tijdelijk naar de kinderopvang sturen. De nieuwe beperking van deze indicatie tot zes maanden dient vooral om een formeel ijkpunt te hebben om te kijken hoe de zaken ervoor staan in het gezin, aldus de wethouder. Maar zoals duidelijk wordt in het raadsvoorstel over de nieuwe regeling en de toelichting daarbij, speelt ook de wens om de kosten in het sociaal domein te beheersen, een belangrijke rol in deze keuze.

GroenLinks is er helemaal voor om een vinger aan de pols te houden bij gezinnen die in de problemen zitten. Maar we vinden het niet juist dat de kinderopvang hierbij als een instrument wordt gebruikt. Een goed kinderdagverblijf draagt bij aan de ontwikkeling van kinderen. Daarbij gaat het om zaken als leren omgaan met leeftijdsgenootjes en zelfvertrouwen opbouwen, en ook om het stimuleren van het denken, praten en rekenen. Juist kinderen uit de doelgroep van deze regeling – met ouders die kampen met lichamelijke of psychische problemen, een verstandelijke beperking of die in detentie zitten – zijn geholpen met de pedagogische aanpak van de kinderopvang. En die aanpak vraagt om continuïteit.

We begrijpen dat de sociaal-medische indicatie een tijdelijke vangnetfunctie heeft, maar hebben moeite met de keuze om de indicatie te maximeren tot een termijn van zes maanden. Een termijn die weliswaar 1 keer, en in uitzonderingsvallen nog een tweede keer, vernieuwd mag worden. Deze als het ware in stukken gehakte toegang tot de opvang zorgt voor onnodige onzekerheid bij de ouder of verzorger, en is zeker niet in het belang van het kind.

Samenvattend vinden wij: een kind móet niet naar de opvang, maar als je ervoor kiest het daarnaartoe te brengen, besef dan dat de band met de leidster, het contact met de andere kinderen en de ontwikkelingsgerichte activiteiten vragen om continuïteit. Dat hiermee weinig rekening wordt gehouden, zit al ingebakken in de landelijke regeling sociaal-medische indicatie. Daar veranderen wij weinig aan. Wat we wel kunnen doen, is de tijdelijkheid niet verder aanscherpen.

Afgelopen herfst is een groep BN’ers een actie gestart voor een eerlijk Kinderpardon onder de slogan ‘ze zijn al thuis’: zezijnalthuis.nl

Landelijk is een kinderpardon aangenomen. Echter, dat wordt zo strikt uitgevoerd dat nu 98% van de aanvragen wordt afgewezen. De meeste van deze kinderen wordt tegengeworpen dat zij en/of hun ouders te weinig hebben meegewerkt aan vertrek, het zogenaamde 'meewerkcriterium'. Hierdoor dreigt voor ongeveer 400 in Nederland gewortelde kinderen uitzetting. Uitzetting naar een land waar ze vaak de taal niet eens van spreken.

De uitvoering van het kinderpardon is gemankeerd, en reparatie laat oneindig op zich wachten. GroenLinks vind het niet acceptabel dat een landelijk aangenomen humaan kinderpardon, waar zo lang voor is gevochten, zo slecht wordt uitgevoerd. Dit is de reden waarom wij de actie zezijnalthuis van harte ondersteunen. En waarom wij, samen met D66, SOFIJ, PvdA en ChristenUnie, afgelopen donderdag een motie hadden ingediend om het college te vragen zich in te zetten voor het kinderpardon. Met de vraag of het college een brief wil sturen naar de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid met het verzoek de uitvoering van het kinderpardon bij te stellen.

Ondanks dat wij in IJsselstein op dit moment geen concreet voorbeeld kennen waarbij afwijzing van een beroep op het kinderpardon speelt, vinden wij dat het kinderpardon humaner uitgevoerd moet worden. Gewoon zoals de wet bedoeld is. De kinderen die het betreft verdienen een betere kans, een eerlijker toepassen van het pardon. Wanneer we onze veelgeroemde christelijk-joodse cultuur een klein beetje serieus nemen zouden we deze kinderen behandelen als gast en hen in bescherming nemen. Dat bijna 100% van deze kinderen nu het land uit wordt gestuurd is in strijd met de bedoeling van dit aangenomen pardon. Ik vind het een schrijnend voorbeeld van windowdressing. We beslissen van wél maar we doen het niét.

Dankzij LDIJ, VVD en CDA mocht de motie het helaas niet halen.

Menso Bosma, fractievoorzitter.

De ratio is weg in de IJsselsteinse politiek, de onderbuik regeert. De meerderheid van de raad heeft gisteravond 20 december de samenwerking met Montfoort beëindigd en haar eigen bestuurskracht ernstig beschadigd.

Het AD schrijft vanochtend over een motie die is aangenomen. In de raad was aan de orde de keuze om met UW Samenwerking door te gaan of te stoppen. In opdracht van de raad was door Hans van der Werff van Berenschot een rapport geschreven waarin de scenario’s Doorpakken en Doorknippen zijn verkend. Een rapport dat tot stand kwam na intensieve gesprekken met de colleges van IJsselstein en Montfoort, met een afvaardiging uit onze raad (waaronder de fractievoorzitters van VVD en CDA) en met de raad van Montfoort, met de OR en de directie van UW Samenwerking, met de gemeentesecretarissen en de provincie.

Gisteren is geen motie aangenomen, maar een amendement van de coalitiepartijen LDIJ, VVD, CDA en PvdA. Dat amendement liet niets heel van het prima raadsvoorstel dat het college had geschreven. Een voorstel dat naadloos aansloot bij het rapport. Het aangenomen amendement laat zich lezen als een regelrechte motie van wantrouwen tegen het eigen college. De coalitie heeft het collegevoorstel om te kiezen voor Doorpakken resoluut naar de prullenbak verwezen.

In het voorstel zelf, en ook in de beantwoording van vragen uit de raad, gaf het college een krachtig commitment af vóór verandering van de samenwerking in het Doorpak-scenario. Ook de OR van UW Samenwerking heeft in gesprek met Hans van der Werff duidelijk te kennen gegeven dat het personeel van UW overtuigd was dat de weg omhoog was ingezet. De voorzitter van de OR gaf als inspreker aan dat het geschetste plan voor hen reëel is, en een goede lijn voor de toekomst.

Maar de coalitie ziet het allemaal anders. De coalitie heeft geen vertrouwen in haar eigen wethouders. Nota bene wethouders die zeggen met de frisse blik van buitenstaanders goed en kritisch naar het verleden en de ontstane impasse te hebben gekeken. Zij zijn ervan overtuigd dat er nog veel potentie zit in de samenwerking met Montfoort. Ook in gesprekken met de onderzoeker, met het college van Montfoort, en met de directie van UW geeft het college steeds aan vóór de samenwerking te willen gaan. Hoeveel commitment heb je nodig. Maar het is in de ogen van de coalitie allemaal niet waar. Het eigen college wordt niet vertrouwt.

Ook wat de ambtenaren van UW zeggen wordt in twijfel getrokken. Dat de voorzitter van de OR het zegt maakt niet uit, er zijn toch ook ambtenaren die er niet in geloven? Hoeveel commitment heb je nodig.

De provincie heeft in gesprek met de portefeuillehouder mevrouw Inge Nieuwenhuizen gesproken over consequenties van het scenario Doorknippen. Het college heeft deze consequenties, die niet gunstig zijn voor IJsselstein, in haar voorstel opgenomen. Het LDIJ trok de boodschap van de provincie in twijfel omdat zij zelf niet bij dat gesprek waren. Maar zelfs de bevestiging van de VVD wethouder dat de provincie had ingestemd met de tekst in het voorstel bracht de coalitie niet tot inkeer. Negatieve gevolgen van de keuze die de coalitie maakt worden door haar genegeerd.

Barbertje moest hangen. De samenwerking is een halt toegeroepen en om zeep gebracht. We vinden het buitengewoon kwalijk dat de coalitie Montfoort nu tot zondebok heeft verheven. Terwijl het de raad van IJsselstein is die dit heeft laten gebeuren. Het waren nota bene VVD en CDA wethouders die het project in de stijgers hadden gezet. Wethouders van deze partijen hebben ook steeds aan het roer gestaan. En nu laten uitgerekend de VVD en het CDA de boel definitief ontsporen.

Wat ons het meeste pijn doet is dat de medewerkers van UW hier de dupe van worden. Het is beschamend dat de coalitie het personeel in de kou heeft gezet. En dat de geloofwaardigheid van IJsselstein in de regio nu ver onder het nulpunt is gedaald. IJsselstein is hier de grote verliezer.

Menso Bosma, fractievoorzitter GroenLinks