Poliflw

Vandaag 75 jaar geleden werd vernietigingskamp Auschwitz bevrijd. Daarom is het vandaag de Internationale Herdenkingsdag voor de Holocaust. We denken terug aan de zonder twijfel zwartste bladzijde in de Europese en ook Haagse geschiedenis. Tegelijk vieren we 75 jaar bevrijding. Die vrijheid ervaren Joodse Hagenaars niet altijd. Helaas is Jodenhaat vandaag de dag namelijk nog springlevend, ook in Den Haag. Judith Oudshoorn-van Ginderen (Haagse VVD) en Pieter Grinwis (ChristenUnie/SGP) dienen daarom vandaag een initiatiefvoorstel in om enerzijds het Joodse erfgoed in Den Haag te herwaarderen - Joden maken immers al 4 eeuwen een onmisbaar onderdeel uit van onze stad - en anderzijds om antisemitisme stevig en effectiever aan te pakken.

Judith Oudshoorn-van Ginderen: “De Joodse gemeenschap maakt al eeuwenlang onderdeel uit van Den Haag. Wie een wandeling maakt door het tegenwoordige Chinatown zal hier veel Joodse invloeden terug zien en bijvoorbeeld ook het mooie pand van Maison de Bonneterie is ooit gebouwd voor een Joodse ondernemer. Het is belangrijk dat we dit deel van de Joodse geschiedenis niet vergeten. Bovendien, zoals universitair docent Bart Wallet al zei tijdens een rondetafelgesprek in de Tweede Kamer: ‘Wie Joden louter tot slachtoffer maakt, geeft antisemitisme ruim baan.’ Wij roepen de gemeente daarom ook op om bestaande Joodse activiteiten, zoals de digitale Joodse stadswandeling van Stichting Joods Erfgoed veel meer te promoten.” Ook zien de fracties kansen voor een Joods bezoekerscentrum, waarin de geschiedenis van Joodse Hagenaars belicht kan worden.

Daarnaast doen de fracties een aantal voorstellen om antisemitisme steviger en effectiever aan te pakken. Pieter Grinwis: “De wegvoering van en moord op meer dan 12.000 Joodse Hagenaars in vooral 1942 en 1943 is zonder twijfel de zwartste bladzijde uit de Haagse geschiedenis. De excuses van de minister-president gisteren voor het overheidshandelen van toen waren dan ook zeer terecht. We mogen dit nooit vergeten. Tegelijk hebben we een grote verantwoordelijkheid richting onze Joodse stadgenoten. Joodse Hagenaars moeten zich in Den Haag te allen tijde veilig en geaccepteerd weten. Helaas is de realiteit anders.” De fracties pleiten daarom ook voor meer kennis, bij de jonge generatie, bij nieuwkomers over de geschiedenis van Joodse Hagenaars, maar ook bij de politie. Deze moet met meer kennis van zaken kunnen optreden bij aangiftes van antisemitisme en bij haatdragende teksten bij demonstraties. “De burgemeester dient de politie te steunen om bijvoorbeeld bij uitingen van Jodenhaat tijdens een demonstratie op te treden en deze te beëindigen. Op zo’n moment moet niet het devies ‘zolang het maar rustig blijft qua openbare orde’ gelden, terwijl een hele bevolkingsgroep haatdragend wordt bejegend.”

Het initiatiefvoorstel bevat de volgende 15 voorstellen.

Meer aandacht voor de Joods-Haagse geschiedenis Een keer per jaar een tentoonstelling in het Atrium van het stadhuis over het Joodse leven in Den Haag. Bevorderen van de komst van een Joods bezoekerscentrum. Aanwezigheid van stadsbestuur bij herdenkingsplechtigheden en joodse hoogtijdagen. Voorkom verwatering van herdenkingsgelegenheden in het kader van de Tweede Wereldoorlog. Alle scholen in 2020 naar een Haagse synagoge of de Joodse stadswandeling. Meer adoptie van Joodse- en oorlogsmonumenten door scholen. Hulp voor leerkracht om Holocaust te bespreken. Joods-Haagse geschiedenis in inburgering. Harde aanpak antisemitisme in de sport. Vergroten kennis over het jodendom en antisemitisme bij het politiekorps. De burgemeester dient de politie te steunen om op te treden tegen Jodenhaat bij demonstraties.  Lobby bij het Rijk voor toegankelijke registratie van antisemitische incidenten. Schakel bij een melding van antisemitisme ook altijd de lokale antidiscriminatievoorziening in. Stel een stedelijk coördinator antisemitisme aan.

Lees hier de bijdrage van Pieter Grinwis aan het debat over het coalitieakkoord op 19 december 2019.

Voorzitter, terwijl we naar dit IJspaleis fietsten hadden we misschien wel de hemelse klanken van de Messiah of het Weihnachtsoratorium in onze oren, of hoorden we één van de vele Christmas Carols voorbij waaien. In deze adventstijd op weg naar Kerst, moeten wij vandaag debatteren over een coalitieakkoord. Over contrasten gesproken. Een coalitieakkoord bovendien waarvan het jammer is dat het nodig is, maar waarbij ook geldt dat het goed is dat het er is. Daarom allereerst mijn hartelijke felicitaties aan de gloednieuwe coalitie met dit akkoord.

Voorzitter, het was 19 september, vandaag precies drie maanden geleden, dat we op deze plek de begroting van het vorige college bespraken. Niet te geloven wat er sindsdien in dit huis en in deze stad is gepasseerd. Daarom sta ik hier ook met gemengde gevoelens. In het besef dat we nog steeds niet zeker weten wie dader en wie slachtoffer is. Ik begrijp hoe vreselijk zuur deze dag is voor Groep de Mos, maar dat laat onverlet dat het een zwaktebod is om hier niet te verschijnen. Ook zij zouden moed kunnen putten uit dit akkoord: er worden immers veel afspraken uit het vorige coalitieakkoord gecontinueerd.

Hoe dat ook zij, voor de ChristenUnie/SGP is het glas halfvol. Goed dat het college bijvoorbeeld hard blijft lopen om Zuidwest, één van de meest kwetsbare delen van onze stad, te laten opbloeien. Maar u weet ook, alleen meer aandacht brengt oplossingen nog niet dichterbij. De Moerwijkers moeten het nu echt gaan merken, de bewoners in een beschimmelde woning, in een overbelast portiek, in een door ratten geplaagde omgeving. Want na de mooie woorden, is het nu tijd voor de daden. Ik zeg het tegen het hele college, maar gelet op deze onderwerpen zeker tegen collega Balster: kom als een raket uit de startblokken! 

En laat op dezelfde manier de inwoners van onze stad die gebukt gaan onder armoede en schulden wat merken van de extra inzet van het stadsbestuur. Hebben de onderhandelaars in dit kader overwogen om, evenals de gemeente Arnhem voor volgend jaar heeft aangekondigd, de schulden die de bewoners nog hebben uitstaan bij de gemeente kwijt te schelden? Is het geen tijd voor een Jubeljaar?

Het stemt mij dankbaar om te zien hoe dit nieuwe stadsbestuur, waar mijn fractie weliswaar niet toe behoort, zich toch heeft willen laten inspireren door tal van onze voorstellen van de afgelopen jaren. Door onze tegenbegroting “Voor een betere kijk op Den Haag”, met daarin een forse tempering van de bezuinigingen op zorg en welzijn, een investering in extra handhavers en betere bestrijding van ondermijning en een iets hogere bijdrage van woningeigenaren. Door onze discussienota “Voor een woonstad met toekomst” met onder andere de tijdelijke zelfbewoningsplicht. Door ons gezamenlijke initiatief “Laat ’t Leefbaar, Verminder Verkamering”, met een vergunningplicht voor kamerverhuur aan meer dan twee personen. En door het voorstel “Van het lachgas af”, met een verbod op de verkoop van lachgas in onze stad. Hulde! 

PijnpuntenMaar voorzitter, het akkoord biedt niet alleen veel moois, er is ook een aantal pijnpunten, waar ik niet aan voorbij kan gaan. Ik noem er twee: de bezuinigingen op zorg en jeugd en de invulling van het prostitutiebeleid. 

Allereerst de bezuinigingen op zorg en jeugd. Trots werd er bij de perspresentatie door collega’s Koster en Balster gesproken over een halvering van de bezuinigingen ten opzichte van de eerder gepresenteerde begroting. Maar voorzitter, wat een mythe is dat. Oké, de structurele bezuinigingen zijn met een kleine 25 miljoen dan wel wat onsjes minder dan de ruim 32 miljoen uit de ingetrokken begroting, maar het verschil van 7,6 miljoen is nog niet eens een kwart minder. En dan boeken de coalitiepartijen de incidentele bijdrage van het kabinet ook nog eens structureel in.

En laten we niet over het hoofd zien: in 2020 - en dat begint al over minder dan twee weken! - boekt deze coalitie een bezuiniging van 20,6 miljoen in. Dat is nog geen schamele 0,7 miljoen minder dan in de vorige begroting. Weliswaar komt er eenmalig 14,5 miljoen aan landingsgeld voor de komende jaren beschikbaar, maar er ligt intussen ook een uitspraak van de rechter dat de jeugdzorgtarieven omhoog moeten. En dat zal niet gratis zijn. Hoe gaat die bezuiniging van nota bene meer dan 20 miljoen, die over anderhalve week ingaat, ingevuld worden? Wie gaat daar de prijs voor betalen? Welke zorgbehoevende oudere krijgt minder thuiszorg, welke kwetsbare jongere kan straks niet meer naar zijn dagbesteding? Daarover tasten we als raad nog volledig in het duister, maar ook zorgbehoevenden en zorgaanbieders weten totaal nog niet waar ze aan toe zijn. En dát terwijl we ook en passant nog even een forse wijziging doorvoeren in de financieringssystematiek. Voorzitter, duidelijkheid is gewenst, eigenlijk voordat 2020 begint, maar uiterlijk in de begroting die eind januari verschijnt. En om dat zeker te stellen de volgende motie, met als dictum:

verzoekt het college bij het opstellen van de nieuwe programmabegroting 2020-2023 meer duidelijkheid te bieden over de maatregelen behorend bij de voorgenomen bezuinigingen dan in de ingetrokken begroting, de onzekerheid hierover bij de aanbieders - van met name maatschappelijke opvang, beschermd wonen en Housing First - zo snel mogelijk weg te nemen en in de begroting duidelijk te maken hoe de € 6 miljoen ter verzachting van de jeugd- en zorgtekorten wordt aangewend.  

Voorzitter, ten tweede maak ik me zorgen over het grote onrecht dat nog steeds dagelijks in onze raamprostitutiestraten plaatsvindt. Er is gelukkig kort aandacht voor sekswerkers die uit de prostitutie willen stappen. Maar we weten vanuit de hulpverlening hoe ingewikkeld het voor hen is om echt uit de handen van pooiers en huisjesmelkers te raken en ook de volgende stap weg uit deze branche vol uitbuiting te zetten. Laat de nieuwe coalitie zich dus ook inzetten voor echte (re-)integratie in onze samenleving. Is zij daartoe bereid? En is het college bereid om als verplaatsing van de raamprostitutie een feit wordt, iedere sekswerker een op maat gesneden aanbod aan te bieden om uit te stappen? Zo kan en passant het aantal mensonterende ramen fors worden teruggebracht. 

PluspuntenVoorzitter, na deze twee pijnpunten, kom ik op twee pluspunten uit het coalitieakkoord, over wonen en drugs. Op de goede voornemens inzake duurzaamheid en mobiliteit ga ik nu niet verder in, aangezien daar weinig is veranderd.

Collega Balster en ik hebben de afgelopen jaren zij aan zij geknokt voor betaalbare toegang tot Den Haag als woonstad. En daarom hebben we gepleit voor een scherpere aanpak van particuliere beleggers die schaarse koopwoningen voor de neus van starters wegkapen. En hebben we ons samen ingezet om de ongecontroleerde groei van verkamering aan banden te leggen. Voormalig wethouder Wonen Revis was bij deze voor de leefbaarheid van onze stad zo belangrijke onderwerpen niet bepaald haantje de voorste, dus ik ben blij dat er in dit coalitieakkoord een paar belangrijke wissels omgaan. En ik hoop dan ook dat wethouder Balster met gezwinde spoed aan de slag gaat om de heel mooie woonparagraaf uit te voeren.

Als tweede ben ik blij dat de nieuwe coalitie de roze bril heeft afgezet als het gaat om het kijken naar drugs, coffeeshops en lachgas. Dat er niet langer wordt weggekeken van de o zo vervelende gevolgen die een pilletje of ballonnetje kunnen hebben. Ik ben dan ook verheugd dat deze coalitie, net als mijn fractie, van het schadelijke lachgas af wil. En wat een timing: op de dag van de presentatie van het akkoord werd vanuit ‘het andere Den Haag’ een verbod op de verkoop en het bezit van lachgas aangekondigd. We weten echter allemaal dat dit verbod nog wel even op zich laat wachten, zeker nu een aantal liberale en libertijnse partijen in het andere Den Haag nog weigeren de welbekende roze bril af te zetten. Gelukkig zijn de lokale VVD, D66, GroenLinks en PvdA verstandiger. En daarom mijn oproep aan het nieuwe college: neem voortvarend het initiatiefvoorstel ‘Van het lachgas af’ in behandeling en wacht niet tot het gekissebis honderd meter verderop ten einde is. Graag reactie.

UitdagingenVoorzitter, na twee pijn- en twee pluspunten, benoem ik graag ook nog twee uitdagingen voor het nieuwe college. Natuurlijk is het eerste woord dat dan valt ‘integriteit’. Terecht is hier veel aandacht voor in het coalitieakkoord. Maar voorzitter, integriteit krijg je natuurlijk niet geregeld op papier. Het moet blijken in de praktijk, waarbij heel goed beseft moet worden dat “Integrity is doing the right thing, even when no one is watching”, zoals C.S. Lewis het zo treffend verwoordde. Voor ons allen de uitdaging om het nieuwe integriteitsbeleid zo concreet mogelijk te maken. Mijn vraag aan de nieuwe coalitie is daarom, met de bevindingen van de integriteitscommissie scherp op het netvlies: hoe zien ze dat nou precíes voor zich? Wat gaat er in de praktijk veranderen op het gebied van subsidieverstrekking; van vergunningverlening; van opdrachtgeverschap naar grote bouwcombinaties; van het uitruilen van zaken buiten de collegetafel en op het gebied van de zogenoemde non-interventiepraktijk? Die laatste twee getuigen immers van een “ongepaste bestuurscultuur”, en niet van een “collegiaal bestuur”, zoals de adviescommissie terecht opmerkt. Graag een grondige reactie.

Als tweede de uitdaging om er echt voor de héle stad te zijn. De prioriteit die de nieuwe coalitie aan Zuidwest geeft, is wat dit betreft hoopgevend. Maar er is meer nodig. De grootste fractie in deze raad, die veruit het grootste werd in de oudere volkswijken, doet namelijk niet meer mee. Mijn oproep aan het college is dan ook: reik iedereen de hand, ook in de raad. Niet alleen aan mijn partij, als constructieve oppositie, maar ook aan de grootste fractie van deze raad. De partijen die nu in het college plaatsnemen hebben onmiskenbaar hun electorale basis op het zand. Het is aan dit college om te laten zien dat het oog heeft voor elke plek en elke inwoner van onze stad. Dat het ook een boodschap heeft aan Laak, Leyenburg, Duindorp en Scheveningen. Wat dat betreft geeft de nieuwe passage over de vreugdevuren te denken. Die is zo ontzettend kil. Met geen woord wordt gerept over de ‘traditie’, laat staan over de waarde die deze heeft voor gemeenschappen in onze stad. Waak ervoor dat u zich niet opsluit in het IJspaleis, druk met afstemmen en overeenstemming zoeken, is daarom mijn oproep aan het nieuwe college. Wees geen regentesk college, maar een rechtvaardig college, dat blijvend oog heeft voor de echte noden in de stad die het bestuurt.

Slot Voorzitter, ik rond af. Ruim 2000 jaar geleden klonk in de buurt van Bethlehem: “Zie, ik verkondig u grote blijdschap, die voor heel het volk wezen zal”. Zoals u weet, had dat geen betrekking op een coalitieakkoord, maar op de komst van een kind, hét Kind, Christus. Natuurlijk hoop ik dat het coalitieakkoord en de uitvoering daarvan heel het Haagse volk zal vervullen met blijdschap. Dat is echter geen sinecure, zoals we alleen vandaag al in allerlei toonaarden hebben kunnen horen. Daarom ben ik blij dat we volgende week weer Kerst kunnen vieren, een feest van vrede en vreugde voor iedereen, een feest om blij van te worden, van de meest loyale coalitiekameraad tot het meest geharnaste oppositielid. Die vreugde van het kerstfeest, van het Christusfeest, wens ik u daarom graag allemaal toe. Én wijsheid, om onze geliefde stad goed, getrouw en rechtvaardig te besturen. Dank u wel. 

Fractievoorzitter Pieter Grinwis: “Het college heeft van een onderzoeksmotie een keiharde eis gemaakt om een vergunning al of niet te verlenen. Daarmee gaat het college een stuk verder dan de raadsuitspraak op 17 oktober. Toen stemde de raad namelijk in met een onderzoek naar de mogelijkheid van het opnemen van de aansprakelijkheid als vergunningsvoorwaarde. Door dit nu ineens als harde vergunningsvoorwaarde op te nemen, slaat het college, nog meer dan degenen die de motie in hebben gediend (GroenLinks, VVD, D66 en Partij voor de Dieren) onze in die raadsvergadering gegeven waarschuwing in de wind. Toen waarschuwde ik er namelijk voor dat de bouwers nooit een verzekeraar zullen kunnen vinden die tegen een schappelijk tarief een aansprakelijkheidsverzekering wil afsluiten. Als het mogelijke gevolg van een calamiteit zo groot is, zullen de premies óók bij een kleine kans van optreden onbetaalbaar zijn voor een vrijwilligersorganisatie.”

Grinwis vraagt het college daarom hoe het kan dat de onderzoeksmotie ineens uitgelopen is op een harde vergunningsvoorwaarde. “Door te zeggen dát de aansprakelijkheid geregeld kan worden met een verzekering heeft het college alleen de vraag: ‘kan het?’ beantwoord. Maar hebben ze ook bedacht wat de praktische consequenties voor de bouwers zijn, als ze zo'n voorwaarde stellen? Kunnen we met de torenhoge, voor een vrijwilligersorganisatie onbetaalbare premies voor een aansprakelijkheidsverzekering in het achterhoofd, dit redelijkerwijs wel van hen verwachten? De vraag stellen is hem beantwoorden.”

Grinwis vraagt zich naar aanleiding hiervan af met welke grondhouding het stadsbestuur eigenlijk kijkt naar de vergunningaanvragen. “Wil je graag een vergunning afgeven en gun je Scheveningen en Duindorp een verantwoord vreugdevuur, of ga je als een boekhouder te werk, waarbij aan alle eisen, inclusief de onredelijke, onverkort moet zijn voldaan? De gemeente verschuilt zich toch niet achter een lijstje af te vinken criteria om daarna droog te constateren dat niet is voldaan aan alle criteria en dus de vergunning niet kan worden verleend? Ik ben benieuwd wat het antwoord van het stadsbestuur hierop is.” Hij heeft het college met klem verzocht de vragen mee te wegen bij de besluitvorming en te beantwoorden vóór het raadsdebat over de vergunningen op 28 november.

Misschien ken je hem wel, de cartoon van Tom Jansen, cartoonist bij Trouw en ‘misschien wel de beste cartoonist van Nederland’. De cartoon waarin twee mannen aan de bar hangen met een goed glas bier en waarbij de een tegen de ander zegt: ik ben toch zo benieuwd wie de waterschapsverkiezingen gaat winnen… Ben jij ook zo benieuwd?

Nou ben je misschien politiek geïnteresseerd, maar ik geloof niet dat er iemand is die daar echt benieuwd naar is. Ja, tenzij je natuurlijk op een kandidatenlijst voor een waterschap staat. En dan nog.

Toch wil ik in deze column een lans breken voor de waterschapsverkiezingen. Of beter gezegd: voor de waterschappen. Je mag best weten. Ik hou van de waterschappen. Eerlijk gezegd meer dan van de provincie (zeg ik heel zachtjes, maar ik geef eerlijk toe dat dat vast met mijn vorige banen bij Verkeer en Waterstaat en de deltacommissaris te maken zal hebben).

Lang voor Nederland bestond met z’n raden, staten en Kamers, waren hier waterschappen. Polder voor polder werd veroverd op het water. En om deze polders ook te veroveren op de toekomst, moest er worden samengewerkt. Door vrije boeren, vrije burgers en vrije kooplieden. En dat gebeurde in waterschappen. Je weet het, de oudste democratische lichamen van ons land.

Deze polderbewoners hadden een groot belang bij veilige polders en goed beheer van het water. Ze betaalden daaraan. En ze hadden zeggenschap. Zo ontstond de aloude trits belang-betaling-zeggenschap, een trits die vandaag de dag nog steeds deze functionele democratie kenmerkt. By the way, dit is gelijk de verklaring waarom die waterschappen zogenaamde geborgde zetels hebben voor het bedrijfsleven, de landbouw en de natuur. Hun belang is groot, zij betalen meer dan burgers, maar zijn met weinigen. En zijn er dus speciale zetels voor hen gereserveerd in de algemene besturen van de waterschappen. Maar dat terzijde.

Polder voor polder ingepolderd, dijk voor dijk gebouwd. Duizenden waterschappen ontstonden in ons lage landje aan de zee. En toen de watervloed van 1953 het zuidwesten van ons land overspoelde, waren er wel 2.651 waterschappen. Nu zijn het er nog slechts 21. En zijn het professionele organisaties met een dichtheid aan nuchtere ingenieurs die je bij geen enkele andere overheidslaag aantreft. Dat is logisch en dat moet zo blijven.

In onze algemene democratie bieden politici en beleidsambtenaren al snel tegen elkaar op met allerlei doelen. De een nog mooier en ambitieuzer dan de ander. 40% CO2-reductie in 2030. Nee, 49. Wie biedt meer? 55 hoor ik daar iemand roepen. Ja, ambitieuze doelen stellen voor een toekomst voorbij een regeerperiode, dat kunnen we als de beste in Nederland. Maar hoe verhouden die doelen zich eigenlijk met de realiteit? Al jarenlang stoten wij bijna de meeste CO2 per hoofd van de bevolking uit van heel Europa. En ook als het gaat om de afname van de CO2-intensiteit van de economie de afgelopen jaren, gaat het hier niet heel hard. We kijken met afgrijzen naar de Brexit, maar man, aan hun CO2-reductie kunnen wij een puntje zuigen. En als ik hier lokaal kijk - ik ben tenslotte raadslid - als ik kijk hoe moeizaam, afgezien natuurlijk van de Groene Mient, de zeewatercentrale in Duindorp werkt en dat de Aardwarmtecentrale aan de Leyweg na bijna 10 jaar nog altijd stilligt, dan zie ik dat de energietransitie in de praktijk geen appeltje eitje is. Dat hoge doelen mooi zijn, en natuurlijk nodig voor een stabiel ambitieus beleid, maar dat eerst en vooral we in de praktijk de hand aan de ploeg moeten slaan. In onze fabrieken, bedrijven, huizen, mobiliteit, landbouw, noem maar op.

Nee, dan de waterschappers. Ze meten wat er gebeurt en wat er verandert in weer en klimaat, ze weten wat er speelt, houden rekening met onzekerheid en ze handelen ernaar. En ondertussen zijn steeds meer van hun afvalwaterzuiveringen ook nog eens heuse energiecentrales.

Afgelopen week was ik bij een verkiezingsavond van de ChristenUnie/SGP-lijst voor het Hoogheemraadschap van Delfland, een paar kilometer verderop in Monster. Geen vlotte speeches, kekke oneliners of fraaie frames, maar gewoon een hele avond inhoud. Over zeespiegelstijging. Je mag best weten, ik vond het fantastisch. Wist je bijvoorbeeld dat Nederland de langste betrouwbare meetreeks heeft over zeespiegelstijging voor z’n kust, sinds 1890 al? En wist je dat de zeespiegel sindsdien met 24 cm is gestegen? En wist je dat er nog geen versnelling zichtbaar is in die stijging en dat we daarmee op dit moment onder het minst vergaande scenario van het KNMI zitten met onze zeespiegel en dat elders op de wereld die versnelling al wel zichtbaar is en dat de zeespiegel dus niet overal even hard stijgt? Zo maar wat interessante feitjes die langs kwamen op een verkiezingsavond voor ons waterschap met meer dan 125 bezoekers! 

Ik liet net het ‘Hoogheemraadschap van Delfland’ vallen. Ons waterschap. Relatief klein van stuk, maar met meer dan 1,2 miljoen mensen en zeer veel bebouwing heeft het een uitdagende taak in het zorgen voor veilig leven met schoon water dat je bij een steeds vaker voorkomende piekbui niet tot de lippen stijgt.

Best belangrijk, hoor ik je denken, dat water keren, water beheren en zorgen voor een goede waterkwaliteit. Best ook dat die dingen bestaan. En vooruit, ik betaal mijn waterschapsbelasting wel weer hoor dit jaar, maar waarom zou ik m’n bed uit komen om naar de stembus te gaan voor waterschapsverkiezingen?

Eerlijk gezegd begrijp ik deze vraag best. Zeker in relatie tot de politieke lijsten die we sinds 2008 hebben. Daar ben ik eigenlijk ook niet zo’n groot fan van. Daarvoor konden we stemmen op een persoon die zich had gekandideerd, bijvoorbeeld omdat haar of zijn belang groot was, of omdat hij of zij er veel affiniteit mee had. Maar sinds 2008 hebben we lijsten van vooral politieke partijen, zoals de bekende politieke partijen en bijvoorbeeld Water Natuurlijk waar D66 en GroenLinks achter schuil gaan.

Natuurlijk, er zijn politieke verschillen in de waterschappen. Bijvoorbeeld over of de functie nu het waterpeil moet volgen, of het peil de functie. Over in welke mate het water gezuiverd moet worden. Over hoe dijken moeten worden ingepast het landschap en hoe ze gebruikt mogen worden. Over de bestrijding van muskusratten. Over de inzet voor duurzame energie. Over wie nu wat moet betalen en of huishoudens met een laag inkomen niets hoeven te betalen.

Ik hoor je denken: nou vooruit, best belangrijk allemaal. Omdat je zo aandringt, ga ik wel stemmen, maar op wat of wie dan?  

Je hoort er ook zo weinig over, over het waterschap. Natuurlijk bij extreme droogte of bij extra hoog water zie je wel eens een dijkgraaf in beeld verschijnen. En als er stront aan de knikker is. Want helaas kwam Delfland daar het afgelopen jaar het meest mee in het nieuws. Over armpje drukken tussen de hoogheemraden, zeg maar de wethouders van het hoogheemraadschap. Misschien heb je dat nieuws ook wel gezien bij Omroep West.

Juist daar waar SAMENWERKEN met hoofdletters moet staan geschreven, in het oudste democratische orgaan van ons land, in de polder, daar waar waterveiligheid, waterkwaliteit en waterbeheer alles met elkaar te maken hebben, daar maakten ze er volgens de dijkgraaf himself een zootje van in het dagelijks bestuur, zeg maar het college van B&W van het waterschap. Dat dagelijks bestuur bestond de afgelopen vier jaar overigens uit de VVD, het CDA, Water Natuurlijk, de Algemene Waterschapspartij en de bedrijfslevenzetel.

Kortom, dat dagelijks bestuur kan wel wat ChristenUnie gebruiken. Inhoudelijk heeft de ChristenUnie/SGP, zoals altijd, een verstandig programma. Daar kun je van op aan. Maar de ChristenUnie is ook een club waar ze SAMENWERKEN, net als in de polder zoals die bedoeld is, met hoofdletters hebben geschreven. Zeker in ons Hoogheemraadschap van Delfland is een keuze voor de ChristenUnie zo gek nog niet. Een partij met hoopvol realistische mensen met passie voor water, die zeker in de waterschappen, nuchter en met oog voor elkaar de hand aan de ploeg zullen slaan.

Terug naar de vraag waar ik mee begon. Ben jij ook zo benieuwd wie de waterschapsverkiezingen gaat winnen? Ik denk nog steeds dat je antwoord, ook na deze column, nee zal zijn. Maar hopelijk is in ieder geval wel het vlammetje voor de waterschappen wat harder gaan branden. En ben je gemotiveerd geraakt om a.s. woensdag te gaan stemmen. Ik zou het wel weten.

Pieter Grinwis is lijstduwer van de ChristenUnie/SGP (lijst H).

Eindelijk goed nieuws voor Haagse ondernemers die steeds vaker kampten met torenhoge parkeerkosten en bureaucratische rompslomp. De gemeenteraad stemde donderdag in met een motie, die werd ingediend door de ChristenUnie/SGP en medeondertekend was door Groep de Mos, VVD, CDA, D66 en SP, om een ‘Haagse Klussenbusvergunning’ in het leven te roepen. Onderhouds- en klusbedrijven met minder dan vijf werknemers kunnen straks een stuk goedkoper dan nu een parkeervergunning voor de hele stad aanvragen.

Fractievoorzitter Pieter Grinwis: “Door het invoeren van deze vergunning hoeven onderhouds- en klusbedrijven niet langer absurde bedragen tot zo’n drieduizend euro per jaar neer te tellen voor onhandige tijdelijke vergunningen. Bovendien zijn ondernemers dan af van de voor hen soms belachelijke maximale parkeertijden van bijvoorbeeld twee uur.”

Kleine ambachtelijke ondernemers, zoals schilders, timmerlieden en stukadoors, moeten steeds vaker veel geld neertellen om hun bedrijfsauto voor de deur van de klant te kunnen parkeren. Pieter Grinwis: “Deze klusbedrijven leveren onmisbare diensten, waar elke inwoner van onze stad die om klushulp verlegen zit of wil verbouwen dankbaar gebruik van maakt. Maar juist deze ondernemers zijn de dupe geworden van het steeds verder uitgebreide betaald parkeren-beleid van de gemeente.” De gemeente heeft verdienen aan het betaald parkeren niet als beleidsdoel, maar doet dat ondertussen wel. “Daarom is het goed dat er maatregelen worden genomen om de Haagse onderhouds- en klusbedrijven te ontzien.”

Ondernemers werden tot nu toe gedwongen om tijdelijke parkeervergunning aan te vragen voor een dag of eentje die een maand geldig was. “Per dag kostte dat 13,30 euro en een maand parkeren kost 294,55 euro!”, aldus de fractievoorzitter. “Reken maar uit, per jaar was dit een gigantische kostenpost voor deze ondernemers. Ik ben blij dat we het hiermee weer leuker maken om in Den Haag te ondernemen.”

Samen met De Haagse VVD GroenLinks Den Haag en PvdA Den Haag slaan we alarm over de onveiligheid rondom de Weimarstraat Den Haag. Hier lees je ons hele bericht terug👇

Voorzitter, bij godsdienstvrijheid moet er sprake zijn van wederkerigheid. Het is om die reden hemeltergend dat hier vanuit onvrije landen geld wordt gestopt in islamitische organisaties, terwijl je in sommige landen waar het  geld vandaan komt nog niets eens een kerk mag bouwen of een bijbel bij je mag hebben. Daar moet het kabinet een stokje voor steken en dat gaan ze hopelijk snel doen.

De afgelopen weken volgden de berichten over buitenlandse financiering van Haagse moskeeën, en in het bijzonder de As-Soennah Moskee elkaar snel op. Geldstromen uit de golfstaten, een groei van de fundamentalistische islam en verdubbeling van het aantal salafistische predikers en moskeeën in de afgelopen vier jaar. En ook in Den Haag worden Haagse burgers met oliedollars vanuit onvrije landen beïnvloed. Dat is zorgwekkend en vraagt om actie van de overheid. De ChristenUnie/SGP maakt zich al lange tijd zorgen over de samenwerking van de gemeente met de salafistische As-Soennah moskee. Een stroming die ieder jaar steevast terug te vinden is in de rapporten van de AIVD.

En ook de As-Soennah moskee zelf is meerdere malen negatief aan bod gekomen in rapporten van de AIVD[1]. De gemeente gaf de moskee na het wegsturen van Fawaz Jneid echter het voordeel van de twijfel, de vorige burgemeester drukte deze club aan de borst in de hoop de moskee te matigen. Tevergeefs zo blijkt uit de berichtgeving van NRC en Nieuwsuur. En dat zou niemand moeten verrassen. Waar aan de ene kant ferm afstand werd genomen van islamitische huwelijken die daar eerder gesloten werden, werd tegelijkertijd gewoon vrouwenbesnijdenis aangemoedigd, terwijl dat strafbaar is. En waar imams aan de voordeur opriepen niet naar Syrië te gaan, praatte een uit Koeweit ingevlogen prediker in de moskee de gewapende jihad tegen alawieten en sjiieten (“ongelovigen”) goed, nota bene kort voordat Den Haag jihadhoofdstad werd met de meeste uitreizigers.

Voorzitter, of deze feiten uiteindelijk al dan niet strafbaar zijn, laat ik natuurlijk aan het OM en de rechter. Maar dat ze huiveringwekkend en volstrekt onwenselijk zijn en aantonen dat we niets zijn opgeschoten met de lokale As-Soennahpolitiek, lijkt mijn fractie evident. Sterker nog, door ze vrijwilligers te laten werven, subsidies te verlenen en met ze samen te werken, heeft de gemeente deze moskee legitimiteit en gezag verschaft, zowel intern als in de wijk. De ChristenUnie/SGP wil daarom dat de gemeente de subsidierelatie met de As-Soennah beëindigt en dient daarom, in lijn met de in 2015 breed aangenomen Tweede Kamermotie Karabulut/Potters, de volgende motie in, met als dictum:

verzoekt het college geen subsidierelatie met de As-Soennah moskee meer aan te gaan.

En deze dien ik in samen met Hart voor Den Haag, VVD, CDA en 50Plus.

Eindelijk gaat de gebiedsontwikkeling ter versterking van het Scheveningse viscluster op het Noordelijk Havenhoofd van start. Essentieel onderdeel daarvan is de broodnodige renovatie van de visafslag. Deze had dit jaar al moeten starten, maar omdat de gemeente weigert financieel over de brug te komen, gaat de schop voorlopig nog niet de grond in, terwijl vertraging natuurlijk leidt tot steeds hogere renovatiekosten. Fractievoorzitter Pieter Grinwis (ChristenUnie/SGP): “Ik ben ronduit teleurgesteld in het college en vooral in de verantwoordelijk wethouders Revis en De Mos. Waar is het kloppende hart voor de Scheveningse visafslag en visserij gebleven? Wel tientallen miljoenen extra uitgeven aan het toch al dure cultuurcomplex in het Haagse centrum en aan een hip, maar voorlopig nog leeg bedrijfsverzamelgebouw De Titaan op de Binckhorst, maar niet een paar miljoen aan de renovatie van de visafslag op Scheveningen? VVD en Groep de Mos hebben duidelijk andere prioriteiten dan de ChristenUnie/SGP.” Een motie van de ChristenUnie/SGP, ingediend bij de begrotingsbehandeling afgelopen donderdag, om als gemeente ‘boter bij de visafslag’ te leveren kreeg geen steun van de coalitie en haalde daardoor geen meerderheid.

Vandaag presenteerde het nieuwe college haar eerste programmabegroting. Het valt de ChristenUnie/SGP op dat het college voorzichtig van start gaat en nog niet stevig de tanden zet in de écht ingewikkelde opgaven en uitdagingen van onze stad, zoals betaalbare woningbouw en verduurzaming van Den Haag. Het lijkt te wachten op de zilvervloot die na verkoop van het tafelzilver Eneco in onze gemeente zou moeten aanmeren. Fractievoorzitter Pieter Grinwis: “Hoe zeer ik ook tegen verkoop van energiebedrijf Eneco ben, het slagen van de ambities van dit college staat of valt met de verkoop van deze aandelen. Dat gaat voorlopig nog niet gebeuren en dat betekent dat er het komende jaar maar mondjesmaat werk wordt gemaakt van de verduurzaming van onze energievoorziening. Daar is namelijk slechts € 4,5 miljoen extra beschikbaar voor in 2019." Grinwis ziet in de mogelijke vertraging bij de verkoop van Eneco echter ook een kans: “Als Eneco in 2020 nog niet is verkocht, krijgen we dat jaar nog wel ten minste € 8 miljoen dividend uitgekeerd en waarschijnlijk meer. Mijn voorstel is om dat geld, wat toch niet in de begroting is opgenomen, te gebruiken voor versnelling van de lokale energietransitie. Daarmee zouden de grote ambities van dit college voor de verduurzaming en vergroening van onze stad in ieder geval een stuk geloofwaardiger worden.”

Groot zorgpunt in de gepresenteerde begroting zijn de voorgenomen bezuinigingen op het welzijnswerk. Pieter Grinwis: “De komende jaren wil dit college structureel bezuinigen op het welzijnswerk, oplopend naar 8 miljoen per jaar vanaf 2022. Dit gaat bijvoorbeeld ten koste van buurthuizen bezoekwerk aan ouderen en jongerenwerk. Daarmee neemt de coalitie van Groep de Mos, VVD, D66 en GroenLinks een groot risico met onze stad. Je kunt als college wel roepen dat we moeten omzien naar elkaar - dat vind ik ook - maar als de praktijk anders is, dan moet je bereid zijn daar geld voor te blijven uittrekken en niet gaan beknibbelen op bezoekwerk aan ouderen en overgaan tot het sluiten van wijkgebouwen. Welzijnswerk in de wijk is essentieel in een stad als Den Haag, waar veel mensen geen functionerend sociaal netwerk hebben en op zichzelf zijn aangewezen. Wij vragen het college daarom niet de zichzelf opgelegde bezuiniging als leidraad te nemen, maar te doen wat onze stad nodig heeft.”

Gelukkig gaat er wel extra aandacht en geld gaat naar de bestrijding van eenzaamheid onder ouderen, zodat meer mensen waardig oud kunnen worden in Den Haag. Maar de ChristenUnie/SGP maakt zich zorgen over het gebrek aan visie op en geld bij dit college voor de ouderenzorg als geheel in onze stad. Pieter Grinwis: “Het is ontzettend goed dat er aandacht is voor de bestrijding van eenzaamheid, maar dat zou wat mij betreft hand in hand moeten gaan met betere en voldoende thuiszorg en dagbesteding. Daar wordt helaas geen euro extra aan uitgegeven. Liever zou ik bijvoorbeeld de hondenbelasting handhaven en de opbrengsten besteden aan goede zorg."