Poliflw

Column Remi Poppe

Hoera, ze zijn er een beetje achter gekomen: de ‘marktwerking’ in de sociale huursector heeft geleid tot een nieuwe woningnood en onbetaalbare huren. Er komt twee miljard euro beschikbaar voor woningbouw. Maar wel een sigaar uit eigen doos voor de huurders.

Even terug in de tijd. Zo’n 25 jaar geleden, onder het eerste kabinet Kok (PvdA, VVD en D66) werd de sociale huursector ‘verzelfstandigd’. Dit breekpunt in de geschiedenis van de sociale volkshuisvesting begon onder kabinet Lubbers met de nota 'Volkshuisvesting in de Jaren Negentig', ook wel genoemd ‘operatie-Heerma’ (vader van de huidige CDA-fractievoorzitter).

De naoorlogse woningnood zou opgelost zijn was de redenering, de overheid was niet meer nodig. Artikel 22 van de grondwet 'Bevordering van voldoende woongelegenheid is voorwerp van zorg der overheid’ kon wel met een stevige korrelzout genomen worden.

Als kersvers Kamerlid heb ik dat toen (1996) in en buiten de Kamer fel bestreden en waarschuwde dat woningcorporaties zo gedwongen werden om als commerciële woningbedrijven te gaan opereren. Dat de woningzoekenden en huurders de dupe zouden zijn. En zo is het treurig genoeg ook gegaan. Topsalarissen voor directeuren (gelukkig niet allemaal), miljarden verliezen door beleggen in obligaties, investeringen in verliesgevende projecten die niets met volkshuisvesting te maken hadden, massale sloop en verkoop van sociale huurwoningen en alsmaar stijgende huurprijzen.

Het Sociaal en Cultureel Planbureau (gegevens over 2018) zegt daarover: 'Ongeveer een derde van de Nederlandse huishoudens woont in een corporatiewoning. Dit aantal nam het afgelopen decennium af, doordat de woningcorporaties meer woningen verkochten of sloopten dan er bijgebouwd werd. Terwijl het aantal corporatiewoningen afnam, nam het relatieve aantal huurders met een laag inkomen toe’. Toch geen misselijke constatering van het planbureau. Voor de verzelfstandiging woonden meer dan 50% in een huurwoning met in verhouding nog betaalbare huren.

Maar hoera, het kabinet stelt twee miljard euro beschikbaar om de sociale woningbouw te stimuleren. De helft hiervan is bedoeld om tussen 2020 en 2023 betaalbare woningen te bouwen in schaarstegebieden. De andere helft is voor een structurele vermindering op de verhuurdersheffing van 100 miljoen euro over 10 jaar (!) om betaalbare woningen te bouwen waar de druk op de woningmarkt het grootst is.

 "Het enige positieve is dat de woningnood en de onbetaalbaarheid van huren erkend worden en de overheid weer een klein beetje zijn financiële verantwoordelijkheid voor de volkshuisvesting lijkt te nemen.  "

Een miljard is voor een gewoon mens heel veel geld, maar voor ons rijke land al met al niet veel en ook nog een sigaar uit eigen doos. In 2013 werd de verhuurderheffing over de WOZ-waarde van sociale huurwoningen ingevoerd (particuliere verhuurders gaan vrijuit!). Een belasting dus op de ‘marktwaarde’ van woningen van corporaties die alleen tot uitdrukking komt wanneer ze verkocht zouden worden. Maar dan zijn het geen sociale huurwoningen meer. Het is dus feitelijk een ordinaire belasting op huren. Sociale huurwoningen hebben geen ‘marktwaarde’, maar alleen een gebruikswaarde als huisvesting, probeerde ik de regering nog aan het verstand te peuteren. Dat was nu juist het bijzondere van de volkshuisvesting voor 25 jaar geleden.

De verhuurderheffing gaat overigens gewoon door. Voor 2023 is de verwachte opbrengst, toeval of niet,  bijna twee miljard euro. Ziehier de sigaar uit eigen doos, en al met al minder dan een druppel op een gloeiende plaat.

Het enige positieve is dat de woningnood en de onbetaalbaarheid van huren erkend worden en de overheid weer een klein beetje zijn financiële verantwoordelijkheid voor de volkshuisvesting lijkt te nemen. Lilian Marijnissen zei terecht dat alleen bouwen niet genoeg is om de wooncrisis te beteugelen. Woningzoekenden hebben niets aan gesubsidieerde huizen die niemand kan betalen. Ze wil de huren voor vijf jaar bevriezen en vindt dat de prijs voor nieuw gebouwde woningen verplicht betaalbaar moet zijn. Er zal nog veel strijd nodig zijn willen we de Volkshuisvesting weer sociaal kunnen noemen. Stop de sloper en de verhuurdersheffing en bouw betaalbare huurwoningen. De overheid moet zijn grondwettelijke plicht weer oppakken; ‘Bevordering van voldoende woongelegenheid is voorwerp van zorg der overheid'.

Remi Poppe, oud-Tweede Kamerlid / oud-gemeenteraadslid Vlaardingen

Gestolen zeggenschap en de hoop op de toekomst

Voormalig actievoerder en raadslid / Tweede Kamerlid Remi Poppe laat zijn licht schijnen over de Vlaardingse politiek anno 2019. In een uitgebreid artikel gaat hij in op de chaos in de gemeenteraad na de verkiezingen, over weglopers en zittenblijvers en over de échte zakkenvullers. Op basis van ervaringen uit het verleden doet hij suggesties over wat te doen voor een betere toekomst. Maar geeft ook aan dat het niet allemaal kommer en kwel is… Een lezenswaardig verhaal, neem er even de tijd voor.

Ik blijf mij verbazenPolitiek is vaak een zaak van oneliners. Maar onze politiek vraagt om meer aandacht dan alleen wat losse zinnen. Ik heb de behoefte om mijn hart te luchten over de recente ontwikkelingen in de Vlaardingse politiek en in het algemeen. Dat lukt mij zeker niet in slechts een aantal zinnen. Graag neem ik de ruimte om mijn observaties te delen.

Al heel wat jaren ben ik politiek actief.  Inmiddels heb ik de senioriteit behaald en denk daarmee een beetje recht van spreken te hebben gekregen.

In 1974 was ik voor het eerst SP-lijsttrekker voor de Vlaardingse gemeenteraadsverkiezingen. Sindsdien dacht ik alles wel een keer meegemaakt te hebben. Maar ik blijf mij verbazen en blijf de behoefte hebben mij daar over uit te spreken.

Haast vijftig jaar geleden zong Adele Bloemendaal; ‘As je mekaar niet meer vertrouwen kan, waar blijf je dan, zo is het toch meneer?’

Daar dacht ik gelijk aan toen vier SP-raadsleden voor zichzelf begonnen. De nieuwe ‘Fractie Kerkhof ‘ krijgt een rol als volwaardige coalitiepartner, zonder een wethouder. Ik wil niet zuur doen, maar hoezo ‘volwaardig’? Met maar 487 stemmen van de in totaal 3029 stemmen op de SP!? Marcel Kerkhof  had 25 voorkeurstemmen. Of ze echt serieus genomen worden weet ik niet. Ze zijn omarmd om een meerderheid te hebben voor een coalitie. Zo lijkt een plek in de raad wel een soort privé eigendom, een speeltje van politici.  Dat is foute boel, het algemeen kiesrecht (nu 100 jaar) is niet bedoeld voor ‘egotrippers’. 

Waarom nu pas dit verhaal? Omdat ik lang dacht ik dat bij hen het redelijk besef na enige tijd wel zou doordringen. Dat dit ‘opstappen en blijven zitten’ tegen elk democratisch besef indruist. Zeker ook omdat ze dit als kandidaten met een handtekening hebben onderschreven. Maar ook wel omdat dit een smerige vlek op het blazoen van mijn partij is. In een vlek moet je niet wrijven. Maar nu de vlek wel opgedroogd lijkt voelde ik aandrang om mijn persoonlijke uitleg van de gebeurtenissen te geven. 

ZetelroofDe nieuwe gemeenteraad vond dat het anders moest. Geen coalitie en geen oppositie meer. Met z’n allen via een ‘raadsprogramma’ de stad besturen. Maar met 13 partijen op 35 raadszetels werd het opstellen, laat staan het uitvoeren, een machteloos gedoe van jewelste. Soms met de diepgang van een surfplank. 

De SP-fractie stelde daarom voor om weer terug te gaan naar de tekentafel. Er was slechts steun van ChristenUnie, SGP en D66. Het voorstel werd verworpen. Logisch dat de SP-fractie zelf (!) ‘zijn’ SP-wethouder terug trok. Leek mij wel een goed besluit om niet langer verantwoordelijk te blijven voor de ontstane chaotische leegheid. 

Kort daarna werd de tot dan toe vertrouwelijke SP-kandidatenlijst  voor het EU-parlement bekend werd gemaakt. Arnout Hoekstra bleek als lijsttrekker voorgesteld. Enkele raadsleden riepen dat er een ‘spelletje’ zou zijn gespeeld. Pijnlijk genoeg ging de SP-fractie zelf ook geloven dat zij bedrogen en de dupe zijn van een ‘complot’ van het partijbestuur.

Om dit onzalige ongenoegen weg te nemen heb ik (en anderen) als adviseur van de afdeling gesproken met de heer Kerkhof. Over waarom er geen spraken was van een geniepig achterbaks complot. Dat de toen nog vertrouwelijke EP-kandidatenlijst volstrekt losstond van de ontwikkelingen in onze gemeenteraad. Naar aanleiding van een best goed gesprek met de heer Kerkhof heeft hij zelf een verklaring geschreven; 

‘’Het zal niemand ontgaan zijn dat ik de laatste tijd zeer veel moeite heb gehad met de gang van zaken binnen onze afdeling. Dit heeft geresulteerd in een goed en opbouwend gesprek met onze adviseur Remi Poppe. Remi heeft inhoudelijk geen partij gekozen en heeft het belang van de afdeling als leidraad aangehouden. Zijn betrokkenheid waardeer ik enorm en heeft mij het gevoel gegeven dat er serieus naar mij geluisterd wordt. Aangezien ik mij realiseer dat er ook in 2019 voor alle onderdelen van de afdeling een uitdagende mooie taak wacht in het strijden voor onze idealen en partijdoelstellingen, wil ik graag de meningsverschillen achter mij laten en samen weer voorwaarts marcheren (…).

Kort daarna ‘marcheerden’ ze de partij uit, en bleven zitten als Fractie Kerkhof. Eerlijk waar, ik voelde me behoorlijk gepiepeld omdat vooral de SP-stemmers gepiepeld zijn. Het is wel bijzonder dat die verworpen motie van de SP toch is uitgevoerd. Er is een extern bureau ingehuurd om te onderzoeken of het idee van een ‘raadsprogramma’ wel werkte. Nee dus. Volgens de onderzoeker was de gemeenteraad niet stabiel genoeg. Met de huidige politieke cultuur was deze nieuwe vorm van besturen 'kansloos'. Dus precies waarom de SP die motie indiende. Dat had een raadsmeerderheid natuurlijk zelf ook kunnen verzinnen. Dan had het anders kunnen lopen. Dan had de SP gewoon mee kunnen denken en werken om weer een min of meer heldere coalitie te vormen. Nu zit de nieuwe coalitie met de door henzelf gebakken peren. Bungelt het aan een fractie die de naam van volksvertegenwoordiging democratisch gezien niet bepaald verdient. Dan heb ik het nog niet eens over integriteit en betrouwbaarheid.

De terugtredende overheidGemeenten kregen en krijgen steeds meer taken, maar te weinig geld. Dat klinkt in ambtelijke taal van het nieuwe college zo; De gemeente Vlaardingen staat voor grote en ingrijpende ontwikkelingen in het ruimtelijke, sociale, economische en financiële domein(…) Dat vraagt om bestuurskracht. Daarom word er een ambtelijke ‘Taskforce’ ingesteld om realistische en uitvoerbare scenario’s voor de grote dossiers in beeld te brengen’. Je kunt haast op je vingers natellen dat die ‘realistische scenario’s’ voor veel mensen best weleens niet lekker kunnen uitpakken. Eerlijk verdelen van tekorten pakt meestal niet goed uit voor wie al tekort heeft. We moeten maar zien hoe het op het stadhuis uitpakt, het is even niet anders. Ik denk wel dat er constant een afbreukrisico in de lucht van de raadzaal zal hangen. Voorzie nog veel politiek getob tot de volgende raadsverkiezingen. Het is dus - positief bekeken - maar tijdelijk. En buiten het stadhuis is meer te doen.

Vraag: Waar komt die financiële kommer en kwel bij gemeenten nu toch vandaan? Een vingerwijzing:

Het eerste kabinet Kok (PvdA 1994) startte met ‘de terugtredende overheid’. Decentralisatie en meer markt was het motto. De publieke sector is toen grotendeels naar de markt overgedaan. Zoals de volkshuisvesting, openbaar vervoer, gezondheidszorg en energieproductie. Met het decentraliseren werden veel centrale overheidstaken aan de gemeenten overgedragen. Die zouden het veel efficiënter kunnen, dus kon er op bezuinigt worden was de redenering. Zo ontstaan de ‘ingrijpende ontwikkelingen in het ruimtelijke, sociale, economische en financiële domein’.

GelukVolgens onderzoek is de meerderheid van de Nederlanders best gelukkig. Daar kun je best blij van worden. Het gezegde ‘geld maakt niet gelukkig’ is niet voor niets een volkswijsheid. Slecht in de slappe was zitten en ook nog ongelukkig zijn is een beroerde combinatie.

Ondanks de vooruitgang en de toenemende welvaart zien we armoede. Niet alleen in de armelanden, maar ook in de rijke westerse wereld. Ook verborgen armoede: de werkende armen. De vaste lasten stijgen al jaren, de lonen niet. Het gaat niet alleen over mensen met een laag inkomen. Het gaat ook om mensen met een midden inkomen. De ongeveer 3,5 miljoen huishoudens met een hypotheek staan met elkaar voor zo’n 660 miljard euro in het krijt bij de banken. Huren dus als het ware van de bank. De huizenprijzen zijn weer gestegen (noemen ze positief) en we horen onmiddellijk weer reclames voor het nemen van een ‘extra hypotheek op de overwaarde’. Zo ontstond de laatste economische crisis, weet u het nog? Moest de overheid met vele miljarden over de brug komen. Omdat als die banken failliet gaan de samenleving tot stilstand zou komen. Dat is ook zo. Rede genoeg om de grote banken te ‘socialiseren’ zou je zeggen. Maar nee hoor. Ze moesten onder andere de regels voor hypotheken aanscherpen. Met een laag inkomen kun je een hypotheek voor een eenvoudige woning nu wel schudden.

De kloof tussen rijk en armIn Nederland bezit de rijkste 10 procent van de bevolking 61 procent van het totale vermogen. Ruim 60 procent van de Nederlandse bevolking heeft ongeveer 1 procent van het totale vermogen De grote multinationals betalen geen belasting of ontduiken belasting met slimme constructies. Er worden meer zakken gevuld in de ‘financiële sector’ dan met arbeid wordt verdiend!Sommigen noemen dat gewoon kapitalisme, ik ook. Bij financiële transacties, zoals in feite voedsel en kleding kopen ook is, betaal je een hoge BTW. Bij transacties op de financiële markten gaan per dag vele honderden miljoenen rond (zogenoemd flitskapitaal). Zoekt het grote geld dagelijks zijn weg naar de plekken waar het meeste rendement gehaald kan worden. Over deze speculatieve financiële transacties geen BTW, geen duppie belasting. Als dat veranderd zou de ‘welvaart’ heel wat minder eenzijdig kunnen worden. Het is maar een idee voor de toekomst.

Wat zien we gebeuren?De gevolgen van de marktwerking zien we ook in onze woon en werkgebied. Jongeren en lage inkomens kunnen nauwelijks een betaalbare woning krijgen. Veel woningcorporaties zijn zich gaan gedragen als vastgoedmakelaars. Waarvoor ik al waarschuwde tijdens de debatten indertijd in de Kamer. Neem Vestia die gokte met derivaten, verloor meer dan 3 miljard euro die zijn verhaald op alle huurders van andere woningcorporaties (de directeur vertrok met een gouden handdruk van 3.5 miljoen). Gevolg: verdere huurverhogingen en bezuinigen op onderhoud. Vestia verkoopt nu op dit moment in Barendrecht en Brielle weer 10.000 huurwoningen (onze woonregio!) om meer gaten te dichten. De woningnood zal toenemen. Ook in Vlaardingen zijn er nog sloopplannen en zijn er maar mondjesmaat plannen voor bouw van betaalbare huurwoningen. 

We zien armoede en voedselbanken, problemen in de thuiszorg, veel flexwerk, weet je niet of je het eind van de maand haalt als je al nog werk hebt. En problemen als gevolg van arbeidsmigratie binnen de EU. Begrijpelijk dat mensen een beter inkomen zoeken. Daarvoor moeten ze dan wel ver van huis en vaak ook hun kinderen. Mensen in Roemenië, Polen en Bulgarije maken zich zorgen dat hun jeugd wegtrekt. En daar zoeken ze weer arbeiders uit de Oekraïne om lege plekken op te vullen. Het is een Europees meanderen van werkzoekenden. Van ginder tot hier en daar. En hier is het dan werken en nog eens werken om daarna vaak samen moeten wonen in povere kamertjes verhuurd door  ‘makelaars in arbeid’ in opgekochte betaalbare huurwoningen. Met deze moderne vorm van ‘trekarbeid’ kunnen de lonen ook laag gehouden worden. Daar kan toch niemand gelukkig van worden, niet in ‘het oosten’ en niet hier.

Maar laten we nou niet lelijk doen over Polen maar over het politiek economische systeem dat niet deugd. Wat zou er mis zijn om dit beter en socialer te reguleren, pas een werkvergunning als de baas goed kan aantonen dat hij anders geen arbeiders kan krijgen. Onder andere uit de grote groep van mensen met een beperking die staan te popelen om  gewoon werk te krijgen. En verplicht menswaardige passende huisvesting te regelen. Dat is trouwens wat mijn partij ook wil, maar niet of onvoldoende is doorgedrongen, tot nu toe. Ook op dat punt is dus nog werk aan de winkel.De grenzen hoeven niet met prikkeldraad afgezet te worden.

Trek ook lessen uit het verledenWe zagen dat door inzet en betrokkenheid van ‘gewone’ bewoners  niet deugende zaken kunnen worden aangepakt. In de jaren zeventig (opa verteld) heerste smog en stank. Er kwam echt volksverzet. Wij werkten samen met arbeiders in de petrochemie. Daar kregen de beleidsmakers en directeuren het Spaans benauwd van. Er kwamen wetten tegen lucht- en watervervuiling. We kunnen daarom nu redelijk ademhalen. Denk bijvoorbeeld ook aan de 8.000 bewoners die 16.000 bomen plantte in verzet tegen een Koninklijk Besluit om industrieel afval naast de Westwijk te storten. Dat ging niet door. Het is nu een natuurgebied. Het is ook al 25 jaar geleden, maar nog steeds een mooi voorbeeld dat gewone mensen - als ze de handen ineenslaan - het verschil kunnen maken.

Dat moeten we niet vergeten als we een betere toekomst willen. Het is geweldig om bij dat soort verzet betrokken te zijn en een dienende functie te kunnen hebben. Dat was en is altijd ‘politiek’ voor mij geweest. Steun met praktische raad en daad, in actie en organiseren. De SP stond en staat daarvoor, ook in Vlaardingen. 

Europees parlementarismeEr staat momenteel een gure ‘sociaal’ liberale, rechts liberale en nog rechtsere tegenwind. De uitslag van de EP-verkiezingen is voor de SP mooi klote. Veel SP-stemmers zaten denk ik onder 60% van de thuisblijvers. Zijn het vertrouwen in ‘de politiek’, zeker die ver van huis, kwijt. We zijn ze duidelijk ook teveel uit het oog verloren met druk werk in parlementen. De winnende lijsttrekker van Nederland zat 5 jaar als tweede man in de Europese commissie. Plots hoor ik hem zeggen dat grote bedrijven ook belasting moeten betalen. Dat het allemaal socialer moet. Dat de vergoedingen voor politici in Brussel versoberd moeten worden. Dat de klimaatcrises aangepakt moet worden, dat bedrijven een CO2 belasting moeten betalen. Vijf jaar weinig van gemerkt, hoor ik de thuisblijvers mompelen.

We zullen zien wat de Brusselse politieke praktijk daarvan terecht brengt als de grote economische machten gewoon hun macht blijven houden. Of de energietransitie - allemaal van het gas af - ook sociaal zal gaan. Dat niet de burgers opgezadeld worden met nog hogere vaste lasten. Dat de economisch machtigen niet hun geld met winstoogmerken gaan inzetten op aandelen in de productie en installatie van warmtepompen, windmolens en zo verder. Dat ze eens gewoon belasting gaan betalen waarmee de overheid de kosten van de energietransitie kan betalen, en de burgers ontzien. Dat zie ik er nog niet gebeuren tot nu toe, maar wat niet is zal komen.

Vrolijke realistische socialistDit klinkt allemaal een beetje zuur, maar geloof me, ik ben geen zure oude man, maar gewoon nog steeds een vrolijke realistische socialist. Ik heb altijd gevonden dat de politiek mensen moet mobiliseren en organiseren, steunen, van ze leren en samen een vuist maken. Ik kreeg wel te horen dat we conservatief of ‘populist’ waren. Daar is mijn broek nooit van afgezakt.

Als u met lezen van dit lange verhaal tot hier bent gekomen: Doe mee! Het is best leerzaam en gezond om politiek actief te zijn. Tenslotte is alles politiek. Zelfs roepen dat ‘de politiek’ niks is. 

Zelf ga ik echt rustiger aandoen. Het is niet de beste tijd, maar ben nu haast 81. Het is dus niet een soort testament. Ik ga vrolijk verder, beetje meer genieten van familie, boot en natuur.. Toch bedank ik alvast alle partijgenoten, van toen en nu, waarmee ik intens mocht samenwerken in de afgelopen decennia, maar natuurlijk vooral de duizenden mensen die zich in de loop van al die jaren hebben ingezet om de samenleving met actie en verzet al een stukje prettiger te maken. Deze inzet en betrokkenheid moeten we weer opgang zien te krijgen. Minder kankeren op Facebook en Twitter, binnen de eigen bubbels, door geloof in eigenkracht en samen strijden te stimuleren. Er is werk aan de winkel voor de toekomst.

Remi Poppe

Geen doorgang demonstratie gaswinning

Op zaterdag 25 mei staat een demonstratie gepland tegen de plannen om meer gas te winnen in de regio rond Westland en Midden-Delfland. Deze demonstratie kan echter geen doorgang vinden omdat de verkeersveiligheid op die datum niet gegarandeerd is. De organiserende partijen (PvdA, GroenLinks en SP) betreuren dit zeer omdat de gaswinning een groot aantal mensen treft en grote nadelen heeft voor natuur en milieu. Omdat veiligheid voorop staat zien we echter geen andere mogelijkheid dan de demonstratie af te gelasten. Uiteraard zullen er vanuit de organisatie mensen op het afgesproken tijdstip aanwezig zijn om mensen die toch komen op te vangen en te woord te staan. Deze afgelasting betekent niet dat we bij de pakken neer gaan zitten; we zullen ons dan ook tegen de gaswinning blijven verzetten! Noot voor de redactie: We vragen jullie dit met klem te verspreiden om zoveel mogelijk teleurstelling bij bezoekers te voorkomen.

Gezamenlijk gaan GroenLinks, PvdA en SP, gesteund door bewoners, Milieugroep Vertowijk Maassluis en natuur- en milieuorganisaties, de strijd aan tegen de plannen om meer gas te winnen in Zuid-Holland. 

Op zaterdag 25 mei is er vanaf 12:00 uur een manifestatie bij de NAM in De Lier. Tijdens deze actiebijeenkomst kan iedereen zijn stem laten horen tegen het plan van minister Wiebes om de gaswinning in het Gaag-Monster gasveld te verhogen.

De Nederlandse burgers moeten van het aardgas af, maar intussen gaat de gaswinning op diverse locaties in Zuid-Holland gewoon door tot 2027. Omdat de gaskraan in Groningen eindelijk dicht moet, willen minister Wiebes en de NAM de winsten in de kleinere gasvelden vergroten. Het ministerie van Economische zaken en Klimaat en de NAM hebben dan ook plannen om extra gas te winnen uit de gasvelden bij Gaag-Monster. Dit wingebied loopt vanaf Monster via Maasdijk en Gaag over Maasland naar het grensgebied tussen Maassluis en Vlaardingen. Uit de gasvelden in het gebied Gaag-Monster wordt al sinds de jaren ’80 gas gewonnen. Nu deze velden bijna uitgeput zijn, wil de NAM de methoden waarmee gas wordt gewonnen uitbreiden. Daarmee willen ze ook het laatste restje gas uit deze velden halen. Om maximaal gas uit de bodem te onttrekken wil de NAM onder andere gebruik maken van fracken, een methode waarbij een vloeistof met chemicaliën onder hoge druk in de bodem wordt gespoten. Hierdoor ontstaan scheurtjes in het gesteente zodat het gas dat hierin zit gewonnen kan worden.

De gevolgen van deze gaswinning zullen voor het hele gebied groot zijn. Dankzij het verhogen van de winning doormiddel van fracken zal de bodem verder gaan dalen. Door inklinking en het onttrekken van water aan de bodem zal de bodem sowieso nog 2cm dalen. De daling ten gevolge van de gaswinning zullen hier nog eens bovenop komen. Hiermee lopen gebouwen, huizen en infrastructuur in de regio risico op schade. Daarnaast zijn de gevolgen van de extra gaswinning en de daarbij behorende bodemdaling voor natuur, milieu en klimaat onduidelijk.

De SP, GroenLinks en PvdA in Vlaardingen vinden, gesteund door afdelingen in de regio, dat de risico’s voor mens, natuur en milieu niet opwegen tegen de potentiële opbrengsten. De gemaakte (hoge) kosten van de boringen middels fracken zouden beter aan schone en duurzame energieopwekking besteed kunnen worden. Deze partijen hebben dan ook het initiatief genomen om een manifestatie te organiseren. Met steun van bewoners, Milieugroep Vertowijk Maassluis en natuur- en milieuorganisaties zal er op zaterdag 25 mei vanaf 12:00 uur een actiebijeenkomst zijn bij de NAM in De Lier. Hierbij zullen Statenleden Anneloes van Hunnik en Willem Minderhout evenals Tweede Kamerlid Sandra Beckerman spreken over de plannen van de NAM. Daarnaast zullen ook bewoners van het wingebied van zich laten horen. “Het gaswinningsplan van Wiebes en de NAM zal zorgen voor een verdere afname van de leefbaarheid en schade toebrengen aan natuur en milieu. Dat vraagt om een sterk sociaal tegengeluid. Wij nodigen iedereen uit om zich zaterdag 25 mei tussen 12.00 en 14.00 uur bij ons aan te sluiten”.

We verzamelen om 12.00 uur op het parkeerterrein van Eetcafé Westgaag, Transportweg 1, 2676LM in Maasdijk.

Zie hier de link van het Facebookevenement: https://www.facebook.com/events/280762949532343/

Het afdelingsbestuur van de SP Vlaardingen heeft met verbazing kennisgenomen van het vertrek van vier SP-raadsleden. Wij erkennen dat de politieke situatie binnen de Vlaardingse gemeenteraad al enige tijd ernstig gemankeerd is. Naar ons inzicht heeft de SP-fractie daar tot voor kort altijd adequaat op gereageerd.

De gemeenteraadsverkiezingen van maart 2018 gaven een ingewikkelde uitslag. Met een zeer gefragmenteerd beeld van 12 fracties was het op voorhand lastig een stabiele meerderheidscoalitie te vormen. De twee grootste partijen - ONS en SP - waren gelijktijdig grote rivalen. Het formatieproces gaf als uitgangspunt om te komen tot een raadsbreed akkoord, zonder coalitievorming.

Het raadsakkoord werd raadsbreed geschreven, maar toen het akkoord in stemming werd gebracht bleek het verre van raadsbreed gesteund te worden. Met een motie van wantrouwen werd getracht de SP door Leefbaar en PvdA te vervangen. De begroting werd met een krappe meerderheid aangenomen, waarbij de grootste partij met enorme tegenzin instemde.

De SP-fractie deed het voorstel om terug naar de tekentafel te gaan om een stabiele meerderheidscoalitie te vormen. Dit voorstel werd slechts gesteund door D66 en ChristenUnie/SGP, terwijl aanvankelijk ook VVD, CDA en GroenLinks de kritiek van de SP deelde. De SP kon niet anders dan haar wethouder terugtrekken. In opdracht van de burgemeester en de commissaris van de koning werd er een extern onderzoek uitgevoerd naar de bestuurskracht van Vlaardingen. Vorige week verscheen het onderzoeksrapport van Andersson Advies.

Dit rapport onderschrijft het pleidooi van de SP dat het huidige bestuursmodel niet werkt en dat er zo snel mogelijk moet worden gewerkt aan een stabiel meerderheidscollege.

De door Andersson onderschreven analyse van de huidige politieke situatie gaf en geeft voldoende aanleiding om te concluderen dat de SP in november het juiste besluit heeft genomen om uit het huidige college te stappen.

Door politieke tegenstanders zijn complottheorieën de wereld in geholpen. De conclusies van Andersson worden door hen ontkent, en de kandidatuur van Arnout wordt als aanleiding gezien voor een vooropgezet plan. Deze theorie kan echter simpel worden ontkracht: De personen die het besluit namen om uit het college te stappen waren niet van zijn kandidatuur op de hoogte. Arnout kon hen daar nog niet over informeren omdat dit nog vertrouwelijk was. Arnout liet al in juli, september en oktober in interviews duidelijk blijken moeite te hebben met de werkwijze van de raad, ver voordat hij kon weten dat hij de lijst zou gaan aanvoeren voor het Europees Parlement. Van zijn vertrek als wethouder was dus ook sprake geweest wanneer hij geen kandidaat was geweest. Wij betreuren het dat de fractie werd verdacht van opzet.

De afdeling is geschrokken van het drastische besluit van de fractie. De relatie tussen de afdeling en de raadsleden was de afgelopen tijd vrij stroef.  Maar het afdelingsbestuur had echter het idee dat de relatie aan de beterende hand was en er stonden nog diverse gesprekken samen op de agenda. Een deel van de fractie heeft persoonlijke gesprekken gevoerd met Remi Poppe. Daarbij kwamen de nu aangevoerde argumenten niet meer voor. De fractieleden benadrukten daarbij dat ze zich volledig achter de door henzelf opgestelde motie stonden.Het afdelingsbestuur staat open voor een gesprek met de raadsleden om weer wat dichter tot elkaar te komen. Indien zij daar van af zien respecteren wij die keuze maar hebben wij wel bezwaar tegen zetelroof. De kiezers die op de SP hebben gestemd hebben recht op SP-vertegenwoordiging in de raad. Het afdelingsbestuur heeft de vertrekkende raadsleden gevraagd om in dat geval hun zetel terug te geven.

De SP is en blijft actief in Vlaardingen. De SP blijft actief in buurten en straten om samen met inwoners de stad mooier en socialer te maken en misstanden aan de kaak te stellen, met of zonder raadsfractie.

Chronologisch verloop van de afgelopen maanden

16 november 2018 Arnout Hoekstra biedt ontslag aan 15 november 2018 SP-fractie verzoek wethouder zich terug te trekken nadat SP-voorstel om met mislukte bestuursexperiment 'Raadsbreedakkoord' terug naar de tekentafel te gaan geen meerderheid haalde. 1/2/7/8 november In vier avonden bespreekt de gemeenteraad de begroting. De begroting is op basis van het raadsprogramma. Met 22 amendementen wordt de begroting vors gewijzigd. 6 van de 12 fracties stemmen tegen de begroting. SP trekt conclusie dat raadsbreedwerken daarmee is mislukt. 4 oktober 5 van de 12 fracties die hebben meegewerkt aan het opstellen van het raadsprogramma stemmen tegen hun eigen raadsprogramma. 27 september Wethouder Hoekstra presenteert begroting op basis van concept-raadsprogramma 20 september In een interview met Groot Vlaardingen geeft Arnout Hoekstra zijn bedenkingen aan bij het feit dat in de nieuwe manier van werken de macht bij de raad ligt en niet bij het college. Raad wil over alle details gaan, maar geeft geen richting. 14 juli In het AD reageert wethouder Hoekstra boos op de couppoging en de aanmatigende toon van sommige raadsleden. 5 juli ONS/PvdA en Leefbaar proberen een coup te plegen door de SP te vervangen door PvdA en Leefbaar. Deze poging werd ondernomen door met een motie van wantrouwen.

Wim Kok was van mijn geboortejaar 1938. Ik heb hem nooit persoonlijk ontmoet, maar hij was in mijn hele ‘politieke’ leven wel een belangrijke man.

Wim Kok was een strijdbare voorzitter van het FNV. In 1982 organiseerde de FNV onderleiding van Wim Kok het verzet met stakingen toen Den Uyl (PvdA) als minister van Sociale Zaken, de ziektewet wilde uitkleden. Als SP’ers stonden we elke ochtend, middag en nacht met broodjes en warme soep aan de poort van de scheepswerf Wilton Feyenoord (Schiedam) en de HVO (Vlaardingen) om de stakingspiketten een hart onder de riem te steken. Half Nederland lag plat. Weken lang.

Twaalf jaar later ben ik Kamerlid geworden, onder het eerste paarse kabinet onder minister-president Kok (1994). Daar kwam de ziektewet weer aan de orde. Minister Melkert (PvdA) van sociale zaken zorgt er voor dat de privatisering van de Ziektewet doorgaat. En zo ging het in sneltreinvaart voort, met de sociale volkhuisvesting, het openbaar vervoer, de energiebedrijven, de PTT en zo verder.

Het was Wim Kok die de ‘ideologische veren’ van de PvdA als lastig aanhangsel afschudde, om met de liberalen te kunnen regeren. Wim Kok is wereldberoemd geworden als de man van het zogenoemde ‘poldermodel’, te beginnen met het verdrag van Wassenaar, waar is besloten om de werkgelegenheid te bevorderen door de lonen te matigen. Dat laatste is tot op de dag van vandaag het geval. Hij stond bekend, en was, een sober en hardwerkend mens, vaak in beeld gebracht door met windjack aan op de fiets naar het torentje peddelen. Het sobere is na zijn minister-presidentschap wat sleets geworden als commissaris van ING en Shell.

Zeker, Wim Kok heeft zich ontwikkeld tot een staatsman van allure. Door vele staatslieden in de hele wereld bewondert en gewaardeerd. Zijn strakke en deskundige leiding van zijn kabinetten heb ik altijd bewonderd, ondanks de meestal tegengestelde politieke opvattingen.

Remi Poppe