Poliflw

Het CDA en zijn kernwaarden Maakt het CDA zijn kernwaarden waar? Dat is de vraag toen de partij op 7 februari van dit jaar besloot met VVD en Forum voor Democratie het gesprek aan te gaan om te komen tot een nieuwe coalitie in Gedeputeerde Staten van Noord-Brabant. Zij vonden in Lokaal Brabant een vierde partner. Er werd overeenstemming bereikt en een nieuwe cultuur van politiek bestuur gevonden. Het bestuursakkoord werd ingezet met de slogan Samen, Slagvaardig en Slim. Forum ziet de samenwerking met de VVD en het CDA in Noord-Brabant als een mijlpaal voor de partij. ‘Constructief samenwerken, verbinden’, liet hun partijleider weten. Strategische fout Een merkwaardige uitspraak voor iemand die CDA en VVD recent tot de linkse cultuur marxistische hoofdstroom rekende die uit is op de vernietiging van Nederland. Tien jaar geleden was er het geruchtmakende CDA-congres in de Rijnhal in Arnhem over het coalitieakkoord van het CDA en VVD met de PVV. Maxim Verhagen liet zich onlangs ontvallen dat hij niet aan het avontuur was begonnen, wanneer hij had geweten dat de gedoogcoalitie in de praktijk als een gewone coalitie zou worden uitgelegd. Hij blikt ook liever niet op deze episode terug. Dat is wel te begrijpen, want voor het CDA pakte de strategische fout van Verhagen rampzalig uit. Een electorale terugval naar dertien zetels en, nog veel erger, een zwaar verlies van politiek-morele geloofwaardigheid. Verhagen was niet de enige die weigerde om dit te zien. De partij moest deze geschiedenis verwerken, waardoor de episode een leerzame ervaring is geworden. Oud-premier Piet de Jong had op dat CDA-congres geen moeite de aard van de politicus Wilders te doorzien: ‘Laat die maar alleen marcheren’ werd een gevleugelde uitspraak. Verbindende middenpartij De faux pas veroorzaakt nog steeds bij de geringste beroering emoties en heeft het uitzetten van een bestendige koers in de weg gestaan. De partij heeft nog steeds de intentie de verbindende middenpartij te zijn die het was in de vorige eeuw en de verleiding mee te liften met populistisch rechts. Probleem van het eerste is dat het midden al lang niet meer het exclusieve domein is van de christendemocraten. Dat was het in de vorige eeuw, zolang VVD en PvdA elkaar uitsloten. Na de val van de Muur hebben deze partijen laten zien dat ze compromissen konden sluiten en het zonder CDA af konden. Het CDA maakt nu deel uit van een druk midden dat er, te midden van luidruchtige flanken, in slaagt het landbestuur draaiende te houden. Wat is gebleven is de Nolens-reflex: alleen in uiterste noodzaak samenwerking met links. De katholieke leider deed deze uitspraak in 1918 en had toen tot doel een opening naar samenwerking met niet-christelijke partijen (in die tijd links) te maken. Later is Nolens de sleutel geworden waarmee het CDA kabinetsformaties in ging: als het kan met rechts, als het moet met links. Het verklaart waarom Buma in de formatie van 2017 GroenLinks buiten werkte; het verklaart ook waarom het CDA in Brabant de voorkeur geeft aan samenwerking met Forum boven een college met GroenLinks. Het CDA is hiermee geen middenpartij, maar een partij rechts van het midden waarin zij moeten concurreren met de VVD, PVV en Forum. Verbindende rol Politiek-inhoudelijk heeft het CDA getracht een belangrijke rol te spelen in de splijtende sociale kwesties van deze eeuw: immigratie, integratie, duurzaamheid, energietransitie en de positie van de islam. Het CDA, een schoolvoorbeeld van culturele en religieuze integratie, had die kans in het eerste decennium van deze eeuw toen zij onder leiding van Balkenende de spilpositie in het krachtenveld heroverde. Oud-premier Lubbers, als katholiek geoefend in politiek bedrijven vanuit het midden, heeft daar een- en andermaal op aangedrongen, maar hij vond bij de gereformeerde Balkenende weinig of geen gehoor. Het CDA zal de komende tijd een offensieve koers moeten kiezen wil het zichzelf niet tot prooi maken van rivaliserende krachten. Het CDA gelooft in democratische waarden en laat zich inspireren en leiden door de Bijbelse boodschap van respect, liefde en omzien naar elkaar. Met de vier CDA-uitgangspunten: gespreide verantwoordelijkheid, gerechtigheid, solidariteit en rentmeesterschap wordt daaraan inhoud gegeven. Deze Kernwaarden én een strategische politieke ambitie moeten de partij weer het eigen vertrouwde gezicht geven.

Nodeloos ingewikkelde nationale en Europese wetten zijn voor Koppert Biological Systems een forse sta in de weg bij het ontwikkelen van biologische gewasbeschermingsmiddelen en van innovatieve toepassingstechnieken. Dit bleek op 11 augustus tijdens een werkbezoek dat PvdA Tweede Kamerlid William Moorlag op initiatief van de PvdA Lansingerland bracht aan de hoofdvestiging van Koppert in Rodenrijs. Hij is woordvoerder economische zaken, klimaat, landbouw, natuur en voedselveiligheid.

Volgens het team van Koppert is de regelgeving voor de toelating van duurzame biologische gewasbescherming nog steeds dezelfde als voor de traditionele chemische gewasbescherming. Bij instituten die toelating van duurzame gewasbeschermingsmiddelen moeten beoordelen ontbreekt vaak kennis. Met toelatingsprocedures zijn zo maar 10 jaren gemoeid. Hetzelfde doet zich voor bij de ontwikkeling van technische toepassingsmethodes. Via de inzet van drones die op 6 meter hoogte vliegen kunnen de biologische oplossingen snel en gericht zorgen voor de duurzame bescherming en stimulering van gewassen op grote landbouwgronden. Sensoren zorgen daarbij voor een gigantische hoeveelheid data over de mogelijke aanwezigheid van plantenziektes en storingen in de groei. Bestaande luchtvaartwetgeving verbiedt in Nederland en veel andere landen evenwel de inzet van deze drones. Dan wordt noodgedwongen teruggegrepen op veel minder doelmatige technieken.

Koppert deed een dringend beroep op het PvdA Kamerlid om snel nationale en Europese wetten die de snelle doorbraak van biologische gewasbescherming in de weg staan, op de schop te nemen. De nieuwe indeling van het luchtruim kan ook wettelijke ruimte bieden voor drones die zorgen voor duurzame landbouwmethoden.

William Moorlag onderschreef de door het Koppert team gesignaleerde knelpunten. Hij beloofde zich in de Tweede Kamer hard te maken voor de komst van wetgeving die de komst van duurzame gewasbescherming stimuleert in plaats van frustreert. Ook voor de PvdA fractie in het Europees Parlement en voor Eurocommissaris Frans Timmermans is een belangrijke taak weggelegd. Hij is immers belast met de uitvoering van de ambitieuze Green Deal. Petra Verhoef, fractievoorzitter van de PvdA Lansingerland, ziet ook een rol voor het college en de gemeenteraadsfracties: “College en Gemeenteraad moeten gezamenlijk een beroep doen op de Regering, de Europese Commissie en op alle fracties in de Tweede Kamer en in het Europese Parlement om deze problematiek hoog op de politieke agenda’s te krijgen. Dit past uitstekend in het ambitieuze duurzaamheidsprogramma dat Lansingerland voorstaat. Ik neem hiervoor graag het initiatief”.

Van links naar rechts: Kees Stolk (Koppert), Willem Ravensberg (Koppert), Petra Verhoef (PvdA), William Moorlag (PvdA), Francien van Epen (Koppert) en Raymond Tans (PvdA)

William Moorlag, PvdA Tweede Kamerlid

De PvdA Lansingerland besteedde al eerder uitgebreid aandacht aan deze problematiek. In het kader van de Europese Verkiezingen organiseerden wij op 2 mei 2019 een debat waaraan Europa parlementariër Kati Piri, fractievoorzitter Petra Verhoef en Evert Hamblok van Koppert deelnamen. Zie: https://lansingerland.pvda.nl/nieuws/weekbericht-pvda-fractie-27-april-t-m-3-mei-2019/

Evert Hamblok (Koppert), Petra Verhoef en Kati Piri (PvdA)

 

Het bericht TRADITIONELE WETGEVING FRUSTREERT KOPPERT’S BIOLOGISCHE GEWASBESCHERMING verscheen eerst op PvdA Lansingerland.

Vakantie vierende politici Er zijngenoeg redenen te verzinnen om het niet over de zomervakantie van politici te hebben. Vakantie vierende politici zijn een dankbaar doelwit voor boze burgers op sociale media. Maar politici die altijd op hun post blijven, lopen weer het risico als monomane workaholics te worden beschouwd. Hebben politici niet ook recht op vrije tijd en een gezinsleven dat is onttrokken aan het publieke oog? Moeten zij hun privacy inleveren omdat zij ervoor hebben gekozen om de publieke zaak te dienen? Enige rust op z’n tijd komt het functioneren van politici bovendien alleen maar ten goede. Overwerkte, door de waan van de dag opgeslokte leiders, verliezen het essentiële vermogen om hoofdzaken van bijzaken te scheiden, zo valt bijvoorbeeld op te maken uit het boekIn Sickness and in Power: Illness in Heads of Government During the Last 100 Yearsvan de Britse politicus en medicus David Owen. Personalisering van de politiek De opmars van vakantiefoto’s van onze politici lijken dan ook niet zozeer een teken van democratische gezindheid als wel een gevolg van wat doorgaans de personalisering van de politiek wordt genoemd: het idee dat politiek meer dan ooit om personen en minder om programma’s en partijen draait. Kiezers zouden zich in hun keuze tegenwoordig vooral laten leiden door de indruk die ze hebben van de persoon van de politicus en minder door de standpunten van een partij. Hoewel uit kiezersonderzoek blijkt dat dit maar in zeer beperkte mate het geval is, heeft deze theorie het gedrag van politici in ieder geval sterk beïnvloed. Meer dan ooit proberen zij tegenwoordig behalve hun standpunten ook hun authentieke persoonlijkheid te slijten. In interviews en ook via sociale media als Twitter en Facebook maken zij de kiezer deelgenoot van allerlei op het oog politiek weinig relevante privézaken als het gezinsleven, de persoonlijke hobby’s, de favoriete televisieserie, de strijd tegen de kilo’s of de verrichtingen van het eigen voetbalteam. In het verledenzijn er genoeg voorbeelden van politieke leiders die hun persoonlijke hobby’s uitventten, zoals Winston Churchill met zijn schildersezel, De Duitse oud Bondskanselier Helmut Schmidt achter de vleugel en in Nederland natuurlijk Dries van Agt op zijn eeuwige wielrenfiets. Maar de politisering van het persoonlijke lijkt zeker sinds de introductie van Twitter en Facebook een nieuw stadium te hebben bereikt. Zo zijn we in Nederland alleen al in de afgelopen maanden geconfronteerd met de liefdesbaby van Fleur Agema, een macarena dansende Alexander Pechtold, de publieke ontlading van Frans Timmermans bij de promotie van zijn voetbalploeg en de vreugde van verschillende Kamerleden omdat Netflix een nieuwe serie afleveringen vanHouse of Cardsheeft besteld. Voorbeeldfunctie Een politieke cultuur waarin de persoon achter de politicus zo belangrijk wordt gemaakt maakt politici enerzijds misschien normaler, anderzijds maakt het ze ook extra kwetsbaar. Als de persoon achter het standpunt net zo belangrijk wordt geacht als het standpunt zelf zal immers niet alleen het standpunt maar ook de persoon kritischer tegen het licht worden gehouden. Het verwijt dat leer en leven niet met elkaar in overeenstemming zijn, ligt dan al snel op de loer. Afhankelijk van de aangehangen ideologie wordt niet alleen het gezinsleven, maar ook de vakantie een relevant politiek feit. Dat geldt ook voor de vraag waar, hoe en hoe lang politici op vakantie gaan. Het begint al bij de vakantiebestemming. Moet een politicus die het eigen land een warm hart toedraagt niet in eigen land op vakantie? Waarom zou je naar het buitenland gaan als je over het eigen land in de laatste verkiezingscampagne nog uitvoerig de loftrompet hebt gestoken? Zeker in tijden van crisis verwacht men in ieder geval van politici een voorbeeldfunctie en daarbij hoort een bescheiden vakantie in eigen land. Om die reden wandelt Angela Merkel in de Duitse Alpen en vierde de voormalig Franse president François Hollande vakantie in een door de Franse staat aangekocht zomerverblijf in Besançon. Aanvankelijk drong Hollande er ook bij zijn kabinetsleden op aan om het goede voorbeeld te geven en in eigen land te blijven. Ook in dat opzicht wilde hij breken met zijn voorganger Nicolas Sarkozy, wiens regeerperiode soms een aaneenschakeling leek van luxueuze vakanties in mondaine oorden. In Nederlandzijn de vakanties van politici tot nu toe minder gepolitiseerd dan in Duitsland, of Frankrijk. In Duitsland is de bevolking tegenwoordig beter bestand tegen foto’s van politici in zwembroek. Zelfs de publicatie van een (stiekem gemaakte) foto van voormalig bondskanselier Helmut Kohl in badkleding bracht de Duitse democratie niet aan het wankelen. Strandpoliticus Een beproefd middel om de buitenwereld te laten merken dat er gewoon wordt doorgewerkt is dreigen om de Tweede Kamer en bewindslieden te laten terugkeren voor een spoeddebat. Vooral erkend workaholic Geert Wilders en de nimmer versagende SP-fractie verstoren graag de zomerrust van hun collega-parlementariërs. Meestal komt het er niet van, maar zowel bewindslieden als fractieleden dienen er wel permanent rekening mee te houden dat ze mogelijk spoorslags naar Den Haag moeten. Doen zij dit niet, dan is hoon hun deel, zoals de GroenLinks-fractie ooit merkte. Bij het spoeddebat over de eurocrisis bleek de helft van de GroenLinks’ers nog met vakantie. ‘Strandpartij’, schamperde blonde Geert tot grote hilariteit van de Tweede Kamer. De terughoudendheid van onze media en politici staat in schril contrast met de luidruchtige reacties die op Twitter te vinden zijn bij begin en einde van ieder parlementair reces. Dat reces hetzelfde is als vakantie blijft een hardnekkig misverstand. Tegenwoordig proberen veel politici die indruk weg te nemen door hun volgers tijdens het parlementair reces bijna dagelijks op de hoogte te houden van hun drukke agenda. Zo leren we onder meer dat een SP-Kamerlid tijdens de kerstvakantie met chauffeurs op pad is geweest om banketstaven bij bejaardenhuizen te brengen, dateen VVD-Kamerlid in militair uniform deelnam aan een oefening van de Pantsercompagnie 112 en dat Ard van der Steur als Kamerlid met eigen ogen heeft gezien hoe dagvers brood op transport naar de afnemers ging. Onmisbaar Het politieke kerkhof ligt vol politici die tijdens hun vakantie plots onmisbaar bleken. Zo zal de naam van een voormalig PvdA-voorzitter wel eeuwig verbonden blijven aan haar verzuim om direct haar fietsvakantie af te breken toen beginjaren negentig in de PvdAdeWAO-crisis uitbrak. Hoewel ze daarvoor acceptabele privéredenen kon aanvoeren, werd ze vervolgens door de partijtop als zondebok geslachtofferd. De positie van toenmalig minister van Binnenlandse Zaken Johan Remkes wankelde eveneens omdat hij tijdens zijn kerstvakantie in Thailand op het strand bleef liggen terwijl in een ander deel van het land de tsunami duizenden slachtoffers had gemaakt. Dat de termen crisis en noodsituatie aan inflatie onderhevig zijn, merkten de burgemeesters Jozias van Aartsen (Den Haag) en Aleid Wolfsen (Utrecht). Beiden kregen de wind van voren omdat zij niet direct hun vakantie hadden afgebroken nadat hun stad zwaar was getroffen door respectievelijk een lichtelijk uit de hand gelopen demonstratie in de Schilderswijk en het vrijkomen van asbest in een flat in Kanaleneiland. Dankzij de mobiele telefonie is er nu geen enkel excuus meer mogelijk voor de politicus op vakantie. Daarbij geldt de vuistregel dat terugkeren voor een storm in een glas water altijd beter is dan verder als een strandpoliticus door het leven te moeten gaan. Welke gevolgen dit heeft voor het gezinsleven van politici kan later worden vernomen in roddelblad én tegenwoordig ook kwaliteitskrant. Wat dat betreft hadden politici het vroeger makkelijk. Zo was premier Joop den Uyl in de zomer van 1974 een tijdlang letterlijk onvindbaar tijdens zijn vakantie in Portugal. In samenspraak met het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken ging de Portugese politie naarstig op zoek naar de Nederlandse premier. Na dagen speurwerk werd Den Uyl uiteindelijk op een camping nabij Lissabon gevonden terwijl hij volgens de overlevering in zijn korte broek sardientjes aan het bakken was. Goedaardig als hij was bood hij de Portugese dienders een vismaaltijd aan alvorens hij onverwijld terugkeerde naar Nederland.

Zomerreces Het zomerreces is aangebroken. Tijd voor een terugblik en bezinning. De meest politiek beschamende affaire het afgelopen parlementaire jaar was, na de verloedering van de omgangsvormen en het taalgebruik, het optreden van de Belastingdienst in de affaire rond de kinderopvangtoeslagen waarin Pieter Omtzigt een belangrijke rol speelde. Welke lessen dient de Kamer te trekken uit die voor de politiek beschamende affaire? Politici voeren een permanente campagne en verliezen bijna allemaal hun hoofdtaak uit het oog: het maken en beoordelen van wetten. Wetgeving heeft verregaande consequenties voor mensen. Hoe kunnen we er nu voor zorgen dat de Kamer wetgeving serieus neemt? Geen doorsnee Kamerlid Pieter Omtzigt is geen doorsnee Kamerlid. Om heel veel redenen. De Twentenaar trok zich niets aan van de nauwelijks verhulde boodschap dat het CDA van hem af wilde toen hij een onverkiesbare plek kreeg op de kandidatenlijst. Hij zorgde in 2012 voor zijn eigen campagne en werd met voorkeursstemmen alsnog gekozen. Het CDA-Kamerlid was een immer terugkerende kiespijn voor partij en kabinet, maar een zegen voor de Nederlandse politiek. Grote ego’s zijn er nog altijd in de Haagse arena, maar individuele politici met een eigen gezicht veel minder. Pieter Omtzigt vormt hierop een welkome uitzondering. Politiek drastisch veranderd In de afgelopen decennia is het aanzien en wezen van de vaderlandse politiek drastisch veranderd. De politiek is verworden tot een poging de politieke tegenstander vooral te bejegenen en pootje te haken. Het beeld –hoe kom ik over op de kiezer– werd dominant en het beleid van secundair belang. Klassieke volkspartijen verdwenen en dat heeft fundamentele gevolgen gehad. Een permanente publiekscampagne is politiek bedrijven geworden. Een vaste aanhang waar partijen bij de volgende verkiezingen in ieder geval op zouden kunnen rekenen, is helaas verdwenen. Voor elke stem moet permanent, in het uiterste geval vier jaar, worden gestreden. Inkomen en opleidingsniveau zijn nu beslissender voor het stemgedrag en bepalender dan vroeger het lidmaatschap van een specifiek kerkgenootschap. De gevolgen zijn verstrekkend. De politiek lijkt in vrijwel niets meer op de politiek van het midden van de jaren tachtig. Het compromis Het vertrouwde verzuilingsmodel, dat in de jaren zestig al hevig wankelde, was eind 1985 nog bepaald niet verdwenen. Verkiezingen begonnen al sterke verschillen in uitslagen te vertonen, maar de grote partijen hielden stand. Elites konden elkaar in verkiezingen nog bestrijden om daarna zaken te doen. Polarisatiestrategieën werkten niet, de drie volkspartijen, CDA, PvdA en VVD, wisselden elkaar aan de macht af. De grote verschillen vormden geen gevaar voor de uiteindelijke consensus. Een consensus die, een aantal vrij marginale uitzonderingen aan de randen van het politieke spectrum daargelaten, niet ter discussie stond. Grote veranderingen als de ingezette afslanking van de verzorgingsstaat, konden uiteindelijk ook bij links instemming vinden. De eerste golf individualisering was voorbij, maar de verzuiling was nog niet definitief van het toneel verdwenen. Paars, in de jaren negentig, bracht daar langzaam aan verandering in. Politieke elites en de samenleving gingen meer en meer met de rug naar elkaar staan. De politieke elites maakten zich zorgen over efficiency, de overheid diende lean en mean te worden met de grote bedrijven als voorbeeld, terwijl tegenstellingen in de maatschappij groter werden. De multiculturele samenleving werd voor de één een nastrevenswaardig doel, voor de ander een somber schrikbeeld. Emancipatie van de burger Terwijl de volkspartijen een dergelijke tegenstelling nog konden opvangen, leidde dat meer en meer tot vervreemding bij de ene groep en het krampachtig vasthouden aan de vertrouwde mechanismen bij de andere. Draagvlak voor het compromis werd minder en moest meer worden bevochten. De uitsluiting van het CDA na vele jaren regeringsverantwoordelijkheid betekende het definitieve einde van de verzuiling. Nieuwe splinterpartijen, met slechts één prominent programmapunt, kwamen op en verdwenen weer even snel. Het radicaal tegenovergestelde van de volkspartij is nu schering en inslag in de politiek. Elk belang heeft nu zijn eigen politieke partij en dus zijn zetel(s) in de Kamer met helaas snel uitbrekende ruzies tussen politiek totaal onervaren Kamerleden. Coalitievorming Coalities van meerdere partijen zijn in de Nederlandse politiek niet ongewoon. Niet het aantal partijen dat nodig is om een kabinet te vormen dat steunt op een parlementaire meerderheid is bijzonder. Maar het is redelijk uniek dat ideologisch volstrekt tegengestelde partijen tot samenwerking worden gedwongen. Oude zekerheden in de politiek zijn verdwenen. Er kwamen onwaarschijnlijke combinaties, louter en alleen om maar tot meerderheden te komen. Alles voor de bestuurbaarheid van het land, maar uiteindelijk leidend tot erosie in de geloofwaardigheid. De elites in het politieke midden zijn nog immer, net als in het midden van de jaren tachtig, gepreoccupeerd met samenwerking, terwijl in de samenleving de tegenstellingen toenemen. Meerderheden die steeds verder afbrokkelen en dikwijls na tussentijdse verkiezingen in de Eerste Kamer niet meer bestaan. Het parlement is een afspiegeling van de samenleving. Met het kwalijke gevolg de steeds meer groeiende tegenstellingen tussen bevolkingsgroepen. De kiezer is zijn houvast kwijt en oude zekerheden in de politiek zijn verdwenen. Hopelijk kan het CDA in maart 2021 weer het vertrouwde gevoel terug geven.

De discussie in de Tweede Kamer afgelopen woensdag over racisme, dat Nederlanders met een migratieachtergrond de weg verspert naar een goedbetaalde baan en een fatsoenlijk huis, had meer weg van een ordinaire burenruzie in plaats van een inhoudelijk politiek dispuut. Terwijl alle ingrediënten voorhanden waren voor een volgende stap in het nationale racismedebat mondde het Kamerdebat een week voor de zomerstop uit in ruzie en gescheld. Partijen vlogen vooral elkaar verbaal in de haren. Allerlei onderwerpen werden erbij gehaald en persoonlijke kwesties werden weer actueel. Oud zeer tussen de PvdA en de partij DENK, die werd opgericht door oud-PvdA-Kamerleden, werd uitgevochten en verschillende fractievoorzitters botsten hard met PVV-leider Geert Wilders wegens zijn felle betoog. Grof taalgebruik Gesterkt door de uitspraken van de premier, die erkende dat racisme in Nederland net zo goed een systemisch probleem is, vroegen D66, PvdA en GroenLinks een debat aan. Een hardere aanpak van discriminatie door uitzendbureaus, een verbod op etnisch profileren en excuses voor het eigen slavernijverleden: met minder zouden zij geen genoegen nemen. En dan was het ook nog Keti Koti, de viering van de afschaffing van de slavernij in 1863. Alle ingrediënten dus voor een goede gedachtenwisseling. Maar al binnen het half uur was duidelijk dat het debat niet aan de hoge verwachtingen ging voldoen. De discussie ontaardde in een aaneenschakeling van oprispingen van oud zeer, beledigingen en grof taalgebruik. Bij vlagen ging het geruzie over in triviaal gescheld. Klaver noemde Wilders een idioot. Andersom was de Groen Linkser een politieke hooligan, met partijgenoten die vroeger communistische massamoordenaars steunden. De scheldgrage PVV-leider liet vervolgens niet na te zeggen dat er na het coronavirus een hysterisch discriminatievirus over de wereld gaat. Beschonken komkommer Hoewel onaanvaardbaar en zelfs verwerpelijk, was het origineelst met de pretentieuze coterie in ’s lands vergaderzaal Farid Azarkan, de fractievoorzitter van DENK, die SP-leider Lilian Marijnissen een beschonken komkommer noemde. Benieuwd of dit aforisme in de Handelingen (woordelijke verslaglegging) blijft staan. Klaver bracht vervolgens in herinnering dat Asscher als minister geen excuses voor de slavernij had aangeboden. Farid Azarkan noemde het verhaal van Asscher een goedkope babbeltruc, omdat de PvdA enkele DENK-moties tegen discriminatie niet had gesteund. Hij haalde ook uitspraken uit het verleden aan van PvdA-kopstukken over Marokkanen. Het ontlokte een woedende tegenaanval van Asscher, die een tirade afstak over de video’s waarin DENK kritiek uitte op Kamerleden met een Turkse achtergrond. De inbreng van Kees van der Staaij (SGP) aan het Kamerdebat was nog het meest veelzeggend. Voor hem is het uitgangspunt helder: alle mensen zijn naar Gods evenbeeld geschapen. Racisme is daarom uit den boze. We zijn immers allemaal van dezelfde lap gescheurd. Het is maar dat u het weet. Geen excuses Vanwege de vrees voor polarisering zag de premier niets in het aanbieden van excuses voor de Nederlandse rol in de slavernij en de slavenhandel. Eerder betuigde de Nederlandse staat wel zijn diepe spijt en berouw. Dat gaat niet voor iedereen ver genoeg, erkende hij. Maar voor anderen zouden excuses juist weer te ver gaan. ‘Kun je mensen die vandaag leven verantwoordelijk houden voor het verre verleden?’, vroeg hij zich af. Volgens de premier zouden excuses meer polariseren, dan dat ze mensen zouden samenbrengen omdat het aanbieden daarvan ook op tegenstand stuit. ‘Als ik het zal doen, voor wie doe ik het dan, aan wie bied ik ze dan aan? En hoe ver moeten we dan teruggaan? Tegelijkertijd, erkennen dat dat niet usance is in de wereld om dat wel te doen. Om al die redenen hebben we het niet gedaan’, aldus de premier. Het kabinet-Rutte II betuigde eerder diepe spijt en berouw voor het slavernijverleden, en dat vindt de premier voldoende. Wel is hij voorstander van een herdenkingsjaar over slavernij in 2023. In dat jaar is het 150 jaar geleden dat Nederland een eind maakte aan slavernij. Voortdurend punt van discussie Slavernij gebeurde honderden jaren geleden. Niemand die nu leeft, heeft daar direct verantwoordelijkheid voor. Schaamte en schuld is totaal niet nodig Maar waar men als samenleving wel verantwoordelijkheid voor heeft, is je te informeren over wat zich heeft afgespeeld. Je kunt niet de glorieuze kant van de geschiedenis vieren zonder dat je er rekenschap van geeft dat die niet voor alle mensen gold. Zoals ook de nieuwe Canon weer aantoont, is de omgang met het Nederlands verleden een voortdurend punt van discussie, dat evenveel zegt over hoe wij over onze gezamenlijke identiteit denken als over het verleden. Het Rijksmuseum werd bij heropening in 2013 gemunt als museum van Nationale Geschiedenis en nam de beslissing om kunst en geschiedenis voor het eerst integraal te laten zien. Zeven jaar geleden was dat nog vanuit het perspectief van het glorieuze Holland, de koopmansgeest; nu is het tijd voor gedeeld verleden. Dat maakt de functie gevoelig: die moet zich constant verhouden tot de gepolariseerde actualiteit.

De raad van Lansingerland heeft op 28 mei met ruime meerderheid ingestemd met een motie om Lansingerland aan te laten sluiten bij de ‘coalition of the willing.’ Deze coalitie van gemeenten pleit voor een echte oplossing voor verweesde vluchtelingenkinderen in Griekenland. 

Lansingerland is nu ook één van de ruim 100 Nederlandse gemeenten die de rijksoverheid oproept om gehoor te geven aan het verzoek van Griekenland om verweesde vluchtelingenkinderen een nieuw thuis te geven binnen de EU. In Griekenland leven op dit moment meer dan 5000 minderjarige vluchtelingen zonder ouders onder erbarmelijke omstandigheden, soms zelfs in politiecellen vanwege een gebrek aan opvangcapaciteit.

Tot nu toe heeft de Nederlandse regering, in tegenstelling tot veel andere lidstaten, zoals Frankrijk, Ierland, Duitsland en Kroatië, geen gehoor gegeven aan deze oproep. Verschillende maatschappelijke organisaties, zoals stichting Vluchteling en VluchtelingenWerk Nederland, riepen daarom begin dit jaar gemeenten op om aan te geven dat zij wél bereid zijn om deze kinderen op te vangen. De groep gemeenten die deze oproep steunt, blijft maar groeien en daardoor neemt de druk op de landelijke politiek steeds verder toe.

Na in maart al vragen hierover te hebben gesteld aan het college, diende D66 in de raadsvergadering van 28 mei een motie in om ook Lansingerland aan te laten sluiten. GroenLinks, PvdA, Wij Lansingerland en de ChristenUnie dienden de motie mee in. Tijdens de raadsvergadering kon de motie ook nog rekenen op de steun van de voltallige CDA-fractie en een deel van de Leefbaar 3B fractie. Daarmee werd de motie met een ruime meerderheid aangenomen!

D66 is zeer verheugd met de steun die de motie heeft mogen ontvangen. Dank aan alle raadsleden die de motie steunden! Dit laat opnieuw zien dat de plicht om kwetsbare kinderen te beschermen algemeen geaccepteerd wordt en politieke partijen verbindt.

Hiermee eindigt het natuurlijk niet. Lansingerland blijft samen met honderden andere gemeenten, kerken, stichtingen en andere maatschappelijke instellingen druk uitoefenen op de Rijksoverheid om het verzoek van Griekenland in te willigen. Niets doen is onacceptabel: we kunnen niet goedkeuren dat in ons Europa kinderen in dit soort omstandigheden moeten leven!

In Parlement.com las ik een artikel van Prof. Dr. J. Th. J. (Joop) van den Berg, een vooraanstaande PvdA-ideoloog die acht jaar de Wiardi Beckman Stichting, de denktank van zijn partij, leidde en korte tijd fractievoorzitter in de Eerste Kamer was. Hij beschrijft daarin een boek van de Nederlands-Amerikaanse politicoloog Arend Lijphart. Deze publiceerde meer dan een halve eeuw geleden over de Nederlandse politiek dat sedertdien een klassieker is geworden:‘Verzuiling, pacificatie en kentering in de Nederlandse politiek’. Angelsaksische wereld Daarin liet Lijphart zien dat in ons land het functioneren van de democratie nogal afweek van de Angelsaksische wereld met haar nadruk op wisselende meerderheden, meestal gevormd door één partij. Nederland vormde een bestel waarin niet de meerderheid tegenover oppositie stond, maar waar (bijna) alle politieke stromingen deel uitmaakten van de politieke besluitvorming. Dat vergde wel betrekkelijke lijdelijkheid onder de kiezers en een sterke leiding van politieke voorgangers. Die hielden voor hun aanhang de ideologische boodschap hoog maar, zoals Lijphart het beschreef: op het niveau van politieke leiders heerste de zakelijkheid en dus de gerichtheid op resultaat. Zo kon een samenleving van door levensbeschouwing sterk gescheiden gemeenschappen toch een stabiel functionerende democratie vormen. En passant maakte hij duidelijk dat het Angelsaksische model van de democratie niet het enig mogelijke was; daarnaast stond – niet alleen in Nederland – de ‘pacificatiedemocratie’. De prijs van dit democratische alternatief was de gehoorzaamheid aan vaste regels van het spel. Die moesten in acht worden genomen om het te laten functioneren: de al genoemde zakelijkheid, de pragmatische tolerantie van principiële verschillen, gebruik van topconferenties bij crises, evenredigheid in de verdeling van zetels, fondsen en zendtijd, depolitisering van diepe tegenstellingen, veel geheimhouding en het principe dat de regering regeert en het parlement zich beperkt tot reageren en controleren. Politisering In tijden van sterke maatschappelijke verandering na 1968 leek de analyse van Lijphart al spoedig verouderd. Vooral in de jaren zeventig werd het boek gezien als beschrijving van een voltooid verleden tijd. Toen de Nederlandse politiek weer in stabieler vaarwater terecht was gekomen, bleken veel van Lijpharts regels van het spel te zijn behouden, zoals de evenredigheid als verdelingsmechanisme, de zakelijkheid en de toevlucht tot nationale topconferenties als het even spannend werd. Er was ook wel het een en ander veranderd: er was meer neiging tot politisering, groter parlementair activisme en initiatief en vooral een sterke weerzin tegen geheimhouding. Oude maatschappelijke tegenstellingen waren in betekenis verminderd. In tijden van coronacrisis blijkt ‘Lijphart’ weer helemaal terug. Alle oude spelregels zijn weer van toepassing: niet alleen de regels die nooit zijn verdwenen, zoals de neiging tot zakelijkheid (lees ook: technocratie), depolitisering (wij volgen de experts) en topconferenties (wekelijks coalitieoverleg), maar ook spelregels die geruime tijd in onbruik waren geraakt: de geheimhouding en de regering die regeert. Coronakern Dat gedurende de coronacrisis zelf veel is overgelaten aan het crisismanagement van de coronakern van het kabinet valt te begrijpen. Zoals het te begrijpen valt dat onder die omstandigheden de Tweede Kamer het kabinet niet permanent voor de voeten loopt. Maar, het dreigt verder te gaan, als de Tweede Kamer zich niet herstelt en haar rechten als volksvertegenwoordiging niet weer actief gaat gebruiken. Voorts is het kabinet wel erg gemakkelijk in het werken met noodverordeningen waarin de Kamer niet of nauwelijks is gekend en die bovendien bevoegdheden toekennen aan burgemeesters, tevens voorzitters van veiligheidsregio’s, in strijd met de Grondwet. Die veiligheidsregio’s kennen immers geen democratisch orgaan waaraan verantwoording moet worden afgelegd. Gelukkig is het kabinet nu voornemens die verordeningen om te zetten in door de Kamers controleerbare noodwetgeving. Geheimhouding Ook de geheimhouding is weer erg in de mode geraakt. Allerlei beleidsstukken worden onttrokken aan de Wet openbaarheid bestuur. Terecht klagen wetenschapsbeoefenaren over de ontoegankelijkheid van documenten die blijkbaar bepalend zijn geweest voor de besluitvorming in het kabinet. Experts die in het kader van hetOutbreak Managent Team het kabinet adviseren mogen daarover naar buiten toe geen verslag doen. Dat hun vergaderingen vertrouwelijk zijn valt nog te verklaren, maar het uitgebrachte advies aan de regering behoort openbaar te zijn, inclusief bronvermelding.

Vooraf

Het huidige afdelingsbestuur is aangetreden tijdens de algemene ledenvergadering van 19 november 2018. De leden zijn: Gerard Bovens (voorzitter), Erik Visser (secretaris), Sjaak van der Pluijm (penningmeester & ledenadministrateur) en Mark Kastelein. Het nieuwe afdelingsbestuur koos voor een intensieve aanpak. In het verslagjaar waren er 11 bestuursvergaderingen en twee algemene ledenvergaderingen. Dit jaarverslag geeft een overzicht van de belangrijkste bestuursactiviteiten in het verslagjaar.

Nieuwjaarsreceptie 2019 in teken van het 500ste weekbericht van de fractie. Burgemeester Pieter van de Stadt ontving uit handen van fractievoorzitter Petra Verhoef op 4 februari het, ter gelegenheid van het sinds 2007 verschenen 500ste weekbericht, de vertelling “Zomaar een mooie zomerdag in Lansingerland 2030”. Het laat zien hoe Lansingerland eruit ziet wanneer in 2030 het 1000ste weekbericht verschijnt. U kunt deze vertelling nog nalezen op 500ste-jubileum-weekbericht-zomaar-een-mooie-zomerdag-in-lansingerland-2030.

Campagne voor Provinciale Statenverkiezingen. In de aanloop van deze verkiezingen op 20 maart voerden wij een intensieve campagne waar vele leden aan deel namen. Centraal stond de toekomst van de N209, de gevaarlijke provinciale weg die onze gemeente doorkruist. Hoogtepunt was het debat dat op 4 maart gehouden werd in de Melanchthon Business School in Bleiswijk. Lees er meer over op: https://lansingerland.pvda.nl/nieuws/weekbericht-pvda-fractie-1-t-m-8-maart-2019/ Natuurlijk gingen wij, samen met Leo Bruijn ook de straat op. De PvdA heeft inmiddels weer een plek in Gedeputeerde Staten en 4 zetels in de Provinciale Staten. Anne Koning is Gedeputeerde voor Wonen, Ruimtelijke Ordening, Sport en Recreatie.

Campagne voor verkiezingen Europese parlement. Op 23 mei waren de Europese verkiezingen. In de aanloop hiernaar organiseerden wij op 2 mei een verkiezingsdebat met als titel “Voor een zeker Europa”. Raymond Tans zorgde voor de opwarmer waarna Europa kandidaat Kati Piri, Evert Hamblok van Koppert Biological Systems en Petra Verhoef met elkaar en de aanwezigen debatteerden. Tijdens het debat op 2 mei formuleerde Petra Verhoef onze Europese ambitie als volgt: “Zorg er in Europa, de lidstaten en ook in Lansingerland voor dat er meer evenwicht komt tussen de economische ontwikkeling en de wensen en belangen van migranten én andere inwoners. Mensen zoeken naar zekerheid, dat is onze uitdaging!” Zie: https://lansingerland.pvda.nl/nieuws/weekbericht-pvda-fractie-27-april-t-m-3-mei-2019/ De Europese verkiezingen werden, mede dankzij Frans Timmermans, voor de PvdA een groot succes. In onze gemeente stemden liefst 13.5% op de PvdA. Wij werden toen de tweede partij In Lansingerland. De Europese fractie groeide van 3 naar liefst 6 zetels.

Permanente campagne. Via de permanente campagne willen wij planmatig aandacht vragen voor onze ideeën, plannen, activiteiten en ook ledengroei. Het plan voor de permanente campagne werd door de leden vastgesteld tijdens de ledenvergadering van 25 november. Het gaat om:

Voortdurende aandacht voor de huidige leden; Werving van (jonge) leden als onderdeel van onze netwerk & evenementen aanpak; Vorming & opleiding van nieuwe lokale politieke en bestuurlijke kaders; Permanent campagneteam instellen met het oog op toekomstige verkiezingen; Netwerk ontwikkelen gericht op verbanden binnen PvdA; Netwerk ontwikkelen gericht op organisaties buiten PvdA; Ontwikkelen van concrete jaarprogramma’s; Koesteren van de weekberichten van onze fractie;

Het plan voor de permanente campagne wordt jaarlijks uitgewerkt in het werkplan van het bestuur.

Ledencontact. De afdeling telde aan het einde van het verslagjaar 87 leden. Het ledenbestand is redelijk stabiel. Het bestuur neemt stelselmatig contact op met nieuwe leden. Ruim de helft van onze leden bezoekt geregeld onze ledenbijeenkomsten en/of is actief bij bijvoorbeeld campagneactiviteiten. Op zich is dit een mooie participatie maar het bestuur wil de lat toch hoger leggen. Ook wanneer het gaat om het werven van nieuwe, jonge leden om de (politieke) continuïteit veilig te stellen. Dit werken wij in 2020 verder uit. Op 19 januari overleed Ellen van Beurden als gevolg van een ernstige ziekte. Ellen was vele jaren lid van de PvdA. Tot op het laatst bleef zij direct betrokken bij het wel en wee van de PvdA Lansingerland. Het is fijn dat, mede door haar volhouden, het Carillon en de Wachter in Berkel centrum behouden zijn gebleven. Ze heeft de herplaatsing zelf nog gezien. Daar genoot ze echt van en zo bleef zij betrokken bij de toekomst van Lansingerland. Ons lid Rinus v.d. Hoek uit Bergschenhoek (oud raadslid en wethouder) was in 2019 liefst 60 jaar lid. Een geweldig jubileum! Natuurlijk besteedde ons bestuur hier aandacht aan. Bovendien bezorgden in de kerstperiode van 2019 bij alle leden een kerst en nieuwjaarswens.

ALV november 2019

 Netwerk. Het bestuur heeft goede contacten met het PvdA bestuur van de provincie Zuid-Holland. De lijnen naar de PvdA Rotterdam, de PvdA in de Waterschappen Delfland en Schieland, de Jonge Socialisten en de PvdA Zoetermeer zijn kort. Ook de PvdA Europa-fractie en de PvdA Tweede Kamerfractie hebben wij, samen met de fractie, goed in het vizier. Op 15 juni deden wij, op initiatief van onze ambassadeur/adviseur Raymond Tans, mee aan een door PvdA Rotterdam georganiseerde natuurexcursie aan de noordrand van de stad. Op het programma voor 2020 staat nog een werkbezoek van de PvdA in het Hoogheemraadschap Delfland aan de Groenzoom en de WUR Bleiswijk. Die werd in 2019 door de PvdA Delfland afgezegd vanwege agendaproblemen. In 2020 volgt de herkansing. Ook de Tweede Kamerfractie komt weer bij ons op werkbezoek.

Samenwerking met de fractie. De samenwerking is hecht en intensief. Fractievoorzitter Petra Verhoef woont in de regel de bestuursvergaderingen bij. Tijdens de ledenvergaderingen in maart en november 2019 praatte de fractie de leden bij over de politieke actualiteit. Het weekbericht op https://lansingerland.pvda.nl/ is landelijk uniek. Ook was er voor de fractieleden een actieve rol tijdens alle campagneactiviteiten.

Publiciteit. Los van de website en de weekberichten, was er in 2019 veel media-aandacht voor onze nieuwjaarsreceptie, de campagne voor de Provinciale Statenverkiezingen (N209) en de campagne voor de Europese verkiezingen (“Zeker zijn van een sociaal Europa!”)

PvdA team 2019 (zonder Valmir & Sam)

Het bericht JAARVERSLAG 2019 BESTUUR PVDA LANSINGERLAND verscheen eerst op PvdA Lansingerland.

Politici en integriteit: Spijt hoor je niet vaak Politieke integriteit is een goede karaktereigenschap. Een integere politicus houdt vast aannormen en waarden, ook als deze van buitenaf onder druk staan. Eerlijk en betrouwbaar, niet laten omkopen en over eigen gedrag en keuzestransparant verantwoording afleggen. Integer handelen houdt ook in dat men een openbare functie goed en zorgvuldig uitoefent, met inachtneming van de beroepscode en de op dat moment geldende normen en waarden van de organisatie. In de meeste gevallen zijn deze uitgewerkt ingedragscodesdie concreet aangeven wat wel en niet toelaatbaar is. Niet-integer gedrag komt helaas veel voor, zoals bijvoorbeeld fraude en misbruik van bevoegdheden; belangenverstrengeling; het zich laten beïnvloeden door een persoonlijke relatie of sociale status, of familieleden en kennissen anders behandelen dan anderen. Politieke Integriteitsindex De Politieke Integriteitsindex (PII) meet sinds 2013 jaarlijks integriteitsschendingen door Nederlandse politici. In het overzicht van politieke schandalen van het afgelopen jaar had de VVD traditioneel weer de meeste affaires.Dat is vaste prik sinds het begin van de jaarlijkse meting. D66en de PVV telden ieder vijf affaires, de SGP, CDA en FvD ieder drie, GroenLinks twee en PvdA een. Lokale partijen scoorden samen acht. Het totaal aantal affaires kwam vorig jaar op ruim veertig schendingen. Van alle soorten integriteitsschendingen door Nederlandse politici komen misdragingen in de vrije tijd het meest voor. Ook vorig jaar was dat opnieuw het geval. Het gaat hier om misdragingen als dronkenschap en vechtpartijen maar ook bijvoorbeeld fraude in een nevenfunctie. VVD de meeste integriteitsaffaires De VVD blijft de partij met de meeste integriteitsaffaires, zo blijkt uit het overzicht van politieke schandalen van het afgelopen jaar. Dat zij de meeste brokken maken wijten zij zelf graag aan het feit dat hun partij nu eenmaal al jaren de grootste van Nederland is, en daarom ook meer kans loopt op integriteitsschendingen. Die redenering klopt deels, maar dat verklaart niet waarom het CDA, dat jarenlang de grootste was en nog steeds veel lokale bestuurders heeft, relatief weinig affaires heeft. Oud VVD-minister Frank de Grave kwam in zijn politieke memoires in 2018 met een andere verklaring: de VVD is een bestuurderspartij, met veel Machers uit de zakenwereld die in hun dadendrang niet altijd beseffen dat er in het openbaar bestuur andere regels gelden dan in het bedrijfsleven. Zij krijgen intern ook onvoldoende tegenspraak. Opmerkelijkste politieke affaire De opmerkelijkste politieke affaire van 2019 staat op naam van een GroenLinks-wethouder in Diemen. Hij maakte op 20 juni amok in een café bij de Stopera in Amsterdam. Op het terras ging hij flink tekeer tegen de inmiddels gearriveerde agenten, die hem arresteerden en met de nodige moeite in een arrestantenbusje wisten te werken. De beelden van zijn arrestatie gingen direct viraal en zijn aftreden was onvermijdelijk. De politie meldde daarna dat ze GHB (gamma-hydroxyboterzuur) in zijn tas hadden gevonden en dat hij agenten had bespuugd. GHB werd vroeger gebruikt als narcosemiddel en als middel voor slaapstoornissen. De val van de wethouder kan worden toegevoegd aan een lange lijst van politici die door een affaire in de privésfeer in de problemen zijn gekomen. Het is ieder jaar een van de opvallendste conclusies van de Politieke Integriteitsindex. De Staatkundig Gereformeerde Partij (SGP) is recht in de leer en veroorzaakt doorgaans weinig affaires, maar vorig jaar ging het toch een paar keer mis. De voorzitter moest aftreden omdat er binnen de partij discussie ontstond over wachtgeld dat hij nog ontving als oud-wethouder van Alblasserdam. Bij D66 bleek een Europarlementariër te veel gedeclareerd te hebben, een Rotterdamse wethouder moest aftreden omdat hij een vertrouwelijk rapport had gelekt en een Hilversumse wethouder kwam in opspraak wegens belangenverstrengeling en trad af. De partijleider van Forum voor Democratie (FvD) verzuimde, in strijd met de regels, een vlucht met een privévliegtuig in het geschenkenregister te melden en een FvD Tweede Kamerlid ontving een te hoge onkostenvergoeding, net als een PVV'er die opgaf in Maastricht te wonen, maar in werkelijkheid in Den Haag verbleef. Ernstigste affaire De ernstigste affaire speelde bij de gemeente Den Haag. Daar viel de Rijksrecherche binnen bij twee wethouders van Groep De Mos/Hart voor Den Haag. Zij zouden zijn omgekocht door bevriende horecaondernemers en in ruil daarvoor vergunningen hebben geregeld. Beiden ontkennen, maar moesten wel aftreden. Het zal nog wel even onrustig blijven in Den Haag. Richard de Mos en de zijnen verdedigen zich te vuur en te zwaard tegen de aanklachten. Er loopt daarnaast een intern onderzoek bij de gemeente naar mogelijke ambtelijke corruptie bij de bouw van het Spuiforum. De gemeenteraad heeft bovendien nog veel vragen over de verkoop van een monumentaal pand naast paleis Noordeinde aan tassenmaker Omar Munie voor het ogenschijnlijk lage bedrag van 1,7 miljoen euro, een pand dat hij bovendien binnen een paar maanden weer voor hetzelfde bedrag doorverkocht aan een vastgoedinvesteerder. Waarnemend burgemeester Johan Remkes heeft een groot integriteitsonderzoek binnen de gemeente aangekondigd, plus een aanscherping van de regels. Vastgoedbedrijf Een VVD Tweede Kamerlid was in voorgaande jaren al meerdere keren in opspraak geraakt omdat hij zich met zijn vastgoedbedrijf niet aan de regels had gehouden. In 2019 zette hij maar liefst drie nieuwe rellen op zijn naam: hij 'vergat' neveninkomsten op te geven, werd gepakt met drank achter het stuur (0,6 promille, de grens is 0,5) en hij bleek, tegen de afspraken met de partij in, toch nog betrokken te zijn bij zijn vastgoedbedrijf. Dat was voor de VVD de druppel: hij werd in september uit de fractie gezet. Hij ging ‘na enkele dagen van bezinning’ als eenmansfractie door. Een VVD-ster moest van het partijbestuur de Eerste Kamerfractie verlaten omdat ze zich als senator schuldig had gemaakt aan belangenverstrengeling met haar commerciële adviesbureau.Zij verschool zich achter haar man, toen ze in opspraak kwam door de vermenging van haar Eerste Kamerlidmaatschap en commerciële advieswerk. Bovendien bleek dat haar bedrijven zich schuldig maakten aan wanbetaling. Tegen haar partijgenoten had zij steeds gezegd dat haar man de zeggenschap had over de bedrijven. Zij zou slechts als advocaat optreden voor deze firma's. Maar volgens Quote was zij medeverantwoordelijk voor de bedrijfsvoering en voor de wanbetaling. Ze spande een kort geding aan tegen het tijdschrift, waarbij ze zich opwond over het feit dat er journalisten in de zaal zaten. Zij verloor het kort geding en was daarna boos omdat de VVD het besluit om haar uit de fractie te zetten, baseerde op het oordeel van de rechter. Dubbele reiskostenvergoeding De huidige VVD fractievoorzitter in de Tweede Kamer maakte het nog bonter.Hij bleek, haaks op de integriteitsregels van de partij, ten onrechte een dubbele reiskostenvergoeding te ontvangen. Bovendien liet hij zichzelf wachtgeld uitkeren, boven op zijn salaris als fractievoorzitter. Toen bekend werd dat hij ten onrechte ieder jaar 4.900 euro reiskostenvergoeding kreeg, reageerde hij laconiek: 'Ik kijk nooit op mijn loonstrookje'. Een klassieke uitvlucht in de categorie 'Ik wist het niet.' Dat is vrijwel nooit een sterk verweer, zeker niet bij hoogopgeleide en slimme politici. In zijn geval was het misschien nog wel minder overtuigend. Als een burger die verdacht wordt van fraude tegen de rechter zegt dat hij niet eens wist dat er geld op zijn rekening binnenkwam, zal hij niet op veel begrip hoeven te rekenen. Daarnaast beschadigde de VVD fractievoorzitter het zorgvuldige gecultiveerde VVD-imago als kampioen van de gewone hardwerkende Nederlander. Hoeveel gewone hardwerkende Nederlanders kunnen het zich veroorloven om nooit op hun loonstrook te kijken? Of zijn zo rijk dat 4.900 extra, ongevraagde euro's niet eens opvallen? Strafrecht Net als in voorgaande jaren liepen er in 2019 weer VVD'ers tegen het strafrecht aan. Sinds 2008 zijn er 31 VVD'ers strafrechtelijk vervolgd, terwijl partijen als CDA, D66 en PvdA ieder slechts een handjevol strafzaken kenden. De fractievoorzitter van de VVD in Emmen, werd aangehouden op verdenking van de illegale export van koeien- en schapenorganen naar Azië. De VVD in Flevoland deed aangifte van fraude tegen hun oud-penningmeester. Die stond al eerder op de PII omdat hij wegens fraude met een erfenis veroordeeld was. Een voormalig kandidaat-raadslid voor Almere belandde in 2018 op de PII toen hij gepakt werd wegens het hacken van computers en het verspreiden van naaktbeelden. Het werd daarvoor in december tot 16 maanden cel veroordeeld. Ook andere oude affaires bleven in het nieuws komen. De voormalige VVD'er Jos van Rey schikte in november met Justitie in een ontnemingszaak. Daarmee kwam een eind aan een corruptieaffaire die de Roermondse politicus al sinds 2011 achtervolgt. Robin Linschoten haalde weer de kranten toen het hoger beroep in zijn belastingfraudezaak diende. Het OM eiste opnieuw vijf maanden tegen de ex-staatssecretaris. Robin Linschoten erkende dat hij schuld heeft, maar de fiscus nooit bewust heeft benadeeld. Het Hof heeft meer informatie nodig en heeft de zaak voor onbepaalde tijd aangehouden. Uitvluchten Bij al die affaires valt op dat slechts weinig politici zonder omhaal hun excuses aanbieden en het daarbij laten. Vrijwel altijd volgt er een of andere rechtvaardiging of uitvlucht. Integriteitsexperts spreken van 'neutralisaties': dus redeneringen die mensen voor zichzelf en anderen gebruiken om het feit dat ze een regel overtreden te neutraliseren. De meeste overtreders kennen de regels en wetten namelijk wel, maar kunnen voor zichzelf wel uitleggen waarom zij zich er niet aan konden of hoefden te houden. In het Tijdschrift voor Compliance is er een artikel over geschreven, waarin alle uitvluchten systematisch zijn geordend over vier categorieën. Het begint met het ontkennen of verdraaien van de feiten (Ik heb het niet gedaan), dan volgt het ontkennen van de norm (Ik heb het wel gedaan, maar het is niet erg), vervolgens het afschuiven op omstandigheden (Ik was niet verantwoordelijk), tot aan het opvoeren van karakterzwakte (Ik ging privé door een zware periode). Er zijn dus nogal wat ontsnappingsmogelijkheden die een overtreder heeft om de verantwoordelijkheid voor zijn of haar gedrag te ontlopen. Politieke uitvluchten spelen niet alleen op individueel niveau een rol, ze spelen ook mee in collectief verband. Om het aantal integriteitsschendingen tegen te gaan, zijn politieke partijen strenger geworden op het naleven van partijregels en hebben de Eerste- en Tweede Kamer het afgelopen jaar eindelijk gedragscodes voor zichzelf ingevoerd. Conclusie: Politici ontlenen hun gezag niet aan hun moralisme, maar aan hun betrouwbaarheid.

Dit is nummer 542 van de weekberichten van de PvdA-fractie in Lansingerland. Bij de raadsvergadering van donderdag 20 februari was onze fractie was mede-indiener van een amendement waarmee in de zienswijze op de regionale Verordening Woonruimtebemiddeling wordt opgenomen dat onze raad het belangrijk vindt dat ‘middeldure’ huurwoningen ook worden toegevoegd aan de te verdelen betaalbare woningen in de regio Rotterdam. Daarnaast werd raadsbreed een motie ingediend die het college verzoekt om een bespreeknotitie te maken over het aanpassen van de APV, zodat het voor jongeren verboden wordt om messen bij zich te hebben op en nabij plaatsen waar jongeren samenkomen, zoals scholen, sportclubs en chillplekken. Dit naar aanleiding van lokale en landelijke incidenten met messen. In dit weekbericht gaat het over de grip die het rijk wil krijgen op woningbouw, een onderzoek van de rekenkamer over de woonvisie voor starters op de woningmarkt, de aanhoudende zorg over de fietsonveiligheid op de bekende Berkelse rotonde en een leuk bericht over station Lansingerland Zoetermeer.

Berkelse plas

RIJK WIL MEER GRIP OP WONINGBOUW

Eindelijk is het zover, het rijk wil meer grip krijgen op de woningbouw. De afgelopen jaren bemoeide het rijk zich nauwelijks met de ruimtelijke ordening en de woningbouw. Zij liet dit over aan provincies en gemeenten. Het kabinet gaat steviger inzetten op het bijbouwen van woningen en hierbij gerichter kijken naar het type huizen waaraan behoefte is. ‘De vrijblijvendheid van gestelde ambities en gemaakte afspraken moet eraf‘, schrijft minister Stientje van Veldhoven (Wonen) aan de Tweede Kamer.

Volgens de nieuwsbrief van Binnenlands Bestuur van 18 februari gaat het kabinet in overleg met gemeenten en provincies een ‘actieve rol vervullen’ om meer locaties voor grootschalige woningbouw aan te wijzen, schrijft Van Veldhoven. Om de ruimte voor de nodige extra woningen te vinden zijn ‘stevige keuzes’ nodig, erkent de bewindsvrouw. Daarnaast wil het kabinet er beter op toezien dat de bouw van woningen goed aansluit bij de vraag. ‘Dat betekent voldoende betaalbare woningen, en voldoende woningen voor aandachtsgroepen als daklozen en ouderen’. Zie: https://www.binnenlandsbestuur.nl/ruimte-en-milieu/nieuws/minister-wil-actief-woningbouwlocaties-aanwijzen.12364307.lynkx)

Hoe groot de problematiek momenteel is, laat ook de woningmarkt in Lansingerland overduidelijk zien. Onder de 200.000 euro is er in onze gemeente geen enkele woning te koop. Tot 300.000 euro zijn er medio februari 2020 volgens Funda 52 woningen in de aanbieding en tot 350.000 euro gaat het om slechts 99 woningen, veel minder dan 1 procent van het totale aantal woningen in Lansingerland. Voeg hier het schrikbarend lage aantal sociale huurwoningen (momenteel onder de 20%) en het gebrek aan middeldure huurwoningen (nauwelijks beschikbaar) aan toe dan wordt de penibele situatie op de woningmarkt voor een heel groot deel van onze bevolking nog eens extra duidelijk. Voor onze fractie is het overduidelijk dat 50% van de nieuwbouw in de komende jaren moet bestaan aan sociale en middeldure huurwoningen en/of betaalbare koopwoningen tot 200.000 euro. Met veel aandacht voor jonge starters en voor ouderen die kleiner willen gaan wonen.

Voor Lansingerland zijn er bouwplannen voor 7000 woningen. Op Wilderszijde (3000 waarvan wat ons betreft 750 sociale huur) en mogelijk bij station Lansingerland-Zoetermeer, langs de Merenweg en Heulslootweg in Bleiswijk, in Berkel bij het winkelcentrum en op kleine locaties zoals het voormalige Hordijk terrein bij de Bonfut en de Driehoek in de Noordpolder. Minister Van Veldhoven vindt ook dat het bouwtempo fors omhoog moet. Zij spreekt over 5 jaar. Dit staat in schril contrast met bijvoorbeeld de ontwikkeling van Wilderszijde waar gesproken wordt over 10 jaar. Zie ook onze PvdA top 10 voor de komende 2 jaar op: https://lansingerland.pvda.nl/nieuws/weekbericht-pvda-fractie-8-t-m-14-februari-2020/.

Onze fractie is overigens blij dat er binnenkort wordt begonnen met de verkoop van de eerste – nog te bouwen – huizen op Wilderszijde. Op 10 juli 2019 werd de raad voor het laatst geïnformeerd over ‘Plan Waal’, een deelgebied in het zuiden van Wilderszijde waar op basis van het huidige bestemmingsplan maximaal 144 woningen kunnen worden gerealiseerd. Met Waal Ontwikkeling werd in 2008 een overeenkomst gesloten, maar door de crisis werd het overleg pas in 2017 herstart. Het bouwen gebeurt nog wel volgens het huidige bestemmingsplan. We gaan er vanuit dat de plannen wel getoetst zijn aan de uitgangspunten voor het stedenbouwkundige Masterplan en Bestemmingsplan die de raad in november 2019 vaststelde. Zo slim zal het college wel zijn. In het nieuwe wijkje komen 31 rijwoningen voor starters en ook levensloopbestendige woningen, vooral voor ouderen. De bouw begint in 2021 en de eerste woningen worden in 2022 opgeleverd.

 Start nieuwe winkelcentrum Berkel

Laatste braakliggende terrein bij winkelcentrum Berkel

Westerparkstraat Berkel

Sloop huizen Wethouder Schipperstraat Berkel

Woningen in de Oranjestraat in Berkel

REKENKAMER DOET ONDERZOEK NAAR WOONVISIE VOOR STARTERS

De Rekenkamer zal dit jaar een onderzoek naar de woonvisie voor starters. In dit onderzoek zal de voortgang van de uitvoering van de woonvisie worden beoordeeld en ook of de gerealiseerde en nog voorgenomen woningbouwopgave aansluit bij de behoeften van de verschillende Lansingerlandse bevolkingsgroepen. Het onderzoek start in mei 2020, tegelijkertijd met een onderzoek van de Rekenkamer Rotterdam naar de Rotterdamse woonvisie, en zal eind 2020 tot publicatie leiden. In het najaar zal de Rekenkamer bovendien een onderzoek starten naar het uitvoeringsprogramma duurzaamheid. Beoordeeld zal worden wat de te verwachten kosteneffectiviteit van de verschillende maatregelen is. Dit onderzoek zal in het voorjaar van 2021 gereed zijn.

De PvdA-fractie is blij met dit onderzoeksprogramma. Het betreft immers de twee belangrijkste speerpunten in de PvdA Top 10 op weg naar de gemeenteraadsverkiezingen van maart 2022. Wij publiceerden ze in weekbericht 541: https://lansingerland.pvda.nl/nieuws/weekbericht-pvda-fractie-8-t-m-14-februari-2020/

Westersingel Berkel

CDA BEZORGD OVER VEILIGHEID ROTONDE OUDELANDSELAAN-KLAPWIJKSEWEG

Zoals bekend is de PvdA-fractie nog steeds voorstander van de aanleg van een fietstunnel bij de drukke rotonde Oudelandselaan-Klapwijkseweg in Berkel. Wij betwijfelen of de inmiddels gedane, dure aanpassingen bij deze en ook andere rotondes in Bergschenhoek en Berkel de veiligheid voor fietsers écht verhogen. In de aanloop van de gemeenteraadsverkiezingen van maart 2018 voerden wij intensief actie voor een fietstunnel. Liefst 1200 inwoners tekenden toen onze petitie. Wij kregen hierbij steun van GroenLinks en de VVD. Zie: https://lansingerland.pvda.nl/nieuws/pvda-fractie-aan-het-werk-periode-5-9-februari-2018/

Na de verkiezingen van maart 2018 haakte de VVD jammer genoeg af. Een plek in de nieuwe coalitie lonkte. CDA, VVD, Leefbaar 3B en ChristenUnie kozen in hun coalitieakkoord voor dure aanpassingen van de rotondes. Het is dan ook opvallend dat de CDA fractie recent vragen stelde of de nieuwe rotonde Oudelandselaan-Klapwijkseweg in de praktijk voor fietsers wel veilig is.

Het CDA constateert dat “Een aantal rotondes op deze corridor inmiddels onder handen is genomen en een stuk veiliger is geworden. Dat lijkt niet te gelden voor de recent gereconstrueerde rotonde aan Oudelandselaan-Klapwijkseweg. 16 december jl. vond daar opnieuw een ongeval met twee fietsers plaats”. Het CDA vindt met name het zicht voor fietsers niet voldoende. Je moet wel heel erg omkijken om de auto’s te zien aankomen.

Maar voor het college is er niets aan de hand, zo blijkt uit de beantwoording. “De rotonde Klapwijkseweg-Oudelandselaan is nu ingericht volgens de meest recente inzichten qua verkeersveiligheid. Het college ziet nog wel kansen om de verlichting bij de fietsoversteken verder te verbeteren. Waar nodig overwegen we het plaatsen van extra verlichting”, aldus het college. Zie voor de CDA vragen en het college antwoord: Vragen CDA aan college over onveiligheid Rotonde Berkel

Onze conclusie is dat het politieke debat over de verkeersveiligheid voor fietsers op met name de rotonde Oudelandselaan-Klapwijkseweg nog steeds niet is afgerond. De vraag blijft of de recente reconstructie van deze rotonde afdoende is geweest. De twijfel regeert nog steeds ondanks de bezwerende woorden van het college. Voor de PvdA-fractie staat vast dat deze kwestie op de agenda van de raad zal blijven staan en opnieuw thema zal gaan worden in de verkiezingscampagne op weg naar maart 2022. Blijven agenderen werkt. Het onderwerp rotondes wordt vervolgd!

Boom in voorjaarstooi

STATION LANSINGERLAND-ZOETERMEER IN TOP 25 NEDERLANDSE STATIONS

Het in mei 2019 geopende station Lansingerland-Zoetermeer hoort nu al top de top 25 van de best beoordeelde stations in Nederland. Het is de hoogste nieuwkomer. Dit blijkt uit het afgelopen vrijdag verschenen Stationsbelevingsmonitor 2019 , een onafhankelijk onderzoek door I&O research in opdracht van ProRail en NS. 150.000 reizigers werd gevraagd wat zij van hun station vinden. Ons station is met een 21ste plaats en een waarderingscijfer hoger dan 7 in het goede gezelschap van het historische station van het Limburgse Valkenburg en ook van station Harlingen haven, het begin van een mooie Wadden vakantie of een bezoek aan het schilderachtige Harlingen. Dit moet wethouder Kathy Arends beslist aanspreken!

De kwaliteit van station Lansingerland-Zoetermeer zal nog stijgen wanneer de geluidsschermen en abri’s op de perrons gereed zijn, er toiletten komen en er ook een stationskiosk komt. Hiervoor moet het aantal reizigers de komende jaren nog stijgen.

Onze felicitaties voor alle mensen die nauw betrokken zijn bij de realsering van ons prachtige station!

Station bij de opening

Tot slot: Het is voorjaarsvakantie in Lansingerland, dus de raad heeft een weekje vrij. Het geeft onze kleine fractie de kans om even bij te tanken en alvast na te denken over de dingen die we tot het zomerreces willen bereiken. Volgend weekend is er geen weekbericht van ons, maar de week erna natuurlijk gewoon weer wel. Heb een goede week!

 Krokusvakantie heette deze vakantie vroeger

 Ook veel narcissen natuurlijk

Het bericht WEEKBERICHT PVDA FRACTIE 15 T/M 21 FEBRUARI 2020 verscheen eerst op PvdA Lansingerland.