Poliflw

De Amsterdamse gemeenteraad heeft een gezamenlijk statement uitgebracht na de misselijkmakende, antisemitische bekladdingen afgelopen nacht op onder andere de Dokwerker. Het statement is hieronder te lezen. 

Amsterdam is een vrije stad van en voor iedereen. Een stad waar je jezelf mag zijn, waar je mag houden van wie je wilt en waar je mag geloven wat je wilt.

Amsterdammers zijn vastberaden deze waarden barmhartig en heldhaftig te beschermen tegen alle individuen, groepen en stromingen die deze vrijheid bedreigen met haat.

Met afschuw hebben alle fractievoorzitters daarom kennis genomen van de misselijkmakende actie van, naar het lijkt, een harde kern van ADO Den Haag supporters in de nacht van donderdag 21 februari. Voor de gemeenteraad heeft dit niets meer met sport of voetbalfanatisme te maken, hier is sprake van expliciet antisemitisme.

Wie meent dat het bekladden van de Dokwerker, een monument ter herdenking van de februaristaking, slechts enkele dagen voor de jaarlijkse herdenking, hoort bij voetbal is onverschillig ten opzichte van onze Amsterdamse geschiedenis en waarden. Zij beledigen daarmee hen die de moed hadden het werk neer te leggen tijdens de bezetting.

Als deze laffe daad al iets teweeg brengt is het dat voor de gehele Amsterdamse gemeenteraad hierdoor nog duidelijker geworden is waarom we maandag gezamenlijk de februaristaking zullen herdenken.

De indieners willen voor de komende commissie van AZ met de burgemeester in gesprek over het incident en de gevolgen voor de wedstrijden van ADO Den Haag in Amsterdam.

Sofyan Mbarki (PvdA), Mourad Taimounti (DENK), Femke Roosma (GroenLinks), Reinier van Dantzig (D66), Don Ceder (CU), Annabel Nanninga (FvD), Eric van der Burg (VVD), Nicole Temmink (SP), Wil van Soest (PvdO),Diederik Boomsma (CDA), Sylvana Simons (BIJ1) en Johnas van Lammeren (PvdD)

Het bericht Amsterdam beschermt haar vrije waarden barmhartig en heldhaftig verscheen eerst op PvdA Amsterdam.

Max van Weezel (Vrij Nederland, Het Oog op Morgen en vele andere producties) is mogelijk ’s Neerlands meest gelouterde politiek journalist. Max leeft op en van politiek en alles wat ermee te maken heeft. De Rode Werf zette Max in het zonnetje met een politiek café dat nu eens niet om een politicus, maar geheel om hem draaide.

Want laten we de olifant in de kamer eerst benoemen: het gaat niet goed met Max. Wie de afgelopen maanden de landelijke media enigszins volgde, weet dat Max lijdt aan een zo goed als ongeneeslijke vorm van kanker. Hij vertelt hier openhartig over – en zo ook in De Rode Werf.

Op de vraag van presentator Pieter Hilhorst hoe het met hem ging, zei Max dat de vooruitzichten verschillen. Na een operatie en een reeks chemokuren die veelbelovend leken, werd er in december toch weer een tumor gevonden. Sindsdien krijgt hij van specialisten verschillende prognoses. “De één zegt twee maanden, de ander zegt één tot misschien wel twee jaar.”

Oud-minister Klaas de Vries was helemaal uit Pijnacker afgereisd naar een afgeladen De Roode Bioscoop om zijn oude Haagse kompaan te interviewen, samen met de huidige collega van Max, EenVandaag-journalist en -duider Joost Vullings en Lodewijk Asscher.

Klaas kreeg als eerste het woord. Plagerig: “En, Max, hoe voelt het nou om de ideologische veren af te schudden?” Hilariteit in de zaal. Want Max van Weezel heeft – zoals waarschijnlijk bij iedereen wel bekend – er nooit een geheim van gemaakt dat hij een vriend van de sociaaldemocratie is.

En dat bleef hij altijd uitdragen, ook in de tijd dat het bon ton werd om zo objectief mogelijk te zijn als journalist — een objectiviteit waar hij zelf niet in gelooft. “Mensen die zeggen dat ze alleen maar objectieve journalistiek bedrijven, daar heb ik een zeker wantrouwen tegen.” Joost Vullings vult aan dat hij op uitslagenavonden bij sommige van zijn collega’s in de media ook wel eens “meer dan terneergeslagen gezichten” meent te hebben waargenomen als een bepaalde partij klop kreeg.

“Mensen die zeggen dat ze alleen maar objectieve journalistiek bedrijven, daar heb ik een zeker wantrouwen tegen.” – Max van Weezel

‘FvD erger dan de PVV’ Max constateerde dat het met de sociaaldemocratie in heel Europa even niet goed gaat. En dat gaat hem aan het hart. Sowieso maakt hij zich zorgen om de middenpartijen, waar hij de PvdA ook bij indeelt. “Terwijl de middenpartijen kibbelen, groeien partijen als het Forum voor Democratie en de PVV. “Beangstigend, vindt hij, en voegt daaraan toe dat hij het Forum voor Democratie van Thierry Baudet “enger” vindt dan de PVV van Geert Wilders.

“De PVV heeft een moslim-tic. Maar het Forum voor Democratie van Thierry Baudet heeft niet alleen een moslim-tic, maar ook een anti-semitische tic en rare connecties met extreemrechtse Amerikanen”, zegt Max.

Zorgen over linkse samenwerking In de tweede helft werden de rollen omgedraaid en stelden Max en Joost Vullings vragen aan Lodewijk Asscher. Max maakte zich zorgen over de linkse samenwerking en wilde van Lodewijk weten hoe dat nou verliep, en of dat beter kan. Volgens Lodewijk verloopt de samenwerking aardig, al zitten PvdA, SP en Groenlinks niet dagelijks met elkaar te vergaderen.

Max gaf aan weinig vertrouwen te hebben dat de linkse samenwerking ooit echt van de grond komt omdat partijen elkaar nog steeds niet het licht in de ogen gunnen. “Op links zegt één partij blij dat het groter is dan de andere linkse partijen. Ik noem expliciet Groenlinks.”

“Op links zegt één partij blij dat het groter is dan de andere linkse partijen. Ik noem expliciet Groenlinks.” – Max van Weezel

Een bezoeker in de zaal opperde de mogelijkheid van een samenwerking zoals met Keerpunt ’72, toen PvdA, D66 en PPR in 1972 een ‘schaduwkabinet’ vormden. Daarover is Max ook somber gestemd. “Na de jarenlange PvdA-arrogantie wil Groenlinks een tweestrijd tussen Jesse Klaver en Mark Rutte.”

Rutte-III en de pensioenen Daarop haakte Joost Vullings aan. Hij wilde van Lodewijk weten of het klopt dat de PvdA – in weerwil van de linkse samenwerkingsgedachte – alleen optrekt in de pensioendiscussie.

Het lukt de PvdA aardig om in de media het onderwerp ‘pensioenen’ naar zich toe te trekken, tot woede van 50Plus, zo beschreef Vullings eerder in één van zijn podcasts. Vullings herinnerde Lodewijk er ook nog aan dat de PvdA zich de afgelopen maanden onbuigzaam opstelde tegenover de regeringscoalitie.

Over de geruchten dat de PvdA alles coute que coute zal gaan blokkeren als de coalitie de meerderheid in de Eerste Kamer verliest, was Lodewijk in De Rode Wef klip en klaar: “De PvdA zal na installatie van de nieuwe Senaat die regeringsplannen steunen waar de PvdA zich in kan vinden.” Geen algehele blokkade dus, maar ook geen gedoogpartner-rol. Klaas de Vries was blij verrast. “Ik ben geschokt dat de PvdA plannen gaat steunen waar zij achter staat!”, schimpscheutte hij tot hilariteit van de zaal. “Dat is nieuw”, reageerde Lodewijk.

De PvdA wordt weer gezellig Max wilde van Lodewijk weten hoe het met zijn ambitie staat om de PvdA weer leuk en gezellig te maken. Dat gaat best goed; kleiner zijn heeft ook zo zijn voordelen, constateerde Lodewijk. “De baantjesjagers lopen nu onze deur voorbij en gaan naar een zekere andere partij”, zei hij enigszins vilein. “Daardoor krijgen wij nu de mensen binnen met hart en ziel voor de zaak en daar ben ik heel blij mee.” Ook is volgens hem “de arrogantie er bij de PvdA wel uit gemept door de kiezer” tijdens de laatste verkiezingen.

“De baantjesjagers lopen nu onze deur voorbij en gaan naar een zekere andere partij,” – Lodewijk Asscher

Vaste columnist Marcel Duyvestijn bracht een mooie ode aan Max van Weezel die hier en daar leidde tot een traan. Presentator Pieter Hilhorst ontlaadde het moment door op te merken dat het voor het eerst was dat de persoon Rob Oudkerk ontbrak in een Duyvesteijn-column.

En zo bleek de avond in De Rode Werf een vreemde mix van humor, melancholie en politiek op het scherpst van de snede. “Op Max”, klonk het bij menige proostronde in de naborrel.

Kaj Leers

Het bericht “En, Max, hoe voelt het nou om de ideologische veren af te schudden?” verscheen eerst op PvdA Amsterdam.

Onze PvdA-wethouder Verkeer en Vervoer, Water en Luchtkwaliteit Sharon Dijksma was vorige week aanwezig bij het World Economic Forum in het Zwitserse Davos om daar met bedrijven, onderzoekers en wetenschappers te praten over de wereldwijde toekomst van mobiliteit. Ook sprak ze daar Uber-CEO Koshrowshahi aan over de problemen die in de stad ontstaan door deze taxi-app. De redactie van de PvdA Amsterdam blikte met Dijksma terug op deze waardevolle trip.

Sharon Dijksma, vorige week was u aanwezig bij het World Economic Forum in het Zwitserse Davos. U sprak onder andere met Uber-CEO Koshrowshahi. Wat heeft u hem precies gezegd? “Dat de licence to operate van Uber gigantisch onder druk staat in Amsterdam. Dat het zo niet langer kan en dat er iets moet veranderen. Kijk, ik heb als wethouder niet de middelen in de kast om Uber te verbieden, zoals mensen vaak aan mij voorstellen. We hebben een Europese richtlijn dat vrij verkeer van diensten mogelijk maakt, maar dat neemt niet weg dat ik vind dat in onze stad mensen zich aan regels moeten houden en dat dat – al dan niet met kleine stapjes – afgedwongen gaat worden. Als Uber zich niet aanpast, krijgen ze de gemeente Amsterdam vol tegenover zich, en dan gaan we hoe dan ook ingrijpen.”

U heeft al vaker gezegd: Uber moet bij zichzelf te rade gaan en maatschappelijke verantwoordelijkheid nemen. Wat moeten zij in uw ogen veranderen? “Het gaat niet alleen maar om de leeftijd van de chauffeurs en de vraag hoelang die chauffeurs achter elkaar voor die app kunnen rijden. Ik heb in Davos bij de Uber-CEO Koshrowshahi ook het verdienmodel op tafel gelegd. Als je als Uber ervoor zorgt dat chauffeurs heel weinig aan een ritje verdienen, dan lok je misschien ook wel roekeloos rijgedrag uit. En nu weten we gewoon niet wat mensen verdienen, ook al hebben we een vermoeden. Ik vind dat Uber dat openbaar moet maken. Pas dan kunnen we kijken of dat voldoet aan het wettelijk minimumloon. Dat zijn hele moeilijke discussies, maar ze moeten gevoerd worden. Inhoudelijk én scherp.”

“Als je als Uber ervoor zorgt dat chauffeurs heel weinig aan een ritje verdienen, dan lok je misschien ook wel roekeloos rijgedrag uit.”

Hoe reageerde Uber-CEO Koshrowshahi op uw pleidooi? Toonde hij bijvoorbeeld begrip? “Uiteindelijk wel. Kijk, het is voor hen natuurlijk ook lastig. Ze hebben jarenlang in een soort van ontkennings-fase gezeten. Het goede aan mijn gesprek met hem was dat hij dat ook gewoon toegaf dat ze dat fout hebben gedaan. Dat vind ik belangrijk, want verandering begint bij erkenning van het probleem. Het tweede is dat we ook hebben vastgesteld dat er vanuit hen meer stappen gezet moeten worden. De verhoging van de minimumleeftijd voor chauffeurs naar 21 jaar die zij recent aankondigden is wat mij betreft de eerste stap en zeker niet de laatste. De komende maanden gaan we door met het voeren van gesprekken op hoog niveau. Over meer veiligheid, goed werk en het creëren van een gelijk speelveld op de taximarkt tussen de reguliere taxi’s en Uber-taxi’s. Vooral voor dat laatste heb ik natuurlijk ook de staatssecretaris in Den Haag nodig.”

Volgende week gaat u naar staatssecretaris Stientje van Veldhoven (D66) toe. Wat wordt uw belangrijkste boodschap aan haar? “Geef ons als stad de ruimte om regels te kunnen stellen aan de belmarkt, waar de taxi-app Uber onder valt. En haal daarmee het onderscheid weg tussen taxi’s op de opstapmarkt – die wij op dit moment als stad wel kunnen handhaven – en de Uber-taxi’s op de belmarkt.”

U was natuurlijk niet speciaal in Davos om de CEO van Uber te spreken. In welke hoedanigheid had u de eer om bij dit World Economic Forum aanwezig te zijn?   “Het is eigenlijk ongebruikelijk voor wethouders, zelfs van een grote stad als Amsterdam, om daar uitgenodigd te worden. Maar ik ben een tijd geleden benaderd door het World Economic Forum om één van de voorzitters te zijn van hun Global Future Council – zoals dat chique heet – op het gebied van mobiliteit. Dit is een soort denktank met bedrijven, onderzoekers en wetenschappers van over de hele wereld die een achtergrond hebben in de mobiliteit. In deze denktank wordt gepraat over vragen als: hoe gaan mobiliteitssystemen er in de toekomst uitzien? Wat doen we met verduurzamen? Hoe gaan we verder met het delen van auto’s, de veiligheid daarvan, enzovoort. Ik ben gevraagd om met deze denktank aan de slag te gaan om over de wereldwijde toekomst van mobiliteit na te denken.”

Hoe belangrijk is het voor de stad Amsterdam dat u daar in deze hoedanigheid aanwezig was? “Heel erg belangrijk. Het is voor Amsterdam een enorme kans. We zijn als stad al heel ver als het gaat om delen van auto’s en elektrisch rijden. We hebben bijvoorbeeld de grootste ‘laadpalen-dichtheid’ ter wereld. Wij willen daar leidend in blijven. Dus voor ons is het belangrijk om nieuwe ideeën op te doen, daar met onderzoekers en bedrijven over in gesprek te gaan en zaken te doen. Voor ons zitten er namelijk ook een paar lastige knopen in dit verduurzamings-vraagstuk, zoals: hoe zorgen we er voor dat als iedereen elektrisch gaat rijden, we voldoende capaciteit behouden om alle huizen te verwarmen? Oftewel: hoe ziet een smart-city er op het gebied van mobiliteit in de toekomst uit? Die vraag proberen we in deze denktank te beantwoorden.”

“We zijn als stad al heel ver als het gaat om delen van auto’s en elektrisch rijden. We hebben bijvoorbeeld de grootste ‘laadpalen-dichtheid’ ter wereld.”

U bent dus met ontzettend veel informatie en inspiratie teruggekomen waarmee u de komende tijd aan de slag gaat. Tot slot, hoe bevalt het als wethouder in Amsterdam? “Ja, ik vind het erg leuk. Ook omdat je met de fysieke portefeuille die ik heb, je dingen kunt doen waarmee je de stad echt ziet veranderen. De dossiers die ik heb zijn net zo groots en meeslepend als die ik in mijn vorige functies gewend was, maar de uitvoering daarvan zit heel dicht op het dagelijks leven van mensen. Als je door de stad fietst, zie je gewoon de verandering ontstaan. Je zit er veel dichter bovenop en daardoor wordt het heel concreet. Dat vind ik erg leuk.”

Het bericht “Als Uber zich niet aanpast, gaan we hoe dan ook ingrijpen” verscheen eerst op PvdA Amsterdam.

Het kalenderjaar 2018 zit er bijna op. Voor onze wethouder Marjolein Moorman was het een bijzonder jaar. Er waren gemeenteraadsverkiezingen en de daaropvolgende onderhandelingen leidden tot een prachtig-coalitieakkoord waarna Marjolein hard aan de slag ging als wethouder Onderwijs, Armoede en Inburgering. De redactie van de PvdA Amsterdam blikt in een uitgebreid interview met haar terug- en vooruit. “Als we gelijkheid willen bevorderen, zullen we ongelijk moeten investeren.”

Marjolein, het jaar 2018 is bijna voorbij. Met welk woord zou jij jouw politieke jaar omschrijven? “Dynamisch!”

Hoe kom je tot dat woord? “Het was natuurlijk een heel vol jaar. Er waren verkiezingen, meteen daarna de onderhandelingen en de vorming van een college, Sharon (Dijksma, red.) kwam erbij en vervolgens startten we in een hele nieuwe setting met twaalf partijen in de raad. Als wethouder ben ik natuurlijk intensief gestart om de kansengelijkheid in Amsterdam te verbeteren. Daar haal ik ontzettend veel positieve energie uit. Daarnaast heb ik ook nog paar maanden de portefeuilles zorg en jeugd waargenomen van mijn collega Simone Kukenheim die met verlof was om voor haar zieke dochtertje te zorgen. Dit was precies in de tijd dat het Slotervaart ziekenhuis failliet ging.” Het jaar 2018 begon met de intensieve campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen. Hoe heb jij die periode ervaren? “Ik vond het echt ontzettend leuk. En dat kwam met name omdat we een hele grote groep actieve mensen hadden. Het was een mooie mix van mensen die al jaren meedoen en nieuwe, vooral jonge mensen die het gevoel hadden dat de sociaal-democratie heel belangrijk is voor Amsterdam. We wisten natuurlijk dat we de tien zetels die we hadden niet gingen behouden, maar ik kreeg op geen enkele manier de indruk dat mensen daardoor hun koppie lieten hangen. Sterker nog, er was ontzettend veel positieve energie. Het bruiste van de ideeën en waar ik ook naartoe ging, overal gingen er rode truien met dat mooie hart erop met mij mee. Ik vond het echt een hele leuke tijd. Ik mis het nu ook wel een beetje, haha!”

Wat was voor jou het hoogtepunt van die campagne? “Die 100-uurs campagne vond ik prachtig. We waren 100 uur achter elkaar te zien in de stad. Hoe mooi! Maar ook de verkiezingsavond, het moment waarop alles samenkomt. We verloren natuurlijk fors, we gingen van tien naar vijf zetels , maar heel die zaal die bruiste gewoon! Er kwamen mensen naar mij toe die zeiden: “Hebben we gewonnen ofzo?” Maar ergens voelde het ook wel zo. We hebben de campagne gevoerd die we wilden voeren. Dat was ook het doel. Los van allerlei politiek-strategische overwegingen, wij geloven in onze visie op Amsterdam en dat hebben we uitgestraald.”

(tekst gaat verder onder de foto)

Marjolein met de grote groep PvdA-vrijwilligers voor het campagnepand in de Pijp

Het Dagblad Trouw was ook bij de uitslagenavond en schreef een dag later over de ‘blije verliezers van de PvdA’. Hoe duidt jij die constatering? “Nou, het was het ook wel een beetje zo. Zelf noemde ik ons the happy warriors, de blije strijders. Kijk, het is een wereldwijde trend dat het vertrouwen in de traditionele politieke partijen aan het afnemen is. En dat vertrouwen win je niet zomaar even terug. Dat is echt een lange weg. En waar die weg mee begint is staan voor- en geloven in je eigen boodschap. Het was voelbaar en zichtbaar dat we dat weer terug hadden gevonden. Trots op onszelf! Een leuk feitje is ook dat de barvrouw van die avond in Akhnaton uiteindelijk lid is geworden van de PvdA. Bij zo’n enthousiaste club mensen voelde ze zich waarschijnlijk thuis. Daar begint het terugwinnen van vertrouwen mee.” Voor de verkiezingen hadden GroenLinks, de SP en de PvdA samen al een links pact getekend. Waarom was dat in jou ogen zo belangrijk en welke invloed had dit pact op de onderhandelingen? “Het was op verschillende manieren belangrijk. Allereerst omdat wij met dit linkse pact met zijn drieën lieten zien aan Amsterdammers: het kan echt anders. We wilden de progressieve toekomst voor Amsterdam schetsen. Maar waarom ik dit ook heel belangrijk vond is omdat je linkse partijen vaak elkaar ziet bestrijden terwijl wij elkaars vijand helemaal niet zijn. Daar gaat wat mij betreft vaak teveel energie in verloren. Mensen haken daardoor ook af. Onze tegenstanders zitten op de rechterflank. Dus ik vond het belangrijk om voor de verkiezingen te durven zeggen: dit zijn de partijen waar wij graag mee willen samenwerken en dit wordt het beleid wat je dan krijgt. In de campagne hebben we dat ook goed volgehouden: we trokken samen op en gaven elkaar de ruimte waar nodig. Dat heeft zich ook verzilverd na de verkiezingen.”

Van buitenaf leken de onderhandelingen tussen SP, Groenlinks, PvdA en D66 heel soepel te gaan. Als je erop terugkijkt, hoe zou jij de sfeer aan tafel dan beschrijven? “Als heel erg goed. En dat was ook belangrijk omdat je daarmee de basis legt voor je coalitie. Als het in de basis niet goed gaat, heb je daar jarenlang last van. Daar zijn talloze voorbeelden van te noemen. Uiteindelijk was iedereen ook blij met het resultaat. Ook ik. Een doorgaans opbouwend kritisch PvdA-lid zei tegen mij: ‘verkiezingen verloren, onderhandelingen gewonnen.’ Dat zijn leuke reacties. Maar in mijn ogen kende deze onderhandelingen alleen maar winnaars.” Namens de PvdA Amsterdam waren Sofyan Mbarki en jij de hoofdonderhandelaars. Is er dan ook een bepaalde rolverdeling tussen jullie? “Sofyan en ik kunnen heel goed met elkaar overweg en elkaar heel goed lezen. We hebben een soort natuurlijke partnerschap. En vullen elkaar aan waar nodig. Dus als ik me wat meer concentreerde op de inhoud, dan zorgde hij wat meer voor de verbinding. Sofyan bezit van nature de kwaliteit dat hij mensen ontzettend goed kan verbinden en op hun gemak kan stellen. Dat is erg bevorderlijk voor dit soort onderhandelingen.”

Onderhandelen is winnen en verliezen. Op welke punten die erin staan ben je het meest trots en waar zette jij je krabbel met meer moeite onder? “Ik ben trots op heel veel zaken in het akkoord. Het is een heel progressief akkoord met stevige ambitie en een langetermijnvisie. Er zit ook echt heel veel sociaal-democratie in zoals forse investeringen in onderwijs, armoedebestrijding en betaalbare woningen. We hebben bewust het jaar 2025 als ijkpunt genomen omdat veel veranderingen die we willen bewerkstelligen, dusdanig groot zijn dat ze niet van vandaag op morgen geregeld zijn. En ja, er zitten ook minder leuke dingen in voor de PvdA. De erfpachtkorting vond ik het aller moeilijkste. Daar kun je maar beter eerlijk over zijn, toch?”

(tekst gaat verder onder de foto)

Marjolein tijdens de presentatie van het coalitie-akkoord ‘Een nieuwe lente, een nieuw geluid.’

Wat was de mooiste reactie die je kreeg na de presentatie van het coalitie-akkoord ‘Een nieuwe lente, een nieuw geluid?’ “Wat ik niet alleen binnen de PvdA merkte, maar eigenlijk in de gehele stad, is dat het mensen hoop gaf. Mensen dachten: ‘zie je wel, het kan wél op een andere manier.’ En zelfs tot de dag van vandaag merk je dat. Mensen begrijpen ook best dat veel zaken niet meteen kunnen worden gerealiseerd. Maar alleen al dat je ervoor gaat staan, geeft men een goed gevoel. Ik kreeg berichtjes van mensen waarin ze me lieten weten echt trots te zijn op dit akkoord, trots dat ze in een stad wonen waar we voor deze progressieve politiek kiezen.”

Je werd daarna snel geïnstalleerd als wethouder Onderwijs, Armoede en Inburgering. Zelf spreek je altijd over wethouder Kansengelijkheid. Waarom wilde jij deze portefeuilles zo graag? “Nou, precies om die reden. Ik geloof heel erg in de basis van de sociaal-democratie, het bieden van gelijke kansen voor iedereen. Een stad als Amsterdam ademt die waarden en tegelijkertijd zien we dat dat de verkeerde kant op gaat. De ongelijkheid neemt alleen maar toe. Of we het nu hebben over ongelijkheid in het inkomen, ongelijkheid in het onderwijs of de ongelijkheid tussen mensen die hier hun plek al helemaal hebben gevonden en de mensen die hier nieuw zijn. Ik vind dat heel ernstig. Dat is ook de reden dat ik sociaal-democraat ben, lid van de PvdA ben geworden en dat ik heel graag deze combinatie portefeuilles wilde hebben om hier iets aan te doen. Als er namelijk iets is wat ongelijkheid versterkt, is het wel armoede.”

Je bent op de dag van dit interview precies 203 dagen wethouder. Wat is de grootste uitdaging voor jou als wethouder op jouw portefeuilles? “Ik denk het feit dat er niet één knop is waar je aan kunt draaien. Als je bijvoorbeeld kijkt naar de ongelijkheid in het onderwijs, dan is dat niet alleen maar op te lossen met een betere voorschool. Ik ben er heel trots op dat we het moment waarop je naar de voorschool mag van 2,5 naar 2 jaar hebben gehaald, dat we het aantal uren uitgebreid hebben en dat we er een hele stevige lobby op voeren in Den Haag, maar daarmee is de ongelijkheid niet meteen weg. Ik ben er ook heel trots op dat we voorloper zijn in het bestrijden van het lerarentekort, maar het probleem is daarmee niet meteen opgelost. Sterker nog, je ziet dat op plekken waar goede leraren het hardst nodig zijn, het probleem zich het sterkst manifesteert. Ik ben er heel trots op dat we inzetten op brede scholen en brede brugklassen, maar nog steeds worden er kinderen op te jonge leeftijd naar een te laag niveau gestuurd waar ze niet meer uit kunnen klimmen. Helaas zie je dit het vaakst gebeuren bij kinderen uit lage sociaal-economische klassen en/of kinderen wiens ouders niet goed weten hoe het systeem hier precies werkt.”

Maar jij kunt aan meerdere knoppen draaien… “Precies, en dat maakt deze combinatie zo interessant. Als we met ons beleid gezinnen uit de armoede kunnen halen, hebben ouders misschien minder stress en meer tijd om zich met het onderwijs van hun kind bezig te houden. Als we ervoor zorgen dat ouders de taal beter spreken en ervoor zorgen dat zij beter weten hoe bijvoorbeeld ons onderwijssysteem werkt, gaan ze misschien wel sneller naar het ouderspreekuur om met de school over de toekomst van het kind te praten. Ik probeer dit ook bij alle diensten van de gemeente erin te prenten: jullie werken allemaal in relatie tot elkaar om de kansengelijkheid te verbeteren, met als uitgangspunt dáár investeren waar het het hardst nodig is. Als we gelijkheid willen bevorderen, zullen we ongelijk moeten investeren.”

Marjolein als wethouder Onderwijs, Armoede & Inburgering 

Hoe kijk jij naar de huidige stand van de PvdA en de sociaal-democratie in het algemeen? “Het vertaalt zich nog niet helemaal in zetelaantallen en peilingen, maar ik ben wel heel hoopvol. Ik zie op allerlei plekken dat de sociaal-democratie nog steeds hartstikke levend is. Of ik nou actief ben in het werkveld van armoedebestrijding, onderwijs of inburgering, ik spreek ontzettend veel mensen die de sociaal-democratische idealen onderschrijven. En sommige mensen vertalen die idealen niet direct door naar de Partij van de Arbeid, maar dan is het onze taak om ervoor te zorgen dat mensen ons daarmee wél gaan associëren. Daar werken we iedere dag heel hard aan. De PvdA als drager van de sociaal-democratie. Wat ik ook hoopvol vind is dat je echt ziet dat er zich een nieuwe generatie aandient binnen de partij waarmee we naar de toekomst kunnen kijken.” Het jaar 2019 staat voor de deur, wat wil jij gaan bereiken? “Ik zal nu niet gaan vervallen in gedetailleerde beleidsstukken, maar we gaan met ontzettend veel mooie plannen komen. Wat ik belangrijk vind is dat je gaat zien in de stad dat de verandering echt mogelijk is. Zo was ik vorige week op het Bindelmeer College, een school voor VMBO Basis, Kader en Leerwegondersteuning. Deze school komt echt van heel ver. En nu zag ik daar zoveel mensen heel hard en goed werken om alle jongens en meisjes die daar op school zitten een mooie toekomst te bieden. En dat bevestigt dan weer mijn gevoel dat als je met de juiste mensen, instrumenten en idealen aan de slag gaat, je zoveel kan bereiken. Maar let wel: het werk is niet af als alle Amsterdamse scholen een voldoende scoren. Je moet volhouden. Ongelijkheid is net als onkruid; als je het niet voortdurend bestrijdt, dan blijft het terugkomen. En dat is zeker niet alleen op te lossen met alleen maar meer geld.”

Hoe bedoel je dat? “Nou, het gaat ook heel erg om bewustzijn. Wat vinden we normaal? Daar gaf Arnold Jonk laatst in zijn column ook een mooi voorbeeld van. Stel je hebt twee kinderen met een even hoge CITO-score. Het ene kind komt uit een gezin met weinig stimulans en het andere kind uit een gezin waar veel ruimte en budget is voor stimulans en bijlessen. Welk kind hoort dan het meest thuis op het niveau van het CITO-resultaat? Als je logisch nadenkt, is dat het eerste kind. Want die heeft het helemaal zelf bereikt. Maar wat doen we vaak in onze maatschappij? We geven dat eerste kind een lager advies dan het kind met veel stimulans vanuit thuis. We moeten veel meer kijken naar wat iemand kan, in plaats van waar iemand vandaan komt.”

Wat wens je de Amsterdammers toe voor het nieuwe jaar? “Ik vond dat wat Sofyan Mbarki tijdens de Algemene Beschouwingen aanhaalde heel erg belangrijk. De grip op de stad, het gevoel dat je je eigen leven in de mooiste stad van de wereld in de hand hebt. Je merkt dat dat onder druk staat door zaken als hoge huizenprijzen, discriminatie en grote verschillen tussen rijke en arme buurten. Ik wens Amsterdammers voor 2019 daarom heel erg het Amsterdammerschap toe; dat je vrij bent, je jezelf kunt zijn en dat je alle kansen krijgt om te kunnen worden wie je wilt worden. En daarnaast natuurlijk heel erg veel geluk in alle gezondheid.”

“Ik ben heel erg hoopvol over de sociaal-democratie”

Het bericht Eindejaars-interview met Marjolein Moorman verscheen eerst op PvdA Amsterdam.

Er verandert veel in Amsterdam. De huidige coalitie heeft ambitieuze plannen op gebieden als volkshuisvesting, duurzaamheid en onderwijs. De PvdA Amsterdam hecht er veel waarde aan dat in die maalstroom van grote veranderingen Amsterdammers prettig kunnen leven in de stad. Wij vinden het belangrijk dat de Amsterdammer grip op de stad heeft en houdt.

Amsterdammers moeten niet alleen grip hebben op de stad van vandaag, maar ook op de stad van morgen. Mijn inbreng voor de begrotingsbehandeling voor de commissie Zorg, Jeugdzorg en Sport richtte zich gisteren dan ook op de toekomst van het middelbaar beroepsonderwijs. Het MBO vormt de basis van onze economie en de vakmensen die daaruit voortkomen verdienen een grote pluim voor al het werk dat zij verrichten.

In Amsterdam hebben wij een mooie MBO-agenda en in het coalitieakkoord wordt aangegeven dat er extra wordt ingezet op stages, leerwerkplekken en traineeships voor MBO-studenten. De PvdA is als initiator van de traineeships voor MBO-studenten erg blij dat de eerste studenten al begonnen zijn. Maar ik zou graag zien dat het stadsbestuur deze MBO-ambities koppelt aan een andere grote ambitie, namelijk: de ambitie op het gebied van duurzaamheid.

Dit stadsbestuur wil groot werk maken van het terugdringen van de CO2 uitstoot en het aardgasvrij maken van de stad. Dat is goed en noodzakelijk. Maar daarvoor zijn nu en straks vakmensen nodig. Want wie installeren de komende jaren in duizenden huizen de warmtepompen? Wie isoleren de komende jaren die tienduizenden huizen? Dat zijn onze MBO-studenten van nu en morgen.

Daarom dient de Partij van de Arbeid samen met D66, DENK en de ChristenUnie een motie in om samen met MBO-instellingen de doelstellingen van de Amsterdamse MBO-agenda voor de aansluiting op de arbeidsmarkt aan te scherpen met een extra focus op de Amsterdamse duurzaamheidsambities. Daarmee willen we bereiken dat er goed nagedacht wordt over opleidingen die nodig zijn voor de transitie naar de duurzame stad.

Door deze focus in de MBO-agenda aan te brengen, slaan we twee vliegen in één klap. Ten eerste zorgen we ervoor dat de baankans voor MBO-studenten in de toekomst toeneemt, waarmee we de werkloosheid onder jongeren verlagen. Ten tweede zorgen we er samen voor dat Amsterdam verduurzaamd gaat worden door in Amsterdam opgeleide vakmensen.

Zo krijgen wij allemaal meer grip op stad van straks, en krijgen mbo-studenten meer grip op hun toekomst op de arbeidsmarkt.

Het bericht Caesar Bast blogt: jonge vakmensen nodig voor duurzaam Amsterdam verscheen eerst op PvdA Amsterdam.

PvdA Amsterdam gemeenteraadsleden Carolien de Heer en Hendrik-Jan Biemond hebben vanmiddag een motie ingediend waarmee zij het college oproepen om alle mogelijke middelen in te zetten om te voorkomen dat culturele instellingen vertrekken uit de Tolhuistuin zodat de Tolhuistuin als cultuurhuis niet verloren gaat voor Amsterdam. De motie werd mede ondertekend door GroenLinks, SP, D66 en Bij1.

Het Parool berichtte op 12 oktober jongstleden dat het huidige contract tussen de gemeente Amsterdam en de Stichting Tolhuistuin, gevestigd in Amsterdam Noord halverwege 2019 afloopt, waardoor de huurders dan met een huurverdubbeling geconfronteerd zullen worden. Een verhoging die zij niet kunnen betalen waardoor vertrek de enige optie is.

“En dat mogen we niet laten gebeuren,”  zegt Carolien de Heer, woordvoerder gemeentelijk vastgoed. “Ik vind dat we ons vastgoed juist moeten inzetten voor maatschappelijk initiatieven die geen grote zak geld meebrengen.  Dus wat mij betreft is het onbestaanbaar dat juist die initiatieven uit de Tolhuistuin dreigen te vertrekken.”

Hendrik-Jan Biemond, woordvoerder Kunst & Cultuur vult aan: “Een bloeiende instelling of onderneming begint met een goed idee of veel talent, niet met een zak geld. De Tolhuistuin biedt talentvolle mensen op dit moment een kans om op te bloeien. Als dat soort plekken verdwijnen uit de stad, zal dat grote negatieve gevolgen hebben voor de kunst en cultuurstad die Amsterdam op dit moment is.”

Het bericht PvdA Amsterdam wil dat Tolhuistuin behouden blijft voor Amsterdam verscheen eerst op PvdA Amsterdam.

Vanochtend heeft het college de begroting van Amsterdam voor het jaar 2019 gepresenteerd. In deze begroting van de coalitie van GroenLinks, D66, PvdA en SP wordt er in 2019 een investering van 1,2 miljard euro gedaan in het verbeteren van de stad Amsterdam. De PvdA Amsterdam is vooral verheugd met de extra gelden die vrijkomen voor onderwijs en armoedebestrijding.

“Kansengelijkheid is één van de zes ambities van het college in 2019,” aldus Sofyan Mbarki, fractievoorzitter van de PvdA. “Om dit te bereiken komt er in 2019 extra onderwijsbudget voor de leerlingen en scholen die dat het hardst nodig hebben, komt er een banenplan voor groepen met minder kans op de arbeidsmarkt en worden een aantal minimaregelingen uitgebreid tot 130% van het minimuminkomen. Volgens de fractie van de PvdA Amsterdam draagt dit bij aan de stad die wij voor ogen hebben: een stad waar iedereen mee kan doen, waar je ook geboren bent of wat het inkomen van je ouders ook is.”

Naast de ambitie om de kansengelijkheid in Amsterdam te verbeteren, is de PvdA ook blij met de extra investeringen die bij gaan dragen aan een tolerante, veilige en duurzame stad: “Ik ben blij te constateren dat dit linkse college uit de marge komt en echt durft te kiezen voor investeringen in zaken die de stad socialer, eerlijker en duurzamer maken,” aldus Mbarki.

Om de extra investeringen in de stad te bekostigen, kiest het college voor een aantal lastenverzwaringen: “Dit is niet alleen nodig door de extra investeringen, maar ook omdat Amsterdam volgend jaar 37 miljoen euro minder van het kabinet ontvangt, wat oploopt tot 110 miljoen euro in 2020. Het zijn wel lastenverzwaringen die in mijn ogen goed zijn uit te leggen. De toeristenbelasting stijgt stadsbreed naar 7% (was eerst 6% binnen de ring en 4% buiten de ring, red.), de OZB belasting (nu de laagste in heel NL) stijgt met twee procent en de afvalstofheffing stijgt om de kosten dekkend te maken. Bovendien kunnen minimumhuishoudens hier kwijtschelding voor krijgen. Ook vind ik het eerlijk dat door de verhoging van het tarief voor het reinigingsrecht het bedrijfsleven extra bij gaat dragen aan een mooier en leefbaarder Amsterdam,” aldus Mbarki.

Wil je meer weten over de begroting voor Amsterdam in 2019? Klik dan HIER

Het bericht PvdA Amsterdam blij met extra geld voor onderwijs en armoede in begroting 2019 verscheen eerst op PvdA Amsterdam.

De huisbank van de gemeente Amsterdam, ING, is volgens Milieudefensie structureel betrokken bij misstanden in de palmolie-industrie. Dat is onwenselijk, vindt een brede raadsmeerderheid van D66, SP, Partij voor de Dieren, GroenLinks en PvdA. De fracties vragen daarom het college om ING aan te spreken op haar maatschappelijke verantwoordelijkheid. Raadslid Dennis Boutkan: “De winning van palmolie zorgt voor verwoesting van milieu en dieren en medewerkers worden uitgebuit. Dat onze huisbankier ING hierin investeert valt geheel niet onder verantwoord ondernemen. Daarom willen we dat dit stopt”

In het rapport ‘Draw the line’ spreekt Milieudefensie over schendingen van mensenrechten, het stelen van de lokale bevolking en illegale kap van het regenwoud. Milieudefensie roept op tot het terugtrekken van financiën uit  de industriële palmsector. D66-raadslid Paul Guldemond: “Wij willen voor Amsterdam een huisbank die moreel en ethisch verantwoordelijk onderneemt. Dat blijkt nu niet het geval en daar moeten wij, als grote klant, de ING op aanspreken.”

Uit het rapport komen verschillende misstanden naar voren. Onder andere dat ING haar geld uitleende aan een bedrijf dat in West-Sumatra, Indonesië, de lokale bevolking intimideerde, en bewoners verjaagde van hun eigen geboorteland. De raadsfracties willen daarom van het college weten  of het mogelijk is om striktere voorwaarde te stellen aan het investeringsbeleid van ING. Anke Bakker (PvdD): “Dit rapport laat verschrikkelijke praktijken zien van bedrijven die palmolie winnen. Dat onze huisbank deze bedrijven financiert kan echt niet langer.”

Het bericht Spreek ING aan op Palmolie-investeringen verscheen eerst op PvdA Amsterdam.

Breng hulp voor kinderen en ouders rechtstreeks de wijk in. Na de decentralisatie van de jeugdzorg wordt er al hulp geboden op scholen, maar dat is nog niet genoeg. PvdA raadslid Sofyan Mbarki en D66 raadslid Alexander Hammelburg willen dat de zogenaamde ouder- en kindteams ook de Amsterdamse wijken in gaan om in kerken, moskeeën, buurthuizen en sportclubs hulp aan te bieden. Sofyan Mbarki: “Voor sommige gezinnen is school de plek waar kinderen moeten leren en de leerkrachten de toekomst van een kind bepalen. De scheidslijn tussen de ouder- kindadviseur en de school is niet altijd helder en kan als bedreigend of onbekend ervaren. Het is daarom nodig om ook buiten de school actief zo veel mogelijk hulpvragen op te vangen.”

Deze week besluit de gemeenteraad over het oprichten van de Stichting Ouder- en Kindteams (OKT). Deze stichting neemt de hele OKT opdracht op zich. Het OKT personeel komt in dienst van de stichting, in plaats van een dienstverband bij verschillende organisaties. Op die manier kan er makkelijker worden samengewerkt. PvdA en D66 willen tegelijkertijd dat er meer de wijk in wordt gegaan (outreachend werken). D66-raadslid Alexander Hammelburg: “Veel ouders hebben vrees of zijn niet bekend met professionele instanties, zoals de school, de arts en de politie. Out-reachend werken kan ervoor zorgen dat een vriendelijk gezicht, die geen andere pet op kan hebben, hulp aan kan bieden. Hierdoor kunnen we meer gezinnen ondersteunen bij de opvoeding.”

Het doel van OKT is om hulp laagdrempelig aan te bieden en problemen klein te houden. Wanneer problemen van kinderen groter worden, wordt er doorverwezen naar specialistische jeugdhulp of Samen Doen Teams voor zogenaamde ‘multi-probleem gezinnen’. Om laagdrempelige hulp te kunnen bieden moeten hulpverleners bekend zijn met de vele gezinnen in Amsterdam met een migratie-achtergrond. Mbarki: “Opvoeding in deze gezinnen kan soms complex zijn, de normen en waarden kunnen verschillen, er speelt soms armoedeproblematiek, discriminatie of het gevoel van uitsluiting. Wanneer hulpverleners sensitiever zijn voor culturele verschillen en het personeelsbeleid meer divers is, kunnen we kennis over deze verschillen ook praktisch toepassen bij de hulp die we aanbieden.”

Het bericht Ouder- en Kindteams moeten actief de wijk in verscheen eerst op PvdA Amsterdam.

Amsterdam is vandaag opgeschrikt door een aanslag met een bestelbus op het gebouw van de Telegraaf Media Groep. Op 21 juni werd het gebouw waar de redactie van Panorama huist beschoten met een antitankwapen.

Deze twee laffe aanslagen pogen journalisten middels intimidatie het zwijgen op te leggen. De medewerkers van Panorama en de Telegraaf reageerden met veerkracht en vasthoudendheid. Zij laten zich niet intimideren. Zij blijven zich inzetten voor waarheidsvinding. Ook als dat sommigen niet bevalt.

Alle fractievoorzitters in de Amsterdamse gemeenteraad spreken hun steun en solidariteit uit met alle in Amsterdam gevestigde of actieve media. Journalisten hebben de belangrijke taak om de macht te controleren. Zij hebben de steun van politici niet nodig om hun werk te kunnen doen. Maar wanneer wordt getracht om journalisten de mond te snoeren, met geweld, agressie en zonder oog voor gevaar, kunnen wij niet stil blijven. Amsterdam is niet gebouwd op palen, maar op vrijheid. Vrijheid om te spreken, te luisteren en te schrijven. Die vrijheid is wat ons Amsterdammers maakt. Wij zijn solidair met alle journalisten die er mede voor zorgen dat wij in vrijheid kunnen leven.

Femke Roosma (GroenLinks) Reinier van Dantzig (D66) Eric van der Burg (VVD) Sofyan Mbarki (PvdA) Erik Flentge (SP) Johnas van Lammeren (PvdD) Mourad Taimounti (DENK) Annabel Nanninga (FvD) Diederik Boomsma (CDA) Wil van Soest (PvdO) Don Ceder (CU) Sylvana Simons (Bij1)

Het bericht Gemeenteraad Amsterdam solidair met journalisten verscheen eerst op PvdA Amsterdam.