Poliflw

Zaterdag 10 september was een historische dag, niet alleen voor het CDA, maar ook voor de Nederlandse democratie. Voor het eerst werd de achterban in grote getalen geraadpleegd vóór het opstellen van het verkiezingsprogramma, in plaats van erna, zoals gebruikelijk. In een goed gevulde Kromhouthal in Amsterdam hadden zich bijna 1000 CDA leden verzameld, om samen te discussiëren en te overleggen over het komende verkiezingsprogramma. Afkomstig uit alle delen van Nederland en met een veelvoud aan leeftijden en achtergronden waren de aanwezige leden een goede doorsnee van de CDA-achterban. Van melkveehouders tot professoren, van advocaten tot industrieel medewerkers en van een 16-jarige CDJA’er tot een 84-jarige CDA-veteraan: iedereen was vertegenwoordigd in het unieke project dat de sprekende naam CDA1000 droeg. Ook de afdeling Middelburg was vertegenwoordigd, en ik had de eer om namens de afdeling af te mogen reizen naar Amsterdam. Als een van de jongste deelnemers van de dag merkte ik toch dat ik nog niet beschik over het netwerk waar de meeste leden wel over leken te beschikken. Iedereen bleek elkaar te kennen, wat leidde tot een zeer gemoedelijke en gezellige sfeer waarin ik me, ondanks het gebrek aan bekende gezichten, toch onmiddellijk in thuis voelde. Dat is nu precies een van die mooie dingen van het CDA. Al vrij snel na mijn binnenkomst raakte ik gelukkig al aan de praat met een relatief jonge wethouder uit Zutphen die met wat vrienden was gekomen en kwamen de eerste discussies al op gang. Niet snel daarna begon de eerste ronde, waarin voor mij en nog 200 andere CDA’ers het thema “sterke economie” op het programma stond. Ingedeeld in groepjes van 10 werd ons geïnstrueerd om binnen de gegeven tijd met één stelling te komen, die zowel een probleem als een oplossing voor het betreffende probleem zou bevatten. Deze op het eerste gezicht schier onmogelijke opdracht bleek interessante discussies op te leveren over een oneindig scala aan onderwerpen, die door onze tafelvoorzitter op den duur werden herleid tot één pakkende zin. Zo ging het, begreep ik achteraf, bij de meeste tafels, en zo werd ook een beetje de trend gezet voor de rest van de dag: breed beginnen; veel problemen benoemen, en dan uiteindelijk proberen al die problemen in een allesomvattende zin te beschrijven, om daar dan vervolgens een oplossing op te bedenken. Deze manier van ledenraadpleging, gebaseerd op een Amerikaans systeem dat op haar beurt weer is gebaseerd op de klassieke Atheense volksraadpleging, is niet nieuw, maar, zeker in Nederland, wel vernieuwend. Zeker voor een partij als het CDA, dat toch wel bekend staat als zich bevindend aan de conservatieve kant van het spectrum, is het extra bijzonder dat zoiets kan, en, nog belangrijker, wordt georganiseerd. Ook de manier waarop was uiterst modern: headsets, apps, wordclouds: een heel repertoire aan technische hulpmiddelen werd van stal gehaald om deze ‘nieuwe vorm van democratie’ zo goed mogelijk te laten verlopen. Zo lijkt het CDA, dat de afgelopen jaren flinke klappen heeft gelregen tijdens de verkiezingen, zich wat meer te willen profileren als een moderne partij om af te komen van dat imago van ‘degelijke, ietwat saaie Christendemocratische middenpartij’, in de hoop ook de jongere kiezers weer op het juiste pad te brengen. Het lijkt erop dat het CDA zichzelf aan het heruitvinden is, en als overtuigd CDA’er kan ik een dergelijke heropleving van de partij natuurlijk alleen maar toejuichen, maar we moeten er wel voor waken dat het CDA niet te veel opschuift richting D66. Want het CDA is en blijft een Christendemocratische partij waar bepaalde waarden en tradities belangrijker zijn dan leuke 21e -eeuwse gadgets. Mocht u meer willen weten over deze vorm van leden/volksraadpleging raad ik u aan het boek Tegen Verkiezingen van de Vlaamse schrijven David van Reybrouck te lezen. Van Reybrouck heeft zijn boek grotendeels gebaseerd op ideeën van de Amerikaanse politicoloog Terril C. Bouricius, wiens theorie te vinden is op: http://www.publicdeliberation.net/cgi/viewcontent.cgi?article=1220&context=jpd Job van den Broekfractie-assistent CDA-Middelburgjobvandenbroek27@gmail.com

Zaterdag 10 september was een historische dag, niet alleen voor het CDA, maar ook voor de Nederlandse democratie. Voor het eerst werd de achterban in grote getalen geraadpleegd vóór het opstellen van het verkiezingsprogramma, in plaats van erna, zoals gebruikelijk. In een goed gevulde Kromhouthal in Amsterdam hadden zich bijna 1000 CDA leden verzameld, om samen te discussiëren en te overleggen over het komende verkiezingsprogramma. Afkomstig uit alle delen van Nederland en met een veelvoud aan leeftijden en achtergronden waren de aanwezige leden een goede doorsnee van de CDA-achterban. Van melkveehouders tot professoren, van advocaten tot industrieel medewerkers en van een 16-jarige CDJA’er tot een 84-jarige CDA-veteraan: iedereen was vertegenwoordigd in het unieke project dat de sprekende naam CDA1000 droeg. Ook de afdeling Middelburg was vertegenwoordigd, en ik had de eer om namens de afdeling af te mogen reizen naar Amsterdam. Als een van de jongste deelnemers van de dag merkte ik toch dat ik nog niet beschik over het netwerk waar de meeste leden wel over leken te beschikken. Iedereen bleek elkaar te kennen, wat leidde tot een zeer gemoedelijke en gezellige sfeer waarin ik me, ondanks het gebrek aan bekende gezichten, toch onmiddellijk in thuis voelde. Dat is nu precies een van die mooie dingen van het CDA. Al vrij snel na mijn binnenkomst raakte ik gelukkig al aan de praat met een relatief jonge wethouder uit Zutphen die met wat vrienden was gekomen en kwamen de eerste discussies al op gang. Niet snel daarna begon de eerste ronde, waarin voor mij en nog 200 andere CDA’ers het thema “sterke economie” op het programma stond. Ingedeeld in groepjes van 10 werd ons geïnstrueerd om binnen de gegeven tijd met één stelling te komen, die zowel een probleem als een oplossing voor het betreffende probleem zou bevatten. Deze op het eerste gezicht schier onmogelijke opdracht bleek interessante discussies op te leveren over een oneindig scala aan onderwerpen, die door onze tafelvoorzitter op den duur werden herleid tot één pakkende zin. Zo ging het, begreep ik achteraf, bij de meeste tafels, en zo werd ook een beetje de trend gezet voor de rest van de dag: breed beginnen; veel problemen benoemen, en dan uiteindelijk proberen al die problemen in een allesomvattende zin te beschrijven, om daar dan vervolgens een oplossing op te bedenken. Deze manier van ledenraadpleging, gebaseerd op een Amerikaans systeem dat op haar beurt weer is gebaseerd op de klassieke Atheense volksraadpleging, is niet nieuw, maar, zeker in Nederland, wel vernieuwend. Zeker voor een partij als het CDA, dat toch wel bekend staat als zich bevindend aan de conservatieve kant van het spectrum, is het extra bijzonder dat zoiets kan, en, nog belangrijker, wordt georganiseerd. Ook de manier waarop was uiterst modern: headsets, apps, wordclouds: een heel repertoire aan technische hulpmiddelen werd van stal gehaald om deze ‘nieuwe vorm van democratie’ zo goed mogelijk te laten verlopen. Zo lijkt het CDA, dat de afgelopen jaren flinke klappen heeft gelregen tijdens de verkiezingen, zich wat meer te willen profileren als een moderne partij om af te komen van dat imago van ‘degelijke, ietwat saaie Christendemocratische middenpartij’, in de hoop ook de jongere kiezers weer op het juiste pad te brengen. Het lijkt erop dat het CDA zichzelf aan het heruitvinden is, en als overtuigd CDA’er kan ik een dergelijke heropleving van de partij natuurlijk alleen maar toejuichen, maar we moeten er wel voor waken dat het CDA niet te veel opschuift richting D66. Want het CDA is en blijft een Christendemocratische partij waar bepaalde waarden en tradities belangrijker zijn dan leuke 21e -eeuwse gadgets. Mocht u meer willen weten over deze vorm van leden/volksraadpleging raad ik u aan het boek Tegen Verkiezingen van de Vlaamse schrijven David van Reybrouck te lezen. Van Reybrouck heeft zijn boek grotendeels gebaseerd op ideeën van de Amerikaanse politicoloog Terril C. Bouricius, wiens theorie te vinden is op: http://www.publicdeliberation.net/cgi/viewcontent.cgi?article=1220&context=jpd Job van den Broekfractie-assistent CDA-Middelburgjobvandenbroek27@gmail.com

SP en Lokale Partij Middelburg willen dat wiet en cannabis zo snel mogelijk wordt gelegaliseerd. Zij kregen een meerderheid van de Middelburgse Raad hierin mee (D66, GroenLinks en PvdA). Tegen zijn VVD, ChristenUnie, SGP en CDA. CDA zette grote vraagtekens bij het onderzoek wat de argumenten van SP en LPM moet ondersteunen. CDA toonde aan dat een aantal feiten in dat onderzoek niet aan bod komen, dat daarom de conclusies onjuist zijn. CDA zette de (niet genoemde feiten) op een rijtje: Tweederde van de Nederlandse gemeenten voert een effectief 0-beleid voor coffeeshops, ook Middelburg. Dat kan dus!!Dit 0-beleid (geen coffeshops) leidt niet tot meer overlast. Natuurlijk is er overlast (straathandel), jaar dat was er ook (in gelijke mate of zelfs meer) toen er nog meerdere coffeshops waren in Middelburg (bron: politieteams Middelburg).De politie waarschuwt voor de gevolgen van de regulering van de wietteelt en juicht het huidige beleid (zoals ook Middelburg dat doet) toe. Dit werd laatst nog bevestigd bij het werkbezoek van de gemeenteraad aan de politie hier in Middelburg. Informatie die bij SP, GL en PvdA duidelijk niet welkom was!Het onderzoek waar de SP en LPM aan refereert gaat voorbij aan het feit dat Nederlandse jongeren twee keer zoveel blowen als hun Europese leeftijdsgenoten en dat beslist geen gegeven is om trots op te zijn. Softdrugs zijn schadelijk en leidt tot serieuze verslavingsproblematiek. SP en LPM gaan hierbij voorbij aan belangrijke conclusies vanuit wetenschappelijk onderzoek.Jongeren die op jonge leeftijd beginnen met blowen hebben een groter risico op schoolproblemen, harddrugsverslaving en psychische problemen. Jongeren die blowen stoppen vijf keer zo vaak vroegtijdig met school en komen zeven keer vaker in aanraking met de politie. Cannabis gebruikers zijn psychisch ongezonder. CDA zegt neen tegen legalisering van softdrugs, die overigens niet zo soft zijn. Vraag maar aan ouders van blowende kinderen, aan leerkrachten van drugsgebruikende jongeren of hulpverleners in de (geestelijke) gezondheidszorg. Eerder voerde CDA een NEE campagne en doet dat nu weer (NEEderwiet): https://d2vry01uvf8h31.cloudfront.net/Afdelingen/Zeeland/Middelburg/73ED72EB-D09A-4C42-9A9F-A443093C3498.pdf Wat wil CDA dan wel ? Deze bedreiging van gezondheid tegengaan en wietteelt en cannabishandel intensievere aanpakken, intensievere controle, betere samenwerking tussen politie en gemeenten en strengere strafvervolging voor illegale wiettelers en zeker ook voor straathandelaren. Jan Zwemerraadslid CDA-Middelburgjanzwemer@cdamiddelburg

Als er geen cement is, is het moeilijk om een huis te bouwen. Betrokkenheid tussen generaties, tussen arm en rijk, is cement in ons samenleven. Zodra die betrokkenheid verzwakt gaat het bouwen aan onze samenleving niet verder dan stapelen van stenen, hoogstens bij elkaar gehouden door de druk van de éne op de ander. Alle individuen op elkaar! Dat betekent: einde van onderlinge solidariteit. Een einde, ingegeven door een “ieder voor zich”-mentaliteit, een doorgeschoten liberalisme, marktwerking met uitsluitend oog voor meer €’s (bijv. VVD, D66), ook een socialisme en sociaal-democratie (bijv. SP, PvdA) waarin de overheid solidariteit wil regelen van bovenaf, een “overheid regelt het”-mentaliteit, die eveneens niet bouwt aan onderling solidariteit. Hoewel onze welvaart groot is, ervaren we steeds minder welzijn. In de gemeenteraad worden we hiermee stevig geconfronteerd: eenzaamheid, armoede, segregatie, schulden, onveiligheid, radicalisering, werkloosheid en ongezonde levensstijl. Met “ieder voor zich”- of een “overheid regelt het”-mentaliteit verhogen we een welzijn in ons samenleven niet. Dat vraagt een nieuw elan, een elan met wortels in solidariteit.Solidariteit als nieuw begin. Bijvoorbeeld: Solidaire en betrouwbare zorg is een voorwaarde voor een goed functionerende samenleving. Ons zorgstelsel is gebouwd op solidariteit. Als je ziek wordt, dan heb je steeds vaker pech. We moeten voorkomen dat we gaan naar een zorgstelsel waarbij de premies stijgen om vervolgens de winst te laten verdwijnen in de zakken van aandeelhouders. Geld moet weer terug naar de zorg en daarom moet er een streep door winstuitkering in de zorg (Buma 4/6/16) Bijvoorbeeld: zorg in Middelburg (Porthos) niet steeds verder van de (Middel)burger af organiseren, maar dichtbij, in de wijk, school, buurt, met mensen die je kent, jou willen kennen, met korte lijnen. Daarin is een christendemocratisch denken en doen (CDA) te herkennen: niet het einde van solidariteit maar meebouwen aan een nieuw begin ervan. Jan ZwemerCDA-raadslid Middelburgjanzwemer@cdamiddelburg.nlDeze bijdrage verscheen eerder in Weekblad De Faam (20160705)