In de voorbereiding op de halfjaarlijkse rapportage met betrekking tot het sociaal domein, hadden we in onze fractie een heel mooi gesprek, waarvan we u graag deelgenoot maken.
Het betrof een passage waaruit bleek dat ‘het aantal mantelzorgers stijgt’. Aanvankelijk reageerden fractieleden positief op deze ontwikkeling. Het is immers fijn dat mensen in toenemende mate voor elkaar zorgen. Als je uitgaat van de stelling dat mantelzorg op één lijn staat met vrijwilligerswerk is dat ook het geval. Echter, mantelzorger worden is geen vrijwillige keuze, maar word je automatisch als een van jouw naasten ondersteuning nodig heeft.
Door het terugtreden van de overheid zijn mensen meer en meer op elkaar aangewezen. Op zichzelf is daar niks mis mee, mits het behapbaar blijft.
Uit onderzoek blijkt dat door toename van mantelzorg, eenzaamheid op de loer ligt. Ter illustratie: Een echtpaar van 90+ waarvan de vrouw een visuele beperking heeft, woon zelfstandig, omdat de man nog redelijk in staat is om zijn vrouw te ondersteunen in de alledaagse dingen. Totdat de man begint te dementeren. Als deze mensen dan niet beschikken over een stevig sociaal netwerk, wordt het al gauw te zwaar. Mensen komen vrijwel niet meer buiten de deur en dan komt het risico van eenzaamheid om de hoek kijken.
Dit voorbeeld zorgt direct voor een bruggetje naar het thema ‘Eenzaamheid’, waarvoor onze fractie de afgelopen weken extra aandacht vroeg bij de behandeling van het Gezondheidsbeleid. Eenzaamheid raakt ons allemaal ergens in ons leven. Rijk of arm, jong of oud. Ook mensen die ’geslaagd’ zijn in het leven krijgen soms met eenzaamheid te maken. Eenzaamheid is meer dan je alleen voelen. ‘Onder de mensen komen’, is net zo belangrijk als eten en drinken, beweert een gezaghebbend psychiater. De maatschappelijke gevolgen van eenzaamheid zijn aanzienlijk, ook in Borsele. We moeten dit beseffen en niet wegkijken van deze problematiek.
Onze fractie heeft het College gevraagd om een actieplan op te stellen om eenzaamheid binnen Borsele concreet aan te pakken. We denken daarbij aan:
Een helder en concreet actieplan ‘eenzaamheid’ opstellen
Organiseer huisbezoeken bij 75+ ers
Organiseer huisbezoeken bij mantelzorgers
Organiseer goede lokale samenwerking en afstemming vrijwilligerswerk, verenigingsleven, maatschappelijke organisaties en niet te vergeten de lokale kerken.
Maak daarbij gebruik van bestaande structuren en nut deze uit.
Ook minister Hugo de Jonge heeft Eenzaamheid als speerpunt hoog op de politieke agenda gezet. Zijn oproep aan gemeenten is: ‘Maak beleid op het verminderen van eenzaamheid.’ De aanpak hoeft niet ingewikkeld te zijn: pak de regie, breng mensen bij elkaar en probeer de samenleving in haar kracht te zetten, zoals ook Gods Woord daar duidelijke handvatten voor biedt. Investeer in ontmoetingscentra, kerken, buurthuizen en maatjesprojecten en met name in de relaties die daaruit ontstaan. Want zoals Hugo de Jonge zegt “Ik weet dat we leven in tijden van individualisering, maar ik weiger me daarbij neem te leggen!”
Onze fractie wil op dit onderwerp voor Borsele het verschil maken.